ခရီးသြားေတာ့ လူေတြကိုေတြ႕ရတယ္။ လူေတြကိုေတြ႕ေတာ့ ခံစားမႈအသစ္ေတြရတယ္။ ခံစားမႈအသစ္ေတြက ၀မ္းစာအသစ္ေတြျဖစ္တယ္။
လူ႕ဘ၀ဆိုတာ ရႈပ္ေထြးနက္နဲတဲ့ ပုစၧာႀကီးတစ္ပုဒ္လိုပဲ။ ေလ့လာၾကည့္ရင္ မကုန္ႏိုင္တဲ့ သင္ခန္းစာေတြရတတ္တယ္။
ေနာက္တစ္ခါ လူမႈဆက္ဆံေရးက မီးနဲ႔တူတယ္။ ကိုင္တြယ္တတ္ရင္ အက်ိဳးျဖစ္ထြန္းေပမဲ့၊ မကိုင္တြယ္တတ္ရင္ ေလာင္တတ္ျပန္ေရာ။
ေနာက္ၿပီး လူေတြနဲ႔ စကားေျပာတာ ေရနဲ႔ကစားသလိုမ်ိဳးပဲ။ ကစားတတ္ရင္ ေပ်ာ္ရႊင္စရာေတြျဖစ္လာတတ္ေပမဲ့၊ မကစားတတ္ရင္ ေရနစ္၊ ေရမြန္းေသတတ္တယ္။
လူေတြရဲ႕ အေၾကာင္းေတြကိုေလ့လာတာကလည္း လည္ပတ္သင့္တဲ့ေနရာကို ေလွ်ာက္လည္ရင္ စိတ္အပန္းေျပေစတတ္ေပမဲ့၊ မလည္ပတ္သင့္တဲ့ေနရာကို နယ္ေျမက်ဴးမိတဲ့အတြက္ ျပန္လမ္းမရွိေသာ အႏၲရာယ္နယ္ေျမထဲေရာက္သြားသလိုမ်ိဳးလည္း ျဖစ္တတ္တယ္။
လူေတြရဲ႕ ေမးခြန္းေတြကို ေျဖမိရင္လည္း ေျဖတတ္ရင္ ေလေျပေလညွင္းေလးေတြတိုက္ခတ္ေနတဲ့ ျမက္ခင္းျပင္ထဲ လမ္းေလွ်ာက္ေနသလိုျဖစ္ေပမဲ့၊ အေျဖမတတ္ရင္ ဂုဏ္သိကၡာေတြ ပြန္းပဲ့ကုန္ၿပီး ေခ်ာက္ကမ္းပါးက ျပဳတ္က်သလိုမ်ိဳးျဖစ္တတ္တယ္။
လူ႕ဘ၀၊ လူမႈဆက္ဆံေရးဆိုတာ အရမ္းနက္နဲလွပါတယ္။
အရွင္သုစိတၱ (ေမာ္ကၽြန္း) ဆရာေတာ္
No comments:
Post a Comment