(ဒီစာစုုက လူပ်ိဳ၊ အပ်ိဳေတြ အတြက္သာ ရည္ရြယ္တာ မဟုုတ္ပါဘူး၊ အခ်စ္ေရးကံေကာင္းခဲ႕လိုု႕ တစ္ခုုလပ္ျဖစ္ခဲ႕ရသူေတြ၊ ေနာက္အိမ္ေထာင္ျပဳဖိုု႕စဥ္းစားေနတဲ႕သူေတြအတြက္လည္း ရည္ရြယ္ေရးသားတာျဖစ္ပါတယ္)
ကိုုယ္ခ်စ္တဲ႔သူနဲ႕ဘ၀ခရီးကိုု အတူတူေလ ွ်ာက္လွမ္းခြင္႔ရတယ္ ဆိုုရင္ အဲဒီအခ်က္ဟာ ကိုုယ္႕အတြက္ ဘ၀အေရးမွာ အေထာက္အပံ႕ျဖစ္ေစမဲ႕အခ်က္လိုု႕ ဆိုုခ်င္ပါတယ္။
ဒါေပမဲ႕ ကိုုယ္ခ်စ္တဲ႕သူက ဘ၀လက္တြဲေဖာ္ ျဖစ္ထိုုက္ရဲ႕လား ဆိုုတာကိုုေတာ႕ ဦးေႏွာက္ေရာ ႏွလံုုးသားနဲ႕ပါ သံုုးသပ္ေရြးခ်ယ္တတ္ဖိုု႕ လိုုအပ္ပါတယ္။
က်မ ဘ၀လက္တြဲေဖာ္ကိုု ေရြးခ်ယ္တဲ႕အခါ သူ႕ရဲ႕အက်င္႔သီလကိုု နံပတ္တစ္ ထားၿ႔ပီးၾကည္႔ခဲ႕ပါတယ္။ သမီးရည္းစား သက္တမ္း ၆ ႏွစ္မွာ က်မ သူ႕ကိုုေလ႔လာခဲ႕ပါတယ္။
သူက အရက္မေသာက္၊ ေလာင္းကစားလံုုး၀မရွိဘူး၊ လိမ္ညာေျပာျခင္းလံုုး၀မ ရွိ၊ လူပ်ိဳဘ၀မွာေတာင္ အျခားမိန္းမေတြနဲ႕ ေဖာက္ျပားတတ္တာမ်ိဳးလည္းမရွိ၊ အလုုပ္ကိုု ေလးစားၿပီး တန္ဖိုုးထားတယ္ သူ႕အလုုပ္ရွင္ဆီက အခ်ိန္ခိုုးဖိုု႕ေတာင္ မစဥ္းစားတတ္တဲ႕ လူမ်ိဳးပါ။
သူ႕ရဲ႕အားနည္းခ်က္ကေတာ႕ မခ်မ္းသာဘူး။ မိဘကလည္း ၀န္ထမ္းျဖစ္တဲ႕ အတြက္ သူနဲ႕လက္ထပ္ရင္ ေလာဘၾကီးတဲ႕ က်မ အရမ္းၾကိဳးစားရလိမ္႔မယ္။ ဒါေပမဲ႕ မေဖာက္ျပန္တတ္တဲ႕သစၥာရွိတဲ႕သူ ျဖစ္တဲ႕အတြက္ က်မ အေနနဲ႕သူ႕အေပၚ မယံုုသကၤာစိတ္နဲ႕ ပူေလာင္ေနမွာ မပူရဘူး။ ေနာက္ဆံုုး အေရးၾကီးဆံုုး အခ်က္ကေတာ႕က်မ သူ႕ကိုု ခ်စ္တယ္။သူကလည္း က်မကိုု ခ်စ္တယ္။
ဒါေပမဲ႕ သူနဲ႕က်မ လက္ထပ္မယ္ဆိုုတုုန္းက ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက အဆင္မေျပႏိုု္င္ဘူးလိုု႕
ေျပာၾကတယ္။ အခ်စ္တစ္ခုုတည္းကိုု ယံုုၾကည္ရင္ မွားလိမ္႔မယ္၊ ဘ၀မွာ တစ္သက္လံုုး ဆင္းဆင္းရဲရဲနဲ႕ပဲ ကုုန္ဆံုုးသြားလိမ္႔မယ္လိုု႕လည္း ဆိုုၾကတယ္။
မျပည္႔စံုုတဲ႕ဘ၀နဲ႕ မျပည္႔စံုုတဲ႕သူကိုု လက္ထပ္တာ အလားအလာမေကာင္းတဲ႕စီးပြားေရး လုုပ္သလိုုပဲ လိုု႕ေတာင္ ေျပာတဲ႕သူေတြလည္း ရွိပါတယ္.။ ဒါေပမဲ႕ က်မက ဇြတ္တိုုးခဲ႕တယ္။
တစ္ေယာက္ကိုုတစ္ေယာက္ ေမတၱာနဲ႕ခ်စ္ၾကတာက က်မတိုု႕ႏွစ္ေယာက္ ဘ၀ခရီးအတူတူေလ ွ်ာက္ၾကဖိုု႕အတြက္ လံုုေလာက္တယ္လိုု႕ ယူဆၿပီး လက္ထပ္ခဲ႕ၾကတယ္။
လက္ထပ္ၿပီးေတာ႕လည္း မဂၤလာပြဲမစတင္မီကေရာ စတင္ၿပီး ေနာက္ပိုု္င္းမွာေ၇ာ သားၾကီးနဲ႕သမီးၾကီးကိုု ေမြးဖြားၿပီးခ်ိန္ထိ က်မတိုု႕မွာ ေငြေၾကး အဆင္ေျပမႈ မရွိခဲ႕ပါဘူး။ ဆင္းရဲႏြမ္းပါးျခင္းေတြနဲ႕ ျဖတ္သန္းခဲ႕ရတယ္။
ဆင္းရဲတဲ႕အတြက္ အစားအေသာက္မေကာင္းဘူးဆိုုရင္ စိတ္ညစ္ညဴးမိတာအမွန္ပါပဲ။ ဒါေပမဲ႕သူက အသားဟင္းထက္ေကာင္းတဲ႕ဟင္းလ်ာမ်ိဳးျဖစ္ေအာင္ ဟင္းကိုု ေစတနာအျပည္႔နဲ႕ ခ်က္ေကၽြးတယ္။ ရံုုးဆင္းလိုု႕အိမ္မျပန္ေသးဘဲ ေစ်း၀ယ္ၿပီး အိမ္ျပန္ ဟင္းခ်က္ေကၽြးတတ္တဲ႕ ခင္ပြန္းကိုု ပိုုင္ဆိုုင္ခဲ႕ရတာပါ။
ေနထိုုင္မေကာင္းခ်ိန္မွာ အစားအေသာက္အေနအထိုုင္အားလံုုးကိုု ဂရုုတစိုုက္နဲ႕ေဆာင္ရြက္ေပးတယ္။ ေဆးထိုုးေဆးေသာက္ပ်င္းတဲ႕ က်မ၊ သူ႕ရဲ႕ ဂရုုစိုုက္မႈနဲ႕ ေနေကာင္းခဲ႕ရတယ္.
ပိုုက္ဆံမရွိရင္ စိတ္ညစ္တတ္တဲ႕က်မကိုု အားေပးတယ္၊ က်မရဲ႕ စိတ္ထဲရွိတဲ႕ ဆႏၵ၊ ၀ါသနာ၊ရည္မွန္းခ်က္ေတြကိုု လုုပ္ေဆာင္နိုုင္ဖိုု႕အတြက္ အျမဲတမ္းအားေပး ျဖည္႔ဆည္းေပးတယ္။
သူေရာကိုုယ္ပါ အသံုုးအျဖဳန္းမရွိ ၾကိဳးစားတဲ႕အခါ စီးပြားေရးအဆင္ေျပလာခဲ႕တယ္။ စီးပြားေရးအဆင္ေျပလာတာနဲ႕ ကိုုယ္ပိုုင္လုုပ္ငန္း ဖိုု႕ က်မ ၾကိဳးစားခဲ႕ရတယ္။ သူကေတာ႕သူအလုုပ္၀င္ခဲ႕တဲ႕ သူ႕ကိုု အိႏၵိယကိုု ပိုု႕ၿပီး ပညာသင္ေပးခဲ႕တဲ႕ကုုမၺဏီမွာပဲ ဆက္လုုပ္တယ္။ သူ႕လုုပ္သက္ဟာ က်မရဲ႕သားၾကိးရဲ႕အသက္နဲ႕ထပ္တူျဖစ္ေနခဲ႕ၿပီ၊ အဲဒီအလုုပ္ကေန ထြက္ဖိုု႕ မစဥ္းစားဘဲ သစၥာရွိရွိနဲ႕ သူ လုုပ္ေနခဲ႕တာ။
ကိုုယ္ပိုုင္ လုုပ္ေနတဲ႕အတြက္ က်မရဲ႕စိီးပြားေရးဟာ အတက္အက်အျမဲတမ္း ရွိပါတယ္။စီးပြားေရး ရွံဳးၿပီေဟ႕ဆိုုရင္လည္း သိန္း ေထာင္ခ်ိီေအာင္ ရွံဳးတတ္ပါတယ္။ အဆင္ေျပၿပီဆိုုရင္လည္း ရွိသမ ွ်ေၾကြးအကုုန္ဆပ္ၿပီးရင္ေတာင္မွ ကိုုယ္လွဴခ်င္တာ လွဴဒါန္းႏိုုင္ခဲ႕ၿပီး လုုပ္ငန္းအခိ်ဳ႕
က်န္ေနတတ္ပါတယ္။ ပိုုက္ဆံအေနနဲ႕ မက်န္တတ္ပါဘူး။
ဒါေပမဲ႕ ဘ၀ရဲ႕ေလာကဓံအတက္အက်ကေတာ႕ၾကမ္းတဲ႕ထဲမွာပါပါတယ္။ အဲဒီလိုု တက္ေနတဲ႕ အခ်ိန္မွာ ကိုုယ္႔ေဘးမွာလည္း သူရွိေပးၿပီး ကိုုယ္႔ကိုု အားေပးတယ္၊ ကိုုယ္က်ၿပီေဟ႕ဆိုုရင္လည္း သူက ကိုုယ္႔ေဘးမွာ ရွိၿပီး အားေပးျပန္တယ္။
သူက အားေပးတဲ႕အခါ က်မစိတ္ထဲ ငါျ ပန္ထႏိုုင္ပါ႕မလား ဆိုုတဲ႕အေတြးေတြ ေပ်ာက္ၿပီး စိတ္ဓါတ္ခိုုင္မာတဲ႕လူတစ္ေယာက္ ျဗဳန္းခနဲျပန္ျဖစ္လာတယ္။
ဒီေနရာမွာ က်မေဆြးေႏြးခ်င္တာကေတာ႕ က်မအေနနဲ႕ သူနဲ႕လက္ထပ္ဖိုု႕စဥ္းစားတုုန္းက သူဟာက်မအတြက္ ဘယ္ေလာက္ထိ ရွင္သန္ေပးႏိုုင္မလဲဆိုုတာကိုု မစဥ္းစားခဲ႕ပါဘူး။ အဲဒီလိုုပဲ က်မရဲ႕စိတ္ပိုုင္းဆိုုင္ရာ မွီခိုုအားထားစရာ ျဖစ္လာခဲ႕မယ္လိုု႕လည္း မယူဆခဲ႕မိဘူး။
သူဟာ လူေကာင္းတစ္ေယာက္ျဖစ္တယ္၊ က်မ ခ်စ္တယ္ ဆိုုတဲ႕ အခ်က္ ႏွစ္ခ်က္တည္းနဲ႕ဆံုုးျဖတ္ခဲ႕တာပါ။ ကိုုယ္ခ်စ္တဲ႕သူနဲ႕အတူတူ ဘ၀ခရီးကိုု ျဖတ္သန္းခ်င္တဲ႕ စိတ္နဲ႕ လက္ထပ္ခဲ႕တာပါ။
လက္ထပ္ၿပီးေနာက္ပိုုင္းမွာ သူဟာ အက်င္႔သီလေကာင္းတဲ႕အတြက္ အိမ္ေထာင္သက္ ၂၀ ေက်ာ္လာခ်ိန္အထိ သူ႕အေပၚလံုု၀ သံသယကင္းစြာနဲ႕စိတ္ခ်လက္ခ်နဲ႕ ေနႏိုုင္ခဲ႕တယ္၊ၿပီးေတာ႕က်မကိုု တကယ္ခ်စ္တဲ႕အတြက္ သူ႕ရဲ႕နားလည္ေပးမႈနဲ႕ခ်စ္ျခင္းေမတၱာက က်မအတြက္ အခက္အခဲေတြကိုု ေက်ာ္လႊားႏိုုင္တဲ႕ စြမ္းရည္ေတြ ျဖစ္လာခဲ႕တယ္။
တကယ္ေတာ႕ ဘ၀ခရီးဟာ ရွည္လာေလလ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာဟာ အေရးၾကီးလာေလ ဆိုုတာကိုုေတာ႕ ဒီအသက္အရြယ္မွာ ပိုုၿပီး ေလးနက္စြာ လက္ခံမိလာပါၿပီ။
အဲဒါေၾကာင္႕ ကိုုယ္ကခ်စ္တဲ႕သူ၊ ကိုုယ္႔ကိုုခ်စ္တဲ႕သူ ဟာ တစ္ေယာက္တည္း ျဖစ္တယ္ဆိုုရင္ေတာ႕...အဲဒီလူရဲ႕လက္ကိုု ခိုုင္ခိုုင္မာမာဆုုပ္ကိုုင္ၿပီး ေရွ႕ဆက္ပါ၊ ခ်စ္တဲ႕သူနဲ႕ ဘ၀ခရီးကိုု ဆက္ပါ။
ဘယ္ေလာက္ လမ္းၾကမ္းေနပါေစ အခ်စ္က
ကိုုယ္႔ကိုု အကူညီေပးလာပါလိမ္႔မယ္။
ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ရွင္။
ေမသၾကၤန္ဟိန္(ျမစ္မခ)
No comments:
Post a Comment