ေက်ာင္းသားသမဂၢဆိုသည္မွာ

ေက်ာင္းသားသမဂၢဆိုသည္မွာ

၁၉၂၀ ျပည့္ႏွစ္တြင္ ရန္ကုန္တကၠသုိလ္ အက္ဥပေဒကုိ မေက်နပ္ၾကသျဖင့္ တကၠသုိလ္ေက်ာင္းသားမ်ား ဦးေဆာင္ကာ သပိတ္ေမွာက္ခဲ့ၾကရာမွ အမ်ဳိးသားေကာလိပ္ႏွင့္ အမ်ိဳးသားေက်ာင္းမ်ား ေပၚေပါက္လာခဲ့ရသည္။

အာဏာပုိင္တို႔၏ လုိက္ေလ်ာမႈအခ်ဳိ႕

၁၉၂၃ ခုႏွစ္တြင္ ဒုိင္အာခီအုပ္ခ်ဳပ္ေရးကုိ စတင္ခဲ့ၿပီးေနာက္ ၀ိုင္အမ္ဘီေအ စတင္တည္ေထာင္ရာ၌ ပါ၀င္ခဲ့သူ အမ္ေအေမာင္ႀကီးသည္ ပညာေရး၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ျဖစ္လာရာ သူ၏လက္ထက္တြင္ သပိတ္ေမွာက္ေက်ာင္းသားမ်ား တကၠသိုလ္ျပန္လည္ တက္ေရာက္ႏုိင္ရန္ စီစဥ္ေပးခဲ့သည္။ ထုိ႔အတူ ဥပေဒျပဳ အမတ္ျဖစ္လာသူ ဦးဘေဘကလည္း ၁၉၂၃ ခုႏွစ္ ႏို၀င္ဘာတြင္ ရန္ကုန္တကၠသုိလ္ဥပေဒကုိ ျပင္ဆင္ေပးရန္ ဥပေဒျပဳေကာင္စီသုိ႔ တင္သြင္းခဲ့သည္။ ယင္းျပင္ဆင္ခ်က္ဥပေဒကုိ အိႏိၵယဘုရင္ခံခ်ဳပ္က ၁၉၂၄ ခုႏွစ္ ဧၿပီတြင္ လက္ခံအတည္ျပဳေပးခဲ့သည္။

ေက်ာင္းသားသမဂၢတည္ေထာင္ေရး

ၿဗိတိသွ်အာဏာပုိင္တုိ႔၏ လုိက္ေလ်ာမႈ အခ်ဳိ႕ေၾကာင့္ ရန္ကုန္တကၠသုိလ္ေက်ာင္းသားမ်ား အေနျဖင့္ အျခားအေနာက္ႏိုင္ငံ တကၠသုိလ္ႀကီးမ်ားရွိ လူမႈေရး၊ပညာေရး၊ ဆက္ဆံေပါင္းသင္းေရးဆုိင္ရာ အသင္းအဖြဲ႕တစ္ခု ဖြဲ႕စည္းတည္ေထာင္ရန္ စိတ္ကူးမိၾက၏။ ထုိစဥ္က တကၠသုိလ္အဓိပတိလည္းျဖစ္၊ ျမန္မာျပည္ဘုရင္ခံလည္းျဖစ္ေသာ ဆာဟာကုတ္ဘတၱလာက သေဘာတူညီသျဖင့္ ၁၉၂၆ ခု ႏွစ္တြင္ ေက်ာင္းသားသမဂၢဖြဲ႕စည္းရန္ အေျခအေန ေပၚေပါက္လာခဲ့သည္။

ဆာဟာကုတ္ဘတၱလာက ဆန္စက္သူေဌးဦးညိဳအား တကၠသုိလ္ေက်ာင္းသားသမဂၢ အေဆာက္အအံု ေဆာက္လုပ္ေပးရန္ ေမတၱာရပ္ခံခဲ့ရာ ဦးညိဳက ေငြက်ပ္ ၁၇၀၀၀၀ ကုိ လွဴဒါန္းခဲ့သည္။ သုိ႔ျဖင့္ ၁၉၂၇ ခုႏွစ္တြင္ တကၠသုိလ္ေက်ာင္းသားသမဂၢ အေဆာက္အအံု စတင္တည္ေဆာက္ခဲ့သည္။ ၅ ဒီဇင္ဘာ ၁၉၂၇ တြင္ ယင္းအေဆာက္အအံုကုိ ဆာဟာကုတ္ ဘတၱလာက အုတ္ျမစ္ခ်ေပးခဲ့သည္။

ေခတ္ကာလအေျခအေန

ေက်ာင္းသားသမဂၢ တည္ေဆာက္ခ်ိန္က တကၠသုိလ္ေက်ာင္းသားအမ်ားစုသည္ ဘြဲ႕၊ ဒီဂရီရရွိၿပီး အစိုးရအလုပ္ေကာင္းေကာင္း ရရွိေရးကုိသာ အေလးထားခဲ့ၾကသည္။ ေပ်ာ္ပြဲရႊင္ပြဲ၊ အားကစားပြဲမ်ားျဖင့္သာ တကၠသုိလ္ေက်ာင္းသားဘ၀ ျပည့္စံုလံုေလာက္ၿပီဟု အထင္ရွိၾကဟန္တူပါသည္။ ထိုစဥ္ကသာ တကၠသုိလ္ေက်ာင္းသားသမဂၢသည္ ၿဗိတိသွ်အာဏာပုိင္တုိ႔အား အံတုတြန္းလွန္မည့္ နယ္ခ်ဲ႕ဆန္႔က်င္ေရးဌာနခ်ဳပ္ ျဖစ္လာလိမ့္မည္ဟု သိရွိခဲ့လွ်င္ ၿဗိတိသွ်အာဏာပုိင္တုိ႔က တကၠသုိလ္ေက်ာင္းသားသမဂၢ အေဆာက္အအံုႀကီး တည္ေဆာက္ခြင့္ျပဳလိမ့္မည္ မဟုတ္ေပ။ ထုိ႔အတူ ေငြေၾကးအေျမာက္အျမား လွဴဒါန္းခဲ့သည့္ သူေဌးဦးညိဳသည္လည္း ေဒါက္တာဦးညိဳဟူ၍ ျဖစ္လာစရာ အေၾကာင္းရွိလိမ့္မည္ မဟုတ္ေပ။

သမဂၢေက်ာင္းတုိက္

ရန္ကုန္တကၠသုိလ္ေက်ာင္းသားသမဂၢ အေဆာက္အဦးက ၁၉၃၀ ျပည့္ႏွစ္ ေႏြရာသီ ေက်ာင္းပိတ္ရက္မတုိင္မီ သံုးလခန္႔အလို ဇြန္လပုိင္းတြင္ ၿပီးစီးသြားခဲ့သည္။ အေစာပုိင္းကာလက ယင္းအေဆာက္အအံုကုိ သမဂၢေက်ာင္းတုိက္ဟု ေခၚဆုိခဲ့ၾကသည္။ သမဂၢေက်ာင္းတုိက္ႀကီး ဖြင့္လွစ္လုိက္ခ်ိန္တြင္ အမ်ဳိးသားေရးလႈပ္ရွားမႈမ်ား စတင္ေနၿပီျဖစ္ၿပီး သခင္ဘေသာင္းဦးေဆာင္ေသာ တုိ႔ဗမာအစည္းအ႐ံုးသည္လည္း ဖြဲ႕စည္းၿပီးသြားၿပီ ျဖစ္ပါသည္။

တုိ႔ဗမာသီခ်င္း

၁၉ ဇူလိုင္ ၁၉၃၀ တြင္ ရန္ကုန္တကၠသုိလ္ သထံုေက်ာင္းေဆာင္ သဟာယႏွင့္ စာဖတ္ခန္းတြင္ ၀ိုင္အမ္ဘီသခင္တင္ ေရးစပ္သီကံုးေသာ တုိ႔ဗမာသီခ်င္းကုိ စတင္သီဆိုခဲ့ၾကသည္။ ယင္းအစီအစဥ္ကို  ဦးေဆာင္စီစဥ္ခဲ့ၾကသူမ်ားက ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ဘာသာ ျပန္နည္းျပဆရာ ကုိဘေသာင္း (သခင္ဘေသာင္း)၊ အကၡရာ သခ်ၤာနည္းျပဆရာကုိထြန္းရွိန္ႏွင့္ ေက်ာင္းသားကုိႏုတုိ႔ ျဖစ္ၾကသည္။ တုိ႔ဗမာသီခ်င္းေၾကာင့္ ေက်ာင္းသားမ်ား မ်ဳိးခ်စ္စိတ္ဓာတ္ တက္ၾကြလာၾကသည္။

(တကသ) စတင္ဖြဲ႕စည္းျခင္း

တကၠသုိလ္ေက်ာင္းသားသမဂၢ (တ က သ) အေဆာက္အအံုႀကီး တည္ေဆာက္ၿပီးစီးသြားၿပီ ျဖစ္ေသာ္လည္း တကသအဖြဲ႕က မဖြဲ႕စည္းရေသးေပ။ သုိ႔ျဖင့္ ၁၂ စက္တင္ဘာ ၁၉၃၀ တြင္ ရန္ကုန္တကၠသုိလ္ေက်ာင္းသား ကုိေက်ာ္ခင္၊ ကုိတင့္ေဆြႏွင့္ ကုိဘဂ်မ္းတုိ႔က ရန္ကုန္တကၠသုိလ္ကိုယ္စား အဓိပတိတရား သူႀကီးဦးဘႏွင့္ သြားေရာက္ေတြ႕ဆံုကာ ရန္ကုန္တကၠသုိလ္ေက်ာင္းသားသမဂၢ စည္းမ်ဥ္းေရးဆြဲေရး ေကာ္မတီကုိ ဖြဲ႕စည္းခြင့္ရရွိရန္ ေဆြးေႏြးခဲ့သည္။ ထိုစဥ္က ရန္ကုန္တကၠသုိလ္ အဓိပတိ ဘုရင္ခံဆာခ်ားလ္(စ္)အလက္ဇႏၵား အဂၤလန္ျပန္သြား၍ ဆာေဂ်ေအေမာင္ႀကီး ေခတၱဘုရင္ခံျဖစ္ေနခ်ိန္ ျဖစ္သည္။

ခြင့္ျပဳခ်က္ရရွိသျဖင့္ ၂၀ စက္တင္ဘာ ၁၉၃၀ တြင္ တကၠသိုလ္အားကစား႐ံု၌ ေက်ာင္းသားထု အစည္းအေ၀းတစ္ရပ္ က်င္းပကာ (တကသ) ဖြဲ႕စည္းရန္ ဆံုးျဖတ္ခဲ့ၾကၿပီး စည္းမ်ဥ္းေရးဆြဲေရး ေကာ္မတီကုိလည္း ဖြဲ႕စည္းခဲ့ၾကသည္။ ယင္းေကာ္မတီ၏ဥကၠ႒မွာ ကုိေက်ာ္ခင္ျဖစ္သည္။

ပထမဆံုးအမႈေဆာင္အဖြဲ႕

စည္းမ်ဥ္းေရးဆြဲေရး ေကာ္မတီက တကသဖြဲ႕စည္းေရး စည္းမ်ဥ္းမ်ားေရးကာ ၉ ဇန္န၀ါရီ ၁၉၃၁ တြင္ ေက်ာင္းသားထုအစည္းအေ၀းေခၚယူလ်က္ အတည္ျပဳခဲ့ၾကသည္။ ထုိ႔ေနာက္ ၁၉၃၀-၁၉၃၁ ခုႏွစ္အတြက္ တကသအမႈေဆာင္အဖြဲ႕ကုိ ေရြးခ်ယ္တင္ေျမႇာက္ခဲ့ၾကရာ ဥကၠ႒ကုိေက်ာ္ခင္၊ အတြင္းေရးမွဴး ကုိရာရွစ္တုိ႔အား ေရြးခ်ယ္တင္ေျမႇာက္ခဲ့ၾကသည္။

ဤတြင္ တကသဖြဲ႕စည္းပုံ စည္းမ်ဥ္းမွာ ေအာက္(စ္)ဖုိ႔ဒ္တကၠသုိလ္ေက်ာင္းသားသမဂၢ ဖြဲ႕စည္းပုံကုိယူ၍  ေရးဆြဲထားေၾကာင္း ကုိသိန္းေဖ (ဦးသိန္းေဖျမင့္) က ဆုိပါသည္။ ယင္းမူအရ ေက်ာင္းသားမ်ား မိမိတုိ႔အေရး ကိစၥကုိ မိမိတုိ႔ကုိယ္တုိင္ ေဆာင္ရြက္ၾကေရး၊ ပညာေရးလုပ္ငန္းမ်ား တတ္စြမ္းသမွ် ေဆာင္ရြက္ၾကေရး၊ စကားရည္လုပြဲမ်ား က်င္းပေရးစသည့္ လုပ္ငန္းမ်ားကုိ ေဆာင္ရြက္ခဲ့ၾကသည္။

(တကသ) ဥကၠ႒အဆက္ဆက္

ရန္ကုန္တကၠသုိလ္ေက်ာင္းသားသမဂၢကုိ ကိုလိုနီေခတ္၊ လြတ္လပ္ေရးေခတ္၊ ပါလီမန္ေခတ္တစ္ေလွ်ာက္ ရွင္သန္ေနေစရန္ တကၠသုိလ္ေက်ာင္းသားမ်ားက ႀကိဳးပမ္း ေဆာင္ရြက္ခဲ့ၾကသည္။ (တကသ)ဥကၠ႒ အဆက္ဆက္မွာ ကုိေက်ာ္ခင္၊ ကုိထြန္းစိန္၊ ကုိဘိုးကူး၊ ကုိစံေဖာ္ေအာင္၊ ကိုသိန္းေမာင္၊ ကုိဖိုးေအး၊ ကုိႏု၊ ကုိရာရွစ္၊ ကုိဘဂ်မ္း၊ ကုိေအာင္ဆန္း၊ ကိုဗဟိန္း၊ ကုိလွေရႊ၊ ကုိဗေဆြ၊ ကုိလွေမာင္၊ ကုိသန္း၊ ကုိသန္းေမာင္၊ ကုိစိန္လွ၊ ကုိရန္ေ၀း၊ ကုိေမာင္ေမာင္ေက်ာ္၊ ကုိကုိေလး၊ ကိုစိန္ဘန္း၊ ကုိကုိႀကီး၊ ကုိတင္ထြန္း၊ ကုိတင္ထြန္း (နတ္ေမာက္)၊ ကုိစသိန္းဟန္၊ ကုိခင္ေမာင္အုန္း၊ ကုိတင္ေအး၊ ကုိဗေဆြေလးတုိ႔ ျဖစ္ၾကသည္။

ဒုတိယေက်ာင္းသားသပိတ္

အုိးေ၀မဂၢဇင္းသည္ (တကသ) အာေဘာ္ဟု ဆုိႏုိင္ပါသည္။ အိုးေ၀မဂၢဇင္းကုိ တကသတည္ေထာင္စ ၁၉၃၁ခုႏွစ္ ဇန္န၀ါရီလကပင္ စတင္ထုတ္ေ၀ခဲ့သည္။ ကုိေအာင္ဆန္းအိုးေ၀မဂၢဇင္း အယ္ဒီတာအျဖစ္ ေဆာင္ရြက္ေသာ ၁၉၃၆ ခုႏွစ္ ဇန္န၀ါရီလထုတ္ အိုးေ၀မဂၢဇင္း အတြဲ(၅) အမွတ္(၁) တြင္ ယမမင္းကေလာင္အမည္ျဖင့္ အာဏာပုိင္တုိ႔အား ထိခုိက္ေစေသာ Hell Hound at Large ေဆာင္းပါးတုိကုိေရးသူအား ေက်ာင္းအုပ္ႀကီးက အမည္ေဖာ္ထုတ္ေပးရန္ ေတာင္းဆုိရာ ကုိေအာင္ဆန္းက ျငင္းဆုိသျဖင့္ ေက်ာင္းထုတ္ခံခဲ့ရသည္။ သုိ႔ေၾကာင့္ပင္ ဒုတိယေက်ာင္းသားသပိတ္ ေပၚေပါက္လာခဲ့ရသည္။

ထင္ရွားေသာ တကသဥကၠ႒မ်ား

(တကသ)ဥကၠ႒မ်ားအနက္ ကုိႏုသည္ ေနာင္၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ျဖစ္ခဲ့ၿပီး ကုိေအာင္ဆန္းမွာ ျမန္မာ့လြတ္လပ္ေရး ဗိသုကာႀကီးဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ျဖစ္လာခဲ့သည္။ ကုိရာရွစ္သည္ ျပည္ေထာင္စုအစုိးရအဖြဲ႕ အလုပ္သမားႏွင့္ သတၳဳတြင္း၀န္ႀကီး၊ ကုိဘဂ်မ္းသည္ ၀န္ႀကီး၊ ကုိဗဟိန္းသည္ ေရနံေျမသပိတ္ေက်ာင္းသား ေခါင္းေဆာင္၊ ကုိဗေဆြသည္ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ စသည္ျဖင့္ ထင္ရွားေသာႏိုင္ငံ့ေခါင္းေဆာင္မ်ား ျဖစ္ခဲ့ၾကသည္။ ယင္းတကသဥကၠ႒မ်ားထဲမွ ဗကသ (ဗမာႏိုင္ငံလံုးဆုိင္ရာ ေက်ာင္းသားမ်ားသမဂၢ) ဥကၠ႒အျဖစ္ တာ၀န္ယူခဲ့ရသူမ်ားလည္း ရွိပါသည္။

(တကသ)နိဂံုး

အစဥ္အလာေကာင္းမ်ားျဖင့္ တည္ေဆာက္ခဲ့ၾကသည့္ ရန္ကုန္တကၠသုိလ္ ေက်ာင္းသားမ်ားသမဂၢသည္ ၂ မတ္ ၁၉၆၂ တြင္ တပ္မေတာ္မွ အာဏာသိမ္းပုိက္ကာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေန၀င္း၏ ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီ တက္လာၿပီးေနာက္ အေျခအေနမ်ား ဆိုးရြားသြားခဲ့သည္။ ၁၀ ေမ ၁၉၆၂ တြင္ တကၠသုိလ္ေကာင္စီကုိ ဆရာမ်ား အက်င့္ပ်က္သည္၊ ေက်ာင္းသားမ်ားအၾကား ႏိုင္ငံေရးပေယာဂမ်ား ၀င္ေနသည္ဆုိကာ ဖ်က္သိမ္းလုိက္ၿပီး ေမ ၁၄ ရက္တြင္ အဓိပတိဗိုလ္မွဴးခ်ဳပ္သန္းေဖ ဦးေဆာင္လ်က္ အသစ္ျပန္လည္ ဖြဲ႕စည္းလုိက္သည္။ ပါေမာကၡခ်ဳပ္ေဒါက္တာသာလွ ေနရာတြင္ ၀န္ႀကီးေဟာင္းဦးကာအား အစားထိုး ခန္႔အပ္ခဲ့သည္။ တကၠသုိလ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးကုိ စည္းကမ္းသစ္မ်ား တင္းက်ပ္စြာ ခ်မွတ္ကာ စစ္တပ္မွ ၀င္ေရာက္စြက္ဖက္ခဲ့သည္။ ၇ ဇူလုိင္ ၁၉၆၂ တြင္ ဥကၠ႒ကုိဗေဆြေလး ဦးေဆာင္လ်က္ စစ္အစိုးရအာဏာသိမ္းျခင္းကုိ ဆန္႔က်င္ကန္႔ကြက္သည့္ အစည္းအေ၀းအား တကသ အေဆာက္အအံု၌ က်င္းပခဲ့သည္။

၈ ဇူလုိင္ ၁၉၆၂ နံနက္လင္းအားႀကီး ၄ နာရီ၀န္းက်င္တြင္ ရန္ကုန္တကၠသုိလ္ေက်ာင္းသားသမဂၢ အေဆာက္အအံုႀကီးအား ဒုိင္းနမုိက္ျဖင့္ ၿဖိဳခြဲပစ္လုိက္ေတာ့သည္။

က်မ္းကုိး

၁။ အမ်ဳိးသားဒီမုိကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္ မွတ္တမ္းသ၀ဏ္လႊာ (၁၉၉၀ ျပည့္ႏွစ္ေဖေဖာ္၀ါရီ)
၂။ ျမန္မာႏိုင္ငံ ေက်ာင္းသားလႈပ္ရွားမႈသမုိင္း (ေအာင္ထြန္း)

၁၉၆၂ ခုႏွစ္ ဇူလိုင္ ၇ ရက္ ျဖစ္စဥ္အက်ဥ္း

၁၉၆၂ မတ္ ၂ - ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေန၀င္း ဦးေဆာင္ေသာ တပ္မေတာ္မွ အရပ္သားအစိုးရထံက အာဏာအရပ္ရပ္ကို သိမ္းယူခဲ့သည္။

၁၉၆၂ မတ္ ၄ - ဗကသ၊ ရကသ၊ တကသမွ စစ္တပ္က အာဏာသိမ္းျခင္းကို ကန္႔ကြက္ေၾကာင္း ပူးတြဲေၾကညာခ်က္ ထုတ္ျပန္။

၁၉၆၂ ေမ ၁၀ - ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေန၀င္းက တကၠသိုလ္ေကာင္စီအား ေခၚယူႀကိမ္းေမာင္းခဲ့ၿပီး တကၠသိုလ္ေကာင္စီကို ဖ်က္သိမ္းခဲ့သည္။ ထိုသို႔ျပဳလုပ္ခ်က္အား တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားမ်ားမွ အျပင္းအထန္ ကန္႔ကြက္ခဲ့သည္။

၁၉၆၂ ေမ ၁၁ - ပါေမာကၡခ်ဳပ္ေဒါက္တာသာလွအား ႏုတ္ထြက္ေစျခင္း၊ ဦး၀န္(မင္းသု၀ဏ္)အား ဌာနေျပာင္းေစျခင္း၊ ျမန္မာစာပါေမာကၡ ဦးေအးေမာင္အား အၿငိမ္းစားယူေစျခင္း။

၁၉၆၂ ေမ ၁၄ - ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီ အမိန္႔အမွတ္(၃၈)အား ထုတ္ျပန္ၿပီး တကၠသိုလ္ေကာင္စီအား ျပန္လည္ဖြဲ႕စည္းခဲ့ၿပီး ထိုေကာင္စီတြင္ အဓိပတိအျဖစ္ ဗိုလ္မွဴးခ်ဳပ္သန္းေဖ၊ အဖြဲ႕၀င္အျဖစ္ ဗိုလ္မွဴးခ်ဳပ္စန္းယု၊ ဗိုလ္မွဴးႀကီးတင္စိုး၊ ဗိုလ္မွဴးႀကီးသိန္းစိန္တို႔ ပါ၀င္ၿပီး ဦးကာအား ပါေမာကၡခ်ဳပ္အျဖစ္ ခန္႔အပ္ခဲ့သည္။

၁၉၆၂ ဇြန္ ၁၈ - အေဆာင္စည္းကမ္း ၂၂ ခ်က္ကို ထုတ္ျပန္ခဲ့သည္။

၁၉၆၂ ဇူလိုင္ ၆ - ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီက တကၠသိုလ္ဆီးနိတ္ႏွင့္ ေက်ာင္းေဆာင္ေကာ္မတီကို စိတ္တိုင္းက် ျပင္ဆင္ဖြဲ႕စည္းခဲ့သည္။ ထိုေန႔ညဘက္တြင္ အေဆာင္မ်ား၌ မီးျဖတ္လိုက္သျဖင့္ မႏၲေလးေဆာင္မွ စတင္ကာ မီးတုတ္မ်ားျဖင့္ ဆႏၵျပခဲ့ၾကၿပီး အမ်ိဳးသမီးေဆာင္မ်ားမွအပ က်န္အေဆာင္မ်ားအားလံုး ပါ၀င္သည္။

၁၉၆၂ ဇူလိုင္ ၇ - နံနက္ ၁၁ နာရီတြင္ ေက်ာင္းသားထုအစည္းအေ၀း စတင္ခဲ့ၿပီး မြန္းလြဲ ၁ နာရီတြင္ ၿပီးဆံုးသည္။ မြန္းလြဲ ၂ နာရီခန္႔တြင္ ေက်ာင္းထဲသို႔ ရဲကားႏွစ္စီး ၀င္ေရာက္လာၿပီး ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္သံုးဦးအား ဖမ္းဆီးသျဖင့္ ရဲမ်ားႏွင့္ေက်ာင္းသားမ်ား အဓိက႐ုဏ္းျဖစ္ပြားကာ ပါခ်ဳပ္ဦးကာ၏ ကားအားေက်ာင္းသားမ်ားမွ မီး႐ႈိ႕ဖ်က္ဆီးခဲ့သည္။ ညေန ၅ နာရီခန္႔တြင္ တပ္ရင္း(၄)မွ ဒုဗိုလ္မွဴးႀကီးစိန္လြင္ ဦးေဆာင္ၿပီး ေက်ာင္းသားမ်ားအား ပစ္ခတ္ၿဖိဳခြင္းခဲ့သည္။ ေက်ာင္းသားရာႏွင့္ခ်ီ၍ ေသဆံုးခဲ့ၿပီး ထိုေန႔ညျမန္မာ့အသံမွေန၍ ဦးေန၀င္းက ဓားကိုဓားခ်င္း၊ လွံကိုလွံခ်င္း ရင္ဆိုင္ရန္အသင့္ဟု ေၾကညာခဲ့သည္။

၁၉၆၂ ဇူလိုင္ ၈ - နံနက္ ၅ နာရီခန္႔တြင္ သမိုင္း၀င္သမဂၢ အေဆာက္အအံုအား မိုင္းျဖင့္ ခြဲလိုက္သည္။ ရန္ကုန္ေဆး႐ံုအုပ္ႀကီးမွ သတင္းစာရွင္းလင္းပြဲ ျပဳလုပ္ခဲ့ၿပီး ေသဆံုးသူ ၁၆ ဦးႏွင့္ ဒဏ္ရာအျပင္းအထန္ရသူ ၈၆ ဦးရွိသည္ဟု ရွင္းလင္းခဲ့သည္။

အေဆာက္အအံုကိုသာ ၿဖိဳလို႔ရမယ္
အေမာင္တို႔ရင္ထဲက
သမဂၢစိတ္ဓာတ္ကိုေတာ့
ဘယ္သူမွ ၿဖိဳလို႔မရပါဘူး။

Eleven Media Group