ကုလသမဂၢဆိုတဲ့ေခါင္းစဥ္ရဲ႕ေအာက္ကေနေရာက္လာတဲ့ကိုယ္စားလွယ္အဖြဲ႕ကို ညႊန္ခ်ဳပ္အဆင့္သာရွိရမယ့္စစ္သူၾကီးက လက္ခံေတြ႕ဆံုၿပီး ေပါက္လႊတ္ပဲစားစကားေတြကို အာေပါင္အာရင္းသန္သန္နဲ႔ေၿပာခ်လိုက္တယ္၊ ေသခ်ာတာက ၉၀% ဟာမုသား၊ က်န္တဲ့ ၁၀% ကေတာ့ေလဖမ္းဒန္းစီးေပါ့။ ဒီအစည္းအေဝးကိုၿမင္လိုက္တာနဲ႔ ဗမာစစ္တပ္ဟာ အတိုဆံုးေၿပာရရင္ “Hopeless” တစ္လံုးထဲနဲ႔ လံုေလာက္ပါၿပီ။
ဗမာၿပည္စစ္တပ္ရဲ႕စစ္ေခါင္းေဆာင္ေတြဟာ လက္နက္ကိုင္၊ တိုင္းၿပည္ဘ႑ာကိုလိုသလိုခိုးဝွက္၊ တန္းတူအခြင့္အေရးရရမယ့္ ႏိုင္ငံသားေတြကိုပါးနားရိုက္၊ ၿပည္သူ႕ဆႏၵကိုေသးေကာ့ပန္းတာမ်ိဳးေတြကို ႏိုင္ငံေရးလို႔ထင္ေနတာကိုက ဗမာၿပည္ၾကီးအတြက္ က်ိန္စာၿဖစ္ေနတာပါ။ မယံုမရွိနဲ႔၊ အခ်ိဳ႕စစ္ဗိုလ္ေတြဆို အဲသလိုလွိမ့္လံုးေတြ၊ ေက်းဇူးေတာ္ဂ်င္းေတြကို တကယ္ၾကီးကိုမွန္တယ္ လို႔အယူလြဲေနၾကတာ။ အဲသလိုအယူလြဲေနၾကတဲ့ေကာင္ေတြဟာ ထမင္းရွင္အစစ္ဆိုတာကို ဘယ္မွာလာသိပါေတာ့မလဲ။ အေနအထားက ရပ္ကြက္ထဲ ၁၀၉-၁၁၀ တစ္ေကာင္အိမ္တကာလွည့္ထမင္းက်န္ဟင္းက်န္ေတာင္း၊ ရလာတာေတြကိုစုၿပီးနယ္ဖတ္၊ အရပ္ထဲကေခြးေလေခြးလြင့္ေတြကိုေကြ်း၊ အဲဒီေခြးေလေခြးလြင့္ေတြက ၁၀၉-၁၁၀ ကိုသခင္အစစ္ထင္၊ အရပ္ထဲကလူေတြလာတာနဲ႔ မာန္ဖီရတာနဲ႔၊ သြားၿဖဲၿပရတာနဲ႔၊ ထိုးေဟာင္ရတာနဲ႔၊ လိုက္ဆြဲရတာနဲ႔။ ဒီဥပမာမ်ိဳးဟာ ကေန႔ဗမာစစ္တပ္အတြက္ ဘယ္ရွဳေထာင့္ကၾကည့္ၾကည့္ လံုးဝ ကြက္တိကိုက္ညီေနမယ့္ အကိုးအကားၿဖစ္ေနလိမ့္မယ္။
ကုန္းေဘာင္မင္းဆက္ရဲ႕ေနာက္ဆံုးမင္း သီေပါအဖမ္းခံရအၿပီး အႏွစ္ (၅၀) ေက်ာ္အၾကာ အၿမဲတမ္းတပ္ကင္းမဲ့ေနတဲ့ဗမာၿပည္မွာ ရဲေဘာ္သံုးက်ိပ္ကအစၿပဳခဲ့တဲ့ အၿမဲတမ္းတပ္ၿပန္ၿဖစ္လာခဲ့တာအားလံုးသိၿပီးသားပါ။ အဲဒီအခ်ိန္ကေတာ့ စစ္ေခါင္းေဆာင္ေတြဟာ တိုင္းၿပည္ကိုသိပ္ခ်စ္ၾကတဲ့ လူငယ္ႏိုင္ငံေရးသမားေတြမို႔ အၿမင္လည္းရွိတယ္၊ ရည္မွန္းခ်က္လည္းခိုင္မာတယ္၊ ႏိုင္ငံေရးသီလလည္း ရွိၾကတယ္ေပါ့။ ပ်ိဳတိုင္းၾကိဳက္တဲ့ႏွင္းဆီခိုင္ဆိုတာဟာ အဲဒီအခ်ိန္ကစစ္ဗိုလ္စစ္သားေတြရဲ႕သစၥာတရားနဲ႔ ရဲစြမ္းသတၱိေၾကာင့္ ၿဖစ္ခဲ့ရတာပါ။ ေနရမယ္မွန္း ေသရမယ္မွန္းဘာမွမေသခ်ာတဲ့ ဗလာဟင္းလင္းအနာဂါတ္ကိုၿမင္ေနရလ်က္သားနဲ႔ ႏိုင္ငံနဲ႔လူမ်ိဳးအတြက္ တကယ္ဘဲစြန္႔စားၿပီးစစ္ထဲဝင္ခဲ့ၾကတာဟာ အဲဒီေခတ္ရဲ႕သိပ္ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့အလွတရားၿဖစ္ပါတယ္။ ခုမ်ားေတာ့လား၊ မိဘအေတာ္မ်ားမ်ားက ငါ့သားကိုဗိုလ္သင္တန္းပို႔၊ ဒီေကာင္ရင္းႏွီးရလွဆယ္ႏွစ္၊ ဂြင္ေကာင္းေကာင္းရေအာင္ဝင္ထြက္ၿပီး အေၿခအေနေပးရင္ခိုးရခ်ည့္ ဆိုတဲ့အေတြးအေခၚဟာ ၉၀% ပါ။ က်န္ ၁၀% ကေတာ့ ဘုမသိ ဘမသိေပါ့။ တိုင္းၿပည္ကိုခ်စ္လို႔ ဒီေခတ္မွာစစ္ထဲဝင္ပါတယ္ဆိုရင္ေတာ့ “ဟ ဟ” ေတာင္တစ္စိတ္ဘဲရမယ္မွတ္။ ေခ်းစားေၿပာရင္ေခ်းၾကိဳက္လို႔သာမွတ္တယ္။
အဲသလိုအေၿခခံစိတ္ဓာတ္ကိုကညံ့ဖ်င္းေနတဲ့ေကာင္ေတြစစ္ထဲဝင္လာပါၿပီဆိုကတည္းက ဘံုရည္မွန္းခ်က္ဟာ ခိုးဝွက္ၿခင္း၊ အႏိုင္အထက္ၿပဳက်င့္ၿခင္း၊ မေတာ္မတရားအလြဲသံုးစားၿခင္းေတြၿဖစ္လာတာ ဘာမွမဆန္းဘူးရယ္။ သေႏၶကိုကယုတ္သကိုး။ ဒီေတာ့ ထူးၿပီးဘယ္ၿခားနားပါ့မလဲေလ။ ဗိုလ္ေနဝင္းလက္ထက္ကေနစလို႔ ထိပ္တက္လာတဲ့စစ္ေခါင္းေဆာင္ေတြၾကည့္လိုက္ မိဘၾကြယ္ဝတာ ရွာမွရွား။ အားလံုးနီးပါးဟာ မေၿပလည္ၾကတဲ့မိသားစုကေနဆင္းလာၾကတာခ်ည္းဘဲ။ ဒီေတာ့ မစားဖူးတာေတြစားရ၊ မဝတ္ဖူးတာေတြဝတ္ရ၊ မသံုးဖူးတာေတြသံုးရေလေတာ့ ပညာခြ်န္းဘယ္မွာလာအုပ္ႏိုင္ပါေတာ့မလဲ။ အခ်ိဳ႕က်ေတာ့လဲ တပ္တဲမွာ အေဖၿဖစ္သူကရာထူးလက္ကိုင္နဲ႔ဆိုေတာ့ ဇာတ္တူသားေတြကိုခ်နင္းၿပီးအေပၚကိုခုန္ပ်ံေက်ာ္လႊားတက္၊ ခိုးစရာဂြင္ထဲ ခပ္ၿမန္ၿမန္ေရာက္ဖို႔အာမခံခ်က္ရွိတဲ့အခင္းအက်င္းလည္းရွိေလေတာ့ ဆူလြယ္နပ္လြယ္တဲ့ဒီအလုပ္ဘဲ လုပ္ၾကေတာ့တာပါ။ လြယ္ရင္ သူၾကြယ္ေတာင္ သူခိုးၿဖစ္ေသးတယ္မဟုတ္လား။ ဒီေတာ့ အုပ္ခ်ဳပ္တဲ့စစ္ဗိုလ္အမ်ားစုက သူခိုးနဲ႔အခြင့္အေရးသမား၊ တိုင္းၿပည္တကယ္ခ်စ္လို႔ မ်က္စိလည္လမ္းမွားၿပီးတပ္ထဲဝင္မိရင္ အဲဒီအမ်ိဳးေကာင္းသားခၿမာ သန္းေခါင္ညဝယ္ေတာအုပ္လယ္ ဘဝေရာက္ၿပီး ဘယ္သူ႕အေဖေခၚရမွန္းမသိၿဖစ္ေတာ့မွာဧကန္ဘဲေလ။ ေရမ်ားေရႏိုင္မီးမ်ားမီးႏိုင္ဆိုသလို သူခိုးမ်ားအလယ္မွာ ဘယ္ၾကာၾကာေတာင့္ခံႏိုင္ပါေတာ့မလဲ။ ဒီၾကားထဲ ယူထားတဲ့မယားနဲ႔သားေတြ ငါ့ဝမ္းပူဆာမေနသာေတာ့ရင္ ေစာရဂိုဏ္းကို အလိုလိုဝင္ေရာက္ၿဖစ္သြားမွာပါဘဲ။
တပ္ဆိုတာေသေစႏိုင္တဲ့လက္နက္ခဲယမ္းေတြနဲ႔အလုပ္လုပ္ရတာမို႔ အမိန္႔ ဟာအေရးၾကီးတယ္ဆိုတာ ၾကိဳက္ၾကိဳက္မၾကိဳက္ၾကိဳက္ လက္ခံရမွာပါ၊ အထူးသၿဖင့္ လုပ္ထံုးလုပ္နည္းအရာမွာ ႏိုင္ငံတကာကတပ္ေတြလို လံုးဝအားမေကာင္းတဲ့ ဗမာစစ္တပ္အတြက္ ပိုမွန္ပါလိမ့္မယ္။ ဒီေတာ့ ဒီအမိန္႔စတင္စီးဆင္းတဲ့စစ္ေခါင္းေဆာင္ေတြ စာရိတၱအရာမွာစုတ္ၿပတ္ခြ်တ္ၿခံဳက်ေနေလေတာ့ ငယ္သားေတြ ေခြးဇာတ္ခင္းတာဘာဆန္းမလဲ။ သူခိုးတစ္ေကာင္က သူ႕ငယ္သားကို သူခိုးေဒသနာနဲ႔နိဗၺာန္ေရာက္ေၾကာင္းတရား ႏွစ္ပါးေဟာရင္ ဘယ္ဒင္းကိုငယ္သားကလက္ခံမယ္ဆိုတာ ထင္ရွားလွပါတယ္။ နိဗၺာန္ေရာက္ေၾကာင္းေဟာတဲ့ဓၿမဗိုလ္ကို ငယ္သားအေနနဲ႔ ေၾကာက္လို႔သာၿပန္မေၿပာခ်င္ေနမယ္၊ ရင္ထဲေတာ့ တခြိခြိနဲ႔ေနမွာပါဘဲ။ လက္ေတြ႕မွမဆန္တာကိုး။ ငယ္သားအမ်ားစုလည္း တပ္ထဲဝင္လာတာ စားဝတ္ေနေရးေၾကာင့္ၿဖစ္ၿပီး ႏိုင္ငံခ်စ္လို႔မွမဟုတ္တာ။ ႏိုင္ငံကိုခ်စ္တယ္ဆိုၿပီး မ်က္ကန္းလိုယံုၾကည္ခဲ့ရင္ေတာင္ တပ္ဖြဲ႕စည္းပံုဟာ ကေန႔လိုဆပ္ၿပာသည္လင္ေပ်ာက္သလိုၿဖစ္မေနဘူးဆိုတာ ထင္ရွားလွပါတယ္။
ဒါေတြအားလံုးကိုၿပန္ၾကည့္တဲ့အခါ အရင္းစစ္ေတာ့အၿမစ္ေၿမ ဆိုသလိုဘဲ အေၿခခံက်က်ပ်က္စီးေနၿပီၿဖစ္တဲ့ တပ္ရဲ႕ ခံယူခ်က္၊ ကိုယ္က်င့္တရား၊ က်င့္သံုးေဆာက္တည္ပံုေတြကို အကုန္ၿပန္ၿပင္ပစ္မွ တပ္အေနနဲ႔အေကာင္းဘက္ကိုၿပန္ဦးလွည့္ဖို႔ရွိပါတယ္။ ဒီအတြက္ တပ္ရဲ႕ေခါင္းေဆာင္အမ်ားစုကိုဖယ္ရွားဖို႔ အပူတၿပင္းလိုတယ္ဆိုတဲ့အခ်က္ဟာ ေဗဒင္ေမးစရာမလိုေအာင္ကို ရွင္းလြန္းလွပါတယ္။ သူခိုးေတြ၊ ဓၿမေတြ၊ အၾကမ္းဖက္သမားေတြ၊ လူလိမ္ေတြ၊ ေစာက္ေပါေတြဟာ ႏို္င္ငံကိုကာကြယ္ရမယ့္ လက္နက္ကိုင္တပ္ၾကီးရဲ႕ အၾကီးအကဲမၿဖစ္ထိုက္ပါဘူး။ မေတာ္ေလာဘေၾကာင့္မတန္မရာေတြလိုခ်င္၊ လိုခ်င္ေတာ့ၾကိဳးပမ္း၊ ဒုစရိုက္မွဳေတြလုပ္၊ ေစာက္ရွက္မရွိေတြေၿပာ၊ ဆက္တိုက္လိမ္ ဆိုတာေတြနဲ႔ ဗမာစစ္ေခါင္းေဆာင္ေတြဟာ ဂ်ာေအးသူ႕အေမရိုက္ၿပီး သံသရာလည္ေနေတာ့တာပါ။ ေခါင္းေဆာင္ကစံၿပမဟုတ္ရင္ တစ္ေသြးတစ္သံတစ္မိန္႔သြားရတဲ့တပ္အတြက္ ငယ္သားေတြအေပၚ အမ်ားၾကီးေမွ်ာ္လင့္စရာမရွိႏိုင္ပါဘူး။
လုပ္စရာႏွစ္ခုထဲက တစ္ခုကိုသာေရြးခ်ယ္ရမွာပါ၊ အဲဒါကေတာ့
(၁)
လက္ရွိစစ္ေခါင္းေဆာင္အမ်ားစုကိုအေရးယူၿပီးအၿပစ္ေပးဖယ္ရွားတာရယ္
(၂)
စင္ၿပိဳင္ဖက္ဒရယ္တပ္မေတာ္ကိုဖြဲ႕စည္းတာရယ္
ဆိုတာပါဘဲ။
ဗမာစစ္တပ္ဟာ ေသြးသစ္ကိုေလာင္းရေတာ့မွာပါ၊ ႏိုင္ငံတကာမွာဗမာစစ္တပ္ရဲ႕အဆင့္အတန္းဟာ မိန္းမရႊင္ဖာသည္လို အဆင့္အတန္းနိမ့္လွတာမို႔ ဒီတပ္ရွိေနတဲ့ ဒီတိုင္းၿပည္ဟာ ဒီအေၾကာင္းအရာနဲ႔ႏွီးႏႊယ္ေလတိုင္း အၿမဲကိုအရွက္ရရတယ္။
က်က္သေရတံုးခ်က္ဟာ ဂိတ္လြန္ပါေလ … ။ ။
ရွင္းတဲ့
လင္းျမတ္
No comments:
Post a Comment