ပင္းတယၿမိဳ႕မွ မီးအိမ္ရွင္

ပင္းတယၿမိဳ႕မွ မီးအိမ္ရွင္

ေအးခ်မ္းလွသည့္  ေတာင္ေပၚေဒသ၏   ေဆာင္း နံနက္ခင္းတစ္ခုတြင္ တိုက္ပံုအျဖဴေရာင္ကို ဝတ္ ဆင္ထားသည့္   အမ်ိဳးသားတစ္ဦးကို  ေဒသခံ မ်ားႏွင့္ တစ္သားတည္းက်လ်က္ ျပံဳးခ်ိဳေသာ မ်က္ႏွာထားျဖင့္ ျမင္ေတြ႕ရသည္။ သူ႔အနီးအနား တြင္ မ်ားျပားေသာ ဓႏုတိုင္းရင္းသား ေဒသခံမ်ား ရွိသည္။ အားလံုး၏အၾကည့္တြင္ တိုက္ပံုျဖဴဝတ္ အမ်ဳိးသားအေပၚ   ခ်စ္ခင္ျမတ္ႏိုးၾကည္ညိဳသည့္ သေဘာျဖဴျဖဴမ်ားကို ျမင္ေတြ႕ရသည္။

ပင္းတယေဒသ၏ မီးအိမ္ရွင္

ေရႊျခည္  ေငြျခည္ေလးမ်ား ယွက္ထားသည့္ ဓႏုတိုင္းရင္းသား  ဝတ္စံုအနီရဲရဲကို  ဝတ္ဆင္ ထားသည့္   အမ်ဳိးသမီးေလးတစ္ဦးက  ''သူက ကြၽန္မတို႔ ပင္းတယၿမိဳ႕နယ္ ေဆး႐ံုအုပ္ႀကီးေလ။ သူ႔ကို မသိတဲ့သူ မရွိဘူး။ သူက ကြၽန္မတို႔ ေက်းဇူး ရွင္။  သူလာရင္ အားလံုး ဒီလိုပဲႏႈတ္ဆက္ၾက တယ္''ဟု  ဂုဏ္ယူဝင့္ၾ<ြကားစြာ  မိတ္ဆက္ေပး သည္။  ပင္းတယၿမိဳ႕နယ္       ေဆး႐ံုအုပ္ႀကီး ေဒါက္တာသန္းမင္းထြဋ္ကို အားလံုးက ပင္းတယ ေဒသ၏ မီးအိမ္ရွင္ဟု တင္စားေခၚေဝၚၾကသည္။

ေဒါက္တာသန္းမင္းထြဋ္သည္   ပင္းတယၿမိဳ႕ ေဆး႐ံုအုပ္ႀကီးအျဖစ္ ၂ဝ၁၁ ခုႏွစ္ စက္တင္ဘာ ၂၆ ရက္တြင္ စတင္ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ခဲ့သူ ျဖစ္သည္။ ''လြန္ခဲ့တဲ့ ခုနစ္ႏွစ္ နံနက္ ၅ နာရီမွာ ပင္းတယေဆး႐ံုကို ကြၽန္ေတာ္ စေရာက္ခဲ့တယ္။ ၾကက္ဆူေတြ ခ်ံဳထလို႔ ဝင္ေပါက္ေတာင္မျမင္ရတဲ့ ေဆး႐ံု၊  အတြင္းလူနာငါးဦးသာရွိၿပီး   မိုးရြာရင္ လူနာေတြ ခုတင္ပတ္လည္မွာ ေရခြက္ေလးေတြ ခံထားရတဲ့ေဆး႐ံုေပါ့။ အခုေတာ့ ဒါေတြအားလံုး ေဝးလို႔က်န္ခဲ့ပါၿပီ''ဟု ေဒါက္တာသန္းမင္းထြဋ္က ေျပာၾကားသည္။

ေဒသခံမ်ားႏွင့္ တစ္သားတည္းက်သူ

ပင္းတယၿမိဳ႕ႏွင့္ ပတ္ဝန္းက်င္ ေက်းလက္ ေဒသမွ  ေဒသခံမ်ားသည္  သူတို႔အိမ္ေရွ႕အထိ အေရာက္လာကာ အခမဲ့ ေဆးကုသေပးေနသည့္ ဆရာဝန္ႀကီးကို    ပထမ  အစပိုင္းတြင္  အံ့ၾသ မင္သက္ေနခဲ့ၾကၿပီး ေနာက္ပိုင္းတြင္မူ တျဖည္း ျဖည္းႏွင့္ ဆရာဝန္သည္ သူတို႔ႏွင့္တစ္သားတည္း က်လာခဲ့သည္။   ဆရာဝန္ႀကီးသည္   သူတို႔၏ အစိတ္အပိုင္းတစ္ခု    ျဖစ္လာခဲ့ၿပီး    လူမႈေရး၊ ပညာေရး၊ စီးပြားေရး၊  က်န္းမာေရးအစရွိသည့္ က႑အားလံုးတို႔တြင္    တိုင္ပင္ရာ၊    အားကိုး အားထားျပဳရာ ပုဂၢိဳလ္အျဖစ္ အားလံုးက ခ်စ္ခင္ ျမတ္ႏိုးၾကေၾကာင္း ပင္းတယၿမိဳ႕နယ္ ရပ္ရြာလူထု အေျချပဳခရီးသြားလုပ္ငန္းဖြံ႕ၿဖိဳးေရး လုပ္ေဆာင္ ေနသူတစ္ဦးျဖစ္သည့္ မျဖဴစင္က ေျပာျပသည္။

လူတန္းစားသံုးမ်ိဳးအတြက္

''ၿမိဳ႕ေပၚေရာ ေတာေရာမက်န္ က်န္းမာေရး ေစာင့္ေရွာက္ရမွာက    ကြၽန္ေတာ့္တာဝန္လို႔ပဲ ခံယူထားပါတယ္။ အဓိကကေတာ့ လူတန္းစား သံုးမ်ိဳးကို ရည္ရြယ္ၿပီး အခမဲ့ ေစာင့္ေရွာက္မႈေတြ ေပးခဲ့တယ္။ ပထမဆံုးက သက္ႀကီးရြယ္အိုေတြ ပါ။   သူတို႔ဟာ   အခက္အခဲအမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္  ေဆး႐ံုကို မလာႏိုင္ဘူး။ ကြၽန္ေတာ့္အယူအဆက ေဆး႐ံုကို လူနာမလာႏိုင္ခဲ့ရင္ ဆရာဝန္က လူနာ ဆီကို ေရာက္ေအာင္သြားရမယ္လို႔ ခံယူထားပါ တယ္။   ေနာက္တစ္မ်ိဳးက ကိုယ္ဝန္သည္ေတြပါ။ ေတာင္ေပၚလမ္းေတြမွာ     ကိုယ္ဝန္သည္ဟာ ဆိုင္ကယ္နဲ႔ ေဆး႐ံုေဆးခန္းကိုလာျပရတာ အဆင္ မေျပဘူး။ ဒါတင္မကေသးဘူး၊ ကိုယ့္ေဒသတြင္းက အၲရာယ္ရွိတဲ့ ကိုယ္ဝန္ေတြဆိုရင္လည္း အခ်ိန္  မလြန္ခင္ ကိုယ္က ဦးေအာင္ျပင္ဆင္ႏိုင္ဖို႔အတြက္ သြားေရာက္ကုသပါတယ္။   ေနာက္တစ္မ်ိဳးက ေတာ့ ေငြေၾကးမတတ္ႏိုင္တဲ့ ဆင္းရဲခ်ိဳ႕တဲ့သူေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ ဆင္းရဲလို႔ဆိုၿပီး ေဆး႐ံုကိုမလာရဲတဲ့၊ လာဖို႔မတတ္ႏိုင္တဲ့ လူနာေတြျဖစ္ပါတယ္။ သူတို႔ ကို ေဆး႐ံုကို မေၾကာက္ေစခ်င္ဘူး။Hospital must be Hotel  ဆိုတာ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ ေမွ်ာ္မွန္း ခ်က္ပါ။  အခုအခ်ိန္မွာ ကြၽန္ေတာ္တို႔ေဆး႐ံုဟာ  ဟိုတယ္လိုမျဖစ္ေတာင္     လူနာေတြအတြက္ အေကာင္းဆံုး သက္ေသာင့္သက္သာျဖစ္ေစမယ့္ ေနရာတစ္ခု ျဖစ္လာေအာင္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ႀကိဳးစားျဖည့္ဆည္းထားပါတယ္''ဟု   ဆရာဝန္ ႀကီးက ေျပာၾကားသည္။

ေဒသခံမ်ား၏ အားေပးေထာက္ခံမႈ

ပင္းတယၿမိဳ႕မွ  ေဆး႐ံုေျပာင္းေရႊ႕ရန္အတြက္ ၫႊန္ၾကားျခင္းခံရဖူးေသာ္လည္း    ေဒသခံမ်ား၏ တစ္ခဲနက္ အားေပးေထာက္ခံထားမႈမ်ားေၾကာင့္ ဆရာဝန္ႀကီးသည္  ပင္းတယၿမိဳ႕   ျပည္သူ႔ေဆး႐ံု ႀကီးတြင္ ခုနစ္ႏွစ္တိုင္တိုင္ ေဆး႐ံုအုပ္ႀကီးအျဖစ္ ဆက္လက္ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ခြင့္  ရရွိခဲ့သည္။ ခုနစ္ႏွစ္တာအတြင္း  အခမဲ့  ေဆးကုခရီးေပါင္း ၂၇၉  ႀကိမ္ႏွင့္  က်န္းမာေရးေဟာေျပာပြဲမ်ားျဖင့္ တက္ေရာက္သူေပါင္း ၄၉၉၆၃ ဦးကို က်န္းမာေရး ပညာေပးခဲ့ၿပီး လူနာေပါင္း ၅၁၄၉၁ ဦးကို အခမဲ့ ေဆးကုခဲ့သည္။

''ကားမ်ိဳးစံု၊ ဆိုင္ကယ္၊ ေထာ္လာဂ်ီ  ရတာနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္တို႔ေတြရဲ႕     ေတာင္ေပၚရြာေတြမွာ ေဆးကုသေပးတဲ့ခရီးစဥ္ကို လုပ္ေဆာင္ခဲ့တယ္။ မိုးတြင္းဆိုရင္  ဖိနပ္ကို   ခါးၾကားထိုးၿပီးေတာင္  ေဆးကုထြက္ရတယ္။      လူနာမလာႏိုင္တာကို အျပစ္မျမင္ဘဲ ကိုယ္တိုင္ အခမဲ့လိုက္လံကုသေပး ခဲ့တဲ့အတြက္ အသက္ေပါင္းမ်ားစြာကို ကယ္တင္ ႏိုင္ခဲ့တာေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ့္တပည့္ေတြအားလံုးနဲ႔ အတူ ဂုဏ္ယူပါတယ္''ဟုလည္း ဆရာဝန္ႀကီးက ဆိုသည္။

က်န္းမာေရးက႑ လုပ္ေဆာင္မႈမ်ား

အတြင္းလူနာ ၈ဝ မွ ၁ဝဝ ခန္႔အထိ လက္ခံ ကုသေပးႏိုင္သည့္   ပင္းတယၿမိဳ႕နယ္   ျပည္သူ႔ ေဆး႐ံုႀကီးသည္ ဆရာဝန္ႀကီးႏွင့္အဖြဲ႕၏ ႀကိဳးပမ္း ကုသေပးမႈမ်ားေၾကာင့္    အတြင္းလူနာဦးေရ ေျခာက္ဆခန္႔  တိုးတက္လာခဲ့ၿပီး   ျပင္ပလူနာ ၾကည့္႐ႈမႈမွာလည္း ၂ဝ၁၁ ခုႏွစ္က ၄ဝဝဝ ခန္႔ သာရွိခဲ့ရာမွ ယခုအခ်ိန္တြင္ ၁ဝ ဆနီးပါး မ်ားျပား လာေၾကာင္းသိရသည္။ လူနာမ်ားကို လက္ေထာက္ ဆရာဝန္ႏွစ္ဦးႏွင့္ ေန႔ညေစာင့္ေရွာက္ေပးေနၿပီးThe Best Medicine in the World is SMILE ဆိုသည့္အတိုင္း ဂ႐ုစိုက္၍ ျပဳစုကုသ ေပးေနေၾကာင္းသိရသည္။

ႏိုင္ငံေတာ္၏ ပံ့ပိုးမႈ၊ အလွဴရွင္မ်ား၏ လွဴဒါန္း မႈမ်ားျဖင့္ ခြဲစိတ္ခန္း၊ လူနာေဆာင္မ်ား အပါ အဝင္ အေဆာင္ေပါင္း ၁၄ ေဆာင္ကို ေဆာက္ လုပ္ခဲ့ၿပီး ပင္းတယၿမိဳ႕နယ္     ၾကက္ေျခနီအသင္း အတြက္ အေဆာက္အအံုႏွင့္ မိုင္းအင္ေက်းရြာ၌ မိုင္းအင္တိုက္နယ္ေဆးရံုသစ္ကိုလည္း ဖြင့္လွစ္ ေပးႏိုင္ခဲ့ ေၾကာင္း   သိရသည္။   ခုနစ္ႏွစ္ကာလ အတြင္း ထယ္သြန္း ေက်းလက္က်န္းမာေရးဌာန၊ သေျပကုန္း၊ ေညာင္ေကာက္၊ ေတာင္ေရႊပုထုိး၊ မိုင္းလီ၊ အင္းငယ္ရြာတို႔တြင္ ေက်းလက္က်န္းမာ ေရးဌာနခြဲမ်ားကို ႏိုင္ငံေတာ္စရိတ္ျဖင့္ တည္ ေဆာက္ခဲ့ၿပီး   လင္းေလအင္း၊  အံုအက္၊  ကံလွ ကုန္း၊ ၾကံခင္းေျမာင္၊  ဆီးက်အင္း၊  ေက်ာက္စု၊  ပင္ေပ်ာ္ ေျမျခား၊  အိမ္ပု၊  ထြက္နီ၊  ေဖာင္းျပား၊  ဝါးျပား၊ တံတားႀကီးႏွင့္ သစ္အယ္ပင္ စသည့္ ရြာေလးမ်ားတြင္လည္း ေက်းလက္ေဆးေပးခန္း ၁၃ ခုကို အမ်ားေကာင္းမႈျဖင့္ တည္ေဆာက္ေပး ခဲ့သည့္အတြက္ ေက်းလက္ေဆးေပးခန္း ၁၉ ခု ရွိလာၿပီ ျဖစ္သည္။ ထိုေက်းရြာမ်ားတြင္ သားဖြား ဆရာမမ်ားႏွင့္  က်န္းမာေရးႀကီးၾကပ္(၂)မ်ား  ထားရွိေပးခဲ့သည္။

ေက်ာင္း ၁၁ ေက်ာင္း တည္ေဆာက္

''ရြာေတြကိုလိုက္သြားရင္းနဲ႔ ရြာေတြရဲ႕ လိုအပ္ ခ်က္ေတြကိုပါ   သိလာရတယ္။   ေတာင္ေပၚရြာ တစ္ရြာကို  ၂ဝ၁၄  ခုႏွစ္က  ေဆးကုေရာက္ခဲ့ပါ တယ္။  ဇန္နဝါရီလ ညေန ၅ နာရီေလာက္ ခ်မ္းခ်မ္း စီးစီးနဲ႔ ေပ ၆ဝဝဝ ကေန ေပ ၅ဝဝဝ ကိုဆင္းၿပီး ေက်ာင္းတက္ရာက  ညေနက်  ျပန္တက္လာတဲ့ ကေလးေတြကို   ျမင္လိုက္ရတယ္။   ပညာေရး အတြက္ ပင္ပန္းဆင္းရဲစြာ  သင္ယူေနၾကရတယ္။  အဲဒီမွာပဲ  အလွဴရွင္ေတြကို  လိုက္ၿပီးေျပာရင္းနဲ႔ မူလတန္းေလးတစ္ေက်ာင္း  စေဆာက္ျဖစ္ပါ တယ္။  အခုေလာေလာဆယ္အထိ တစ္ေက်ာင္း ကို  က်ပ္သိန္း ၂ဝဝ  ႏႈန္းနဲ႔ ေက်ာင္းေပါင္း ၁၁ ေက်ာင္းကို အလွဴရွင္ေတြ မတည္ေပးမႈနဲ႔ တည္ ေဆာက္ေပးထားၿပီးျဖစ္ပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ့္ အယူ အဆက ဒီေဒသဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္ဖို႔အတြက္ ပညာ တတ္ေတြ   အမ်ားႀကီး  ေပၚထြက္လာဖို႔  လိုအပ္ တယ္။ ဒါေၾကာင့္ေက်ာင္းေတြကို တည္ေဆာက္ ေပးခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္''ဟု ဆရာဝန္ႀကီးက ေျပာ သည္။

ဓႏုေျမ ဘိုးဘြားရိပ္သာ

ေဆးကုထြက္စဥ္    တစ္ဦးတည္းေနထိုင္ရင္း အာဟာရျပတ္ေသဆံုးသြားသည့္ အေမအိုတစ္ဦး ကို  ေတြ႕ရွိခဲ့ရာမွတစ္ဆင့္ ၂ဝ၁၅ ဇန္နဝါရီ ၂ဝ ရက္တြင္ ပင္းတယ၏ပထမဆံုး ဓႏုေျမ ဘိုးဘြား ရိပ္သာကိုလည္း စတင္ထူေထာင္ျဖစ္ခဲ့ေၾကာင္းသိရသည္။
ဓႏုေျမဘိုးဘြားရိပ္သာတြင္ ဘိုးဘြား  ၂၆ ဦး အား   ဝန္ထမ္းငါးဦးက   ျပဳစုေစာင့္ေရွာက္မႈေပး လ်က္ရွိသည့္အျပင္   ရိပ္သာအတြက္   အလွဴေငြ က်ပ္သိန္း ၅ဝဝ ေက်ာ္ကိုလည္း ရရွိစုေဆာင္းေပး ထားႏိုင္ၿပီျဖစ္သည္။

မီးအိမ္ရွင္စာၾကည့္တုိက္

''စာၾကည့္တိုက္ေတြလည္း ကြၽန္ေတာ္ ဆက္ၿပီး ဖြင့္လွစ္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ လူငယ္ေတြဟာ ေက်ာင္း တက္ၿပီး ပညာကိုသင္ယူရသလို လူႀကီးေတြကို ပညာသင္ေပးဖို႔အတြက္လည္း   စာၾကည့္တိုက္ ေတြဟာ  မျဖစ္မေနလိုအပ္တဲ့အတြက္  စာၾကည့္ တိုက္ေတြကို ဖြင့္ႏိုင္ေအာင္ ႀကိဳးစားခဲ့ရတာျဖစ္ ပါတယ္''ဟု ဆရာဝန္ႀကီးက ရွင္းျပသည္။
ျပည္သူ႕ဂုဏ္ရည္ မီးအိမ္ရွင္စာၾကည့္တုိက္ကို ထူေထာင္ထားၿပီး ျပည္သူ႔ဂုဏ္ရည္ဆုရရွိသည့္ ေငြက်ပ္ သိန္း ၁ဝဝ ကို အေျခခံ၍ ထူေထာင္ခဲ့ကာ ယခုအခါ  စာအုပ္ေပါင္း  ၁၃ဝဝဝ ေက်ာ္  ရွိေနၿပီး စာငွားရမ္းဖတ္႐ႈသူ တစ္လလွ်င္ ၇ဝဝ ဝန္းက်င္ ရွိေၾကာင္းသိရသည္။

ေဒသအတြက္ လုပ္ေဆာင္မႈမ်ား

''ပင္းတယမွာ  အဝီစိတြင္းမတူးနဲ႔၊  ေရမထြက္ ဘူး''ဆိုသည့္ အစဥ္အလာကိုလည္း ေဒါက္တာ သန္းမင္းထြဋ္လက္ထက္တြင္      ခ်ဳိးဖ်က္ႏိုင္ခဲ့ သည္။ ေတာင္ေပၚေက်းရြာမ်ား၊ ၿမိဳ႕ေပၚရပ္ကြက္ မ်ား  စသည္ျဖင့္  ရြာႏွင့္  ရပ္ကြက္  ၃၄  ခုတြင္ အဝီစိတြင္းမ်ား တူးေဖာ္ေပးႏိုင္ခဲ့သည္။  ေျမၿပိဳ လမ္းမ်ားကို ျပန္လည္ေဖာက္လုပ္ျခင္း၊ ပုန္းတလုတ္ ေရကန္  ဆယ္ယူျခင္းမ်ားကိုလည္း ေဆာင္ရြက္ခဲ့ သည့္အျပင္    ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္    ပထမဆံုးေသာ ေဆးလိပ္ေငြ႕ကင္းစင္သည့္ေဒသအျဖစ္ ေရႊဥမင္ ေဒသကို  ၂ဝ၁၇  ၾသဂုတ္လက  ေၾကညာႏိုင္ခဲ့ သည့္    ပရဟိတအဖြဲ႕   ၂၁   ဖြဲ႕မွ  လူငယ္  ၂ဝဝဝ ေက်ာ္၏ အပင္ပန္းခံ   ေဆာင္ရြက္မႈတြင္လည္း တက္ၾကြသည့္ေခါင္းေဆာင္တစ္ဦးအျဖစ္ ပါဝင္ ခဲ့သည္။

ေဆး႐ံုမ်ားတြင္လည္း Hospital  Waste Management  အတြက္ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ပထမ ဆံုး Needle pit မံခ်က္၊   ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္  ပထမဆံုးျဖစ္သည့္ က်ားမအေျချပဳ အၾကမ္းဖက္ ခံရသူမ်ားအတြက္ တစ္ေနရာတည္းတြင္ ဝန္ေဆာင္ မႈေပးႏိုင္ေသာစင္တာ (One Stop Crisis Centre-OSCC)တို႔ကို     ေဖာ္ေဆာင္ခဲ့သလို  ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ပထမဆံုး     မသန္စြမ္းသူမ်ား အဆင္ေျပစြာ သြားလာႏုိင္ေသာၿမိဳ႕ (Disabled friendly  City)တို႔ကို   ေဖာ္ေဆာင္ရာတြင္ လည္း  ပင္းတယေဒသခံမ်ားႏွင့္အတူ ဦးေဆာင္ ပါဝင္ခဲ့သည္။

ထို႔ျပင္ ပင္းတယေဒသတြင္ အရန္သားဖြား ၁၆၁ ဦးရွိရာ တစ္ရြာတစ္ေယာက္ အရန္သားဖြား ဆရာမမ်ား    ထားရွိႏိုင္ခဲ့သည္။  က်န္းမာေရး ကြန္ရက္တစ္ခုကိုလည္း ထူေထာင္ေပးႏိုင္ခဲ့ၿပီး  ပရဟိတအဖြဲ႕မ်ားကို ရြာေပါင္း ၇ဝ တြင္ ဖြဲ႕စည္း ခဲ့သည္။   ပရဟိတကြန္ရက္ထူေထာင္ကာ  လူနာ သယ္ပို႔စနစ္မ်ား၊ ေသြး၊ အာဟာရ၊ လူနာၫႊန္းပို႔ စနစ္၊ နာေရးလုပ္ငန္းမ်ားကို လုပ္ေဆာင္ေပးႏိုင္ ခဲ့သည္။ ထို႔ျပင္ အေသးစား၊ အႀကီးစား ခြဲစိတ္မႈ မ်ား အႀကိမ္ႀကိမ္ စုေပါင္းျပဳလုပ္ေပးခဲ့ျခင္းတြင္ လည္း   ဦးေဆာင္မႈေပးခဲ့ၿပီး  လုပ္ငန္းစဥ္မ်ား အတြက္ ျပည္သူလူထု ထည့္ဝင္လွဴဒါန္းေငြမ်ား သည္ က်ပ္သိန္းေပါင္း  ၉ဝဝဝ  ေက်ာ္ခန္႔  ရွိေနၿပီ ဟု ဆရာဝန္ႀကီးက ဆိုသည္။
''ကြၽန္ေတာ္     တတ္ႏိုင္သေလာက္ေတာ့ ပင္းတယေျမအတြက္   လုပ္ေဆာင္ေပးခဲ့တယ္။ ရသေလာက္လည္း ထပ္ၿပီးလုပ္ေပးေနဦးမွာပဲ'' ဟု ဆရာဝန္ႀကီးက ေျပာၾကားသည္။

အလင္းေရာင္သည္    ေတာင္ေပၚေဒသ၏ အစြန္အဖ်ား ေတာင္ေပၚရြာကေလးအေပၚ ျဖာ၍ က်ဆင္းေနသည္။ ဤေတာင္ေပၚေဒသေလးတြင္ ဆရာဝန္ႀကီး၏ အျပံဳးတစ္ခ်က္သည္ လူနာမ်ား အတြက္   အားေဆးပင္ျဖစ္သည္။  ကေလးမ်ား သည္ ဆရာဝန္ႀကီး၏ကားေနာက္မွ ေျပးလိုက္ၾက သည္။   လူႀကီးမ်ားက    ေဆးေပါ့လိပ္ကိုခဲကာ ဆရာဝန္ႀကီး၏ကားကို ခပ္ျပံဳးျပံဳးၾကည့္ရင္း ပီတိ ျဖစ္ၾကသည္။

ေဒသခံမ်ားအတြက္ မရွိမျဖစ္သူ

''ကြၽန္ေတာ္တို႔အတြက္ ဆရာႀကီးက မရွိမျဖစ္ ပါ။ အားလံုးကလည္း သူ႔ကိုခ်စ္တယ္။ သူကလည္း အားလံုးကိုခ်စ္တယ္။   ေဒသဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္လာ တယ္လို႔ေျပာရင္ ဆရာႀကီးကိုလည္း  ခ်န္ထားလို႔ မရဘူး။ သူလည္းအစိတ္အပိုင္းပဲ''ဟု ပင္းတယ ၿမိဳ႕၌ ဖြံ႕ၿဖိဳးေရးပရဟိတလုပ္ငန္းမ်ားလုပ္ေဆာင္ ေနသူ  ကိုေဇာ္က  ေျပာျပသည္။  ပင္းတယၿမိဳ႕မွ မီးအိမ္ရွင္သည္    က်န္းမာေရးေစာင့္ေရွာက္မႈ အမ်ိဳးမ်ိဳးအျပင္ ေဒသဖြံ႕ၿဖိဳးေရးလိုအပ္ခ်က္မ်ား အတြက္ပါ အသင့္ရွိေနသည္မဟုတ္ပါလား။   ။

သတင္းေဆာင္းပါး-ခင္ရတနာ၊ ဓာတ္ပုံ-ေမဦးမိုး၊ ကိုေဇာ္(ပင္းတယ)