အေမရိကန္ အစုိးရ ကက္ဘိနက္ ဝန္ႀကီးမ်ားသို႔ ေပးစာ

အေမရိကန္ အစုိးရ ကက္ဘိနက္ ဝန္ႀကီးမ်ားသို႔ ေပးစာ

အေမရိကန္ ဒီမိုကေရစီစနစ္တြင္ ေခါင္းေဆာင္ႀကီး လမ္းလြဲေနသည္ကို သတင္းစာမ်ားက သတိတရား ရေအာင္ သတိေပး ေရးသားႏိုင္ခြင့္ ရွိၾကပါသည္။ ေခါင္းေဆာင္ႀကီးကို ေဝဖန္ အပုပ္ခ်ထားသည့္တိုင္ စာေရးသူတြင္ ဥပဒ္အႏၲရာယ္ျဖစ္လာရန္ မရွိပါ၊ ေစာင္ေရ သန္းခ်ီ၍ ပံုႏွိပ္ေနေသာ သတင္းစာႀကီးကို သမၼတလုပ္သူေတြ႔ရ၊ ဖတ္ရမည္မွာ မလြဲပါ။

မတ္လ ၂၃ ရက္ထုတ္ နယူးေယာက္တိုင္း သတင္းစာႀကီးတြင္ အေမရိကန္သမၼတ ေဒၚနယ္ထရမ့္၏ အစိုးရအဖြဲ႔မွ ဝန္ႀကီး ငါးဦးသို႔ လိပ္မူ၍ ေရးထားေသာ ေသာမတ္စ္ဖရီးမင္း (Thomas Friedman) ၏ စာတစ္ေစာင္ကို ဖတ္လိုက္ရပါသည္။ သူက ကာကြယ္ေရးဝန္ႀကီး မားတစ္စ္ (Jim Mattis)၊ ႏိုင္ငံေတာ္ လံုၿခံဳေရးအရာရွိ မက္မာစတား (McMaster)၊ ျပည္တြင္း လံုၿခံဳေရးအရာရွိ ပြန္ပီယို (Mike Pompeo)၊ ႏိုင္ငံျခားေရးရာ ဝန္ႀကီး တီလာဆန္ (Rex Tillerson) တို႔ထံသို႔ စာေရးသားထားျခင္း ျဖစ္ပါသည္။

သူ စာေရးလိုက္ရျခင္း အေၾကာင္းမွာ ထရမ့္အစိုးရအဖြဲ႔အတြင္း အထက္မွေအာက္ေျခအထိ ပ်က္စီး ယိုယြင္းေနျခင္းမ်ားကို ကာကြယ္ ထိန္းသိမ္းႏိုင္ရန္ ျဖစ္ပါသည္ဟု ဆိုသည္။ သူ႔စာတြင္ ယခင္ ရီပတ္ဘလီကန္ သမၼတနစ္ဆင္ လက္ထက္ အစိုးရအဖြဲ႔ ျပႆနာ တက္ခဲ့စဥ္က တိုင္းျပည္အေရးသည္ ပါတီအေရးထက္ အေရးႀကီးေၾကာင္း ေကာင္းစြာ သေဘာေပါက္ၾကေသာ ပါတီလူႀကီးပိုင္းက အမွန္တရားကို ေပၚေပါက္ေစၿပီး သမၼတကို ရာထူးမွ ဖယ္ရွားေပးခဲ့ၾကဖူးပါသည္ဟု အစခ်ီထား၏။

ယေန႔ ပါတီဝင္ လူႀကီးမ်ား၏ အျပဳအမူမ်ားမွာ အမ်ား ႐ိုေသေလးစားခဲ့ၾကသည့္ ေရွးယခင္မ်ားႏွင့္ မႏိႈင္းယွဥ္ႏိုင္ဘဲ (ျခြင္းခ်က္အခ်ိဳ႕မွတစ္ပါး) စိတ္ဓာတ္ ယိုယြင္းပ်က္စီးမႈကို ျပသေနၾကပါသည္၊ သမၼတ လုပ္သမွ် ေျပာသမွ် အားလံုးကို လက္ခံေနၾကၿပီး သမၼတႀကီးကို စည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္း ေဘာင္မွ မေက်ာ္ေအာင္ ဘယ္သူမွ် အတိုက္အခံ မလုပ္ရဲသကဲ့သို႔ ျဖစ္ေနပါသည္။

သူတို႔၏ သမၼတႀကီးက မစၥတာ အိုဘားမားသည္ သူ၏တယ္လီဖုန္းကို ခိုးၿပီး နားေထာင္ရန္ အမိန္႔ေပးခဲ့သည္ဟု စြပ္စြဲခဲ့သည္။ ရက္သတၲပတ္ အနည္းငယ္အတြင္း သူ႔စြပ္စြဲခ်က္မွာ အေျခအျမစ္ မရွိေၾကာင္း ေပၚေပါက္ခဲ့သည္။ ထိုကိစၥကို သည္အတိုင္း လ်စ္လ်ဴ႐ႈထား၍ ရသလားဟု ဂုဏ္သေရရွိ တပ္မေတာ္ အရာရွိေဟာင္းႀကီးမ်ားကို ေမးလိုက္ပါသည္။ Exxomobil ကုမၸဏီ၏ စီအီးအိုျဖစ္ခဲ့ဖူးသူ မစၥတာ တီလာဆန္ကိုမူ ေကာ္ပိုရိတ္ ေခါင္းေဆာင္ႀကီးတစ္ဦးက “ယခုလို မဟုတ္မဟတ္ေတြ ေျပာေနလွ်င္ ဘယ္လို ေဆာင္႐ြက္ၾကမလဲ”ဟု ေမးထားပါသည္။

“က်ဳပ္တို႔က ေသနတ္ပဲ ပစ္တတ္တာပါဟုလည္းေကာင္း၊ က်ဳပ္တို႔က သံတမန္ေရးပဲေလ”ဟုလည္းေကာင္း ကိုယ္ႏွင့္မဆိုင္သလို ေနၾကေတာ့မွာလားဟု ေမးခြန္းထုတ္ခဲ့ပါသည္။

မစၥတာထရမ့္က ထိုသို႔မဟုတ္မမွန္ စြပ္စြဲေျပာဆိုခဲ့သည့္တိုင္ သူ၏ ပါတီ၊ သူ႔သားသမီးမ်ား၊ သမက္ျဖစ္သူႏွင့္ အႀကံေပး ပုဂၢိဳလ္ႀကီးမ်ားက ဘာမွမျဖစ္ခဲ့သလို ဆက္လက္ ခ်ီတက္လိုၾကပါသည္။ သူခန္႔အပ္ခဲ့ေသာ ေရွ႕ေနခ်ဳပ္ႀကီးကလည္း ဒီကိစၥေတြနဲ႔ မပတ္သက္လိုပါဟု သူ႔ကိုသူ တာဝန္ေရွာင္ (Recuse) သြားခဲ့ပါၿပီ။

သို႔ပါ၍ လူႀကီးမင္းတို႔အား ပန္ၾကားလိုသည္မွာ ရာထူးမွ ႏုတ္ထြက္ၾကရန္ မဟုတ္ပါ။ တစ္ဦးခ်င္းျဖစ္ေစ၊ အုပ္စုလိုက္ျဖစ္ေစ သမၼတႀကီးကို ဤပံုစံျဖင့္ ဘာမွမျဖစ္သလို ဆက္ေန၍ မျဖစ္ႏိုင္ေၾကာင္း သမၼတေဟာင္း အိုးဘားမားကို လူသိရွင္ၾကား ေတာင္းပန္ရန္ လိုအပ္ေၾကာင္း၊ သမၼတ၏ အခြန္ေဆာင္မႈ မွတ္တမ္း (Tax Return) ကို လူသိရွင္ၾကား ထုတ္ျပန္ ေၾကညာရန္လိုေၾကာင္း၊ အက္ဖ္ဘီအိုင္၏ ရွစ္လေက်ာ္လာၿပီျဖစ္သည့္ ႐ုရွားႏိုင္ငံ၏ အေမရိကန္ ေ႐ြးေကာက္ပြဲကာလ အ႐ႈပ္ေတာ္ပံုကို သူသိသမွ် ရွင္းျပရန္လိုေၾကာင္းတို႔ကို ေတာင္းဆိုၾကပါဟု ေဆာ္ဩလိုက္ပါသည္။

အေမရိကန္သမၼတ ျဖစ္ေန၍ လိမ္လည္ျခင္း၊ သတင္းထိမ္ခ်န္ျခင္း၊ မီဒီယာ သတင္းဌာနမ်ားကို အပုပ္ခ်ျခင္း၊ အတိုက္အခံမ်ားကို သြားပုပ္ ေလလြင့္ ေျပာဆိုျခင္းမ်ားကို ခြင့္လႊတ္ရမည္ဆိုလွ်င္ တစ္ကမၻာလံုးရွိ ေခါင္းေဆာင္မ်ားက အထူးသျဖင့္ တူရကီ၊ ႐ုရွားႏိုင္ငံ ေခါင္းေဆာင္မ်ားက “အေမရိကန္ သမၼတလည္း ဒီလိုလုပ္တာပဲ၊ တို႔လည္း လုပ္ပိုင္ခြင့္ရွိတယ္”ဟု ဆိုၾကပါလိမ့္မည္။

ဂ်ာမနီတြင္ လြန္ခဲ့ေသာ ႏိုဝင္ဘာလက ေကာက္ယူခဲ့ေသာ စစ္တမ္းတစ္ခုက “အေမရိကန္တို႔သည္ စိတ္ခ်ရေသာ မိတ္ေဆြေကာင္း ျဖစ္သည္” ဆိုေသာ ေမးခြန္းကို ေထာက္ခံသူ ၅၉ ရာခိုင္ႏႈန္း ရွိခဲ့ရာမွ ယခုႏွစ္ ေဖေဖာ္ဝါရီလ အေရာက္တြင္ ၂၂ ရာခိုင္ႏႈန္းသာ ရွိေတာ့သည္ဟု ဆိုပါသည္။

မစၥတာထရမ့္ တက္ေရာက္လာခ်ိန္တြင္ ကမၻာႀကီးမွာ ျပႆနာမရွိ မဟုတ္ ျပႆနာေတြ ရွိပါသည္။ သို႔ပါေသာ္လည္း သူ၏ပထမ ႏွစ္လအတြင္း လုပ္ရပ္မ်ားမွာ ထိုျပႆနာမ်ားကို ပို၍သာ ႐ႈပ္ေထြးေစပါသည္။ လူမ်ား အလုပ္လက္မဲ့ ျဖစ္ရျခင္းမွာ စက္ပစၥည္း ကိရိယာမ်ားျဖင့္ အစားထိုးလာၾကေသာေၾကာင့္ ဆိုျခင္းကို မသိက်ိဳးကၽြန္ျပဳၿပီး ႏိုင္ငံျခားသားမ်ားေၾကာင့္ဟု ပံုခ်ေနပါသည္။

သားသမီးရွိေသာ ဖခင္မ်ားအေနႏွင့္ မိမိသားသမီးမ်ားက မ႐ိုးမသား လုပ္ခဲ့ၿပီး မသိက်ိဳးကၽြန္လုပ္ေနလွ်င္ ေဖာ္ထုတ္ အျပစ္ေပးၾကရသည္ မဟုတ္ပါေလာ။ ယခု သမၼတႀကီးက သိကၡာမဲ့ လုပ္ေနျခင္းမ်ားကို သူသိေအာင္ ေျပာၾကရမည္မွာ လူႀကီးမင္းတို႔ ငါးဦးကိုသာ ျမင္မိပါသည္ဟု စာေရးသူက ေတာင္းပန္ထားသည္။ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးမ်ားမွာ ဝက္စ္ပြိဳင့္စစ္တကၠသိုလ္မွ ေရႊတံဆိပ္ဆု ရခဲ့သူမ်ား ပါဝင္ၿပီး စစ္မႈထမ္း လက္မွတ္ေကာင္းရဖူးသူေတြခ်ည္း ျဖစ္သည္။ ထိုလူႀကီးမ်ားကို တိုင္းျပည္ အက်ိဳးစီးပြားအတြက္ “ခင္ဗ်ားတို႔ သမၼတႀကီးကို ေျပာၾကပါ”ဟု ေဆာ္ဩလိုက္ျခင္းလည္းျဖစ္ပါသည္။

လူႀကီးမင္းတို႔က ဘာမွမလုပ္လွ်င္ အေမရိကန္ ႏိုင္ငံအဖို႔ ဂုဏ္သိကၡာ က်ဆင္းရပါလိမ့္မည္။ ကမၻာႀကီးကို ဦးေဆာင္ေနရာမွ အဆင့္ေလ်ာက် သြားရပါလိမ့္မည္။ ဥပေဒစိုးမိုးျခင္း၊ ဒီမိုကေရစီႏွင့္ လူ႔အခြင့္အေရးတို႔၏ အဓိပၸာယ္သည္လည္း ယုတ္ေလ်ာ့သြားၾကရပါလိမ့္မည္။ အက်ိဳးဆက္အျဖစ္ ကမၻာႀကီးမွာ အႏၲရာယ္ ပိုမ်ားလာပါမည္။

အေမရိကန္ သမၼတႀကီးမ်ား၏ အေၾကာင္းမွာ လူႀကီးလူေကာင္း ပီသေသာ၊ ဉာဏ္အေျမာ္အျမင္ ႀကီးမားေသာ ပုဂၢိဳလ္မ်ား၏ သမိုင္းျဖစ္ပါသည္။ ယခု ၄၅ ေယာက္ေျမာက္ သမၼတႀကီးရာထူး လက္ခံယူခဲ့သည္မွာ ႏွစ္လခန္႔ ရွိစဥ္အတြင္း သူ၏အျပဳအမူႏွင့္ ခ်မွတ္လိုက္ေသာ ေပၚလစီမ်ားကို ေတြ႔ျမင္ရသည္မွာ စိုးရိမ္စရာ ေကာင္းလွပါသည္။ မစၥတာထရမ့္၏ အျပဳအမူမ်ားမွာ ယခင္ အေမရိကန္ သမၼတႀကီးမ်ား၏ အဆင့္အတန္းကို လိုက္မီရန္ လိုအပ္ခ်က္မ်ားစြာ ရွိေနပါသည္။

အာဖရိကတိုက္တြင္ အငတ္ေဘးႀကံဳလွ်င္ျဖစ္ေစ၊ ဆိုး႐ြားေသာ ေရာဂါပိုးမ်ား ျပန္႔ပြားလွ်င္ျဖစ္ေစ၊ ကမၻာအရပ္ရပ္ မုန္တိုင္း၊ ငလ်င္၊ မိုးေခါင္၊ ေရႀကီးျခင္း စသည္ျဖင့္ ႀကီးမားေသာ ဒုကၡကပ္ဆိုးႀကီးမ်ား ျဖစ္ေပၚလွ်င္ျဖစ္ေစ ကုလသမဂၢ အဖြဲ႔ႀကီးႏွင့္အတူ အေမရိကန္တို႔၏ အကူအညီကို မ်ားစြာ မွီခိုအားထားခဲ့ၾကပါသည္။

ကမၻာစစ္အတြင္းက နာဇီဂ်ာမနီတို႔ကိုလည္းေကာင္း၊ ဆက္ဒမ္ ဟူစိန္က ကူဝိတ္ႏိုင္ငံကို ဝင္ေရာက္ သိမ္းပိုက္ခဲ့စဥ္ကလည္းေကာင္း ထို အႏၲရာယ္မ်ားကို ဖယ္ရွားရန္ အေမရိကန္ ႏိုင္ငံက ဦးေဆာင္ခဲ့ပါသည္။ ဒုတိယ ကမၻာစစ္အၿပီး ႏိုင္ငံအမ်ားအျပား စစ္ဒဏ္မွ ျပန္လည္ ထူေထာင္ေရး လုပ္ငန္းမ်ားတြင္လည္း အေမရိကန္၏ အေထာက္အပံ့ အႀကံဉာဏ္မ်ားကို ယူခဲ့ၾကရပါသည္။

ဆိုဗီယက္ႏိုင္ငံ ၿပိဳကြဲၿပီး ဒီမိုကေရစီစနစ္ႏွင့္ ေဈးကြက္စီးပြားေရး စနစ္ကသာ လူအေပါင္း၏ အက်ိဳးစီးပြားကို ေဆာင္ၾကဥ္းေပးလိမ့္မည္ ဆိုစဥ္ကလည္း အေမရိကန္တို႔၏ ဦးေဆာင္မႈကို ကမၻာက အသိအမွတ္ျပဳ ခဲ့ၾကပါသည္။

အီရန္၊ ေျမာက္ကိုရီးယား ႏိုင္ငံတို႔၏ ႏ်ဴကလီးယားလက္နက္ တည္ေဆာက္ေရး အစီအစဥ္ကို ႐ုပ္သိမ္းေစရန္ ႀကိဳးပမ္းမႈမ်ားတြင္ အေမရိကန္တို႔ ပါဝင္ရပါသည္။ ဂ်ပန္၊ ေတာင္ကိုရီးယား၊ ထိုင္ဝမ္ စသည့္ ႏိုင္ငံမ်ား၏ လံုၿခံဳေရးကို အေမရိကန္ကပင္ တာဝန္ယူခဲ့ပါသည္။ ၎တို႔ ကိုယ္တိုင္ ႏ်ဴကလီးယားလက္နက္ ထုတ္လုပ္ရန္ မလိုအပ္ခဲ့ပါ။ အေမရိကန္ ဦးေဆာင္ေသာ ေနတိုးအဖြဲ႔ႀကီးက ဥေရာပႏွင့္ အေရွ႕အလယ္ပိုင္းေဒသ လံုၿခံဳေရး၊ ကြန္ျမဴနစ္မ်ား ဩဇာမႀကီးထြားလာေရးတို႔ကို လုပ္ေဆာင္ႏိုင္ခဲ့ပါသည္။

အေမရိကန္ ဆိုသည္မွာ လြတ္လပ္ျခင္း၊ တရားမွ်တျခင္း၊ အခြင့္အေရး ညီတူညီမွ်ရွိျခင္းတို႔၏ စံျပႏိုင္ငံ ျဖစ္ခဲ့ပါသည္။ စစ္ သို႔မဟုတ္ မတရား ဖိႏွိပ္မႈမ်ားေၾကာင့္ ကမၻာအရပ္ရပ္မွ ထြက္ေျပး ေရာက္လာရသူမ်ားပင္ ႏိုင္ငံေရး ေခါင္းေဆာင္မ်ား၊ ကုမၸဏီ စီအီးအိုမ်ား ျဖစ္လာခြင့္ ရွိခဲ့ပါသည္။ သိပၸံ တိုးတက္မႈျဖင့္ ကမၻာႀကီးတြင္ ကုန္ထုတ္လုပ္မႈႏွင့္ လူ႔ယဥ္ေက်းမႈကို ေရွ႕သို႔ ေရာက္ေအာင္ ဦးစီးဦးေဆာင္ျပဳခဲ့ပါသည္။ ယခု ထိုေကာင္းမြန္ေသာ အစဥ္အလာမ်ားမွာ ပ်က္စီးရေတာ့မည္ အႏၲရာယ္ကို ျမင္ေနၾကရပါသည္။

ကၽြန္ေတာ္တို႔မွာ အျခားနည္းလမ္းမ်ား မျမင္ေတာ့ပါ၍ လူႀကီးမ်ားက သမၼတႀကီးကို ဝိုင္းဝန္း ေျပာေပးၾကပါဟု ေမတၲာ ရပ္ခံရျခင္းမွာ လြန္စြာ အ႐ုပ္ဆိုးပါသည္။ အေမရိကန္ သမၼတႀကီး၏ဝါဒမွာ လြဲမွားေသာ အမ်ိဳးသားေရးဝါဒ ျဖစ္ပါသည္။ သူ လြဲမွားေနေၾကာင္းကို သူမသိရျခင္းမွာ သူ႔တြင္သာ တာဝန္ရွိပါသည္။ သို႔တေစ သူ႔အနီးမွ အႀကံေပးေသာ ဝန္ႀကီးမ်ားမွာလည္း သူသိရွိေအာင္ ေျပာရန္ တာဝန္ရွိပါသည္။

ဤစာကိုဖတ္ရျခင္းျဖင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔အဖို႔ သင္ခန္းစာ ယူႏိုင္ေသာ အခ်က္ႏွစ္ခ်က္ကို ေတြ႔ျမင္ႏိုင္ၾကပါသည္။ အေမရိကန္ ဒီမိုကေရစီစနစ္တြင္ ေခါင္းေဆာင္ႀကီး လမ္းလြဲေနသည္ကို သတင္းစာမ်ားက သတိတရား ရေအာင္ သတိေပး ေရးသားႏိုင္ခြင့္ ရွိၾကပါသည္။ ေခါင္းေဆာင္ႀကီးကို ေဝဖန္ အပုပ္ခ်ထားသည့္တိုင္ စာေရးသူတြင္ ဥပဒ္အႏၲရာယ္ျဖစ္လာရန္ မရွိပါ၊ ေစာင္ေရ သန္းခ်ီ၍ ပံုႏွိပ္ေနေသာ သတင္းစာႀကီးကို သမၼတလုပ္သူေတြ႔ရ၊ ဖတ္ရမည္မွာ မလြဲပါ။

ဒုတိယအခ်က္အေနႏွင့္ ေခါင္းေဆာင္ႀကီးမ်ား၏ တာဝန္မွာ မိမိ၏ေပၚလစီႏွင့္ လုပ္ရပ္မ်ားသည္ ျပည္သူတို႔၏ လိုအပ္ခ်က္မ်ားႏွင့္ ကိုက္ညီျခင္း ရွိ မရွိ အၿမဲဆန္းစစ္ေနၾကရန္ ျဖစ္ပါသည္။ ေခါင္းေဆာင္လုပ္သူက ျပည္သူတို႔၏ ဆႏၵအမွန္ကို မသိဘဲ ထင္ရာစိုင္းေနပါလွ်င္ ျပည္သူလူထုအၾကား စိုးရိမ္ေသာက ျဖစ္ၾကရပါသည္။

ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္လာသည္ႏွင့္ အႀကံေပး ပုဂၢိဳလ္မ်ားေပးေသာ အႀကံဉာဏ္မ်ားကို နားေထာင္ လိုက္နာ ေဆာင္႐ြက္တတ္ရန္မွာ လူတစ္ဦး၏ အျပဳအမူ၊ အက်င္၊့ သီလ၊ စာရိတၲမ်ားႏွင့္ ဆိုင္ပါသည္။ မွားယြင္းေနမႈကို ပထမ သိျမင္တတ္ရပါမည္၊ မိမိဘာသာ ျပဳျပင္တတ္ရပါမည္၊ သို႔မဟုတ္ပါက ေသာမတ္စ္ ဖရီးမင္းေျပာသလို တစ္ကမၻာလံုး နစ္နာၾကရန္ ရွိပါသည္။

ကိုသန္းလြင္(The Voice )