••••••••••••••••••••
(၅)
ကေလး က်န္းမာလာသည့္ အခါ လာရင္းအရပ္သုိ႔ မျပန္ေသးပဲ ကေလးအား ျဗဴ ႏူိေအရီး ရွိ မိဘ ေဆြမ်ဳိး မ်ားကုိ လုိက္လံျပသျပီးမွသာ ေဂြဗာယားတုိ႔ ျပန္လာခဲ့ၾကသည္။ အန္နက္စတုိ က
အခုတၾကီမ္တြင္ေတာ့ သူ၏ စုိက္ခင္းမ်ား ရုပ္လုံးၾကြလာေစရန္ အသဲအသန္ လုံးပမ္းေလ
ေတာ့သည္။ ပါရာေဂြး အလုပ္ၾကပ္တေယာက္ကုိ ငွားရမ္းခဲ့သည္။ သူ၏ အမည္က ကာတီဒုိ
ျဖစ္သည္။ သူ၏ အကူအညီျဖင့္ ေျမမ်ားကုိ ရွင္းလင္းကာ yerber mate လၻက္ေျခာက္ကုိ စတင္
စုိက္ပ်ဳိးေလေတာ့သည္။
မီနီဆြန္းနက္စ္ ရွိ သစ္ခုတ္သူမ်ားႏွင့္ သူ႔လုိစုိက္ခင္းပုိင္ရွင္မ်ားကေတာ့ မန္ဆူး ဟု ေခၚ
ေသာ ဂြာယာနီ အင္ဒီယန္း ပ်ံက် အလုပ္သမားမ်ားကုိ ငွားရမ္းၾကသည္။ ၎တုိ႔ အား ၾကဳိတင္
ေငြထုတ္ေပးျပီး စာခ်ဳပ္ခ်ဳပ္ဆုိ စနစ္ျဖင့္ ခုိင္းေစၾကသည္။ ဤေနရာတြင္ ေငြ ဆုိ၍ ေငြသား
ကုိ ထုတ္ေပးျခင္းမဟုတ္ပဲ စာခ်ဳပ္လုိ စာရြက္မ်ဳိးတြင္သာ အလုပ္ရွင္က ေငြပမာဏ ေရးေပး
လုိက္ျခင္းသာ ျဖစ္သည္။ ေဒသခံ အင္ဒီယန္းအလုပ္သမားမ်ားက ယင္းေငြလက္မွတ္ျဖင့္ ၎
တုိ႔ အား ေစ်းမတန္တဆ တင္ ေရာင္းခ်ေနၾကေသာ ကုန္စုံဆုိင္မ်ားမွ စားကုန္ မ်ား ႏွင့္ မရွိ
မျဖစ္ ပစၥည္းမ်ားကုိ ၀ယ္ယူခဲ့ၾကရသည္။ အလုပ္ရွင္တုိ႔က ဤနည္းျဖင့္ အလုပ္သမားမ်ားကုိ ခ်ည္
ေႏွာင္ထားခဲ့ၾကေလသည္။ ေပးသည့္လစာကလည္း မျဖစ္စေလာက္သာရွိသျဖင့္ ၎တုိ႔
အဖုိ႔ မည္မ်ပင္ လုပ္ေသာ္လည္း ယူထားသည့္ေငြကို မေက် ႏူိင္ေအာင္ တမင္ ဖန္တီးထား
သည့္ စနစ္ ျဖစ္သည္။ အလုပ္သမားမ်ား ထြက္မေျပးရန္ လည္း ကာပင္ဂတ္စ္ဟု ေခၚေသာ
လက္နက္ကုိင္ အေစာင့္မ်ားက ေစာင့္ၾကည့္ေနၾကျပန္သည္။ ထုိ႔ အတြက္ ေသနတ္ဒဏ္ရာမ်ား
ဓါးဒဏ္ရာမ်ားျဖင့္ ေသဆုံးရမႈမ်ားက မၾကာခဏဆုိသလုိ ျဖစ္ပြားလ်က္ရွိသည္။ ကာပင္ဂတ္စ္
တုိ႔ လက္မွ ကံေကာင္း၍ လြတ္ေျမာက္လာၾကေသာ မန္ဆူးတုိ႔ မွာ ရဲမ်ား လက္တြင္းသုိ႔
က်ေရာက္ၾကရျပန္ကာ မူလ အလုပ္ရွင္မ်ား လက္သုိ႔ ျပန္လည္ လႊဲေျပာင္းေပးျခင္းကုိ ခံၾက
ရျပန္သည္။ ထုိကဲ့သုိ႔ မန္ဆူးတုိ႔ အေၾကာင္းၾကားသိခဲ့ရေသာ အန္နက္စတုိ အဖုိ႔ အထူးပင္
ထိတ္လန္႔ တုန္လႈပ္ခဲ့ရေပသည္။ ထုိ႔ အတြက္သူထံတြင္ အလုပ္လုပ္ေသာ လူမ်ား၏ လစာ
ကုိ ေငြျဖင့္သာ ေပးေခ်ခဲ့သည္။ ထုိ႔ အတြက္လည္း မန္ဆူးတုိ႔ အၾကား အထူး ေရပန္းစား
လာေသာ အလုပ္ရွင္တဦး ျဖစ္လာခဲ့ရေပသည္။
ေနာက္ႏွစ္ေပါင္း အတန္ၾကာသည့္ အထိပင္အန္နက္စတုိအား ေဒသခံမ်ားက "လူေကာင္း
တေယာက္" အျဖစ္ အျမဲ အမွတ္ရေနခဲ့ၾကသည္မွာလည္း အဆန္းေတာ့ မဟုတ္ေပ။
အန္နက္စတုိ က စုိက္ခင္းမ်ားႏွင့္ အလုပ္မ်ားေနစဥ္မွာပင္ သားျဖစ္သူ က လမ္း စ ေလ်ာက္ေန
ျပီ ျဖစ္သည္။ အန္နက္စတုိကလည္း ေတာက္တုိမယ္ရ ပစၥည္းမ်ားကုိ သားျဖစ္သူအား မီးဖုိ
ေခ်ာင္ထဲသုိ႔ ပုိ႔ခုိင္းတတ္သည္။ မႏူိင္မနင္းျဖစ္၍ ေခ်ာ္လဲပါက အန္နက္စတုိက ေပြ႔ခ်ီျပီး သူ သြားရမည့္ ေနရာ မီးဖုိေခ်ာင္သုိ႔ ေခၚလာေပးသည္။ သူတုိ႔ေနရာကာရာဂြာတုိင္းသုိ႔ ေၾကာက္မက္ဖြယ္ရာ
အင္းဆက္ ေရာဂါတမ်ဳိး က်ေရာက္လာသျဖင့္ ညစဥ္လုိ အန္နက္စတီယုိအိပ္ေပ်ာ္ေနသည့္ အခ်ိန္တြင္ သူ႔ အခန္းထဲရွိပုခက္ရွိရာသုိ႔ အန္နက္စတုိ ႏွင့္ ကာတီဒုိတုိ႔ ႏွစ္ဦးသားေျခသံမၾကားေအာင္ ခ်ည္းကပ္ခဲ့ၾကျပီး
အန္နက္စတုိက လက္ႏွိပ္ဓါတ္မီး ႏွင့္ ထုိးျပကာ ကာတီ ဒုိမွ စီးကရက္ မီးျဖင့္ ကေလးရဲ့ အသားထဲတြင္ ျမဳပ္၀င္ေနေသာ chigger ဟု ေခၚေသာ ေျခ ေျခာက္ေခ်ာင္းရွိ ရြေကာင္မ်ားကုိ ေကာ္ထုတ္ ေပးၾကရျပန္သည္မွာလည္း ၀တၱရားတခုလုိ ျဖစ္လာခဲ့ျပန္သည္။
၁၉၂၉ မတ္လ ၌ စီလီယာ တြင္ ေနာက္တၾကိမ္ကုိယ္၀န္ ရွိလာခဲ့ျပန္သည္။ ထုိ႔ အတြက္ တႏွစ္
သားပင္ မျပည့္ေသးေသာ အန္နက္စတီယုိကုိထိမ္းေက်ာင္းရန္ ကာမင္း အာရီယာစ္ အား
နာနီ အျဖစ္ ငွားရမ္းခဲ့ရသည္။ ေနာက္ပုိင္းတြင္ကာမင္းသည္ မိသားစု၀င္ တေယာက္လုိ ျဖစ္
လာခဲ့ျပီး သူမ အိိမ္ေထာင္မျပဳ မခ်င္း ရွစ္ႏွစ္နီးပါးမ် ေဂြဗာယား တုိ႔ႏွင့္ အတူေနထုိင္ခဲ့သည္။
အိမ္ေထာင္ျပဳ ျပီးသည့္ ေနာက္တြင္ပင္လည္း မိသားစုႏွင့္ မိတ္ေဆြ ရင္းခ်ာ ပမာ အျမဲ ေနထုိင္သြားခဲ့
သူ ျဖစ္သည္။ ကေလး ၏ တာ၀န္မ်ား ေလ်ာ့ပါးသြားရသျဖင့္ စီလီယာက ပရာနာ ျမစ္ထဲတြင္
ေန႔စဥ္မပ်က္ ေရ ဆင္းကူးႏူိင္လာခဲ့သည္။ ေရကူး ကၩမ္းက်င္သူ ျဖစ္ေသာ္လည္း ကုိယ္၀န္ ေျခာက္လ
ခန္႔ ရွိသည့္ တရက္တြင္ ေရစီးေၾကာင္းအတုိင္းေမ်ာပါသြားခဲ့သည္။ သုိ႔ေသာ္ ခင္ပြန္းျဖစ္သူ၏
ကုိင္းခုတ္ အလုပ္သမား ႏွစ္ဦးက ေတြ႕ရွိခဲ့၍သူမထံ ႏြယ္ၾကဳိး မ်ားကုိ ခဲရာခဲဆစ္ျပစ္ေပးကာ ေဘးလြတ္ရာသုိ႔ ကယ္တင္ေပးႏူိင္ ခဲ့သျဖင့္ အသက္ခ်မ္းသာရာ ရခဲ့သည္။
ထုိအျဖစ္အပ်က္ကုိ ျပန္ေျပာသည့္အခါတုိင္း အန္နက္စတုိ ေဂြဗာယာ အဖုိ႕ အျမဲလုိ မေက်မခ်မ္း အသံမ်ားက ထြက္လာခဲ့သည္ဟု ဆုိသည္။ သူတုိ႕ ႏွစ္ဦး၏ မတူညီ ေသာ အသြင္မ်ားက တေျဖးေျဖး ႏွင့္ ရုပ္လုံးေပၚလာေနရျပီ ျဖစ္သည္။ သူမက ဘယ္သူႏွင့္မွ် အေရာတ၀င္ မရွိပဲ ဖာသိဖာသာ ႏွင့္ တကုိယ္တည္း ေနတတ္သည္။ အေၾကာက္တရားလည္း မရွိေပ။ အန္နက္စတုိ၏ ပင္ကုိယ္သဘာ၀ ကုိယ္၌က လူအမ်ားႏွင့္ အေရာတ၀င္ ေနတတ္ျပီး အေဖာ္မင္သူတဦးလည္း ျဖစ္သည္။ အႏၱရာယ္မ်ား ပါတ္လည္ ၀ုိင္းေနသည့္ၾကား ေနရသျဖင့္လည္း အျမဲလုိ ေတြးမိေတြးရာ ေတြးကာ စုိးရိမ္ၾကီးတတ္သူလည္း ျဖစ္သည္။ ထုိ႕အတြက္ အိမ္ေထာင္ေရး အဆင္မေျပမႈ လကၡဏာမ်ားက ေစာေစာစီးစီး ေပၚလာေနခဲ့ေသာ္လည္း အခ်င္းခ်င္း ေတာ့ အေနစိမ္းမႈ မရွိေသးသည့္ အေနအထားကုိ ေတြ႕ရသည္။ မိသားစု ေပ်ာ္ပဲြစားထြက္ျခင္း၊ ေတာလမ္းတေလွ်ာက္ ျမင္းအတူတူ စီးၾကျခင္းမ်ား လုပ္တတ္သည္။ ထုိအခါမ်ဳိးတြင္ အန္နက္စတီရုိသည္ ျမင္းကုန္းႏွီးေပၚရွိ ဖခင္ ေရွ႕တြင္ ထုိင္လ်က္ လုိက္ေလ့ရွိသည္။ အန္နက္စတုိ ကုိယ္တုိင္ ေဆာက္လုပ္ထားသည့္ kid ဟု အမည္ေပးထားေသာ အိပ္ခန္း ေလးခန္းပါ အၾကီးစား ေမာ္ေတာ္ဘုတ္ ၾကီးျဖင့္ ျမစ္ေၾကာင္းတေလ်ာက္ ဆန္တက္ကာ အာဂ်င္တီနား ႏွင့္ ဘရာဇီး နယ္နမိတ္ဆုံရာ အစ္ဂူရာဇူ ေရတံခြန္ၾကီးအထိပင္ ေရာက္ခဲ့ၾကသည္။ ေရတံခြန္ၾကီးတြင္ သဘာ၀ အတုိင္း ရွိေနေသာ ေတာင္ကမ္းပါးတေလ်ာက္ တဟုန္ထုိး စီးက်လာေနသည္ အညဳိေရာင္ရွိေသာ ေရမ်ား မွွ ထြက္လာေသာ ေရခုိး ေရေငြ႕ မ်ား တိမ္တုိက္သဖြယ္ ျဖစ္ေနသည္ကုိ ေစာင့္ၾကည့္ အပန္းေျဖခဲ့ၾကသည္။ (ပုံတြင္ ေတြ႕ရစဥ္)
၁၉၂၉ ခုႏွစ္ အကုန္ပုိင္းေလာက္တြင္ မိသားစု အဖုိ႕ ျဗဴႏူိေအရီးစ္သုိ႕ ျပန္လာရန္ အေၾကာင္းေပၚလာခဲ့ျပန္သည္။ ထုိအခ်ိန္တြင္ အန္နက္စတုိ၏ ေျမယာ မ်ားက ရွင္းလင္းခုတ္ထြင္ျပီးယုံမက လၻက္ေျခာက္ အခင္းမ်ားက မ်ဳိးေစ့မ်ား ခ်ျပီး ျဖစ္သည္။ သုိ႕ေသာ္ စီလီယာ က ဒုတိယ ေျမာက္ ရင္ေသြးကုိ ေမြးဖြားရန္ အခ်ိန္ ေရာက္လာခဲ့ျပီ ျဖစ္သည္။ ေနာက္တေၾကာင္းကလည္း အန္နက္စတုိ ယခင္က ေငြရင္းေငြႏွီးျမဳပ္ႏွံခဲ့ရာ ရြက္ေလွ ေဆာက္လုပ္ေရး ကုမၸဏီက အေရးတၾကီး လွမ္းေခၚခဲ့ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ အန္နက္စတုိ မရွိစဥ္အတြင္း ကုမၸဏီ၏ လုပ္ငန္းမ်ား ဆုိး၀ါးလာေနခဲ့ျပီး သူ႕လုိ ရင္းႏွီးျမဳပ္ႏွံထားသူ တဦးက ေငြမ်ား ျပန္ထုတ္သြားခဲ့သည္။ သူတုိ႕မိသားစုက ျဗဴႏူိေအရီစ္တြင္ လအနည္းငယ္ေလာက္သာ ေနျဖစ္မည္ဟု မွန္းျပီး အတူ ထြက္လာခဲ့ၾကေသာ္လည္း ျပဴတုိ ကာရာဂြာတုိင္းသုိ႕ မိသားစု တစည္းတလုံးတည္း ျပန္ေရာက္ မလာႏူိင္ေတာ့မည့္ အျဖစ္ကုိ ထုိအခ်ိန္က ၾကဳိတင္ သိမထားခဲ့ၾကေပ။
လွစိုးေ၀
No comments:
Post a Comment