ရက္အနည္းငယ္ၾကာ၍ သစၥာေဖါက္ မ်ားကို အဆုံးစီရင္မႈမ်ားႏွင့္ ပတ္သက္၍ ထိတ္လန္႔ေၾကာက္႐ြံ႕ျခင္းမ်ားကို ေျပ ေပ်ာက္သြားေသာအခါ အခ်ိဳ႕တိရစၧာန္ မ်ား စိတ္တြင္ “တိရစၧာန္အခ်င္းခ်င္း မ သတ္ရ”ဟူေသာ ဆ႒မေျမာက္ အေျခခံ တရားႀကီးကို သတိရၾကသလိုလို ေအာက္ ေမ့ၾကသည္။ ထိုအေၾကာင္းကို ဝက္မ်ား ေခြးမ်ား ၾကားေလာက္သည့္ ေနရာတြင္ မေျပာရဲၾကေသာ္လည္း တိရစၧာန္အခ်င္း
ခ်င္း သတ္ျဖတ္ၾကျခင္းမွာ ဆ႒မေျမာက္ အေျခခံတရားႀကီးႏွင့္ မညီၫြတ္သည့္ အျဖစ္ကိုကား အားလုံးသေဘာတူၾက သည္။ ခြါျဖဴက မေဟာ္အား “ေဟ့ မေဟာ္ေရ ငါ့ကို ဆ႒မအ ေျခခံတရားႀကီး ကို ဖတ္ျပစမ္းပါ”ဟု ခိုင္းသည္။ မေဟာ္ က “ငါဒီလိုကိစၥေတြထဲ ဝင္မပါခ်င္ပါဘူး ဟာ”ဟု ခါတိုင္း ေျပာသလိုေျပာသည္။ ထိုအခါ ခြါျဖဴက မုတ္ဆိတ္ဆီသြား၍ “ေဟ့ မုတ္ဆိတ္ေရ ငါ့ကို ဆ႒မအေျခခံ တရားႀကီးဖတ္ျပစမ္းပါ”ဟု ဆိုသည္။ မုတ္ဆိတ္ကသြား၍ ဖတ္ၾကည့္ေသာအခါ “တိရစၧာန္အခ်င္းခ်င္း အေၾကာင္းမဲ့ မ သတ္ရ”ဟု ေရးထားသည္ကိုေတြ႕ရသည္။ အေၾကာင္းမဲ့ဆိုေသာ စကားလုံးပါသည္ ကို တိရစၧာန္မ်ား သတိမထားမိၾက။ သို႔ ျဖစ္ရာ သစၥာေဖါက္တိရစၧာန္မ်ားကို သတ္ျခင္းမွာ ဆ႒မအေျခခံတရားႀကီး ႏွင့္ ဆန္႔က်င္သည္ဟု မဆိုႏိုင္ဘဲရွိေတာ့ သည္။ ေဘာ္ျဖဴႏွင့္ေပါင္း၍ သစၥာေဖါက္ ေသာ တိရစၧာန္မ်ားကိုသတ္ျခင္းသည္ အေၾကာင္းေကာင္းစြာ လုံေလာက္သည္ သာ ျဖစ္ေတာ့သည္။
ထိုႏွစ္တြင္ တိရစၧာန္မ်ားမွာ လြန္ခဲ့ ေသာႏွစ္ကထက္ ပို၍ အလုပ္ႀကိဳးစား လုပ္ၾကသည္။ ဓါတ္မီးစက္နံရံမွာလည္း ယခက္ကထက္ ႏွစ္ဆတိုး၍ ထူသည္။ ထိုစက္ကို ယခင္က အခ်ိန္သတ္မွတ္ထား သည့္အတိုင္း ၿပီးေအာင္ထပ္၍ လုပ္ရ မည့္အလုပ္မွာ မိမိတို႔၌ အျခားလုပ္ၿမဲ အလုပ္မ်ားလည္း ရွိေနေသးသျဖင့္ အင္မ တိအင္မတန္ တာဝန္ႀကီးေသာ အလုပ္ ႀကီးျဖစ္သည္။ တခါတရံ တိရစၧာန္တို႔ စိတ္၌ အလုပ္ခ်ိန္ကိုလည္း ပို၍ လုပ္ရ သည္။ စားရသည့္အခါမွာ ဦးသာေခါင္ လက္ထက္က အစာမ်ိဳးသာျဖစ္သည္ဟု ထင္ၾကသည္။ တနဂၤေႏြေန႔ နံနက္မ်ား တြင္ သံေၾကာင္က စာ႐ြက္ရွည္ႀကီး တခု ကို ကိုင္၍ ေကာက္ပဲသီးႏွံ အမ်ိဳးမ်ိဳးမွာ ယခင္ကထက္ တခ်ိဳ႕ႏွစ္ဆ တခ်ိဳ႕သုံးဆ တခ်ိဳ႕ေလးဆ တခ်ိဳ႕ငါးဆ ပို၍ထြက္ ေၾကာင္းဖတ္ျပသည္။ တိရစၧာန္မ်ားမွာ ယခင္ေတာ္လွန္ေရးမေအာင္ျမင္မီက မိမိတို႔မွာ ဘယ္အေျခအေန ရွိခဲ့ၾကသည္ ဟု မသိၾကသျဖင့္ သံေၾကာင္ေျပာသမၽွ ကိုသာ ယုံၾကည္ၾကရသည္။ သို႔ျဖစ္လင့္ ကစား တိရစၧာန္တို႔စိတ္၌ စာရင္းအင္း မ်ားထဲတြင္ ေကာက္ပဲသီးႏွံပို၍ ထြက္ေန ျခင္းထက္ အစားအစာ အကယ္ပို၍ စား ရၾကလၽွင္ ေကာင္းမွာဘဲဟု ေအာက္ေမ့ ၾကသည္။
ဗႏၶဳလမွာ ခါတိုင္းကဲ့သို႔ အစည္းအ ေဝးမ်ား သိမလား။ တစ္လလၽွင္ ႏွစ္ခါ ေလာက္သာလာသည္။ သူေပးခ်င္ေသာ အမိန္႔မ်ားကို သံေၾကာင္ကိုျဖစ္ေစ အျခား ဝက္တေကာင္ေကာင္ကို ျဖစ္ေစ လႊတ္ ၍ေပးသည္။ ဗႏၶဳလသည္ အစည္းအေဝး သို႔လာသည့္အခါတြင္ ေနာက္ပါ ေခြးမ်ား ျဖင့္သာ ရံ၍လာသည္မဟုတ္။ သူ႕ေရွ႕မွ ေရွ႕ေတာ္ေျပးသဖြယ္ ၾကက္ဖနက္ကေလး တေကာင္ကို ေစလႊတ္၍ သူစကားမေျပာမီ ေအာက္ေအာက္ အီ အီ အြတ္ဟု က်ယ္ ေလာင္စြာ တြန္ေစသည္။ ဦးသာေခါင္ အိမ္ထဲ၌ ဗႏၶဳလမွာ သူ႕အခန္းႏွင့္သူသီး ျခားေနသည္ဟုလည္း ေျပာၾကသည္။ အစာစားသည့္အခါတြင္လည္း ဦးသာ ေခါင္က်န္ရစ္ခဲ့ေသာ တိုက္ပန္းကန္ျပား အေကာင္းစားႀကီးမ်ားႏွင့္ ထည့္၍စား သည္။ ထိုျပင္ အေရးႀကီးေသာ ႏွစ္လည္ အထိမ္းအမွတ္ေန႔မ်ားမွာကဲ့ကို ဗႏၶဳလ၏ ေမြးေန႔၌လည္း ေသနတ္ေဖါက္ရန္ အမိန္႔ ထုတ္ထားသည္။
ဗႏၶဳလမွာငယ္နာမည္ေပ်ာက္၍ ႀကီး နာမည္ေရာက္၍လာၿပီ။ ယခင္က ဗႏၶဳလ ကိုပင္ ” ငါတို႔ ေခါင္းေဆာင္ႀကီး ရဲေဘာ္ ဗႏၶဳလ”ဟုေခၚၾကသည္။ ဝက္မ်ားက လည္း ဗႏၶဳလကို “တိရစၧာန္အားလုံး၏ ဖခင္”ဘြဲ႕။ “လူသားႏိုင္”ဘြဲ႕ “သိုးမ်ားရန္ ကာ” ဘြဲ႕။ “ဝမ္းဘဲ ေပါက္စ ၾကက္ေပါက္ စအေဆြ” ဘြဲ႕စသျဖင့္ အမ်ိဳးမ်ိဳးဘြဲ႕ထြင္၍ ေပးၾကသည္။ သံေၾကာင္က မ်က္ရည္ ၿဖိဳင္ၿဖိဳင္က်ကာ ဗႏၶဳလအေၾကာင္း ခ်ီး က်ဴးစကားေျပာရာတြင္ ဗႏၶဳလသည္ ပညာလည္း အင္မတန္ႀကီး သေဘာ လည္း အင္မတန္ျပည့္ တိရစၧာန္အားလုံး အနက္ အထူးသျဖင့္ လူသားမ်ား လက္ ေအာက္ကမလြတ္ေသးေသာ တိရစၧာန္မ်ား အား အင္မတန္ခ်စ္ရွာသည့္ အေၾကာင္း မ်ားပါသည္။ ဗႏၶဳလမွာ ေခတ္ေကာင္းေန သျဖင့္ အေၾကာင္းဟုတ္သည္ျဖစ္ေစ မဟုတ္သည္ျဖစ္ေစ သူ႕ကိုပင္ ဝိုင္း၍ခ်ီး က်ဴးၾကသည္။ ၾကက္မတစ္ေကာင္အား “ဒို႔ေခါင္းေဆာင္ႀကီး၏ ၫြန္ၾကားခ်က္ ေၾကာင့္ ငါဟာ ေျခာက္ရက္အတြင္းမွာ ဥငါးလုံး ဥႏိုင္တယ္ေအ့ ” ဟု ေျပာသည္။
အိုင္ထဲတြင္ ေရေသာက္ေနေသာ ႏြားမႏွစ္ေကာင္ကလည္း ” ဒီအိုင္ထဲက ေရေအးတာ ၾကည္တာဟာ ဒို႔ေခါင္းေဆာင္ ႀကီးရဲ႕ ေက်းဇူးေပါ့ေအ့”ဟု တစ္ေကာင္ ႏွင့္ တစ္ေကာင္ ေျပာၾကသည္။ ကဗ်ာမိုရ္ ေသးသြယ္ဖြဲ႕ေသာ “ဗႏၶဳလဘြဲ႕”ကိုၾကည့္ လၽွင္ တိရစၧာန္အမ်ားက ဗႏၶဳလအေပၚ၌ မည္မၽွေလာက္ ခ်စ္ခင္ၾကည္ၫိုၾကသည္ ကိုသိႏိုင္သည္။ ဗႏၶဳလဘြဲ႕မွာ ေအာက္ပါ အတိုင္းျဖစ္သည္။
ဖထက္ဆုံး ဒို႔ခိုကိုးရာႏွင့္ ခ်မ္းသာျခင္းအစု ေပၚထြန္းရာျဖစ္ ေသာစားခြက္တို႔၏ အရွင္အိုရဲေဘာ္ ဗႏၶဳလေနမင္းပမာ သင့္မ်က္ႏွာကားတည္ၿငိမ္သပၸါယ္ ၾကည္ၫိုဖြယ္မို႔ ငါလၽွင္ဖူးရ ႐ႈမ၀။ ။
ဗႏၶဳလ ဗႏၶဳလ
အစာကို ေကၽြးအိပ္ရာေပးသည့္ ဗႏၶဳလ။
ဗႏၶဳလဗႏၶဳလ
တိရစၧာန္တို႔ဖခင္ ဗႏၶဳလ။
ႀကီးငယ္မခ်န္ ေစာင့္ေရွာက္ျပန္
တရားမွန္သည့္ ဗႏၶဳလ
ဗႏၶဳလဗႏၶဳလ
အားလုံးခ်စ္တဲ့ ဗႏၶဳလ
ႏို႔စို႔ဝက္ငယ္ နီထာ႐ြယ္ေတာင္
ခ်စ္တယ္မုခ် ” ဗႏၶဳလ”။ ။
အထက္ပါဘြဲ႕ကို ဗႏၶဳလက သ ေဘာတူအတည္ျပဳၿပီးလၽွင္ အေျခခံတရား ႀကီး ခုနစ္ပါး ေရးထားသည့္ စပါးက်ီေရွ႕ တည့္တည့္မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္တြင္ အကၡရာ တင္ထားဖို႔ အမိန္႔ေပးသည္။ ဗႏၶဳလဘြဲ႕ အကၡရာတင္ထားသည့္ အထက္နားတြင္ သံေၾကာင္က ေဆးျဖဴျဖင့္ ဗႏၶဳလ၏ေဘး တိုက္ထေစာင္းပုံကို ေရးဆြဲထားသည္။
ထိုအေတာအတြင္း၌ ဗႏၶဳလသည္ ဦးသာရာမွတဆင့္ ဦးေအာင္ပန္းတို႔ ဦးေပါက္ေက်ာ္တို႔ႏွင့္ ကူးလူးဆက္ဆံ ရန္ ေစ့စပ္လ်က္ရွိသည္။ ဗႏၶဳလသည္ ဦးေအာင္ပန္းႏွင့္ ဦးေပါက္ေက်ာ္ တစ္ ေယာက္ေယာက္အား သစ္သားမ်ားကို ေရာင္းခ်င္သည္။ ဦးေအာင္ပန္းသည္ ဗႏၶဳလထံမွ သစ္သားမ်ားကို အလိုရွိေသာ္ လည္း ေဈးေကာင္းေကာင္းမေပး။ ထို အခိုက္တြင္ ဦးေအာင္ပန္းႏွင့္ တပည့္မ်ား သည္ ေျခေလးေခ်ာင္းကြင္းကို တိုက္၍ ဓါတ္မီးစက္ကိုပါ ဖ်က္ဆီးပစ္ရန္ ႀကံ လ်က္ေနေၾကာင္း ေကာလာဟလသတင္း ထြက္ေပၚလာသည္။ ေဘာ္ျဖဴလည္း ဦးေအာင္ပန္ကြင္းတြင္ ခိုလ်က္ေနသည္ ဟု သိရသည္။ ေႏြရာသီအလယ္ေလာက္ တုန္းကလည္း ေဘာ္ျဖဴ၏ လႈံ႔ေဆာ္ေပး ခ်က္အရ ၾကက္မသုံးေကာင္က ဗႏၶဳလကို သတ္ဖို႔ ႀကံစည္ေၾကာင္းကို ထိုၾကက္ မသုံးေကာင္က ေျဖာင့္ခ်က္ေပးၾကသျဖင့္ တိရစၧာန္မ်ား ထိတ္လန္႔တုန္လႈပ္သြား ၾကသည္။ ၾကက္မသုံးေကာင္လည္း ခ်က္ ျခင္း အဆုံးစီရင္ျခင္းခံရၿပီးလၽွင္ ဗႏၶဳလ ၏လုံၿခဳံေရးအတြက္ အေစာင့္အေရွာက္ ပို၍ထားသည္။ ဗႏၶဳလအိပ္သည့္အခါတြင္ ေဒါင့္ေလးေဒါင့္မွ ေခြးေလးေကာင္ေစာင့္ ရသည္။ အစာထဲတြင္ အဆိပ္ခပ္မွာ စိုး သျဖင့္ ဗႏၶဳလမစားမီ ဗႏၶဳလ၏အစာကို မ်က္ေထာက္နီေခၚ ဝက္တစ္ေကာင္က ဦးဦးဖ်ားဖ်ာ ျမည္း၍ ၾကည့္ရသည္။
ထိုအခ်ိန္အခါေလာက္တြင္ ဗႏၶဳလ သည္ သူ႕သစ္သားမ်ားကို ဦးေပါက္ေက်ာ္ သို႔ ေရာင္းဖို႔စီစဥ္ၿပီးေၾကာင္း သတင္း ထြက္လာသည္။ ေျခေလးေခ်ာင္းကြင္းႏွင့္ ဦးေပါက္ေက်ာ္ကြင္းမွာ ေ႐ႊလမ္းေငြလမ္း ေဖါက္၍ ထြက္ကုန္ခ်င္းဖလွယ္ၾကလိမ့္ မည္။ ဦးေပါက္ေက်ာ္ႏွင့္ ေျခေလးေခ်ာင္း ကြင္းမွာ တိုက္႐ိုက္အဆက္အဆံ မရွိဘဲ ဦးသာရာဆီမွ တဆင့္ ဆက္ဆံေသာ္ လည္း ဆက္ဆံပုံမွာ ေဖၚေဖၚေ႐ြေ႐ြရွိ သည္။ တိရစၧာန္မ်ားသည္ ဦးေပါက္ေက်ာ္ အား လူသားတေယာက္ျဖစ္သည့္အတြက္ အယုံအၾကည္မရွိၾကေသာ္လည္း ဦးေအာင္ ပန္းကို ေၾကာက္ၾကမုန္းၾကသေလာက္ မေၾကာက္ၾကမမုန္းၾက။ ေႏြကုန္ခါနီး၍ ဓါတ္မီးစက္လည္း ၿပီးခါနီးေသာအခါ ဦးေအာင္ပန္းသည္ ေသနတ္ကိုင္ လူသား ႏွစ္ဆယ္ကိုစု၍ ေျခေလးေခ်ာင္းကြင္းကို တိုက္ဖို႔စီစဥ္ၿပီးေၾကာင္းႏွင့္ သတင္းထပ္ ၍ ထြက္လာျပန္သည္။
ဦးေအာင္ပန္းသည္ ေျခေလးေခ်ာင္း ကြင္းႏွင့္ပတ္သက္ေသာ ေျမပိုင္ခြင့္”ဂရန္” မ်ားကို သူ႕လက္ထဲေရာက္လာသည္ႏွင့္ တၿပိဳင္နက္ ႐ုံးတို႔ ဂါတ္တို႔က မစစ္ေဆး ဘဲ ပိုင္ဆိုင္ခြင့္ရႏိုင္ေစရန္ အလို႔ငွါ ႐ုံး မင္းမ်ားႏွင့္ ပုလိပ္မ်ားကိုပင္ လာဘ္ထိုး ၿပီးၿပီဟု ေျပာၾကသည္။ ထိုအေတာအ တြင္း၌ ဦးေအာင္ပန္းသည္ သူ႕ကြင္းက တိရစၧာန္မ်ားကို မျမင္ဝံ့မၾကားဝံ့ေလာက္ ေအာင္ ႏွိပ္စက္ၫွဥ္းပန္းေနသည္။ ႏြား အိုမ်ားကို တိုင္မွာခ်ည္ၿပီး မေသမျခင္း ႐ိုက္၍သတ္သည္။ ေခြးမ်ားကိုလည္း မီး ပုံထဲသို႔ ႀကိဳးႏွင့္ခ်ည္၍ ပစ္ခ်သည္။ ၾကက္ဖမ်ားကိုလည္း အတက္တြင္ သင္ ဓုန္းသြားမ်ားခ်ည္၍ တိုက္သည့္စေသာ သတင္းမ်ား ထြက္လာသည္။ ထိုသတင္း မ်ားကို ၾကားရေသာအခါ တိရစၧာန္မ်ား သည္ မိမိတို႔ဘ၀တူ တိရစၧာန္မ်ားအတြက္ မခံမရပ္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ျဖစ္ၾကၿပီး လၽွင္ ဦးေအာင္ပန္းကို ေတာ္လွန္ၿပီးလၽွင္ ဦးေအာင္ပန္းကြင္းက တိစၧာန္မ်ားအား လြတ္လပ္ေအာင္ လုပ္ၾကရမည္ဟုပင္ အေရးဆိုၾကသည္။ ထိုအခါ သံေၾကာင္က တိရစၧာန္မ်ားအား အလ်င္စလို မျပဳလုပ္ ၾကရန္ တားျမစ္ၿပီးလၽွင္ ရဲေဘာ္ဗႏၶဳလ စီမံခန္႔ခြဲသည္ကိုသာ လိုက္နာၾကရန္ ဩ ဝါဒေပးသည္။
ထိုသို႔ပင္ သံေၾကာင္က ေျပာေသာ္ လည္း တိရစၧာန္တို႔သည္ ဦးေအာင္ပန္း အေပၚတြင္ အမုန္းႀကီးမုန္းလ်က္သာ ရွိ ၾကသည္။ တေန႔ေသာ တနဂၤေႏြေန႔ နံ နက္ခင္းတြင္ တိရစၧာန္မ်ားကို စပါးက်ီ အနီးတြင္ စုေဝးေစၿပီးလၽွင္ ဗႏၶဳလက သူ သည္ မည္သည့္အခါကမၽွ ဦးေအာင္ပန္း အား သစ္သားမ်ားေရာင္းရန္ မႀကံခဲ့ ေၾကာင္း ဦးေအာင္ပန္းလို ယုတ္မာေသာ လူသားမ်ားႏွင့္လည္း သူ႕ဂုဏ္အပ်က္ခံ ၿပီး ဆက္ဆံျခင္း ရွိလိမ့္မည္မဟုတ္ ေၾကာင္း ေျပာျပသည္။ ထို႔ေနာက္ ေျခ ေလးေခ်ာင္း ေတာ္လွန္ေရးအတြက္ ဝါဒ ျဖန္႔ခ်ိဖို႔ တာဝန္က်ေသာ ခိုမ်ားအား ဦးေအာင္ပန္းကုန္းသို႔ ေျခဦးေတာင္မ လွည့္ၾကဖို႔ အမိန္႔ေပးၿပီးလၽွင္ ယခင္က သူတို႔ ေအာ္ေနၾကျဖစ္ေသာ “လူသားမွန္ လၽွင္ အကုန္သတ္” ဆိုသည့္ ေႂကြးေၾကာ္ သံအစား ” ဦးေအာင္ပန္းကို ေတြ႕ရာမွာ သတ္”ဆိုသည့္ ေႂကြးေၾကာ္သံကို အေအာ္ ခိုင္းသည္။
ေကာက္သိမ္းခ်ိန္က်ေသာအခါ ေဘာ္ျဖဴ၏ အဖ်က္အလုပ္တခုကို ေတြ႕ရ ျပန္သည္။ ေဘာ္ျဖဴသည္ တစ္ညတြင္ လယ္မ်ားထဲသို႔ ေပါင္းေစ့မ်ား ခ်ထား သျဖင့္ လယ္မ်ားမွာ ေပါင္းပင္မ်ားျဖင့္ ျပည့္ေနေတာ့သည္။ ထိုအေၾကာင္းကို ငန္းဖို တစ္ေကာင္က ေဘာ္ျဖဴႏွင့္အတူ ေပါင္းေစ့မ်ားႀကဲရေၾကာင္းႏွင့္ ေျဖာင့္ ခ်က္ေပးသည္။ ထိုငန္းဖိုလည္း ေျဖာင့္ ခ်က္ေပးၿပီး မၾကာမီပင္ ေႂကြးဥကိုစား၍ သူ႕ကိုယ္ သူသတ္ေသလိုက္သည္။ ေဘာ္ျဖဴသည္ “တိရစၧာန္ဇာနည္ ပထမ တန္း” ဘြဲ႕ရသည္ဟု တိရစၧာန္အမ်ားက ယုံၾကည္ခဲ့ၾကေသာ္လည္း စင္စစ္အားျဖင့္ ေဘာ္ျဖဴသည္ မည္သည့္အခါကမၽွ ထို ဘြဲ႕ကိုမရဘူးေၾကာင္းကို ၾကားသိရသည္။ ထိုကဲ့သို႔ ေဘာ္ျဖဴ “တိရစၧာန္ဇာနည္ ပထမတန္း”ဘြဲ႕ရသည္ဆိုျခင္းမွာ ေဘာ္ ျဖဴကိုယ္တိုင္က လႊင့္ထားေသာ ဒ႑ာရီ သတင္းသာျဖစ္သည္။ ေဘာ္ျဖဴသည္ ဘြဲ႕မရ႐ုံသာမဟုတ္။ ႏြားတင္းကုပ္တိုက္ ပြဲတြင္ သူရဲေဘာေၾကာင္သည့္အတြက္ ႐ႈတ္ခ်ျခင္းပင္ခံရေသးသည္။ ထိုအေၾကာင္း ကိုၾကားရေသာအခါ အခ်ိဳ႕ေသာတိရစၧာန္ တို႔က မယုံၾကဘဲရွိသည္။ ထိုအခါ သံ ေၾကာင္က မယုံၾကေသာ တိရစၧာန္တို႔အား “ရဲေဘာ္တို႔ သင္တို႔ သတိမေကာင္းလို႔ ထင္ေယာင္ထင္မွားျဖစ္ေနတာပါ။ တ ကယ္ဆိုေတာ့ ေဘာ္ျဖဴ႐ႈတ္ခ်ျခင္းခံရ သည္မွာ အမွန္ပါ”ဟု ေျပာသျဖင့္ တိရစၧာန္ မ်ားမွာ သံေၾကာင္၏စကားကိုပင္ ယုံ ၾကည္ၾကရေတာ့သည္။
ေကာက္ရိတ္ခ်ိန္သည္ ဓါတ္မီးစက္ ၿပီးေအာင္တည္ဖို႔အခ်ိန္ႏွင့္ တိုက္ဆိုင္ ေနသျဖင့္ တိရစၧာန္မ်ားမွာ အလုပ္ကို အႀကီးအက်ယ္ ႀကိဳးစား၍ လုပ္ၾကရ သည္။ ဓါတ္မီးစက္ အေဆာက္အဦမွာ တည္၍ ၿပီးၿပီ။သို႔ရာတြင္ အတြင္း၌ စက္ မတပ္ရေသး။ ဗႏၶဳလသည္ စက္ဝယ္ဖို႔ အတြက္ ဦးသာရာႏွင့္ ေစ့စပ္လ်က္ရွိ သည္။ တိရစၧာန္တို႔မွာ အခက္အခဲအမ်ိဳး မ်ိဳးႏွင့္ ႀကဳံေတြ႕ရျခင္း အလုပ္ေကာင္းစြာ မကၽြမ္းက်င္ၾကေသးျခင္း လက္နက္ကိရိ ယာ မေကာင္းျဖင္း ကံမေကာင္းျခင္း ေဘာ္ျဖဴ၏ သစၥာေဖါက္ျခင္း စသည္တို႔ ကို ရင္ဆိုင္၍ အလုပ္လုပ္ၾကရေသာ္ လည္း ဓါတ္မီးစက္မွာ မူလစီမံကိန္းခ် ထားသည့္ေန႔ရက္မွာပင္တည္၍ ၿပီး သည္။
တိရစၧာန္တို႔သည္ ေမာပန္းၾကေသာ္ လည္း ဓါတ္မီးစက္ အေဆာက္အဦကို သူတို႔ဟာသူတို႔ၾကည့္၍ ဝမ္းသာျခင္းမက ဝမ္းသာလွသျဖင့္ ပတ္ခ်ာလွည့္ကာ ေပ်ာ္ ပြဲဆင္ၾကသည္။ ဓါတ္မီးစက္မွာ ယခင္ ပ်က္သြားေသာ ဓါတ္မီးစက္ထက္ပင္ ပို ၍ ႐ႈခ်င္ဖြယ္ရွိသည္ဟု ထင္ၾကသည္။ သည္တခါေတာ့ ဒိုင္းနမိုင္းႏွင့္ ေဖါက္ခြဲ၍ မပစ္ဘဲ ပ်က္ႏိုင္ေတာ့မည္မဟုတ္။ တိရစၧာန္မ်ားသည္ ဓါတ္မီးစက္ကို တည္ စဥ္အခါတြင္ မ်ားစြာလည္း ပင္ပန္းခဲ့ၾက သည္။ အခက္အခဲမ်ားႏွင့္လည္း မ်ားစြာ ေတြ႕ခဲ့ၾကသည္။ ဓါတ္မီးစက္ ဆင္ၿပီး လၽွင္ကား သူတို႔ေနေရးထိုင္ေရးမွာ အ မ်ားႀကီးတိုးတက္၍ လာေတာ့မည္။ ဤ သို႔လၽွင္ ဓါတ္မီးစက္အေၾကာင္းကို ေတြး မိၾကသျဖင့္ တိရစၧာန္တို႔သည္ ေပ်ာ္ျခင္း ႀကီးမက ေပ်ာ္ၾကေသာေၾကာင့္ ေမာပန္း ၾကရသည္ကို သတိမရႏိုင္ဘဲ ေအာင္သံ ေႂကြး၍ ျမဴးတူးခုန္ေပါက္ကာ ေနၾက သည္။
ဓါတ္မီးစက္ၿပီးေသာအခါ ဗႏၶဳလ ကိုယ္တိုင္ ကိုယ္ရံေတာ္ေခြးမ်ားရံ၍ ေရွ႕ ေတာ္ေျပးၾကက္ဖနက္ႏွင့္ထြက္၍ လာၿပီး လၽွင္ တိရစၧာန္မ်ားအား ခ်ီးက်ဴးစကားမိန္႔ သည္။ ထိုေနာက္ ဓါတ္မီးစက္ကို “ဗႏၶဳလ ဓါတ္မီးစက္”ေခၚေစရမည္ဟု အမိန္႔ထုတ္ လိုက္ေလသည္။
သခင္ဘေသာင္း
ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါမည္။
No comments:
Post a Comment