မြန္သမုိင္းမွာသာမက ကမၻာကအသိအမွတ္ျပဳခံရတ့ဲ မြန္လူမ်ဳိးမ်ားစြာထဲတြင္ ဦးနာေအာက္သည္ တစ္ဦးအပါအ၀င္ျဖစ္သည္။ လူအမ်ားအသိအမွတ္ျပဳ ခ်ီးက်ဴးခံရဖုိ႔ဆုိတာ လြယ္ေတာ့မလြယ္ကူလွပါ။ သူ၏လုပ္ေဆာင္ခ်က္၊ ခံယူခ်က္၊ သဒၶါတရားထက္သန္စြာ ေဆာက္လုပ္လွဴဒါန္းခ့ဲေသာ ဘုရား၊ ၀တ္၊ ေက်ာင္း၊ တန္ေဆာင္းမ်ားစြာသာမက ျမန္မာျပည္တြင္ ပထမဦးဆုံး မီးသေဘၤာပုိင္ရွင္သူေဌး ျဖစ္ခ့ဲတာေၾကာင့္လည္း ျဖစ္ပါသည္။
ကုိလုိနီေခတ္ အရင္းရွင္စီးပြားေရးတုိက္ပြဲတြင္ ၿဗိတိသွ် ဧရာ၀တီမီးသေဘၤာကုမၸဏီႏွင့္အၿပိဳင္ ဦးနာေအာက္သည္ ျမန္မာျပည္ဖြား တုိင္းရင္းသားလူမ်ဳိးဘက္မွ ရပ္တည္ခ့ဲသည္။ တုိင္းရင္းသားျပည္သူမ်ားအတြက္ သေဘၤာလုိက္ပါစီးနင္းခြင့္ကုိ ၿဗိတိသွ်ကုမၸဏီထက္ စရိတ္စက သက္သာေအာင္ ျပဳလုပ္ခ့ဲပါတယ္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ တုိင္းရင္းသားျပည္သူတုိင္း ဦးနာေအာက္၏ ျမန္မာျပည္အေပၚထားရွိတ့ဲ မ်ဳိးခ်စ္စိတ္ဓာတ္၊ ေစတနာ၊ အားလုံး၏ရင္ထဲတြင္ ေရးထုိးအသိအမွတ္ျပဳခ့ဲရပါသည္။
ထုိသုိ႔မ်ားစြာေဆာက္လုပ္ လွဴဒါန္းခ့ဲတာေၾကာင့္ ကုိလုိနီေခတ္တြင္ ဦးနာေအာက္၏နာမည္မွာ လူမ်ဳိးျခားမ်ားၾကားတြင္ နာမည္ေက်ာ္လွသည္။ ဦးနာေအာက္ လွဴဒါန္းခ့ဲေသာ ဘုရား၊ ေက်ာင္း၊ ၀တ္၊ တန္ေဆာင္းမ်ားသည္ ယေန႔အခ်ိန္တြင္ ျမန္မာႏုိင္ငံအတြက္ သမုိင္းအေမြအႏွစ္ သယံဇာတအျဖစ္ က်န္ရွိေနၿပီျဖစ္သည္။ သမုိင္းအေမြအႏွစ္ သယံဇာတမ်ားျဖင့္ ျပည့္ႏွက္ေနေသာေၾကာင့္ ကတုိးရြာသည္လည္း နာမည္ေက်ာ္ခ့ဲပါသည္။ ဦးနာေအာက္ ေဆာက္လုပ္လွဴဒါန္းခ့ဲေသာ သမုိင္းအေမြအႏွစ္မ်ားကုိ ခရီးသြားျမန္မာျပည္သူမ်ား ခံစားႏုိင္ရန္ ကတုိး/ေကာ့ႏွတ္ရြာသုိ႔ လာေရာက္လည္ပတ္ႏိုင္ရန္ လမ္းညႊန္လုိက္ရပါသည္။
ကတုိးရြာသည္ မြန္ျပည္နယ္၊ ေမာ္လၿမိဳင္ၿမိဳ႕နယ္ ေကာ့ႏွတ္အုပ္စုတြင္ ပါ၀င္ေသာ မြန္ရြာႀကီးတစ္ရြာျဖစ္သည္။ မြန္ျပည္နယ္၊ ေမာ္လၿမိဳင္ၿမိဳ႕ႏွင့္ ကရင္ျပည္နယ္၊ ဘားအံၿမိဳ႕သြားရာ မြန္-ကရင္နယ္စပ္လမ္းေပၚတြင္ တည္ရွိပါသည္။
ေမာ္လၿမိဳင္ၿမိဳ႕မွလာလွ်င္ ၁၁ မုိင္ခန္႔ေ၀းၿပီး ဘားအံၿမိဳ႕မွလာလွ်င္ ၂၂ မုိင္ခန္႔ေ၀းပါသည္။ ေမာ္လၿမိဳင္-ဘားအံအေ၀းေျပး ကားလမ္းမွတစ္ဆင့္ အတၳရံတံတားႏွင့္ ဂ်ဳိင္း (ဇာသျပင္) ႀကိဳးတံတားႏွစ္ခုကုိျဖတ္ၿပီး ကိုးမုိင္ခန္႔ေရာက္လွ်င္ ဇာသျပင္ရြာသုိ႔ ဦးစြာေရာက္ရွိမွာ ျဖစ္ပါသည္။ ဇာသျပင္ရြာတစ္ဖက္ကမ္း ဂ်ဳိင္း (ဇာသျပင္) တံတားကုိမျဖတ္မီ လမ္းခရီးတစ္ေလွ်ာက္တြင္ ထန္းပင္တန္းမ်ား၊ သစ္ရိပ္၀ါးရိပ္ ပင္တန္းႀကီးမ်ားျဖင့္ ဖုံးလႊမ္းေနေသာ ခ႐ုံရြာကုိ ကနဦးေရာက္ရွိပါသည္။ ခ႐ုံရြာ၌ရွိေသာ သမုိင္း၀င္ခ႐ုံဂူကုိလည္း ၀င္ေရာက္လည္ပတ္ႏုိင္သည္။ ခ႐ုံဂူသည္ သဘာ၀လိုဏ္ဂူတစ္ဂူပင္ျဖစ္သည္။
ဇာသျပင္ရြာ လမ္းခြလမ္းခြဲတြင္ လမ္းညႊန္ဆုိင္းဘုတ္ကုိ ျမင္မိမွာပါ။ အိႏၵဳသုိ႔ ၁၉ မုိင္၊ ဘားအံသုိ႔ ၂၄ မုိင္ဟူ၍ လမ္းညႊန္ထားပါသည္။ ဘားအံလမ္းသြယ္ဘက္ အေ၀းေျပးလမ္းမႀကီးမွ ႏွစ္မုိင္ခန္႔ခရီးဆက္ခ့ဲလွ်င္ ကတုိးရြာႏွင့္ ေကာ့ႏွတ္ရြာအ၀င္လမ္း လမ္းညႊန္ဆုိင္းဘုတ္ႏွင့္ ဦးနာေအာက္ဘုရားသုိ႔ဟူ၍ အုတ္ခ်ပ္အဂၤေတျဖင့္ ျပဳလုပ္ထားေသာ ေျမစုိက္ဆုိင္းဘုတ္ကုိ ေတြ႕ျမင္ရမည္။ ရြာ၀င္လမ္း၀မွတစ္ဆင့္ ေလးမုိင္နဲ႔ ႏွစ္ဖာလုံခန္႔ ၀င္လာခ့ဲလွ်င္ ကတုိးရြာႏွင့္ ေကာ့ႏွတ္ရြာအစြန္းႏွစ္ခု ဆုံရာတြင္တည္ရွိေသာ ဦးနာေအာက္ဘုရား၀င္းကုိ ျမင္ေတြ႕ရမွာျဖစ္ပါသည္။
ကုိလုိနီေခတ္တြင္ ေမာ္ေတာ္ကားလမ္းသြားလာရန္ ခက္ခဲသျဖင့္ စက္ေလွ၊ ပ့ဲခ်ိတ္၊ စက္တပ္ယာဥ္မ်ားျဖင့္ ေရလမ္းခရီးကုိ အမွီသဟဲျပဳခ့ဲရသည္။ မြန္ေဒသကုိ ဦးနာေအာက္၏ စီးပြားေရးေစ်းကြက္ လႊမ္းမုိးသည့္ကာလတြင္ ကတုိးရြာ၌ ေလွဆိပ္ႀကီးအျဖစ္ရွိခ့ဲသည္။ ေမာ္လၿမိဳင္ၿမိဳ႕၊ က်ိဳက္ဖနဲရပ္ကြက္ရွိ ေလွဆိပ္မွတစ္ဆင့္ သံလြင္ျမစ္အတုိင္း ေျမာက္ဘက္ယြန္းယြန္းသုိ႔ သံုးမုိင္ခန္႔ဆန္တက္ခ့ဲလွ်င္ ကတုိးရြာေလွဆိပ္သုိ႔ ေရာက္ရွိမွာျဖစ္သည္။ ေရွးအခါက သံလြင္ျမစ္ အထက္ပုိင္းေဒသ ဦးနာေအာက္ပုိင္ ရွမ္းျပည္နယ္ သစ္ေတာႀကိဳး၀ုိင္းမွသစ္မ်ားကုိ ကတုိးေလွဆိပ္ေရာက္သည့္အထိ သစ္ေမွ်ာရန္ ေရလမ္းခရီးသည္အလြန္ အသုံး၀င္ခ့ဲသည္။ ယေန႔ေခတ္တြင္ တစ္ေနရာမွတစ္ေနရာသုိ႔ ကားျဖင့္အလြယ္တကူ သြားလာႏုိင္ေသာေၾကာင့္ ေရလမ္းခရီးကုိ အသုံးမျပဳေတာ့ပါ။ ကမၻာလွည့္ခရီးသည္အခ်ဳိ႕ႏွင့္ တံငါသည္ အနည္းအက်ဥ္းမွ်သာ စက္ေလွမ်ားကုိ ဆက္လက္အသုံးျပဳေနၾကသည္။
ရြာအ၀င္လမ္း၀မွတစ္ဆင့္ ေလးမုိင္ႏွင့္ ႏွစ္ဖာလုံခန္႔၀င္လာခ့ဲလွ်င္ ကတုိးရြာႏွင့္ေကာ့ ႏွတ္ရြာအစြန္ႏွစ္ခုၾကားတြင္ တည္ရွိေသာ ဦးနာေအာက္ဘုရားကုိ ခန္႔ညားထည္၀ါစြာ ဖူးျမင္ႏုိင္ပါသည္။ အ၀င္မုခ္၀တစ္ဖက္တစ္ခ်က္တြင္ ဦးနာေအာက္၏ တူေတာ္စပ္သူ ဦးကြန္း၏ ေကာင္းမွဴအလွဴ ေရွးေဟာင္းလက္ရာ ဇရပ္ႀကီးႏွစ္ေဆာင္ကုိ ဦးစြာျမင္ရမွာ ျဖစ္ပါသည္။ ထုိဇရပ္ႏွစ္ေဆာင္သည္ ယခုအခါတြင္ သီလရွင္မ်ား သီတင္းသုံးေနထုိင္ရာ ေက်ာင္းတုိက္အျဖစ္ ဆက္လက္ အသုံးျပဳေနပါသည္။
မုခ္၀တံခါးမွ၀င္ခ့ဲလွ်င္ ဘုရား၊ ၀တ္၊ ေက်ာင္း၊ တန္ေဆာင္းျပာသာဒ္မ်ား ၀င္းတစ္ခုလုံး ျပည့္ႏွက္ေနၿပီး ၎မ်ားအလယ္တြင္ ဆုေတာင္းျပည့္ေစတီတစ္ဆူ သပၸာယ္စြာေတြ႕ ျမင္ႏုိင္သည္။ ယာဘက္ပုိင္းတြင္ ဦးနာေအာက္ ပုံတူ႐ုပ္တုႏွင့္ မဟာ၀ိဇယသိမ္ေတာ္ တည္ရွိသည္။ ၀ဲဘက္ပုိင္းတြင္ ႏွစ္က်ိပ္ရွစ္ဆူ၀တ္ တန္ေဆာင္း၊ ဒီပကၤာရ၀တ္တန္ေဆာင္းတုိ႔ကုိ ေတြ႕ျမင္ႏုိင္ပါသည္။ ၀တ္၊ တန္ေဆာင္း၊ သိမ္ေတာ္ႀကီးမ်ားအလယ္တြင္ အလွဴရွင္ဒါယကာ မြန္သူေဌးႀကီး ‘ဦးနာေအာက္’နဲ႔ ဇနီး ‘မိဗ်ဴ’ ေကာင္းမႈဆုေတာင္းျပည့္ေစတီကုိ ယေန႔တုိင္ ဖူးေျမာ္ႏုိင္ပါသည္။ ေျမာက္ဘက္တည့္တည့္တြင္လည္း ဆင္စြယ္၀တ္ေက်ာင္းႏွင့္ ေကာ့ႏွတ္ရြာသူေဌး ‘ႏိုင္ေထာအာ’ လွဴဒါန္းခ့ဲေသာ ေကာ့ႏွတ္တုိက္ေက်ာင္းတုိ႔ကုိလည္း ေတြ႕ျမင္ႏုိင္ပါသည္။
၀တ္တန္ေဆာင္းမ်ား၏ အတြင္းဘက္နံရံမ်ားတြင္ ေရွးေဟာင္းပန္းပုလက္ရာမ်ား ထြင္းထုထားသည္ကုိ လက္ရာေျမာက္စြာအ့ံဖြယ္ ျမင္ေတြ႕ႏုိင္သည္။ ထြင္းထုထားေသာ အ႐ုပ္မ်ားမွာ ဘုရားျဖစ္စဥ္သမုိင္းႏွင့္ သက္ဆုိင္ေသာ ဗုဒၶ၀င္ဇာတ္နိပါတ္မ်ားျဖစ္ၾကသည္။ ဒီပကၤာရ၀တ္တန္ေဆာင္းအတြင္း ဘုရား၀တ္ျပဳရာ ေနရာလည္းရွိသည္။ အတြင္းပုိင္းတြင္ တည္ထားေသာ ရပ္ေတာ္မူဗုဒၶ႐ုပ္ပြားေတာ္ႏွစ္ဆူက ပစၥကၡအရွင္သူျမတ္မ်ားကုိ တရားေဟာေနပုံ ႐ုပ္ပြားေတာ္မ်ားကုိလည္း ဖူးေျမာ္ႏိုင္ပါသည္။ ၀တ္တန္ေဆာင္းမ်ား၏ အတြင္းအျပင္နံရံမ်ားတြင္ ေက်ာက္မ်က္အေရာင္အေသြး စုံလင္စြာျဖင့္ ၿပိဳးၿပိဳးျပက္ျပက္ အေရာင္မ်ားျဖင့္ ၀တ္တန္ေဆာင္းကုိ တန္ဆာဆင္ထားပါသည္။
ဆက္လက္ၿပီး ေကာ့ႏွတ္ရြာတြင္ ဦးနာေအာက္ ေဆာက္လုပ္လွဴဒါန္းခ့ဲေသာ သာသနိက အေဆာက္အအံုမ်ားကုိ အလည္လာသူမ်ား ဗဟုသုတအေနျဖင့္သိရွိရန္ ထပ္မံစုစည္းတင္ျပလုိက္ပါသည္။ ေကာ့ႏွတ္ရြာတြင္ ဦးနာေအာက္ ေဆာက္လုပ္လွဴဒါန္းခ့ဲေသာ သာသနိကအေဆာက္အအံုမ်ားမွာ (၁) ေကာ့ႏွတ္ရြာစာသင္တုိက္၊ ဆြမ္းစားေဆာင္ႏွင့္ တန္ေဆာင္း (၂) ႏွစ္က်ိပ္ရွစ္ဆူ၀တ္တန္ေဆာင္း (၃) ဒီပကၤာရ၀တ္တန္ေဆာင္း (၄) မဟာ၀ိဇယသိမ္ေတာ္ႀကီး (၅) ဆုေတာင္ျပည့္၀တ္တန္ေဆာင္း (၆) အတုမရွိေက်ာင္း၊ ယကၠန္းစင္ေက်ာင္း (ယခုပ်က္စီး) (၇) မဟာေစတီႏွင့္ ဆုေတာင္းျပည့္ေစတီေတာ္ တုိ႔ျဖစ္သည္။
ဦးနာေအာက္သည္ ဘုရား၊ ၀တ္၊ သိမ္၊ ေက်ာင္း၊ တန္ေဆာင္းဒါယကာ ျဖစ္႐ုံမွ်မက ျမန္မာျပည္တြင္ ပထမဦးဆုံးေသာ မီးသေဘၤာပုိင္ရွင္သူေဌးလည္း ျဖစ္ခ့ဲသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္အလည္လာသူမ်ား ဗဟုသုတရရွိရန္ ဦးနာေအာက္ ပုိင္ဆုိင္ခ့ဲသည့္ မီးသေဘၤာအမည္စာရင္းကုိ ထပ္မံတင္ျပလုိက္ရပါတယ္။ ဦးနာေအာက္ ပုိင္ဆုိင္ခ့ဲေသာ မီးသေဘၤာမ်ားမွာ (၁) ေအာင္ေခမာ (ေအာင္ေဇယ်)၊ (၂) ေအာင္ပန္း (ေအာင္နိဗၺာန္)၊ (၃) ေအာင္သိန္း၊ (၄) ေအာင္တပ္၊ (၅) ေအာင္စႀကၤာ၊ (၆) ေအာင္မာလာ၊ (၇) ေအာင္ဒီပါ၊ (၈) ေအာင္သီတာ၊ (၉) ေအာင္မဂၤလာ တုိ႔ျဖစ္သည္။
ဦးနာေအာက္ အလွဴအေၾကာင္း ေျပာမယ္ဆုိလွ်င္ ကတုိး၊ ေကာ့ႏွတ္ရြာ၌ ပရိယတၱိစာေပမ်ား တစ္ဖန္ျပန္လည္ထြန္းလင္းခ့ဲပုံကုိ ခ်န္ထား၍မရပါ။ ျမန္မာသကၠရာဇ္ ၁၂၄၀ ခုႏွစ္တြင္ မႏၲေလး မဟာ၀ိသုဒၶါ႐ုံေက်ာင္းတုိက္၌ ပရိယတၱိစာေပမ်ား ေလ့လာသင္ၾကားေနေသာ မြန္ဆရာေတာ္ ဥဴးပညာဓမၼကုိ ေကာ့ႏွတ္ရြာ ပရိယတၱိစာသင္တုိက္ဖြင့္ရန္ ပင့္ေဆာင္လာခ့ဲသည္။ ဆရာေတာ္ ဥဴးပညာဓမၼသည္ မင္းတုန္းမင္း၏ မိတ္ေဆြ၊ ေရႊတိဂုံေစတီေတာ္ ရင္ျပင္ေပၚရွိ ေနာင္ေတာ္ႀကီး ေစတီေတာ္၏ ထီးေတာ္ဒါယကာ ေနမ်ဳိးရာဇာသခၤရာဘြဲ႕ခံ ဦးမြန္ေထာ္၏ ေယာက္ဖေတာ္သူျဖစ္သည္။
ဆရာေတာ္ဥဴးပညာဓမၼကုိ ႏုိင္ေထာ္အာ+မိခမနား၊ ႏုိင္ထြန္းေက်ာ္+မိေထာ၊ ဦးနာေအာက္+မိဗ်ဴ သူေဌးႀကီးသုံးဦးမွ ပစၥည္းေလးပါး ဒါယကာခံယူၿပီး ေကာ့ႏွတ္ရြာသုိ႔ ပင့္ေဆာင္လာသည္။ ဆရာေတာ္ ဥဴးပညာဓမၼ ေကာ့ႏွတ္ရြာသုိ႔ ျပန္ေရာက္ခ်ိန္ သကၠရာဇ္ ၁၂၄၀ တြင္မြန္ျပည္နယ္ဟူ၍ သီးသန္႔မရွိေသး။ မြန္ေဒသအားလုံး တနသၤာရီတုိင္းထဲတြင္သာ ရွိေသးသည္။ ယင္းအခ်ိန္တြင္ မြန္ေဒသ၌ မြန္ပရိယတၲိသာသနာ အားနည္းဆိတ္သုဥ္းေနသည့္ ကာလလည္းျဖစ္သည္။
မြန္ပရိယတၱိသာသနာ အားနည္းဆိတ္သုဥ္းေနရာမွ ပထမဦးဆုံး မြန္ပရိယတၱိသာသနာကုိ စတင္အစပ်ဳိးထူေထာင္ေသာရြာမွာ ဇာသျပင္ရြာပင္ျဖစ္သည္။ ဇာသျပင္ရြာတြင္ ပရိယတၱိသာသနာ အားအင္စုအစပ်ဳိးေနခ်ိန္တြင္ ဦးနာေအာက္၊ ႏုိင္ေထာအာ၊ ႏုိင္ထြန္းေက်ာ္တုိ႔မွ ပရိယတၱိသာသနာကုိ အားေပးလုိ၍ ဇာသျပင္ရြာမွ စာသင္သားသံဃာအပါး ၆၀ ေက်ာ္ကုိ ေကာ့ႏွတ္ရြာသုိ႔ ပင့္ေဆာင္လာၿပီး စာသင္တုိက္ စတင္ထူေထာင္ခ့ဲသည္။ စာသင္တုိက္ စတင္ဖြင့္လွစ္ေသာႏွစ္မွာ ၁၂၄၆ ခုႏွစ္ျဖစ္သည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ‘မြန္ပရိယတၱိစာေပအစ ေကာ့ႏွတ္က’ ဟူ၍ေရွးဆရာေတာ္ႀကီးမ်ား ေျပာစမွတ္တြင္ခ့ဲသည္။ ပရိယတၱိစာသင္တုိက္သည္ ယခုခ်ိန္အထိ ေအာင္ျမင္စြာ ရပ္တည္လွ်က္ရွိေနသည္။
ထုိ႔ေၾကာင့္ အလည္လာေရာက္မည့္ ဧည့္သည္မ်ားအေနျဖင့္ ကတုိး/ေကာ့ႏွတ္ရြာတြင္ တည္ရွိေသာ ဦးနာေအာက္ဘုရားသည္ အလည္လာသင့္ေသာ ေနရာတစ္ခုပင္ျဖစ္သည္။ ဦးနာေအာက္ထားခ့ဲေသာ မြန္တုိ႔၏ယဥ္ေက်းမႈ ဓေလ့ထုံးတမ္းမ်ားသာမက ေဆာက္လုပ္လွဴဒါန္းခ့ဲေသာ ဘုရား၊ ၀တ္၊ သိမ္၊ ေက်ာင္း၊ တန္ေဆာင္းျပာသာဒ္ ေရွးေဟာင္းအႏုသုခုမ လက္ရာမ်ားကုိလည္း ျပန္လည္ခံစားႏုိင္မည္ ျဖစ္ပါသည္။ ဦးနာေအာက္ဘုရားသုိ႔ အလည္လာရင္း ကရင္ျပည္နယ္ဘက္ရွိ ဂူဘုရားမ်ားသာမက မြန္ျပည္နယ္အတြင္းရွိ တန္ခုိးႀကီးဘုရားမ်ားကုိလည္း သြားေရာက္လည္ပတ္ ဖူးေျမာ္ႏုိင္ပါသည္။ အ့ံဖြယ္ေရွးေဟာင္းလက္ရာမ်ားျဖင့္ ျပည့္ႏွက္ေနေသာ ဦးနာေအာက္ဘုရားဆီသုိ႔ အလည္အပတ္လာႏုိင္ရန္ ခရီးသြားဘုရားဖူး ဧည့္သည္မ်ားကုိ ဦးနာေအာက္ဘုရားဆီသုိ႔ လမ္းညႊန္ဖိတ္ေခၚလုိက္ရပါသည္။
က်မ္းကုိး
■ ဦးနာေအာက္အတၳဳပၸတၱိ (ဆရာေတာ္ ဥဴးကလ်ာဏ)
■ စာေရးသူ (ဘိကၡဳေ၀ဒဂူ) ၏ ကတုိးအေၾကာင္း သိေကာင္းစရာေဆာင္းပါး (ကတုိးမဟာရင္ဂုိဏ္းလုံးဆုိင္ရာ ေရးေျဖစာေမးပြဲႏွင့္ စာျပန္ပြဲ ရာျပည့္မဂၢဇင္း)
ရာမညမင္းၿငိမ္းခ်မ္း
Eleven Media Group
No comments:
Post a Comment