ပဥၥမျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္ တည္ေထာင္ခန္း(၁၄) ေအာင္ေဝး

ဘယ္ေခတ္မွာမဆို မဆလ ေခတ္ပဲျဖစ္ျဖစ္၊ နဝတ ေခတ္ပဲျဖစ္ျဖစ္၊ အခုလက္ရွိ နအဖ ေခတ္မွာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ဘယ္ေခတ္ျဖစ္ပေစ၊ ျမစ္ဝကြ်န္းေပၚတိုင္းဟာ သမိုင္းအရ အၿမဲအေရးပါတယ္။

ဒီလိုအေရးပါတဲ့ေနရာ၊ ေသနဂၤဗ်ဴဟာက်တဲ့ေနရာကို မဆလ- နဝတ စစ္ပေဒသရာဇ္ အဆက္ဆက္က အခုိင္အမာ စုိးမိုးေနရာယူထားၾကတယ္။ မဆလ စစ္တပ္က ထြန္းလင္းယုန္၊ ေရႊလင္းယုန္၊ မုိးဟိန္း စတဲ့ စစ္ဆင္ေရးေတြနဲ႔ ျပည္သူ႔ ဒီမုိကေရစီ လက္နက္ကုိင္ေတာ္လွန္ေရး အင္အားစုေတြကုိ ေခ်မႈန္းခဲ့တယ္။ ေတာ္လွန္ေရးအင္အားစုေတြရဲ႕ ခုခံေရးစစ္ပြဲေတြထဲက သိလ္လာတုိက္ပဲြ၊ ေငြေသာင္ယံတုိက္ပြဲတုိ႔ဟာ ထင္ရွားခဲ့တာေပါ့။ ေနာက္ပုိင္းမွာလည္း ေထာင္ပုိင္ စစ္ဆင္ေရးဆိုၿပီး မဆလ ဆန္႔က်င္ေရး လက္နက္ကုိင္တိုက္ပဲြေတြ ျဖစ္ခဲ့ပါေသးတယ္။

အဲဒီလို ေသနဂၤဗ်ဴဟာက်တဲ့ ျမစ္ဝကြၽန္းေပၚတုိင္း၊ တနည္းအားျဖင့္ ဧရာဝတီတုိင္းဟာလည္း ရွစ္ေလးလံုးအေရးေတာ္ပံုႀကီးထဲမွာ တႏုိင္ငံလံုးအတိုင္းအတာနဲ႔အတူ လႈိင္းထခဲ့တာပဲေပါ့။

စစ္ဌာနခ်ဳပ္အေနနဲ႔ ‘နတခ’ ဧရိယာလို႔ သတ္မွတ္ထားတဲ့ ဧရာဝတီတုိင္းမွာ ရွစ္ဆယ္႔ရွစ္အလြန္ကာလ တိုင္းမႈးက ဗိုလ္ခ်ဳပ္ျမင့္ေအာင္ပါ။ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ျမင့္ေအာင္ဟာ ‘တျခားေနရာေတြမွာ ဒီမုိကေရစီေတာင္းလို႔ ရခ်င္ရမယ္၊ က်ဳပ္နယ္ေျမမွာေတာ့ ဘယ္ေတာ့မွ ဒီမုိကေရစီ မရေစရဘူး’ လို႔ ေၾကြးေၾကာ္ထားတဲ့ စစ္ပေဒသရာဇ္တဦးပါ။

အဲဒီစစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္နဲ႔ က်ေနာ္တုိ႔ ထိပ္တုိက္ရင္ဆိုင္ရတာဟာ အခု ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ႕ ဧရာဝတီတုိင္းခရီးစဥ္က်မွ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒီ့အရင္ ေဒါက္တာသက္မင္းနဲ႔ က်ေနာ္ ဧရာဝတီတိုင္းကုိ စည္းရံုးေရး စ ဆင္းၾကၿပီ ဆုိကတည္းကပါပဲ။

က်ေနာ္တုိ႔ စည္းရံုးေရး မဆင္းခင္ NLD ဌာနခ်ဳပ္မွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က ဧရာဝတီတုိင္းစည္းေတြကို ေခၚေတြ႔ၿပီး ၾသဝါဒေပးပါတယ္။ တုိင္းစည္းထဲမွာ ျမန္မာ့အလင္း သတင္းစာ အယ္ဒီတာေဟာင္း ဦးျမရွိန္တို႔၊ ဆရာဗန္းေမာ္တင္ေအာင္သား ကုိဗဟိန္းေအာင္တုိ႔လည္း ပါပါတယ္္။ လူထုၾကားကုိ စည္းရံုးေရးဆင္းတဲ့ေနရာမွာ စစ္တပ္နဲ႔ မလြဲမေသြ ရင္ဆိုင္ၾကရမွာပဲ။ အဲဒီအခါမွာ ကုိယ့္ဘက္က ညင္သာေပ်ာ့ေပ်ာင္းဖုိ႔၊ နည္းပရိယာယ္ၾကြယ္ဝဖို႔၊ သေဘာထားႀကီးဖို႔လိုေၾကာင္း ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က မွာၾကားပါတယ္။

ပုသိမ္ဟာ တုိင္းၿမိဳ႕ဆိုတာ၊ ပုသိမ္မွာ ‘တဝတ’ ဥကၠဌ တုိင္းမွဴးျမင့္ေအာင္နဲ႔ ထိပ္တိုက္ ေတြ႔ရေတာ့တာပါပဲ။ သူ႔ေအာက္က ‘တဝတ’ အတြင္းေရးမွဴး ဒုတိယဗိုလ္မွဴးႀကီးေမာင္ညိဳနဲ႔ ဆက္ဆံရတာ အဆင္ေျပသေလာက္၊ တုိင္းမွဴးဗိုလ္ခ်ဳပ္ျမင့္ေအာင္နဲ႔ ေတြ႔ရင္ေတာ့ တခုမဟုတ္တခု အၿမဲ ျပႆနာလုပ္ေနေတာ့တာပါပဲ။

အဲဒီလို ဖိအားေတြမ်ားလြန္းတဲ့ေနရာကုိ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ဝင္ေရာက္လာတာပါ။ အမ်ဳိးမ်ဳိး ပိတ္ဆို႔ ဟန္႔တားထားတဲ့ ၾကားကပဲ၊ ေဟာ - အခုဆုိရင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ဟာ ဝါးခယ္မၿမိဳ႕ကုိ ေရာက္လာခဲ့ပါၿပီ။

ဝါးခယ္မဟာ ဘႀကီးႏုရဲ႕ၿမိဳ႕။ ဝါးခယ္မဟာ ကိုလိုနီနယ္ခ်ဲ႕ဆန္႔က်င္ေရး၊ ဖက္ဆစ္ေတာ္လွန္ေရးေတြတုန္းက အစဥ္အလာ ႀကီးမားခဲ့တဲ့ၿမိဳ႕။ ဝါးခယ္မ သခင္သိန္းေဖ၊ ဝါးခယ္မ သခင္သိန္းေမာင္ စတဲ့ မ်ဳိးခ်စ္ သခင္ေဟာင္းႀကီးေတြ အလံမလွဲတဲ့ၿမိဳ႕။ အဲဒီၿမိဳ႕ဟာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကုိ လႈိက္လႈိက္လွဲလွဲ ႀကိဳဆုိပါတယ္။

ဝါးခယ္မမွာ က်ေနာ္တို႔ ျပန္ရင္ဆိုင္ရတဲ့ တတပ္ကေတာ့ က်ံဳမေငးမွာတုန္းက က်ေနာ္တုိ႔ေတြခဲ့ရတပ္ပါပဲ။ ဒီစစ္တပ္ကို ျမင္ေတာ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က က်ေနာ့္ကို အခုလို ေမးပါတယ္။ ‘က်ံဳမေငးမွာတုန္းက စစ္တပ္က က်ည္ထိုး အသင့္ျပင္ ဆုိၿပီး ေသနတ္နဲ႔ ပစ္မလို႔လုပ္တဲ့ အခ်ိန္မွာ ေၾကာက္မသြားဘူးလား’ တဲ့။ က်ေနာ္ အမွန္အတိုင္း ပထမေတာ့ ေၾကာက္သြားမိေၾကာင္း ဝန္ခံေျဖလိုက္ပါတယ္။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က ‘သူသူကုိယ္ကုိ္ယ္ ေၾကာက္စရာေတြ႔ရင္ေတာ့ ေၾကာက္မိမွာပါပဲ တဲ့။ ဒါေပမဲ့ က်မတို႔ဟာ ကုိယ္လုပ္သင့္လုပ္ထိုက္တဲ့ အလုပ္ကုိေတာ့ ေၾကာက္ေၾကာက္နဲ႔ပဲ ေရွ႕ဆက္ၿပီး ၿပီးဆံုးေအာင္ လုပ္သြားရမွာပဲ တဲ့။ လူမွာေၾကာက္စရာ အေကာင္းဆံုးက ေၾကာက္စိတ္ပဲ ဆုိၿပီး ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က ဝါးခယ္မ လူထုေရွ႕ေမွာက္မွာ ေျပာၾကားခဲ့တာပါ။

ဝါးခယ္မမွာေတာ့ စစ္တပ္က သိပ္ၿပီး ဆုိးဆုိးရြားရြား အေႏွာင့္ အယွက္ အဟန္႔ အတား မလုပ္ခဲ့ပါဘူး။

အဲဒီအခ်ိန္က ရွစ္ေလးလံုး အေရးေတာ္ပံုတုန္းက ဝါးခယ္မမွာ ေခါင္းေဆာင္ခဲ့တဲ့ လူငယ္ေတြကုိ စစ္တပ္က ဖမ္းၿပီး ေျမာင္းျမေထာင္ထဲ ထည့္ထားတဲ့အခ်ိန္ပါ။

ဝါးခယ္မၿမိဳ႕နယ္ NLD စည္း တာဝန္ယူထားၾကတဲ့ လူငယ္ေတြနဲ႔ သီးသန္႔ ေတြ႔ဆံုရာမွာေတာ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က ဖက္ဆစ္ေတာ္လွန္ေရးႀကီးၿပီးလို႔ ‘ဖဆပလ’ ကုိ တည္ေထာင္တဲ့အခ်ိန္မွာ လူငယ္တေယာက္ျဖစ္တဲ့ သူ႔ဖခင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း အနီးမွာ တည့္မတ္ ထိန္းေက်ာင္းေပးႏုိင္တဲ့ လူႀကီးတေယာက္ မျဖစ္မေန လုိအပ္ေနတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဝါးခယ္မကုိ ျပန္ေရာက္ေနတဲ့ ဘႀကီးႏုကုိ က်ဳံမေငး သခင္ တင္ေမာင္တုိ႔က အျမန္ သြားေခၚလာခဲ့ရတယ္ လုိ႔ စာေရးဆရာမႀကီး ေဒၚခင္ႏွင္းယုေရးထားတာ သူဖတ္ဖူးတဲ့အေၾကာင္း ေျပာျပခဲ့ပါတယ္။

လူငယ္ေတြက လူႀကီးေတြကို ေလးစား အသိမွတ္ျပဳမယ္၊ လူႀကီးေတြ ဘက္ကလည္း လူငယ္ေတြအေပၚ နားလည္လက္ခံေပးမယ္ဆုိရင္ လူႀကီးနဲ႔လူငယ္ဟာ ဘာျပႆနာမွ ျဖစ္စရာအေၾကာင္း မရွိပါဘူးလို႔လည္း ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က သင္ၾကားခဲ့တာပါ။

အဲဒီေန႔ကေတာ့ ဝါးခယ္မဟာ ပင္နီေရာင္ေတာက္ပတဲ့ ေန႔တေန႔ပါပဲ။

ဝါးခယ္မက မခြာခင္ ဘႀကီးႏုနဲ႔ ေဒၚခင္ႏွင္းယုတို႔ ေမာင္ႏွမေတြ ေနထုိင္ခဲ့တယ္ဆိုတဲ့ ဘုရားႀကီးနားက ပ်ဥ္ေထာင္အိမ္ၾကီးကို ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ သြားၾကည့္ပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔အားလံုး ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔ ထပ္တူ ဇာတိမာန္ အိမ္လြမ္းစိတ္ကုိ ခံစားလိုက္ၾကရပါတယ္။

အဂၤလိပ္သမုိင္း ပညာရွင္ႀကီး ‘ဂစ္ဘြန္း’ က ေတာ့ အခုလို ဆိုခဲ့ဖူးပါတယ္။ ‘အိမ္လြမ္းစိတ္ဟာ သမုိင္းနဲ႔ ကဗ်ာကုိ ေမြးဖြားေပးႏုိင္တယ္’ တဲ့။

ဝါးခယ္မကေန ေျမာင္းျမကုိ ထြက္ခြာလာတဲ့လမ္းမွာေတာ့၊ ေရြးျမစ္ကမ္းနဖူးေပၚက ေရႊဝါေရာင္မွည့္ဝင္းေနတဲ့ လယ္ကြင္းေတြထဲမွာ ေကာက္ဦးရိတ္ေနတဲ့ လယ္သမားၾကီးေတြ၊ လယ္သူမႀကီးေတြနဲ႔ သေဘၤာေပၚက ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္တုိ႔ အျပန္ျပန္အလွန္လွန္ လက္ျပႏႈတ္ဆက္ေနတာကုိ ေတြ႔လုိက္ၾကရပါတယ္။

လူထုကို ခ်စ္တဲ့သူအေပၚမွာ လူထုက ျပန္ခ်စ္တာဟာ ယဥ္ေက်းတဲ့ အမွန္တရားတရပ္ပဲမဟုတ္ပါလား။ ။



( မူရင္း - Radio Free Asia )