'ပံုစံ ပုံစံ' ဆိုတဲ႔ၾသဇာမာလကာထည့္ေအာ္လိုက္တဲ႔အသံနဲ႔အမ်ိဳးသမီးအက်ဥ္းေဆာင္တခုလံုးလွဳပ္လွဳပ္ရြရြၿဖစ္ကုန္ၾကတယ္။ကိုယ္တို႔နိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသူ(ေထာင္အေခၚ၅/ည)ေတြအတြက္ကေတာ့တိုက္ထဲပိတ္ထားတာမို႔ဘာမွအဆန္းတၾကယ္မရွိေပဘူး။ဒယ္အိုးထဲထည့္အေၾကာ္ခံရတာျခင္းအတူတူဆီပါတာနဲ႔အိုးကပ္လိွမ့္ခံရတာဘဲကြာတယ္။လွဳပ္လွဳပ္ရြရြရုတ္ရုတ္ရကရက္သံေတြၿငိမ္အျပီးမွာကိုယ္တို႔ကိုပိတ္ထားတဲ႔တံခါးမွာတတ္ထားတဲ႔သံဇကာေပါက္ကိုအျပင္ကေနလံုးဝပိတ္လိုက္တာပါဘဲ။စိတ္ထဲမွာထိတ္ခနဲၿဖစ္သြားျပီးဘာျဖစ္တာပါလိမ့္ဆိုတဲ႔စိုးရိမ္စိတ္နဲ႔နားစြင့္လိုက္မိပါတယ္။တျခားအခန္းေတြထဲမွာထည့္ပိတ္ခံထားရတဲ႔ညီအစ္မတေတြလည္းဒီလိုဘဲျဖစ္ၾကမွာအေသအခ်ာပါဘဲ။တိုင္ပင္မထားဘဲအသံတိတ္ျပီးထူးျခားမွဳကိုအာရံုျပဳထားတတ္ၾကတာဟာလည္းဘယ္မွာမွသင္တန္းေပးထားတိုင္ပင္ထားတာမဟုတ္ဘဲပကတိအသိစိတ္နဲ႔ညီေနၾကတာမ်ိဳးပါ။ေသာ့သံၾကားရျပီးလြတ္ေနတဲ႔အခန္းတခန္းထဲကိုလူတေယာက္ထည့္လိုက္တဲ႔အသံေတြၾကားရပါတယ္။ထံုးစံအတိုင္းက်က္သေရတုန္းမိလႅာအင္တံုထည့္တဲ႔အသံ။ေသာက္ေရအိုးေရျဖည့္သံနဲ႔ေထာင္ဝန္ထမ္းရဲ႕အသံခတ္အုပ္အုပ္စကားေျပာသံကိုၾကားလိုက္ရပါတယ္။
အသံအားလံုးျငိမ္သြားျပီး။ေသာ့ျပန္ပိတ္တဲ႔အသံနဲ႔အတူဂြပ္ဂလာက္ ဂြပ္ဂေလာက္နဲ႔ဘြတ္ဖိနပ္သံေတြၿပန္ထြက္သြားျပီး။တတိုက္လံုးတိတ္ဆိတ္သြားပါတယ္။ေသခ်ာတာကညီအစ္မေတြအားလံုးလာထည့္ပိတ္ခံရသူအသစ္ဆီကထြက္လာမယ့္အသံကိုနားစြင့္ေနၾကတာဘဲ။ဒါေပမယ့္ဘာသံမွကိုမၾကားရဘူး။သိခ်င္စိတ္ေတြထိမ္းခ်ဳပ္လိုက္ၾကပါတယ္။ၿပီးမွအနီးအနားမွာဘဝတူနိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသူေတြရွိတယ္ဆိုတာသိေအာင္တခန္းနဲ႔တခန္းစကားေတြလွမ္းေျပာၾကပါတယ္။ဘယ္သူေတြရွိေနတယ္ဆိုတာကိုသိေအာင္လည္းနာမည္အျပည့္အစံုနဲ႔ေခၚၾကေျပာၾကပါတယ္။လာပို႔ၿပီးပိတ္သြားတာ၂ေယာက္ပါ။တေယာက္ကေဒၚငယ္မမသန္းဆိုတဲ႔အန္တီငယ္ပါဘဲ။ေနာက္တေယာက္ကေတာ့အန္တီငယ္နဲ႔အမွဳတြဲေဒၚခင္ေအးေအးမာ။သူတို႔၂ေယာက္ကိုလည္းတေယာက္နဲ႔တေယာက္ေတြ႔လို႔မရေအာင္လုပ္ထားပါတယ္။က်မတို႔နဲ႔မေတြ႔ေအာင္လည္းအထူးစီမံထားပါတယ္။အန္တီငယ္နဲ႔အစ္မေအးမာ(ေဒၚခင္ေအးေအးမာ)ကိုတေယာက္စီေရခ်ိဳးထုပ္တိုင္းက်မတို႔ရဲ႕သံဇကာကြက္ကိုလာလာပိတ္ပါတယ္။တရက္မွာက်မရဲ႕သံဇကာကိုပိတ္တဲ႔ေနရာကိုေစ့မေနေအာင္ခဲေသးေသးေလးကိုတင္ထားေတာ့ပိတ္တဲ႔အခါမွာ ဟ'က်န္ခဲ႔ပါတယ္။
ဝန္ထမ္းဆိုတာကပိတ္ဆိုပိတ္လိုက္တာပါဘဲ။ေသခ်ာလည္းၾကည့္တဲ႔အသိေခါင္းထဲမွာမရွိဘူး။ေျခသံလည္းၾကားေရာအသာေလးထ'ျပီးေခ်ာင္းၾကည့္လိုက္တဲ႔အခါအင္မတန္ေခ်ာေမာလွပတဲ႔က်က္သေရအေပါင္းနဲ႔ျပည့္စံုက်မတို႔ထက္အသက္ႀကီးတဲ႔အမ်ိဳးသမီးတေယာက္ကိုေတြ႔လိုက္ရပါတယ္။ကိုယ္ေခ်ာင္းၾကည့္ေနတာသူမသိရွာပါဘူး။ရုပ္တရက္ေလးအေတြ႔မွာတစံုတေယာက္ကိုစိတ္ထဲမွာသြားသတိရလိုက္မိတယ္။ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔အေတာ္တူတာပါလား။ေနာက္ပိုင္းအန္တီငယ္တိုကို႔ေထာင္ခ်လိုက္ျပီးေနာက္ပိုင္းမွာကိုယ္တို႔ညီအစ္မေတြခိုးစကားေျပာၾကပါတယ္။တႀကိမ္မွာခိုးေျပာတာေထာင္မွဴ းမနဲ႔တည့္တည့္တိုးျပီးရံုးခန္းေရာက္သြားပါတယ္။အန္တီငယ္ကိုခိုးေက်ြးခိုးစကားေျပာတဲ႔ညီအစ္မေတြထဲမွာေရႊစင္ထိပ္ဆံုးပါဘဲ။ေနာက္ေတာ့အခ်ိန္ေတြရလာတဲ႔အခါအန္တီငယ္နဲ႔အစ္မေဒၚခင္ေအးေအးမာကိုအရင္ေလာက္မၾကပ္မတ္ေတာ့ဘဲကိုယ္တို႔လိုဘဲထားေတာ့တယ္။အားလံုးကေတာ့တိုက္ပိတ္ပါဘဲ။
ညီအစ္မေတြအားလံုးလြတ္တဲ႔အခ်ိန္ထိတိုက္ပိတ္ပါဘဲ။ေနာက္ပိုင္းအခန္းေတြထဲမွာပံုေသမထားဘဲေရြ႔ပိတ္တဲ႔အခါအန္တီငယ္နဲ႔ကပ္ရက္အခန္းမွာေနရပါတယ္။နံရံတခ်ပ္ဘဲျခားျပီးတရက္၂၄နာရီကိုစကၠန္႔မလပ္နွစ္ေတြအၾကာၾကီးေနလာရေတာ့မျမင္ရေပမဲ႔တေယာက္ဘာလုပ္ေနတယ္ဘာလိုေနတယ္ဆိုတာမေျပာဘဲသိလာၾကတယ္။ထားပါေတာ့ေလ။အန္တီငယ့္အေၾကာင္းကိုဘဲေျပာခ်င္တာပါ။အန္တီငယ္ဟာစည္းကမ္းအေတာ္ႀကီးျပီးအင္မတန္ယဥ္ေက်းသိမ္ေမြ႔သူပါ။ရီတာေတာင္ဣေျႏၵေလးနဲ႔ကိုယ္တို႔လိုစိတ္လြတ္လက္လြတ္ေအာ္ရီတယ္ဆိုတာမ်ိဳးေတာင္မေတြ႔မိဘူး။စကားေျပာရင္လည္းအသံက်ယ္က်ယ္ေတာင္မေျပာဘူး။ကိုယ္နဲ႔ကပ္လ်က္အခန္းက်ျပီးအေတာ္ေလးအသံထြက္လာတာပါ။ၾကားေအာင္ေျပာၾကရတာကိုး။အရင္ထဲကက်န္းမာေတာင့္တင္းသူမဟုတ္ေပမဲ႔အေတာ္စိတ္ဓာတ္ခိုင္မာတာေတြ႔ရတယ္။သူမဟာဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းရဲ႔အစ္ကိုဦးေအာင္သန္းရဲ႔သမီး။ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းတူမေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ႔ညီမတဝမ္းကြဲဆိုတဲ႔ဂုဏ္ပုဒ္ေတြေၾကာင့္က်မတို႔ခ်စ္ခင္ေလးစားၾကတာလို႔ထင္ရင္မွားပါလိမ့္မယ္။အန္တီငယ္ရဲ႕ကိုယ္ပိုင္အရည္အေသြးကိုယ္ပိုင္ဂုဏ္သိကၡာ မာန္ေတြေၾကာင့္ကိုက်မတို႔မေလးစားဘဲမေနနိုင္ၾကတာပါ။ကိုယ္ေနဟန္ေပ်ာ့ေျပာင္းေပ်ာင္းသြယ္ႏြဲ႕ေပမဲ႔စိတ္ဓာတ္မာတဲ႔ေနရာမွာစံမတူေအာင္ပါဘဲ။ဆိုးရြားလွတဲ႔ေထာင္ဒဏ္။ရာသီဥတုဒဏ္ကိုတခ်က္မျငီးျငဴ ခဲ႔ဘူး။အမွတ္ရမိတာတခုရွိေသးတယ္။ကိုယ္တို႔တိုက္ထဲမွာရွိတဲ႔နိုင္က်ဥ္းေတြကိုေထာင္ကမနက္တခါညေနတခါေသြးေပါင္ခ်ိန္ေပးေသးတယ္။ဘာစိတ္ကူးေပါက္တယ္ေတာ့မသိဘူး။ကိုယ့္အလွည့္ေရာက္လို႔ေသြးေပါင္ခ်ိန္ျပီးရင္ဘယ္ေလာက္ရွိလည္းလို႔ေမးတဲ႔အခါေထာင္နပ္စ္ က ၁၁၀/၇၀လို႕ေျပာတယ္။တေယာက္ထဲ၁၁၀/၇၀မဟုတ္ဘူး။ရွိသမ်ွအကုန္၁၁၀/ ၇၀။တရက္မွာေတာ့အန္တီငယ္ကေျပာတယ္။ဒီတခါေတာ့အန္တီ့ကိုပိုေပးလိုက္တယ္တဲ႔။၁၂၀/၇၀လို႔ေျပာလို႔ရီခဲ႔ရဘူးတယ္။
အျပင္ေလာကကိုေရာက္တဲ႔အခါအန္တီငယ္နဲ႔အန္ကယ္တို႔ဟာဘဝကိုအစကျပန္ထူေထာင္ၾကရတာပါဘဲ။စစ္အစိုးရဟာနိုင္ငံေရးသမားေထာင္ထြက္ေတြကိုဒုကၡေပးရာမွာတေျပးညီအပိုအသာမရွိေပးတာပါ။စီးပြားေရးအင္မတန္ထိခိုက္ၾကပါတယ္။အန္တီငယ္တို႕ဇနီးေမာင္နံွဟာကြန္ပ်ဴ တာေက်ာင္းေလးကိုအေတာ္ဒုကၡဆင္းရဲၾကားကေထာင္ခဲ႔ရတာပါ။ေထာင္ကလြတ္လာတဲ႔ႏိုင္က်ဥ္းေတြကိုအခမဲ႔ကြန္ပ်ဴတာပညာသင္ေပးၾကပါတယ္။ေထာင္ထြက္ေတြကိုအလကားသင္ေပးေတာ့အရပ္ထဲကပိုက္ဆံေပးတက္မယ့္သူေတြကမတက္ရဲျပန္ဘူး။ပိုက္ဆံေပးတက္မယ့္သူေတြကမတက္ရဲ။တက္ရဲသူကပိုက္ဆံမေပးနိုင္။ဒီၾကားထဲသူရသတိၱနဲ႔ျပည့္စံုသူေလာက္သာလာတက္တာဆိုေတာ့ဝင္ေငြကမေကာင္း။ဒါေပမယ့္မ်က္နွာတခ်က္မညိဳးၾကပါဘူး။ေထာင္ထြက္ေတြဝင္ထြက္ေနေတာ့ေထာက္လွမ္းေရးကမ်က္စိေဒါက္ေထာက္ၾကည့္ေနတာေပါ့။ကိုယ္ကဆိုင္ခန္းေလးငွားေစ်းေရာင္းေနတာအန္တီငယ္တို႔အိမ္နားနဲ႔မေဝးဘူး။စာသင္ျပီးညေနဆိုဆိုင္မွာလာထိုင္တတ္တယ္။နွစ္ေယာက္သားအာလူးဖုတ္ၾကတာေပါ့။ျပီးမွအန္ကယ္ကလိုက္ေခၚ။တခါတေလအတူျပန္ၾကတယ္။တခါတေလအန္တီကအရင္ျပန္သြားျပီးအန္ကယ္ကေရာက္လာတတ္တယ္။လမ္းမွာလြဲေသးတာေလ။တခါတေလအန္တီကေရာက္မလာေသးဘူး။ေစ်းဝင္ဝယ္ေနတုန္းအန္ကယ္ကေရာက္လာတတ္တယ္။အန္တီငယ္ကိုလိုက္ရွာေနတာလို႔ျပံဳးျပံဳးျပံဳးျပံဳးေျပာတတ္တယ္။အဲဒီအခ်ိန္၃ေယာက္သားရယ္ေမာစကားေတြေျပာျဖစ္ၾကတယ္။အန္တီနဲ႔အတူျပန္တဲ႔အခါလမ္းမွာေရဗြက္ေတြ႔ရင္ေတာင္ေကြ႔ေလ်ွာက္တတ္တယ္။
ကိုယ္ကေျပာတယ္အန္တီဒီလိုေလးခုန္လိုက္ေလဆိုေတာ့လိုက္ခုန္တယ္။ဒါဆိုလည္းျပီးတာဘဲေလပတ္ေလ်ွာက္ေနၾကာတယ္အန္တီဆိုေတာ့။ဟုတ္တယ္ေနာ္သမီး။အန္တီတခါမွာခုန္မသြားဘူးဖူးတဲ႔။ဒါအဆင္ေျပသားဘဲတဲ႔။အဲဒီေလာက္သိမ္ေမြ႔ျပီးလူႀကီးလူေကာင္းဆန္လို႔အန္တီငယ့္နဲ႔အန္ကယ္ကိုကိုယ္ကအေမရိကန္ေတာင္ပိုင္းသားေတြလို႔ေခၚတယ္။ကိုယ္ကေတာ့ေျမာက္ပိုင္းသားယန္းကီးေပါ့။ေနာက္ပိုင္းအန္တီငယ္ဟာသူေနတဲ႔ရန္ကင္းတိုက္ခန္းအေပၚထပ္ေလးကေနဘယ္ေလာက္ဆင္းလိုက္တက္လိုက္လ်ွင္လ်ွင္ျမန္ျမန္လုပ္သလဲဆိုရင္ေစာင့္ၾကည့္ေနတဲ႔ေထာက္လွန္းေရးေကာင္ကအစ္မဘယ္တုန္းကတက္သြားတာလဲ။ျပန္ဆင္းတာဘဲေတြ႔လိုက္တယ္လို႔ေတာင္ေျပာယူရတယ္။
အန္တီငယ္ကေတာ့ျပံဳးျပံဳးဘဲ။ေနာက္အန္တီငယ္႔ရင္ဘတ္မွာကင္ဆာက်ိတ္ေတြ႔လို႔လွီးလိုက္ရတယ္။ဓာတ္ကင္ရတယ္အႀကိမ္၅၂ႀကိမ္လို႔ထင္တယ္။ပင္ပန္းေပမဲ႔ေက်ာ္ျဖတ္နိုင္ခဲ႔တယ္။အဆက္အသြယ္လည္းမျပတ္ခဲ႔ဘူး။ေနာက္ကိုယ္အိမ္ေထာင္က်ျပီးသမီးေလးရတယ္။သမီးေလးေမြးဖို႔ဆရာဝန္ႀကီးဦးသိန္းျမင့္သူနဲ႔အပ္ေပးတယ္။သူတို႔ရဲ႕ေက်းဇူးေတြေၾကာင့္သမီးေလးကိုေကာင္းမြန္စြာေမြးဖြားလာနိုင္ခဲ႔တယ္။၅နွစ္ေလာက္ၾကာခဲ႔တယ္ထင္တယ္။အဆုတ္မွာကင္ဆာက်ိတ္ထပ္ေတြ႔တယ္။အျပင္းအထန္ကင္ဆာကိုျပန္တိုက္ျပီးျပန္မတ္လာေသးတယ္။အရင္ေလာက္မဟုတ္ေတာ့ေပမယ့္။ေနာက္ပိုင္းတေျဖးေျဖးက်န္းမာေရးပိုပိုေလ်ာ့လာခဲ႔တယ္။
အန္တီငယ္ကြယ္လြန္ခါနီးသြားေတြ႔တဲ႔အခါေဝဒနာနဲ႔ေမာေနတဲ႔ၾကားကေတြ႔ေတြ႔ျခင္းသမီးေလးကိုဂရုစိုက္ဖို႔မွာခဲ႔တယ္။အန္တီ႔ေရွ႔မွာဟန္ေဆာင္ျပီးေအာင့္ထားခဲ႔ေပမဲ႔ေဆးရံုကအျပန္လမ္းတေလ်ွာက္နဲ႔အိမ္မွာေတာ့ခ်ံဳးပြဲခ်ငိုခဲ႔ရတယ္။ကင္ဆာေရာဂါကို၁၇နွစ္လံုးလံုးအံတုခုခံတိုက္ခိုက္ခဲ႔ျပီး၂၄-၄-၂၀၁၈ ေန႔လည္၁၂း၂၀
နာရီမွာကြယ္လြန္ခဲ႔ပါတယ္။မနက္ျဖန္အန္တီ႔ရက္လည္ေလ။လြမ္းေနမိတယ္အန္တီငယ္။အန္တီငယ္ကြယ္လြန္သြားေပမယ့္သမီးတို႔ရင္ထဲမွာအျမဲရွင္သန္ေနမွာပါ။သမီးျပဳသမ်ွကုသိုလ္ေကာင္းမွဴ အစုစုကိုအမွ်ေပးပါတယ္သာဓုေခၚပါအန္တီငယ္။
အခ်စ္မ်ားစြာျဖင့္သမီး
ခ်ိဳႏြယ္
**(အန္တီငယ့္အေၾကာင္းအေသးစိတ္ဂုဏ္ျပဳေရးသားပါဦးမယ္။)
No comments:
Post a Comment