ႏိုင္ငံတစ္ႏိုင္ငံ၏ဂုဏ္အဂၤါရပ္မ်ားအနက္ အစိုးရအဖြဲ႕သည္အေရးႀကီးဆံုးဟုဆိုႏိုင္သည္။တိုင္းသူ ျပည္သားမ်ား၏ေန႔စဥ္လူေနမႈဘဝအဆင္ေျပေရးအတြက္ ထိုအစိုးရအဖြဲ႕ကပင္ စီမံခန္႔ခြဲသြားရန္တာဝန္ရွိသည္။ အစိုးရအဖြဲ႕အား ဝန္ႀကီးဌာနမ်ားျဖင့္ ဖြဲ႕စည္းရသည္ကို လူတိုင္းသိထားၿပီးျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ ထိုဝန္ႀကီးဌာနမ်ားတြင္ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ေနသည့္ အဆင့္ဆင့္ေသာ ဝန္ထမ္းမ်ားကိုမူ ေမ့ေလ်ာ့ေနတတ္ၾကသည္။ သန္႔ရွင္းေရးဝန္ထမ္းမွသည္ ဝန္ႀကီး၊ သမၼတတို႔သည္ ကိုယ္စီတာဝန္မ်ား ေက်ပြန္ရန္လိုအပ္သည္။ သို႔မွသာလွ်င္ ထိုအစိုးရယႏၲရားႀကီးသည္ အခ်ိန္မီလည္ပတ္ႏိုင္ မည္ျဖစ္သည္။
စိတ္ဓာတ္ျမႇင့္တင္
စြမ္းေဆာင္ရည္ရွိေသာဝန္ထမ္းမ်ားျဖင့္ဖြဲ႕စည္းထားသည့္ ႐ံုး၊ ဌာနမ်ားသည္ ျပည္သူမ်ား၏အက်ဳိးကုိ အျပည့္အဝ သယ္ပိုးထမ္းေဆာင္ႏိုင္ၾကသည္။ ထို႔အျပင္ ဝန္ထမ္းမ်ားသည္ ျပည္သူ႔အက်ဳိးကို အနစ္နာခံ သယ္ပိုးသြားမည္ဆိုေသာ ခံယူခ်က္မ်ိဳးလည္း ေမြးျမဴ ထားရန္လိုအပ္သည္။ သို႔မွသာလွ်င္ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ ရမႈအေပၚ ဂုဏ္ယူေက်နပ္ေနမည္ျဖစ္သည္။ မိမိ လုပ္ငန္းတာဝန္အေပၚ ဂုဏ္ယူတတ္သည့္ ဝန္ထမ္းမ်ားသည္ စိတ္ခ်မ္းေျမ့ၾကသည္။ ထိုသို႔ဂုဏ္ယူေနေအာင္ ဝန္ထမ္းမ်ား၏ စိတ္ဓာတ္ကို ျမႇင့္တင္ထားရန္လိုအပ္သည္။
အစိုးရအေနျဖင့္လည္း အရည္အခ်င္းျပည့္ဝေသာဝန္ထမ္းတစ္ဦးအျဖစ္ခန္႔အပ္ တာဝန္ေပးအပ္ႏိုင္ရန္အတြက္ ေငြေၾကးမ်ားစြာကုန္က်သည္။ အဆင့္ဆင့္ေသာ သင္တန္းမ်ားပို႔ခ်ျခင္း၊ ပညာေတာ္သင္ေစလႊတ္ျခင္းကဲ့ သို႔ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈမ်ားျပဳလုပ္ရသည္။ သို႔မွသာလွ်င္ တိုင္းျပည္အတြက္ အားထားရေသာ တတ္သိပညာရွင္ ဝန္ထမ္းမ်ား ေမြးထုတ္ႏိုင္မည္ျဖစ္သည္။ယခင္က အစိုးရဝန္ထမ္းအားလံုးသည္ ေခ်ာင္ေခ်ာင္ လည္လည္ေနႏိုင္ၾကသည္။ အိမ္ေထာင္ဦးစီး ဝန္ထမ္းတစ္ဦးသည္ မိသားစုကိုဦးေဆာင္ႏိုင္ၾကသည္။ သား၊ သမီးမ်ား၏ပညာေရးအတြက္ စိတ္မပူခဲ့ရေပ။ သာေရး၊ နာေရး၊ လူမႈေရးကိစၥမ်ားအျပင္ အိုစာ၊ နာစာ ကိုလည္းစုေဆာင္းႏိုင္ၾကသည္။ အစိုးရဝန္ထမ္းတစ္ဦးသည္ မခ်မ္းသာေသာ္လည္း မက်ပ္တည္းခဲ့ေပ။ အထိုက္ အေလ်ာက္ေနႏိုင္ၾကသည္။ အၿငိမ္းစားဝန္ထမ္းတစ္ဦး သည္ပင္လွ်င္ ပင္စင္လစာျဖင့္ရပ္တည္ႏိုင္သည္။
ၿခိဳးၿခံေခြၽတာေနရ
မ်က္ေမွာက္ကာလတြင္ အိမ္ေထာင္ဦးစီးဝန္ထမ္း တစ္ဦးသည္ မိသားစုကိုဦးေဆာင္ႏိုင္စြမ္းမရွိေတာ့ေခ်။ လစာကို စနစ္တက်ၿခိဳးၿခံေခြၽတာသံုးစြဲမွသာ လင္မယား ႏွစ္ေယာက္စာ စားစရိတ္ေလာက္ကိုသာ လံုေလာက္ႏိုင္မည္ျဖစ္သည္။ သားသမီးရွိလာလွ်င္ ေက်ာင္းစရိတ္သည္ ေခါင္းခဲစရာပင္ျဖစ္သည္။ အလွဴ၊ မဂၤလာေဆာင္ ဖိတ္စာမ်ားေရာက္လာလွ်င္ အခက္ေတြ႕ၾကရသည္။ က်န္းမာေရးမေကာင္းလွ်င္ ေၾကြးတင္ၾကသည္။ ျပည္ပ ႏိုင္ငံမ်ားရွိ ဝန္ထမ္းမ်ားကဲ့သို႔ ပင္လယ္ရပ္ျခားအပန္းေျဖခရီးသြားဖို႔ရန္သည္ မေတြးဝ့ံေသာ အိပ္မက္ပင္ျဖစ္သည္။ ျပည္တြင္းရွိ ဘုရားမ်ား၊ ပင္လယ္ကမ္းေျခမ်ားသို႔ ပင္ မေရာက္ဖူးၾကေပ။ တခ်ိဳ႕ေသာ ဝန္ထမ္းမ်ားသည္ မိဘေဆြမ်ိဳးမ်ားထံသို႔ပင္ အလည္အပတ္မသြားႏိုင္ ၾကေခ်။ ကိုယ့္ဝမ္းနာကိုယ္သာ သိၾကသည္။
ဝန္ထမ္းမ်ားသည္ လစာ၊ စရိတ္နည္းသျဖင့္ ထမ္းေဆာင္ရသည့္လုပ္ငန္းတာဝန္ နည္းသြားသည္ဟု ထင္ပါသလား။ ထိုသို႔ထင္လွ်င္လံုးဝမွားယြင္းပါသည္။ အစိုးရ၏လုပ္ငန္းတာဝန္မ်ားသည္ ၿပီးျပတ္သည္ဟူ၍မရွိသည္မွာသဘာဝပင္ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ဦးစားေပး လုပ္ငန္းအလိုက္ လံုေလာက္ေသာအခ်ိန္ကာလ သတ္မွတ္ၿပီး တာဝန္ေပးအပ္သင့္သည္။ လက္ေအာက္ ဝန္ထမ္းမ်ားအား ႐ံုးခ်ိန္အတြင္းမၿပီးျပတ္ႏိုင္သည့္ မလိုအပ္ေသာ စာရင္း၊ ဇယားမ်ား၊ အစီရင္ခံစာမ်ားျပဳစုခိုင္းျခင္းသည္ ပညာေပးျခင္းသာျဖစ္သည္။
စာေရးသူသည္ ဝန္ထမ္းလုပ္သက္ ၂၅ ႏွစ္ရွိၿပီ ျဖစ္သည္။ အစိုးရ႐ံုး၊ ဌာနမ်ား ရန္ကုန္တြင္ ႐ံုးစိုက္စဥ္က ဝန္ထမ္းမ်ားသည္ ညေန ၃ နာရီခြဲလွ်င္ ႀကိဳ ၊ ပို႔ ယာဥ္ (Ferry) ေပၚေရာက္ေနၾကၿပီျဖစ္သည္။ စေန၊ တနဂၤေႏြ႕႐ံုးပိတ္ရက္မ်ားတြင္လည္း အျပည့္အဝအနား ရၾကသည္။ ကိုယ္ပိုင္အခ်ိန္ျဖစ္သည္။ ႐ံုးပိတ္ရက္မ်ားတြင္ အဂၤလိပ္စာသင္တန္း၊ ကြန္ပ်ဴတာသင္တန္း၊ လက္မႈပညာသင္တန္းအစရွိသည့္ အသက္ေမြးဝမ္းေက်ာင္း ပညာသင္တန္းမ်ား တက္ေရာက္ႏိုင္ၾကသည္။ ႐ံုးဖြင့္ရက္မ်ား၌ပင္လွ်င္ ညေန ၅ နာရီမွ ည ၈ နာရီအထိ အခ်ိန္ပိုင္းသင္တန္းမ်ား တက္ေရာက္ႏိုင္ၾကသည္။ ဘဝတိုးတက္လမ္းအတြက္ အခ်ိန္မ်ားစြာ ရရွိခဲ့ၾကသည္။
ေခါင္းစဥ္ေပါင္းစံုျဖင့္ျပဳစုခိုင္း
စာေရးသူအေနျဖင့္ ထိုသို႔ျပဳမူလာေသာဝန္ထမ္းမ်ား အေပၚ အျပစ္မျမင္ႏိုင္ပါ။ အေၾကာင္းမူကား ဝန္ထမ္း အသီးသီးတြင္ အခက္အခဲကိုယ္စီရွိေနၾကပါသည္။ မိုး လင္း၊ မိုးခ်ဳပ္အခ်ိန္ျပည့္႐ံုးတက္ေနရေသာ္လည္း လုပ္ငန္းတာဝန္မ်ားသည္ ၿပီးျပတ္သည္ဟူ၍မရွိေခ်။ လုပ္ငန္းမ်ားမၿပီးျပတ္ျခင္းသည္ ဝန္ထမ္းမ်ား၏ စြမ္းေဆာင္ရည္က်ဆင္းလာ၍မဟုတ္ေပ။ သာမန္႐ံုးခ်ိန္အတြင္း မၿပီးျပတ္ႏိုင္ေသာတာဝန္မ်ား၊ လြန္ခဲ့ေသာ ဆယ္စုႏွစ္ေလာက္က ကိန္းဂဏန္းအခ်က္အလက္မ်ား၊ အစီရင္ခံစာမ်ားကိုေခါင္းစဥ္ေပါင္းစံုျဖင့္ ျပန္လည္ျပဳစု ခိုင္းေန၍သာျဖစ္သည္။
ထို႔အျပင္ စေန၊ တနဂၤေႏြ႐ံုးပိတ္ရက္မ်ားတြင္လည္း အခ်ိန္ပိုတက္ၾကရေသးသည္။ ဝန္ထမ္းမ်ားသည္ ႐ံုးပိတ္ရက္တြင္ တယ္လီဖုန္း ျမည္မွာကိုပင္ ေၾကာက္ေန ၾကသည္။ အဝင္ဖုန္းအမ်ားစုသည္ ႐ံုးမွေခၚျခင္းသာ ျဖစ္သည္။ လံုေလာက္ေသာအနားယူခြင့္ႏွင့္ စိတ္ထြက္ေပါက္ ေပးထားသင့္သည္။
လ်စ္လ်ဴ႐ႈထား
တခ်ိဳ႕ေသာ႐ံုး၊ ဌာနအႀကီးအကဲမ်ားသည္ ေအာက္ေျခဝန္ထမ္းမ်ား၏အခက္အခဲကို လ်စ္လ်ဴ႐ႈထားၾကသည္။ ''ငါကိုယ္တိုင္ ေနာက္က်မွ ႐ံုးဆင္းမယ္၊ မင္းတို႔လည္းေနာက္က်မွ႐ံုးဆင္း''လို႔ဆိုေလ့ရွိၾကသည္။ ႏိုင္ငံေတာ္မွေပးထားသည့္ ကားျဖင့္ ႐ံုးဆင္း၊ ႐ံုးတက္ လုပ္၊ အိမ္တြင္လည္း ကူေဖာ္ေလာင္ဖက္မ်ားေခၚထား၊ အရန္သင့္ျပင္ထားသည့္ထမင္းကိုစား၊ ေလွ်ာ္ဖြပ္ မီးပူ တိုက္ၿပီး အသင့္ျပင္ထားေသာဝတ္စံုကိုဝတ္ၾကရသူမ်ားသည္ ေအာက္ေျခဝန္ထမ္းမ်ား၏အခက္အခဲ ကိုမသိၾကေပ။
တခ်ိဳ႕ေသာေအာက္ေျခဝန္ထမ္းမ်ား၊ အထူးသျဖင့္ လင္မယားႏွစ္ေယာက္စလံုး ဝန္ထမ္းျဖစ္ေနၾကသူမ်ားသည္ ႐ံုးကျပန္ေရာက္မွသာ ခ်က္ျပဳတ္၊ ေလွ်ာ္ဖြပ္၊ မီးပူတိုက္စသည့္ အိမ္မႈကိစၥမ်ား လုပ္ၾကရသည္။ ထိုဝန္ထမ္းမ်ားသည္ ႐ံုးဆင္းေနာက္က်လွ်င္ အခက္ အခဲမ်ားစြာႀကံဳေတြ႕ၾကရသည္။ အိမ္တြင္ လူမမယ္ ကေလးမ်ားရွိေနမည္ဆိုလွ်င္ ထိုကေလးမ်ားသည္ ထမင္းငတ္ၾကမည္ျဖစ္သည္။ တခ်ိဳ႕ကေလးမ်ားသည္ မိဘမ်ား ျပန္အလာကို မေစာင့္ႏိုင္ဘဲ ေရေသာက္၊ ဗိုက္ေမွာက္ၿပီး အိပ္ရာဝင္သြားၾကရသည္။ မ်ားစြာစိတ္ မေကာင္းဖြယ္ရာပင္ျဖစ္သည္။
ထို႔အျပင္ေအာက္ေျခဝန္ထမ္းမ်ားသည္ တစ္ေန႔ တျခား ျမင့္တက္လာေသာကုန္ေစ်းႏႈန္းကိုအမီ မလိုက္ ႏိုင္ေတာ့ေပ။ ယခင္က ေန႔စဥ္အသားဟင္းတစ္ခြက္ေလာက္ စားႏိုင္ေသာ္လည္း လက္ရွိအခ်ိန္တြင္ အသားဟင္းကို နပ္မွန္ေအာင္မစားႏိုင္ေတာ့ေပ။ အသား၊ ငါး ထဲတြင္လည္း အသီးအရြက္ေရာၿပီး ခ်က္ျပဳတ္ စားေသာက္လာၾကရသည္။ အာဟာရျပည့္ဝမႈမရွိေတာ့ေပ။ သိမ္ငယ္စိတ္ဝင္လာၾကသည္။ အထူးသျဖင့္ မိမိလုပ္ငန္းအေပၚ ဂုဏ္ယူတန္ဖိုးထားတတ္မႈ ေမွးမွိန္လာသည္။ အခ်ိဳ႕ေသာဝန္ထမ္းမ်ားသည္ အဂတိ လိုက္စားလာၾကသည္။
ေမာင္းႏွင္အားမ်ားလို
ၿခံဳ၍တင္ျပရလွ်င္ ႏိုင္ငံတစ္ႏိုင္ငံ၏ေမာင္းႏွင္အား ျဖစ္သည့္ အစိုးရအဖြဲ႕အစည္းကို ဝန္ထမ္းမ်ားျဖင့္ ဖြဲ႕စည္းထားျခင္းျဖစ္သည္။ ႏိုင္ငံ့တာဝန္အားလံုးကုိ သမၼတတစ္ဦးတည္း၏စြမ္းပကားျဖင့္ ၿပီးေျမာက္ေအာင္ ထမ္းေဆာင္ႏိုင္မည္မဟုတ္ေခ်။ ထိုနည္းတူစြာ ဝန္ႀကီးဌာနတစ္ခု၏ မစ္ရွင္အားလံုးကိုလည္း ဝန္ႀကီးတစ္ဦးတည္းျဖင့္ အၿပီးသတ္ႏိုင္မည္မဟုတ္ေခ်။
အစိုးရယႏၲရားႀကီးလည္ပတ္ႏိုင္ရန္သည္ သမၼတမွသည္ သန္႔ရွင္းေရးဝန္ထမ္းအထိ အဆင့္ဆင့္ေသာ ဝန္ထမ္းမ်ား၏ ေမာင္းႏွင္အားမ်ားလိုအပ္ပါသည္။ ထိုဝန္ထမ္း အသီးသီး၏အရင္းအျမစ္မ်ားကို အက်ိဳးရွိစြာ အသံုးခ်ႏိုင္မည္ဆိုလွ်င္ ေအာင္ျမင္မႈရရွိမည္မွာ ဧကန္မုခ်ပင္ ျဖစ္သည္။ ထိုသို႔အက်ိဳးရွိစြာအသံုးခ်ႏိုင္ ရန္အတြက္ ဝန္ထမ္းမ်ား၏စိတ္ဓာတ္ကုိ ျမႇင့္တင္ေပးရန္ လိုအပ္သည္။ အထူးသျဖင့္ ေအာက္ေျခဝန္ထမ္းမ်ား၏ အေျခခံစားဝတ္ေနေရးအဆင္ေျပေအာင္ ေဖာ္ေဆာင္ေပးသင့္ပါသည္။
ဝန္ပိုမ်ား ေလွ်ာ့ခ်
သို႔မွသာလွ်င္ တာဝန္ကိုေပ်ာ္ရႊင္ခ်မ္းေျမ့စြာ ထမ္းေဆာင္ႏိုင္ၾကမည္ျဖစ္သည္။ ထို႔အျပင္ မလိုလားအပ္ ေသာ တာဝန္ေပးအပ္မႈမ်ား၊ အခ်ိန္ပိုခိုင္းျခင္းမ်ားကို လည္း ေလွ်ာ့ခ်သင့္ပါသည္။ ႏိုင္ငံ့ဝန္ထမ္းတစ္ဦးသည္ အမွန္တကယ္လိုအပ္လွ်င္ တိုင္းျပည္ႏွင့္လူမ်ိဳးအတြက္ အသက္ကိုပင္ေပးဆပ္ရန္ ဝန္ေလးၾကမည္ မဟုတ္ေခ်။ ထို႔ေၾကာင့္ ေအာက္ေျခဝန္ထမ္းမ်ားအေပၚ ကိုယ္ခ်င္း စာစိတ္ေမြးျမဴကာ ဝန္ထုပ္ဝန္ပိုးမ်ား တျဖည္းျဖည္း ေလွ်ာ့ခ်သြားႏိုင္ၾကပါေစ။
ေမာင္ေသာင္းဝင္း (တမန္ေဟာင္း)ျျျမန္မာ့အလင္
း
No comments:
Post a Comment