(၁)
''အေမ… အေမ့ေယာက်္ားကိုၾကည့္ထိန္း ထား၊ ေနာက္မွ မိတူးမ ႐ိုင္းတယ္လာမေျပာနဲ႔''
မိတူးမ အေမ့ကို ျပန္ေအာ္ေျပာလိုက္္ရ သျဖင့္ စိတ္ထဲေတာ့မေကာင္းလွ။ ဒါေပမယ့္ လည္း အေမကအၿမဲ သူ႔လူဘက္ကသာေနေလ့ ရွိတယ္။ မိတူးမကို သမီးလို႔ေတာင္ သတ္မွတ္ ေသးရဲ႕လားေတာ့မသိ။ ဘာျပႆနာပဲျဖစ္ျဖစ္ မိတူးမေၾကာင့္ပဲျဖစ္သလိုလိုနဲ႔ စာဖြဲ႕ေျပာတတ္ ေသးတယ္။ ကဲ ဒီေတာ့ ေဘးလူေတြကျမင္ခ်င္ သလို ျမင္ၾကေတာ့တယ္။ ရပ္ကြက္ထဲကလူ တခ်ဳိ႕ ေျပာၾကရင္ျဖင့္ မိတူးမက စ႐ိုက္ၾကမ္း တယ္တဲ့။ ဟုတ္ပါၿပီ။ မိတူးမ ဒီလိုစ႐ိုက္ၾကမ္း တမ္းတာ ဘယ္သူေတြေၾကာင့္ဆိုတာေတာ့ သိဖို႔ေကာင္းၾကပါတယ္ေလ။ မိတူးမ ၾကားရ သေလာက္က အေဖက မိတူးမ မေမြးခင္က တည္းက ဓားထိုးခံရၿပီး ဆံုးပါးသြားခဲ့တယ္တဲ့။မိတူးမ သံုးႏွစ္သမီးအရြယ္မွာ အေမနဲ႔ လက္ရွိ ပေထြးျဖစ္သူ ဦးဘေဖနဲ႔ ေနာက္အိမ္ေထာင္ျပဳ တယ္။ ဦးဘေဖဟာ မိတူးမ ငယ္ငယ္တုန္းက ေတာ့ အလုပ္လုပ္ေသးတယ္။ မိတူးမကိုလည္း သမီးရင္းနဲ႔မျခား ဂ႐ုစိုက္တာကို မိတူးမ ေရးေရး ကေလးေတာ့မွတ္မိပါေသးတယ္။ မိတူးမ ပၪၥမတန္းတက္တဲ့ႏွစ္ေလာက္မွာ ဦးဘေဖ အရက္ႏွင့္သာႏွစ္ပါးသြားေနေတာ့တယ္။ အဲဒီ ေနာက္ပိုင္းေတာ့ အေမကသာ ဒိုင္ခံပိုက္ဆံရွာ ၿပီး မိတူးမကို ေက်ာင္းဆက္ထားေပးခဲ့ေပမယ့္ ဦးဘေဖကေတာ့ ေန႔စဥ္ေန႔တိုင္း အရက္နဲ႔ သာ မ်က္ႏွာသစ္ေနခဲ့တယ္။ ကိုယ္ရွာကိုယ္သံုး လုပ္ေနသည့္ ဦးဘေဖကို အေမ့မွာ အျပစ္ေျပာ တယ္ဟူ၍မရွိပါ။ အၿမဲ ႏႈတ္ဆိတ္လ်က္သာ။အခုေနာက္ပိုင္း အေမက်န္းမာေရး ခ်ဴခ်ာ လာခဲ့တယ္။ တစ္အိမ္လံုးရဲ႕ကိစၥအဝဝမွန္သမွ် မိတူးမေခါင္းေပၚမွာပဲ စုပံုလာခဲ့ေတာ့တယ္။
(၂)
''ခင္ဗ်ားႀကီးလြန္ေနၿပီ ဦးဘေဖ၊ မိတူးမ ပိုက္ဆံေတြ အဲဒီလိုယူတာ မႀကိဳက္ဘူး''
''ေအ့ …ထြီ…ေကာင္မ အပိုေတြေျပာမေနနဲ႔။ ငါလိုလို႔ယူတာ ဘာျဖစ္လဲ''
''ဘာျဖစ္ရမလဲ ခင္ဗ်ားႀကီးယူခ်င္တိုင္း ယူရေအာင္ သည္ပိုက္ဆံေတြက မိတူးမ ရွာထား တာေတြ။ ခင္ဗ်ားႀကီး သံုးခ်င္ရင္ ကိုယ့္ဘာသာ ရွာ။ မိတူးမပိုက္ဆံကိုလာမထိနဲ႔ မႀကိဳက္ဘူး''
''ဟာ… ဒီေကာင္မ ငါလက္ပါေတာ့မယ္''
တစ္ေန႔တစ္ေန႔ မိတူးမမွာ နားရတယ္ကို မရွိပါဘူး။ မိတူးမအသက္မွာ ခုမွ ၁၈ ႏွစ္။ သူမ်ားေတြလို လူငယ္ဘဝ ေပ်ာ္ပါးခ်ိန္မ်ား ေပ်ာက္ဆံုးေနခဲ့သည္။
မိတူးမမွာ မနက္ေစာေစာ ၃ နာရီေလာက္ ဆို ေရစင္ေစ်းၾကက္ဒိုင္က ၾကက္ေတြယူ။ ၿပီး ေတာ့ ရပ္ကြက္က မိုးမလင္းေစ်းလို႔ေခၚတဲ့ မနက္ေစ်းဆီ အေျပးေရာင္းရတယ္။ ေစ်းက အျပန္ေတာင္ မနားရေသး။
အေမ့အတြက္ ဆန္ျပဳတ္က်ဳိကာ စားဖို႔ ေသာက္ဖို႔ ခ်က္ျပဳတ္ရေသးတယ္။ ဒါတင္ မကပါဘူး။ ညေစ်းတန္းမွာ ပ်ံက်ေစ်းလည္း ေရာင္းေတာ့ ညသြားေရာင္းဖို႔အတြက္ ေရာင္း ဖို႔ ခ်က္ျပဳတ္ေၾကာ္ေလွာ္ရေသးတယ္။ မိတူးမ သာ ေန႔မနား ညမနား အလုပ္လုပ္ေနတာပါ။ဘယ္မွာလဲ ပိုက္ဆံလို႔ေမးလာရင္ ျပစရာ ပိုက္ဆံမရွိ။ ဘယ္ရွိပါ့မလဲ။ အေမက အိပ္ရာ ထဲလဲေနတာျဖင့္ တစ္ပတ္၊ ႏွစ္ပတ္မွမဟုတ္။လခ်ီ၊ ႏွစ္ခ်ီရွိၿပီေလ။ ဝင္ေငြက အေမ့ေဆးဖိုး နဲ႔တင္ လိပ္ပတ္မလည္အား။ ၿပီးေတာ့ ဟိုလူႀကီး။ ဟိုလူႀကီးဆိုတာက ဦးဘေဖေပါ့။သူက မ်က္မျမင္အမည္ခံၿပီး သက္သာသလိုေန တာ။ စံုလံုးကန္းတယ္ဆိုလည္း ထားပါေတာ့။ခုက တစ္လံုးေလးကြယ္႐ံုေလးနဲ႔ အိမ္ကိစၥမွန္ သမွ် သူနဲ႔မဆိုင္သလိုေနတာ။ တစ္ေန႔တစ္ေန႔ ေသာက္လိုက္ စားလိုက္နဲ႔ မိသားစုကို ျပန္ငဲ့ တယ္ဆိုတာ မရွိဘူး။ အေမအိပ္ရာကမထႏိုင္ တာကလည္း အဲဒီလူႀကီးစိတ္နဲ႔ျဖစ္တာ။အဲဒီလူႀကီးက အိမ္ရဲ႕လူပိုပါပဲ။ မိတူးမနဲ႔႔လည္း အေစးကပ္လွတယ္ မရွိပါဘူး။ ေန႔တိုင္းလိုလို တက်က္က်က္ပဲ။ သူအလုပ္မလုပ္လို႔ ပိုက္ဆံ မရတဲ့ေန႔မ်ားဆို သူေသာက္ဖို႔ အရည္ေတြ အတြက္ မိတူးမသာ အိတ္စိုက္ေပးရတာ။ေသာက္ေသာက္ၿပီး ရန္ျဖစ္လာၿပီဆိုရင္လည္း ေနာက္ကေန မိတူးမက လိုက္ေျဖရွင္းေပးေန က်။ ပလိုင္းေပါက္နဲ႔ ဖားေကာက္တယ္ဆိုသလို ပဲေပါ့။ ဘယ္ထူးမလဲ ရွာလိုက္ထြက္လိုက္ပဲ။အရည္ေသာက္လာတယ္ပဲ ထားပါေတာ့။ေသာက္ၿပီး ေအးေအးလူလူေနပါလား။ ရပ္ကြက္ ထဲျပႆနာ ရွာခ်င္ရွာ မရွာရင္ အိမ္မွာလာရွာ ေရာ။ တစ္ေန႔တစ္ေန႔ မိတူးမမွာ မနားရပါဘူး ဆို အိမ္ျပန္လာရင္လည္း စိတ္ညစ္ရ။ ေသသာ ေသလိုက္ခ်င္မိေတာ့တယ္။ အခုလည္း ၾကည့္ပါဦး မိတူးမ ေစ်းျခင္းေထာင္းထဲက မိတူးမ မသိေအာင္ ပိုက္ဆံႏိႈက္ေနတာ။ေတာင္း႐ံုသာမကဘူး။ ခုက ခိုးယူေနတဲ့အထိ ျဖစ္ေနၿပီေလ။ မိတူးမ သည္းမခံႏိုင္ေတာ့ဘူး ေလ။
''႐ိုက္ပါ ႐ိုက္ၾကည့္စမ္းပါ မိတူးမကိုမ်ား ဘာထင္ေနလဲ''
''ေတာ္ၾကပါေတာ့ဟယ္ ငါေတာင္းပန္ပါ တယ္ ရွိႀကီးခိုးပါရဲ႕''
အေမ့အသံေၾကာင့္ တိတ္လိုက္ရေပမယ့္ မေက်နပ္ခ်င္။ မိတူးမ ေတာ္ေတာ္ေဒါသျဖစ္မိ တယ္။ဘယ့္နဲ႔ ရွာေကြၽးေနတဲ့ မ်က္ႏွာကိုမွ မေထာက္။ ဒါနဲ႔မ်ား အေဖေနရာ ယူခ်င္ေန ေသးတယ္။ ထားပါ။ အမ်ားအျမင္က မိတူးမ အေဖေပါ့။ အဲဒီလူႀကီးမရွိရင္ေတာင္ အေကာင္း သားဟုေတြးရင္း ပိုစိတ္တိုလာေနမိတယ္။ အေမ့ေၾကာင့္မို႔သာ မိတူးမ သည္အိမ္မွာေန တာ။ ေနာက္မို႔ဆို ထြက္သြားတာၾကာလွေပါ့။
(၃)
''မိတူးမ မိတူးမ''
''ဘာျဖစ္လာတာလဲ ရီရီရယ္ ေရးႀကီး သုတ္ပ်ာနဲ႔''
''အာမေလး ေမာတာဟာ နင့္အေဖ အရက္ဆိုင္မွာ ရန္ျဖစ္ေနလို႔''
''သူ႔ဘာသာရန္ျဖစ္တာ ငါဘာလုပ္ရမလဲ''
''ဟယ္ နင့္အေဖေလ နင္ကလည္း''
''က်စ္ ''
ေတာ္ေတာ္စိတ္ပ်က္ဖို႔ေကာင္းတဲ့လူႀကီးပါလား။ မိတူးမမွာ မိန္းမသားတန္မဲ႔ ညဥ့္ႀကီး လည္းမေရွာင္ အလုပ္လုပ္ေနရတာ။ မိတူးမကို နည္းနည္းေလးမွ စိတ္မပူတတ္တဲ့အျပင္ အရက္ ဆိုင္ကကို မထြက္ႏိုင္တာပဲ ၾကည့္ေလ။ အခု လည္း ရန္ျဖစ္ျပန္ၿပီတဲ့။
ဒီညအဖို႔ ေစ်းေရာင္းမေကာင္းပါဘူးဆို။ဘယ္ေစ်းေရာင္းေကာင္းပါ့မလဲ အၿမဲရန္ျဖစ္ေန တဲ့ အဲဒီလူႀကီးေၾကာင့္ လာဘ္ပိတ္ေနၿပီေလ။
''ျဖစ္ပါေစေပါ့ သူရန္ျဖစ္ၿပီးရင္ ငါလိုက္ ရွင္းရတာပဲေလ''
''ဟယ္ ဒါေတာ့ ဒါေပါ့။ သြားတားရမွာ နင့္အပိုင္းေလ''
''ထားလိုက္ပါ ခု ငါေစ်းေရာင္းေနတယ္ မအားဘူး''
''ေအး ရန္ျဖစ္ေပမယ့္ ဘာမွမျဖစ္ရင္ အေကာင္းေပါ့ဟာ။ တစ္ခုခုျဖစ္သြားမွာစိုးလို႔ ငါေစတနာနဲ႔ လာေျပာရတာ ငါသြားေတာ့ မယ္''
ရီရီရဲ႕ေက်ာျပင္ကိုၾကည့္ရင္း မိတူးမ သက္ျပင္းခ်လိုက္မိတယ္။ ရီရီက မိတူးမရဲ႕ ေက်ာင္းေနဖက္သူငယ္ခ်င္း။ ရီရီရဲ႕ဘဝေလးက ျပည့္စံုေတာ့ မိတူးမ က်ိတ္အားက်ခဲ့ရတာ။ မိတူးမမွာေတာ့။ ေတာ္ပါၿပီ။ ဒါေတြ ဆက္ေတြး လည္း ဘာမွေျပာင္းလဲမွာမွ မဟုတ္တာပဲ။
အေတြးေတြကို ဥေပကၡာျပဳလိုက္ကာ ဆိုင္သိမ္းဖို႔ ျပင္ဆင္လိုက္တယ္။ လက္တြန္း လွည္းနဲ႔ ေရာင္းရတာဆိုေတာ့ ေထြေထြထူးထူး ေတာ့ သိမ္းစရာမလို။ တြန္းလွည္းေလးကို တြန္းရင္း ဟိုလူႀကီးျပႆနာအတြက္ မနက္ျဖန္ ထုတ္ေပးရမယ့္ ပိုက္ဆံအတြက္ ရင္ေလးေနမိ ကာ သက္ျပင္းအႀကိမ္ႀကိမ္ခ်ေနမိတယ္။
(၄)
''မိတူးမ ငါနင့္ကို ခ်စ္တယ္ဟာ''
''ငထူး နင္ငါ့အေၾကာင္း မသိေသးလို႔ လာေျပာေနတာလား''
''ဟဲဟဲ သိတာေပါ့ မိတူးမရာ။ နင္သာ ငါ့ကိုျပန္ခ်စ္ၾကည့္ နင့္အေၾကာင္း ဒီထက္မက သိၿပီေပါ့ဟဟ''
''ဟုတ္လား… ျဖန္း…ျဖန္း ခုပိုသိၿပီမလား''
''ဟင္ နင္နင္ ငါ့ကို႐ိုက္တယ္ေပါ့ မိတူးမ။ ေအး နင္ငါ့အေၾကာင္း ေကာင္းေကာင္းသိမယ္။ ထြီ နင္သတိထားေနေတာ့''
အရက္သမားကမ်ား မိတူးမကို ခ်စ္တယ္ လာေျပာရဲေသး။
အရက္သမားဆို ဟိုလူႀကီးကို ၾကည့္ၿပီး ခ်ဥ္ေနၿပီးသား။
မိတူးမကိုမ်ား လာစမ္းရဲေသးတယ္။ အရက္သမားဖိုးထူးရဲ႕ ဒယီးဒယိုင္ေျခလွမ္းေတြ ကိုၾကည့္ရင္း မိတူးမ ခပ္ခ်ဥ္ခ်ဥ္ေတြးလိုက္ ကာ ေစ်းဆက္ေရာင္းေနလိုက္တယ္။
ညေစ်းမို႔ လူစည္ေသာ္လည္း ၉ နာရီ ေနာက္ပိုင္းဆို လူက်ဲသြားတယ္။ မိတူးမျပန္ခ်ိန္ က ၉ နာရီဆိုေပမယ့္ တြန္းလွည္းနဲ႔မို႔ ခရီး မတြင္သျဖင့္ ၁ဝ နာရီေလာက္မွ အိမ္ျပန္ ေရာက္တတ္တယ္။ ဟူး ဒီညမွ မီးကပ်က္လိုက္ တာ တစ္လမ္းလံုးေမွာင္မည္းေနတာပဲ။ အေဖ အမည္ခံၿပီး ေစာင့္ေရွာက္ေဖာ္မရတဲ့ ဦးဘေဖ ကိုသာ မုန္းေနမိသည္။ ဦးဘေဖလည္း မိတူးမကို ေတာ္ေတာ္မုန္းေနေလာက္မည္။ဦးဘေဖမွာ အိမ္ကို ျပန္ခ်င္တဲ့အခ်ိန္မွ ျပန္ လာတတ္ကာ ျပန္မလာတဲ့ညမ်ားလည္းရွိ တယ္။ အိမ္ကိုမ်ား ဇရပ္ထင္ေနလားမသိ။
''မိတူးမ ရပ္လိုက္''
''ဟင္ ရွင္ ရွင္''
''ဟုတ္တယ္ ငါပဲ''
''လႊတ္ …ရွင္မယုတ္မာနဲ႔ေနာ္''
''ဟားးးးးး''
''ရွင့္ကို လႊတ္လို႔ ေျပာေနတယ္ေနာ္''
ထုိသူသည္ တဟားဟားႏွင့္ ေအာ္ရယ္ လ်က္ မိတူးမဆီ ဝင္လံုးလုိ႔လာသျဖင့္ မိတူးမ အားကုန္သံုး၍႐ုန္းေသာ္လည္း ေယာက်္ား အားႏွင့္ မိန္းမအား မမွ်ျဖစ္ကာ အခ်ည္းႏွီးသာ ျဖစ္လုိ႔ေန၏။ ထိုစဥ္ ဒုတ္ခနဲ ျမည္သံႏွင့္အတူ မိတူးမကိုယ္ေပၚ ေရာက္ရွိေနေသာ ထုိသူ သည္လည္း ဘုန္းခနဲ လဲက်သြားေတာ့၏။
(၅)
ဦးဘေဖ ဦးဘေဖ။ မိတူးမ ႐ိႈက္ႀကီးတငင္ ငိုေနမိသည္။ သြားၿပီ။ မိတူးမ မွားၿပီ။ ဆံုး႐ံႈးၿပီ ေပါ့။ မိတူးမဘဝက အဖတ္ဆယ္မရေတာ့။ သည္တစ္ခါ ျပႆနာကို ေငြနဲ႔လည္းေျဖရွင္းမရ ေတာ့။ မိတူးမ ကိုယ့္အျဖစ္ကို ကိုယ္ေနာင္တရ မဆံုးျဖစ္ေနမိတယ္။ ဒီလိုမွန္းႀကိဳသိခဲ့ရင္ မိတူးမ မ႐ိုင္းစိုင္းခဲ့ပါဘူး။ ခုေတာ့ အဲဒီအျပစ္ ေတြကို မိတူးမမွာ ယူက်ဳံးမရျဖစ္မိတယ္။ အေမ့ စကားကိုနားေထာင္ရင္း မိတူးမ အသံတိတ္ ႐ိႈက္ကာ ေနာင္တရေနမိသည္က အႀကိမ္ႀကိမ္။
''ဟုတ္တယ္ သမီးအေဖရဲ႕ အျပစ္ေတြကို ခြင့္လႊတ္လိုက္ပါကြယ္။ သမီးအေဖက သမီးကို ေမြးစားဖို႔ေကာက္ယူခဲ့တာ။ သမီးအေဖ့ဆႏၵ အရ အေမလက္ခံခဲ့တယ္။ အေမတို႔မွာလည္း သားသမီးမရွိေတာ့ သမီးကို သမီးအရင္းေလး လို အခ်စ္ပိုခဲ့ရတာ။ ဒါေၾကာင့္လည္း ခုခ်ိန္ထိ သမီးအရင္းလို႔ သမီးထင္ေနခဲ့တာေလ။ သမီး အေဖ မ်က္စိတစ္ဖက္ကြယ္ခဲ့တယ္ဆိုတာကလည္း သမီးအတြက္ေၾကာင့္ပါကြယ္။ အဟြတ္ အဟြတ္''
''ဟင့္ အဟင့္ မိတူးမ ဘာမွမၾကားခ်င္ ေတာ့ဘူး''
''ဆံုးေအာင္နားေထာင္ပါ သမီးရယ္။သမီး ႏွစ္ႏွစ္အရြယ္က မေတာ္တဆျဖစ္ၿပီး သမီးမ်က္လံုးတစ္ဖက္ ထိခိုက္ခဲ့တယ္။ သမီး အေဖမွာ သူ႔သမီးေလး မ်က္မျမင္ဘဝနဲ႔ မရပ္တည္ေစခ်င္လို႔ သူ႔အလင္းေတြကို သမီး ကို မွ်ေဝခဲ့တာသမီး။ သူ ခုလိုအရက္ေသာက္ တယ္ဆိုတာကလည္း သူ႔ေငြေတြ အလိမ္ခံရၿပီး စီးပြားပ်က္လို႔ စိတ္ညစ္ညစ္နဲ႔ အရက္ေသာက္ ရင္း ခုလိုျဖစ္သြားတာ သမီးရယ္။ သူအရက္ ေသာက္လို႔ ေသြးဆိုးတာမွန္ေပမယ့္ သမီးကို ေရာ အေမ့ကိုပါ လက္ဖ်ားနဲ႔ေတာင္မထိခဲ့ဖူးဘူး ေလကြယ္။ ခုေတာ့ သမီးအေဖ ဒီလိုသတၱိရွိ မယ္လို႔ မထင္ခဲ့မိဘူး သမီးရယ္………ဟီး ဟီး''
မိတူးမက ေမြးစားသမီးတဲ့။ မိတူးမရဲ႕ ေနာင္တေတြက အေဖ့ကို အဲဒီျပစ္ကလြတ္ေအာင္ မကယ္ေပးႏိုင္ေတာ့။ အေဖကေတာ့ မိတူးမ ဘဝကိုကယ္တင္ခဲ့ၿပီ။ ထိုေန႔ညက………
''ဟား…''
''ငထူး နင္မယုတ္မာနဲ႔လို႔ ငါေျပာေနတယ္ ေနာ္''
''ကဲဟာ … ကဲဟာ''
''႐ိုက္စမ္းပါမိတူးမ နင္႐ိုက္ၿပီး ငါ့အလွည့္ ေပါ့ကြာ''
''နင္… နင္…''
''ခြပ္…ဒုတ္ …အင့္''
''ဟင္… အေဖ …ဟီး'' အေဖ့ကိုဖက္ရင္း မိတူးမ ငိုေၾ<ြကးခဲ့ရတယ္။ အေဖ ကယ္လို႔သာ ေပါ့။ အေဖ အေရာက္ျမန္လို႔သာေပါ့။ အေဖ့ ေၾကာင့္ မိတူးမဘဝ မပ်က္ခဲ့ေပမယ့္ မိတူးမ ေၾကာင့္ အေဖဘဝပ်က္ခဲ့ရၿပီ။ ေခါင္းကိုအ႐ိုက္ ခံလိုက္ရတဲ့ဒဏ္ေၾကာင့္ ဖိုးထူးေသၿပီ။ သမီး ေၾကာင့္ အေဖ လူသတ္မႈက်ဴးလြန္ခဲ့ရၿပီ။ အေဖ ရယ္။ မိတူးမ အေဖ့အေပၚ အမ်ားႀကီး႐ိုင္းခဲ့မိ ပါတယ္။ မိတူးမ အေဖ့အေပၚ ေစတနာမရွိ ျဖစ္ခဲ့တယ္။ အေဖမရွိရင္ေကာင္းမွာပဲလို႔ အႀကိမ္ႀကိမ္ေတြးခဲ့မိတယ္။
အေဖရယ္ သမီးအမွားေတြအတြက္ သမီး ကို ခြင့္မလႊတ္ပါနဲ႔။ သမီးအတြက္ အမ်ားႀကီး ေပးဆပ္ခဲ့တဲ့ အေဖ့ေက်းဇူးေတြကို သမီး အသက္ရွင္ေနသမွ်ကာလပတ္လံုး သမီး ေပးဆပ္ဖို႔ အေဖ့ကိုေစာင့္ေနပါ့မယ္ အေဖ။
(၆)
''ဂ်ိမ္း…ကြၽိ''
''အေဖ မိတူးမ ဒီမွာ''
မိတူးမ အေဖ့ကို လက္ေဝွ႔ယမ္းျပရင္း အေဖ့ဆီ အေျပးအလႊားသြားႀကိဳလိုက္တယ္။ေထာင္ထဲက ထြက္လာတဲ့ အေဖ့မ်က္ႏွာက ပကတိၾကည္လင္ဝင္းပေနကာ အရင္လို ညႇဥ္းသိုးသိုးမဟုတ္ေတာ့။
''အေဖက ျဖဴလို႔ ေခ်ာလာလို႔ပါလား''
''ဟား… မိတူးမ ေကာင္းမႈေၾကာင့္ ဒီထဲ ေနရေတာ အသားျဖဴလာတာေပါ့ကြ''
''အေဖရယ္''
''အေဖက စေနတာပါကြယ္။ အေဖ အရက္ျဖတ္လိုက္ၿပီ မိတူးမေလးရဲ႕။ ဒါေၾကာင့္ မို႔ လူက လန္းဆန္းေနတာပါ''
''ဟုတ္ အေဖ။ အိမ္မွာ အေမ ေမွ်ာ္ေန ေတာ့မယ္ သမီးတို႔ အိမ္ျပန္ၾကစို႔ေနာ္''
ဒီေန႔ မိတူးမ အရမ္းေပ်ာ္ေနမိတယ္။အေဖ လြတ္လာၿပီဆိုေတာ့ အေဖ့ရဲ႕ လက္က်န္ ေန႔ရက္ေတြကို မိတူးမ ျပန္ေပးဆပ္ရမယ္။အေဖ့ေက်းဇူးေတြကို မိတူးမ ဆပ္လို႔မေၾကႏိုင္ ေပမယ့္ မိတူးမ အေဖ့အေပၚ ႐ိုင္းစိုင္းခဲ့မိတဲ့ အဲဒီလုိအျပစ္ကေန လြတ္ႏိုင္မယ္လို႔ ထင္မိ တယ္။ ကိုယ့္ေသြးသားအရင္းမဟုတ္တာေတာင္ သားသမီးအရင္းလို သေဘာထားၿပီး ေပးဆပ္ရဲ ခဲ့တဲ့ အေဖ့ေက်းဇူးေတြကို အသက္ရွင္ေနသေရြ႕ ဆပ္ေနပါ့မယ္ အေဖရယ္။ ။
႐ိုးရာ (မကန)
No comments:
Post a Comment