Latest News

Friday, March 30, 2018

ေျခေလးေခ်ာင္းေတာ္လွန္ေရး (၂၂)


ယခင္အပတ္မွ အဆက္ ဂ်ိဳကား၏ ဒဏ္ရာမွာ ႐ုတ္တရက္ မေပ်ာက္ တိရစၦာန္တို႔သည္ ေအာင္ပြဲ က်င္းပၿပီး ေနာက္ေန႔တြင္ပင္ ဓါတ္မီး စက္ကိုစ၍ တည္ၾကသည္။ ဂ်ိဳကား သည္ အနားတရက္မွ် မယူ။ သူ၏ ဒဏ္ရာမ်ားေၾကာင့္ နာသည္ က်ဥ္သည္ ကိုပင္ အမ်ားမသိေအာင္ႀကိတ္၍ ခံသည္။ အျခားတိရစၦာန္မ်ား ကြယ္ရာက်မွသာ ဂ်ိဳကားက ခြါျဖဴအား တိတ္တဆိတ္ သူ၏ ဒဏ္ရာမ်ားက နာက်ဥ္ေၾကာင္း ေျပာျပသည္။ ခြါျဖဴသည္ သစ္႐ြက္မ်ားကို ဝါး၍ ဂ်ိဳကား၏ ဒဏ္ရာမ်ားကို အံုေပး သည္။ ခြါျဖဴႏွင့္ မေဟာ္တို႔က ဂ်ိဳကား အား အလုပ္နည္းငယ္ေလွ်ာ႔၍ လုပ္ဖို႔ ေျပာၾကသည္။ ခြါျဖဴကလည္း “ႏြားဆို သည္မွာလည္း ေသြးႏွင့္ကိုယ္သားႏွင့္ ကိုယ္ျဖစ္သျဖင့္ အလုပ္ကို နည္းနည္းေရွာ့ ပါအံုးဂ်ိဳကားရယ္”ဟု နားခ်သည္။ ဂ်ိဳကားသည္ မည္သူ႕စကားကိုမွ် နား မေထာင္။ “ငါအသက္ႀကီးလို႔ အနား မယူခင္ ဓါတ္မီးစက္ႀကီး ေတာ္ေတာ္ ၿပီးသြားတာကိုဘဲ ငါျမင္ခ်င္တယ္”ဟု ဂ်ိဳကားက ေျပာသည္။

ပထမေျခေလးေခ်ာင္းကြင္း၏ အ ေျခခံ စည္းမ်ဥ္းဥပေဒမ်ားကို ေရးဆြဲစဥ္ အခါက ႏြားမ်ားမွာ အသက္ ၁၂ႏွစ္ ျမင္းမ်ားမွာ ၁၄ႏွစ္။ ေခြးမ်ားမွာ ၉ႏွစ္။ သိုးမ်ား ဆိတ္မ်ားမွာ ၇ႏွစ္။ ၾကက္မ်ား ဘဲမ်ားမွာ ၅ႏွစ္ရွိလွ်င္ ပင္စင္ယူႏိုင္ ေၾကာင္း ျပ႒ာန္းၾကသည္။ ပင္စင္လစာ ကိုလည္း လံုေလာက္စြာေပးဖို႔ သေဘာတူ ၾကသည္။ ထိုအခ်ိန္အထိ ပင္စင္ရေသာ တိရစၦာန္မ်ားကား မရွိေသး။ သို႔ရာတြင္ ပင္စင္အေၾကာင္းႏွင့္ ပတ္သက္၍ တေန႔ တျခားပို၍ ေဆြးေႏြးလာၾကသည္။ မူ လက ပင္စင္ရေသာ တိရစၦာန္မ်ားအတြက္ သတ္မွတ္ထားေသာ ေျမကြက္ကို အရက္ ခ်က္ဖို႔ ေကာက္ၫွင္းစိုက္ရန္ ဆံုးျဖတ္ လိုက္သျဖင့္ စားက်က္ထဲမွ တေနရာကို ပင္စင္ရေသာ တိရစၦာန္မ်ားအတြက္ ဝင္းခတ္ကာ သတ္မွတ္ေပးလိမ့္မည္ဟု သတင္းထြက္၍ လာသည္။ ပင္စင္ရေသာ အခါ ျမင္းမ်ားႏြားမ်ားကို တေန႔လွ်င္ စပါးႏွစ္ျပည္ ေျပာင္း႐ိုးတထံုးႏွင့္ ေကာက္႐ိုး အလံုအေလာက္ေပးလိမ့္ မည္။ အလုပ္ပိတ္ရက္မ်ားတြင္ ႏွမ္းဖတ္ ပါေပးလိမ့္မည္ဟု ၾကားရသည္။ ေနာက္ တႏွစ္မိုးက်ခါနီးတြင္ ဂ်ိဳကားမွာ အသက္ ၁၂ႏွစ္ျပည့္မည္ျဖစ္၍ ပင္စင္သြားႏိုင္ လိမ့္မည္။ ထိုအေတာအတြင္း၌ တိရစၦာန္မ်ား မွာ အလုပ္မ်ား၍ အစားအေသာက္ေခ်ာင္ လည္ျခင္း မရွိၾက။ ေန႔စဥ္အစာေဝရာ၌ လည္း ဝက္မ်ား ေခြးမ်ားမွတပါး က်န္ တိရစၦာန္မ်ားကို ေလွ်ာ႔၍ေဝသည္။ အား ေျခေလးေခ်ာင္းေတာ္လွန္ေရး (၂၂) သခင္ဘေသာင္း လံုးေသာ တိရစၦာန္မ်ားကို ညီတူညီမွ် အစာေဝမည္ဆိုလွ်င္ တိရစၦာန္ဝါဒႏွင့္ ဆန္႔က်င္လိမ့္မည္ ျဖစ္ေၾကာင္းႏွင့္လည္း သံေၾကာင္က ေျပာသည္။ တိရစၦာန္မ်ား အား အစာကိုေလွ်ာ႔၍ေဝျခင္းမွာ စင္စစ္ အားျဖင့္ အစာရွားပါး၍ မဟုတ္ေၾကာင္း ကိုလည္း သံေၾကာင္က အေၾကာင္းခိုင္လံု စြာ ျပ၍ေျပာသည္။ အခိုက္အတန္႔ အဖို႔တြင္ အစာကိုျပင္၍ ေဝရျခင္းသာျဖစ္ သည္။ သံေၾကာင္က “ျပင္၍ေဝရျခင္း” ဆိုေသာ စကားကိုသာ သံုးသည္။

“ေလွ်ာ႔၍ ေဝရျခင္း” ဆိုေသာ စကားကို မသံုး။ သံေၾကာင္အလိုအားျဖင့္ ဦးသာေခါင္၏ လက္ထက္ကႏွင့္ စာ လွ်င္ ေျခေလးေခ်ာင္းကြင္း၏ အေျခ အေနမွာ မ်ားစြာ တိုးတက္၍ လာသည္။ ထိုေနာက္သံေၾကာင္က “ရဲေဘာ္ တို႔ အခုငါတို႔ဟာ ဦးသာေခါင္၏ လက္ ထက္ကႏွင့္ မတူ။ စပါးလည္း ပို၍ ထြက္သည္။ ေျပာင္းလည္း ပို၍ ထြက္ သည္။ ႏွမ္းတို႔ ေျမပဲတို႔လည္း ပို၍ ထြက္သည္။ ငါတို႔ေသာက္ရသည့္ ေရလည္း ပို၍ ေကာင္းလာသည္။ ငါတို႔ သက္တမ္းလည္း ယခင္ကထက္ ပို၍ ရွည္လာသည္။ ႏို႔စို႔ တိရစၦာန္ အေသ အေပ်ာက္လည္း အမ်ားႀကီးေလွ်ာ႔၍ သြားသည္။ ခင္း၍ အိပ္ဖို႔ ေကာက္႐ိုး မ်ားလည္း ပို၍ရသည္။ မွတ္၊ ျခင္၊ ယင္ အကိုက္လည္း သက္သာသြား သည္။ ဦးသာေခါင္သာရွိလွ်င္ ယခုလို ဘဝ မ်ိဳးကို ငါတို႔ရၾကမွာ မဟုတ္ဘူး”ဟု စာရင္းအင္းမ်ားကို ဖတ္ျပကာ စာစာ စာစာႏွင့္ ေျပာျပသည္။ တိရစၦာန္မ်ား လည္း သံေၾကာင္ ေျပာသမွ်ကို တလံုးမ က်န္ ယံုၾကသည္။ တိရစၦာန္မ်ား၏ စိတ္ထဲတြင္ ဦးသာေခါင္ႏွင့္ ပတ္သက္ သမွ်ေသာ အေၾကာင္းတို႔ကို ေမ့၍ကုန္ ၾကၿပီ။ ဦးသာေခါင္ မရွိသည့္ ေနာက္တြင္ အလုပ္လည္း ပင္ပန္း။ အစားအေသာက္ လည္း ေလာက္ေလာက္ငင မရွိ။ မ်က္စိ ႏွစ္လံုးမွိတ္သည့္ အခါမွတပါး အလုပ္ ႏွင့္ ကိုယ္ႏွင့္မျပတ္ေအာင္ လုပ္ေနၾက ရသျဖင့္ အေနရ ၾကပ္တည္းၾကသည္မွာ မွန္ သည္။ သို႔ရာတြင္ ဦးသာေခါင္ လက္ ထက္က ထို႔ထက္ပင္ ဆိုးေသးသည္ဟု ယံုၾကသည္။ ထိုသို႔ ယံုၾကသျဖင့္ စိတ္ ခ်မ္းသာမႈ ရၾကသည္။ တိရစၦာန္မ်ားမွာ ဦးသာေခါင္ရွိစဥ္က ကြ်န္အျဖစ္ႏွင့္သာ ေနၾကရ၍ ယခုမွာမူ လြတ္လပ္စြာ ေနၾကရသည္။ လြတ္လပ္ျခင္းသည္ ကြ်န္အျဖစ္ႏွင့္ ေနရျခင္းထက္ ေကာင္း သည္။

ဤသို႔ သံေၾကာင္က တိရစၦာန္ မ်ားအား တရားျပသည္။ လြတ္လပ္ျခင္း ရၿပီးေနာက္ တိရစၦာန္ မ်ားမွာ စားမည့္သူမ်ား ပို၍လာသည္။ ဝက္မေလးေကာင္ကလည္း စုစုေပါင္း ဝက္ကေလး သံုးဆယ့္ တေကာင္ေမြး သည္။ အားလံုးေသာ ဝက္ကေလး သံုးဆယ့္ တေကာင္ ေမြးသည္။ အားလံုးေသာ ဝက္ကေလးမ်ားမွာ ဗႏၶဳလကဲ့သို႔ ဝက္က်ားကေလး မ်ားခ်ည္း ျဖစ္သည္။ ေျခေလးေခ်ာင္းကြင္းတြင္ ဗႏၶဳလ တေကာင္သာ ဝက္သိုးရွိသျဖင့္ ထိုဝက္ ကေလးမ်ား၏ ဖခင္မွာ မည္သူျဖစ္သည္ ကိုလည္း အလြယ္ႏွင့္ သိႏိုင္သည္။ အုတ္ ႏွင့္ပ်ဥ္မ်ားရေသာအခါ ဝက္ကေလးမ်ား အတြက္ ေက်ာင္းေဆာက္ေပးမည္ဟု ဗႏၶဳလက ေက်ညာသည္။ ေက်ာင္းမ ေဆာက္ရမီ အေတာအတြင္း၌ ဝက္ကေလး မ်ားအား မီးဖိုေဆာင္ထဲ၌ ဗႏၶဳလက ကိုယ္တိုင္က စာသင္ေပးေနသည္။ ဝက္ ကေလးမ်ားကို ပန္းၿခံထဲ၌သာ ကစား ေစၿပီးလွ်င္ အျခားတိရစၦာန္ငယ္မ်ားႏွင့္ ေရာေႏွာ ခြင့္မျပဳ။ ထိုအခ်ိန္အခါေလာက္ တြင္ လမ္း၌ ဝက္ႏွင့္ အျခားတိရစၦာန္မ်ား ေတြ႕ၾကလွ်င္ အျခားတိရစၦာန္မ်ားက လမ္းဖယ္၍ ေပးၾကရမည္ဟု အမိန္႔ထုတ္ လိုက္သည္။ ထို႔ျပင္ တနဂၤေႏြေန႔မ်ားတြင္ ဝက္မွန္သမွ် အႀကီးအငယ္ အ႐ြယ္ အလတ္ မေ႐ြး အၿမီးတြင္ ဖဲႀကိဳးအစိမ္း တပ္ဆင္ႏိုင္ေသာ အထူးအခြင့္အေရး ရရွိေစရမည္ဟုလည္း အမိန္႔ထုတ္ထား သည္။ ထိုႏွစ္တြင္ ေျခေလးေခ်ာင္းကြင္းမွာ ေငြစ အလံုအေလာက္ မရွိေသာ္လည္း အေျခအေနမွာ မဆိုးလွ။ ေက်ာင္း ေဆာက္ဖို႔ အုတ္အဂၤေတဝယ္ရန္ႏွင့္ ဓါတ္မီးစက္အတြက္ စက္ကိရိယာ ဝယ္ ရန္ စရိတ္ေငြရဖို႔အတြက္ ေခြ်တာႏိုင္သမွ် ေခြ်တာရလိမ့္မည္။ ထိုမွတပါး မီးထြန္း ဖို႔ ေရနံဆီ ဖေယာင္းတိုင္း စသည္ တို႔အတြက္လည္း ေငြစလိုလိမ့္မည္။ ဗႏၶဳလအတြက္ သၾကားလည္း ဝယ္ရ လိမ့္မည္။ အျခားဝက္ မ်ားမွာ သၾကား စားလွ်င္ ဝတတ္သည္ဆိုေသာ အေၾကာင္း ျပခ်က္ျဖင့္ သၾကားစားခြင့္မရၾက။

ထို႔ျပင္ လက္နက္ကိရိယာမ်ား ထင္းမ်ား ႀကိဳးမ်ား သံေခ်ာင္းမ်ား သံတိုမယ္န စသည္မ်ား ေနာက္ထပ္ဝယ္ဖို႔ အတြက္ လည္း ေငြစလိုလိမ့္ဦးမည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ေကာက္႐ိုးပံုႀကီး တပံုကိုလည္း ေရာင္း လိုက္ရသည္။ ေနာက္ထပ္ ႏွမ္းမ်ားကို လည္း ေရာင္းလိုက္ရသည္။ ၾကက္ဥမ်ား ကိုလည္း တနဂၤေႏြတပတ္လွ်င္ လံုးေရ ေျခာက္ရာထိ တိုး၍ေရာင္းရသျဖင့္ ၾကက္မမ်ားမွာ ၾကက္ကေလးမ်ား မေဖါက္ၾကရေသာေၾကာင့္ ၾကက္ကေလး အေရအတြက္ ေလွ်ာ႔မသြားဖို႔ပင္ ခဲယဥ္း လွ်က္ရွိသည္။ အစာေဝရာ၌လည္း ပထမ ေလွ်ာ႔၍ ေဝၿပီးသားကိုပင္ ေနာက္ထပ္ ေလွ်ာ႔၍ ေဝရျပန္သည္။ ႏြားၿခံဆိတ္ၿခံ သိုးၿခံမ်ား၌ ထြန္းေနၾကမီးခြက္မ်ားကို လည္း ေရနံဆီ အကုန္သက္သာေစျခင္းငွါ မထြန္းရဟု အမိန္႔ထုတ္ထားသည္။ သို႔ ရာတြင္ ဝက္မ်ားမွာ စည္းစိမ္ မပ်က္ၾက။ အမွန္မွာ ဝက္မ်ားသည္ ယခင္ကထက္ပင္ ပို၍ ဆူၿဖိဳးေနၾကသည္။ တညေနတြင္ တိရစၦာန္မ်ားသည္ အလြန္သြားရည္ ယိုခ်င္စရာေကာင္းေသာ အနံ႔တခုကို ရၾကသည္။ ထိုအနံ႔မွာ အရက္ ခ်က္ရန္ ေကာက္ၫွင္းေပါင္းေသာ အနံ႔ ျဖစ္သည္။ တိရစၦာန္မ်ားသည္ သူတို႔ ကိုေကြ်းလိုေကြ်းျငား ေကာက္ၫွင္းေပါင္း နံ႔ကို ႏွာေခါင္း တပြပြႏွင့္အနံ႔ခံကာေန ၾကသည္။ သို႔ရာတြင္ ေကာက္ၫွင္း ေပါင္းကို မစားၾက႐ံုမွ်မက ေနာက္ တနဂၤေႏြေန႔ က်ေသာအခါ ေကာက္ၫွင္း စပါးရွိသမွ်ကို ဝက္မ်ားအတြက္ သီးသန္႔ ထားရမည္ဟု အမိန္႔ထုတ္ျပန္သည္။ ယခင္က ျမက္ၿခံလုပ္ဖို႔ ေျမကြက္ကို လည္း ေကာက္ၫွင္း ႀကဲလိုက္ၿပီ။

ထိုအခိုက္ တြင္ ဝက္မ်ားမွာ ေန႔စဥ္အုန္းမႈတ္ခြက္ႏွင့္ တခြက္က် အရက္ေဝစုရေၾကာင္း ဗႏၶဳလ ကိုယ္တိုင္မွာ ျမဴအိုးႏွင့္ တဝက္စာခန္႔ ရေၾကာင္း ေသာက္သည့္အခါတြင္ ဖန္ခ်ိဳင့္ႏွင့္ ထည့္၍ ေသာက္ေၾကာင္းႏွင့္ သတင္းျဖစ္ေပၚလာသည္။ သို႔ရာတြင္ တိရစၦာန္မ်ားမွာ ယခင္ ကထက္ အေျခခံအေနဂုဏ္ျမင့္ လာသ ျဖင့္ စားရေသာက္ရ စိတ္ဆင္းရဲရေသာ္ လည္း စိတ္ေျဖႏိုင္ၾကသည္။ ပြဲလမ္းသ ဘင္လည္း ယခင္ကထက္ မ်ားလာသည္။ ေဟာေျပာပြဲမ်ားလည္း ယခင္ကထက္ ေပါလာသည္။ စီတန္းလွည့္လည္ျခင္း မ်ားလည္း ယခင္ကထက္ တိုးလာသည္။ ထို႔ျပင္ တနဂၤေႏြတပတ္လွ်င္ တႀကိမ္က် ေစတနာအင္အားျပပြဲ က်င္းပရမည္ဟု ဗႏၶဳလက အမိန္႔ထုတ္ျပန္သည္။ ထိုအင္အား ျပပြဲက်င္းပျခင္း၏ ရည္႐ြယ္ခ်က္မွာ ေျခေလးေခ်ာင္းကြင္း ျဖစ္ေပၚလာေစရန္ ႀကိဳးပမ္းခဲ့မႈမ်ား ေျခေလးေခ်ာင္းကြင္း၏ ေအာင္ျမင္မႈမ်ားကို ေပၚလြင္ထင္ရွားေစ ရန္ ျဖစ္သည္။ ေစတနာအင္အားျပပြဲ က်င္းပသည့္အခါတြင္ တိရစၦာန္တို႔သည္ ခ်ိန္းဆိုထားေသာအခ်ိန္တြင္ မိမိတို႔ေန ရာၿခံမွာ စစ္ခ်ီသကဲ့သို႔ စီတန္းထြက္လာ ၾကရသည္။ ဝက္မ်ားမွာ ေရွ႕ဆံုးကေနၾက သည္။

သူတို႔ေနာက္မွ ျမင္းမ်ား၊ ျမင္း မ်ား ေနာက္မွ ႏြားမ်ား၊ ႏြားမ်ားေနာက္မွ သိုးမ်ား ဆိတ္မ်ား၊ သိုးမ်ား ဆိတ္မ်ား ေနာက္မွာ ၾကက္မ်ားဘဲမ်ားက အစဥ္အ တိုင္းလိုက္ၾကရသည္။ ဂ်ိဳကားႏွင့္ ခြါျဖဴ တို႔က “ရဲေဘာ္ဗႏၶဳလ သက္ေတာ္ရာ ေက်ာ္ရွည္ေစေသာ” ဟူေသာ ကဗ်ည္း ထိုးထားသည့္ ခ်ိဳႏွင့္ခြါအလံႀကီးကို တ တက္တခ်က္ကိုင္၍ လိုက္ၾကသည္။ အင္အားျပပြဲၿပီးေသာအခါ ဗႏၶဳလ၏ ဘုန္းေတာ္ဘြဲ႕ကို သီဆိုၾကသည္။ ထို႔ေနာက္သံေၾကာင္က ေျခေလးေခ်ာင္း ကြင္းတြင္ ေကာက္ပဲသီးႏွံ ယခင္ ကထက္ပို၍ ထြက္သည့္အေၾကာင္းကို စာရင္းအင္းမ်ားျပကာ တရားေဟာ သည္။ ရံဖန္ရံခါလည္း ေသနတ္ေဖါက္ သည္။ ေစတနာအင္အား ျပပြဲကို သိုးမ်ားက သေဘာအက်ဆံုး ျဖစ္သည္။ လာမည့္အပတ္ ဆက္လက္ ေဖာ္ျပပါမည္။
သခင္ဘေသာင္း
  • ေျခေလးေခ်ာင္းေတာ္လွန္ေရး (၁)
  • ေျခေလးေခ်ာင္းေတာ္လွန္ေရး (၂)
  • ေျခေလးေခ်ာင္းေတာ္လွန္ေရး (၃)
  • ေျခေလးေခ်ာင္းေတာ္လွန္ေရး (၄)
  • ေျခေလးေခ်ာင္းေတာ္လွန္ေရး (၅)
  • ေျခေလးေခ်ာင္းေတာ္လွန္ေရး (၆)
  • ေျခေလးေခ်ာင္းေတာ္လွန္ေရး (၇)
  • ေျခေလးေခ်ာင္းေတာ္လွန္ေရး (၈)
  • ေျခေလးေခ်ာင္းေတာ္လွန္ေရး (၉)
  • ေျခေလးေခ်ာင္းေတာ္လွန္ေရး (၁၀)
  • ေျခေလးေခ်ာင္းေတာ္လွန္ေရး (၁၁)
  • ေျခေလးေခ်ာင္းေတာ္လွန္ေရး (၁၂)
  • ေျခေလးေခ်ာင္းေတာ္လွန္ေရး (၁၃)
  • ေျခေလးေခ်ာင္းေတာ္လွန္ေရး (၁၄)
  • ေျခေလးေခ်ာင္းေတာ္လွန္ေရး (၁၅)
  • ေျခေလးေခ်ာင္းေတာ္လွန္ေရး (၁၆)
  • ေျခေလးေခ်ာင္းေတာ္လွန္ေရး(၁၉)
  • ေျခေလးေခ်ာင္းေတာ္လွန္ေရး(၁၉)
  • No comments:

    Post a Comment