လြန္ခဲ့တဲ့ ၁၉၆၂ ခုႏွစ္ ဗိုလ္ေနဝင္း စစ္အုပ္စု စတက္တက္ျခင္း ဇူလိုင္ ၇ ရက္မွာျဖစ္ပြားခဲ့တဲ့ ရန္ကုန္ တကၠသိုလ္ ထဲက ေက်ာင္းသား ေသြးေျမက်မႈႀကီးဟာ ျမန္မာ့သမိုင္း စာမ်က္ႏွာမွာ သာမက ကမာၻ႔သမိုင္း စာမ်က္ႏွာမွာပါ အရက္စက္ ဆုံး၊ အၾကမ္းၾကဳတ္ ဆုံး၊ အမိုက္ရိုင္းဆုံး ေသြးစြန္းမႈႀကီး တခု ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။
သမိုင္းဆိုတာဟာ ေဖ်ာက္ဖ်က္လို႔ မရစေကာင္း၊ ေမ့ေဖ်ာက္လို႔ မရစေကာင္း ပါဘူး။ ဘယ္လိုပဲ ေဖ်ာက္ခ်င္ ေဖ်ာက္ခ်င္၊ ဘယ္သူက ဖ်က္ခ်င္ဖ်က္ခ်င္ ေဖ်ာက္လို႔ဖ်က္လို႔ မရတဲ့ျဖစ္ရပ္ႀကီးပါ။
ျမန္မာစကားမွာ“အရိုးတြန္တယ္” ဆိုတာ ရွိတယ္။ ဘယ္လိုပဲ ကာကာ၊ ဘယ္ေလာက္ပဲဖုံးဖုံး တေန႕ အရိုး ကေတာ့ တြန္ၿမဲ ပါ။
ဒီေနရာမွာ စဥ္စားစရာက တပ္မေတာ္နဲ႕ ျပည္သူၾကား ဘာေၾကာင့္ အမုန္းပြားရသလဲ။ ဘယ္သူေတြေၾကာင့္ လဲ။ တကယ္ ေတာ့ တပ္မေတာ္နဲ႕ ျပည္သူၾကား အမုန္းပြားစရာရယ္လို႔ မရွိခဲ့ပါဘူး။ တပ္မေတာ္သားေတြ ဟာလည္း ျပည္သူေတြလိုပဲ။ မဝေရစာ စားေနၾကရတဲ့ သူေတြပါ။ အဖိႏွိပ္ခံေနၾကရသူေတြပါ။ မဝေရစာ စားေနရ တဲ့ သူအခ်င္းခ်င္း။ အဖိႏွိပ္ခံရသူ အခ်င္းခ်င္း ဘယ္လိုအေၾကာင္းနဲ႕မွ အမုန္းပြားစရာ အေၾကာင္း မရွိ ပါဘူး။
တပ္မေတာ္ဟာ နယ္ခ်ဲ့ဆန႔္က်င္ေရးက ေပၚေပါက္လာခဲ့တယ္။ ဖက္ဆစ္ကို ေတာ္လွန္လာခဲ့တယ္။ ျပည္သူနဲ႕ တပ္မေတာ္ တပူးတြဲတြဲ ေတာ္လွန္ခဲ့တယ္။ တပ္မေတာ္နဲ႕ ျပည္သူ ဘယ့္ကေလာက္ ခ်စ္တယ္ဆိုတာ သာဓက ေတြ ရွိတယ္။။
စာေရးဆရာ သာဓု ေရးတဲ့ “တပ္ထဲကျမတ္ကိုကို၊ ထမင္းထုပ္ဖူးစာ၊ ပ်ိဳတိုင္းႀကိဳက္တဲ့ ႏွင္းဆီခိုင္” တို႔လို စာအုပ္ေတြ ေတာင္ ထြက္တဲ့အထိ တပ္မေတာ္သားေတြ ေရပန္းစားခဲ့တယ္။ အဲ့ဒီတုံးက တပ္မေတာ္သား ေတြ ကို ျပည္သူလူထု က ခ်စ္ၾကလို႔ ထမင္းထုပ္ေတြထဲမွာ စာေတြ။ ပိုက္ဆံေတြ။ သီးသန႔္စာေတြ လက္ေဆာင္ေတြ ပို႔တဲ့အထိ ျဖစ္တယ္။ ျပည္သူ ေတြက တပ္မေတာ္သားေတြ အေပၚ ခ်စ္ခဲ့ ခင္ခဲ့ ၾကင္နာခဲ့ၾကပါတယ္။
၁၉၄၇ ခုႏွစ္ ဇူလိုင္လ ၁၉ ရက္ေန႕မွာ ၿဗီတိသွ် နယ္ခ်ဲ့သမားနဲ႕ အေပါင္းအပါတစုက ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း နဲ႕ အာဇာနည္ ေခါင္းေဆာင္ႀကီးေတြကို လုပ္ႀကံသတ္ျဖတ္လို႔ က်ဆဳံးၿပီးတဲ့ေနာက္ လြတ္လပ္ေရးရတယ္။
လြတ္လပ္ေရးနဲ႕အတူ ဖြားဖက္ေတာ္အျဖစ္ ျပည္တြင္းစစ္က ကပ္ပါလာတယ္။ ျပည္တြင္းစစ္ စလာတာနဲ႕ ဖဆပလ ဆိုရွယ္လစ္ အာဏာရ နိုင္ငံေရးသမားေတြနဲ႕ အထူးသျဖင့္ ဆိုရွယ္လစ္ စစ္ဗိုလ္ေတြက ဗိုလ္ေနဝင္း ကို သုံးၿပီး တပ္မေတာ္ကို သူတို႔အက်ိဳးစီးပြားအတြက္ အသုံးခ်ခဲ့တယ္။
ဗမာျပည္သမိုင္းမွာ ေသြးေျမက်ခဲ့တာ နယ္ခ်ဲ့ဆန႔္က်င္ေရး ဖက္ဆစ္ ေတာ္လွန္ေရးေတြ ကတည္းက စခဲ့တာ လူတိုင္း နီးပါး သိပါတယ္။ ဒါနဲ႕တင္ၿပီသြားၿပီလား ဆိုေတာ့ မၿပီးေသးပါဘူး။
လြတ္လပ္ေရးနဲ႕အတူ ေမြးဖြားလာခဲ့တဲ့ ျပည္တြင္းစစ္ စျဖစ္ၿပီဆိုကတည္းက ျပည္သူေတြ၊ အထူးသျဖင့္ ေက်းလက္ ေန ျပည္သူေတြ အိုးေပ်ာက္ခြက္ဆုံး။ လူလုံးမလွ ျဖစ္ၾကရတယ္။ အိမ္ေျခယာေၾကာ မီးေတာထဲမွာ ျပာျဖစ္သြားၾကရတယ္။ ျပည္သူေတြအရိုး ေတာင္ရိုးေတာင္တန္းႀကီး ျဖစ္သြားခဲ့ရတယ္။
ဗမာ့သမိုင္းမွာ နိုင္ငံေရး လူသတ္မႈေတြဟာ ၁၉၅၂ ခုေလာက္ကတည္းက စခဲ့တယ္။ ထင္ထင္ရွားရွား ဆိုရင္ ၁၉၅၆ ေ႐ြးေကာက္ပြဲမွာ မင္းလွ ၄ ေလာင္းၿပိဳင္၊ ဆီေတာင္အိုင္ လူသတ္မႈနဲ႕ ၁၉၆၀ ေ႐ြးေကာက္ပြဲ ငါန္းဇြန္ ၆ ေလာင္းၿပိဳင္ လူသတ္မႈေတြဟာ ထင္ရွားတဲ့ သာဓကေတြပဲ။
မင္းလွ ၄ ေလာင္းၿပိဳင္အမႈဟာ အခုထိ တရားခံမေပၚခဲ့ဘူး။ ဆီေထာင္အိုင္ အမႈလည္း ဒီလိုပဲ။ အင္းစိန္ သတင္း ေထာက္ စံရွားသတ္မႈ အင္းစိန္ ၿမိဳ႕လယ္ေခါင္မွာ သတ္တာပဲ။ ဟိုလိုလို ဒီလိုလိုနဲ႕ ၿပီးသြားခဲ့တယ္။
ငါန္းဇြန္ ၆ ေလာင္းၿပိဳင္ အမႈကေတာ့ တရားခံမိသြားတယ္။ ပထစ အစိုးရလက္ထက္မွာ မိသြားတာပါ။
တရားခံက တပ္မေတာ္ေရတပ္က ဗိုလ္မႉး တက္ျမင့္နဲ႕ အေပါင္းအပါေတြပါ။ ဆိုရွယ္လစ္ ပါတီကလို႔ သိရပါတယ္။ အဲ့ဒီအမႈေတြကို က်ဴးလြန္ခဲ့တာက အာဏာပိုင္အဖြဲ႕စည္းက လူေတြဆိုတာ မေျပာဘဲနဲ႕ သိေနတယ္။
၁၉၅၈ ခုႏွစ္မွာ သန႔္ရွင္းနဲ႕ တည္ၿမဲကြဲတယ္။ သန႔္ရွင္းက ဦးႏု၊ သခင္တင္။ တည္ၿမဲက ဦးေက်ာ္ၿငိမ္း၊ ဦးဘေဆြ။ ဆိုရွယ္လစ္ ေခါင္းေဆာင္ေတြ။ သန႔္ရွင္းက အစိုးရျဖစ္လာတယ္။ ပမညတ မဲနဲ႕ျဖစ္တာ။ ဒါေပမယ့္ မၾကာပါဘူး။ ၃လနဲ႕ ၁၇ရက္ပဲ နန္းသက္ရွည္ပါတယ္။ ဘာျဖစ္လို႔လဲ ဆိုေတာ့ ဦးႏုက ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေနဝင္းကို အာဏာ လြဲွေပးလိုက္ရလို႔ပဲ။
တကယ္ေတာ့ အာဏာလႊဲေပးလိုက္တယ္ ဆိုတာက လန္ၾကဳတ္ႀကီးပါ။ ျဖစ္ရပ္မွန္က ဆိုရွယ္လစ္ စစ္ဗိုလ္ေတြ ျဖစ္တဲ့ ဗိုလ္ေအာင္ႀကီး၊ ဗိုလ္ေမာင္ေမာင္၊ ဗိုလ္ေအာင္ေ႐ႊတို႔ ဦးႏု ဆီက အာဏာသိမ္းလိုက္တာပါ။
သိသာထင္ရွားတဲ့ ေနာက္တခုက ၁၉၆၀ ခုႏွစ္ ေ႐ြးေကာက္ပြဲ။ ဒီေ႐ြးေကာက္ပြဲမွာ ဆိုရွယ္လစ္ စစ္ဗိုလ္ေတြ က တပ္မေတာ္ကို သူတို႔ အက်ိဳးစီးပြား အတြက္ အသုံးခ်ခဲ့တယ္။ အဲ့ဒီေ႐ြးေကာက္ပြဲမွာ စစ္တပ္ကျပည္သူေတြ ကို ေသနတ္နဲ႕ ေတ့ၿပိး တည္ၿမဲ(ဆိုရွယ္လစ္) ပါတီကို အဓမၼ မဲထည့္ခိုင္းခဲ့တယ္။
အဲ့ဒီမွာ ျပည္တြင္းစစ္ စတယ္ဆိုကတည္းက လူထုနဲ႕ တပ္မေတာ္ ဆက္ဆံေရးပ်က္ခဲ့တယ္ ဆိုေပမယ့္ သိပ္မဆိုး ေသးဘူး။ ၆၀ ခုႏွစ္ ေ႐ြးေကာက္ပြဲမွာေတာ့ စစ္တပ္က ေက်းလက္ေန ျပည္သူေတြကို ေသနတ္နဲ႕ ေတ့ခဲ့တာကိုး။ ဒါေပမယ့္ ျပည္သူက သူ႕ရဲ႕သတၱိ၊ သူ႕ရဲ႕ နည္းပရိယာယ္ကို ျပခဲ့တယ္။
ေသနတ္မကလို႔ အဏုျမဴဗုံး နဲ႕ပဲ ခ်ိန္ခ်ိန္ အဲ့ဒီေ႐ြးေကာက္ပြဲမွာ သန႔္ရွင္း အျပတ္အသတ္ နိုင္ခဲ့တယ္။ ဦးႏု ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ ျဖစ္လာခဲ့တယ္။
ဦးႏု နိုင္တာ ဗိုလ္ေနဝင္း အတြက္ အခ်က္ပဲ။ ဗိုလ္ေနဝင္းဟာ သူကာကြယ္ေရး ဦးစီးခ်ဳပ္ ျဖစ္တဲ့အခ်ိန္ကစၿပီး ၆၀ ခုႏွစ္ ေ႐ြးေကာက္ပြဲအထိ ဆိုရွယ္လစ္ စစ္ဗိုလ္ေတြ ခ်ယ္လွယ္တာ ခံခဲ့ရတယ္။ ဒါကို တေလွ်ာက္လုံး ဗိုလ္ေနဝင္း ခံျပင္းခဲ့တယ္။
ဦးႏုလည္း အစိိုးရျဖစ္ေရာ ဦးႏုအစိုးရကို အကာအကြယ္ယူၿပီး ဆိုရွယ္လစ္ စစ္ဗိုလ္အုပ္စုကို ေဒါက္ျဖဳတ္လိုက္တယ္။
အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာ ဗိုလ္ေနဝင္းအတြက္ လက္နက္လူသူ ျပည့္စုံေနၿပီ။ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ ဦးႏုကိုလည္း အယုံသြင္းထားနိုင္ၿပီ။ ဆူးေညွာင့္ ခလုပ္လည္း ကင္းၿပီ။ သူေလွ်ာက္ရမယ့္ လမ္းက ေျဖာင့္ျဖဴးေနၿပီ။ အေၾကာင္းျပခ်က္ ေတြကလည္း ရွိေနၿပီ။ ပထစတြင္း အကြဲအၿပဲေတြကလည္း အစိုးရကို အားနည္းေစခဲ့ၿပီ။
ဒါေၾကာင့္ ဖက္ဒရယ္ကို အေၾကာင္းျပၿပီး ဗိုလ္ေနဝင္း အာဏာသိမ္းလိုက္တာ ျဖစ္တယ္။ ဆိုရွယ္လစ္ ျပယုဂ္နဲ႕ ဖက္ဆစ္ အလုပ္လုပ္ခဲ့တယ္။ ဗိုလ္ေနဝင္းဟာ တပ္မေတာ္ကို ဆိုရွယ္လစ္ေတြဆီက အၿပီအပိုင္ သိမ္းယူလိုက္ၿပီးတဲ့ အခါ တပ္မေတာ္ကို သူနဲ႕သူ႕စစ္အုပ္စုပိုင္ လုပ္လိုက္ျပန္တယ္။
တပ္မေတာ္ဟာ ဆိုရွယ္လစ္ ခါးပိုက္ေဆာင္တပ္ အျဖစ္က ဗိုလ္ေနဝင္း ခါးပိုက္ေဆာင္တပ္ အျဖစ္ အသြင္ေျပာင္း ခံခဲ့ရတယ္။
အဲဒီ ဗိုလ္ေနဝင္း အာဏာသိမ္းတဲ့အခ်ိန္မွာ ထိပ္တိုက္ေတြ႕တာ ေက်ာင္းသားနဲ႕ လူငယ္ပဲ။
ဗိုလ္ေနဝင္း အာဏာသိမ္းတာဟာ ဆိုရွယ္လစ္ ပ်ားရည္သုတ္ထားတဲ့ သင္တုံးဓား ဒါမွမဟုတ္ စစ္အာဏာရွင္ စနစ္ ထူေထာင္တာပဲလို႔ ျပတ္ျပတ္သားသား ကန႔္ကြက္ခဲ့တယ္။ ဗိုလ္ေနဝင္း အတြက္ေတာ့ ဆူးေညွာင့္ ခလုပ္ပဲ။
တဆက်တည်းမှာပဲ ကျောင်းသားတွေက စစ်အာဏာရှင်စနစ် ဖျက်သိမ်းရေး၊ ငြိမ်းချမ်းရေး၊ ဒီမိုကရေစီရေး စတဲ့ ကြွေးကြော်သံ လွှင့်တင်လိုက်ကြတယ်။ ဒီကြွေးကြော်သံကြောင့် စစ်အာဏာရှင်စနစ် တည်ဆောက်
ဖို့ ပြင်ဆင်နေတဲ့ ဗိုလ်နေဝင်း အရှိုက်ကို အထိုးခံလိုက်ရသလို ဖြစ်သွားတယ်။
ဒီဆူးေညွာင့္ခလုပ္ကို ရွင္းဖို႔ ႀကံစည္ အားထုတ္ခဲ့တယ္။ အကြက္က်က် အစီအစဥ္ခ်ခဲ့တယ္။ အဲ့ဒီ အစီအစဥ္ ေတြ ကေတာ့ ပါေမာကၡခ်ဳပ္ ေျပာင္းလိုက္တယ္။ အမွားအမွန္ ေဝဖန္ပိုင္းျခားျခင္းမျပဳဘဲ အထက္အမိန႔္ ကို တသေဝမတိမ္း လိုက္နာတတ္တဲ့ ပါေမာကၡ ဦးကာ ကို ခန႔္လိုက္တယ္။
ဒါထက္ဆိုးတာက ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ စတင္ တည္ေထာင္ကတည္းက ေရးဆြဲတည္ရွိခဲ့တဲ့ တကၠသိုလ္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး ေကာင္စီ ဥပေဒကို ဖ်က္သိမ္းလိုက္တယ္။ တရားဝင္ေ႐ြးေကာက္ပြဲနဲ႕ ေ႐ြးခ်ယ္ခဲ့တဲ့ ေကာင္စီဝင္လူႀကီးေတြကို ျဖဳတ္လိုက္ၿပီး စစ္ဗိုလ္ ၅ ဦးနဲ႕ အစားထိုးခဲ့တယ္။
တကၠသိုလ္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးေကာင္စီကို လူဦးေရ ၄၁ ဦးနဲ႕ဖြဲ႕စည္းခဲ့တယ္။ အဖြဲ႕မွာ နိုင္ငံေတာ္ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ ဦးႏုက အဓိပတိ၊ ပါေမာကၡခ်ဳပ္ ေဒါက္တာ သာလွ၊ ဆရာ ဆရာမမ်ား၊ ပညာေရး တာဝန္ရွိသူမ်ား၊ ပညာရွင္မ်ား၊ ေက်ာင္းသား ကိုယ္စားလွယ္မ်ားျဖစ္တဲ့ မစၥတာ တီပီဝမ္း၊ ေဒါက္တာ ေမာင္ေမာင္ေက်ာ္ တို႔ ပါဝင္ပါတယ္။
စစ္အုပ္စုက ဖြဲ႕လိုက္တဲ့ ေကာင္စီမွာက အဓိပတိ ဗိုလ္မႉးခ်ဳပ္ သန္းေဖ၊ ဗိုလ္မႉးခ်ဳပ္ စန္းယု၊ ဗိုလ္မႉးႀကီး သန္းစိန္၊ ဗိုလ္မႉးႀကီး တင္စိုး၊ ပါေမာကၡ ဦးကာတို႔ ၅ဦးနဲ႕ ဖြဲ႕စည္း အစားထိုးခဲ့တယ္။
အဲ့ဒါအျပင္ ေက်ာင္းေဆာင္ စည္းကမ္းေတြကိုလည္း ျပင္ဆင္ေရးဆြဲခဲ့ပါတယ္။ ျပင္ဆင္ေရးဆြဲလိုက္တဲ့ ေက်ာင္းေဆာင္ စည္းကမ္းေတြဟာ ေထာင္စည္းကမ္းေတြလို အင္မတန္ တင္းၾကပ္တဲ့ စည္းကမ္းေတြျဖစ္ေန ပါတယ္။ ဒီစည္းကမ္း ေတြ ကိုေက်ာင္းသားေတြက မႏွစ္ၿခိဳက္ၾကပါဘူး။
ဒါေၾကာင့္ အေဆာင္စည္းကမ္းေတြ ျပန္ျပင္ေပးေစခ်င္ၾကတယ္။ တကသ ေခါင္းေဆာင္ေတြဟာ ေက်ာင္းသား ေတြ ဆႏၵကို မလြန္ဆန္နိုင္ၾကပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ အေဆာင္စည္းကမ္းေတြ ဖ်က္သိမ္းေပးဖို႔ စည္းေဝး ေတာင္းဆိုၾကပါတယ္။ ေက်ာင္းသားထုရဲ႕ ဆႏၵအရ တကၠသိုလ္ ပရဝဏ္အတြင္းမွာ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ ဆႏၵထုတ္ေဖာ္ လွည့္လည္ခဲ့တယ္။
ေက်ာင္းထဲမွာ ေအးေအးေဆးေဆး ဆႏၵျပၿပီးသြားလို႔ ေက်ာင္းသားေတြ လူစုကြဲသြားတဲ့ အခ်ိန္မွ ဗိုလ္ေနဝင္း ဟာ တပ္မေတာ္ကို အသုံးခ်ၿပီး ၁၉၆၂ ခုႏွစ္ ဇူလိုင္လ ၇ ရက္ေန႕ ညေန ၅နာရီေလာက္မွာ အနားယူ အပမ္းေျဖေန ၾကတဲ့ ေက်ာင္းသားေတြကို အစုလိုက္ အၿပဳံလိုက္ သတ္ျဖတ္ လိုက္တာပါပဲ။
ဒါ့အျပင္ အမ်ိဳးသားပညာေရး၊ နယ္ခ်ဲ့ဆန႔္က်င္ေရး၊ ဖက္ဆစ္ေတာ္လွန္ေရး၊ လြတ္လပ္ေရး၊ ဒီမိုကေရစီေရး ၿငိမ္းခ်မ္းေရး တိုက္ပြဲေတြမွာ ဘူမိနက္သန္ ေနရာမွန္ျဖစ္ခဲ့တဲ့ သမိုင္းဝင္ ရန္ကုန္ တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသား သမဂၢ (တကသ) အေဆာက္အအုံႀကီးကို ဘာမဆိုင္ ညာမဆိုင္ မိုင္းခြဲ ဖ်က္ဆီးခဲ့ၾကတယ္။
အဲ့ဒါဟာ ေက်ာင္းသား၊ ျပည္သူနဲ႕ တပ္မေတာ္ အစဥ္အဆက္ ရန္သူ အသြင္ ေဆာင္ခဲ့ပါေတာ့တယ္။
အမွန္အတိုင္း ေျပာရရင္ တပ္မေတာ္သားေတြနဲ႕ ျပည္သူေတြဟာ ရန္သူမဟုတ္ပါဘူး။ စစ္ေခါင္းေဆာင္ တစုနဲ႕ သာ ရန္ဘက္ျဖစ္ခဲ့တာပါ။ ျပည္သူေတြက စစ္ေခါင္းေဆာင္ေတြေပၚမွာသာ မေက်နပ္ၾကတာပါ။ တပ္မေတာ္ သားေတြ အေပၚမွာ ညီစ္ကိုေမာင္ႏွမ သားခ်င္းေတြလိုပါပဲ။
ဒါေပမယ့္ ဗိုလ္ေနဝင္း ေခါင္းေဆာင္တဲ့ စစ္အုပ္စုဟာ တပ္မေတာ္နဲ႕ ျပည္သူ ၾကည္ျဖဴေနတာကို မရႈစိမ့္ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ျပည္သူေတြက စစ္ေခါင္းေဆာင္ေတြ မတရားလုပ္တာ။ ျပည္သူေတြအေပၚ နိုင့္ထက္ စီးနင္း လုပ္တာ ေတြကို ၾကာေတာ့ မခံမရပ္နိုင္ျဖစ္လာၿပီး ျပည္သူေတြက နည္းမ်ိဳးစုံနဲ႕ ကန႔္ကြက္ခဲ့ၾကတယ္။
စစ္အုပ္စုဝင္ေတြဟာ ျပည္သူေတြရဲ႕ လိုအပ္ခ်က္၊ နစ္နာခ်က္၊ စတာေတြကို ေအးေအးေဆးေဆး ညွိနိုင္း ေျဖရွင္း ရင္ ရနိုင္ပါရက္ကနဲ႕ စစ္တပ္ကို ၿဖိဳခြင္းခိုင္းတယ္။ ႏွိမ္နင္းခိုင္းတယ္။ စစ္တပ္ဆိုတာက အမိန႔္ နာခံမႈ နဲ႕ တည္ေဆာက္ ခဲ့တာကိုး။ အမိန႔္အတိုင္း ပစ္ဆိုရင္ ပစ္ရတာပဲေပါ့။ အမိန႔္အတိုင္း ပစ္ရေတာ့ ျပည္သူလူထု နဲ႕ တပ္မေတာ္ ထိပ္တိုက္ ေတြ႕ေတာ့တာေပါ့။
တကယ္ကေတာ့ စစ္အာဏာရွင္အုပ္စုက သူတို႔နဲ႕ျပည္သူ ထိပ္တိုက္ျဖစ္မယ့္ကိစၥကို သူတို႔ခ်ဳပ္ကိုင္ထားတဲ့ စစ္တပ္နဲ႕ ေတ့ေပးလိုက္တာကအစ ျပည္သူနဲ႕ တပ္မေတာ္ အဆင္မေျပတဲ့အဆင့္ ေရာက္ခဲ့တာပါ။
၆၂ ခုႏွစ္ ဇူလိုင္ ၇ ရက္ အေရးေတာ္ပုံ၊ ၆၃-၆၄ ခုႏွစ္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး လႈပ္ရွားမႈ၊ ၆၇ ခုႏွစ္ ဆန္ျပႆနာ နဲ႕ တ႐ုတ္-ဗမာ အေရးအခင္း၊ ရခိုင္ ဆန္ျပႆနာ၊ ၇၄-၇၆ ခုႏွစ္အတြင္း မွိုင္းရာျပည့္၊ ဦးသန႔္ အေရးအခင္း၊ အလုပ္သမား အေရး အခင္း၊ ၈၇ ခုႏွစ္ ေငြစကၠဴ ကိစၥ။ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္ ရွစ္ေလးလုံး အေရးေတာ္ပုံေတြဟာ ဆက္တိုက္ဆိုသလို ေပၚေပါက္ခဲ့ တယ္။
ေပၚေပါက္လာတဲ့ အေရးအခင္းတိုင္းကို စစ္အုပ္စု အာဏာပိုင္ေတြက တပ္မေတာ္ကို အသုံးခ်ခဲ့တယ္။ တပ္မေတာ္ ကို အၾကမ္းဖက္ ႏွိမ္နင္းေစခဲ့တယ္။ ေသနတ္ လက္နက္ကို အသုံးျပဳ ေျဖရွင္းခဲ့တယ္။ တဆိတ္ရွိ စစ္တပ္၊ တဆိတ္ရွိ စစ္တပ္ ဆိုေတာ့ တပ္မေတာ္ နာမည္ပ်က္လာတယ္။
ေနာက္တခ်က္က ျပည္သူခ်စ္တဲ့ တပ္မေတာ္ ျဖစ္ခ်င္တယ္ဆိုရင္ လက္ရွိတာဝန္ရွိေနတဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီးေတြ တပ္မေတာ္ အာဏာပိုင္ေတြကို အႀကံျပဳလိုပါတယ္။
တပ္နဲ႕ျပည္သူ တကယ္ ၾကည္ျဖဴေစခ်င္တယ္ ဆိုရင္ တပ္မေတာ္ကို မူလအတိုင္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း မူအတိုင္း သူ႕ေနရာသူ ျပန္ထားလိုက္ပါလို႔ တိုက္တြန္းခ်င္ပါတယ္။ တပ္မေတာ္ဟာ ျပည္သူလူထုအတြက္ လိုအပ္ပါတယ္။
ျပည္သူလူထုကို အက်ိဳးျပဳတဲ့ ျပည္သူ႕တပ္မေတာ္ ဆိုတာ တကယ့္ကို လိုအပ္ပါတယ္။ အဲ့ဒီလိုမ်ိဳး တပ္မေတာ္ ျဖစ္ဖို႔ ျပည္သူကို ခ်စ္တဲ့၊ တိုင္းျပည္ကိုခ်စ္တဲ့ တပ္မႉးတပ္သားေတြ ျဖစ္ေစခ်င္ပါတယ္။
တၿပိဳင္နက္တည္းမွာ ျမန္မာ့နိုင္ငံေရးကို ဦးေဆာင္ခ်င္တယ္ဆိုရင္ ျမန္မာျပည္သူေတြရဲ႕ အက်ိဳးစီးပြားကို ၾကည့္ဖို႔ လိုပါတယ္။ ျပည္သူေတြရဲ႕ လိုအပ္ခ်က္နဲ႕ ကိုက္ညီတဲ့ ဘယ္နိုင္ငံေရးသမား၊ ဘယ္စစ္ဗိုလ္ကိုမဆို ျပည္သူကေ႐ြးမွာ မုခ်ပါပဲ။
ျမန္မာ့နိုင္ငံေရးသမိုင္းမွာ ျပစရာသာဓက ရွိခဲ့ဖူးပါတယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းတို႔၊ ဗိုလ္လက်္ာတ့ို႔ နိုင္ငံေရး လုပ္ေတာ့ မယ္ဆိုေတာ့ တပ္က ထြက္လိုက္ၾကတာပဲ။ လူတိုင္းသိပါတယ္။
နောက်တခုပြောချင်တာက တဆိတ်ရှိ လက်နက်နဲ့ဖြေရှင်း ဆိုတာက အခု ခေတ်မမီတော့ပါဘူး။ မြန်မာ
မှာ ခေတ်မမီတော့သလို ကမ္ဘာမှာလည်း ခေတ်မမီတော့ပါဘူး။ လက်နက်နဲ့ ဖြေရှင်းတာဟာ ကျောက်ခေတ် က၊ အရိုင်းအစိုင်းတွေ ခေတ်က ဖြေရှင်းနည်းဖြစ်ပါတယ်။ ဒီလို လက်နက်နဲ့ ဖြေရှင်းကြလို့ နှစ်ဖက်ပြည်သူ့ သားကောင်း တွေ ဆုံးရှုံးရတယ်။ ပြည်သူ့ဘဏ္ဍာတွေ ဆုံးပါးပျက်စီးရတယ်။ ချစ်စကိုတိုစေပြီး မုန်းစကို ရှည်စေတယ်။ ရန်မီးကိုပွားစေပါတယ်။
ဒီလိုလက္နက္အားကိုး ေျဖရွင္းလိုက္တဲ့အတြက္ ေခတ္ပညာတတ္ ေက်ာင္းသားလူငယ္ ေတာ္တာ္မ်ားမ်ား ေတာထဲ ေရာက္ကုန္ၾကတယ္။ နိုင္ငံရပ္ျခားေတြ ေရာက္ကုန္ၾကတယ္။ တိုင္းျပည္လည္း အဖတ္ဆယ္မရတဲ့ အေျခ စိုက္ခဲ့ရ တယ္။ တိုင္းျပည္အတြက္ အင္မတန္ တန္ဖိုးရွိတဲ့ လူငယ္ေတြ ဆုံးရႈံးနစ္နာခဲ့ၾကရတယ္။ တိုင္းျပည္ရဲ႕ အေျခအေနဟာ ကေနအထိ နာလန္မထူနိုင္ေအာင္ ျဖစ္ေနခဲ့တယ္။ ဒါေတြဟာ သင္ခန္းစာ ယူသင့္၊ ယူထိုက္တဲ့ ျပႆနာေတြပဲ။
ေနာက္ ျဖစ္ထြန္းလာမယ့္ အနာဂတ္ ျမန္မာနိုင္ငံမွာ ဇူလိုင္ ၇ အေရးေတာ္ပုံလိုမ်ိဳး မျဖစ္သင့္ေတာ့ပါဘူး။ ဒီလို ျဖစ္ရင္ လည္း ျပည္သူလူထုက လက္ခံၾကမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ျပည္သူလူထုက လက္မခံၾကရင္ အာရပ္ေႏြဦး လို ျဖစ္လာမွာ စိုးရိမ္မိပါတယ္။ အာရပ္ေႏြဦး အျဖစ္မ်ိဳးနဲ႕ မႀကဳံေစခ်င္ပါဘူး။ အာရပ္ေႏြဦး မျဖစ္ေစခ်င္သလို ေနာက္ထပ္ ဇူလိုင္ ၇ ရက္ ေက်ာင္းသား အေရးေတာ္ပုံမ်ိဳးေတြလည္း မျဖစ္ေစခ်င္ေတာ့ပါဘူး။ ေနာက္ထပ္ ရွစ္ေလးလုံး အေရးေတာ္ပုံ မ်ိဳးေတြလည္း မျဖစ္ေစခ်င္ေတာ့ပါဘူး။
တခုေတာ့ ေတာင္းဆိုခ်င္ပါတယ္။ ဇူလိုင္ ၇ ရက္ ေက်ာင္းသား အေရးေတာ္ပုံျဖစ္ရတာ ဘယ္သူ႕မွာ တာဝန္ရွိ ပါတယ္။ ဆိုတာေလာက္ေတာ့ တရားဝင္ ေျပာသင့္တယ္လို႔ ထင္ပါတယ္။ ဒါမွသမိုင္းေရးတဲ့အခါမွာ ဘယ္သူ႕မွာ တာဝန္ရွိတယ္ ဆိုတာသိရမွာေပါ့။
တာဝန္ရွိသူေတြကို တတိုင္းျပည္လုံးက သိၿပီးသားပါ။ ဒါေပမယ့္ တာဝန္ရွိတဲ့ အစိုးရအဆက္ဆက္က တာဝန္ မယူရဲ ၾကဘူး။ ရဲရဲ ေျပာလိုက္ပါ။ လက္သည္တရားခံ ေပၚ႐ုံပါပဲ။ လက္သည္ တရားခံေတြ အားလုံးလည္း မရွိၾကေတာ့ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ဒီလိုလုပ္ရင္ ဒီလိုတရားခံျဖစ္တတ္တယ္ဆိုတာ သမိုင္းက သာဓကျပမွာ။ သင္ခန္းစာ ေပးမွာျဖစ္တယ္။
ဒီလိုေျပာတာဟာ အာဃာတနဲ႕ ေျပာတာ မဟုတ္ပါဘူး။ သမိုင္း သင္ခန္းစာ ယူနိုင္ေအာင္ ျဖစ္ပါတယ္။
ေနာက္ထပ္ ေျပာခ်င္တာက ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသား သမဂၢ(တကသ) အေဆာက္အအုံႀကီး ျပန္ေဆာက္ ဖို႔ အစဦးဆုံး လုပ္ခဲ့တာ ဦးသန္းတင္(ဝတ္လုံေတာ္ရ)နဲ႕ စာေရးသူ အပါအဝင္ ေက်ာင္းသား ေခါင္းေဆာင္တခ်ိဳ႕ စခဲ့ တာပါ။
ဦးသန္းတင္ ေမြးေန႕ပြဲ ၂၀၁၂ ခုႏွစ္ထဲမွာပါ။
သူက“တကသ အဆောက်အအုံ ပြန်လည် တည်ဆောက်ချင်တယ်၊ ဒါဟာ သမိုင်းဝင် အဆောက်အအုံပဲ။
ဒီ အဆောက်အအုံပေါ်မှာ နယ်ချဲ့ဆန့်ကျင်ရေး၊ လွတ်လပ်ရေး၊ ငြိမ်းချမ်းရေး လှုပ်ရှားမှုတွေ လုပ်ခဲ့တာ။ ပြန်
ဆောက် ချင်တယ်။ ပြန်ဆောက်မယ်ဆိုရင် ကျုပ် ငွေဆယ်သိန်း မတည်မယ်” လို့ ပြောပါတယ်။
ဦးသာဘန်း၊ စာရေးသူ၊ စောရှားလမိန်းလှ၊ ဦးဖေအောင် အတော်များများ ထည့်ကြပါတယ်။ အဲ့ဒီနေ့မှာတင် ကျပ် သိန်းနှစ်ဆယ် ကျော် ရတယ်ထင်တယ်။ (တချို့ အမည်မမှတ်မိလို့ မဖော်ပြနိုင်တာ ခွင့်လွှတ်ကြပါ)။ အဲ့ဒီ ငွေ ကို ဒေါ်အောင်ဆန်းစုကြည်ကို အပ်ပါတယ်။ ဒေါ်အောင်ဆန်းစုကြည်က သူအလုပ်များလို့ NLD နာယက
ဦးတင်ဦးကို တာဝန်ပေးပါတယ်။ ဦးတင်ဦးဆီမှာ အဲ့ဒီငွေ အခုထိ ရှိပါတယ်။
ေနာက္ေတာ့မွ တကသ အေဆာက္အအုံ ျပန္ေဆာက္ဖို႔ ဟိုကေျပာ ဒီကေျပာ ေျပာလာၾကတယ္။ ဒီလိုေျပာၾကတဲ့အထဲမွာ ေသြးရိုးသားရိုး ပါသလို၊ အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႕ ေျပာလာသူေတြလည္း ရွိတယ္။
ဒါပေမယ့် မူလ သမဂ္ဂအဆောက်အအုံဟာ အမျိုးသား ပညာရေး တိုက်ပွဲတွေ၊ နယ်ချဲ့ ဆန့်ကျင်ရေး၊ ဖက်ဆစ် ဆန့်ကျင်ရေး၊ လွတ်လပ်ရေး၊ ငြိမ်းချမ်းရေး၊ ဒီမိုကရေစီရေး တိုက်ပွဲတွေရဲ့ အထိမ်းအမှတ် အဆောက်အ
အုံ ဖြစ်ပါတယ်။
အခုျပန္ေဆာက္တဲ့ အခါမွာ အဲ့ဒီအဓိပၼာယ္ သက္ေရာက္မႈေတြအျပင္ ဇူလိုင္ ၇ ရက္ ေက်ာင္းသား အေရးေတာ္ပုံ အထိမ္းအမွတ္ အေဆာက္အအုံ ျဖစ္သင့္ပါတယ္။
ဘာျဖစ္လို႔လဲ ဆိုေတာ့ ၁၉၆၂ ခုႏွစ္ ဇူလိုင္လ ၇ ရက္ေန႕မွာ ေက်ာင္းသားေတြကို ရက္ရက္ စက္စက္ စက္ေသနတ္ ေတြနဲ႕ ပစ္ခတ္ သတ္ျဖတ္ၿပီးတဲ့ေနာက္ ၁၉၆၂ ခုႏွစ္ ဇူလိုင္လ ၈ ရက္ေန႕ မနက္ ၅ နာရီေလာက္ မွာ သမိုင္းဝင္ တကသ အေဆာက္အအုံႀကီးကို မိုင္းနဲ႕ ေဖာက္ခြဲ ဖ်က္ဆီးပစ္လိုက္ ၾကလို႔ပါပဲ။
ဒါေၾကာင့္ တကသ အေဆာက္အအုံ ျပန္ေဆာက္ရာမွာ –
၁။ ဖောက်ခွဲခံလိုက်ရတဲ့ တကသ နေရာမှာ ဂျပန်ပြည် ဟီရိုးရှီးမားမြို့မှာရှိတဲ့ ငြိမ်းချမ်းရေး ဗိမာန်လို အ
မှတ်တရ “ဗိမာန်” ကမ္ပည်းကျောက်စာနဲ့တကွ ဆောက်လုပ်ရန်။
၂။ အဲ့ဒါရဲ့ နောက်မှာ တကသ မူလပုံစံအတိုင်း ပြန်ဆောက်ပြီး သမဂ္ဂသမိုင်းပြတိုက် အဖြစ် ထားရှိရန်။
၃။ သင့်တော်တဲ့နေရာမှာ ကျောင်းသားသမဂ္ဂပိုင် သမဂ္ဂအဆောက်အအုံတခု ဆောက်ရန်။
၄။ သမဂ္ဂ အဆောက်အအုံဟာ ကျောင်းသားသမဂ္ဂနဲ့ ဆိုင်တယ်။ပိုင်တယ်။ သမဂ္ဂအဆောက်အအုံကို
လွှဲပြောင်း လက်ခံယူရမှာက ရွေးကောက်ပွဲနဲ့ တက်လာတဲ့ တကသ အမှုဆောင်အဖွဲ့သာ ဖြစ်တယ်။
၅။ ဒါကြောင့် အစဉ်အလာအရ တကသ အမှုဆောင်အဖွဲ့ကို တကသ ဖွဲ့စည်းအုပ်ချုပ်ပုံနဲ့ အညီ ရွေး
ကောက် တင်မြှောက်ခံရတဲ့ အမှုဆောင်အဖွဲ့ ဖွဲ့စည်းခွင့်ပြုရမယ်။
၆။ အဲ့ဒီ တကသ အမှုဆောင် အဖွဲ့က အဆောက်အအုံကို လက်ခံယူရမှာ ဖြစ်တယ်။
(ပထမဆုံး သမဂ္ဂ အဆောက်အအုံကို ပထမဆုံး သမဂ္ဂဥက္ကဋ္ဌ ကိုထွန်းစိန်က လက်ခံယူတဲ့ အစဉ်အလာပါ)
ဒီသေဘာထားကို ဦးသန္းတင္ အပါအဝင္ သမဂၢေခါင္းေဆာင္ေဟာင္းမ်ား လက္ရွိ သမဂၢေခါင္းေဆာင္မ်ား ကပါ သေဘာက်မယ္လို႔ ယုံၾကည္ပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ အခုျပန္ေဆာက္ေတာ့မယ့္စဲစဲ သမဂၢ အေဆာက္အအုံ အတြက္ သမဂၢ ေခါင္းေဆာင္ေဟာင္းမ်ား၊ လက္ရွိ သမဂၢ ေခါင္းေဆာင္မ်ားနဲ႕ ညွိႏွိုင္း တိုင္ပင္သင့္ေၾကာင္း တင္ျပလိုက္ရပါတယ္။ ။
ဧရာဝတီ
No comments:
Post a Comment