၂ဝ၁၈ ခုႏွစ္ ဇြန္ ၁ ရက္တြင္ အေျခခံပညာမူလတန္း၊ အလယ္တန္း၊ အထက္တန္းေက်ာင္းမ်ား စတင္ဖြင့္ေတာ့မည္ျဖစ္ရာ ေက်ာင္းသား၊ ေက်ာင္းသူမ်ားအေနျဖင့္ မိမိတုိ႔ ပညာသင္ယူမည့္ ေက်ာင္းမ်ား၌ သတ္မွတ္ရက္အတြင္း ေက်ာင္းအပ္ႏွံၾကရေတာ့မည္ ျဖစ္သည္။ ေႏြရာသီေက်ာင္းပိတ္ရက္တြင္ ေဆာ့ကစားေပ်ာ္ပါးခဲ့ေသာ အခ်ိန္မ်ားကုိ ခင္တြယ္မေနဘဲ ၂ဝ၁၈-၂ဝ၁၉ ပညာသင္ႏွစ္အတြက္ အာ႐ုံစုိက္ရေတာ့မည္ျဖစ္သည္။ အုပ္ထိန္းသူ မိဘမ်ားအေနျဖင့္လည္း မိမိတုိ႔၏ သားသမီး မ်ားကုိ ေက်ာင္းအပ္ႏုိင္ရန္ ႀကိဳတင္ျပင္ဆင္ထားရမည္။ ေက်ာင္းစာႏွင့္ အဆက္ျပတ္သြားေသာ သားသမီးမ်ားအား အေပ်ာ္အပါး ေဆာ့ကစားျခင္းတုိ႔မွ ရပ္တန္႔ေစကာေက်ာင္းသားဟူေသာ အသိကုိ ျပန္သြင္းေပးရမည္။
မူလတန္း၊ အလယ္တန္း အရြယ္သည္ ေဆာ့ကစား၍ ေကာင္းေသာ အရြယ္ျဖစ္သည္။ ေႏြရာသီတြင္ လြတ္လပ္စြာ ေနထုိင္ခဲ့ရျခင္းကုိ မေမ့ေပ်ာက္ႏိုင္ေသးဘဲ ေက်ာင္းျပန္ဖြင့္ခ်ိန္တြင္ စိတ္ေလလြင့္ေနတတ္သည္။ အုပ္ထိန္းသူမ်ား အေနျဖင့္ မိမိတုိ႔၏ သားသမီးမ်ားကုိ ေက်ာင္းသား ဟူေသာ အသိျပန္ဝင္လာေအာင္ ေက်ာင္းအပ္ခ်ိန္တြင္ တစ္ပါတည္း ေခၚေဆာင္လာရမည္။ ေက်ာင္းအပ္ခ်ိန္တြင္ လအတန္ၾကာ ခဲြခြာခဲ့ရေသာ အတန္းေဖာ္ သူငယ္ခ်င္းမ်ားႏွင့္ ျပန္လည္ဆုံစည္းရမည္ျဖစ္သည္။ သူငယ္ခ်င္းမ်ား ျပန္ဆုံခ်ိန္တြင္ ယခင္ႏွစ္ေက်ာင္းတက္ ခ်ိန္ကအျဖစ္အပ်က္မ်ားကုိ သတိရျပန္ေျပာင္း ေျပာၾကေလ့ရွိသည္။ ေက်ာင္းတက္ခ်င္ေသာ စိတ္ကုိ စတင္ႏႈိးဆြေပးျခင္းျဖစ္သည္။ အတန္းေဖာ္သူငယ္ခ်င္းမ်ား ျပန္ဆုံခ်ိန္တြင္ စာသင္ခန္းတစ္ခန္းတည္း အတူေနလိုစိတ္မ်ား ျဖစ္ေပၚလာသည္။
ကိဳးစားမႈ ရလဒ္အရ စာသင္ခန္းမ်ား ကြဲေကာင္းကြဲသြားႏိုင္ေသာ္လည္း တစ္ေက်ာင္းတည္း တစ္ပရိဝုဏ္တည္းတြင္ အတူတူ ပညာသင္ၾကားခြင့္ရသျဖင့္ အတုိင္းမသိ ေပ်ာ္ရႊင္ၾကသည္။ အုပ္ထိန္းသူမ်ားက ေက်ာင္းအပ္ခ်ိန္တြင္ သားသမီးမ်ားကုိ တစ္ပါတည္းေခၚသြားကာ ပို႔ေဆာင္ေပးျခင္းျဖင့္ တက္ရမည့္ အတန္းအတြက္ ရင္ခုန္စိတ္လႈပ္ရွားကာ ေက်ာင္းတက္ခ်င္ စိတ္ျဖစ္ေပၚလာပါလိမ့္မည္။ သင္ၾကားရမည့္ ပညာသင္ႏွစ္အတြက္ ေက်ာင္းသား၊ ေက်ာင္းသူမ်ား အေနျဖင့္ ေက်ာင္းအပ္လက္ခံခ်ိန္မွ စတင္ကာ သူ႔ထက္ငါ အၿပိဳင္အားယူ ျပင္ဆင္ေနၾကရမည္ ျဖစ္သည္။ တခ်ဳိ႕ေက်ာင္းသား၊ ေက်ာင္းသူေလးမ်ားမွာ အားလပ္ရက္မ်ားတြင္ လြတ္လပ္ေပါ့ပါးစြာ ေနထုိင္ခဲ့ရျခင္းကုိ ခုံမင္ၿပီး ေက်ာင္းတက္ရန္ ပ်င္းရိေနတတ္ၾကသည္။
ဖ်ားနာခ်င္ ဟန္ေဆာင္တတ္ၾကသည္။ ေက်ာင္းအပ္ရက္တြင္ ေဆြမ်ဳိးမ်ားဆီသုိ႔ အလည္အပတ္သြားရန္ ပူဆာတတ္ၾကသည္။ မိဘအုပ္ထိန္းသူမ်ားက ေက်ာင္းအပ္ရက္ကုိ သတိမူရန္ အေရးႀကီးသည္။ ေက်ာင္းအပ္လက္ခံရက္သည္ ေမ ၂၅ ရက္မွ ဇြန္ ၁ ရက္အထိ ျဖစ္၏။ ဇြန္ ၁ ရက္တြင္ ေက်ာင္းစတက္ရမည္ျဖစ္သည္။ ေက်ာင္းမတက္ခ်င္၍ ငုိယုိကာ ျငင္းဆန္ၾကေသာ ေက်ာင္းသား၊ ေက်ာင္းသူေလးမ်ားကုိလည္း ေတြ႕ရတတ္သည္။ ကေလးဟူသည္ အပူအပင္ကင္းေသာ အရသာကုိ ခုံမင္တတ္ၾက၏။ထုိကေလးမ်ား ေက်ာင္းတက္ခ်င္စိတ္ ျဖစ္လာေအာင္ အုပ္ထိန္းသူမ်ားအေနျဖင့္ သူတုိ႔ႏွစ္သက္ေသာ အရာမ်ားျဖင့္ ဆြဲေဆာင္စည္း႐ုံးရမည္။ ေက်ာင္းအပ္သြားမည့္ေန႔မွာ ဖိနပ္အသစ္ေလး ဝယ္ေပးမည္။ ထီးအသစ္ေလး ဝယ္ေပးမည္။စက္ဘီးအသစ္ေလး ဝယ္ေပးမည္ စသည္ျဖင့္ မက္လုံးေပးရပါမည္။
အသစ္အဆန္းကုိ ကေလးတုိင္း သေဘာက်သည္။ သူႏွစ္သက္ေသာပစၥည္း အသစ္တစ္ခုခုကုိ ရသည္ႏွင့္ ေက်ာင္းတက္ဖို႔ လုိက္ပါမည္သာျဖစ္ပါ၏။ ေက်ာင္းအပ္ခ်ိန္တြင္ စိတ္မပါတပါ ျဖစ္ေနေသာ ေက်ာင္းသား၊ ေက်ာင္းသူမ်ားလည္း ရွိတတ္သည္။ သူတုိ႔ႏွစ္သက္ေသာ အရာမ်ားမွာ ေက်ာင္းစိမ္းဝတ္စုံႏွင့္ ေက်ာင္းလြယ္အိတ္မ်ား ျဖစ္သည္။ သူ႔အတြက္ ေက်ာင္းစိမ္းဝတ္စုံ ဝယ္ရန္ အထည္ဆုိင္သုိ႔ ေခၚသြားပါ။ ေက်ာင္းစိမ္းဝတ္စုံကုိ သူ႔စိတ္တုိင္းက် ေရြးခုိင္းပါ။ ေက်ာင္းစိမ္းဝတ္စုံ အသစ္ေလး ျမင္ရသည္ႏွင့္ စိတ္ေျပာင္းသြားတတ္ၾကသည္။
မည္သည့္ေက်ာင္းသား၊ ေက်ာင္းသူမဆုိ ေက်ာင္းစိမ္းဝတ္စုံ သပ္သပ္ရပ္ရပ္ ဝတ္ဆင္ၿပီး ေက်ာင္းလြယ္အိတ္ သုိ႔မဟုတ္ ေက်ာပုိးအိတ္လြယ္ကာ ေက်ာင္း သုိ႔သြားရန္ ဟန္ေရးတျပင္ျပင္ လုပ္တတ္ၾကသည္။ စိတ္မပါတပါျဖစ္ေနေသာ စိတ္မ်ားကုိ ေက်ာင္းစိမ္းဝတ္စုံျဖင့္ စိတ္ဓာတ္တက္ၾကြမႈကုိ လႈံ႔ေဆာ္ေပးရမည္ျဖစ္သည္။ ေက်ာင္းအပ္ သြားရာ၌ပင္ ေက်ာင္းစိမ္းဝတ္စုံျဖင့္ လာၾကသူ ေက်ာင္းသား၊ ေက်ာင္းသူမ်ားကုိ ေတြ႕ျမင္ႏုိင္သည္။ ေက်ာင္းအပ္ခ်ိန္တြင္ တခ်ဳိ႕ေက်ာင္းသား၊ ေက်ာင္းသူမ်ားမွာ မိဘမ်ား၏ စီးပြားေရး အဆင္မေျပမႈေၾကာင့္ ေက်ာင္းအပ္ရန္ စိတ္မပါၾကေပ။ အေျခခံပညာ အဆင့္သည္ အခမဲ့ပညာေရးစနစ္ျဖစ္၍ မည္သည့္အဖိုးအခမွ် မကုန္ေပ။ေက်ာင္းသားအတြက္ ေက်ာင္းဝတ္စုံ၊ လြယ္အိတ္၊ ဖိနပ္၊ ထီး စသည္တုိ႔ကုိ ဝယ္ရန္ ခက္ခဲေသာ္လည္း ေက်ာင္းအပ္ရန္ မခက္ခဲပါ။ အခမဲ့ပညာေရး စနစ္ျဖစ္၍ ေက်ာင္းအပ္ရန္ အဆင္ေျပသည္။
မိဘမ်ားအေနျဖင့္ စားဝတ္ေနေရး အခက္အခဲျဖစ္ေနေစကာမူေက်ာင္းေနအရြယ္ သားသမီးမ်ားကို မျဖစ္မေန ေက်ာင္း ပို႔ေပးရန္ ႀကိဳးစားရမည္။ေက်ာင္းေနခြင့္ရမွသာ မိမိတို႔၏ သားသမီးမ်ားဘဝသည္ တိုးတက္ျမင့္မားမည္ ျဖစ္၏။ပညာျဖင့္ အသက္ေမြးဝမ္းေက်ာင္း ျပဳႏုိင္ေသာ ဘဝလမ္းေၾကာင္းေပၚတြင္ ေလွ်ာက္လွမ္းခြင့္ ရမည္ျဖစ္သည္။ ေက်ာင္းအပ္ခ်ိန္တြင္ သားသမီး၏ လက္ကုိဆဲြကာ ေက်ာင္းသုိ႔ မေရာက္ေရာက္ေအာင္လာၿပီး ေက်ာင္းအပ္ရမည္မွာ မိဘအုပ္ထိန္းသူတုိင္း၏ ဝတၱရားျဖစ္သည္။ ေက်ာင္းေနအရြယ္ ကေလးမ်ား ေက်ာင္းအပ္ခ်ိန္ ေရာက္၍ေက်ာင္းမအပ္ခဲ့လွ်င္ မိဘမ်ား၏တာဝန္ မေက်ပြန္မႈဟု ဆုိရပါမည္။ ပညာျဖင့္ အသက္ေမြးေသာ အေမြကုိေပးႏုိင္ေရး တစ္ခုတည္းေသာ နည္းလမ္းမွာ ေက်ာင္းအပ္ခ်ိန္တြင္ အခ်ိန္မီ ေက်ာင္းလာအပ္ျခင္းသာျဖစ္သည္။
ဘဝေပးအေျခအေနအရ တခ်ဳိ႕ေက်ာင္းေနအရြယ္ ကေလးမ်ား လမ္းေဘးတြင္ ေရခဲေရ၊ ကြမ္းယာေရာင္းေနရ၏။ တခ်ဳိ႕က အမႈိက္ပုံးမ်ားထဲမွာ ေရသန္႔ဘူးႏွင့္ တျခားပစၥည္း အေဟာင္းမ်ားကုိ ရွာေနရ၏။ တခ်ဳိ႕မူ ပလတ္စတစ္ေကာက္ေနရ၏။ တျခားေသာ အလုပ္မ်ားစြာကုိ လုပ္ေနရေသာ ကေလးမ်ားလည္းရွိ၏။ သူတုိ႔၏ဘဝ အနာဂတ္သည္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မရွိေတာ့ေပ။ ဘဝကုိ ပင္ပန္းၾကမ္းတမ္းစြာ ခက္ခက္ခဲခဲ ျဖတ္သန္းရေတာ့မည္။ ထုိကေလးငယ္မ်ား ေက်ာင္းေနခြင့္ရေရးကို လူမႈပတ္ဝန္းက်င္ အသိုင္းအဝုိင္းက သည္အတုိင္း ၾကည့္မေနဘဲ ကူညီေစာင့္ေရွာက္ေပးရန္ လုိအပ္သည္။
ဆင္းရဲေသာ ကေလးငယ္မ်ား ေက်ာင္းေနႏုိင္ရန္ ပညာေရး ေဖာင္ေဒးရွင္းမ်ားကုိေသာ္ လည္းေကာင္း၊ ပရဟိတအဖဲြ႕မ်ားကုိ ေသာ္လည္းေကာင္း၊ လူမႈေရး အသင္းအဖဲြ႕မ်ားကုိေသာ္ လည္းေကာင္း အကူအညီ ေတာင္းခံျခင္းျဖင့္ ကူညီရမည္။ ေငြေၾကးဥစၥာ ျပည့္စုံေသာ တခ်ဳိ႕အလွဴရွင္မ်ားက ပညာေရး ဆုံးခန္းတုိင္သည္အထိ ေငြေၾကး အကုန္အက်ခံကာ ပညာသင္ၾကားႏုိင္ရန္ ကူညီတတ္ၾကသည္။ ေက်ာင္းအပ္ကာလတြင္ ေက်ာင္းေနအရြယ္ ကေလးအားလုံးေက်ာင္း အပ္ျခင္းျဖင့္ ပုိမုိလွပေသာ အနာဂတ္ေန႔သစ္မ်ားဆီသုိ႔ ေလွ်ာက္လွမ္းခြင့္ ရေစခ်င္သည္။
ေက်ာင္းေနအရြယ္ ကေလးမ်ား ပညာသင္ၾကားႏုိင္ရန္ လူမႈပတ္ဝန္းက်င္တြင္ ေနထုိင္သူ အားလုံး တတ္ႏုိင္သည့္ဘက္မွ ပူးေပါင္းပါဝင္ၾကရန္ လုိအပ္သည္။ သားသမီးအား ေက်ာင္းအပ္ရ ေကာင္းမွန္း မသိေသာ မိဘအုပ္ထိန္းသူမ်ားကုိ ဝုိင္းဝန္းေဖ်ာင္းဖ်ကာ ပညာေပး ေဆြးေႏြးရမည္။ ဆရာ၊ ဆရာမမ်ား၊ ပညာတတ္ေသာ ပုဂၢိဳလ္မ်ား၊ ရပ္က်ဳိးရြာက်ဳိး သယ္ပုိးေနသူမ်ား အေနျဖင့္ ပညာမဲ့၍ သားသမီးအား ေက်ာင္းအပ္ရေကာင္းမွန္း မသိေသာ မိဘမ်ားကုိေတြ႕ဆုံေဆြးေႏြးျခင္းမ်ား ျပဳလုပ္သင့္သည္။ ပညာ၏တန္ဖုိးကုိ သိေအာင္ ရွင္းျပျခင္းျဖင့္ သားသမီးမ်ားအား ေက်ာင္းထားခ်င္စိတ္ ေပၚလာေအာင္ စည္း႐ုံးရပါမည္။
ပညာတတ္သူႏွင့္ ပညာမဲ့သူတုိ႔၏ ျခားနားခ်က္ကုိ လူမႈပတ္ဝန္းက်င္တြင္ ေတြ႕ျမင္ေနရသူ မ်ားအား ဥပမာေပးကာ မီးေမာင္းထုိးျပရမည္။ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ ပညာမတတ္ ခဲ့ေသာ္လည္း သားသမီးမ်ားအား ပညာတတ္မ်ား ျဖစ္ေအာင္ ျပဳစုပ်ဳိးေထာင္ႏုိင္ေသာ မိဘမ်ားအျဖစ္ ဂုဏ္ယူတတ္ေအာင္လည္း ေျပာျပရမည္။ ကုိယ္တုိင္အသိတရားရၿပီး သားသမီး လက္ကုိဆဲြကာ ေက်ာင္းလာအပ္ေသာ မိဘမ်ား မ်ားျပားေစခ်င္သည္။ ပညာျမင့္မွ လူမ်ဳိးတင့္မည္ဟူေသာ ေဆာင္ပုဒ္ရွိသည္။အနာဂတ္ႏုိင္ငံေတာ္၏ သားေကာင္း ရတနာ၊ သမီးေကာင္းရတနာေလးမ်ားအားေက်ာင္းေနအရြယ္တြင္ ေက်ာင္းေနခ်င္လာေအာင္ စည္း႐ုံး ရမည္မွာ လူငယ္၊ လူႀကီးအားလုံး၏ တာဝန္ပင္ျဖစ္သည္။
ပညာတတ္ျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားခဲ့သူမ်ားအေနျဖင့္ မ်ဳိးဆက္သစ္ ေက်ာင္းသား၊ ေက်ာင္းသူေလးမ်ား ေက်ာင္းေနခ်င္လာေအာင္ စံနမူနာျပေနထုိင္ၿပီး လမ္းၫႊန္မႈေပးရမည္။ ပညာတတ္ႀကီးျဖစ္လွ်င္ လူ႔အသုိင္းအဝုိင္းတြင္ ဘယ္ပုံဘယ္နည္း အေရးပါပုံကုိ ကုိယ္ေတြ႕ျဖစ္ရပ္မ်ားႏွင့္ ယွဥ္ကာ ေျပာျပစည္း႐ုံးရမည္။ ေက်ာင္းအပ္ခ်င္စိတ္၊ ေက်ာင္းတက္လုိစိတ္ ျဖစ္ေပၚလာေအာင္ ေျပာႏုိင္ျခင္းသည္ မိမိသင္ၾကားခဲ့ေသာ ပညာမ်ားကုိ လက္ဆင့္ကမ္း မွ်ေဝျခင္းပင္ျဖစ္သည္။
အခ်ဳပ္အားျဖင့္ဆုိေသာ္ ပညာျမင့္မွလူမ်ဳိးတင့္မည္ ဟူေသာ ေဆာင္ပုဒ္ႏွင့္အညီ အနာဂတ္ တုိင္းျပည္ရတနာေလးမ်ားသည္ ပညာတတ္ေသာ လူ႔ေဘာင္အဖဲြ႕အစည္းကုိ ဖန္တီးႏုိင္ရမည္ ျဖစ္သည္။ ေက်ာင္းေနအရြယ္ ကေလးအားလုံး ေက်ာင္းအပ္ျခင္း ျဖင့္ ေက်ာင္းတက္ခြင့္ရေအာင္ ပူးေပါင္းကူညီ ေဆာင္ရြက္ကာ အေကာင္အထည္ေဖာ္ ေဆာင္ရြက္ၾကရမည္။ ေက်ာင္းေနအရြယ္ ကေလး တစ္ဦးတစ္ေယာက္ခ်င္းမွသည္ ေထာင္ေသာင္း သိန္းသန္းမက ကေလးငယ္မ်ား ေက်ာင္းတက္ကာ ပညာသင္ယူျခင္းျဖင့္ ပုိမုိတုိးတက္ ေကာင္းမြန္ေသာ လူ႔ေဘာင္ အဖဲြ႕အစည္းတစ္ခုကုိ ဖန္တီးႏုိင္မည္ျဖစ္သည္။ ကေလးတစ္ဦး တစ္ေယာက္ခ်င္းစီ ပညာတတ္လွ်င္ ၎ႏွင့္ ပတ္သက္ဆက္ႏႊယ္ေနေသာ မိသားစု၊ ၿမိဳ႕၊ ရြာမ်ားအတြက္ အက်ဳိးျပဳႏုိင္သူျဖစ္လာမည္။
ပညာတတ္ ကေလးမ်ားစြာ ထြန္းေပါက္လာလွ်င္ တုိင္းျပည္ႏွင့္ လူမ်ဳိးအတြက္ ပုိ၍အက်ဳိးျပဳႏုိင္မည္ျဖစ္သည္။ သုိ႔ျဖစ္ပါ၍ ေက်ာင္းေနအရြယ္ ကေလးငယ္အားလုံး ပညာသင္ၾကားခြင့္ ရရန္ မိဘအုပ္ထိန္းသူမ်ား၊ ဝတၱရားရွိသူမ်ားကေက်ာင္းေနအရြယ္ ကေလးမ်ား ေက်ာင္းအပ္ႏွံေရး ဝိုင္းဝန္းပူးေပါင္း ေဆာင္ရြက္ေပးၾကပါရန္ ႏႈိးေဆာ္တုိက္တြန္း ေရးသားလုိက္ရေပသည္။ ။
ဝမ္းထက္မုိး(ဇိန္႔-ေအာင္လံ)
MWD
No comments:
Post a Comment