“ေဟ့..”တာရာ” အျပင္က စကားေျပာေနတဲ့ေကာင္ေတြ အကုန္လုံး ငါ့ဆီ အျမန္ဆုံး ေခၚခဲ့စမ္း..သြားစမ္း ျမန္ျမန္ကြ..”……
ေအာ္ေငါက္ကာ က်ေနာ့ဘက္သို႔ လွမ္း၍အမိန္႔ေပးလိုက္၏..
ပါးစပ္သရမ္း ေနၾကေသာ ဘသားေခ် ာ မ် ားက သူတို႔ေခါင္း မီးေလာင္ေတာ့မည့္ အေျခအေနကို ခုထိ မရိပ္မိ (ပုံမက် ပန္းမက်)စစ္ဝတ္စုံမ်ားကို သာ ၾကည့္ရင္း တစ္ဝါးဝါး တစ္ဟားဟား ပြဲၾကေန ၾကတုန္း ပင္…
က်ေနာ္ လည္း တစ္ခ်ိဳးထည္း သြားေရာက္ကာ ဘသားေခ်ာ အားလုံးကို (အရာ႐ွိ အရာခံ အၾကပ္တပ္သား ပါ မက်န္) ဗိုလ္ခ်ဳပ္အမိန္႔အရ သူ႔႐ုံးခန္းထဲသို ေခၚယူခဲ့ရေပ၏…
အထဲေရာက္ေသာအခါ …..
က်ေနာ္ က စစ္ထုံးစံ အတိုင္း အားလုံးကို ေခၚေဆာင္လာၿပီး ပါေၾကာင္း သတင္းပို႔ ကာ အေလးျပဳ လို႔ပင္ မဆုံးေသး……
“မင္းတို႔ ..ဘာေကာင္ေတြတုန္းကြ…ဟင္…ေဟ့….ငါေမးတာ မၾကားဘူးလား…”
စူးစူး၀ါး၀ါး ေမးျမန္းလိုက္သည့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္၏ အသံသည္ စစ္ဌာနခ်ဳပ္ တစ္ခုလုံးကို လႊမ္းမိုးသြားပါေတာ့သည္….
သူတို႔သည္ ေၾကာင္၍ေနၾကၿပီး မွင္သက္မိေနသူမ်ားပမာ တစ္စုံတစ္ရာ အေျဖကို မေပးဝံ့ၾကေခ် ..သတိအေနနဲ႔ ၿငိမ္သက္စြာ ရပ္ေနၾကပါသည္…
“မင္းတို႔ ..ဘာေကာင္ေတြတုန္းကြ…ဟင္…ေဟ့….ငါေမးတာ မၾကားဘူးလား…” စူးစူး၀ါး၀ါး ေမးျမန္းလိုက္သည့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္၏ အသံသည္ စစ္ဌာနခ်ဳပ္ တစ္ခုလုံးကို လႊမ္းမိုးသြားပါေတာ့သည္ 2
General Aung San, leader of the Burmese government, arrives at 10 Downing Street, London, the residence and office of the Prime Minister, Jan. 13, 1947. (AP Photo)
“ေျပာၾကစမ္း…မင္းတို႔ ဘာေကာင္ေတြ တုန္း..ငါေမးေနတာ မင္းတို႔မၾကားဘူးလား….ခုနတင္ မင္းတို႔ ရယ္လား ေမာလား နဲ႔ ေျပာေနၾကတာေတြေလ…”
ဒုတိယအႀကိမ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္က စူးစူးဝါးဝါး ေအာ္ဟစ္ေမးျမန္းလိုက္ျပန္ပါသည္…
အေမးခံရသူ အားလုံး မ်က္ႏွာေသ ကေလးေတြႏွင့္ဣေျႏၵ ပ်က္ကာ တုန္ေနၾကေလၿပီ…….
“က်ေနာ္ တို႔ ..စစ္ဝတ္စုံေတြ ညံ့တာနဲ႔ ေဝဘန္မိပါတယ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္…”ဗိုလ္ႀကီးအဆင့္ ႐ွိသူ တာဝန္ခံတစ္ေယာက္က အရဲ႕စြန္႔ကာ ေျဖၾကား သတင္းပို႔လိုက္ပါသည္…
“ဘာကြ….စစ္ဝတ္စုံေတြ ည့ံတယ္ ၾကမ္းတယ္..လက္ေတာင္ မသုတ္ခ်င္ဘူး ဟုတ္လား…..ငါအကုန္ၾကားတယ္ မင္းတို႔ေျပာေနတာေတြ…….”
က်ယ္ေလာင္စြာ ေျပာလိုက္ၿပီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္သည္ ကုလားထိုင္မွ ျဗဳန္းကနဲ ထရပ္ရင္း တန္းစီးထားသူမ်ားေ႐ွ႕သို ႐ုတ္ခနဲ တက္လာကာ….
“မင္းတို႔…ငါအုပ္ခ်ဳပ္ေနတဲ့ တပ္ထဲက ထြက္…ခုထြက္ၾက..အလကားေကာင္ေတြ..မင္းတို႔ကို ငါနဲနဲမ အထင္မႀကီးေတာ့ဘူး…..အလကား..ႏြားေတြ…….
“မင္းတို႔ ..ဘာေကာင္ေတြတုန္းကြ…ဟင္…ေဟ့….ငါေမးတာ မၾကားဘူးလား…” စူးစူး၀ါး၀ါး ေမးျမန္းလိုက္သည့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္၏ အသံသည္ စစ္ဌာနခ်ဳပ္ တစ္ခုလုံးကို လႊမ္းမိုးသြားပါေတာ့သည္ 3
ငါတို႔ ယိုးဒယားကေန ဒီအထိ…ရန္သူကို ရင္ဆိုင္တိုက္ခိုက္လာတာ…ဘာေတြဝတ္ၿပီး တိုက္ခဲ့ၾကလည္း…”ေျပာၾကစမ္း…”
စိတ္လိုက္မာန္ပါ လက္သီးလက္ေမာင္းတန္း ကာ ေမးလိုက္ျပန္ပါသည္..”…
“မင္းတိုက …ခုမွ…ယူနီေဖာင္းေလး….စစ္ဝတ္စုံေလး..ဘာေလး နဲ႔ ေရးႀကီးခြင္က်ယ္ လုပ္လို႔…ေဟ့..
တိုင္းျပည္နဲ႔ လူထုအတြက္.ဆိုရင္ စစ္ဝတ္စုံမ႐ွိလို႔ …ခါးေတာင္းက်ိဳက္ၿပီး တိုက္ရေရာ..ဘာျဖစ္..ေသးသလဲကြာ..
ေဟ့..တိုင္းျပည္နဲ႔…လြတ္လပ္ေရးအတြက္…ကိုယ္တုံးလုံး ခြၽတ္ တိုက္ရေရာ….ရီးျဖစ္လား…ေျပာစမ္း…စစ္တိုက္ ႏိုင္ဘို႔သာ အဓိက..ကြ……..ခုေတာ့..မင္းတို႔က..ႀကီးႀကီးက်ယ္က်ယ္ စကားေတြ ေျပာလို႔….”…
ဗိုလ္ခ်ဳပ္က ..တန္းစီရပ္ေနသူအားလုံး ကို တစ္ေယာက္ခ်င္း ေစ့ေစ့ၾကည့္ ကာ ေဝဘန္ရင္း ေအာ္ေငါက္ေန၏…
“ခုေတာ့… မင္းတို႔ ေျပာေနတဲ့ စကားေတြ က ..တိုက္ပြဲမွာ က်ဆုံး ခဲ့ရတဲ့ ရဲေဘာ္ေတြကို ..သစၥာေဖာက္ေနသလို ပဲကြ….အလကား သစၥာ ေဖာက္ေတြ…မင္း တို႔ကို ငါ့တပ္ထဲမွာ မထားဘူး…ထုတ္ကို ထုတ္ျပစ္ရမယ္…အေခ်ာင္သမားေတြ…”ႀကိမ္းဝါး လိုက္ျပန္ ပါသည္…
အႀကိမ္းခံရသူ ..အားလုံးမွာ..မ်က္ရည္က် သူကက်..ဒူးခ်င္း႐ိုက္ခတ္သူ ႐ိုက္ခတ္ ႏွင့္ အေတာ္ပင္ စိတ္ထိခိုက္ ..ေနၾကေပၿပီ
ဗိုလ္ခ်ဳပ္သည္ ေခါက္တုံ႔ ေခါက္ျပန္ လမ္းေလ်ာက္ရင္း..
“ဘာလည္းကြ..မင္းတို႔က ဂ်ပန္ေတြကားစီးၿပီး..အဝတ္ေကာင္းဝတ္ေနတာ ကို အားက်တာလား…ေဟ့….မင္း တို႔မွတ္ထား..ငါတို႔တပ္မေတာ္သား ဆိုတာ ျပည္သူ လူထု ရဲ႕ သားသမီးေတြကြ…..ခုၾကည့္စမ္း…ျပည္သူေတြဘဝကို…စစ္ေဘးစစ္ဒဏ္က တစ္ဘက္..ဖက္ဆစ္ငပုေတြ ရဲ႕ အႏိုင္က်င့္ ဗိုလ္က်ခံေနရတာ ကတစ္ဖက္…
ဒါကို …မင္းတို႔လုိ..ေကာင္ေတြက ဇိမ္ခံခ်င္ေနၾကတယ္..
အဝတ္ေကာင္းေတြဝတ္ခ်င္တယ္…ကာသစ္ေတြ စီးခ်င္တယ္……
ဒုကၡ ေရာက္ေနတဲ့ ျပည္သူေတြ မ်က္ႏွာကို မွ မေထာက္မင္းတို႔ က အခြင့္အေရးေတြ ပိုယူခ်င္ေနၾကတယ္..
မွတ္ထား..အဲ့လုိအျမင္မိ်ဳး အေတြးမ်ိဳး အက်င့္မ်ိဳးေတြ ႐ွိေနသမ်ွ ….ငါ…ေမ်ွာ္မွန္းလာတဲ့ “ျပည္သူ႔တပ္မေတာ္” နဲ႔ေတာ့ ေဝးပါေသးတယ္ ကြာ…..သိပ္႐ွက္စရာေကာင္းတယ္……..
မင္းတို႔ …ျပည္သူလူထု အတြက္..စစ္တုိက္ေနတယ္ဆိုတာ..အလကားပဲ…လုံးဝ အဓိပၸါယ္ မ႐ွိဘူး….”
ငါအုပ္ခ်ဳပ္ေနတဲ့စစ္တပ္မွာမင္းတို႔ဟာျပည္သူလူထုနဲ႔တသားထဲျဖစ္ေနရမယ္…အခုဟာက…ေတာက္”ငါကြာလုပ္ထည့္လိုက္ရ….”
အလကား ေခြးေကာင္ေတြ…ဘာမွ အသုံးမက်တဲ့ေကာင္ေတြ မင္းတို႔ကို ငါ့တပ္ထဲက ထုတ္ကို ထုတ္ရမယ္…
ေဒါနဲ႔ …ေမာနဲ႔..ႀကိ္မ္းဝါးလိုက္ျပန္ပါသည္….
“မွားပါၿပီ ဗို္လ္ခ်ဳပ္..က်ေနာ္တို႔.ေနာင္တရပါၿပီ..ဗိုလ္ခ်ဳပ္.”
ငိုသံမ်ားျဖင့္ အရာ႐ွိ ႏွစ္ဦးက ကတုန္ကရင္ ေတာင္းပန္ တိုးလိ်ဳဳးလိုက္ပါသည္..
“ငါ..ဘယ္လို ဝတ္ထားသလဲ..ၾကည့္ျကစမ္း…မင္းတို႔ နဲ႔ ဘာျခားလည္း…မင္းတို႔ က ႀကီးႀကီးက်ယ္က်ယ္ လုပ္လို႔..ကြာ”…
ဗိုလ္ခ်ဳပ္သည္ သူ၏ စစ္ဝတ္စုံ အႏြမ္းကို ပုတ္၍ ပုတ္၍ ျပလိုက္ျပန္ပါသည္…..
“မွားပါၿပီ….ဗိုလ္ခ်ဳပ္…က်ေနာ္ တိုအမွားကို သိပါၿပီ….”
မ်က္ရည္ ၿဖိဳင္ၿဖိဳင္ျဖင့္ ဝိုင္း၍ေတာင္းပန္ကာ အသနား ခံလိုက္ၾကျပန္သည္..
ဗိုလ္ခ်ဳပ္သည္..ေဒါသထြက္ေနေသာ မ်က္လုံးႀကီးမ်ားျဖင့့္.ေတာင္းပန္ေနသူမ်ားကို ဝင့္ၾကည့္လို္က္ရင္း….
“မွတ္ထား…ငါ့တပ္ထဲမွာ…အခြင့္အေရး ယူခ်င္တဲ့ အေကာင္ တစ္ေကာင္မွ မ႐ွိေစရဘူး..လူထုငတ္ရင္ အားလုံး ငတ္ရမယ္ ..လူထုဆင္းရဲရင္ အားလုံး ဆင္းရဲ ရမယ္.ငါလဲဆင္းရဲ ရမယ္…
ခုေတာ့ …မင္းတို႔ေကာင္ေတြကြာ….ငါလိုက္ၿပီး..ကန္ထုတ္လို္က္ ရရင္…
သြားၾကစမ္း…ျမန္ျမန္ ထြက္သြား..အေကာင္႐ႈပ္ေတြၾကာၾကာေနရင္ ငါေဆာ္မိ လိ္မ့္မယ္….”
ဗိုလ္ခ်ဳပ္က ႀကိမ္းဝါးကာ အားလုံးကို ေမာင္းႏွင္ထုတ္လို္က္သည္…
ပါးစပ္သရမ္းမိသူ အားလုံး လည္း…အေရးတႀကီးဗိုလ္ခ်ဳပ္ ကို အေလးျပဳ ကာ..ေၾကာက္ေၾကာက္ ရြံ႔ရြံႏွင့္သုတ္ေခ်တင္ ၾကေလၿပီ….
က်ေနာ္ သည္လည္း ညာလက္ကုိ ေျမႇာက္ကာ ဦးထုပ္ ႏုတ္ခမ္းတြင္ တင္းတင္းကပ္လ်က္ အေလးျပဳ ျခင္းအားလုံး တို႔ထက္ သာလြန္၍…..
သူ၏ ေခါင္းေဆာင္ပီသမႈ႔ …ျပည္သူလူထု အေပၚ ညႇာတာမႈ႔…ရဲေဘာ္ရဲဘက္ စိတ္ဓာတ္ ႐ွိမႈ႔အတြက္..ေရာင္ျပန္ဟပ္ လာေသာ ႐ိုေသေလးစားမႈ႔ စိတ္ဓာတ္ အျပည့္ျဖင့္ တစ္ကယ္ ့ေခါင္းေဆာင္….စစ္ေသနာပတိေကာင္း ပီသလွသည့္ ဗို္လ္ခ်ဳပ္ကို ႏုတ္ဆက္ အေလးျပဳ လို္က္ရေပေတာ့ သတည္း……..
ဗိုလ္တာရာ(ရဲေဘာ္သံုးက်ိပ္)
★ အမွတ္တယဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းစာအုပ္မွ တငျ္ပပါသည္။
No comments:
Post a Comment