လူတိုင္းမွာ အနုပညာကို ခံစားတက္တဲ့နွလံုးသားကို ပိုင္ဆိုင္ၾကသည္။ ထိုလူထဲမွာမွ ကဗ ်ာဆရာ၊ စာေရးဆရာလို ့လူေတြက အနုပညာကို ခံစားတက္ယံုမက အနုပညာကို ကိုယ္တိုင္ဖန္တီးၾကသူေတြၿဖစ္သည္။ က ်ေနာ္တို ့၏ ကဗ ်ာဥယာဥ္မႈဳးၾကီး ကဗ ်ာဆရာဦးဘဲဥသည္ အနုပညာကို ကိုယ္တိုင္ဖန္တီးတက္သူသာမဟုတ္ပဲ သူမ ်ားဖန္တီးၿပီးသာ အနုပညာကိုလဲ ခံစားထံုကူးတက္သူတေယာက္ဟုဆိုရလိမ့္မည္။ သူၾကိဳက္ႏွစ္သက္ေသာ တၿခားကဗ ်ားဆရာတို ့၏ ကဗ ်ားေတြအေပၚ ခံစားရြတ္ဆိုၿပတက္သလို ့သူမ ်ားဖန္တီးထားေသာ သီခ ်င္းမ ်ားကိုလဲ ႏွစ္သက္သူၿဖစ္သည္။ ကဗ ်ာႏွင့္ေတးသီခ ်င္းသည္ စပ္ဆက္မႈရွိေသာ အနုပညာၿဖစ္တာေၾကာင့္ သူသည္ သီခ ်င္ေကာင္းေလးမ ်ား သီခ ်င္းထဲက စကားလံုးမ ်ားကို ႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္ စဲြမတ္သူလဲၿဖစ္သည္။ အၿခာပုဂၢိဳလ္မ ်ားကိုေတာ့မသိ က ်ေနာ္နဲ ့အတူေနထိုင္ဖူးခဲ့ၾကေသာ နိုင္ငံေရးနဲ ့ေထာင္က ်ခဲ့ၾကသူမ ်ားသည္ လူတဦးခ ်င္ဆီတိုင္းတြင္ သူတို ့၏ဘ၀ခံစားမႈနဲ့တိုက္ဆိုင္ၾကေသာ ေတးသီခ ်င္းတပုဒ္ဆီ ရွိတက္ၾကသည္။ အသက္အရြယ္ ၊ ေခတ္အလိုက္ သူအရြယ္သူေခတ္မ ်ားတြင္ ေခတ္စား လူၾကိဳက္မ ်ားခဲ့ေသာ သီးခ ်င္းတပုဒ္ကို ဆဲြဆဲြၿမဲၿမဲ ႏွစ္သက္စဲြလမ္းေနၾကၿပီး ဘ၀တေလ ွ်ာက္လံုး ဆိုေနၾကမည္ကို ေတြ ့ရတက္သည္။
က ်ေနာ္၏မွတ္ဥာဏ္ထဲတြင္ စဲြမွတ္က ်န္ခဲ့ေသာ အတိတ္ေၿခရာေတြထဲက အင္းစိန္သီးသန္ ့ေထာင္၏ ညခ ်မ္းခ ် ိန္ခါမ ်ားတြင္ အခန္း(၁၅)တြင္ ေနထိုင္ေသာ ဦးဘဲဥ၏ တိုးတိုးညင္ညင္သာသာႏွင့္ ေဆြးေဆြးေၿမ့ေၿမ့သီဆိုေနေသာ သီခ ်င္တပုဒ္ကို အၿမဲတမ္းၾကားခဲ့ဖူးသည္။ ထိုသီခ ်င္းက သူတို ့ေခတ္ၿဖစ္သည္ ၁၉၆၂ ပတ္၀န္က ်င္အခ ်ိန္ကာလမ ်ားက ေခတ္ေပၚ စတုဒီယိုေတးသီခ ်င္းမ ်ားေခတ္မစားေသးခင္ကာလမ ်ားက ေခတ္စားခဲ့ေသာ ေတးသီခ ်င္းတပုဒ္ၿဖစ္သည္။ သီခ ်င္းေရးသူမွာလဲ တကၠသိုလ္ေလာကမွာလဲ နာမည္ၾကီးသူ၊ နိုင္ငံေက ်ာ္ရုပ္ရွင္မင္းသားၾကီးၿမတ္ေလးၿဖစ္သည္။ သီဆိုခဲ့သူမွာလည္ စႏၵယားခ ်စ္ေဆြၿဖစ္သည္။ ပေဒႆရာဇ္ေခတ္ ရွမ္းေစာ္ဘြားတဦး၏ သမီးေတာ္တပါးကို ေရးစပ္ခံစားထားယံုးမက ပေဒႆရာဇ္ေခတ္ လယ္သမားဘ၀ ေၿမကြ ်န္၊ေၾကးကြ ်န္းလယ္သမားေတြရဲ့ ဘ၀ကို စပ္ဆိုထားေသာ သီခ ်င္းၿဖစ္သည္။ ပစၥည္မဲ့စကားၿဖစ္ေၿပာရလ ွ်င္ လူတန္းစာအၿမင္ပါေသာ သီခ ်င္တပုဒ္လဲၿဖစ္သည္။ ေတးေရးဆရာ ရုပ္ရွင္မင္းသားၾကီးၿမတ္ေလးကိုယ္တိုင္က ကြန္ၿမဴနစ္တေယာက္ၿဖစ္တာေၾကာင့္ သီခ ်င္းစာသားမ ်ားက ထိမိသည္။ ဦးဘဲဥတို ့ေခတ္ နိုင္ငံေရးစိတ္၀င္စာၾကသူ လူငယ္မ ်ားအတြက္ ရင္ထဲႏွလံုးထဲအထိပင္ ထိုးေဖာက္၀င္နိုင္ခဲ့ေသာသီခ ်င္လဲၿဖစ္သည္။ မူရင္းသီခ ်င္း၏အစတြင္ တီးလံုးစထြက္ကတည္းက ရွမ္းယဥ္ေက ်းမႈအနုပညာတြင္ မပါမၿပီးေသာ ရွမ္းေမာင္းထုသံ သာသာယာယာေလးကို ၾကားေစရၿပီးေနာက္ သီခ ်င္းဆိုသူ၏ ခံစားခ ်က္ မု(ဒ္)နဲ ့သီဆိုထားေသာ သီခ ်င္ေကာင္းေလးတပုဒ္ၿဖစ္သည္။ အက ်ဥ္းေထာင္အတြင္း တခ ်ဳ ိ ့ရက္ေတြမွာ ကိုယ္ရဲေဘာ္ရဲဖက္ေတြ၏ ေမြးေန ့ဒါမွမဟုတ္ ညခ ်မ္းအခါ အပ ်င္းေၿပသေဘာမ ်ဳ ိး အခန္းစဥ္အလိုက္ သီခ ်င္းတပုဒ္ဆီ တေယာက္ခ ်င္း သီဆိုရေသာ အခါမ ်ားတြင္ က ်ေနာ္တို ့၏ ကဗ ်ာဘဲဥၾကီးက ထိုပင္လံုထိပ္ထားဦး သီခ ်င္ကိုသာ သီဆိုပါသည္။ သူက ထိုသီခ ်င္းတပုဒ္သာ သီဆိုသည့္အတြက္လဲ က ်န္အခန္းရွိ ရဲေဘာ္မ ်ားက သူအလွည့္ေရာက္သည့္ အခါတိုင္း
'''''''ဦးဘဲဥေရ-----ပင္လံုထိပ္ထားဦးေလး ဆိုပါဗ ်ဳ ိ ့'''''''''
ဟု ေတာင္းဆိုလာတက္ၾကေတာ့သည္။ အထူးသၿဖင့္ သူတို ့ႏွင့္ သက္တူရြယ္တူ ၿဖစ္ေသာ ဗိုလ္ေက ်ာက္က သူအခန္းတြင္းကေန
လွမ္းေအာ္ ေတာင္းဆိုတက္သည္။ ဗိုလ္ေက ်ာက္ဆို သူက က ်ေနာ္တို ့တိုက္ေဆာင္က ဦးေလးဦးထြန္းၿမင့္ၿဖစ္သည္။ သူက ဂ ်ပန္ေခတ္က ေက ်ာက္ေရာဂါအၿပင္းဖ ်ားသၿဖင့္ မ ်က္နာေပၚတြင္ ေက ်ာက္ေပါက္ရာေတြရွိသၿဖင့္ သူကို သူအမူတဲြ ညီညီ၀င္းက ဗိုလ္ေက ်ာက္ဟု ေခၚရာမွ တိုက္ေဆာင္ရွိ လူအားလံုးက သူအား ဗိုလ္ေက ်ာက္လိုသာ ေခၚေတာ့သည္။ သူက ေရႊၿပည္သာၿမိဳ ့သစ္ အမ ်ဳ ိးသားဒီမို ့ကေရစီ အဖဲြ ့ခ ်ဳပ္မွ အတြင္းေရးမႈဳးၿဖစ္ၿပီး ဦးဇင္းဥဴဇ၀န(ကဗ ်ာဆရာ စိုးမိုးသူ (ဒိုက္ဦး))၏ အမႈတဲြလဲၿဖစ္သည္။ ထိုသို ့သီခ ်င္ေတာင္းဆိုမႈအသံေတြက ကဗ ်ာဘဲဥ အလွည့္က ်ေရာက္တိုင္း အခန္းတိုင္းက ဦးဘဲဥကို ထုိသီခ ်င္းဆိုရန္သာ ေတာင္းဆိုၾကေတာ့သည္။ ထို့ေနာက္ သူအခန္းဆီမွ ေရအိုးအဖံုးဖြင္သံကို စၾကားရမည္။ ေရအိုထဲမွ ေရတခြက္ကို အခန္းတြင္းမွ သူလွမ္းခပ္ယူၿပီး အာေခါင္ခံတြင္းရွင္းသည့္အေနၿဖင့္ အနည္းငယ္ေသာက္ေနလိမ့္မည္။ ၿပီေနာက္ သူ၏အခန္းေရွ ့တည့္တည့္က ေရခ ်ဳ ိးကန္နဲ ့ ဇရပ္တဲေလးကို ေက ်ာ္ကာ သူနဲ ့အၿပင္ဖက္ေလာက၊ သူမိသားစုနဲ ့ဘ၀ခ ်င္းပိုင္းၿခားထားေသာ အၿမင့္ (၁၈)ေပေလာက္ၿမင့္မာလွေသာ ေထာင္အုတ္ရိုးၾကီးကို ေတြးေတြးေငးေငးေလး တခ ်က္ၾကည့္ၿပီး ေထာင္အုတ္ရိုးအထက္က သာေနေသာ စႏၵာလမင္းေသာ္တာကို ေငးေမာ့ရင္း ေခ ်ာင္းတခ ်က္ဟန္ ့ကာ ပင္လံုထိပ္ထားဦး သီခ ်င္းကို စဆိုပါေတာ့သည္။-----
''''''ေမာင္းသံ-----တခုေသာေမာင္းသံၾကားေလးတိုင္မွာေတာ့---ထြက္ကိုပဲ ထြက္ေၿပးခ ်င္တယ္ေလ။ နားႏွစ္ဖက္ကို စံုသာပိတ္လ ွ်က္ အတင္းရုန္းကန္ ေၿပးထြက္ရတာလဲ မ ်ားေကာမ ်ားပါၿပီေရာ အေၿခ ။ တခုေသာအသံေနာက္က တခုေသာသ႑ာန္ေရာက္လာ ဘ၀င္တုန္ စိတ္မ ်ားရူးမဲ့ အတိတ္ရန္ဟာေလ -----ပင္လံုးထိပ္ထားဦးရဲ့ အရိပ္သ႑ာန္ပါမေသြ----'''''''
'''''''(ဘူး၊ ဖရံု၊ သခြား၊ ေၿပာင္း၊ စပါးေတြ၊ ထြန္းေတာ၊ ယာေတာ၊ ဂနိုင္ေတာေၿမ---ၿမဴဖံုကစားပဲြ -ေလာင္းကစားေတြ----လြန္ေပါပါတဲ့ ဂနိုင္ေတာေၿမ ။ )'''''''
'
''''''(ဗံုရွည္--ဗံုရွည္တီးလို ့ ရကြင္းသံဆာဆာေ၀---ေမာ--ေမာေၿမ---။ ထံုေပ--ထံုေပ တီးသမို ့တပင္ခ ်င္းသံၿဖာၿဖာေန---သေပါ---သေပါေတြ ---။)'''''''
'''''''(မနက္ခင္းလင္းသမို ့ အိပ္ယာထမေလ ။ ရွမ္းေတာင္ေၿခ ေတာေၿမ ။လက္ဖက္ခင္းဆင္းဖို ့ လိပ္ၿပာအကေတြ----ရွမ္းေတာင္ေၿခ ---ေမာေၿမ။)''''''
''''''တို ့မ ်ား ေတာင္သူ၊ ေတာင္သား၊ ယာသမား၊ အလုပ္သမာေတြ၊ အမ ်ဳ ိးသားအေမြအႏွစ္ခံယူကာ စိုးပိုင္တို ့လယ္ေၿမ---ယာလုပ္သူတိုင္း --လယ္ပိုင္ေစ---တို ့မ ်ားလုပ္သား ေတာဘ၀ေတြအေၿခ---။ လူသားေတြနဲ ့ကင္းလြတ္ရာေၿပ----။''''''''
'''''''အသင္မယံုေသာလဲ ရွိပါေစေလ----ဘုရင္ဂုဏ္သေဘာမွာ ေသြးခဲြတဲ့ ပင္လံုေမာကလ ်ာ အေရးပဲမို ့---ေလ----။ သင္ယံုေသာအခါ တေမထဲၿဖာ---ေမးေနမယ္အရွည္----ကဲ--သင္မယံုေသာ္လည္း ---ကဲ --ရွိပါေစေလ-----။'''''''
''''''(ရွမ္းေၿမေရာက္လို ့လဲ အေၿခထိုင္ေန----မွန္ေၿခမေပါက္လို ့လဲ--မေၾကနိုင္ေပ။ စမ္းေရေသာက္ဖို ့လဲ---အေၿခဆိုင္ေစ---။)''''''
'''''''( ရွမ္းေၿပအေရာက္သြား စခန္းေၿခအေရာက္နား အပန္းေၿဖတေထာက္နားေန ။ ထိုအခါၾကမွ ေမာမ ်ားဖက္ေတာ္သူက ေတာကစားထြက္ေတာ္မႈသတဲ့ေလ---။ အခါအခြင့္ၾကံဳ ့ၾကိဳက္ၾကသမို ့ ဖူးေမ ်ာ္ ၾကတာေတြ--စံုလင္သိုင္းဖဲြ ့အရိုင္းကိုယ္စီေတြ ---ၿခံဳသင္တိုင္းနဲ ့ပလိုင္းကိုယ္စီေ၀---)'''''''''
'''''''အဲ့ဒီထဲက က ်ေနာ္ကမ ွ် ေငးေမာၿပန္ကာေန---ဒါကိုပဲ ေဒါပြသတဲ့ေလ။ မဖူးေမ ်ာ္ေကာင္းလားလို ့ ကမၻာရန္မ ွ်အေၿခ--အထူးေခၚေထာင္းထားမို ့ အနာခံမ ွ်အေၿခ---က ်ဴးေက ်ာ္ေၾကာင္းတရားနဲ ့ရာဇမာန္ရွေန---။''''''
''''''( ရနံသင္းသင္းနဲ ့ ပန္ေၿခတည္ရာအေၿခ ရံသင္း သင္းသြဲ ့ ရွမ္းေၿပဆီမွာေန--။ ဟန္တင္း တင္းမဲ ့ နန္းမေဟသီေမ--။)'''''''
'''''''( ပခန္းဆေတြး ေတြးေမ ်ာ္ဆေတာ့ နန္းက ်သမီးေတာ္ဘ၀ပါေလ။ သူကိုယ္သူ အသြင္တမႈၿခား----ဘုရင္တဆူးလား မင္းမႈၿပန္လို ့ေန---အေၿခအၿမစ္အရင္ခံစစ္က ပေဒႆရာဇ္ဂိုက္ေတြ ဖမ္းေနတယ္ေလ။ အသားခ ်ီ အဆန္းခ ် ီေတြခ ် ဲ ပါးနီ၊ ႏွာခမ္းနီးေတြနဲ ့မႈံးသလို ့ေန--အဆန္းမတူပါေလ--လူေလာက ဟန္ပန္ေရးရဲ့ ၿဖန္းမ ွ်ၿခင္းအေၿဖ၊ ဥေရာပ ဆံဆံေတြးတဲ ့---ရွမ္း---ရွမ္းမေလးေရ--။)'''''''
''''''''(အတူတတန္းမသြားပဲ အတန္းစား အေၿခၾကီးကာ---ေမႊ--- တမႈဆန္းၿပား တလႊဲမွား အယူသီးပါ----ေပ----လူတန္းစား--ကတဲ့--ခဲြၿခားသူၾကီးေရ ။)'''''''
အင္းစိန္သီးသန္ ့ေထာင္၏ တိုးတိတ္ၿငိမ္းခ ်မ္းလွေသာ ညအေမွာင္ လေရာင္ေအာက္တြင္ တိုးတိုးညင္ညင္သာသာ ေဆြးေဆြးေၿမ့ေၿမ့ အေမွာင္ထုနဲ ့ တိတ္ဆိတ္ေနေသာ အေၿခတို ့ကို ထိုေဖာက္ထြက္သာေသာ သူ၏ သီခ ်င္းသံသည္ ခပ္အုပ္အုပ္ေလး ထြက္လို့ေနသည္။ က ်ေနာ္တို ့၏ ကဗ ်ာဘဲဥၾကီးသည္ ပင္လံုထိပ္ထားဦးသီခ ်င္းကို မု(ဒ္) အၿပည့္ ခံစားခ ်က္အၿပည့္နဲ ့ သီဆိုေနၿခင္းၿဖစ္သၿဖင့္ က ်န္ရဲေဘာ္မ ်ားက ကိုယ္အခန္းအေပါက္၀တြင္ ထိုင္ကာ သူအသံကို ခံစားနားဆင္ေနခဲ့ၾကသည္။ သူအသံက ညင္ညင္သာသာ ေဆြးေဆြးေၿမ့ေၿမ့ နဲ ့ခံစားခ ်က္ၿပင္းၿပင္း အစဲြအငင္ ၊ အနိမ့္အၿမင့္ အသံေန အသံထားၿဖင့္ သီဆိုေနခဲ့ေသာေၾကာင့္ နားဆင္သူမ ်ားအတြက္ သူခံစားမႈအတိုင္း သူေခၚရာ ေမာရွမ္းေၿပထဲ လိုက္ပါသြားၾကကာ ရွမ္းပ ်ဳ ိၿဖဴ ရာဇာမာန္ေမာက္ကာ ေၿခေစာင့္ ဘ၀င္မက ်ၿဖစ္ေနေလေသာ ပင္လံုထိပ္ထားဦးႏွင့္ တကယ္ပဲ ေတြ ့ရေတာ့မလိုေတာင္ ခံစားၾကရေတာ့သည္။ သူသည္ကဗ ်ာဆရာတေယာက္ၿဖစ္တာေၾကာင့္ ပင္ကိုယ္စိတ္က နုညံသိမ္ေမြ ့ကာ ေလသံတိုးတို းေအးေအး ေၿပာဆိုသည့္ အေလ့အက ်င့္ရွိတာေၾကာင့္ ထိုသီခ ်င္၏ မႈလအဆိုရွင္ စႏၵာယားခ ်စ္ေဆြ ေလာက္မေကာင္းေသာ္လည္း သူဟန္ သူအသံႏွင့္လိုက္ဖက္ေသာ သီခ ်င္းတပုဒ္ကို သူက ေကာင္းေကာင္ဆိုတက္ပါသည္။ သူသီခ ်င္းဆံုးသြားသည္အခါတိုင္း တိုက္ေဆာင္(၂) ေနာက္ဖက္ၿခမ္းက အခန္း(၁၁)အတြင္းရွိ ရဲေဘာ္မ ်ားက အားေပး ေထာပဏၿပဳ ေကာင္းခ ် ီးေပးၾကေတာ့သည္။ သီခ ်င္းဆီုၿပီးၾကသူမ ်ား၏ သီခ ်င္းဆံုးသည္အခါတိုင္း အားေပးသည့္ စကားတလံုးက အင္းစိန္ေထာင္ သီးသန္ ့တြင္ သံုးေသာစကာတလံုးက
'''''' ေကာင္းဗ ်ာ----ေကာင္ဗ ်ဳ ိ ့''''''''
ဟု သီခ ်င္ဆိုၿပသူအား လွမ္းေအာ္ အားေပးၾကၿခင္းၿဖစ္ေတာ့သည္။ က ်ေနာ္တို ့၏ ကဗ ်ာဘဲဥၾကီးသည္ သီခ ်င္းဆိုၿပီးသည့္အခါမွာေတာ ့ သူအခန္း၏ သံတိုင္တံခါ၀မွ သူ၏ၾကီးမားေသာ မေပါ့မပါး ကိုယ္ခႏၵာကို သူ၏အိပ္ယာဖတ္ဆီသို ့မေရြ ့ခင္မွာ ေသာက္ရည္ခြက္ထဲရွိ လက္က ်န္ ေရကို ေမာ့ခ ်ၿပီး အခန္းေထာင့္တခုတြင္ တည္ထားေသာ မိလႅာဂံဖလာအဖံုးကိုဖြင့္က အေပ့ါသြားၿပီးမွာ အခန္းသံတိုင္းတံခါး၀တြင္ မတ္တပ္ရပ္ကာ ကိုယ္လက္လႈပ္ရွား အေညာင္အညာေၿပေစရန္ သံတံခါး၏ သံတိုင္းမ ်ားကို ကိုင္တြယ္ၿပီး အေညာင္ေၿပ ေလ့က ်င့္ခန္းေလး ၃ -၄ မိနစ္ေလာက္လုပ္လိမ့္မည္။ ၿပီးေနာက္ သူအခန္းေရွ ့တည္တည့္က ေထာင္ယာစိုက္ခင္းမ ်ား၊ ေရခ ်ဳ ိးကန္၊ ေရခ ်ဳ ိးကန္ဇရပ္တဲေလး၊ ေထာင္အုတ္ရိုးၾကီးႏွင့္ ေကာင္းကင္ထက္က ၾကယ္ေတြ လေတြကို တေငးတေမာၾကီး တ၀ေငးၾကည့္ၿပီးေသာအခါ က ်န္အခန္းအားလံုးရွိရဲေဘာ္မ ်ားကို ----
'''''အားလံုးပဲ ဂြတ္နိုက္ဗ ်ာ---'''''''
ဟု လွမ္းေအာ္နုတ္ဆက္ၿပီးမွ အိပ္ယာ၀င္ေတာ့သည္။ သူက ပင္လံုထိပ္ထားဦးသီခ ်င္းကို သူမ ်ားေတြ ေတာင္းဆိုမွ ဆိုၿခင္းေတာ့မဟုတ္ ။ အခ ်ဳ ိ ့ညမ ်ားတြင္ တေဆာင္လံုးရွိအၿခားရဲေဘာ္မ ်ားက ကိုယ္အေတြးကိုယ္ဆီနဲ ့ ကိုယ္ေနထိုင္ရာ အခန္းမ ်ားဆီတြင္ တိတ္ဆိတ္ၿငိမ္သက္ေနေသာ ညမ ်ားတြင္လဲ သူအခန္းထဲမွ သီခ ်င္းသံသဲ့သဲ့ကို ၾကာရတက္သည္။ ထိုသီခ ်င္းက ပင္လံုထိပ္ထားဦး သီခ ်င္းပဲၿဖစ္သည္။ ထိုညမ ်ား၏ ေနာက္ေန ့မွာေတာ ေရခ ်ဳ ိးဆင္းခ ် ိန္ ေရခ ်ဳ ိကန္သို ့ ဦးဘဲဥက ေရခ ်ဳ ိခြတ္ေလးကိုင္ကာ ဆင္းလာၿပီဆိုရင္ ယဥ္မင္းဦး(ဘူးသီ)နဲ ့ညီညီ၀င္းတို ့က သူတို ့၏ ေရခ ်ဳ ိးခြတ္ေလးမ ်ားကို တီးၿပီး ပါးစပ္ကလဲ ရွမ္းေမာင္းထုသံလို တေႏွာင္--ေႏွာင္နဲ ့ေမာင္းထုသလို လုပ္ၾကသည္။ ထိုအခါမ ်ဳ ိးတြင္ ဦးေလးဦးေသာင္းၾကည္ႏွင့္ ဗိုလ္ေက ်ာက္တို ့ရွိေနပါက
ညီညီ၀င္းနဲ ့ဘူးသီးတို ့ႏွစ္ေယာက္ကို
''''''ဘဲဥၾကီးညက ဖီလ္တက္ေနတာကြ----မရိေ၀ကို လြမ္းေနတယ္နဲ ့တူတယ္။ မင္းတို ့ေတြ အလိုက္သိၾက လူၾကီးေတြကို မေနာက္ၾကနဲ ့ကဗ ်ာဆရာအသဲက သာမန္လူေတြထက္ ပိုနုတယ္ကြ'''''''
ဟု ေနာက္ေၿပာင္တက္ၾကသည္.။ ထိုအခါမ ်ဳ ိးတြင္ က ်ေနာ္တို ့၏ ကဗ ်ာဘဲဥၾကီး ၏ အၿပံဳးသည္က ညအေမွာင္ထဲ သာေနေသာ လမင္ၾကီးလို နရသိန္အက ်ဥ္းေထာင္ထဲက ၿပံဳးဖီဖီ တရုတ္ဘိုးေတာ္ၾကီးတေယာက္နဲ ့တူးလွသည္။ သူ၏ ကဗ ်ာဆရာမ မရီေ၀သည္ ထိုအခ ် ိန္တြင္ သူ၏ အလြမ္းေတြကို ခံစာမိေကာင္း ခံစားေနေပလိမ့္မည္။
(ဆက္ရန္)
ထြန္းထြန္း(အေရးေတာ္ပံုတပ္သား)
၁၇-၁၁-၁၈
No comments:
Post a Comment