လူရမ္းကားတုိ႕ အေပ်ာ္က်ဳး သည့္ပဲြ မွ အသြင္ေျပာင္းလာေသာ ခရစ္စမတ္

စက္မႈမထြန္းကားမီ ကာလမ်ားက ဥေရာပ ႏွင့္ အေမရိကားရွိ ခရစ္စမတ္ ရာသီက ယေန႕ေတြ႕ျမင္ရေသာ အသြင္ပုံစံႏွင့္ အျခားနားၾကီး ျခားနားတာ ေတြ႕ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ယခုလုိ လွလွပပ ေသေသသပ္သပ္ ထုတ္ထားေသာ လက္ေဆာင္လွလွေလးမ်ား၊ ေရာင္ျပန္စကၠဴမ်ားႏွင့္ အလွတန္ဆာ ဆင္ထားေသာ ခရစ္စမတ္ သစ္ပင္ေလးမ်ား ကုိ လုံး၀ ေတြ႕ရမွာ မဟုတ္ပါဘူး၊

ထုိအစား အရက္မူးသမားမ်ား၊ မိန္းမလုိ ၀တ္ဆင္ထားၾကသူမ်ား၊ သီခ်င္းမ်ား အသံေသး အသံေၾကာင္နဲ႕ ေအာ္ဟစ္ သီဆုိေနၾကသူမ်ား ကုိသာ လမ္းမမ်ား ေပၚမွာ ေတြ႕ၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အိမ္ေတြမွာ မိမိတုိ႕ မိသားစု နဲ႕ အတူ ေနၾကျခင္း၊ ဘုရားရွစ္ခုိးေက်ာင္းမ်ားမွာ အထိမ္းအမွတ္ပဲြေတြ ဆင္ႏႊဳၾကမႈမ်ဳိး မရွိပဲ အားလုံးနီးပါးက အရက္ဆုိင္ေတြကုိသာ ဦးတည္သြားေနၾကပါတယ္။

ထုိ႕အတြက္လည္း ဆဌမေျမာက္ ေဂ်ာ့ဘုရင္ ဆီမွ အမႈထမ္းတဲ့ ခရစ္ယာန္ ဘုန္းေတာ္ၾကီး ဟူးခ်္ လာတီမာ က "လူအမ်ားသည္ တႏွစ္ တြင္ ၁၂ လ လုံးလုံး ရွိသည့္အနက္ ဤ ၁၂ ရက္ ေလာက္ ေယရႈ႕ခရစ္အား ဂုဏ္သိကၡာမဲ့ေအာင္ လုပ္မႈမ်ဳိး မရွိႏူိင္ေတာ့" ဟု ျငည္းတြားခဲ့ရသည္အထိ ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။
သုိ႕ေသာ္လည္း ၁၉ ရာစု ႏွစ္အကုန္ပုိင္းမွ စျပီး ဆူညံရမ္းကားျပီး အထိမ္းအကြပ္မရွိ အေပ်ာ္က်ဳးခဲ့ရာမွ တိတ္ဆိတ္ ေအးခ်မ္းစြာ မိသားစု နဲ႕အတူ ေအာက္ေမ့ဘြယ္ ျပဳလုပ္တဲ့ အထိမ္းအမွတ္တခု အျဖစ္ ေျပာင္းလဲလာခဲ့ပါတယ္။

သကၠရာဇ္ ၁၅၀၀ ႏွင့္ ၁၈၀၀ အၾကား ကာလမ်ားတြင္ ဖြံ႕ျဖဳိး ေခတ္မွီလာေသာ ဥေရာပတြင္ ခရစ္စမတ္ ရာသီသည္ လယ္ယာ လုပ္ငန္းမ်ားမွ အနားယူၾကျပီး အေပ်ာ္ၾကဴးတဲ့ ကာလလုိ႕ ယူဆခဲ့ၾကပါတယ္။ ေကာက္ရိပ္သိမ္းျပီးခ်ိန္လည္း ျဖစ္ျပီး အိမ္ေမြးတရိစၦာန္မ်ားကုိ သတ္ျဖတ္ကာ အလြန္အကၽြံ ေသာက္စားမူးယစ္ခဲ့ၾကပါတယ္။ လယ္သမားမ်ားက အိမ္နီးခ်င္းတုိ႕ ၏ အိမ္တံခါး၀ ကုိ ေရာက္လာျပီး သူတုိ႕အား ဧည့္ခံေကၽြးေမြးရန္ ေတာင္းဆုိၾကတဲ့ အစဥ္အလာပင္ ျဖစ္ေပၚခဲ့ပါတယ္။ တံခါး ဖြင့္မေပးပါက အိမ္ေရွ႕မွာပဲ မူးမူး နဲ႕ ထုိးအိပ္လုိက္မယ္လုိ႕ က်ီစယ္ ျခိမ္းေျခာက္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ထုိ႕အတြက္ ခရစ္စမတ္သည္ အရက္ဆုိင္မ်ား လမ္းမ်ားေပၚတြင္ အရက္မူးကာ အေပ်ာ္ၾကဴးၾကတဲ့ လူမ်ားရဲ႕ ရာသီလုိ႕ ဆုိစမွတ္ပင္ ရွိခဲ့ပါတယ္။

သုိ႕ေသာ္ ေနာက္ပုိင္း စက္မႈ ထြန္းကားလာၾကသည္ႏွင့္အမွ် ျမဳိ႕ၾကီးမ်ားသုိ႕ စက္ရုံ အလုပ္သမားမ်ား အျဖစ္ လူမ်ား အစုလုိက္ အျပဳံလုိက္ ၀င္ေရာက္လာခဲ့ၾကပါတယ္။ ၎တုိ႕က ယခင္ ေတာ့ဓေလ့အတုိင္း ျမဳိ႕ၾကီးမ်ားမွာ ဆက္လက္ရမ္းကားလာၾကမႈကုိ ျမဳိ႕ေန အထက္တန္းလႊာမ်ားက ထိတ္လန္႕တုန္လႈပ္လာခဲ့ၾကပါတယ္။ ထုိ႕အတြက္ ၎တုိ႕မွ ဦးေဆာင္ျပီး သတင္းစာမ်ားမွ ခရစ္စမတ္သည္ မိသားစုႏွင့္ အတူ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါး ဆင္ႏႊဲသင့္ေသာ ကာလ သာ ျဖစ္သည္ဟု ပညာေပး ပုံစံမ်ဳိး ေရးသားလာခဲ့ၾကတဲ့ အျပင္ ဂ်ာမဏီမွ ခရစ္စမတ္ သစ္ပင္မ်ား၊ အဂၤလန္ မွ ခရစ္စမတ္ လက္ေဆာင္ ေသတၱာမ်ား စသည္တုိ႕ကုိ တင္သြင္းလာခဲ့ၾကျပီး လူခ်မ္းသာ မ်ားက ဆင္းရဲႏြမ္းပါးသူမ်ား နဲ႕ ၎တုိ႕ရဲ႕ အိမ္၀န္ထမ္းမ်ားကုိ ေငြေၾကး လက္ေဆာင္မ်ား ေပးလာတဲ့ အစဥ္အလာေတြ ဖန္တီးလာၾကပါတယ္။

စိန္႕ နီကုိလပ္စ္ ေခၚတဲ့ ဆန္တာ ကေလာ့စ္ကုိလည္း အသားေပး ပုံေဖၚလာခဲ့ၾကပါတယ္။ တန္ျဒာေဒသက ရိန္းဒီယား သမင္မ်ား ဆဲြလာတဲ့ စြတ္ဖားလွည္းၾကီးကုိ ေမာင္းလာတဲ့ ဆန္တာ ကေလာ့စ္မွ ခေလးမ်ားကုိ လက္ေဆာင္ေ၀ငွ တဲ့ ပုံုျပင္ေတြကုိ ဦးစားေပး ေဖၚျပလာခဲ့ၾကပါတယ္။
သတင္းစာေတြကလည္း အိမ္ရွိ မီးလင္ဖုိ ေဘးမွာ ဇနီးသားမယားတုိ႕ရဲ႕ ေ၀ဆာတဲ့ အျပဳံးမ်ားနဲ႕ ခရစ္စမတ္ကုိ ဆင္ႏႊဲေနမႈကုိ အစဥ္အလာ တရပ္အျဖစ္ ပုံေဖၚေရးသားေပးလာၾကပါတယ္။

ရလာဒ္အျဖစ္ လူလတ္တန္းစားတုိ႕ရဲ႕ အစဥ္အလာ ေအာင္ပဲြခံခဲ့ျပီး မူးယစ္ရမ္းကားမႈမ်ား ပေပ်ာက္သြားကာ ေစ်းဆုိင္ေတြမွာ ၾကီတ္ၾကီတ္တုိး လက္ေဆာင္ေတြ ၀ယ္ျခမ္းလာၾကတဲ့ အတြက္ ေစ်းဆုိင္ပုိင္ရွင္မ်ား အတြက္လည္း ေငြေတြ ေသာက္ေသာက္လဲ ရျပီး အျမတ္ထြက္ခဲ့တဲ့ ပဲြလုိ႕ ဆုိရပါမယ္။ ၁၉၀၈ ခုႏွစ္ ထုတ္ စက္မႈ မဂၢဇင္းၾကီးတေစာင္က "ခရစ္စမတ္သည္ ကုန္သည္မ်ား၏ ေကာက္ရိတ္သိမ္းခ်ိန္" ဟု ပင္ ေခါင္းစဥ္တပ္ခဲ့ပါတယ္။ ေနာက္ပုိင္းမွာေတာ့ ခရစ္စမတ္အား စီးပြားေရးဆန္ဆန္ နဲ႕ အေပၚယံသေဘာမ်ဳိး ျပဳလုပ္လာမႈမ်ားကုိ ေ၀ဖန္မႈေတြ ရွိလာေနေသာ္လည္း ခရစ္စမတ္က ဆက္လက္ရွင္သန္ဆဲ ျဖစ္ပါတယ္။
လွစိုးေ၀
ရည္ညႊန္း၊ ၊ "How Christmas evolved from raucous carnival to domestic holiday" From the Economist (Dec 22nd 2017)