အိမ္ေထာင္သည္ စံုတြဲမ်ားတြင္ ကေလးယူရန္ ႀကိဳးစားေနတာၾကာၿပီျဖစ္ေသာ္လည္း ကေလးမရႏုိင္ေသးေသာ ျပႆနာ ေတြ႕ရမ်ားသည္။ ၉ဝ ရာခုိင္ႏႈန္း ဝန္းက်င္ေသာ အိမ္ေထာင္သည္စံုတြဲမ်ားသည္ တစ္ႏွစ္ခန္႔ႀကိဳးစားလွ်င္ ကေလးရေၾကာင္း ေလ့လာခ်က္မ်ားအရ သိရသည္။ ကေလးရရန္ခက္ခဲျခင္းကို Subfertility ဟုေခၚသည္။ ၿမံဳသည္ဟုလည္း လူသိမ်ားၾက သည္။ ထုိကဲ့သုိ႔ အေျခအေန တစ္ခုသတ္မွတ္ရန္ ေယဘုယ်အားျဖင့္ အခ်ိန္ပုိင္းျခား ေျပာေလ့ရွိသည္။
အသက္ ၃၅ ႏွစ္ေအာက္ အမ်ဳိးသမီးမ်ားတြင္ သေႏၶတားနည္းလမ္းမ်ား သံုးစြဲျခင္းမရွိဘဲ အမ်ဳိးသားႏွင့္ မၾကာခဏ ဆက္ဆံေသာ္လည္း တစ္ႏွစ္ေက်ာ္ၾကာသည့္တိုင္ ကိုယ္ဝန္မရလွ်င္ေသာ္ လည္းေကာင္း၊ အသက္ ၃၅ ႏွစ္အထက္ အမ်ဳိးသမီးမ်ားတြင္ ထိုနည္းတူ ေနထိုင္ေသာ္လည္း ေျခာက္လေက်ာ္ၾကာသည့္တုိင္ ကုိယ္ဝန္မရလွ်င္ေသာ္ လည္းေကာင္း ကေလးရရန္ခက္ခဲသည့္ အေျခအေနဟု ဆိုႏုိင္သည္။ ခက္ခဲသည့္ အေျခအေနဟု သတ္မွတ္ေသာ္လည္း လုိအပ္သည့္ စမ္းသပ္စစ္ေဆး ကုသမႈမ်ား ျပဳလုပ္ျခင္းျဖင့္ ကုိယ္ဝန္ရႏုိင္ေျခ ရွိေသးသည္။
အမ်ဳိးသမီးျပႆနာသာမဟုတ္
ႏွစ္ၾကာသည္အထိ ကေလးမရျဖစ္ေနလွ်င္ အမ်ဳိးသမီးျဖစ္သူကို အျပစ္တင္တတ္ၾကေသာ ဓေလ့ရွိသည္။အမွန္စင္စစ္ ျပႆနာမွာ ေယာက္်ားတြင္ လည္းေကာင္း၊ မိန္းမတြင္လည္းေကာင္း၊ ႏွစ္ဦး စလံုးတြင္ လည္းေကာင္း ရွိေနႏုိင္သည္။ ႏွစ္ဦးလံုးကို စမ္းသပ္စစ္ေဆးမႈမ်ား ျပဳလုပ္ရန္ လုိအပ္သည္။
ဘာေၾကာင့္ကေလးမရႏုိင္တာလဲ
ေလ့လာထားခ်က္မ်ားအရ ကေလးမရျခင္း ျဖစ္ေစေသာ အေၾကာင္းရင္းမ်ားမွာ အမ်ဳိးသားျပႆနာေၾကာင့္ ၂၆ ရာခုိင္ႏႈန္း၊အမ်ဳိးသမီး မ်ဳိးဥမေၾကြေသာေၾကာင့္ ၂၁ ရာခိုင္ႏႈန္း၊ အမ်ဳိးသမီး သားဥျပြန္ျပႆနာေၾကာင့္ ၁၄ ရာခိုင္ႏႈန္း၊ သားအိမ္အတြင္းသား တစ္သွ်ဴးမ်ား သားဥအိမ္ႏွင့္ တျခားေနရာမ်ားတြင္ ရွိေနျခင္းေၾကာင့္ ၆ ရာခိုင္ႏႈန္း၊ လိင္ဆက္ဆံမႈ ျပႆနာမ်ားေၾကာင့္ ၆ ရာခိုင္ႏႈန္း၊ သားအိမ္ေခါင္းျပႆနာေၾကာင့္ ၃ ရာခိုင္ႏႈန္းႏွင့္ အေၾကာင္းေသခ်ာ ရွာမေတြ႕ဘဲ ၂၈ ရာခိုင္ႏႈန္းခန္႔ ရွိေၾကာင္း ေတြ႕ရွိရသည္။ တစ္ႏုိင္ငံႏွင့္ တစ္ႏိုင္ငံ ရာခိုင္ႏႈန္း ကြာျခားခ်က္ အနည္းငယ္ ရွိႏုိင္ေသာ္လည္း အၾကမ္းဖ်င္း သိရွိမွတ္သားသင့္သည္။
ဘယ္အခ်ိန္ဆရာဝန္နဲ႔ျပဖို႔လုိသလဲ
အသက္ငယ္ေသာ စံုတဲြမ်ားအတြက္ တစ္ႏွစ္ခန္႔ ႀကိဳးစားၾကည့္ၿပီး ကေလးမရႏုိင္လွ်င္ ဆရာဝန္ႏွင့္ တုိင္ပင္သင့္သည္။ အမ်ဳိးသမီးအသက္ ၃၅ ႏွစ္အထက္ စံုတြဲမ်ားအတြက္ ၆ လခန္႔ႀကိဳးစားၿပီး ကေလးမရလွ်င္ ဆရာဝန္ႏွင့္ ျပသသင့္သည္။ သေႏၶတားေဆး ထုိးေဆး၊ ေသာက္ေဆးႏွင့္ ပစၥည္း မသုံးေသာ္လည္း လစဥ္ရာသီ မေပၚသည္မွာ လအနည္းငယ္ ၾကာလာလွ်င္လည္း ဆရာဝန္ႏွင့္ျပသသင့္သည္။
အမ်ဳိးသားအတြက္စစ္ေဆးျခင္း
၎၏အေထြေထြ က်န္းမာေရးႏွင့္ လိင္ဆက္ဆံျခင္း အေျခအေနအတြက္ ေမးခြန္းမ်ား ေမးမည္။ လုိအပ္သည္မ်ား စမ္းသပ္မည္။ သုက္ပုိးအေရအတြက္၊ ပုံသဏၭာန္၊ လႈပ္ရွားမႈႏွင့္ အရည္အျပစ္အက်ဲ အေျခအေနကုိ သိႏုိင္ရန္ စစ္ေဆးဖုိ႔ ၫႊန္ၾကားမည္။ သုက္ပုိး စစ္ေဆးမႈကုိ လုိအပ္လွ်င္ အခ်ိန္ျခား၍ ထပ္မံစစ္ေဆးရမည္။ က်ားေဟာ္မုန္းပမာဏကုိ သိႏုိင္ရန္ ေသြးစစ္ရတတ္သည္။ ေဟာ္မုန္းဓာတ္ ပမာဏမမွန္လွ်င္လည္း ကိုယ္ဝန္ရေအာင္ စြမ္းေဆာင္ႏုိင္မည္ မဟုတ္ပါ။ ကုိယ္ဝန္ရႏုိင္ရန္ ခက္ခဲေစေသာ မ်ဳိး႐ုိးဗီဇေရာဂါအခ်ဳိ႕ အတြက္လည္းေသြးစစ္ဖုိ႔ လုိႏုိင္သည္။
သုက္ပုိးသယ္ပုိ႔သည္ သုက္ပုိ႔ျပြန္ပိတ္ဆုိ႔မႈ ရွိ၊ မရွိ အာထရာေဆာင္းစက္ျဖင့္ စမ္းသပ္ရန္ လုိႏုိင္သည္။ တစ္ခါတစ္ရံ သုက္ရည္မ်ား လိင္တံထိပ္ဘက္သုိ႔ မထြက္ဘဲ ဆီးအိမ္ဘက္သုိ႔ ျပန္ထြက္ေသာျပႆနာေၾကာင့္ ကုိယ္ဝန္မရသည္လည္း ျဖစ္တတ္သည္။ ဆီးတြင္းသုက္ပုိးမ်ား ပါ၊ မပါစစ္ေဆးၾကည့္ႏုိင္သည္။ သုက္ရည္စစ္ေဆးရာတြင္ သုက္ပုိးလုံးဝနီးပါး မရွိသည့္ အေျခအေနမ်ဳိးတြင္ ကြၽမ္းက်င္ဆရာဝန္က ေဝွးေစ့မွအသားစ အနည္းငယ္ယူ၍ စစ္ေဆးေပးရန္ လုိအပ္ႏုိင္သည္။
အမ်ဳိးသမီးအတြက္ စစ္ေဆးျခင္း
အေထြေထြက်န္းမာေရး အေျခအေန၊ လစဥ္ရာသီေပၚသည့္ အေျခအေန၊ လိင္ဆက္ဆံျခင္း အေျခအေနအတြက္ ေမးခြန္းမ်ားေမးမည္။ လုိအပ္သည့္ စမ္းသပ္မႈမ်ား ျပဳလုပ္မည္။ ေသြးတြင္းအမ်ဳိးသမီး ေဟာ္မုန္းဓာတ္ပမာဏကို စစ္ေဆးေပးဖုိ႔ လုိႏုိင္သည္။ ေဟာ္မုန္းပမာဏမမွန္လွ်င္ ကိုယ္ဝန္ရႏုိင္ရန္ ခက္ခဲသည္။ ကုိယ္ဝန္ရရန္ ခက္ခဲေသာ မ်ဳိး႐ုိးဗီဇေရာဂါ တခ်ဳိ႕အတြက္ ေသြးစစ္ရန္ လုိႏုိင္သည္။
မမ်ဳိးဥေၾကြမွသာ ကိုယ္ဝန္ရႏုိင္မည္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ မ်ဳိးဥေၾကြ၊ မေၾကြသိႏုိင္သည့္ စမ္းသပ္နည္းတစ္ခုခုျဖင့္ စမ္းသပ္မည္။ သားအိမ္ႏွင့္သားဥဆင္းျပြန္ ပုံသဏၭာန္မမွန္ျခင္း၊ ပိတ္ဆုိ႔ျခင္းမ်ားရွိ၊ မရွိသိႏုိင္ရန္ အာထရာေဆာင္း႐ုိက္ျခင္း၊ သားအိမ္ႏွင့္သားဥျပြန္တြင္းၾကည့္ ကင္မရာပါသည့္ ပုိက္ထည့္ၾကည့္ျခင္း၊ ဗုိက္တြင္ အေပါက္ငယ္ေဖာက္၍ ဗုိက္တြင္းသားဥအိမ္၊ သားဥျပြန္ႏွင့္သားအိမ္အေျခအေနသိရန္ မွန္ေျပာင္းပုိက္ ထည့္ၾကည့္ျခင္းမ်ား လုိအပ္သလုိ ျပဳလုပ္ရသည္။
စမ္းသပ္စစ္ေဆးၿပီးလွ်င္
တစ္ဦးတြင္ျဖစ္ေစ၊ ႏွစ္ဦးလုံးတြင္ျဖစ္ေစ ရွိေနေသာ ျပႆနာမ်ားကုိ သိရွိၿပီး ကုသႏုိင္ရန္ ႀကိဳးစားၾကည့္ရမည္ျဖစ္သည္။ အခ်ဳိ႕တြင္စစ္ေဆး၍ မေတြ႕ေသာ ျပႆနာမ်ား ရွိေနႏုိင္ေသးသည္။ အမ်ဳိးသားျပႆနာ၊ အမ်ဳိးသမီး ျပႆနာစသည့္ အေျခအေနအေပၚ မူတည္၍ ဆရာဝန္က ကုသေပးမည္ျဖစ္သည္။ ကုိယ္ဝန္မရႏုိင္ျဖစ္ေနသည့္အတြက္ ဝမ္းနည္းမႈ၊ ပူပန္မႈ၊ ေဒါသျဖစ္မႈ၊ အျပစ္ရွိသလုိ ခံစားရမႈမ်ား ျဖစ္ႏုိင္သည္။ စိတ္ခံစားမႈမ်ား တတ္ႏုိင္သေလာက္ ေလ်ာ့နည္းေအာင္ ႏွလုံးသြင္းၿပီး ကြၽမ္းက်င္သည့္ဆရာဝန္ႏွင့္ တုိင္ပင္ကုသရန္ အေရးႀကီးသည္။ ။
ေဒါက္တာ ၿငိမ္းကုိဟိန္း
MWD
No comments:
Post a Comment