ေလနီ႐ုိင္းကုိဆန္ကာ ပ်ံသည့္ငွက္ (အပုိင္း – ၈)-ေလာအယ္စုိး

မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္က လမ္းၾကံဳသျဖင့္ သူ၏ကားျဖင့္ စမူထန္ေနထုိင္ရာအိမ္သို႔ ကြၽန္ေတာ့္ကုိပို႔ေဆာင္ေပးသည္။ တစ္ဦး ႏွင့္ တစ္ဦး အေၾကာင္းအမ်ဳိးမ်ဳိးေၾကာင့္မေတြ႕ ျဖစ္ခဲ့သည္မွာ (၃-၄) ရက္ခန္႔ပင္ ရွိသြားၿပီပဲ။

ဒီလူဘာေတြလုပ္ေနပါလိမ့္၊ မေသာက္စဖူး အရက္ဘီယာေတြေသာက္ၿပီး မိမိ၏အရင္းစစ္၊ ဘဝအမွန္ကုိ ေခတၱလြတ္ေျမာက္ ဖို႔ႀကိဳးစားေနသလား။ ဘယ္လုိပင္ျဖစ္ျဖစ္၊ မိန္းကေလးတစ္ဦးေၾကာင့္ မိမိကုိယ္ကုိလည္း အဆံုးမစီရင္ေလာက္ပါဘူး။ စီရင္သြားခဲ့ရင္ေတာင္ ဘာဖလုိၿမိဳ႕ထုတ္သတင္းစာတြင္ ျပစ္မႈေရးရာအခန္းက႑၌ ထိပ္တန္းသတင္းအျဖစ္ပါေနေလာက္ ေပၿပီဆုိတာကုိလည္း စိတ္ေျဖကာေတြးမိလိုက္သည္။ ဘာဖလုိၿမိဳ႕၏ေႏြေႏွာင္းရာသီ၌ သစ္ရြက္ေျခာက္တုိ႔သည္လည္း စမူထန္ငွားရမ္းေနထုိင္ေသာအိမ္၏အဝင္ေလွကားေျခရင္းတြင္ျပန္႔လ်က္၊ က်ဲလ်က္ေႂကြေနလ်က္။ သူႏွင့္အတူေနထုိင္သည့္ ကရင္ျပည္နယ္၊ ဘားအံၿမိဳ႕နယ္၊ ျမေပေက်းရြာသား ေစာေစးေစးဝါးကလည္း အိမ္တြင္ရွိပံုမေပၚ။ တစ္ခါတစ္ရံ စမူထန္လုိ လူပ်ဳိႀကီးအမည္ခံထားေသာ ေစးေစးဝါးသည္ တစ္ေယာက္တည္း အိမ္ေရွ႕တြင္ထြက္ကာ ထုိင္ေနတတ္သည့္အက်င့္ရွိသည္။

မ်က္ႏွာထားကုိအစြမ္းကုန္ျပံဳးၿပီးအိမ္ေရွ႕မွျဖတ္သန္းသြားတတ္ေသာလူျဖဴ၊လူမည္း၊လူညိဳတုိ႔ကုိ’ဟဲလုိ”ဟုိင္း’ဆုိၿပီးႏႈတ္ဆက္တတ္ေသာအက်င့္သည္ေစာ
ေစးေစးဝါး၏ေမြးရာပါအက်င့္ပင္ျဖစ္သလားဟုပင္ထင္ရသည္။
သူလည္းဆယ္ေက်ာ္သက္ရြယ္ကတည္းကသစၥာရွိစြာစုိက္လုိက္မတ္တတ္
လက္တြဲခင္တြယ္ခဲ့သည့္ယစ္ေရႊရည္ကုိယေန႔တုိင္ျမတ္ႏုိးခံုမင္ေနဆဲ။ကတိဝတ္မပ်က္
ေသာက္သံုး၏။

ဇနီးသည္ႏွင့္သားသမီးႏွစ္ဦးတုိ႔သူ၏ေသာက္စားျခင္းဝဲဂယက္ဒုကၡကုိ
မခံႏုိင္လြန္း၍သူ႕အားစြန္႔ခြာသြားေပမယ့္၊ေစးေစးဝါးသည္မိသားစုကုိစြန္႔ႏုိင္ေသာ္လည္း
ယမကာ၏အစြမ္းတန္ခိုး၊ညႇိဳ႕စက္ကြင္းမွ႐ုန္းထြက္၍ယေန႔တုိင္မရရွာခဲ့။
ၾကားသိရသေလာက္သူ၏သမီးႀကီးပင္လွ်င္ဘားအံတကၠသုိလ္ႀကီးမွဘြဲ႕ရ
ပညာတတ္သူတစ္ဦးျဖစ္သြားေလၿပီ။

ေစးေစးဝါးလည္းအသက္(၄၆)ႏွစ္ေက်ာ္ေက်ာ္ရွိေနေပၿပီ။မေလးရွားမွ
တစ္ဦးတည္းအေမရိကန္၊ဘာဖလုိၿမိဳ႕သုိ႔ဒုကၡသည္တစ္ဦးအေနႏွင့္သက္မဲ့ခရီးေဆာင္
အဝတ္ေသတၱာငယ္ကိုအေဖာ္ျပဳ၍လာခဲ့သည္။ထို႔ေၾကာင့္သူသည္လည္းအေၾကာင္း
သိသူမ်ားကလြဲရင္မိမိကုိယ္ကုိ’စင္ဂဲလ္-လူပ်ဳိလူလြတ္’ဟူ၍အႀကီးအက်ယ္
ေၾကညာေမာင္းခတ္ထားသည္။’ကြၽန္ေတာ္ေစးေစးဝါး၊လူပ်ဳိႀကီးပါခင္ဗ်ာ’ဟူ၍။
ဘီယာသုိ႔မဟုတ္အေမရိကန္ယစ္ေရႊရည္တစ္မ်ဳိးႏွင့္မီးေပါင္တင္ထားတုိင္း
ကြၽန္ေတာ္တုိ႔၏ေစာေစးေစးဝါးသည္လန္း၍ေတာေတာင္ၿမိဳင္ယံတုိ႔၌လွည့္ကာေဆး
ေတာင္ေဝွးတစ္ေခ်ာင္းျဖင့္ျမဴးေနေသာ’ေဇာ္ဂ်ီ’ေလးလုိလြင့္၍လြင့္၍တိမ္လႊာမ်ားအၾကား
ရွိေနသလုိ။

ယခုဒီအိမ္သည္လူပ်ဳိႀကီးအစစ္ဆုိသူစမူထန္ႏွင့္တစ္ျပားသားမွမေလွ်ာ့
လူပ်ဳိႀကီးပါဟုမိမိကုိယ္ကုိမိမိတံဆိပ္ကပ္ႏွိပ္ထားသူေစာေစးေစးဝါးတုိ႔၏မဟာ
နန္းေတာ္ႀကီးလည္းျဖစ္သည္။လူပ်ဳိႀကီးမ်ားတုိ႔၏သီးျခားရပ္ဝန္းၿငိမ္းခ်မ္းရာကမၻာ
ဆုိရင္လည္းမမွားပါ။ဆႏၵရွိပါက’ေက်းဇူးျပဳ၍ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ကုိစိတ္အေႏွာင့္အယွက္
ျဖစ္ေအာင္မေႏွာင့္ယွက္ပါႏွင့္’ဟူေသာစာသားကုိသူတုိ႔ႏွစ္ဦး၏အိမ္ေရွ႕တြင္ခ်ိတ္ဆြဲ
လုိပါကခ်ိတ္ႏုိင္ေသာပုဂၢဳိလ္ထူးႀကီးႏွစ္ဦးျဖစ္သည္။

ႏွစ္ဦးစလံုးကလည္းသူတုိ႔ကုိယ္စီအေတြးကုိယ့္ကမၻာေလးႏွင့္ကုိယ္၊မူထန္က
ညဥ့္ဦးယံ၌ေလးရွားကုိပတ္ဝန္းက်င္မွအေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္ေလာက္ေအာင္၊တယ္လီ
ဖုန္းေခၚဆုိ၏။မေလးရွားမွအဝင္ဖုန္းကုိလက္ခံစကားေျပာ၏။ထိုအခ်ိန္တြင္မက်ယ္ဝန္း
လွေသာမီးဖုိေခ်ာင္၏တစ္လံုးတည္းသာရွိသည့္ကုလားထုိင္ေပၚ၌ျပံဳး၍ေစးေစးဝါး
ကလည္းဘီယာကုိတစ္က်ဳိက္ခ်င္း၊တစ္ငံုခ်င္းအရသာရွိရွိေသာက္၍ဇရက္မင္းစည္းစိမ္
ခံ၏။သူတုိ႔ႏွစ္ဦးနားလည္ကာအျပန္အလွန္ေက်နပ္မႈကအဓိကမဟုတ္လား။
တစ္ဦးကတယ္လီဖုန္းျဖင့္ေသာေသာညံလ်က္ရွိသလုိေစးေစးဝါးကလည္း
ျပဳံး၍ေက်နပ္စြာဘာဖလုိၿမိဳ႕၏ညခ်မ္းကုိဂ်ာမဏီႏုိင္ငံထုတ္’ဘတ္ဝုိက္ဇာ’ဘီယာေလးႏွင့္
ခံစား၍ျမည္းသည္။

သူတုိ႔ႏွစ္ဦးစလံုး၊တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦးအလြန္အဆင္ေျပ၊ခင္မင္ရင္းႏွီးၾကသည္။
တစ္ခါမွ်စကားမ်ားရန္ျဖစ္သည္ကုိမၾကား။ခြၽင္းခ်က္ေတာ့ရွိသည္။ေစးေစးဝါးက
မ်က္ႏွာခ်ဳိေသြး၍ေခ်းထားေသာဘီယာဖုိး၊အိမ္လခဖိုးေငြမ်ားကုိျပန္၍မရတုိင္းမူထန္က
ကြၽန္ေတာ့္ထံကုိလာ၍ရင္ဖြင့္သည့္အႀကိမ္ေပါင္းကလည္းမနည္း။
‘ဒီလူအလုပ္ကလည္းအခုထိအခ်ိန္ျပည့္မရေသးဘူးဗ်ာ။လကုန္ကာနီး
မ်က္ႏွာငယ္ေလးနဲ႔ေငြေခ်းၿပီးအစုိးရကေထာက္ပံ့ထားတဲ့အိမ္လခ၊မီးဖိုး၊ဂက္စ္ဖိုးေတြ
ကုိလည္းအရက္၊ဘီယာဝယ္ေသာက္ပံုရတယ္။’
ကြၽန္ေတာ္က’ေအးေလ..ဒါဆုိရင္လည္းခင္ဗ်ားကထုတ္မေခ်းနဲ႔ေပါ့ဗ်ာ’ဟူ၍
ေစာဒကတက္မိရင္။

‘ေခ်းတာမဟုတ္ဘူးေဟ့..ေခ်းတာမဟုတ္ဘူးဆရာသမားရဲ႕။ေက်းဇူးရွင္
ႀကီးကုိသနားလုိ႔ေလးေလးစားစားကုိလစဥ္ေပးကုိေနရတာ။သူ႕မ်က္ႏွာကုိျမင္ရင္လည္း
ေငြေတြျပန္ေတာင္းခ်င္စိတ္လည္းမရွိပါဘူးဗ်ာ။ကုိယ္ကလည္းအဲဒီလုိအခက္အခဲေတြ
ၾကံဳေတြ႕ခဲ့ရတာလည္းမနည္းပါဘူးဗ်ာ’
‘ေအး..ဒါဆုိခင္ဗ်ားတုိ႔ႏွစ္ေယာက္အဆင္ေျပေနရင္လည္းၿပီးတာပဲဗ်ာ’
ဟူ၍သာစကားေတြကုိအဆံုးသတ္ခဲ့ရေပါင္းလည္းအႀကိမ္ေပါင္းမနည္း။
ဘယ္လုိပင္ျဖစ္ျဖစ္၊အျပန္အလွန္ေလးစားမႈ၊ကြၽန္းကုိင္းမွီကုိင္းကြၽန္းမွီႏွင့္
သူတုိ႔ႏွစ္ဦးေပ်ာ္ရႊင္စြာစခန္းသြားေနၾကသည္။

မူထန္၏အေမရိကန္မိတ္ေဆြတစ္ဦးကုိလည္းသူက’ေစးေစးဝါးႏွင့္ကြၽန္ေတာ္
မူထန္သည္အေမရိကန္၏ေခတ္သစ္အိမ္ေထာင္စနစ္အရေယာက္်ားအခ်င္းခ်င္းေမတၱာ
သက္ဝင္ၿပီး၊အတူလက္မထပ္ခင္၊အစမ္းေပါင္းသင္းေနထုိင္သည့္”ေဂးစံုတြဲ(Gay)”
မဟုတ္ေၾကာင္း’မ်က္ႏွာကုိအတည္ၿငိမ္ဆံုးထား၍ေျဖရွင္း၍ေၾကညာခ်က္
ထုတ္ထားပံုရသည္။

မူထန္ႏွင့္ေစးေစးဝါးတုိ႔ကေႏြလည္းေပ်ာ္၊ေဆာင္းမွာလည္းအဆင္ေျပ၊
ေႏြကာလဆုိရင္လည္းကဗ်ာေတြဆန္ၿပီးအစြမ္းကုန္ၾကည္ႏူးေနၾကတယ္။
‘ကုိႀကီးမူထန္ေရဒီညအိမ္ျပန္လာေနာ္”ဖုစတက္”(FoodStamp)
(အေမရိကန္အစုိးရမွဒုကၡသည္မ်ားကိုအလုပ္အကုိင္မရမီသို႔မဟုတ္မိသားစုဝင္ေငြနည္းလ်က္ေထာက္ပံ့ေပးသည့္အစီအစဥ္၌အသံုးျပဳရန္ေပးထားသည့္အခမဲ့အစား
အေသာက္ဝယ္ယူေရးကတ္ျပား။တစ္ဦးခ်င္းစီ၌သတ္မွတ္ထားေသာေငြေၾကးပမာဏ
အတိအက်ပါ၏။)ဝင္လုိ႔အိမ္မွာအမဲသားကရင္ခ်က္ခ်က္စားတယ္။’ဆုိရင္မူထန္
ကလည္း’ေအးေအးငါျပန္လာခဲ့မယ္သိလား…မအိပ္ေသးနဲ႔ဦး’ဟူ၍ဆုိတတ္
သည္။

အခုလည္းႏွလံုးသားမီးေလာင္ကြၽမ္းေနသည့္အခ်စ္ေဝဒနာသည္စမူထန္၏
တဟုန္းဟုန္းေတာက္ေနသည့္အပူမီးသည္ဘဝတူ၊မိမိကုိယ္ကုိလူပ်ဳိႀကီးဟုရာႏႈန္းျပည့္
သတ္မွတ္ထားသည့္ေစးေစးဝါးကုိလည္းကူးစက္၍ေလာင္ကြၽမ္းေနၿပီလားမသိ။
ေစးေစးဝါးကေတာ့စိတ္ညစ္ၿပီဆုိရင္ပုိ၍ေသာက္တတ္သည္။’အစ္ကုိႀကီး
မူထန္အတြက္ခံစားရလြန္းလို႔ပါ’ဆုိၿပီးေခါင္းစဥ္တပ္ပါကထုိည၏ဘီယာ၊အရက္ဖိုးကုိ
မူထန္ကထုတ္ရေပၿပီ။

ေစးေစးဝါးကေပ်ာ္ရႊင္ၾကည္ႏူး၍ေသာက္ပါကလည္းအလုပ္ရွိ၍ပံုမွန္ဝင္ေငြရ
ေနေသာစမူထန္ကပဲအႀကိမ္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားထုတ္ရၿပီး၊’အစ္ကုိႀကီးရဲ႕ခံစားမႈကုိ
ထပ္တူခံစားရပါသည္’ဟုဆုိလာပါကမူထန္ႀကီးသည္ရက္ေရာစြာျဖင့္ဘီယာဖုိးတုိ႔ကုိ
ပုိ၍ပို၍ေပးေပးေတာ့မည္။

ဒါေၾကာင့္သူတုိ႔ႏွစ္ဦး၏’လူပ်ဳိႀကီးေဂဟာ’သည္အခ်စ္၏ခါးသီးေသာမုန္တုိင္း၊
မုန္တုိင္းေတာင္မွမြမြေက်ေအာင္ရက္စက္ေသာအခ်စ္နာဂစ္ျဖစ္သြားခဲ့ၿပီေလာ။ထုိ႔ေၾကာင့္
သူတုိ႔ႏွစ္ဦးအိမ္ကိုလည္း’အခ်စ္ေဘးဒဏ္သင့္ေသာကမီးရပ္ဝန္း’ဆုိၿပီးဆုိင္းဘုတ္
ေတာင္ေျပာင္း၍ခ်ိတ္ဖို႔ျပင္ဆင္ၾကေလၿပီလားမသိ။

တစ္လွမ္းခ်င္းလွမ္း၍ကြၽန္ေတာ္အိမ္၏ေစ့ထားေသာတံခါးကုိအသံမထြက္
ေအာင္ျဖည္းျဖည္းေလးတြန္းကာဖြင့္လုိက္မိသည္။
‘ေအးပါ..ဟာ..စိတ္ခ်စမ္းပါ”ဒါေတြေခါင္းထဲမထည့္ပါနဲ႔”အနာဂတ္
ကိုတုိ႔ပုိင္ပါတယ္’ဆုိၿပီး၊ထန္းလ်က္ခဲကုိပ်ားရည္ဆမ္းထားေသာအသံမ်ဳိးစမူထန္၏
အခန္းမွမတုိးမက်ယ္ေလးၾကားလုိက္ရသည္။

‘အသည္းေလး..အိပ္ေတာ့ေနာ္..ဂြတ္ႏိုက္’ဆုိသည့္အသံႏွင့္အတူ’အိမ္ေပၚ
ကုိဘယ္သူတက္လာလဲမသိဘူး၊ေျခသံၾကားတယ္၊ကုိယ္တစ္ခ်က္ၾကည့္လုိက္ဦးမယ္ေနာ္။
အတိတ္ေတြေခါင္းထဲမွာထည့္မေနပါနဲ႔ကြာ။မနာလုိတဲ့လူေတြစကားနားမေယာင္နဲ႔ေနာ္
..ေအး..ေအး။ဂြတ္ႏုိက္..ကြၽတ္..ကြၽတ္’ဆုိၿပီးတယ္လီဖုန္းကုိအသံမထြက္
ထြက္ေအာင္တစ္ဖက္လူမၾကားၾကားေအာင္နမ္းေနျပန္ေသးသည္။

‘ဟာ၊ခင္ဗ်ားကလည္းတယ္လီဖုန္းေလးႀကိဳမဆက္ဘဲ၊ဆုိင္းမဆင့္ဗံုမဆင့္
ဘယ္လုိေရာက္လာသလဲ’
‘ေနပါဦး..ခင္ဗ်ားကခ်စ္သူအသစ္ေတြဘာေတြရသြားၿပီလား။ခုနတယ္လီ
ဖုန္းေျပာသံေတြၾကားလိုက္လုိ႔’ဟုကြၽန္ေတာ္ကအံ့ၾသႀကီးစြာေမးလိုက္မိေတာ့…
‘ေပါက္ကရ..ဘယ္ကသာခ်စ္သူအသစ္လဲ။ဒီအခ်စ္ဆံုးတစ္ေယာက္ပဲရွိတာ။
႐ုိးေျမက်ရာသက္ပန္ေပါင္းဖို႔သူပဲရွိတာ။သူ႕ကိုပဲဖုန္းဆက္ရမွာေပါ့၊ခင္ဗ်ားကလည္း
တစိမ္းဆန္တဲ့စကားမေျပာပါနဲ႔ဗ်ာ’
‘ႏုိ႔..ေနပါဦး၊ခင္ဗ်ားပဲကမၻာပ်က္မတတ္ေဒါသေတြထြက္၊ျပတ္ၿပီျပတ္ၿပီကြ
လုိ႔ဆုိလုိဆုိ။ကြၽန္ေတာ္ေတာင္ခင္ဗ်ားဒီေသာကနဲ႔ကုိယ့္ကုိယ္ကုိယ္သတ္ေသေန
ေလာက္ၿပီထင္လုိ႔လာၾကည့္တာ။ခင္ဗ်ားတုိ႔ကလည္းအေျပာင္းအလဲကအရမ္းကုိ
ျမန္တယ္ဗ်ာ’

‘ေဟ့လူ..အခ်စ္မွာအႀကီးမားဆံုးအႏွစ္သာရဆုိတာရွိတယ္။ခင္ဗ်ားလည္း
လူပ်ဳိႀကီးဆုိေတာ့ဒါေတြနားမလည္ေလာက္ပါဘူးဗ်ာ။ဟုတ္တယ္၊ကြၽန္ေတာ္အရမ္းကုိ
စိတ္ဆုိး၊ေဒါသထြက္ခဲ့တယ္။အဲဒါကုိသူကအမ်ဳိးမ်ဳိးေသာနည္းဗ်ဴဟာေတြနဲ႔ဖုန္းကုိ
စက္ေသနတ္ပစ္သလုိအဆက္မျပတ္မေလးရွားကေနေခၚ။ကုိယ့္ကုိေတာင္းပန္လုိက္တာမွ
ႏွိမ့္ခ်မႈအတုိင္းအဆကိုတုိင္းတာလုိ႔မရေတာ့ဘူးဗ်ာ။ဘယ္..မိန္းကေလးတန္မဲ့
ဒီလုိေတာင္းပန္ေတာ့က်ဳပ္အရမ္းကုိစိတ္ထိခုိက္သြားတယ္ဗ်ာ။ခ်စ္သူေတြ၊ဘာေတြ
ထားဦး၊လူသားတစ္ေယာက္အေနနဲ႔က႐ုဏာစိတ္အျပည့္နဲ႔ခံစားမိတယ္ဗ်ာ။အျပစ္က
လည္းႀကီးႀကီးမားမားမဟုတ္ပါဘူးဗ်ာ’

ပါးစပ္ကုိအေဟာင္းသားဖြင့္၍ကြၽန္ေတာ္နားေထာင္ေနလုိက္မိသည္။
‘ရင္းႏွီးလြန္းခဲ့တဲ့အမ်ဳိးသမီးေတြနဲ႔အစုိးရိမ္လြန္ၿပီးခ်စ္သဝန္ေလးသူ႕ခမ်ာ
တုိမိသြားရွာတာပါဗ်ာ။ဒါ..အခ်စ္မွာအျပစ္မွမဟုတ္တာ။သဘာဝပဲ။စိတ္တုိတုန္း
ကေတာ့ဗ်ာ၊ေပါက္ကြဲတာေပါ့။အခုအကြၽႏု္ပ္စမူထန္သူမအား(၁ဝဝ)ရာခုိင္ႏႈန္းမက၊
၁ေသာင္း၊၁သိန္း၊၁သန္းေသာႏႈန္းေတြနဲ႔ရင္ထဲမွ၊စစ္မွန္သည့္ႏွလံုးရင္ျပင္မွ
ခြင့္လႊတ္လုိက္ေလသတည္းဗ်ာ။က်ဳပ္တုိ႔အဆင္ေျပသြားၾကၿပီ’။
‘ကဲ..ဘာေျပာခ်င္သလဲ’မ်က္ႏွာကလည္းဝင္း၍ထိန္ထိန္သာေနသည့္
လမင္းႀကီးပမာ။

ကြၽန္ေတာ္ဘာမွစမူထန္ႀကီးအားမေျပာလုိေတာ့ပါ။သူ၏ေပ်ာ္ရႊင္၊တက္ၾကြ၊
ၾကည္ႏူးမႈလႈိင္းႀကီးသည္မုိးသားေကာင္းကင္ယံကုိပင္အာခံေတာ္လွန္ႏုိင္ေသာပမာဏ
အထြတ္အထိပ္သုိ႔ေရာက္သြားခဲ့ၿပီေလေကာ။တရားက်ေလာက္ေပသည္စမူထန္။
‘ဘာလဲ..အခုခင္ဗ်ားကေကာ္ဖီဆုိင္သြားဖို႔လာေခၚတယ္မဟုတ္လား။ေဆာရီးပါဆရာသမားေရ၊ေဆာရီးပါ။ခ်စ္သူအခုအိပ္ေနၿပီ၊တစ္ေရးႏုိးလုိ႔အေပါ့ေလး
ဘာေလးထသြားၿပီးသူကဖုန္းေခၚလုိ႔ကုိယ္က’အသည္းေလးေရအိပ္ေပ်ာ္ေအာင္
ျပန္အိပ္ေနာ္လို႔’ျပန္ၿပီးေခ်ာ့သိပ္ဖို႔အဆင္သင့္အေနအထားရွိရမယ္။အခုမွဗ်ာ၊အခ်စ္
လႈိင္းေတြ၊အခ်စ္ဒီေရေတြကတရိပ္ရိပ္နဲ႔ကုိတက္ေနၿပီဗ်ာ။ေဆာရီးပဲဆရာသမားေရ။
ဒီေန႔ေတာ့ေဆာရီးပဲဗ်ာ။ဘာလဲေကာ္ဖီဖိုးမရွိလုိ႔လား..ေရာ့အစိမ္း(၁ဝ)’ဆုိၿပီး
အေမရိကန္(၁ဝ)ေဒၚလာတန္ကုိပင္ကြၽန္ေတာ့္လက္ထဲထည့္ေပးလုိက္ျပန္သည္။
ကြၽန္ေတာ္ဘာမွ်လည္းမေျပာလုိ၊မေျပာႏုိင္၊မေျပာတတ္ေတာ့။အခ်စ္မီးလွ်ံ
တုိ႔ျဖင့္တဟုန္းဟုန္းေတာက္ေနေသာမူထန္ႀကီးကုိေဝးေဝးမွေရွာင္ရွားႏုိင္ဖုိ႔အတြက္
ေကာ္ဖီဖိုးေလး(၁ဝ)ကိုယူရင္းသူ႕ကုိပင္ႏႈတ္မဆက္ေတာ့ဘဲအခန္းထဲမွထြက္ခဲ့သည္။
အခ်စ္ပိတုန္းႀကီးစမူထန္၊ေမတၱာပန္းေပါင္းစံုဥယ်ာဥ္ႀကီးဝယ္ဝဲကာေဝ့ကာ
ျမင့္ခ်ီတစ္လွည့္၊နိမ့္ကာတစ္မ်ဳိးပ်ံသန္း၍၊အခ်စ္..အခ်စ္ဆုိသည့္ဝတ္ရည္
ႏုႏုခ်ဳိခ်ဳိေလးေတြကုိတစ္စက္စီအားပါးတရသံုးေဆာင္ႏုိင္ပါေစဟုသာဆႏၵျပဳလုိက္မိ
သည္။

(၄)
ႏြားငယ္ေလးေရကူးသကဲ့သုိ႔ေခါင္းေလးတေမာ့ေမာ့ႏွင့္ထိုအခ်ိန္မွစတင္ၿပီး၊
အခ်စ္ပါရဂူမူထန္ကုိေတြ႕ရေတာ့သည္။သြားလည္းအခ်စ္၊စားလည္းအခ်စ္အိပ္ရင္
လည္းအခ်စ္၊သန္းေခါင္ယံရမ္းၿပီးေယာင္မိရင္ေတာင္မွ’အသည္းေလး’ဆုိတာေတြ
ျဖစ္ကုန္၏။

မုဒိတာပြားပါ၏စမူထန္၊ေလးစားပါ၏၊ေအာင္ျမင္ေနမႈမ်ားကုိဂုဏ္ျပဳ
မွတ္တမ္းတင္ပါ၏စမူထန္။ဆက္၍ဆက္၍အခ်စ္ပန္းေတြပြင့္ေနႏုိင္ပါေစဟူ၍သာ။
သူႏွင့္ကြၽန္ေတာ္ေခါင္းစဥ္မတူသည့္ဘာသာရပ္ေတြရွိသလုိ၊တစ္ထပ္တည္း
တူညီေနသည့္ေခါင္းစဥ္ေတြကလည္းရွိသည္။စမူထန္သည္ပါရမီရွိေသာပန္းခ်ီဆရာ
တစ္ေယာက္ျဖစ္သည္။သုိ႔ေသာ္ထိုပါရမီကုိသူအေလးထားပံုမရ။သူအခ်ိန္ရခိုက္
ထုိင္၍ဆြဲေသာေရေဆးပန္းခ်ီကား(၃)ခ်ပ္ကုိကြၽန္ေတာ္ေတြ႕သြားၿပီးမ်က္လံုးျပဴး
သြားသည္။

‘ဟာ..ဆရာသမား..ခင္ဗ်ားကတကယ့္ပါရမီရွင္ပဲ၊ဆက္ၿပီးဆြဲပါဗ်ာ။
ဒီမွာႀကိဳးစားၿပီးပန္းခ်ီေက်ာင္းေလးတက္ပါဗ်ာ’ဟုကြၽန္ေတာ္ကေျပာလွ်င္၊
‘သိပါတယ္ဗ်ာ။ဒါေပမဲ့ဘဝရွင္သန္ေရးကုိဦးစားေပးရမယ္မဟုတ္လား။အသက္
(၈ဝ)ေက်ာ္အေမလည္းရွိေသးတယ္။ၿပီးေတာ့မိန္းမလည္းယူရဦးမွာဗ်’ဟုျပန္ေျဖ
တတ္သည္။

‘အခက္အခဲေတြေတာ့ရွိတာေပါ့ဗ်ာ။ဒါေပမဲ့ပါရမီအခံကလည္းရွိ၊တစ္ခါ
ထပ္ၿပီးခင္ဗ်ားကအခ်ိန္ေပးၿပီးဒီပန္းခ်ီပညာကုိစနစ္တက်နည္းစနစ္ေတြနဲ႔မြမ္းမံ
လုိက္ရင္တစ္ေန႔ခင္ဗ်ားထိပ္တန္းပန္းခ်ီဆရာႀကီးျဖစ္မွာဗ်’လုိ႔ရင္ထဲမွအႏုပညာကုိ
ခ်စ္သူတစ္ေယာက္ျဖစ္ေသာကြၽန္ေတာ္ကအၾကံေပးလွ်င္၊
‘စိတ္ခ်ပါ။တစ္ေန႔လုပ္ကိုလုပ္မွာ။ဒီမွာအထိုင္က်ဖို႔ကအရင္လုပ္ရမွာ။အမ်ား
ႀကီးက်ဳပ္အိပ္မက္ေတြမက္ထားတယ္’
‘ေနပါဦး၊ခင္ဗ်ားအခုအသက္ဘယ္ေလာက္ရွိၿပီလဲ’ဟုေမးလွ်င္’ေအး
..ဘာလုိလုိနဲ႔ကြၽန္ေတာ္လည္း(၄၅)ႏွစ္ကုိေတာင္ကပ္ေနၿပီဗ်ာ။အခ်ိန္ေတြအခ်ိန္ေတြ’
ဆုိၿပီးသူေရရြတ္တတ္သည္။

“StarBurg”ေကာ္ဖီဆုိင္ထိုင္တုိင္းစာေပ၊အႏုပညာ၊သီခ်င္း၊ပန္းခ်ီကားမ်ား၊
သူ၏ပုသိမ္ေထာင္သားဘဝေတြကုိစမူထန္တစ္ေယာက္အားပါးတရေျပာျပတတ္သည္။
အနာဂတ္မ်ားမႈန္ဝါးေနသည့္သူ၏မေလးရွားေန႔ရက္မ်ား၊မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္
ကေျပာျပထား၍မူထန္ႀကီးတစ္ေယာက္၊မေလးရွားလမ္းေပၚကဆုိင္ကယ္ဓားျပတုိ႔၏
႐ုိက္ႏွက္ထုိးႀကိတ္ခံခဲ့ရပံုကိုလည္းၾကားခဲ့ရသည္။သူကလည္းထိုအေၾကာင္းကုိမေျပာျပ၊
ကြၽန္ေတာ္ကလည္းမေမးမိ၊မေမးရက္ပါ။

‘ေအးဗ်ာ..လူ႕ဘဝဆုိတာကလည္းအဆန္းၾကယ္သားဗ်။ဒီအေမရိကန္မွာ
ျမန္မာႏုိင္ငံကဒုကၡသည္တစ္ေယာက္အေနနဲ႔လာၿပီးအေျခခ်၊က်င္လည္ရမယ္ဆုိတာ
အိပ္မက္ေတာင္မမက္ဖူးပါဘူးဗ်ာ။ပညာသင္ေလးဘာေလးဒါမွမဟုတ္အလည္
သေဘာမ်ဳိးေတာ့လာမယ္ဆိုတာပဲ။ဆယ္ေက်ာ္သက္တုန္းကစိတ္ကူးခဲ့တာ၊ေအးေလ
..လူ႕ဘဝခရီးလမ္းဆုိတာကလည္းအလိမ္အေကြ႕၊အတက္အဆင္းေတြနဲ႔’ဆုိၿပီး
စာတစ္တန္ေပတစ္တန္ဖြဲ႕၍အေၾကာင္းဆံုရင္သူေျပာတတ္သည္။
ဒီၾကားထဲညႇပ္ညႇပ္ၿပီးဟသၤာတၿမိဳ႕၌ေနထုိင္ခဲ့စဥ္ဆယ္ေက်ာ္သက္ရြယ္ဘဝ
အခ်စ္ကံေခခဲ့သည့္အျဖစ္အပ်က္မ်ား၊မိမိအားအလြန္နားလည္သည့္ယခုလက္ရွိ
ခ်စ္သူသည္သာသူ႕ဘဝပုစၧာအားလံုး၏အေျဖပင္ျဖစ္ေၾကာင္း၊လူမ်ဳိးခ်င္းမတူညီေသာ္
လည္းစစ္မွန္ေသာေမတၱာတြင္မည္သည့္တံတုိင္းအဆီးအတားမွမရွိေၾကာင္းကပ္၍
ကပ္၍ေၾကညာဝင္တတ္သည္။

‘ေအးပါဗ်ာ။ယံုပါတယ္၊ယံုပါတယ္’ဟုကြၽန္ေတာ္ကေခါင္းညိတ္၍ေထာက္ခံ
ရသည္။စတင္ေရာက္ရွိလာသူတစ္ဦးအတြက္မေလးရွားတြင္ဘဝခရီးၾကမ္းတမ္းခဲ့ပံုမ်ား၊
ဒုကၡသည္မ်ားဆုိင္ရာ႐ံုးတြင္စကားျပန္အျဖစ္ျဖတ္သန္းရေသာေန႔ရက္ေတြ..။
‘ဝါသနာကလည္းပါ၊ကုသုိလ္လည္းရဝမ္းလည္းဝအလုပ္ပါဗ်ာ’ဟူ၍ႏွင့္မဆံုး
..’အဲဒီမွာေလအသည္းေလးနဲ႔ေတြ႕တာေပါ့ဗ်ာ’ဆုိတာလည္းပါသည္။
‘မေလးရွားမွာဘယ္နည္းဘယ္ပံုနဲ႔တ႐ုတ္နယ္စပ္ကုိျဖတ္ၿပီးေရာက္လာမွန္း
မသိတဲ့ေျမာက္ကုိရီးယားႏုိင္ငံကလူေတြနဲ႔လည္းဆံုရေသးတယ္ဗ်ာ၊ကြၽန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္း
ကုိဂ်ိမ္းဆုိရင္သူတုိ႔တစ္ေတြနဲ႔ႏွစ္နဲ႔ခ်ီၿပီးအလုပ္လုပ္ခဲ့ရတာကြ’
အကာအကြယ္မဲ့ေၾကမြသြားၿပီးတစ္စစီျဖစ္သြားသည့္ျမန္မာႏုိင္ငံမွလူငယ္
အမ်ဳိးသမီး၊အမ်ဳိးသားတုိ႔၏ဘဝအေထြေထြ။
ေန႔ခင္းေၾကာင္ေတာင္ဘတ္စ္ကားေပၚ၌ဓားျပတုိက္ခံရသည့္ျမန္မာႏုိင္ငံသား
တုိ႔၏အျဖစ္အပ်က္ေတြ။

ခ်စ္စရာေကာင္းၿပီးအႏွစ္သာရရွိသည့္႐ုိးေျမက်ျမန္မာ့ယဥ္ေက်းမႈ၏အိမ္ေထာင္
ေရးစနစ္ႀကီး၊တစ္ပါးေျမသူစိမ္းတစ္ရံဆန္ေသာအရပ္၌ဟားတုိက္ၿပီးပ်က္ရယ္ျပဳမႈ
ခံရျခင္းေတြ။

‘ေဟ့..ဘာမွဂ႐ုစုိက္စရာမလုိဘူး။လူမွာအခြင့္အေရးအျပည့္ရွိတယ္။ဒါက
မေလးရွားေလ၊ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္အဆင္ေျပရင္ၿပီးတာပဲမဟုတ္လား’ဆုိၿပီးျမန္မာႏုိင္ငံ၌
က်န္ရစ္ခဲ့ေသာမိဘ၊သားသမီးတုိ႔၏ေသာကမ်က္ရည္ပူမီးကိုလွ်ံေစသည့္ေခတ္သစ္
ရာဂ၊တဏွာေက်းကြၽန္တုိ႔၏အျဖစ္အပ်က္ေတြ။

‘ျမန္မာႏုိင္ငံမွာရွာလုိ႔မရတဲ့ေငြကုိဒီမေလးရွားမွာကရွာလုိ႔ရတယ္ေလ။
သက္ဆုိင္ရာဘာသာေရးအဆံုးအမေတြနဲ႔အညီေနထုိင္က်င့္ၾကံၿပီးမိသားစုအက်ဳိး၊
ရပ္က်ဳိးရြာက်ဳိးေတြကုိေဆာင္ရြက္တဲ့လူေတြလည္းအမ်ားႀကီးပါဗ်ာ’
တစ္ခါမွ်မၾကားဖူးခဲ့သည့္တရားမဝင္ဘီယာအတုလုပ္ငန္းႀကီး၊ထုိင္း၊တ႐ုတ္
တုိ႔မွဘီယာမ်ားအားစည္ႀကီးမ်ားျဖင့္မေလးရွားသုိ႔တင္သြင္းၿပီးသန္႔စင္ထားသည့္
ကမၻာ့ထိပ္တန္းေစ်းႀကီးသည့္အမွတ္တံဆိပ္ပုလင္းထဲသုိ႔သြတ္သြင္းကာမေလးရွားမွ
တ႐ုတ္ေတြအႀကီးအက်ယ္စီးပြားျဖစ္ေနသည့္မေလးရွားေျမေအာက္စီးပြားေရးလုပ္ငန္း
အေၾကာင္းကုိလည္းမေလးရွားမွအေမရိကန္သုိ႔ဒုကၡသည္အျဖစ္ေရာက္ရွိလာေသာ
မိတ္ေဆြသစ္တစ္ဦးကသူ၏ကုိယ္ေတြ႕ဘဝကုိစိတ္ဝင္စားဖြယ္ေျပာျပသည္။

‘မတတ္ႏုိင္ဘူးေလ။အဆင္ေျပၿပီးဝင္ေငြလည္းေကာင္းေကာင္းရမယ့္အလုပ္
ဆုိရင္လုပ္ၾကရတာပဲဗ်ာ’
‘တကယ္ျဖစ္လာရင္လည္းဘယ္သူမွထိထိေရာက္ေရာက္ကယ္ႏုိင္တာမဟုတ္
ပါဘူးဗ်ာ’
‘ယူအင္ကတ္(UN’sCard)-ကမၻာ့ကုလသမဂၢဒုကၡသည္မ်ားဆုိင္ရာမဟာ
မင္းႀကီး႐ံုး)ကုိေတာ့ရေအာင္ႀကိဳးစားၿပီးယူရတယ္ဗ်ာ။တစ္ခုခုျဖစ္လုိ႔အဖမ္းအဆီး
ခံရရင္အဲဒီယူအင္ကတ္ကုိင္ထားတဲ့လူကုိယူအင္(UN)႐ံုးကလာထုတ္ေပးတယ္ေလ’
ေၾသာ္ဘဝေတြ၊ဘဝေတြ။သိန္းႏွင့္ခ်ီေသာအမိေျမမွထုိင္းႏုိင္ငံေရာက္၊
ဝမ္းစာရွာသူတုိ႔၏ဘဝေတြ၊ရာခုိင္ႏႈန္းေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားဘဝလံုျခံဳမႈကင္းမဲ့ရွာေသာ
မေလးရွားေရာက္ခ်စ္ေသာျမန္မာႏိုင္ငံမွသားပ်ဳိသမီးပ်ဳိတုိ႔၏ေလာကဓံလႈိင္းအဖံုဖံု
အနိမ့္အျမင့္။
‘ေအးေလ..ကုိယ့္တုိင္းျပည္ကလည္းျဖစ္ခ်င္တုိင္းျဖစ္ေနတာကုိး။ဒီလုိဝင္ေငြနဲ႔
အခုလိုေကာင္းေကာင္းစား၊ေကာင္းေကာင္းဝတ္အေနအထားမ်ဳိးျမန္မာႏုိင္ငံမွာ
တစ္ဝက္ပဲရွိၾကည့္၊ကြၽန္ေတာ္အခုထျပန္မယ္ဗ်ာ။အေမ႔ကုိအရမ္းသတိရတယ္’
သူေျပာၿပီးမ်က္ရည္ေတြစီးက်လာသည္ကုိစမူထန္ေရာကြၽန္ေတာ္ပါမၾကည့္
ရက္ပါ။ဥခြံကြဲခဲ့ေသာအသုိက္အျမံဳေဟာင္းကုိေက်းငွက္မ်ားပင္တမ္းတ၍လြမ္းေမာ
တတ္ၾကသည္မဟုတ္ပါလား။

‘ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ဘဝကုိအေကာင္းဘက္ကပဲၾကည့္မွ၊ဒီေလာကႀကီးထဲမွာဆက္ၿပီး
အသက္ရွင္ခ်င္တဲ့စိတ္ရွိမွာ’လုိ႔စမူထန္ကကြၽန္ေတာ္တုိ႔စကားဝုိင္းေတြကုိသိမ္သိမ္
ေမြ႕ေမြ႕ေလးေျပာၿပီးအဆံုးသတ္တတ္သည္။

ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါမည္။
အပုိင္း (၁)
အပုိင္း (၂)
အပုိင္း (၃)
အပုိင္း (၄)
အပုိင္း (၅)
အပုိင္း (၆)
အပုိင္း (၇)