ယခင္အပတ္မွ အဆက္
ထိုအခါ ၾကက္ဥဥျခင္းႏွင့္ ပတ္သက္ ၍ ေတာ္လွန္ရန္ႀကံစည္ခဲ့ေသာ ေခါင္း ေဆာင္ၾကက္မသုံးေကာင္က ထြက္၍ သူတို႔အား အိပ္မက္ထဲတြင္ ေဘာ္ျဖဴက လာ၍ ဗႏၶဳလ၏အမိန္႔ကို မနာခံရန္ လႈံ႔ေဆာ္ေပးေၾကာင္းႏွင့္ ေျဖာင့္ခ်က္ ေပးၾကရာ ဗႏၶဳလက ထိုၾကက္မသုံး ေကာင္ကိုလည္း အဆုံးစီရင္လိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ ဘဲငန္းတေကာင္က မိမိသည္ စပါးႏွံေျခာက္ခုကို တိတ္တိတ္ခိုး၍ စားမိ ေၾကာင္း ေျဖာင့္ခ်က္ေပးျပန္သည္။ ထို႔ ေနာက္ သိုးတေကာင္က သူ႕အား ေဘာ္ ျဖဴေျမႇာက္ေပးသျဖင့္ ေသာက္ေရကန္ထဲ သို႔ေသးေပါက္ထည့္မိေၾကာင္း ေျဖာင့္ ခ်က္ေပးျပန္သည္။ ထိုေနာက္ သိုးႏွစ္ ေကာင္က ေခ်ာင္းဆိုးရင္ၾကပ္ျဖစ္ေနေသာ အျခားသိုးထီးတေကာင္ကို ပတ္ခ်ာလွည့္ လိုက္ၿပီး သတ္ပစ္မိေၾကာင္း ေျဖာင့္ခ်က္ ေပးၾကျပန္သည္။ ထိုသို႔ ေျဖာင့္ခ်က္ေပး ေသာ တိရစၧာန္မ်ားကို ထိုေနရာတြင္ပင္ အဆုံးစီရင္လိုက္သည္။ ထိုနည္းျဖင့္ ေျဖာင့္ခ်က္ေပးျခင္းႏွင့္ အဆုံးစီရင္ျခင္း မ်ားမ်ားလတ္ေသာ္ ဗႏၶဳလ၏ေျခရင္း တြင္ တိရစၧာန္အေလာင္းမ်ား ေတာ္လိုပုံ၍ လာၿပီးလၽွင္ ဦးသာေခါင္မရွိသည့္ေနာက္ တိရစၧာန္ေသြးမ်ားႏွင့္ ကင္းေဝး၍ေနေသာ ေျခေလးေခ်ာင္းကြင္းမွာ တိရစၧာန္ေသြးနံ႔ လႈိင္၍ ေနေလသည္။
ထို႔ေနာက္ ဝက္ႏွင့္ ေခြးမ်ားမွ တပါး အျခားေသာတိရစၧာန္တို႔သည္ တလုံးစည္းတည္း တိတ္ဆိတ္စြာ ျပန္သြား ၾကသည္။ တိရစၧာန္တို႔မွာ ထိတ္လန္႔ ေၾကာက္႐ြံ႕ၾကၿပီးလၽွင္ စိတ္ႏွလုံးမသက္ မသာ ရွိၾကသည္။ အခ်ိဳ႕တိရစၧာန္တို႔က ေဘာ္ျဖဴႏွင့္ေပါင္း၍ သစၥာေဖါက္ျခင္းႏွင့္ ရက္စက္စြာ အျပစ္ေပးခံရျခင္းသည္ မည္ သည့္အရာက ပို၍ တုန္လႈပ္ေခ်ာက္ခ်ား ဘြယ္ေကာင္းသည္ဟု မေျပာႏိုင္ၾက။ ယ ခင္ ဦးသာေခါင္ရွိစဥ္အခါက တိရစၧာန္ မ်ားမွာ မသတ္ခံၾကရဘူးသည္မွာ မွန္ သည္။ သို႔ရာတြင္ ထိုစဥ္က အသတ္ခံၾက ရျခင္းမွာ လူသားတို႔၏ အသတ္ခံၾကရ ျခင္းသာျဖစ္၍ ယခု အသတ္ခံရသည္မွာ မိမိတို႔ တိရစၧာန္ဇာတ္တူသား အခ်င္းခ်င္း အသတ္ခံၾကရျခင္းျဖစ္၍ ပို၍ ထိတ္လန္႔ ေၾကာက္႐ြံ႕ဘြယ္ ေကာင္းသည္။
ဦးသာေခါင္ မရွိသည္ေနာက္ တိ ရစၧာန္ထဲမွတေကာင္မၽွ အသတ္ခံရျခင္း မရွိ။ ႂကြက္မ်ားေတာင္ပင္ အသတ္မခံၾကရ။ ထိုေန႔က်မွပင္ ဗႏၶဳလ၏ အမိန္႔ျဖင့္ တိရစၧာန္မ်ားစြာ အသတ္ခံၾကရသည္။ ထိုတိရစၧာန္တို႔သည္ ဓါတ္မီးစက္တည္ ေသာကမူဘက္သို႔ သြားၾကၿပီးလၽွင္ တညီတ ၫြတ္တည္း တေကာင္ႏွင့္ တေကာင္ ပူးကပ္ကာ ေျမႀကီးေပၚတြင္ လဲေလ်ာင္းကာ ေနၾကသည္။ အေတာ္ ၾကာပင္ တေကာင္ႏွင့္တေကာင္ စကား ေျပာျခင္းမရွိၾက။ ဂ်ိဳကားမွာ အျခား တိရစၧာန္မ်ားကဲ့သို႔ ေျမႀကီးေပၚတြင္ လဲေလ်ာင္း၍ မေနဘဲ မတ္တတ္ရပ္လ်က္ ရွိသည္။ ဂ်ိဳကားသည္ သူ႕အၿမီးကို ဟိုဖက္သည္ဖက္ခတ္ၿပီးေနာက္ အနည္း ငယ္အံ့အားသင့္ေသာ လကၡဏာျဖင့္ ခပ္တိုးတိုးညည္းသည္။ ထိုေနာက္ ဂ်ိဳကား က”ဒို႔ေျခေလးေခ်ာင္းကြင္းမွာ ဘယ္လို မ်ားျဖစ္ကုန္တယ္လို႔ မေျပာတတ္ပါဘူး။ ဒီလိုျဖစ္ ႏိုင္လိမ့္မယ္လို႔မ်ား ငါျဖင့္ တခါမွ မထင္မိခဲ့ဘူးဘူး ။ အရင္းစစ္ေတာ့ ဒို႔တိရစၧာန္အခ်င္းခ်င္း မေကာင္းလို႔ ျဖစ္ရတာဘဲ။ ဒီေတာ့ ဒီျပႆနာဟာ အလုပ္ကို ပိုၿပီးႀကိဳးစားလုပ္ၾကမွ ေျပျပတ္ မွာဘဲ။ ဒီေန႔ကစၿပီး ငါဟာ မနက္တိုင္း မနက္တိုင္းသူမ်ားထက္ ႏွစ္နာရီ ႏွစ္နာရီ ပိုထၿပီး အလုပ္လုပ္မယ္”ဟု ေျပာသည္။
ထိုေနာက္ ဂ်ိဳကားသည္ ေက်ာက္ တုံးမ်ားရွိရာသို႔ ခတ္သုတ္သုတ္ ေျပးသြား ၿပီးလၽွင္ အိပ္တန္းမဝင္ခင္ ႏွစ္ႀကိမ္တိုင္ ေက်ာက္တုံးမ်ားကို သယ္၍ပို႔သည္။ အ ျခားတိရစၲာန္မ်ားမွာ ခြါျဖဴအနားတြင္ စု ေဝး၍ ေနၾကၿပီးလၽွင္ တေကာင္မၽွ စကား ေျပာေဘာ္မရ။ သူတို႔ စုေဝးေနၾကေသာ ကမူေပၚမွေနၾကည့္မည္ဆိုလၽွင္ ေျခေလး ေခ်ာင္းကြင္းတခုလုံးကို ေကာင္းစြာျမင္ ႏိုင္သည္။ ေျခေလးေခ်ာင္းကြင္းမွာ အင္ မတန္သာယာသည္။ စားက်က္ကလည္း စိမ္းစို၍ ေနသည္။ ေသာက္ေရကလည္း ၾကည္လင္သည္။ လယ္မ်ားယာမ်ား လည္းစည္ကာ ညေနခင္းကလည္း ၾကည္ ႏူးဖြယ္ရွိသည္။ ဝင္ခါနီးေန၏ အေရာင္ ေၾကာင့္လည္း တကြင္းလုံး ေ႐ႊရည္လိမ္း၍ ထားဘိသကဲ့သို႔ ရွိသည္။
ခြါျဖဴသည္ မိမိတို႔ ေျခေလးေခ်ာင္း ကြင္း၏ သာယာၾကည္ႏူးဖြယ္ရွိဟန္ကို ၾကည့္၍ မ်က္ရည္လည္လာသည္။ သူ႕ ပါးစပ္က ဖြင့္၍ မေျပာတတ္ေသာ္လည္း သူ႕ဝမ္းထဲ၌ ယခင္က လူသားမ်ားကို ေတာ္လွန္ခဲ့ၾကစဥ္က ရည္႐ြယ္ခ်က္မ်ား ႏွင့္ ယခုျဖစ္ေနပုံမ်ားမွာ တျခားစီျဖစ္ သည့္အေၾကာင္းကို သိသည္။ မိမိတို႔ သည္ ဗိုလ္ႀကီး၏မ်က္ေမွာက္၌ ေတာ္ လွန္ေရးတရားဦးကို နာခဲ့ၾကစဥ္က ေနာက္အဖို႔တြင္ တိရစၧာန္တို႔မွာ အခ်င္း ခ်င္း တေကာင္ႏွင့္တေကာင္ ၫွဥ္းပန္း သတ္ျဖတ္ျခင္း ျပဳၾကလိမ့္မည္ဟု မထင္ မိခဲ့။ ဗိုလ္ႀကီး၏တရားကို နာခဲ့စဥ္က သူ႕စိတ္ထဲတြင္ ေနာင္အဖို႔၌ တိရစၧာန္တို႔ သည္ လူသားတို႔႐ိုက္ပုတ္ၫွဥ္းဆဲျခင္းမွ လြတ္၍ အစာေရစာ ျပည့္စုံလုံေလာက္ ေအာင္ စားၾကရလိမ့္မည္။ တေကာင္ ႏွင့္တေကာင္လည္း အခြင့္အေရးတန္းတူ ရၾကလိမ့္မည္။ အလုပ္ကိုလည္း ကိုယ့္ စြမ္းအားအလိုက္သာ လုပ္ၾကရလိမ့္မည္။ ဗိုလ္ႀကီး၏တရားကို နာသည့္ေန႔က သူ ကိုယ္တိုင္ မိခင္ေပ်ာက္ေနေသာ ဝမ္းဘဲ ကေလးမ်ားကို သူ႕ရင္ခြင္ထဲ၌ထည့္၍ ေစာင့္ေရွာက္ေပးခဲ့သည့္နည္းတူ အား နည္းေသာအေကာင္ကို အားႀကီးေသာ အေကာင္က ကာကြယ္ေပးလိမ့္မည္ဟု ထင္မိခဲ့သည္။ ယခုေသာ္ ထိုသို႔မဟုတ္ မူ၍က်ဴးလြန္ေၾကာင္း ေျဖာင့္ခ်က္ေပးသူ ကေပး ေခြးႀကီးေတြက ေနရာတကာလည္ ၍ မိမိတို႔ရဲေဘာ္မ်ားကို ကိုက္သတ္ခ်င္ တိုင္းကိုက္သတ္၍ ေနၾကၿပီးလၽွင္ မိမိတို႔ ဝမ္းထဲ၌ရွိသည့္ အႀကံကို တေကာင္ႏွင့္ တေကာင္ထုတ္ဟ၍ မေျပာရဲဝံ့ေလာက္ ေအာင္ ရွိေနၾကရၿပီ။
ခြါျဖဴစိတ္တြင္ ေျခေလးေခ်ာင္း ကြင္းကို ေတာ္လွန္လိုေသာစိတ္ ကလန္ ကဆန္လုပ္လိုေသာ စိတ္ထားမရွိ။ ယခု ေျခေလးေခ်ာင္းကြင္း၏ လက္ရွိအေျခ အေနမွာ မည္မၽွပင္ စိတ္မေက်နပ္ဖြယ္ရာ ရွိေသာ္လည္း ဦးသာေခါင္လက္ထက္က ႏွင့္ ႏႈိင္းစာမည္ဆိုလၽွင္ အမ်ားႀကီးပို၍ ေကာင္းသည္။ ထိုေၾကာင့္ လူသားမ်ား ျပန္၍ မလာႏိုင္ေအာင္ကာကြယ္ဖို႔ အ လုပ္ကို ေရွးဦးစြာ လုပ္ၾကရမည္။ သို႔ျဖစ္ ရာ ေျခေလးေခ်ာင္းကြင္း၌ ယခုေလာ ေလာဆယ္ဆယ္ ဘာဘဲျဖစ္၍ေနေန ခြါ ျဖဴ႕စိတ္၌ သူသည္ သစၥာေစာင့္သိ၍ အ လုပ္ကို ႀကိဳးစားၿပီးလၽွင္ ေပးသမၽွအမိန္႔ ကိုနာခံလ်က္ ဗႏၶဳလ၏ေခါင္းေဆာင္မႈ ကို ခံယူမည္ဟု ေအာက္ေမ့သည္။ ခြါျဖဴ သည္ ဘယ္လိုပင္စိတ္ေကာင္းထား ေသာ္လည္း ေျခေလးေခ်ာင္းကြင္း၌ လက္ ရွိျဖစ္ေနေသာ အေျခအေနမွာ မိမိတို႔လက္ ဦးရည္႐ြယ္မွန္းထားခဲ့ေသာ ရည္႐ြယ္ခ်က္ မ်ားႏွင့္ တျခားစီျဖစ္၍ေနသည့္အျဖစ္ကို ေကာင္းစြာ သေဘာေပါက္ေနသည္။
ဦးသာေခါင္၏ ေသနတ္ေျပာင္း၀ႏွင့္ ရင္ဆိုင္၍ တိုက္ခဲ့ၾကျခင္း ဓါတ္မီးစက္ကို တည္ခဲ့ၾကျခင္းတို႔မွာ ဗႏၶဳလက ေခြးမ်ား ကို လက္သပ္ေမြး၍ လုပ္ခ်င္သလိုလုပ္ဖို႔ မဟုတ္။ ဤသို႔လၽွင္ ခြါျဖဴေတြးမိသည္။ သို႔ရာတြင္ ဖြင့္၍ကား မေျပာတတ္။ ခြါျဖဴ သည္ ဖြင့္၍မေျပာတတ္ေသာ္လည္း သူ႕ ဝမ္းထဲက ေတြးမိသည့္အတိုင္း မွန္သည္ ဟု သေဘာရသျဖင့္ “ဒို႔တိရစၧာန္သီ ခ်င္း”ကို စ၍ဆိုသည္။ သူ႕အနား၌ ရွိၾက ေသာ တိရစၧာန္တို႔ကလည္း ဝိုင္း၍ဆိုၾက သည္။ အားလုံးသုံးႀကိမ္တိုင္ နာေပ်ာ္ဖြယ္ ေကာင္းစြာ ဆိုၾကသည္။ သို႔ရာတြင္ ခါတိုင္းဆိုၾကသကဲ့သို႔ မဟုတ္ဘဲ ေသး ေလးႏွင့္ လြမ္းဆြတ္ဖြယ္ဆိုၾကသည္။ ယခင္က ဒို႔တိရစၧာန္သီခ်င္းကို ထိုမၽွ ေလာက္ လြမ္းဆြတ္ဖြယ္ေကာင္းေလာက္ ေအာင္ မဆိုၾကစဘူး။ ဒို႔တိရစၧာန္ သီခ်င္း ကို ထိုမၽွေလာက္ လြမ္းဆြတ္ဖြယ္ ေကာင္းေလာက္ေအာင္ မဆိုၾကစဘူး။ ဒို႔တိရစၧာန္သီခ်င္းကို တတိယအႀကိမ္ ဆိုၿပီးသည့္အခ်ိန္တြင္ သံေၾကာင္သည္ ေခြးႏွစ္ေကာင္ရံ၍ အေရးႀကီးေသာ စကားေျပာလိုဟန္ျဖင့္ ေပါက္လာသည္။ သံေၾကာင္က “ယေန႔ကစၿပီး ဒို႔တိရစၧာန္ သီခ်င္းကို မဆိုၾကဖို႔ ရဲေဘာ္ဗႏၶဳလက အမိန္႔ထုတ္လိုက္ၿပီ”ဟု ေျပာသည္။
ထိုအခါ တိရစၧာန္မ်ားမွာ မ်က္လုံး မ်က္ဆန္ျပဴး၍ သြားၾကသည္။ “ေဟ့ ဘာျဖစ္လို႔ မဆိုရမွာလဲဟ”ဟု မုတ္ ဆိတ္က ေမးသည္။ ထိုအခါ သံေၾကာင္ က “ဘာလို႔ ရမလဲ ရဲေဘာ္ရ ။ ေနာက္ကို ဒို႔တိရစၧာန္သီခ်င္းကို ဆိုၾကဖို႔ မလိုေတာ့လို႔ေပါ့ဟ။ ဒို႔တိရစၧာန္သီခ်င္း က ေတာ္လွန္ေရးသီခ်င္းဟ။ အခု ဒို႔ ေတာ္လွန္ေရးဟာက ေအာင္ျမင္ၿပီ။ ဒီေန႔ က မြန္းလြဲအခ်ိန္မွာ သစၥာေဖါက္ေတြကို အဆုံးစီရင္လိုက္တာဟာ ဒို႔ေတာ္လွန္ ေရးရဲ႕ နိဂုံးခ်ဳပ္ေပါ့ဟ။ အခု ဒို႔ဟာ အ တြင္းရန္နဲ႔ အျပင္ရန္သူေတြကို အကုန္ လုံးေအာင္ျမင္ၿပီ။ ဒို႔တိရစၧာန္သီခ်င္းက ဒို႔ရဲ႕ရည္႐ြယ္ခ်က္ကို ေျမႇာ္မွန္းေတာင့္ တတဲ့ သီခ်င္းဟ ။ အခုေတာ့ ဒို႔ရည္႐ြယ္ ခ်က္ဟာ ေျမႇာ္မွန္းေတာင့္တတဲ့ အေျခက ေနၿပီး တကယ္ျဖစ္ေျမာက္လာတဲ့ အေျခအေနကို ေရာက္သြားၿပီ။ ဒီေတာ့ ဒို႔တိရစၧာန္သီခ်င္းကို ဘယ္ဆိုဘို႔ လိုေတာ့ မလဲ”ဟု ေျပာသည္။
ထိုစကားကို ၾကားေသာအခါ တိရစၧာန္မ်ားမွာ ထိတ္လန္႔ေၾကာက္႐ြံ႕ ေနၾကလ်က္ႏွင့္ပင္ ဒို႔တိရစၧာန္သီခ်င္းကို မပိတ္ပင္သင့္ေၾကာင္းႏွင့္ ထ၍ကန္႔ကြက္ လိုေသာ ဆႏၵေပၚလာၾကသည္။ သို႔ေသာ္ ထိုအခိုက္တြင္ သိုးမ်ားက “ေျခေလး ေခ်ာင္းေကာင္းတယ္။ ေျခႏွစ္ေခ်ာင္း မေကာင္းဘူး”ဟု ဆက္ကာဆက္ကာ ဆူညံစြာေအာ္ၾကသျဖင့္ စကားျပတ္၍ သြား ၿပီးလၽွင္ မကန္႔ကြက္ျဖစ္ေတာ့။
ဤနည္းျဖင့္ ဒို႔တိရစၧာန္သီခ်င္း အသံမွာ ေပ်ာက္ကြယ္၍ သြားေလသည္။ ဒို႔တိရစၧာန္သီခ်င္းအစား ကဗ်ာဓိုရ္ ေသးသြယ္က ေအာက္ပါသီခ်င္းကို ေပး သည္။ ေသးသြယ္၏ သီခ်င္းသစ္မွာ “တိရစၧာန္ကုန္း၊ တိရစၧာန္ကုန္း ငါတို႔ သစၥာေစာင့္မည့္ တိရစၧာန္ကုန္း”ဟူ၍ ျဖစ္သည္။ သီခ်င္းအသစ္ကို တနဂၤေႏြ ေန႔မနက္တိုင္း အလံတင္ပြဲအၿပီးတြင္ တိရစၧာန္မ်ားဆို ၾကသည္။ သို႔ရာတြင္ ဆိုလို႔သာ ဆိုရသည္။ တိရစၧာန္တို႔ စိတ္ထဲ၌ ဒို႔တိရစၧာန္သီခ်င္းကို ဆိုရ သေလာက္ အဆီအသားပါသည္ဟု မထင္ ၾက။
ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါမည္။
သခင္ဘေသာင္း
No comments:
Post a Comment