ႏႈတ္ဆက္ပါတယ္
မိုးဟာ တံခါးမေခါက္ပဲ ရြာခ်တဲ႔ၿမိဳ႕ေလးေရ
စိန္ပန္းေတြ ပြင့္တိုင္း
လယ္ကြင္းစိမ္းစိမ္း လမ္းေလးေတြ႕တိုင္း
ခ်စ္စရာၿမိဳ႕ကို လြမ္းေနပါ့မယ္
ေကာက္ေကာက္ေကြ႕ေကြ႕
လမ္းေလးေတြ ျမင္တိုင္း
စိတ္ေကာက္တတ္တဲ႔ ပုသိမ္သူေလး
လြမ္းေနပါ့မယ္ ။
ပုသိမ္ထီးမေဆာင္းပဲ
ေခါက္ထီးေဆာင္းတဲ႔ ပုသိမ္သူေရ
လမ္းမကူးရဲတဲ႔ ဧည့္သည္ေတြျမင္ရင္
ငါ့ကို သတိရပါ ။
ေရႊမုေဌာဘုရားက ခိုေလးေတြ
ငါ့ကို လြမ္းလို႔ ငိုမွာလား
ငါ့မွာေတာ့
ကန္သံုးဆင့္က ထိုင္ခံုေလး
လြမ္းေနေရာ့မွာ ။
တာဝတိံသာ ဘုရားမွာ
မင္း ဘဝ ျမင့္ေစဖို႔ ေတာင္းတဲ႔ဆုမ်ား
ျပဳတဲ႔ကုသိုလ္အားလံုး
မင္းနာမည္နဲ႔ ေရစက္ခ်တယ္
ကုသိုလ္အဖို႔ေၾကာင့္ ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ ။
ပုသိမ္သူေရ
ေရေပၚေစ်းကို အတူလည္ပတ္ခဲ႔တာ
ေရေပၚေရးတဲ႔ အရုပ္ေတြပါကြယ္
က်ိဳးက်သြားတဲ႔ ေျမာင္းျမတံတားႀကီးဟာ
မႏိုင္ဝန္ေတြထမ္းရတဲ႔
ငါ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္လို ။
ပင္လယ္ ကမ္းစပ္ကို
ေဟာ္တယ္ေတြ ၿမိဳထားတဲ႔ ေငြေဆာင္မွာ
"အုန္းသီးထဲ ဘယ္သူေရထည့္တာလဲ "
မင္း ေမးတုန္းက
"ငါ့ရင္ဘတ္ထဲ ဘယ္သူမင္းကိုထည့္ေပးလဲ "
ျပန္ေမးေတာ့
ပ်က္သြားတဲ႔ မင္းမ်က္ႏွာကို ၾကည့္ရင္း
အနာဂတ္ကို ငါ ရိပ္မိတယ္ ။
ပင္လယ္ငါးေတြ မွ်ားတုန္းက
မင္းအၿပံဳးနဲ႔မွ်ားလို႔
တြန္႔တြန္႔လူးသြားတဲ႔ ငါးပူတင္းေလးဟာ
ငါဆိုတာ
မင္းလည္း သိမွာပါ ။
စကားလံုးေတြ မရွိတဲ႔အခါ
ပင္လယ္ကို အတူေငးခဲ႔ၾက
( မ်က္လံုးေတြ မဆံုခ်င္သူအဖို႔
ပင္လယ္ကိုေငးတာ အေကာင္းဆံုးျဖစ္မွာပါ)
လိႈင္းေရ…
တစ္ဘဝစာမဟုတ္ပဲ
ဘာေၾကာင့္ ပုတ္ခတ္လဲ
လိႈင္းက်ီစယ္လို႔ သဲအိမ္ေလး ငိုေနတယ္ ။
မထိတထိပုတ္ခတ္တယ္ဆိုေပမယ့္
ကမ္းစပ္ေလး ငိုခဲ႔တယ္
အခ်စ္ဟာ ဒီလိုပါပဲ
ပုသိမ္သူေလး မထိတထိၿပံဳးတယ္ဆိုေပမယ့္
အညာသားေလး ၿပိဳခဲ႔တယ္…
မင္းေပ်ာ္ဖို႔ ၿပိဳေပးရဲတဲ႔ ကမ္စပ္းေလးပါကြယ္
မင္းမို႔ ပုတ္ရက္တယ္ ။
ပုသိမ္သူေရ
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္နဲ႔ ေလွာ္တဲ႔ေလွငယ္ေလး
လိႈင္းေအာက္ျမဳပ္သြားေပါ့ ။
ငါ ျပန္လာမယ့္ ေန႔အထိ
ပင္လယ္ေရ က်န္ဦးမွာ
စိန္ပန္းပြင့္ဖို႔ေတာ့ မေသခ်ာဘူး
ဒါဆို မင္းစိတ္ေရာ…
(ေအးေပါ့ )
မင္းအခ်စ္ဟာ ပင္လယ္ေရမွ မဟုတ္တာ
ခမ္းလြယ္ ေပ်ာက္လြယ္
အေငြ႕ပ်ံတာ ျမန္လိုက္တာကြယ္ ။
မေရာက္ႏိုင္မွန္း သိေပမယ့္
စကၠဴေလယာဥ္ပ်ံေလး
မင္းနာမည္ေရးၿပီး လႊတ္မိဦးမွာ…
မေရာက္ႏိုင္မွန္း သိေပမယ့္
စကၠဴေလွေလး
ဧရာဝတီျမစ္ထဲ ေမ်ာမိဦးမွာ…
ပုသိမ္သူေရ
ကံကုန္ရင္ ခဲျခစ္ျဖည့္လို႔မွ မရတာ
ငါတို႔ ေဝးၾကရံုေပါ့ဟာ ။ ။
ဆန္းေက်ာ္စြာဝင္း
No comments:
Post a Comment