ဘိလပ္ျပည္သား ျမန္မာ့သူရဲေကာင္း

ဘိလပ္ျပည္သား ျမန္မာ့သူရဲေကာင္း

ME  (ယူေက)

'စစ္မႈထမ္းေကာင္းဂုဏ္ျပဳဆုခ်ီးျမႇင့္ပြဲအခမ္းအနားေလး က်င္းပမလို႔ ေလးေလး။ ျမန္မာအသိုင္းအဝိုင္းက လူႀကီး
တစ္ဦးအေနနဲ႔ တက္ေရာက္ေပးပါ ေလးေလးခင္ဗ်'လို႔ ဆိုၿပီး ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ညီလို တူသားလို ရင္းႏွီးခင္မင္သူက ဖိတ္ၾကားလာပါတယ္။ ထူးထူးေထြေထြ ျပန္မေမးေတာ့ ပါဘူး။ 'ေအးပါကြာ တက္ရတာေပါ့လို႔'  တိုတိုပဲ ျပန္
အေျဖေပးလိုက္တယ္။ သူက ပြဲတိုင္းလိုလို ကြၽန္ေတာ့္
အား မပ်က္မကြက္ ဖိတ္ၾကားတတ္သူ၊ ကြၽန္ေတာ္သာ တက္ေရာက္ဖို႔ ပ်က္တဲ့အခါ ပ်က္ေနၿပီး ဒီတစ္ခါေတာ့
သူေျပာတဲ့ရက္မွာ  ကြၽန္ေတာ္လည္း အားေန၊ ပင္စင္စား
တစ္ဦးပဲ အားရမွာေပါ့ ေျပာလိုက ေျပာႏိုင္မည္ ျဖစ္ေသာ္
လည္း   ကြၽန္ေတာ့္မွာကား   ေျမးႏွစ္ဦး ရွိသည္။
သမီးငယ္က    ေမြးထားေသာ    သားႏွစ္ဦးပင္။  ဒီေျမး
ႏွစ္ေယာက္ၾကည့္ရတာ ကြၽန္ေတာ့္မွာ အလုပ္တစ္ခု
မက ႏွစ္ခုပင္ ျဖစ္ေနေတာ့တာပဲ။

အဲဒီေန႔က  လမ္းမွာလာရင္း   လန္ဒန္ၿမိဳ႕ရဲ႕ ေျပာစမွတ္တစ္ခုျဖစ္တဲ့   ယာဥ္ေၾကာပိတ္ဆို႔မႈႀကီးထဲမွာ   ကြၽန္ေတာ္တစ္ေယာက္   ပိတ္မိေနပါၿပီ။
ပြဲခ်ိန္ကစေတာ့မယ္။ ဒီယာဥ္တန္းနဲ႔ေတာ့  ဘယ္လိုမွ
အခ်ိန္မီေရာက္ဖို႔မျမင္။   ေအးေအးလူလူ  အခ်ိန္ကိုက္
ထြက္လာမိတာ  ငါ့အမွားပဲဟု ေရတြက္မိပါတယ္။
အင္း ...ခုမွ ပြဲအေၾကာင္း ဂဃနဏ မေမးမိလိုက္တာ
ခက္ေတာ့တာပဲဟုလည္း  ေတြးမိလိုက္တယ္။  ေၾသာ္
ကိစၥမရွိေလာက္ပါဘူး၊  စစ္မႈထမ္းေကာင္းတံဆိပ္နဲ႔
ငါနဲ႔ ဘာဆိုင္တာမွတ္လို႔၊ ငါက အၿငိမ္းစားဆရာဝန္
အားလပ္ခ်ိန္ ဝါသနာအရ  စာေလးဘာေလးေရးတဲ့
စာေရးဆရာ   ငါ့ကိုခင္လို႔    သက္သက္ဖိတ္တဲ့ပြဲပဲ
ျဖစ္မွာပါဟု တစ္ကိုယ္တည္း ေျဖသိမ့္လိုက္သည္။

ထင္သည့္အတိုင္းပင္ ပြဲၿပီးခ်ိန္နီးကာမွ ကပ္ေရာက္
သြားပါတယ္။  ႐ုံးဝန္ထမ္းအားလုံးကေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္ အား 'ၿပံဳးရႊင္စြာပင္ ဆီးႀကိဳၾကတယ္။ သို႔ေသာ္ ေနာက္က်
မွ ေရာက္လာရသည္မို႔ မ်က္ႏွာ ဘယ္ထားရမွန္းမသိ။
အခန္းထဲက    လူေတြအားလုံး    ပြဲမၿပီးခင္ေလး
စကားလက္စသတ္ေနၾကၿပီး      ကြၽန္ေတာ့္တူက
ကြၽန္ေတာ့္လက္ကိုဆြဲကာ    မိတ္ဆက္ေပးမလို႔ဟု
ဆိုၿပီး လူတစ္ဦးထံ ေခၚသြားပါတယ္။    အရပ္ရွည္ရွည္
အသားျဖဴျဖဴဘိုတစ္ဦးပင္။       ရင္ဘတ္မွာ
လည္း တံဆိပ္ႀကီးေတြနဲ႔။ အဲ ေသခ်ာၾကည့္ေတာ့မွ လြတ္ေျမာက္ေရးတံဆိပ္နဲ႔ ႏိုင္ငံေတာ္စစ္မႈထမ္းတံဆိပ္
ေတြကို တပ္ဆင္ထားတာေတြ႕ရတယ္။ ထိုအခ်ိန္က်မွ
သိလိုက္သည္။ ေၾသာ္ ဆုေပးတာအဂၤလိပ္စစ္ဗိုလ္ႀကီး တစ္ေယာက္ကို ေပးတာကိုး။ သူကပဲ စတင္မိတ္ဆက္
သည္။ သူ႔အမည္မွာ ဒုတိယဗိုလ္မွဴးႀကီး (ၿငိမ္း) Desmond
George Stephen Vertannes   ျဖစ္ေၾကာင္း၊  ျမန္မာ့
တပ္မေတာ္မွာ  အမႈထမ္းေဆာင္ခဲ့တဲ့အတြက္  တပ္
မေတာ္က  ¤င္းအား   ယခုလို   စစ္မႈထမ္းတံဆိပ္ႏွစ္ခု
ခ်ီးျမႇင့္ခဲ့တာကို ဝမ္းသာဂုဏ္ယူမဆုံးေၾကာင္း၊ လန္ဒန္
ၿမိဳ႕  ျမန္မာသံ႐ုံးမွာ  အခမ္းအနားနဲ႔တကြ  စီစဥ္ေပး
ၾကတဲ့ ျမန္မာႏိုင္ငံဆိုင္ရာ ၿဗိတိန္သံအမတ္ႀကီး ဦးေက်ာ္
စြာမင္းနဲ႔ စစ္သံမွဴး  ဗိုလ္မွဴးခ်ဳပ္  တင္ေမာင္ေဆြတို႔ကို
လည္း ေက်းဇူးအထူးတင္ရွိေၾကာင္း၊   ျမန္မာသံ႐ုံး အေဆာက္အအုံမွာလည္း  လန္ဒန္ၿမိဳ႕ရဲ႕ သမိုင္းဝင္ေရွးေဟာင္း အေဆာက္အအုံတစ္ခုအျဖစ္ မွတ္တမ္းတင္ထားတယ္လို႔  သိရွိရပါေၾကာင္း၊ ဒီေန႔ဟာ  သူ႕အတြက္
ေတာ့  မေမ့ႏိုင္ေတာ့မယ့္  အမွတ္တရေန႔ေလးျဖစ္ ေၾကာင္း၊ ျမန္မာျပည္ကိုလည္း  မၾကာခဏ  သတိရလ်က္ရွိေၾကာင္းစသည္ျဖင့္ သီကာပတ္ကုံး မရပ္မနား ေျပာေနပါေတာ့တယ္။    ကြၽန္ေတာ့္တူတစ္ျဖစ္လဲ သံအမတ္ႀကီးက ၿပံဳးၿပံဳးနဲ႔ပဲ  နားေထာင္ၿပီးေနာက္ ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ မိတ္ဆက္ေပးပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္လည္း သူ႔ အေၾကာင္း ေသေသခ်ာခ်ာ မသိပါဘဲလ်က္ စစ္မႈထမ္း
ေကာင္းတံဆိပ္ရရွိသည့္အတြက္ ဂုဏ္ယူဝမ္းေျမာက္
မိေၾကာင္း၊ ယာဥ္ေၾကာပိတ္မိေနသည့္အတြက္ ေနာက္
က်သြားတာ ေတာင္းပန္ေၾကာင္းျဖင့္ ေလာကြတ္စကား ျပန္ဆိုရပါတယ္။

အခမ္းအနားက ၿပီးဆုံးသြားပါတယ္။ ဧည့္သည္ေတြ
ကလည္း ျပန္ၾကၿပီ။ ဒါေပမယ့္ ကြၽန္ေတာ့္အတြက္ေတာ့္
အခုမွ အစပ်ဳိးပါတယ္။  ျမန္မာ့တပ္မေတာ္မွာ စစ္မႈ ထမ္းခဲ့တဲ့ အဂၤလိပ္စစ္ဗိုလ္ႀကီးဆိုတာ   ကြၽန္ေတာ့္ အတြက္ေတာ့ စိတ္ဝင္စားဖြယ္အျပည့္။ သူက ဘယ္သူ ဘယ္ဝါလဲ။   ျမန္မာ့တပ္မေတာ္မွာ   ဘယ္တုန္းက ဘာတာဝန္ထမ္းေဆာင္ခဲ့တာလဲ။ ဘယ္လိုစြမ္းေဆာင္ရည္ေၾကာင့္ စစ္မႈထမ္းေကာင္းတံဆိပ္ကို ခ်ီးျမႇင့္ခံရတာလဲ။ စာေရးဆရာပီပီ အေတြးမ်ားစြာနဲ႔ ကြၽန္ေတာ့္
တူေတာ္ေမာင္ကို ေမးခြန္းထုတ္ေနမိသည္။ သူ႔ခမ်ာလည္း
 အခမ္းအနား ျဖစ္ေျမာက္ေရး စီစဥ္ၫႊန္ၾကားေနခဲ့ရလို႔ ေမာေနေရာေပါ့။ ကြၽန္ေတာ္သိခ်င္သည္မ်ားကို  တစ္ခြန္းတည္းပဲ ေျဖရွာတယ္။ ေလးေလး သိခ်င္ရင္ သူကိုယ္တိုင္ေရးေပးထားတဲ့ ကိုယ္ေရးမွတ္တမ္း ကြၽန္ေတာ့္မွာရွိ တယ္။ ေလးေလးကိုေပးမယ္တဲ့။

စာေရးဆရာဆိုတာ ေတးသြားေလးတစ္ပုဒ္၊ စာေလး
တစ္ပိုဒ္၊ အၿပံဳးေလးတစ္ပြင့္၊ ပန္းေလး တစ္ဖူးတစ္ငုံကို ပင္ ဂႏၳဝင္ေတးသြား၊ သမိုင္းဝင္ဝတၴဳ၊ ေမွာ္ဝင္အျပံဳး၊ 'ၿမိဳင္ဝန္ေဟနန္းသဖြယ္ ေရးတတ္ ဖြဲ႕တတ္ ၾကတာဘဲေလ'     ဒုတိယဗိုလ္မွဴးႀကီး(ၿငိမ္း)   Desmond George Stephen Vertannes(ၾကည္း ၅၁၉၄) ၏ ကိုယ္ေရးမွတ္တမ္းေလးက စာေရးဝါသနာပါလွတဲ့ ကြၽန္ေတာ့္အတြက္ေတာ့ တစ္သက္တာ မွတ္တမ္းပင္။ ေဆးထိုးအပ္သာ ကိုင္ခဲ့ေသာ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ ကေလာင္လက္မွာ
ဘဝတစ္ေလွ်ာက္ ေသနတ္ကိုင္ခဲ့တဲ့ ဒုတိယဗိုလ္မွဴးႀကီး
ဆိုသူ အေၾကာင္းကို အလိုအေလ်ာက္ပင္ သီကုံးေရးဖြဲ႕ ခဲ့မိပါေတာ့တယ္။

၁၉၄၄ ခုႏွစ္၊ ဇန္နဝါရီလ

အိႏၵိယႏိုင္ငံေတာင္ပိုင္း၊ ဘန္ဂေလာၿမိဳ႕

အိႏၵိယႏိုင္ငံ ေတာင္ဘက္ပိုင္းရွိ ဘန္ဂေလာၿမိဳ႕ေလး
မွာ ၿဗိတိသွ်တို႔အုပ္ခ်ဳပ္စဥ္အခ်ိန္ ၁၈၃၁ ခုႏွစ္မွ
၁၈၈၁ ခုႏွစ္အထိ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးဆိုင္ရာဌာနခ်ဳပ္ တည္ရွိ
ရာ ၿမိဳ႕ေလးျဖစ္ခဲ့သည္။ အိႏၵိယႏိုင္ငံ လြတ္လပ္ေရး
ရခဲ့သည့္ ၁၉၄၇ ခုႏွစ္အထိ ၿဗိတိသွ်တို႔က အုပ္ခ်ဳပ္ေရး ႏွင့္ ကာကြယ္ေရး႐ုံးဌာနမ်ားကို ဖြင့္လွစ္ထားရွိခဲ့သည္။ ထိုဘန္ဂေလာၿမိဳ႕ေလးရွိ ဗိုလ္သင္တန္းေက်ာင္းတြင္ သင္တန္းတက္ရန္ ဗိုလ္ေလာင္း Vertannes  တစ္ေယာက္ ေရာက္ရွိလာခဲ့သည္။ ထိုစဥ္က သူ၏ အသက္မွာ
၁၉ ႏွစ္။  အိႏၵိယ ဘာသာစကားတတ္ေျမာက္ျခင္း မရွိ
သျဖင့္ အိႏၵိယ၏ တကၠသိုလ္ဝင္စာေမးပြဲ ေျဖဆိုခြင့္မရ
ခဲ့။ အမွန္ေတာ့ ဒုတိယဗိုလ္မွဴးႀကီး (ၿငိမ္း) Vertannes 
သည္ အိႏၵိယႏိုင္ငံတြင္ ေမြးဖြားႀကီးျပင္းခဲ့သူမဟုတ္သလို အဂၤလန္ျပည္တြင္ ေမြးဖြားခဲ့သူလည္းမဟုတ္ပါေပ။

ဖခင္ျဖစ္သူ Vertannes Stephen Vertannes မွာ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕တြင္ အခြန္အရာရွိအျဖစ္ ၁၉၃၈ ခုႏွစ္အထိ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ခဲ့ရာ ¤င္းအား ရန္ကုန္ၿမိဳ႕၌ပင္ ၁၉၂၄ ခုႏွစ္ ဒီဇင္ဘာလ ၁၇ ရက္ေန႔တြင္ ေမြးဖြားခဲ့သည္။
လူငယ္ေလးVertannes  မွာ ၁၉၄၁ ခုႏွစ္ ဂ်ပန္စစ္ မျဖစ္
ပြားခင္အထိ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕၌ ပညာသင္ၾကားခဲ့သည္။ ထို႔ေနာက္ ၄င္း၏ဖခင္မွာ အိႏၵိယအရန္တပ္ဖြဲ႕တြင္ ဗိုလ္မွဴးအျဖစ္ တာဝန္က်သျဖင့္ အိႏၵိယႏိုင္ငံသို႔ ၁၉၄၂ ခုႏွစ္တြင္ ေျပာင္းေရႊ႕ခဲ့သည္။ လူငယ္ေလး Vertannes
လည္း ေကာ္လ္ကတၱားၿမိဳ႕တြင္ ၁၈ လ ၾကာ ပညာသင္
ၾကားခဲ့သည္။ ယခုေနာက္ဆုံးေတာ့ ဗိုလ္သင္တန္း ေက်ာင္းသို႔ ၁၉၄၄ ခုႏွစ္ ဇန္နဝါရီလမွ ေအာက္တိုဘာ
လအထိ တစ္ႏွစ္နီးပါးခန္႔ တက္ေရာက္ကာ အိႏၵိယ
ေျမာက္ပိုင္းရွိ  Burma Regimental Centre   ၌
ေျခလ်င္တပ္ရင္းသင္တန္းသို႔ ဆက္လက္ တက္ေရာက္ ခဲ့သည္။ သင္တန္းၿပီးေသာအခါBurma Intelligence
Corps ၌ တာဝန္က်သည္။ ထို႔ေနာက္ 2nd British Division
ႏွင့္ 17th Indian Division of the 14th Armyတို႔တြင္
အဆင့္ဆင့္ ေျပာင္းလဲတာဝန္ထမ္းေဆာင္ခဲ့သည္။ ယင္းသို႔ တာဝန္မ်ား ထမ္းေဆာင္ေနခ်ိန္ပင္ ဒုတိယ
ကမၻာစစ္ႀကီးလည္း ဆုံးခန္းတိုင္ခဲ့သည္။ ဗိုလ္ႀကီးအဆင့္
ရာထူး ရရွိေပၿပီ။

၁၉၄၆ ခုႏွစ္၊ မတ္လ

ျမန္မာႏိုင္ငံ၊ ျမစ္ႀကီးနားၿမိဳ႕

စစ္ဟူသည္ 'မီး' ဟု ဆိုလွ်င္ မီးကိုၿငႇိမ္းႏိုင္သည့္ ေရမွာ
ၿငိမ္းခ်မ္းေရးသာ ျဖစ္သည္။ ပထမကမၻာစစ္ျဖင့္ တစ္
ကမၻာလုံး ေတာက္ေလာင္အၿပီးတြင္ ဒုတိယကမၻာစစ္ ဆိုသည္က လူသားတို႔၏ အသက္အိုးအိမ္စည္းစိမ္မ်ား
ကို ထပ္မံေလာင္ၿမိဳက္ေစခဲ့သည္။ ယခုေတာ့ ကမၻာစစ္
ႀကီး ၿပီးဆုံးခဲ့ၿပီ။ မီးသည္ ေရႏွင့္ေတြ႕က ၿငိမ္းရသည္သာ။
ဒုတိယကမၻာစစ္ႀကီး ၿပီးဆုံးသျဖင့္ အေပ်ာ္ရဆုံးထဲတြင္ စစ္သားတစ္ေယာက္ျဖစ္သည့္ ဗိုလ္ႀကီး Vertannes
ကိုယ္တိုင္လည္း အပါအဝင္ပင္။ ထပ္ဆင့္ေပ်ာ္ရသည္က
ျပန္တမ္းဝင္အရာရွိအျဖစ္ သူေမြးဖြားရာ ျမန္မာျပည္တြင္
တာဝန္ထမ္းေဆာင္ခြင့္ရျခင္းေၾကာင့္တည္း။

ဗိုလ္ႀကီး Vertannes
 မွာ ၁၉၄၆ ခုႏွစ္ မတ္လမွ
၁၉၄၈ ခုႏွစ္အထိ ကခ်င္ေသနတ္ကိုင္ တပ္ရင္း (၂)တြင္
တာဝန္ ထမ္းေဆာင္ရသည္။ ၁၉၄၈ ခုႏွစ္ ဇန္နဝါရီလ
၄ ရက္ေန႔တြင္ ျမန္မာျပည္ႀကီး လြတ္လပ္ေရးရၿပီ။
လြတ္လပ္ေရးႏွင့္အတူ ေရာင္စုံသူပုန္ေသာင္းက်န္းမႈ ကား ယွဥ္တြဲပါလာခဲ့သည္။ ဂိုဏ္းဂဏ၊ ႏိုင္ငံေရး အယူ
ဝါဒမ်ား ကြဲလြဲမႈေၾကာင့္ ကြန္ျမဴနစ္မ်ားက ပုန္ကန္ၾက
သည္။  ပုန္ကန္ထၾ<ြကမႈမ်ားမွာ ျမန္မာျပည္အႏွံ႔  မီးခိုး
ၾ<ြကက္ေလွ်ာက္ပမာ ပ်ံ႕ႏွံ႔လ်က္ရွိသည့္အခ်ိန္တြင္ သူ႔
အေနျဖင့္ ဗမာ့ေသနတ္ကိုင္ တပ္ရင္း (၆)တြင္ ဆက္
သြယ္ေရးအရာရွိအျဖစ္ တာဝန္ထမ္းေဆာင္လ်က္ရွိ သည္။

ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ (Burma
Communist Party-BCP) ေတာခိုၿပီ။

မီးေလာင္ရာေလပင့္ဆိုသကဲ့သို႔ သူပုန္ထၾကြရာ ေနရာတိုင္းတြင္ ဝါဒမႈိင္းမွာ တိုက္လ်က္ရွိေတာ့သည္။ ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီကို ေထာက္ခံသူ စစ္သားမ်ား
မွာ ဗမာ့ေသနတ္ကိုင္ တပ္ရင္းမွ ႏုတ္ထြက္ကုန္ၾကသည္။
တပ္မွႏုတ္ထြက္သည့္ ဦးေရမွာ တစ္ေန႔တျခား မ်ားျပား
လာရာ အစိုးရသစၥာခံ အမာခံတပ္ဖြဲ႕မ်ား၏ အင္အားကို
တိုးခ်ဲ႕ရန္ လိုအပ္လာခဲ့သည္။ လြတ္လပ္ေရးခရီးလမ္း သည္ မခူးခင္က ၫြတ္၍ ေၾကြသည့္ ပန္းပမာရွိေခ်ၿပီ။ ထိုအခ်ိန္တြင္ ဗိုလ္ႀကီး Vertannes မွာ ဗိုလ္မွဴးႀကီးလဇြန္တန္အား ကူညီအားျဖည့္ရန္ တာဝန္က် ေရာက္ခဲ့
သည္။ ဗိုလ္မွဴးႀကီးလဇြန္တန္မွာ ျမစ္ႀကီးနားၿမိဳ႕ရွိ ကခ်င္
ေသနတ္ကိုင္တပ္ရင္း (၃) ႏွင့္ တပ္ရင္း (၄) တို႔ကို ႀကီးၾကပ္
ကြပ္ကဲေနရသူျဖစ္သည္။  ၁၉၄၈ ခုႏွစ္  ၾသဂုတ္လမွ
စတင္ကာ တပ္ေရးဗိုလ္ႀကီးအျဖစ္ ဗိုလ္မွဴးႀကီးလဇြန္တန္
၏ တပ္ရင္းႏွစ္ခုတြင္ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ခဲ့သည္။

အမိန္႔

ျပင္ဦးလြင္ၿမိဳ႕ေျမာက္ပိုင္းစစ္ဌာနခ်ဳပ္အား ျပန္လည္သိမ္းပိုက္ရန္

၁၉၄၉ ခုႏွစ္ အေစာပိုင္းတြင္ျဖစ္သည္။ ကရင္တပ္ဖြဲ႕ ေတာခိုခဲ့ၿပီး ျပင္ဦးလြင္ၿမိဳ႕ရွိ ေျမာက္ပိုင္း စစ္ဌာနခ်ဳပ္
အား သိမ္းယူခဲ့သည္။ သို႔ျဖစ္၍ ယခုအမိန္႔အရ ကခ်င္
ေသနတ္ကိုင္တပ္ရင္း (၃) မွာ ရန္သူ႔လက္မွ စစ္ဌာနခ်ဳပ္
ကို ျပန္လည္သိမ္းပိုက္ရမည္ျဖစ္သည္။

စစ္ဆင္ေရး စတင္ခဲ့ၿပီ

တပ္ရင္း (၃) အင္အားကို စုစည္းၿပီးေနာက္ ျမစ္ႀကီးနား
ၿမိဳ႕မွ လား႐ႈိးၿမိဳ႕သို႔ ေလယာဥ္ျဖင့္ ထြက္ခြာခဲ့ၿပီး လား႐ႈိးမွ
တစ္ဆင့္ ျပင္ဦးလြင္ၿမိဳ႕သို႔ ခ်ီတက္ခဲ့သည္။ ျပင္ဦးလြင္ၿမိဳ႕
တြင္ ကရင္တပ္ဖြဲ႕ႏွင့္ တိုက္ပြဲအျပင္းအထန္ ျဖစ္ပြားခဲ့
သည္။ ရန္သူတပ္မွာ အသာစီးရသည့္ အေနအထား ျဖစ္ေသာ္လည္း စစ္တြင္ ဗ်ဴဟာသည္ အဓိကက်ရာ မဟာဗ်ဴဟာေျမာက္မႈ၊ တပ္ဖြဲ႕ဝင္မ်ား၏ ရြပ္ရြပ္ခြၽံခြၽံ တိုက္ထုတ္မႈတို႔ေၾကာင့္ ေနာက္ဆုံးတြင္ ရန္သူတပ္မ်ား
လက္နက္ခ် အ႐ႈံးေပးခဲ့ရသည္။ ျပင္ဦးလြင္ၿမိဳ႕ ေျမာက္
ပိုင္းစစ္ဌာနခ်ဳပ္အား ျပန္လည္သိမ္းပိုက္ရရွိခဲ့သည့္ ေအာင္ပြဲမွတ္တိုင္ကို စိုက္ထူႏိုင္ခဲ့သည္။

ME  (ယူေက)

ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါမည္။