၁၉၉၄ ေမႏွင့္ ဂ ်ဴလိႈင္လေတြမွာ အင္းစိန္သီးသန္ ့ေထာင္ကေန နိုင္ငံေရးအက ်ဥ္းသားတခ ်ဳ ိ ့ကို ႏွစ္သုတ္ခဲြၿပီးမွ နယ္ေထာင္ေတြကို ေၿပာင္းလိုက္သည္။ ထိုေထာင္ေၿပာင္းနဲ ့အတူ အင္းစိန္ေထာင္မၾကီးက သီးသန္ ့ေထာင္ကို ေၿပာင္းထားေသာ ရာဇ၀တ္လူဆိုး ႏွစ္ၾကီးအက ်ဥ္းသားမ ်ားပါ ေၿပာင္းေရြ့လိုက္ေသာေၾကာင့္ သီးသန္ ့ေထာင္အတြင္း ရႈပ္ေထြးေနေသာ အေၿခမ ်ားလဲ ရွင္းလင္းသြာေတာ့သည္။ ေထာင္ေၿပာင္းေရြ ့ခံၾကရေသာ နိုင္ငံေရးအက ်ဥ္းသားေတြထဲတြင္ ဦးဇင္ဥဴးဇ၀န၊ ဘိုးဘိုးၾကီး(ထြန္ၿမင့္ေထြး)တို ့ ပါသြားသၿဖင့္ အင္းစိန္သီးသန္ေထာင္ ကဗ ်ာဥယ ်ာဥ္စကား၀ိုင္းအတြင္း သိသိသာသာ လူေလ ်ာ့သြားသလို ၿဖစ္ခဲ့ရသည္။ ခါတိုင္းဆို ဘိုးဘိုးၾကီးတေယာက္ မ ်က္ႏွာသစ္ ပါ၀ါေလး ပခံုးေပၚတင္ၿပီး သူူအခန္းဖြင္တာနဲ ့ အေနာက္ဖက္ၿခမ္းသို ့ေၿပးလာတက္သည္။ ဦးဇင္းအခန္းမွာပဲၿဖစ္ၿဖစ္၊ ဦးၾကည္တင္ဦးအခန္းမွာပဲၿဖစ္ၿဖစ္ ၀ိုင္းစုစကားေၿပာေသာ တခန္းခန္းသို ့ေရာက္လာၿပီး သူေရးထားေသာ ကဗ ်ာ၊ ၀တၱဳတို၊ သူ၏စိတ္ကူးစိတ္သန္းအသစ္မ ်ားကို အားရပါရေၿပာဆိုေနၾကၿဖစ္သည္။ အခုေတာ့ ဦးဇင္းဥဴးဇ၀နေရာ၊ သူလဲ ေထာင္ေၿပာင္းပါသြားခဲ့ၿပီးၿဖစ္တာေၾကာင့္ တိုက္ေဆာင္(၂) အခန္း(၁၇) အခန္းထဲ မိန္ ့မိန္ ့ၾကီးထိုင္းကာ စာေပအေၾကာင္း၊ ကဗ ်ာအေၾကာင္း ေတြကို ေၿပာေနေသာ ေရႊၿပည္သာ စာသင္တိုက္ ေက ်ာင္းထိုင္ဘုန္းၾကီး၊ အရွင္ဇ၀န(ကဗ ်ာဆရာ-စိုမိုးသူ ဒိုက္ဦး)၏ အသံၾသဇေကာင္းေကာင္း ၿပံဳးၿပဳံးနဲ ့ ေထာင္၀င္စာပါသမ ွ် ခ ်ေကြ ်း ဧည့္ခံေနၾက ေလထန္ကုန္းစာေပ ၀ိုင္းလဲ ေပ ်ာက္ကြယ္သြာၿပီးၿဖစ္သည္။ ဦးဇင္း၏ ဧည့္ခံေကြ ်းေမြး ရက္ေရာပံုမွာလဲ ၾသခ ်ေလာက္သည္။ သူအား မိသားစုႏွင့္ တပည့္တကာေတာ္မ ်ားက အလွည့္က ် ၁၄ ရက္ တခါ ေထာင္၀င္စာလာေတြ ့ၾကသည္။ သူကို လာေတြ ့ၾကသူမ ်ားက ေထာင္၀င္စာကို စံုေနေအာင္ပါၿပီး အထုတ္ၾကီး အထုတ္ငယ္တို ့ၿဖင့္ လာေတြ ့ၾကၿခင္းၿဖစ္ေသာ္လည္း သူေထာင္၀င္စာထုတ္မ ်ားက ၇ရက္ေက ်ာ္ရင္ ကုန္သြားၿပီးၿဖစ္သည္။
ေထာင္၀င္စာ မလာၾကသူမ ်ားကိုလဲ ေပးကမ္း စြန္ ့က ် ဲသည္။ အခန္းသို ့အလည္လာၾကေသာသူတိုင္းကို ဧည့္ခံေကြ ်းေမြးသည္။ ေထာင္၀င္စာကုန္ၿပီဆိုရင္ သူ၏ဘုန္းၾကီးေက ်ာင္းသို ့ ေထာင္၀န္ထမ္းလြတ္ကာ စာေသာက္စရာမ ်ားကို သြားယူခိုင္းရေသးသည္။ ဆရာေတာ္က ထိုေက ်ာင္း၏ ေက ်ာင္းထိုင္ဘုန္းၾကီးၿဖစ္ေသာေၾကာင့္ တကာ၊တကာမတို ့ကလဲ မညိဳမၿငင္ ဘုန္းၾကီး၏ လိုအပ္သမ ွ်တို ့ကို ကူညီပံပိုးေပခဲ့ၾကသည္။ အခုေတာ့ သူလဲမရွိ ၊ ဘိုးဘိုုးၾကီးလဲ မရွိၾကေတာ့ပဲ ေၿခာက္ကပ္သြားေတာ့သည္။ အေတာ္ပ ်င္းစရာပင္ ေကာင္းသလို ၿဖစ္ခဲ့ရၿပန္သည္။ ဦးၾကည္တင္ဦး၏ ကဗ ်ာဥယ ်ာဥ္တြင္ ပံုမွန္ေဆြးေႏြး ၀ိုင္းဖဲြသူက ကဗ ်ာဆရာ ေအာင္ဂ ်မ္း၊ ေနရိန္ေက ်ာ္တို ့သာ ၿဖစ္ေတာ့သည္။ က ်ေနာ္ႏွင့္ ေရႊၾကီး(ခင္ေမာင္ေရႊ)တို ့က ရံဖန္ရံခါ သြားနာေထာင္တက္ၾကသည္။ ရဲရဲေတာက္ကိုသိန္းေအာင္က တခါတေလ သူကဗ ်ာေလးမ ်ား လာရြတ္ၿပတက္သည္။ ခါတိုင္းကဲ့သို ့အခ ်ိန္တိုအတြင္း ၀ိုင္းစုစကားေၿပာစရာလဲမလိုေတာ့ လူနည္းလာသၿဖင့္ အခ ် ိန္တိုးၿပီးေအာက္ဆင္းခြင့္ရၾကသၿဖင့္လဲ အခန္းတြင္း ၀ိုင္းဖဲြ ့စကားေၿပာၿခင္းက ရံဖန္ရံခါ ၀ိုင္းဖဲြ ့ၾကၿပီး လမ္းေလ ွ်ာက္စကားေၿပာရင္း စာအေၾကာင္း၊ေပအေၾကာင္း၊ နိုင္ငံေရးအေၾကာင္း၊ မိသာစုအေၾကာင္း အခ ် ိန္ပိုးမ ်ားအတြင္း ေၿပာၿဖစ္ၾကေတာ့သည္။ ခါတိုင္းဆို အခ ်ိန္ပို ၁၀ မိနစ္၊ ၁၅ မိနစ္အတြင္း လူစုၿပီး ထိုင္မည္ၾကံယံုရွိေသးသည္၊ ေသာ့ကိုင္ ေဘာက္ဆင္းး၏ ''''တက္မယ္။ အခ ် ိန္ၿပည့္ၿပီ'''''ဟုေသာ အသံၾကာရသည္ႏွင့္ လူစုခဲြၿပီး ကိုယ္အခန္းကိုယ္ၿပန္ခဲ့ၾကရသည္။ အခုအခါ လူလဲနည္းသြားၿပီး အခ ်ိန္ပို မိနစ္(၃၀)ေက ်ာ္ရၾကသၿဖင့္ စကား၀ိုင္းဖဲြ ့ေၿပာသည့္အခါေၿပာ၊ လမ္းေလ ွ်ာက္ေၿပာသည့္အခါေၿပာနဲ ့ အေၾကာင္းအရားစံုလင္းေအာင္ကို ေၿပာဖို ့အခ ်ိန္ရလာၿပီးၿဖစ္ေတာ့သည္။ ထိုအခါမွ သူနဲ ့က ်ေနာ္တို ့ႏွစ္ေယာက္ စကားေအးေအးေဆးေဆး ေၿပာခြင့္ ရေတာ့သည္။
က ်ေနာ္တို ့(၂)ေယာက္ အေဆာင္ေရွ ့ စိုက္ခင္းမ ်ား ႏွင့္ ကင္မင္ခ ်ဴးအိမ္သြားရာလမ္းကေလးေပၚတြင္ လမ္းေလ ွ်ာက္စကားေၿပာရာတြင္ တခါတေလ ေရႊၾကီး(ခင္ေမာင္ေရႊ)၊ တခါတေလ ကိုေက ်ာ္သိုက္၊ တခါတေလဦးေလးဦးထြန္းၿမင့္(ဗိုလ္ေက ်ာက္)၊ ဦးေသာင္းၾကည္တို ့ပါ ပါၾကသည္။ လမ္းအရွည္ ေပ(၄၀)ေလာက္တြင္ ေခါက္တုံ ေခါက္ၿပန္ေလ ွ်ာက္ၾကရင္ ေညွာင္လာေသာအခါတြင္ ေရခ ်ဳ ိးကန္ေဘးရွိ ဇရပ္တဲထဲတြင္ ထိုင္နားၾကၿပီး စကားဆက္ေၿပာၾကၿပန္သည္။ အခ ် ိန္ေစ့မွသာ ကိုယ္အခန္းကိုယ္ၿပန္တက္ၾကေတာ့သည္။ သူႏွဲ ့စကားေၿပာရသည့္ အေၾကာင္းအရာကစံုလင္လွသည္။ သူက ဧရာ၀တီတိုင္း ဇကာၾကီးသားၿဖစ္ၿပီး ငယ္စဥ္အခါက ဇကာၾကီးမွ ရန္ကုန္၊ ရန္ကုန္မွ ဇကာ ကို ေခါက္တံုေခါက္ၿပန္ သေဘာၤအသြားအၿပန္ စီးရေသာ ခရီးလမ္းကို သူအရမ္းေပ ်ာ္ခဲ့ရပံုမွာအစ ဇကာၾကီး ပဲေၾကာ္ေကာင္းေၾကာင္းႏွင့္ ထိုဇကာၾကီးပဲေၾကာ္ကို ဘယ္လိုေၾကာ္ရေၾကာင္းမ ်ား မုန္ ့ဟင္းခါးကို ဇကာၾကီးပဲေၾကာ္ႏွင့္ စားမည္ဆိုပါက ေတာ္ယံုမုန္ ့ဟင္းခါးပင္ လူၾကိဳက္မ ်ားသြားရေၾကာင္းကို သူ့ေဒသအစဲြလန္းႏွင့္ သူေမြးဇာတိအေပၚ ဂုဏ္ယူစြာ သိုင္း၀ိုင္းေၿပာဆိုတက္ၿပန္သည္။ တခါတေလမွာ သူ ့ဇနီေဒၚရီေ၀၏ ေထာင္၀င္စာတြင္လဲ ဇကာၾကီးပဲေၾကာ္မ ်ားပါလာတက္ၿပီး က ်ေနာ္တို ့အား ေကြ ်းရင္း ဇကာၾကီးအရပ္၌ သူငယ္ဘ၀ကိုၿပန္ေၿပာင္းသတိရ လြမ္းေနခဲ့ၿပန္သည္။ သူက အရြယ္ေရာက္ ကာလသားေပါက္ဘ၀ သူၾကီးၿပင္ရာအရပ္ေတြၿဖစ္သည့္ သမိုင္း၊ လွည္းတန္း၊ ေၿမနီဂံုတ၀ိုက္ သူ၏က ်င္လည္ခဲ့ပံုမ ်ားအေၾကာင္းရင္း ေၿမနီဂံု၊ လွည္းတန္းတ၀ိုက္က ၿမင္းလွည္းေတြအေၾကာင္းကို အားရပါရေၿပာၿပေနတက္ၿပန္သည္။ ထိုတ၀ိုက္ သူတို ့ေခတ္က လိုင္းကားမ ်ားက အနည္းငယ္သာရွိၿပီး နယ္အရပ္မ ်ားကဲ့သို ့ ၿမင္းလွည္းမ ်ားေၿပးဆဲြၾကပံုႏွင့္ ေၿမနီဂံုအရပ္က လမ္းေဘးေစ ်းမ ်ား၊ ညေစ ်းမ ်ားအေၾကာင္းစံုလင္လွသလို၊ ၿမင္းလွည္းသမားေတြနဲ ့ ညငွက္မေလးမ ်ား၏ ဇာတ္လမ္းမ ်ာပါမက ်န္ေစပဲ ငယ္ဘ၀၏ ပံုရိပ္တို ့ကို ပီပီၿပင္ၿပင္ ပံုေဖၚေၿပာၿပတက္သည္။
၁၉၆၂ ဇူလိႈင္(၇) သမဂၢအေဆာက္အဦးၾကီးအား ဗံုးခဲြမခံရခင္အထိ ေက ်ာင္းသားေခါင္ေဆာင္ေတြၿဖစ္ၾကသည့္ ကိုသက္၊ ကိုညိဳ၀င္း၊ ကိုတင္ေမာင္၀င္းတို ့ႏွင့္အတူ ခရိုင္ေက ်ာင္းသားေလးဘ၀ လႈပ္ရွာခဲ့ပံုအစ စိုင္ေအာင္၀င္း(ဗမာၿပည္ကြန္ၿမဴနစ္ပါတီဗဟိုေကာ္မတီၿဖစ္ခဲ့သူ)၊ မအီ(ကဗ ်ာဆရာမ)၊ မစိမ္းပင္(ကဗ ်ာဆရာမ) ဗမာၿပည္ကြန္ၿမဴနစ္ပါတီေတာခိုသြားသူမ ်ားႏွင့္ စာအေၾကာင္း၊ကဗ ်ာအေၾကာင္း ေဆြးေႏြးၿငင္းခံု၊ လႈပ္ရွာခဲ့ေသာ ငယ္ဘ၀ပံုရိပ္မ ်ာအေၾကာင္းေတြကို သူက တသသၿပန္ေၿပာေနတက္သည္။ သူက သူ၏ငယ္ဘ၀ကို အေတာ္ေလးခံုမင္ မတ္ေမာသူတေယာက္ၿဖစ္သည္။ သူ၏ငယ္ဘ၀အေၾကာင္းမ ်ားေၿပာေနခ ် ိန္တိုင္း သူ ့မ ်က္ႏွာတို ့က ၾကည္လင္၀င္းပ ရႊင္းလဲ့ၿပီးနုပ ်ဳ ိေနတက္သည္။ သူတြင္ခံစားေနရေသာ ေသြးတိုး၊ႏွလံုးေရာဂါမ ်ားကိုပင္ ေမ ့ေလ ်ာ့ေနတက္ၿပီး လက္ရွိခံေနရေသာ စစ္ကြ ်န္ေခတ္ အက ်ဥ္းသားဘ၀ကိုပင္ ေမ့ေနေရာသလား ထင္မိရသည္။ သူငယ္စဥ္အခါက ေက ်ာင္းသားဘ၀နဲ ့ေထာင္ထဲေရာက္ခဲ့သည္။ သူေထာင္က လြတ္လာေသာအခါ ေထာက္လွမ္းေရးက သူ ့မိသာစုေနထိုင္ရာ ရပ္ကြက္ထိပ္တြင္ ခ ်ေပးခဲ့၍ သူအားခ ်န္ထားခဲ့ၿပီး ေထာက္လွမ္းေရးမ ်ားထြက္သြားတဲ့အခါမွာ သူဘ၀အတြက္ အေရးအၾကီးဆံုး ၾကင္ယာဖက္ၿဖစ္လာမည့္ ငယ္သူငယ္ခ ်င္း မရီေ၀(ကဗ ်ာဆရာမ)ကို စေတြ ့လိုက္ရၿပီး သူရပ္ကြက္ထဲက ေပ ်ာက္သြားခဲ့ၿပီး အခုၿပန္ေတြ ့ၾကခ ် ိန္မွာ တေယာက္ကိုတေယာက္ ပိုနွစ္သက္သြားၾကရာမွ ေနာက္ပိုင္း ခ ်စ္သူေတြ ၿဖစ္ကာ အိမ္ေထာင္သည္အၿဖစ္ေရာက္သြားခဲၾကၿပီး အခုေထာင္ တတိယအခ ် ိန္က ်ခ ် ိန္မွာေတာ ့ သားသမီး(၅)ေယာက္ထြန္းကားခဲ့ပံုႏွင့္ သားၿဖစ္သူေက ်ာ္ေဇာ၏ အေၾကာင္းမ ်ား ၊ အိမ္ေထာင္သည္ဘ၀ စာအုပ္ေဟာင္းေရာင္း၀ယ္သမားဘ၀ႏွင့္ရုန္ကန္လႈပ္ရွား ၀မ္စာရွာရပံုတို ့ကိုပါ မက ်န္ေစပဲ သူဘ၀၏ အတိတ္ေၿခရာတို ့ကို သူလိုက္ေကာက္ေနတက္ၿပန္သည္။
သူက စာအုပ္ေဟာင္းေရာင္း၀ယ္ေရးသမား၊ ကဗ ်ာဆရာဘ၀နဲ ့ နယ္ထြက္ စာအုပ္ေဟာင္းရွာၾကရင္း မိတ္ေဆြေကာင္းမ ်ားေတြခဲ့ရပံု သူမိတ္ေဆြ စာေပသမားမ ်ားရွိရာ ပ ်ဥ္မနား၊ မႏၱေလးၿမဳိးမ ်ားသြားေရာက္ၿပီး စာေပး၊ကဗ ်ာအေၾကာင္း ေဆြးေႏြးခဲ့ပံုေတြက သူအတြက္ေတာ့ အေပ ်ာ္ဆံုး ခရီးမ ်ားၿဖစ္ပံုရသည္။ အင္းစိန္သီးသန္ ့ေထာင္ရဲ့ စာေပစကား၀ိုင္းေတြထဲတြင္ ထိုမိတ္ေဆြမ ်ားၿဖစ္ၾကေသာ ေဇာ္(ပ ်ဥ္းမနား)၊ ဆရာအုန္းၿမင့္လိႈင္(မႏၱေလး)၊ ေမာင္ခိုင္မာ၊ ေမာင္ေခ ်ာႏြယ္ ၊ ေအာင္ခ ် ိမ့္ စသည့္ ကဗ ်ာဆရာမ ်ား၏ ကဗ ်ားမ ်ာအေၾကာင္း၊ ထိုသူမ ်ား၏ ဘ၀ၿဖတ္သန္းပံုအၿပင္ စာေပဘ၀ၿဖတ္သန္းပံုမ ်ားပါ ပါေအာင္ေၿပာတက္သည္။ ရံဖန္ရံခါ ထိုသူတို ့၏ ကဗ ်ာေလးမ ်ားကို ရြတ္ၿပတက္ေသးသည္။ အစားေကာင္းစာရခ ် ိန္ မိတ္ေဆြေကာင္းမ ်ားကို သတိရေနတက္ေသာ မိတ္ေဆြစစ္တု ့ိ၏ထံုစံအတိုင္း စကား၀ိုင္းေကာင္လ ွ်င္ မိမိ၏ မိတေ္ဆြရင္းမ ်ားအေၾကာင္း ထည့္ေၿပာတက္ၾကေသာ မိတ္ေဆြစစ္တို ့၏ အေလ့အထေကာင္းေလးလဲ သူတြင္ေတြ ့ရသည္။ သူက လူခ ်င္းခင္မင္ရင္းႏွီးေပါင္းသင္း ဆက္ဆံၿခင္းအေပၚ အေတာ္ကို အေလးထားပံုရသည္။ ကဗ ်ာဆရာကိုေခ ်ာႏြယ္၊ ကဗ ်ာဆရာကိုေအာင္ခ ် ိမ့္တို ့ကို သူက အလြန္ခင္မင္ယံုမကာ သူတို ့၏ ကဗ ်ာမ ်ာထဲက သူႏွစ္သက္ရာ ကဗ ်ာအစေလးမ ်ားကိုပင္ နုတ္မွ ရြတ္ဆိုၿပတက္ေသးသည္။
ထိပ္ပုတ္ေခါင္းပုတ္
ခလုတ္ပဲတိုက္တိုက္
လူမိုက္-ဒို ့ခ ်င္းခ ်င္းမို ့
မာန္ကင္းတဲ့-ကြ ်န္ပ္။
လူလိမၼာအသင္တို ့
ယဥ္ေက ်းပါ စကားလံုးၾကီးေတြနဲ ့
အထက္ဆီယူဆံုးရင္ေတာ့
ဆံတပင္ ေလဟတ္လဲ
လူသတ္မဲ့ရုပ္။
ေအာင္ခ ် ိမ့္။
ကိုေအာင္ခ ် ိမ့္၏ ထိုကဗ ်ာေလးအား နုတ္မွရြတ္ၿပကာ ကိုေအာင္ခ ် ိမ့္၏ ဘ၀ရပ္တည္ပံု အေနအထိုင္ အေပါင္းအသင္းတို ့အေပၚထားသည့္စိတ္သေဘာထား စသၿဖင့္ အက ်ယ္ခ ် ဲ့ေၿပာၿပၿပေသးသည္။
ကန္နာဗာရိုေရ----
မင္းအေကာင္းဆံုး ကစားခဲ့ေပမဲ့
မင္း ဂိုးမရခဲ့ဘူး မဟုတ္လား
ေအး---ငါတို ့လည္း မင္းလိုပဲ
ဂိုးမရခဲ့ၾကဘူးေလ
သူတပါးရဲ့ ေၿခၾကိဳေၿခၾကားက
ေဘာလံုးေတြ
ငါတို ့ေတြ ၿဖစ္ခဲ့ၾကလို ့ ေနမွာေပါ့ကြာ။
ေမာင္ေခ ်ာႏြယ္။
သူက ဆရာေမာင္ေခ ်ာႏြယ္၏ ကဗ ်ာတပိုဒ္ကို နုတ္မွရြတ္ၿပရင္း ေတြေတြေ၀ေ၀ေလး စဥ္းစားေနပံုရသည္။ ကဗ ်ာ၏ဒႆန အတိမ့္အနက္က လူေတြရဲ့ဘ၀ေတြလိုပဲ ေအာင္ၿမင္သူေတြက ဟီရိုးၿဖစ္သြားၾကၿပီး ရံႈးနိမ့္သူသူတို ့၏ဘ၀မ ်ားက သူမ ်ားေၿခၾကိဳေၿခၾကားက ေဘာလံုးဘ၀မ ်ဳ ိး တဘ၀လံုး လိွမ့္ကန္ခံေနရၿခင္းဆိုေသာ အနက္၏ သေဘာကို သူစဥ္းစားေနပံုရေတာ့သည္။ ထိုေနာက္ သက္ၿပင္းတခ ်က္ ခက္ၿပင္းၿပင္းေလခ ်ၿပီးခါမွ ခပ္ေသာေသာ အရီေလးမ ်ားၿဖင့္ ကိုယ္ယံုၾကည္ရာကို ကိုယ္လုပ္ၿပီး ႏွစ္သက္စရာအေတြမ ်ားၿပန္၀င္လာပံုရသည္။ သူ၏ပင္ကိုယ္သေဘာမွာလဲ ခပ္ေအးေအးေလးေနတက္သလို စကားေၿပာရာမွာလဲ နုညံသိမ္ေမြ ့လြန္သူတေယာက္ၿဖစ္သည္။ စကားေၿပာသည့္အခါတိုင္း အဓိပါယ္ေလနက္ေသာ စကာလံုးမ ်ားကိုသာလ ွ်င္ ေရြးခ ်ယ္ကာ ေလသံေအးေအးႏွင့္ သိမ္သိမ္ေမြ ့ေမြ ့ေၿပာဆိုတက္ေသာ ကဗ ်ာဆရာတေယာက္ၿဖစ္သည္။ မည္သူ၏ အယူအဆကိုမွ အေၾကာက္အကန္ ၿငင္းဆန္၍ ၿငင္းခံုေနသူလဲမဟုတ္ ၿငိမ္းခ ်မ္းစြာပင္ လူလူခ ်င္း ေပါင္းသင္းဆက္ဆံၿခင္းကိုသာ အေလးထာသည္က သူ၏သဘာ၀ၿဖစ္ေနခဲ့သည္။
(ဆက္ရန္)
ထြန္းထြန္း(အေရးေတာ္ပံုတပ္သား)
၂၁-၁၁-၁၈
No comments:
Post a Comment