ဟိုဘက္ဒီဘက္ ေဆာင္းအိမ္မက္ သို႕မဟုတ္ အေဖ

(၁)
“အူ၀ဲ၊ အူ၀ဲ”
“ဟဲ့ဟဲ့ ကေလးထြက္က်လာတယ္”
“ဟဲ့အျမိဳင္ သတိထား”
သန္းေခါင္ယံ ေမွာက္မိုက္ေနေသာ အက်ဥ္းေထာင္ရွိ အမ်ိဳးသမီး အေဆာင္ငယ္အတြင္းကေန အသံစံုေတြ ထြက္လာခဲ့ပါတယ္။
“ေဟ့၊ ျငိမ္ၾကစမ္း ဘာျဖစ္ေနၾကတာလဲ”
“အျမိဳင္ ကေလးထြက္က်လို႕ပါ ဆရာမ”
ေလွ်ာ္ကနည္း အေမ့၀မ္းထဲကေန ကြန္ကရစ္ ၾကမ္းျပင္ေပါ အက်၊
ေအးစက္သြားေသာ အေတြ႕အထိေၾကာင့္ ေမြးကင္းစ က်ြန္ေတာ္ လန္႕၍ ငိုလိုက္မိပါတယ္။
ေအာ္ လူ႕ဘ၀က အစထဲက အငိုနဲ႕ စရပါေလေရာ့သလား။
“အူ၀ဲ၊ အူ၀ဲ”
“ဟဲ့ေယာက္က်ားေလးေတာ့”
“အျမိဳင္၊ ကေလး အေဖဘယ္သူလဲ”
“ဟဲ့ အျမိဳင္”
“ေဟာ့ေတာ့ ေခၚတာမထူးဘူးဟဲ့”
“ကေလးအေမ တက္ေနတယ္ဆရာမ။ လုပ္ပါဦး။”
ဤသည္ကား က်ြန္ေတာ့္ ဘ၀ အစပင္ျဖစ္ပါတယ္။
မိဘမဲ့ အေမသည္ ကေလးဘ၀ကပင္၊ ေက်ြးေမြးထားေသာ ဦးေလးအိမ္မွာ ကပ္ေနရင္က မူးရစ္ေဆး၀ါးမ်ား ေရာင္းခ်ခဲ့တယ္။
အသက္၁၈ႏွစ္ျပည့္လို႕မွ မၾကာခင္ မူးရစ္ေဆး၀ါး လက္၀ယ္ထားရွိမွုျဖင့္ အေမေထာင္က်ပါေလေတာ့တယ္။
ေထာင္ထဲမွာ အမ်ိဳးသမီးအေဆာင္ဘက္ကို လာ၍အလုပ္လုပ္ရေသာ ႏွစ္ၾကီးအက်ဥ္းသား အေဖႏွင့္ ေတြ႕ျပီး၊
တင္းက်ပ္ေသာ ေထာင္၀န္ထမ္းမ်ား မ်က္ေစ့ကို အလြတ္ေရွာင္၍၊ အမ်ိဳးသားအေဆာင္မွ အမ်ိဳးသမီးအေဆာင္ကို နယ္က်ြံရံုသာမက၊ အမ်ိဳးသား အမ်ိဳးသမီးစည္းကိုပါ ေက်ာ္လြန္ခဲ့ေသာေၾကာင့္ က်ြန္ေတာ့္အား သေႏၵတည္ပါသတဲ့။
အပ်ိဳဗိုက္မို႕ ေတာ္ေတာ္နဲ႕ မထြက္သလို၊ ဗိုက္ကေလးပူလို႕ မၾကာခင္၊
ေထာင္က်ပ္နဲ႕ မိန္းမထိမ္းေတြက အေဖလက္သည္ကို ၀ိုင္းေမးစစ္လို႕ အေမက ဘာမွ မေျဖပဲဘူးကြယ္ေနတံုး က်ြန္ေတာ့္ကို လမျပည့္ပဲ ေမြးလာျပန္တယ္။
အေမက ခါးသီးလွတဲ့ ဘ၀ဒဏ္ေတြ သိမ္းၾကံဳးခံရင္ အသက္ကြာေပမဲ့
အေဖလို၊ အစ္ကိုၾကီးၾကီးလို တြယ္တာရာက၊ နယ္က်ြံမိေသာ အေဖနဲ႕ ခိုးေတြ႕ရတဲ့ အခ်ိန္ကေလးကို၊ ဘ၀ရဲ႕ အသာယာဆံုး အခ်ိန္ကေလးလို႕ ခံစားရင္းက အသက္၁၉ႏွစ္သာသာမွာ၊ မီးတြင္းထဲမွာပဲ ဆံုးခဲ့ရပါတယ္။
ေထာင္ထဲက အမ်ိဳးသားေတြ အားလံုးဟာ က်ြန္ေတာ့္အေဖ ျဖစ္လိမ့္နိုးနိုး ဆိုတဲ့၊ အားလံုးသံသယေတြၾကားမွာ က်ြန္ေတာ္လူ႕ျပည္ကို ေရာက္ခဲ့ရပါတယ္။
က်ြန္ေတာ့္ အေဖေၾကာင္းေတာ့ အခ်ိန္ၾကလာေတာ့မွပဲ၊ ေဖါက္သယ္ခ်ပါေတာ့မယ္။

(၂)
က်ြန္ေတာ္အမည္ ေမာင္လူေအး။
နာမည္နဲ႕ လိုက္ေအာင္ ေအးေပမဲ့၊ အလုပ္က ေထာင္က်ပ္။
ဒီေတာ့ တစ္ခါတစ္ခါမွာ ေအးေနလို႕မရ၊
ေဖ….ေမ…ေတြမိုးမွြန္ေအာင္ ဆဲဆိုရတာေတြလည္း ရွိသေပါ့။
ဒါေပမဲ့ လူပ်ိဳၾကီး က်ြန္ေတာ့္မွာ ဖခင္စိတ္ရွိတယ္ဆိုတာ၊ ဒီေန႕မွ ကိုယ့္ကိုယ္ကို မယံုနိုင္ေအာင္ သိလိုက္ရတယ္။
မေန႕ညက အမ်ိဳးအမီးအေဆာင္ထဲမွာ အေဖမေပၚေမြးျပီး၊ မီးတြင္းထဲမွာပဲ အေမဆံုးသြားတဲ့ ကေလးေလးကို ေတြ႕လိုက္ရကတည္းက ကိုယ့္သားေလးလိုပဲ ျမင္ျမင္ျခင္း ခ်စ္မိတယ္။
အထက္လူၾကီးေတြ၊ လုပ္ေဖၚကိုင္ဖက္ေတြက လူမွူ႕၀န္းထမ္းေက်ာင္းကို ပို႕မလို႕ လုပ္ၾကေတာ့ က်ြန္ေတာ္ ေမြးစားမယ္ဆိုျပီး အိမ္ကိုေခၚလာတယ္။ အိမ္ဆိုေပမဲ့လည္း တစ္ကယ္ေတာ့ ေထာင္၀န္းထဲမွာပါ။ ဒါ့ေၾကာင့္ မနက္အလုပ္သြား၊ ခဏကေလး အားတာနဲ႕ အိမ္ခန္းထဲ ပစ္ထားခဲ့ရတဲ့ နီတာရဲ ကေလးေလးဆီ အေျပးသြားနို႕ဘူးေဖ်ာ္တိုက္၊ ေသး၀တ္လဲ ဟိုဟာဒီဟာ အေျပးအလွြားလုပ္ျပီး ေထာင္ထဲ ျပန္ေျပးရျပန္တယ္။ ေဘးအျမင္မွာေတာ့ က်ြန္႕ေတာ့္ကို ၾကည့္ျပီး ရင္ေမာက်တာေပါ့။ က်ြန္ေတာ္ကေတာ့ ဒါေတြကို ဒုကၡလို႕မထင္၊ သာယာတဲ့ လူ႕ဘ၀လို႕ အထင္ၾကီးနဲ႕ေပါ့။
ဒီလိုနဲ႕ သားကေလးလည္း ေျခာက္လျပည့္လာေတာ့၊ ေထာင္ပိုင္ၾကီးဇနီးေမာင္နွံနဲ႕ ေထာင္၀န္းထမ္းေတြက က်ြန္ေတာ္ကို ေခၚေတြ႕က်တယ္။
ျပီးေတာ့ က်ြန္ေတာ္မျမင္ဘူးတဲ့ ဇနီးေမာင္နွံႏွစ္ေယာက္ကလည္း သူတို႕ ေဘးမွာ ရွိေနပါတယ္။

(၃)
က်ြန္ေတာ့္အမည္က ေစာလွ။
အလုပ္အကိုင္က လြယ္လြယ္ကူကူေျပာရရင္ေတာ့ နယ္လွည့္လက္ေ၀ွ႕ထိုးသမား။
၀ါသနာမပါသူေတြက သိပ္မသိၾကေပမဲ့၊ က်ြန္ေတာ့္ေလာကထဲမွာေတာ့၊ က်ြန္ေတာ္က မင္းသားလို႕လည္း ေျပာနိုင္သလို ဘုရင္ဆိုလည္း မမွားပါဘူး။
က်ြန္ေတာ္တို႕ လင္မယားက တစ္တိုင္းျပည္လံုးက ဘုရားပြဲေတြက ေၾကးစားပြဲေတြ လွည့္ပါတ္ထိုးရင္းက ဒီနွစ္ေတာ့ ဒီျမိဳ႕ကေလးကို ေရာက္လာတယ္။ ျမန္မာ့လက္ေ၀ွ႕ ၀ါသနာပါတဲ့ ေထာင္ပိုင္ၾကီးက သူ႕အိမ္မွာ က်ြန္ေတာ္တို႕ လင္မယားကို တည္းေစတယ္။
ဒီလိုနဲ႕ သံုးရက္ေလာက္ၾကာေတာ့ က်ြန္ေတာ့္မိန္းမနဲ႕ ေထာင္ပိုင္ၾကီး ဇနီးသည္တို႕ စကားလက္ဆံုၾကရာက ေထာင္ထဲမွာ မေဖမေပၚပဲ ေမြးတဲ့ ကေလးေလး အေၾကာင္းသိခဲ့ရတယ္။ ကေလးမရွိတဲ့ က်ြန္ေတာ့္မိန္းမက အဲ့သည့္ကေလးေလးကို ေမြးစားခ်င္လို႕၊ ေထာင္ၾကပ္ဆီက ေတာင္းေပးလို႕ ပူဆာတယ္။
ေထာင္ပိုင္ၾကီး ဇနီးသည္ကတစ္ဆင့္ ေထာင္ပိုင္ၾကီးနဲ႕ ေထာင္၀န္ထမ္း မိသားစုေတြက သိသြားတဲ့အခါ၊ အဲ့သည့္ကေလးငယ္ေလးကို က်ြန္ေတာ္တို႕ မိသားစုကို ေပးဖို႔ ၀ိုင္းျပီးေတာ့ ေျပာေပးၾကတာေပါ့။
အတိုခ်ံဳးေျပာရရင္ေတာ့ မိဘလိုျဖစ္ေနတဲ့ ေထာင္ပိုင္ၾကီး ဇနီးေမာင္နွံက တိုက္တြန္းတာရယ္၊ သားကေလးကို သူတစ္ေယာက္တည္း ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္တာထက္ ပိုသာမယ္လို႕ ယူဆျပီး၊ ေထာင္က်ပ္ကိုလူေအးဟာ ေမတၱာအျပည့္နဲ႕၊ က်ြန္ေတာ္တို႕ လင္မယား လက္ထဲကို သူ႕ႏွလံုးသားကေလးအား ထည့္ေပးလိုက္ပါ ေလေတာ့တယ္။
က်ြန္ေတာ့္မိန္းမကေတာ့ မိုးတိမ္ထိပ္ကို ဒူးနဲ႕တက္တိုက္မဲ့အလား အေပ်ာ္ၾကီးေပ်ာ္၊
သူ႕သားမွ သူ႕သားရယ္လို႕ ျဖစ္ေနတာေပါ့။
က်ြန္ေတာ္ကလည္း သည္ကေလးေလးလည္းရမွ၊ ျပည္တြင္းပြဲေတြ မွန္သမွ် ဗိုလ္ဆြဲရံုသာမက၊ ျပည္ပက ဖိတ္ေခၚပြဲေတြေတာင္ သြားထိုးရတဲ့ အထိျဖစ္လာတယ္။
လက္ေ၀ွ႕ အားကစားေလာကကို ေက်ာ္လို႕ အနုပညာေလာကထဲအထိ ေပါက္ေရာက္လာတယ္။
က်ြန္ေတာ့္ကို အနုပညာေလာကထဲ ေခၚသြင္းေပးတဲ့ ရုပ္ရွင္ဒါရိုက္တာၾကီးကလည္း ကေလးေလးကို ျမင္ကတည္း သူ႕သားေလးလိုပဲခ်စ္ျပီး၊ အျမဲတန္း ၀င္ထြက္သြားလာရင္းက က်ြန္ေတာ္တို႕နဲ႕ နွစ္အိမ့္တစ္အိမ္လို ေနတဲ့ အထိျဖစ္လာတယ္။
ဒါေပမဲ့ ေပ်ာ္ရွြင္စရာေလးေတြဟာ ထာ၀ရမရွိပါဘူး။
သားကေလး သံုးနစ္သားေလာက္မွာ ဇနီးသည္ဟာ မထင္မွတ္ပဲ ဆံုးခဲ့ရျပန္တယ္။
သားကေလး တစ္ဖက္လက္ဆြဲလို႕ နိုင္ငံလွည့္ လက္ေ၀ွ႕ပြဲေတြကို သြားခဲ့ေပမဲ့၊ လက္ေတြ႕မွာေတာ့ လြယ္ကူလွတဲ့ အလုပ္မဟုတ္ပါဘူး။
ျပီးေတာ့ မၾကာခင္မွာ သားကေလးကို ေက်ာင္းထားရေတာ့မွာမို႕ ဟိုဟိုဒီဒီ ေခၚသြားဖို႕ ဆိုတာလည္း မျဖစ္နိုင္ေတာ့ပါဘူး။
ဒီမွာ သတိယမိတာက က်ြန္ေတာ္တို႕နဲ႕ သိပ္ခင္ရတဲ့ ရုပ္ရွင္ ဒါရိုက္တာၾကီး။
သူက လူပ်ိဳၾကီးဆိုေပမဲ့၊ ေငြေရးေၾကးေရး ျပည့္စံုတယ္။
အေခ်ြအရံေတြေပၚတယ္။
သားကေလးအတြက္ ေနာင္ေရးသာမက၊ လက္ရွိအေျခအေနမွာလည္း စိတ္ခ်ရတယ္။
ဒီေတာ့ သူ႕ကို တိုင္ပင္မွ။

(၄)
က်ြန္ေတာ္က ဒီေလာကထဲမွာ ရွာမွရွားဆိုသလို လူပ်ိဳ ရုပ္ရွင္ဒါရိုက္တာၾကီး။
အေခ်ာအလွ၊ ပ်ိဳပ်ိဳငယ္ငယ္ေလးေတြ ၀ိုင္း၀ိုင္းလယ္ေနေပမဲ့ စိတ္မ၀င္စားမိ။
သံေယာဇဥ္ တြယ္တာမိတာက တစ္ခုပဲရွိတယ္။
က်ြန္ေတာ္မင္းသားအျဖစ္ တင္ရိုက္ခဲ့တဲ့နိုင္ငံေက်ာ္ လက္ေ၀ွ႕သမား ေစာလွရဲ႕သားကေလး။
မ်က္ႏွာျမင္ခ်စ္ခင္ပါေစ၊
အသံၾကား သနားပါေစ ဆိုတဲ့ ဆုေတာင္းကေလးနဲ႕ျပည့္စံုေလသလားမသိ။
ျမင္ျမင္ျခင္း သူ႕ကို ခ်စ္ခဲ့ရတယ္။
သူ႕ကို အေၾကာင္းဖန္ျပီး၊ ေစာလွ တို႕လင္မယားနဲ႕ နွစ္အိမ့္တစ္အိမ္လိုျဖစ္ခဲ့ရတယ္။
အဲ့သလိုခင္မင္လို႕ နွစ္ႏွစ္သာသာေလာက္မွာ သူ႕ဇနီးသည္ဆံုးပါးခဲ့ရျပန္တယ္။
သားတစ္ဖက္ ဗ်ာမ်ားေနတဲ့ ကိုေစာလွကို မၾကည့္ရက္လို႕၊ သားကေလးကို သူ၀ိုင္းေစာင့္ေရွာက္ခ်င္ေပမဲ့
ေျပာမထြက္။
အခုေတာ့ နတ္ေကာင္းနတ္မမ်ား မစလိုက္သလို၊ ကိုေစာလွကစျပီး သူ႕သားကေလးကို သူ႕ကိုယ္စား ေမြးစားေပးဖို႕ ေျပာလာတယ္။
က်ြန္ေတာ့္အေျဖကေတာ့ Yes　မွတစ္ပါး အျခားမရွိ။
Thu Kha Bsc
(၅)
က်ြန္ေတာ့္ နာမည္က ေထာင္ဖြား။
သားဦးစေန မီးလိုေမွြဆိုတာ က်ြန္ေတာ့ကို ရည္ညွြန္းေလေရာ့သလား။
အေမက က်ြန္႕ေတာ့္ကိုေထာင္ထဲမွာေမြး၊
ေမြးေမြးျခင္း မီးတြင္းထဲမွာပဲ ဆံုးခဲ့တယ္။
အေဖဆိုတာ အခုအထိ ဘယ္သူလည္းမသိ။
သိတာက က်ြန္ေတာ့္လူမွန္း မွတ္မွတ္ရရသိတဲ႕ အခ်ိန္မွာေတာ့၊ က်ြန္ေတာ့္ အေဖ(အေဖဆိုတာထက္ ေမြးစားအေဖ) က နိုင္ငံေက်ာ္ ရုပ္ရွင္ဒါရိုက္တာၾကီး။
အိမ္ေတာင္မရွိ လူပ်ိဳၾကီး။
အဲ့သည့္ထဲက က်ြန္ေတာ္ ေလးတန္းေက်ာင္းသား ဘ၀ေလာက္ထဲက ကိုယ္ဟာ ေမြးစားသားပါလားဆိုတာ သိခဲ့ရတယ္။
က်ြန္ေတာ္က သူ႕ကို“ ေဖေဖၾကီး”။
သူက က်ြန္ေတာ့္ကို “ခ်စ္တံုးေလး”တဲ့။
ဒါေပမဲ့ ေဖေဖၾကီးဟာ က်ြန္ေတာ့္ကို  သားသမီးနဲ႕ မျခားျပဳစုေစာင့္ေရွာက္တာ အခုဆို တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသား၊ အဆိုေတာ္ဘ၀ အထိျဖစ္လာျပီ။
က်ြန္ေတာ့္ဘ၀ဟာ မိရင္းဖရင္းနဲ႕ မေနရ။
အေဖအရင္းဟာ ဘယ္သူလည္းဆိုတာ မသိရေပမဲ့ ျပီးျပည့္စံုသေလာက္ရွိေနခဲ့ပါတယ္။
အခုအခ်ိန္မွာေတာ့ က်ြန္ေတာ့္ ဘ၀ထဲမွာ ေဖေဖၾကီးရွိရင္၊ ျပီးျပည့္စံုသလို၊
ေဖေဖၾကီး စကားကို ေျမ၀ယ္မက် နားေထာင္ရမယ္ဆိုတာပါပဲ။
သူဟာလည္း ဒီေန႕အထိ မင္းကို ေမြးစားထားခဲ့တာလို႕ မေျပာသလို၊
က်ြန္ေတာ္ကလည္း ဒီကိစၥေတြကို ေမးဖို႕ စိတ္ကူးထဲမွာေတာင္မရွိပါ။
ဒါေပမဲ့ ဒီေန႕ေတာ့ ငွတ္ဆိုးထိုးသံၾကီးလို ျမည္လာတဲ့
“ကလင္၊ ကလင္”
ဖံုးသံၾကီးေနာက္၀ယ္၊ ေဖေဖၾကီးစီးလာတဲ့ ကားက အရွိန္လြန္ျပီး သစ္ပင္နဲ႕ ၀င္တိုက္တယ္။
ေဖေဖၾကီးက ေဆးရံုေပၚမွဆိုတဲ့ သတင္း။
ေဆးရံုကို က်ြန္ေတာ္ အေျပးအလွြားေရာက္သြားေတာ့
ေဖေဖၾကီးက ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္ကို ေရာက္ေနျပီ။
ေဖေဖၾကီး ေဘးမွာက ဘၾကီး ဦးေစာလွ။
ေဖေဖက တစ္ခါမွ က်ြန္ေတာ္မၾကားဘူးတဲ့ စကားကို ေျပာလာတယ္။
“ခ်စ္တံုးေလး။ ေဖေဖမေနရေတာ့ဘူး။ သားကို ေဖေဖကေမြးစားခဲ့တာ။ သားေဖေဖက ေဟာ့ဒီက ဦးေစာလွပဲ”
ေဖေဖၾကီးက ေျပာေျပာဆိုဆိုနဲ႕ ေခါင္းတစ္ခ်က္ငိုက္က်သြားပါတယ္။
ဒါေပမဲ့ ငိုက္က်သြားတဲ့ ေဖေဖၾကီးရဲ႕ ေခါင္းကေတာ့ ဘယ္ေတာ့္မွ ျပန္မေထာင္လာေတာ့ပါဘူး။

(၆)
ဧည့္ခန္းက်ယ္ၾကီး တစ္ခုမွာ
ဦးေစာလွ၊ ဦးလူေအးနဲ႕ ေထာင္ဖြားတို႕ ထိုင္ေနၾကပါတယ္။
စိတ္ျငိမ္ေနတဲ့ အခမ္းအတြင္း ပထမဦးဆံုး စကားစေျပာလိုက္တာက
“သားလူေလး ေထာင္ဖြား”
“ခင္ဗ်ာ”
“မင္းကို ေထာင္ထဲမွာဖြားျပီး၊ လမေစ့ခင္ လူမမယ္ကေလးကို အသက္ဆက္ေပးခဲ့တာက ေဟာ့သည္က ဦးလူေအးပဲ။ သူသာ ဘာမွ မလုပ္ခဲ့ရင္ သားေလး အသက္မရွင္နိုင္သလို၊ ေဖေဖတို႕၊ ေဖေဖၾကီးတို႕နဲ႕ မင္းေတြ႕နိုင္မွာ မဟုတ္ဘူး”
“ဟုတ္ကဲ့ေဖေဖ”
“အခုဆို မင္းဟာ အရာရာ ျပည့္စံုေနေပမဲ့၊ မင္းရဲ့ေဖေဖၾကီးက ေဖေဖကို႕ သားေလး အိမ္ေထာင္ရက္သား က်တဲ့အထိ၊ အတူတူေန ေစာင့္ေရွာက္ေပးပါလို႕ မွာခဲ့တယ္။ သားသိတယ္ေနာ္ ”
“ဟုတ္ကဲ့ေဖေဖ၊ သားသိပါတယ္”
“ဒါေပမဲ့ ေဖေဖစဥ္းစားမိတယ္။ သားကေလး ဒီလို ျဖစ္လာရေအာင္ ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္ေပးတာက ေဖေဖ တစ္ေယာက္တည္းမဟုတ္ဘူး။ ေဟာ့သည့္က ဦးလူေအး မပါပဲ ဘယ္လိုမွ မျဖစ္နိုင္ဘူး။ ဒါ့ေၾကာင့္ ေဖေဖတစ္ေယာက္တည္း သားကေလးကို ေမာင္ပိုင္ မစီး၀ံ့ဘူး။ သားကေလးကိုခ်စ္တဲ့ သားေဖေဖ တစ္ေယာက္ျဖစ္တဲ့ ဦးလူေအးနဲ႕ အတူတူ တစ္လွည့္စီ သားနဲ႕တူတူ ေနသြားဖို႕ ဆံုးျဖတ္တယ္သား။ သားသေဘာက ဘယ္လိုလဲ။”
“ေဖေဖတို႕ ေကာင္းမယ္ထင္လို႕ လုပ္တာ သားက လက္ခံရမွာေပါ့။ အားလံုးဟာ သားရဲ႕ ေဖေဖေတြေလ”
“ဟားဟားဟား”
“ေကာင္းတယ္။ ေကာင္းတယ္သား”
“သာဓုပါကြယ္၊ သာဓုပါ”

(၇)
သည္လို႕နဲ႕ ေထာင္ဖြားဟာ သူ႕ရဲ႕ ေမြးစားေဖေဖေတြျဖစ္တဲ႕၊ ဦးေစာလွနဲ႕ ဦးလူေအးတို႕ဆီမွာ အလွည့္က် ေနထိုင္သြားသတဲ႕။
အစိုးရ၀န္ထမ္း လုပ္ေနေသးတဲ့ ဦးလူေအးအိမ္ကိုေတာ့ ေသာၾကာညေနဘက္ကတည္းကေရာက္လို႕ တနလၤာမနက္ အထိ အတူတူ ေနသတဲ့။
ဦးလူေအးကလည္း တစ္ပါတ္မွာ တစ္ခါလာတဲ့ သားကေလးနဲ႕ အတူတူ ေနရလို႕၊ ေသာၾကာေန႕ ညေနဘက္ ေရာက္ရင္ ေထာင္သားေတြ ကို အျမန္တန္းစီျပီး ေထာင္ခန္းထဲသြင္းလို႕၊ ေထာင္သားေတြကေတာင္၊
“ေဟ့၊ တို႕ဆရာက သူ႕သားနဲ႕ ျမန္ျမန္ေတြ႕ခ်င္လို႕ ျမန္ျမန္တန္းစီၾကေဟ့”
လို႕ေတာင္ ၀ိုင္းျပီး ကူၾကပါတယ္။
ေထာင္အခန္းေတြ တံခါးခတ္ျပီးတဲ့ အခါမွာေတာ့ ဦးလူေအးဟာ ေသာ့ခ်ိတ္ၾကီးကို လက္ထဲမွာေမွြ႕ရမ္းရင္း သီခ်င္းကေလးတစ္ေက်ာ္ေက်ာ္နဲ႕ ရံုးခန္းဘက္ဆီ ျပန္ေလွ်ာက္သြားတာ၊ သူ႕ေပ်ာ္ရွြင္မွူ႕ေတြဟာ ကာယကံရွင္သာမက ေထာင္သားေတြ ရင္သားထဲအထိ တိုး၀င္လာပါေတာ့တယ္။
တစ္ခ်ိဳ႕က သံတိုင္ကေလးေတြ ၾကားထဲက ဦးလူေအး ေက်ာျပင္ၾကီးကို ၾကည့္ရင္းက သူနဲ႕အတူတူ နွတ္မွ သီခ်င္းကေလးေတြ လိုက္ျငီးသူမ်ားလည္းရွိပါတယ္။

(၈)
ေအးျမတဲ႕ ေထာင္သံတံခါး အေပါက္ငယ္ကေလးက သံတိုင္ကေလးေတြကို ကိုင္ရင္းက၊ ဦးလူေအးရဲ႕ ေနာက္ေက်ာ္ကို ၾကည့္ရင္းက၊ က်ြန္ေတာ့္ မ်က္လံုးအသြယ္သြယ္က မ်က္ရည္ေတြ စီးက်လာခဲ့ပါတယ္။
ေမြးစား ဖခင္ေတာင္ သူ႕သားအရင္း မဟုတ္တဲ့ ကေလးငယ္ေလးကို ေတြ႕ရမွာမို႕ သီခ်င္ကေလး တစ္ေက်ာ္ေက်ာ္နဲ႕ အိမ္ဆီဦးတည္ေနခဲ့ရင္၊ အေဖအရင္းသားဆို သားအရင္းမ်က္နွာကေလးကို တစ္ဒဏေလးေတြဖို႕ ဘယ္အထိမ်ားေတာင့္တေနပါလိမ့္။
သားအရင္းကို သားအရင္းရယ္လို႕ ထုပ္မေျပာနိုင္တဲ့ က်ြန္ေတာ့္ ဘ၀၊
ကိုယ္လုပ္ခဲ့တဲ့ ကိုယ့္အမွားက၊ ကိုယ္လုပ္ခံတဲ့သူေတြ၊ အဖြဲ႕အစည္းေတြက ကိုယ့္သားငယ္အေပၚ၊ လက္စားေခ် အႏၱရာယ္ ျဖစ္လာမွာမို႕
“ငါ့သားကြ၊ ငါ့နဲ႕ရတဲ့ ငါ့သားကြ” ရယ္လို႕ ဖြင့္မေျပာနိုင္ခဲ့တဲ့ က်ြန္ေတာ့္။
သားကေလး ကိုေမြးျပီး ေသကြဲ ကြဲခဲ့ရတဲ့ အျမိုင္အတြက္ေရာ၊
ရွင္ကြဲ ကြဲခဲ့ရတဲ့ သားကေလး ေထာင္ဖြား အတြက္ေရာ၊
လူမသိေအာင္ ငိုရွိုက္ရံုမွ တစ္ပါး အျခားမရွိပါ။
ကိုယ့္သားေလးနဲ႕ ေတြ႕ဖို႕၊ အတိုင္မသိ ၀မ္းသာေနတဲ့ ေမြးစားအေဖရဲ႕ ေနာက္ေက်ာျပင္ကိုၾကည့္ရင္း၊
ကိုယ္သားကို သားရယ္လို႕ မေျပာ၀ံ့တဲ့ အေဖရင္း က်ြန္ေတာ့္မ်က္ရည္ေတြဟာ ပါးနွစ္ဖက္က စီးက်လာျပီး၊
သံတိုင္ကို ကိုင္ထားတဲ့ လက္ႏွစ္ဖက္အၾကားက စီးက်သြားတဲ႕အခါ၊ ေအးစက္တဲ့ အထိအေတြ႕က ရင္တြင္းႏွလံုးသားအထိ တိုး၀င္သြားျပီး စိမ့္ကနဲျဖစ္သြားတာနဲ႕ အတူတူ၊
မက္ေနတဲ့ အိမ့္မက္ၾကားက က်ြန္ေတာ္နိုးထလာခဲ့မိပါတယ္။
ေဆာင္းအိမ္မက္။
ေအာ္ မေန႕ညက ေသေသခ်ာခ်ာ မပိတ္လိုက္မိတဲ့ တံခါးၾကားက တိုးတိုက္လာတဲ့ ေဆာင္းေလေျပကေလးက အိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့ က်ြန္ေတာ့္ ပါးနွစ္ျပင္ကို ရိုက္ခတ္သြားေပသကိုး။
သို႕ေသာ္ ဘာေၾကာင့္မွန္းမသိ အိမ္မက္ထဲငိုေနေသာ ထိုေထာင္က် ေဖေဖလိုပဲ၊ က်ြန္ေတာ့္ပါးျပင္ နွစ္ဖက္မွာလည္း မ်က္ရည္စိုရွြဲလို႕ ေနပါေရာ့လား။

သုခ(သား)