၁၉၃၈ ခုႏွစ္ ဇန္န၀ါရီ ၈ ရက္ ၁၂၉၉ ခုႏွစ္၊ ျပာသိုလဆန္း ၈ ရက္္၊ စေနေန႔ သခင္ဖိုးလွႀကီး ေခါင္းေဆာင္၍ ေရနံေျမသပိတ္ႀကီး စတင္ေပၚေပါက္လာခဲ့သည္။ သခင္ဖိုးလွႀကီးသည္ သပိတ္တပ္ကို ေခါင္းေဆာင္ကာ ရန္ကုန္အထိ ခီ်တက္လာခဲ့သည္။ မေကြးအေရာက္တြင္ သခင္ဖိုးလွႀကီးကို ျမင္းစီးအဂၤလိပ္စစ္သားမ်ားက ၀ိုင္း၀န္း႐ိုက္ႏွက္ၿပီး လက္ကိုႀကိဳးတုပ္ကာ ဖမ္းေခၚသြားသည္။ ထိုျမင္ကြင္းကို ၁၅ ႏွစ္ေက်ာ္အရြယ္ ေမာင္ေက်ာ္ညြန္႔ေလး ျမင္ေတြ႕သည့္အခါ ငုပ္လွ်ဳိးေနသည့္ မ်ဳိးခ်စ္စိတ္ဓာတ္ ႐ုန္းကန္ထၾကြသြားသည္။ အဂၤလိပ္မ်က္ႏွာျဖဴမ်ားကို အမုန္းႀကီးမုန္းသြားမိခဲ့သည္။ လြတ္လပ္ေရးအတြက္ တိုက္ပဲြ ၀င္ခ်င္သည့္စိတ္ ေပၚေပါက္လာသည္။ အံကို တင္းတင္းႀကိတ္လိုက္မိသည္။
''အဘိုးတပ္မေတာ္ထဲေရာက္တဲ့ အေၾကာင္းအရင္းက သခင္ဖိုးလွႀကီးကို အဘိုးေရွ႕မွာအဂၤလိပ္ ျမင္းစီး စစ္သားေတြက ထိုးႀကိတ္ၿပီး ႀကိဳးနဲ႔ ဆဲြသြားတာက စတာပဲ။ အဲဒီတုန္းက တပ္မေတာ္ဆိုတာ အဘိုးတို႔ဆီမွာ မရိွေသးေတာ့ နီးစပ္တဲ့ေတာ္လွန္ေရးသမားေတြနဲ႔ သြားေပါင္းတာေပါ့''ဟု အဘိုးက မာန္ပါပါႏွင့္ သူ၏လြတ္လပ္ေရးတိုက္ပဲြ၀င္လမ္းေၾကာင္း အစကို ေျပာျပသည္။
ရန္ကုန္တိုင္းေဒသႀကီး၊ သဃၤန္းကၽြန္းၿမိဳ႕နယ္၊ အမွတ္ ၈ ရပ္ကြက္ရိွ ေခ်ာင္က်က်ေနရာေလးရိွ ၁၀ ေပပတ္လည္အခန္းေလး၏ ေလးေပအက်ယ္မွ်ရိွေသာ ခုတင္ေလးေပၚမွာ သခင္ေလးေသာင္ (ခ) လြတ္လပ္ေရးေမာ္ကြန္း၀င္ (ပထမအဆင့္)ႏိုင္ငံ့ဂုဏ္ရည္(ဒုတိယအဆင့္) ဗိုလ္ႀကီးေက်ာ္ညြန္႔ထိုင္ေနသည္။ လြတ္လပ္ေရးတိုက္ပဲြ၀င္ခဲ့သည့္အတြက္ရရိွခဲ့ေသာ ဆုတံဆိပ္မ်ားကို အျမတ္တႏိုးထိုင္ၾကည့္ေနသည္။ အဘိုး၏ဇနီး ေဒၚဂြမ္းပံုက အဘိုး၏ခုတင္ေအာက္တြင္ မီးေသြးမီးဖိုႏွင့္ ထမင္းအိုးတည္ေနသည္။ သားျဖစ္သူ ကအျပင္တြင္ ပန္းရန္သြားလုပ္ေနသည္ဟု သိရသည္။ အသက္ ၁၀၅ ႏွစ္အရြယ္ရိွေပမဲ့ လြတ္လပ္ေရး တိုက္ပဲြ၀င္ စစ္ျပန္ေဟာင္းႀကီးျဖစ္သည့္အတြက္ အားမာန္ကေတာ့ ျပည့္ေနတုန္းပင္။ သို႔ေသာ္ အၾကား အာ႐ံုကေတာ့ ခ်ဳိ႕ယြင္းရွာေနသည္။ ဂ်ပန္ေခတ္ကို ထဲထဲ၀င္၀င္ျဖတ္သန္းခဲ့သည္ဟု ခိုင္မာသည့္အခ်က္က ဂ်ပန္စကားကိုေကာင္းစြာ ေျပာတတ္ျခင္းျဖစ္သည္။ ထိုသို႔ေသာႏိုင္ငံ့ဂုဏ္ေဆာင္အဘိုးသည္ တလေလး ေသာင္းခဲြႏွင့္ ငွားေနရေသာ ၁၀ ေပပတ္လည္အခန္းေလးတြင္ ဘ၀ေန၀င္ခိ်န္ကို ညိႇဳးညိႇဳးငယ္ငယ္ျဖင့္ ျဖတ္သန္းေနရရွာသည္။
ေမာ္ကြန္း၀င္ပုဂၢိဳလ္ႀကီးျဖစ္လာမည့္ ေမာင္ေက်ာ္ညြန္႔ေလးကို ျမန္မာသကၠရာဇ္ ၁၂၈၄ ခုႏွစ္၊ နယုန္လဆန္း ၁၁ ရက္ေန႔တြင္ မေကြးတိုင္းေဒသႀကီး ေက်ာက္ပန္းေတာင္းၿမိဳ႕တြင္ ကုန္သည္အဘဦးဘဒင္၊ အမိေဒၚႏွင္းဥတို႔မွ ေမြးဖြားခဲ့သည္။ ေမြးခ်င္းေလးဦးအနက္ အငယ္ဆံုးသားျဖစ္သည္။ ေမာင္ေက်ာ္ညြန္႔အရြယ္ေရာက္စ ၁၅ ႏွစ္ေက်ာ္ ၁၆ ႏွစ္အရြယ္တြင္ ေရနံေျမသပိတ္ႀကီးႏွင့္ ၁၃၀၀ ျပည့္အေရးေတာ္ပံုကို မ်က္၀ါးထင္ထင္ ျမင္ေတြ႕ခဲ့ရသည္။ အလုပ္သမားမ်ားအေပၚ အဂၤလိပ္စစ္သားမ်ား၏ ဖမ္းဆီးနိွပ္စက္သည္ကို ျမင္ရသည့္အခါ တိုင္း ႀကိတ္မႏိုင္ ခဲမရျဖစ္ခဲ့ရသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ၁၆ ႏွစ္အရြယ္ ေမာင္ေက်ာ္ညြန္႔သည္ လြတ္လပ္ေရးအတြက္ တိုက္ပဲြ၀င္ဖို႔ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်လိုက္ေတာ့သည္။
နိုင္ငံလြတ္လပ္ေရးဆံုး႐ံႈး၍ ကၽြန္ျဖစ္ေနရသည့္အခိ်န္တြင္ လူငယ္တဦးျဖစ္ခဲ့ရေသာ ေမာင္ေက်ာ္ညြန္႔သည္ ထိုစဥ္အခိ်န္က အဂၤလိပ္နယ္ခ်ဲ႕အား ဆန္႔က်င္သူအခ်ဳိ႕ႏွင့္ပူးေပါင္း၍ ရရာလက္နက္ကိုကိုင္ကာ နယ္ခဲ်႕တို႔ကို ေတာ္လွန္ခဲ့သည္။ ၁၉၄၂ ခုႏွစ္တြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းေခါင္းေဆာင္သည့္ ရဲေဘာ္သံုးကိ်ပ္သည္ ဂ်ပန္ တပ္မေတာ္ႏွင့္အတူ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္းသို႔ ၀င္ေရာက္လာသည္ဟု သိရသည့္အခါ ကိုေက်ာ္ညြန္႔ အားတက္မိ သည္။ အဂၤလိပ္တပ္မ်ား ျမန္မာႏိုင္ငံထြက္ခြာသြားသည့္အခါတြင္ ဖက္ဆစ္ဂ်ပန္တို႔၏ ဘီလူးေခါင္းေပၚလာ သည္။ ျမန္မာအမ်ဳိးေကာင္းသမီးေတြကို အဓမၼျပဳက်င့္သည္။ ထင္ရာစိုင္းၾကသည္။ က်ားေၾကာက္လို႔ ဆင္ႀကီးကိုး ဆင္ႀကီးက က်ားထက္ပင္ ဆိုးေနသည္။ ဖက္ဆစ္တို႔၏ ရက္စက္ယုတ္မာမႈကို ေန႔တိုင္းျမင္လာရ သည့္အခါ မေကြးနယ္၊ ေက်ာက္ပန္းေတာင္းသား ကိုေက်ာ္ညြန္႔တေယာက္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကိုပင္ အျပစ္ျမင္မိသည္။
၁၉၄၅ မတ္ ၂၇ ရက္ေန႔တြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္က ဂ်ပန္တို႔ကို စတင္ေတာ္လွန္သည့္အခါ သူအားတတ္သေရာပါ၀င္ဖို႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္သည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းတည္ေထာင္ထားသည့္ ဗမာ့တပ္မေတာ္ကို၀င္ေရာက္ရန္ အဆက္အသြယ္မ်ား၏ အကူအညီျဖင့္ တံြေတးနယ္ဘက္ရိွ ဖက္ဆစ္မ်ားကိုေတာ္လွန္ေနေသာ ရဲေဘာ္ သံုးကိ်ပ္၀င္ ဗိုလ္မင္းေခါင္တပ္သို႔၀င္ရန္ အေၾကာင္းဖန္လာခဲ့သည္။ ေက်ာက္ပန္းေတာင္းမွ တံြေတးသို႔ ေျခလ်င္ထြက္လာခဲ့သည္။ လမ္းတေလွ်ာက္ အခက္အခဲမ်ဳိးစံုႀကံဳရသည္။ ထမင္းငတ္တဲ့ရက္ေတြ လည္းရိွခဲ့သည္။ လမ္းခရီးတ၀က္တြင္ ဂ်ပန္တပ္သားမ်ားႏွင့္ေတြ႕၍ အသက္လု၍သတ္ပုတ္ခဲ့ရသည္။ သို႔ေသာ္ ကိုေက်ာ္ညြန္႔ မေၾကာက္မရံြ႕ တံြေတးသို႔ အေရာက္လွမ္းခဲ့သည္။ သူဆံုးျဖတ္ထားသည့္ လြတ္လပ္ေရး အစစ္အမွန္အတြက္ တိုက္ပဲြ၀င္ရန္ အခက္အခဲအားလံုးကို ေက်ာ္လႊားခဲ့သည္။
''တံြေတးကို သြားတယ္။ ဗိုလ္မင္းေခါင္တပ္နဲ႔ သြားေပါင္းမလို႔ေရာက္ခါနီး ဂ်ပန္စစ္သားႏွစ္ေယာက္နဲ႔ ေတြ႕တယ္။ သူတို႔ေသနတ္ေတြမွာ လံွစြပ္ေတြနဲ႔၊ မင္းဘယ္ကလဲေမးေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ရြာသားပါလို႔ ဂ်ပန္လို ျပန္ေျဖမိေတာ့ ေအာင္ဆန္းေကဒါ၊ ေအာင္ဆန္းဘက္ေတာ္သားဆိုၿပီး လံွစြပ္နဲ႔ထိုးတယ္။ အဘိုး ကတေယာက္ သူတို႔က ႏွစ္ေယာက္။ ဒါေပမဲ့ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္လံုးကို သတ္ႏိုင္ခဲ့တယ္။ အဲဒီမွာ လက္ကို ဒဏ္ရာရတာပဲ''ဟု အဘိုးေက်ာ္ညြန္႔က ဒဏ္ရာရထားေသာသူ၏ ဘယ္ဖက္လက္ကိုကိုင္၍ ေျပာျပသည္။
ဂ်ပန္စစ္သားႏွစ္ဦးႏွင့္ အသက္လု သတ္ပုတ္လာခဲ့ၿပီး လက္တြင္ဒဏ္ရာရလာသည္။ တံြေတးသို႔ ေရာက္သည့္ အခါ လက္မွဒဏ္ရာကို ေဆးတပ္သားကၾကည့္ေပး၍ ျဖတ္ရမည္ေျပာသည့္အခါ အလြန္ပင္စိတ္ဓာတ္က်ဆင္း သြားသည္။ ထိုအေၾကာင္းကို ဗိုလ္မင္းေခါင္ကိုေျပာျပသည့္အခါ ေဆးတပ္သားကိုေခၚဆူသည္။ လက္တဖက္လည္း မဆံုး႐ံႈးရေတာ့ေပ။ လက္ကို ေဆးပတ္တီးစည္း၍ထားရသည္။ စစ္အတြင္း ေဆးပစၥည္းရွားပါးသည့္အတြက္ အဘိုးေက်ာ္ညြန္႔၏လက္သည္ မိေမြးတိုင္း ဖေမြးတိုင္း ျပန္ မေကာင္းႏိုင္ ေတာ့ေပ။ ဖက္ဆစ္ဂ်ပန္ေတာ္လွန္ေရးကာလတြင္ လက္မေကာင္းသည့္ၾကားမွ ဗိုလ္မင္းေခါင္၏ တပ္ႏွင့္အတူ စြန္႔စားတိုက္ခိုက္ခဲ့သည္။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းေခါင္းေဆာင္သည့္ ဗမာတပ္မေတာ္ႀကီးသည္ ဂ်ပန္တို႔ကို ေတာ္လွန္တိုက္ထုတ္ႏိုင္ သည့္အခါ ဗိုလ္မင္းေခါင္၏အကူအညီႏွင့္ ဗဟန္းရိွ ဗိုလ္ခ်ဳပ္၏ေနအိမ္တြင္ ေနခြင့္ရခဲ့သည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္၏အိမ္တြင္ ေနခြင့္ရေသာ္လည္း ေအာက္ေျခသိမ္းအလုပ္ဘာတခုမွ မလုပ္ရေပ။ အဘိုး၏တာ၀န္သည္ ကေလး ထိန္းမွ် သာ။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္၏ သားသမီးမ်ားကို ထိန္းေပးရသည္။ အတူကစားရသည္။ အဘိုးတာ၀န္သည္ ထိုမွ်သာ။ ကိုေက်ာ္ညြန္႔ကို ၁၉၄၅ ခုႏွစ္ ေအာက္တိုဘာ ၅ ရက္ေန႔တြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကိုယ္တိုင္ဂုဏ္ထူးေဆာင္ လက္မွတ္ ခီ်းျမႇင့္ခဲ့သည္။ ''၁၉၄၁ ခုႏွစ္ ဒီဇင္ဘာလ မွ ၁၉၄၅ ခုႏွစ္ ေအာက္တိုဘာလအတြင္း ဗမာ့အေရးေတာ္ပံုႀကီးတြင္ ငါႏွင့္အတူ ရြပ္ရြပ္ခၽြံခၽြံတိုက္ခိုက္ခဲ့သည့္ ရဲေဘာ္၏စြမ္းရည္သတၱိႏွင့္ ေစတနာတို႔ကို ငါမေမ့သည့္အျပင္ ရဲေဘာ္၏စြန္႔စားမႈကို ေလးစားခီ်းက်ဴးေသာအားျဖင့္ ဤဂုဏ္ထူးေဆာင္လက္မွတ္ကို ခ်ီးျမႇင့္လိုက္သည္''ဟု အဆိုစာပါတြင္ ေဖာ္ျပထားသည္။
ဗိုလ္ခု်ပ္လုပ္ၾကံခံရမည့္ေန႔တြင္ ကိုေက်ာ္ညြန္႔၏ စိတ္ေလးလံေနသည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႏွင့္အတူ လိုက္ပါခြင့္ျပဳရန္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္၏အပါးေတာ္ၿမဲ ဗိုလ္ထြန္းလွ (စာေရးဆရာတကၠသိုလ္ေန၀င္း)အား ေျပာသည့္အခါ ကေလးေတြသာ အႏၲရာယ္ကင္းေအာင္ ဂ႐ုစိုက္ဖို႔ မွာၾကားခဲ့သည္။ ကေလးေတြႏွင့္အတူေနရေသာ္လည္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္အတြက္ စိတ္မခ်ႏိုင္ခဲ့ေပ။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္လုပ္ႀကံခံခဲ့ရသည္ဟု သတင္းၾကားရသည့္အခါတြင္ ၀မ္းနည္းေၾကကဲြ ရသည္။ ေရႊေတာင္ႀကီးၿပိဳခဲ့ၿပီဟု ကိုေက်ာ္ညြန္႔ ခံစားရသည္။
''ဗိုလ္ခ်ဳပ္က်ဆံုးေတာ့ အဘိုးလည္း ဘ၀ပ်က္တာပဲ။ ရြာျပန္ခဲ့တယ္။ အခု မင္းအဘြားနဲ႔ ေတြ႔တာေပါ့ကြာ။ အဘိုး ၄၀ ေက်ာ္မွ အိမ္ေထာင္က်တာ။ သူက အဘိုးထက္ အႏွစ္ ၂၀ ေလာက္ငယ္တယ္''ဟု အဘိုး က အတိတ္ကိုျပန္ေတြးရင္း ေျပာျပသည္။
၁၉၄၈ ခုႏွစ္ ဇန္န၀ါ၇ီ ၄ ရက္ေန႔တြင္ ျမန္မာ ႏိုင္ငံလြတ္လပ္ေရးရရိွသည့္အခါ အဘိုးသည္အညာ ေက်းလက္ေလးတြင္သာေနခဲ့သည္။ တပ္မေတာ္အေပၚ စိတ္မကုန္ေသးသည့္အဘိုးသည္ သာမန္ တပ္သားေလးအျဖစ္ တပ္မေတာ္သို႔ျပန္၀င္ရန္ ရန္ကုန္သို႔ တေက်ာ့ျပန္လာခဲ့သည္။ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ဦးႏု၏အစိုးရ အဖဲြ႕ကို ရန္ကုန္အစိုးရဟု တင္စားေနၾကသည့္ေခတ္တြင္ အင္းစိန္၊ ခ၀ဲၿခံရိွ KIDO မ်ားႏွင့္ တိုက္ပဲြတြင္ ပါ၀င္ဆင္ႏဲႊခဲ့သည္။ ၁၉၄၁ ခုႏွစ္မွ ၁၉၇၃ ခုႏွစ္အထိ ႏိုင္ငံတာ၀န္ကို ေက်ပြန္စြာထမ္းေဆာင္ခဲ့သည့္အတြက္ လြတ္လပ္ေရးေမာ္ကြန္း၀င္ (ပထမအဆင့္)၊ ႏိုင္ငံ့ဂုဏ္ရည္(ဒုတိယအဆင့္)တို႔ကို ရရိွခဲ့သည္။ အဘိုးဦးေက်ာ္ ညြန္႔သည္ သူရဲေကာင္းမွတ္တမ္း၀င္အမွတ္ ၃၁ ျဖစ္ၿပီး ျပန္တမ္း၀င္အမွတ္မွာ ၁၆၃ ျဖစ္သည္။ ဗုဒၶဘာသာ ကလ်ာဏယု၀အသင္း(YMBA)၏ အသင္း၀င္တဦးလည္းျဖစ္ၿပီး အသင္း၀င္အမွတ္မွာ ရာ/၈၀၆ ျဖစ္သည္။ ကိုယ္ပိုင္အမွတ္မွာ ၂၃၂၂၇၅ ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ ျမန္မာ့သမိုင္းတြင္ သဲတပြင့္မက ပါ၀င္ခဲ့ေသာအဘိုး၏ ယခုလက္ရိွေန၀င္ခိ်န္သည္ မ်ားစြာအက်ည္းတန္လွသည္။
''ေအာင္ဆန္းစုၾကည္ အခုလုပ္ေနတာဟုတ္တယ္။ သူမွာ အကုန္လံုးအာဏာရိွရင္ေအာင္ျမင္မွာ၊ ခုက တ၀က္ပဲရိွတယ္။ သူ႕မွာ အာဏာအျပည့္ရိွရင္ ျမန္မာျပည္လက္ခေမာင္းခတ္ရမယ္။ သူ႕ကို ခ်ဳပ္ကိုင္ထား တာေတြ ရိွေသးတယ္။ စစ္တပ္က တိုင္းျပည္ကိုကာကြယ္ရမွာဒါပဲ။ တပ္မေတာ္က အုပ္ခ်ဳပ္ေရးလိုင္းနဲ႔ ဘာမွမဆိုင္ဘူး။ အဘိုးတို႔ေခတ္တုန္းက ဒီလိုပဲ။ တပ္္မေတာ္က ႏိုင္ငံေတာ္ကာကြယ္ဖို႔၊ အုပ္ခ်ဳပ္ဖို႔ မဟုတ္ဘူး။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေျပာခဲ့တာ စစ္တပ္က စစ္တပ္ပဲ။ ကာကြယ္မယ္ ဒါပဲ။ အဘိုးတို႔ေခတ္တုန္းကဆိုရင္ လစာေတာင္ မရဘူး။ ႏိုင္ငံကိုခ်စ္တဲ့စိတ္နဲ႔ ၀င္ခဲ့တာ။ ဘာမွမရဘူး''ဟု လက္ရိွ နိုင္ငံေရးအေျခအေနကို ေမးျမန္းရာတြင္ ေမာ္ကြန္း၀င္အဘိုးေက်ာ္ညြန္႔က ျပန္ေျဖသည္။
လြတ္လပ္ေရးတိုက္ပဲြ၀င္ ေမာ္ကြန္း၀င္စစ္ျပန္ေဟာင္းႀကီးအဘိုး၊ လက္ရိွႏိုင္ငံေခါင္းေဆာင္ ကေလးဘ၀အရြယ္က ထိန္းေပးခဲ့ရတဲ့အဘိုး၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကိုယ္တိုင္ လက္မွတ္ထိုး၍ ဂုဏ္ျပဳလႊာေပးအပ္ျခင္းခံခဲ့ရ သည့္အဘိုး၊ လြတ္လပ္ေရးေမာ္ကြန္း၀င္ (ပထမ အဆင့္)၊ နိုင္ငံဂုဏ္ရည္ (ဒုတိယအဆင့္) ရရိွခဲ့သည့္ အဘိုး၊ ထိုထိုေသာဂုဏ္ပုဒ္မ်ားႏွင့္ အဘိုးေက်ာ္ညြန္႔သည္ ယခုအခါ ေခ်ာင္က်က်ရပ္ကြက္ေလးမွာ ၁၀ ေပ ပတ္လည္ အေဆာင္သာသာအခန္းေလးကို တလေလးေသာင္းခဲြႏွင့္ ငွား၍ေနရသည္။ ဘ၀ကို ဆင္းရဲႀကီးစြာ ျဖတ္သန္းေန ရသည္။ အက်ဳိးခံစားခြင့္ဆို၍ ၿပီးခဲ့သည့္လြတ္လပ္ေရးေန႔ ႏွစ္ႀကိမ္တြင္ တႀကိမ္လွ်င္ ၃ သိန္းႏႈန္းႏွင့္ ၆ သိန္း ရရိွခဲ့သည္။ ငွက္သိုက္ေဆးဘူးအနည္းငယ္ရရိွခဲ့သည္။ လူမႈေရးပင္စင္ တလတေသာင္းရရိွသည္။ ထိုမွ်သာ။
အဘိုးဦးေက်ာ္ညြန္႔သည္ ျမန္မာ့လြတ္လပ္ေရးတြင္ က်ရာေနရာတြင္ ပါ၀င္ခဲ့သည္။ အဘိုးသည္ လြတ္လပ္ေရးတိုက္ပဲြ၀င္ မည္သည့္အက်ဳိးခံစားမႈမွရရိွလို၍ ပါ၀င္ခဲ့ျခင္းမဟုတ္ေပ။ အဘိုးဦးေက်ာ္ညြန္႔တို႔လို ပုဂၢိဳလ္မ်ားက စြန္႔လႊတ္အနစ္နာခံခဲ့ေသာေၾကာင့္ စာေရးသူတို႔ေတြ ယခုလိုေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းေနထိုင္ ရျခင္းျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ အဘိုးဦးေက်ာ္ညြန္႔ကဲ့သို႔ေသာ ပုဂၢိဳလ္မ်ား လူမသိသူမသိ ဆင္းရဲခ်ဳိ႕တဲ့စြာ ေနေနၾကရသည္။ ေလာကႀကီးမွ တိတ္တဆိတ္ထြက္ ခြာေနၾကရသည္။ ဒီမိုကေရစီအစိုးရအေနႏွင့္ ထိုကဲ့သို႔ ေသာ ပုဂၢိဳလ္ႀကီးမ်ားကို ရွာေဖြေဖာ္ထုတ္၍ သူေကာင္းျပဳသင့္ေပသည္။ အဘိုးေက်ာ္ညြန္႔ကဲ့သို႔ ပုဂၢိဳလ္ႀကီး မ်ားသည္ ယခုအခါ ႏိုင္ငံတ၀န္းလံုးတြင္ လက္ခ်ဳိးေရတြက္ႏိုင္သည္အထိ တဦးစ၊ ႏွစ္ဦးစသာရိွေတာ့သည္။ အဘိုးဘ၀ေန၀င္ခိ်န္သည္ ယခုထက္ပို၍ လွပႏိုင္ပါေစေၾကာင္း ဆုေတာင္းအပ္ပါသည္။
သားခ်မ္းျမတ္(News Watch)
No comments:
Post a Comment