ဆက္ရက္မင္း၏ စည္းစိမ္ႏွင္႕ ယမမင္း၏ စီရင္ခ်က္မ်ား

ဆက္ရက္မင္း၏ စည္းစိမ္ႏွင္႕ ယမမင္း၏ စီရင္ခ်က္မ်ား

လူ႔သမိုင္းႏွင့္ အတူစခဲ့ေသာယမကာ

လူတို႔  အရက္ေသာက္ေသာအေလ့အထသည္ ေရွးပေဝသဏီမွ စခဲ့သည္။

တ႐ုတ္ႏိုင္ငံေျမာက္ပိုင္း   ဟီနန္ျပည္နယ္၏ ရြာတစ္ရြာတြင္ သမိုင္းမတင္မီေခတ္က ေျမအိုးမ်ားကို တူးေဖာ္ေတြ႕ရွိခဲ့သည္။  ထိုေျမအိုးမ်ားအတြင္းတြင္ စပ်စ္သီး၊ ဘယ္ရီသီး၊ ပ်ားရည္ႏွင့္ ဆန္တို႔ကိုေရာစပ္၍ ကေစာ္ေဖာက္ထားေသာ အရည္တစ္မ်ဳိးေတြ႕ရၿပီး ဘီစီ ၇ဝဝဝ - ၆၆၅ဝ အခ်ိန္ကျဖစ္ေၾကာင္း ခန္႔မွန္းၾကသည္။

သက္တမ္းအရင့္ဆံုုးေသာ ဝိုုင္အရက္ကို ေဂ်ာ္ဂ်ီ ယာႏိုင္ငံတြင္ ေတြ႕ရွိခဲ႔သည္။ ယူေရစီယစပ်စ္သီးမွ ျပဳလုုပ္ထားၿပီး သက္တမ္း ၈ဝဝဝ ခန္႔ရွိေသာ ဝိုုင္အရက္ ျဖစ္သည္။

စာေရးသူတို႔  ျမန္မာႏိုုင္ငံတြင္ ပုုဂံေခတ္မွစ၍ ေသရည္ကို တြင္က်ယ္စြာေသာက္သံုုးေနၿပီျဖစ္ေၾကာင္း ေက်ာက္စာမွတ္တမ္းမ်ားအရ သိရသည္။

မ်က္ေမွာက္ေခတ္ကမၻာႀကီးတြင္  အမ်ဳိးအစား ၃ဝဝ ေက်ာ္ေသာ အရက္တိုု႔သည္ လူမႈအသိုုင္းအဝိုင္း၏ အစိတ္အပိုင္းတစ္ခုု ျဖစ္လာသည္။ ေပ်ာ္၍ေသာက္ျခင္း၊ စိတ္ညစ္၍ေသာက္ျခင္း၊ အထိမ္းအမွတ္အျဖစ္ေသာက္ ျခင္း၊ ေဆးျဖစ္ဝါးျဖစ္ေသာက္ျခင္း၊  မိိတ္ျဖစ္ေဆြျဖစ္ ေသာက္ျခင္း  စေသာ  ေသာက္ျခင္းေပါင္းမ်ားစြာျဖင့္ အရက္မပါလွ်င္ ပြဲမစည္ေတာ့ေခ်။

ယမကာႏွင့္ တိုု႔ျမန္မာ

ကုလသမဂၢ ကမၻာ့က်န္းမာေရးအဖြဲ႕ႀကီး၏ ၂ဝ၁၄ ခုုႏွစ္ ထုုတ္ျပန္ခ်က္တြင္ ကမၻာ့လူဦးေရ၏ ၂ ဒသမ ၃ ရာခုိင္ႏႈန္းသည္ အရက္စြဲေနၾကၿပီး ၁ ဒသမ ၈ ရာခုိင္ ႏႈန္းသည္ အရက္ေၾကာင့္ ရရွိေသာ ေရာဂါတစ္မ်ဳိးမ်ဳိး ခံစားေနရေၾကာင္း ေဖာ္ျပထားသည္။ ၂ဝ၁၂ ခုႏွစ္တြင္ စုစုေပါင္း ေသဆံုးသူမ်ား၏ ၅ ဒသမ ၈ ရာခိုင္ႏႈန္းသည္ အရက္ေၾကာင့္ျဖစ္ေၾကာင္း ေတြ႕ရွိရသည္။

ျမန္မာႏိုုင္ငံ၏   အရက္ေသာက္သံုုးမႈပမာဏမွာ ႏွစ္စဥ္တစ္ဦးလွ်င္  သုည ဒသမ ၁ လီတာႏႈန္းရွိသည္။ ထိုပမာဏမွာ ျမန္မာႏိုုင္ငံလူဦးေရ၏ ၇၄ ရာခိုင္ႏႈန္း ျဖစ္ေသာ အသက္ ၁၅ ႏွစ္ႏွင့္အထက္ အရြယ္ပိုင္း တြင္ျဖစ္ၿပီး ၁၉၆ဝ ျပည့္ႏွစ္မွ ၂ဝ၁ဝ ျပည့္ႏွစ္အထိ မတိုုးမေလ်ာ့ဘဲ ထိုႏႈန္းအတိုုင္း ရွိေနသည္။

၂ဝ၁ဝ ျပည့္ႏွစ္တြင္ အသက္ ၁၅ ႏွစ္အထက္ အမ်ဳိးသား ၂ ဒသမ ၇ ရာခိုင္ႏႈန္းသည္  အရက္ေၾကာင့္ ျဖစ္ေပၚေသာဆိုးက်ဳိးႏွင့္ ေရာဂါတစ္မ်ဳိးမ်ဳိးကို ခံစားေန ရၿပီး ၁ ဒသမ ၃ ရာခုိင္ႏႈန္းသည္ အရက္စြဲေနၾကေၾကာင္း ေတြ႕ရွိရသည္။

ဘီယာကို ျမန္မာတို႔ အမ်ားဆံုုးေသာက္ၾကျပီး ၈၂ ရာခိုင္ႏႈန္းရွိသည္။ အရက္ျပင္း(ရမ္၊ ဝီစကီ စသည္) ႏွင့္ ဝိုုင္အရက္ေသာက္ၾကသူမ်ားမွာ ၁၂ ရာခိုင္ႏႈန္း ႏွင့္ ေျခာက္ရာခိုင္ႏႈန္း အသီးသီးရွိၾကသည္။

ျမန္မာႏိုုင္ငံ၏  ထူးျခားေသာအခ်က္တစ္ခုမွာ အရက္ကို ရာသက္ပန္ေရွာင္ၾကဥ္သူမ်ား အေရအတြက္ ျဖစ္သည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံ  လူဦးေရ၏  ၈၄ ဒသမ ၁ ရာခိုင္ႏႈန္း (အမ်ဳိးသား အမ်ဳိးသမီး အပါအဝင္) သည္  အရက္ကို ရာသက္ပန္ေရွာင္ၾကဥ္ၾကသည္။  ထိုပမာဏ မွာ ကမၻာတစ္ဝန္းလံုုး၏ ပမာဏျဖစ္ေသာ ၄၈ ဒသမ ၃ ရာခိုင္ႏႈန္းထက္လည္းေကာင္း၊ အေရွ႕ေတာင္အာရွ၏ ပမာဏျဖစ္ေသာ ၇၆ ဒသမ ၅ ရာခိုင္ႏႈန္းထက္လည္း ေကာင္း ပိုုမိုုမ်ားျပားေလသည္။

တရားေတာ္၏ အဆံုးအမျဖစ္သည္ဟု စာေရးသူ ခံစားမိပါသည္။  တရားေတာ္၏  ေက်းဇူးကိုလည္း ေအာက္ေမ့မိပါသည္။

ဆက္ရက္မင္း၏ စည္းစိမ္

အရက္သည္  အဘယ္ေၾကာင့္  စြဲလမ္းေစႏိုုင္ သနည္း။   အရက္ေသာက္လိုက္သည္ႏွင့္  ေသြးထဲမွ တစ္ဆင့္ လ်င္ျမန္စြာ ဦးေႏွာက္ဆီသို႔ ေရာက္ရွိသြားသည္။

ဦးေႏွာက္ဆဲလ္မ်ားသည္ အရက္ကို လက္ခံရရွိ သည္ႏွင့္ ေမာ္ဖင္း၏အာနိသင္ႏွင့္ ဆင္တူေသာ ဓာတ္ တစ္မ်ဳိးကို ထုတ္လုပ္ၾကသည္။ ထိုဓာတ္ကို ခႏၶာကိုယ္ အတြင္းမွ ထုုတ္လုပ္သည့္ ေမာ္ဖင္းဟု အဓိပၸာယ္ရသည့္ ''အင္ဒိုဖင္း''ဟု အမည္ေပးထားသည္။ အင္ဒိုဖင္းဓာတ္ ထြက္လာသည္ႏွင့္ အရက္ေသာက္ေသာသူသည္ ျမဴးၾကြ ရႊင္လန္းေသာခံစားမႈကို ခံစားရေတာ့သည္။

တစ္ၿပိဳင္နက္တည္းမွာပင္ အျခားဓာတ္တစ္မ်ဳိးလည္း ထြက္လာသည္။ ထိုဓာတ္ကိုယင္း၏ ဖြဲ႕စည္းပံုေပၚ မူတည္ ၍ ''ဒိုပါမင္း''ဟု မွည့္ေခၚထားသည္။ ဒိုပါမင္း သည္လည္း အင္ဒိုဖင္းကဲ႔သို႔ပင္ ျမဴးၾကြရႊင္လန္းမႈကို ျဖစ္ေစသည္။

ထိုအျခင္းအရာမ်ားေၾကာင့္ အရက္သည္ စြဲလမ္းစရာ ယမကာတစ္ခုု ျဖစ္လာေတာ့သည္။

သို႔ရာတြင္ စာေရးသူတို႔  ခႏၶာကိုယ္တြင္  ျပင္ပမွ ဝင္လာေသာ တစိမ္းတစ္ရံျဖစ္ေသာ အရာမ်ားကို ေခ်မႈန္း ဖ်က္ဆီးပစ္ေသာ အစြမ္းသတၱိရွိသည္။ နမ္းပါမ်ားလွ်င္ျပယ္ ဆိုေသာစကားျဖင္႔ ထိုအစြမ္းသတၱိကို နားလည္ႏိုင္သည္။ မည္မွ် စူးရွေမႊးႀကိဳင္ေသာရနံ႔ျဖစ္ေစ နမ္း႐ွဴပါမ်ားလွ်င္ အနံ႔ျပယ္သြားသည္။ ထိေတြ႕ပါမ်ားေသာအခါ အနံ႔ခံအာ႐ံု သည္ ထိုအနံ႔အေပၚ၌ ယဥ္ပါးလာသည္။ ေမႊးႀကိဳင္ေသာ အနံ႔ကိုလိုလွ်င္ ပိုမိုစူးရွျပင္းထန္ေသာရနံ႔ လိုအပ္လာသည္။

ခႏၶာကိုယ္အတြင္းသို႔  အရက္ဝင္ေရာက္လာသည္ႏွင့္ အရက္ကိုေခ်ဖ်က္ေသာ အစြမ္းသတၱိသည္ စတင္ အလုပ္ လုပ္ေတာ့သည္။  ထိုအစြမ္းသတၱိ၏   အာနိသင္သည္ ဝင္လာေသာ အရက္ပမာဏႏွင့္ တိုက္႐ိုက္အခ်ဳိးက်သည္။ အဓိပၸာယ္မွာ   အရက္မ်ားမ်ားေသာက္ေလ  အရက္ကို ဖ်က္ဆီးေသာအစြမ္း ပိုထက္ေလျဖစ္သည္။ သမင္ေမြးရင္း က်ားစားရင္းျဖစ္သည္။

ထိုအခါ ျမဴးၾကြရႊင္လန္းေသာ   ခံစားမႈကို ရရွိရန္ တစ္နည္းအားျဖင္႔ ေရခ်ိန္ကိုက္ရန္ အရက္ကို တစ္စထက္ တစ္စ ပိုမိုေသာက္လာရေတာ႔သည္။

သို႔ရာတြင္ ျမဴးၾကြရႊင္လန္းေစသည္ထက္ အဆေပါင္း မ်ားစြာ ဆိုးရြားေသာ အာနိသင္မ်ား အရက္တြင္ရွိေနသည္။

ယမမင္း၏ စီရင္ခ်က္မ်ား

အရက္စြဲသူမ်ား ေသဆံုးလွ်င္ ေရာ႐ုဝငရဲသို႔ က်ေစ ဟု ယမမင္းက စီရင္ခ်က္ခ်ေၾကာင္း ဆရာေတာ္မ်ား ဆံုးမ သည္ကို စာေရးသူတို႔ငယ္စဥ္က မွတ္သားရဖူးသည္။

အကယ္စင္စစ္ အရက္စြဲသူမ်ားသည္ ေသသည္၏အျခားမဲ့၌မဟုတ္ဘဲ မ်က္ေမွာက္ဘဝမွာပင္ ဆိုးရြားေသာ ခံစားမႈမ်ားခံစားရေစရန္ ယမမင္းက စီရင္ခ်က္ခ်ၿပီးျဖစ္သည္။

အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ခႏၶာကိုယ္အတြင္း ေရာက္ရွိ သည္ႏွင့္ အရက္သည္ နည္းမ်ဳိးစံုျဖင့္ ႏွိပ္စက္ေလေတာ့ သည္။

အရက္သည္ ဆဲလ္ကိုဖုံးအုပ္ထားေသာ အဆီလႊာ ကို ပ်က္စီးေစသျဖင့္ အရက္ႏွင့္ထိေတြ႕သည္ႏွင့္ ဆဲလ္မ်ား ပ်က္စီးသြားေတာ႔သည္။    အရက္ျပန္ (မီသေနာ) ၏ ပိုးမ်ားကို     ေသေစႏိုင္ေသာ   အာနိသင္ကဲ့သို႔ျဖစ္သည္။အရက္ျပန္ (မီသေနာ)ႏွင့္   အရက္(အီသေနာ) တို႔မွာ ႐ုပ္ဂုဏ္သတၱိ နီးစပ္တူညီၾကသည္။(အရက္ျပန္ (မီသေနာ)သည္ ခႏၶာကိုယ္အတြက္ အလြန္ျပင္းထန္ေသာအဆိပ္ ျဖစ္သည္) ထို႔ေၾကာင့္ အရက္စြဲေသာသူမ်ား၏ ဦးေႏွာက္ သည္ က်န္းမာေသာသူမ်ား၏ ဦးေႏွာက္ထက္  ႀကံဳလွီ ေသးငယ္ေနသည္ကို ေတြ႕ရသည္။

အရက္သည္ ကိုယ္တြင္းသို႔ေရာက္လွ်င္ စြမ္းအင္ကို ထုတ္ေပးသည္။ အရက္ တစ္ ဂရမ္လွ်င္ ခုနစ္ ကီလိုကယ္လိုရီ ႏွင့္ ညီမွ်ေသာစြမ္းအင္ ထြက္လာသည္။ အသားဓာတ္ ႏွင့္ ကစီဓာတ္တို႔မွထြက္ေသာ စြမ္းအင္ထက္ ႏွစ္ဆခန္႔ ပိုမ်ား၏။ သို႔ေသာ္ အရက္တြင္ စြမ္းအင္ထြက္ေစျခင္းမွလြဲ၍ အျခားအာဟာရတန္ဖိုးမရွိေခ်။ ထို႔ေၾကာင့္ အရက္ေသာက္ သူမ်ားသည္ အရက္မွ ရရွိေသာစြမ္းအင္ေၾကာင့္ အစာ မစားဘဲ ေနႏိုင္ၾကသည္။ ထိုအခါ အာဟာရခ်ဳိ႕တဲ့ျခင္းမ်ား ျဖစ္ေပၚလာသည္။

အရက္၏ ဆဲလ္မ်ားကိုဖ်က္ဆီးေသာ အာနိသင္ကို အသည္းတြင္လည္း ေတြ႕ရသည္။ အသည္းသည္ ကိုယ္ တြင္းသို႔ဝင္လာေသာ အရက္မ်ားကို  တစုတေဝး  လက္ခံ ရာ ပထမဦးဆံုးေသာ ဌာနျဖစ္သည္။ အသည္းဆဲလ္မ်ား သည္   အရက္မွ  ရရွိေသာစြမ္းအင္ကို အဆီအျဖစ္ ေျပာင္းလဲၾကသည္။ ထိုအခါ အသည္းဆဲလ္မ်ားအတြင္း အဆီမ်ား စုေဝးလာသည္။ တစ္စတစ္စ အဆီမ်ား မ်ားျပား လာေသာအခါ အသည္းဆဲလ္မ်ား ေပါက္ကြဲပ်က္စီးသြား ေတာ့သည္။ ပ်က္စီးသြားေသာ ဆဲလ္မ်ား၏ေနရာတြင္ အမွ်င္တစ္သွ်ဴးမ်ား အစားထိုး ဝင္ေရာက္လာၾကသည္။ အမွ်င္တစ္သွ်ဴးမ်ားသည္      အမာရြတ္တစ္သွ်ဴးမ်ား ျဖစ္ၾကသည္။ ေျခ၊ လက္ ျပတ္ရွဒဏ္ရာရလွ်င္ ေပၚလာ ေသာ အမာရြတ္မ်ားႏွင့္ အတူတူပင္ျဖစ္သည္။ ထိုအခါ အသည္းသည္ မာေက်ာလာၿပီး အသည္းေျခာက္ျခင္းဟုေခၚဆိုေသာေရာဂါ စတင္ေတာ့သည္။

အရက္သည္  ဦးေႏွာက္၏   လုပ္ေဆာင္မႈမ်ားကို ထံုထိုင္းေႏွးေကြးသြားေစသည္။   ထိုအာနိသင္ေၾကာင့္ သတိႏွင့္ မွတ္ဥာဏ္ခြၽတ္ယြင္းလာျခင္း၊ အာ႐ံုစူးစိုက္၍မရ ျခင္း၊  လွ်ာေလးအာေလးျဖစ္လာျခင္း၊ လမ္းေလွ်ာက္လွ်င္ ဒယီးဒယိုင္ျဖစ္လာျခင္း၊     အမူအရာေျပာင္းလဲျခင္း၊ ဆင္ျခင္တံုတရား ကင္းမဲ့လာျခင္း စသည္တို႔ ျဖစ္ေပၚလာသည္။

အရက္ကို  ေခ်ဖ်က္ရာတြင္   ထြက္ေပၚလာေသာ ၾကားခံဓာတ္ေပါင္းတစ္ခုမွာ ကင္ဆာေရာဂါကို ျဖစ္ေစ သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ခံတြင္း၊ အစာမ်ဳိျပြန္၊ ေလ႐ွဴျပြန္၊ အစာ အိမ္၊ အူမႀကီးအသည္းကင္ဆာမ်ားကို အရက္စြဲသူမ်ားတြင္ ေတြ႕ရသည္။

ဆိုးရြားလွေသာ အရက္၏ ႏွိပ္စက္ခ်က္မွာ ႐ုပ္ပိုင္း ဆိုင္ရာ စြဲလမ္းမႈျဖစ္သည္။ ဦးေႏွာက္ႏွင့္ ခႏၶာကိုယ္၏ ဆဲလ္မ်ား ပံုမွန္အလုပ္လုပ္ရန္ အရက္ကိုေတာင္းဆိုလာ ၾကျခင္းျဖစ္သည္။ ထိုအဆင့္ေရာက္လွ်င္ အရက္ကို ျမဴးၾကြ ေပ်ာ္ရႊင္ေသာခံစားမႈအတြက္ ေသာက္ရျခင္းမဟုတ္ေတာ့ဘဲ ပံုမွန္ေနထိုင္ သြားလာလုပ္ကိုင္ႏိုင္ရန္ ေသာက္ရျခင္းျဖစ္ လာသည္။  အရက္မေသာက္ရလွ်င္   ေခြၽးထြက္ျခင္း၊ ေျခတုန္လက္တုန္ျဖစ္ျခင္း၊   စိတ္ဂနာမၿငိမ္ျဖစ္ျခင္း၊ စိတ္ေဖာက္ျပန္ျခင္း၊ အိပ္မရျခင္း၊ သတိလစ္ျခင္း၊ စိတ္ဓာတ္ က်ျခင္း၊ မိမိကိုယ္ကို အဆံုးစီရင္ျခင္းတို႔ ျဖစ္ေပၚလာသည္။

ထို႔ေၾကာင့္ အရက္ေၾကာင့္ျဖစ္ေသာ ဆိုးက်ဳိးမ်ားႏွင့္ အမ်ဳိး ၂ဝဝ ေက်ာ္ေသာ ေရာဂါမ်ားသည္ မ်က္ေမွာက္ဘဝ မွာပင္ ယမမင္း၏ စီရင္ခ်က္မ်ားႏွင့္ တူေတာ့သည္။

အရက္ေလွာင္အိမ္ ဆန္းစစ္ခ်က္

အရက္စြဲျခင္းသည္   တစ္ရက္၊  တစ္လအတြင္း ေပၚေပါက္လာျခင္းမဟုတ္ဘဲ  ႏွစ္ရွည္လမ်ား  စြဲၿမဲစြာ ေသာက္ျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္ေပၚေသာ အျခင္းအရာျဖစ္သည္။

ထို႔ေၾကာင့္ အဆိုးထဲမွ အေကာင္းတစ္ခုမွာ မိမိကိုယ္ မိမိ  အရက္စြဲေနျခင္းရွိ၊ မရွိ ဆန္းစစ္ျခင္းျဖင့္ အခ်ိန္မီ သိရွိႏိုင္ျခင္းျဖစ္သည္။

အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ အရက္ျဖတ္ျခင္း သို႔မဟုတ္ အရက္စြဲသည္ကို   ကုသျခင္းသည္   မည္သည့္အခါမွ် ေနာက္က်သည္ဟူ၍ မရွိျခင္းျဖစ္သည္။ တစ္မိနစ္ေစာလွ်င္ တစ္မိနစ္၊ တစ္နာရီေစာလွ်င္ တစ္နာရီ၊ တစ္ရက္ေစာလွ်င္ တစ္ရက္ မိမိကိုယ္ကို ကယ္တင္ႏိုင္ျခင္းျဖစ္သည္။

အရက္စြဲေနၿပီဟု ရည္ၫႊန္းေနေသာ အခ်က္မ်ားမွာ တစ္ဦးတည္း   လွ်ဳိ႕ဝွက္စြာေသာက္ျခင္း၊   တစ္ခ်ိန္က စိတ္အားထက္သန္ခဲ့ေသာ အမႈကိစၥမ်ားအေပၚ စိတ္ဝင္ စားမႈမရွိေတာ့ျခင္း၊ အရက္ေသာက္ျခင္းကို အျခားေသာ တာဝန္မ်ားထက္ ေရွ႕တန္းတင္လာျခင္း၊ အရက္မေသာက္ ရလွ်င္ မေနႏိုင္ေသာ လကၡဏာမ်ားေပၚလာျခင္း၊ အရက္ ေသာက္ေနရျခင္းအတြက္ မိမိကိုယ္မိမိ အျပစ္တင္ျခင္း၊ တစ္ေန႔တာကို အရက္ေသာက္ျခင္းျဖင့္ စတင္ရျခင္း၊ အရက္ ေၾကာင့္ ဆိုးက်ိဳးမ်ား ျဖစ္ေပၚလာပါလ်က္ ဆက္ေသာက္ ေနျခင္းႏွင့္ စေသာက္မိလွ်င္ အတိုင္းအဆမရွိေသာက္ျခင္း တို႔ျဖစ္သည္။

မိမိကိုယ္ကို လြယ္ကူစြာဆန္းစစ္ႏိုင္ရန္ အေမရိကန္ ႏိုင္ငံ ေျမာက္ကယ္႐ိုလိုင္းနားတကၠသိုုလ္မွ ေဒါက္တာ ဂြၽန္အီဝင္းသည္ ၁၉၆၈ ခုႏွစ္တြင္ ေမးခြန္း ေလးခုပါေသာ ဆန္းစစ္ခ်က္တစ္ရပ္ကို ေဖာ္ျပခဲ့သည္။ ထိုဆန္းစစ္ခ်က္ကို CAGE  ဟု အတိုေကာက္ေခၚသည္။ အရက္ျဖတ္လို ေသာဆႏၵ (CUT)၊ ပတ္ဝန္းက်င္၏ ေဝဖန္မႈအေပၚ စိတ္ပ်က္စိတ္ဆိုးေသာခံစားခ်က္   (ANNOYED)၊ မိမိကိုယ္ကိုအျပစ္တင္ျခင္း (GUILTY) ႏွင့္ နံနက္ အိပ္ရာထခ်ိန္တြင္  အရက္ေသာက္ရျခင္းကိစၥ  (EYE-OPENER) တိုု႔ကို ရည္ၫႊန္းထားသည္။

CAGE  အကၡရာေလးလံုုးကို စကားလံုုးတစ္လံုုး အျဖစ္ယူလွ်င္  ေလွာင္အိမ္ဟု   အဓိပၸာယ္ရသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ထိုဆန္းစစ္ခ်က္ကို လူတစ္ဦးတစ္ေယာက္ အရက္ေလွာင္အိမ္အတြင္း က်ေရာက္ေနျခင္းကို သိႏိုင္ ေသာဆန္းစစ္ခ်က္ သို႔မဟုတ္ အရက္ေလွာင္အိမ္ဆန္းစစ္ ခ်က္ဟု အလြယ္ေခၚဆိုုႏိုုင္မည္ ထင္သည္။

အရက္ေလွာင္အိမ္ဆန္းစစ္ခ်က္၏ေမးခြန္းႏွင့္ ရမွတ္မ်ားမွာ

၁။ အရက္ေသာက္ျခင္းကို  ျဖတ္မွျဖစ္မည္ဟု  ခံစားမိ ပါသလား။

 ခံစားမိပါသည္……---(၁) မွတ္

 မခံစားမိပါ…………----(ဝ) မွတ္

၂။ အရက္ေသာက္ျခင္းေၾကာင့္ ပတ္ဝန္းက်င္၏ ေဝဖန္မႈ အေပၚ စိတ္ပ်က္စိတ္ဆိုုးျခင္း ျဖစ္မိပါသလား။

 ျဖစ္မိပါသည္………(၁) မွတ္

 မျဖစ္မိပါ……………-(ဝ) မွတ္

၃။  အရက္ေသာက္ျခင္းေၾကာင့္ မိမိကိုယ္ကို အျပစ္ တင္မိပါသလား။

 တင္မိပါသည္……-(၁) မွတ္

 မတင္မိပါ…………-(ဝ) မွတ္

၄။  တစ္ေန႔တာကို အရက္ေသာက္ျခင္းျဖင့္ စတင္ရပါ သလား။

 စတင္ရပါသည္……(၁) မွတ္

 မစတင္ရပါ…………-(ဝ) မွတ္

ထိုေမးခြန္းေလးခုကို ေျဖဆိုၿပီးေနာက္ ရမွတ္မ်ား ကို ေဒါက္တာဂြၽန္က ဤသိုု႔မွတ္ခ်က္ေပးပါသည္။

ရမွတ္ တစ္မွတ္ရလွ်င္   ပိုမိုအေသးစိတ္ေသာ ေမးခြန္း ၂၂ ခုုကို ေျဖဆိုုသင့္သည္။   ထိုေမးခြန္းကို အတိုေကာက္ MAST ဟုေခၚၿပီး (http://alcoholism.about.com/od/tests/a/mast.htm)တြင္ ဝင္ေရာက္ ေျဖဆိုုႏိုုင္သည္။

ရမွတ္ ႏွစ္မွတ္ သို႔မဟုတ္ သုံးမွတ္ရလွ်င္ အရက္စြဲ ရန္   အလားအလာ/ မ်ားစြာ အလားအလာရွိေနၿပီ ျဖစ္သည္။

ရမွတ္ ေလးမွတ္ရလွ်င္  ထိုသူသည္ အရက္စြဲေနၿပီ ျဖစ္သည္။

ထိုေမးခြန္းမ်ားျဖင့္ အရက္စြဲေနျခင္းရွိ၊ မရွိ အလြယ္ တကူ ဆန္းစစ္ႏိုင္ၿပီး မိမိကိုယ္ကို အခ်ိန္မီျပဳျပင္ႏိုင္သည္။

ဤေဆာင္းပါးျဖင့္  မွ်ေဝလိုုသည္မွာ   လူ႔သမိုင္းႏွင့္ အတူစခဲ့ေသာ အရက္ေသာက္သည့္ အေလ့အထသည္ ဆိုုးက်ဳိးမ်ားစြာႏွင့္ ေရာဂါမ်ားစြာကို ျဖစ္ေပၚေစေသာ မိမိကိုယ္မိမိ    အဆိပ္ေကြၽး၍   ဖ်က္ဆီးပစ္ေနျခင္း ျဖစ္သည္။

အရက္က မိမိခႏၶာကိုယ္ကို ႏွိပ္စက္ေနျခင္းသည္ ယခု မ်က္ေမွာက္ဘဝမွာပင္ ယမမင္း၏ စီရင္ခ်က္မ်ားႏွင့္ တူေတာ့သည္။

အရက္ျဖတ္ျခင္းသည္ မည္သည့္အခါမွ ေနာက္က် သည္ဟု မရွိပါ။

မိမိကိုယ္မိမိ   ဆန္းစစ္၍  အခ်ိန္မီကယ္တင္ သင့္ပါသည္။      ။


ပါေမာကၡေဒါက္တာေမာင္