တိုင္းျပည္ျပဳလႊတ္ေတာ္ဥကၠ႒ဦးႏုႏွင့္ လႊတ္ေတာ္အမတ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း

တိုင္းျပည္ျပဳလႊတ္ေတာ္ဥကၠ႒ဦးႏုႏွင့္ လႊတ္ေတာ္အမတ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း

-လင္းေအး
 (၂၅ -၄-၂၀၁၆)ေၾကးမံု

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ေခါင္းေဆာင္ေသာ ျမန္မာကိုယ္စားလွယ္အဖြဲ႕သည္ အဂၤလန္ႏိုင္ငံသို႔ သြားေရာက္၍ ၿဗိတိသွ်အစိုးရႏွင့္ ေဆြးေႏြးၿပီးေနာက္ ၁၉၄၇ ခုႏွစ္ ဇန္နဝါရီလ ၂၇ ရက္ေန႔တြင္ ၿဗိတိသွ်နန္းရင္းဝန္အက္တလီ
(Mr. Clement Richard Attlee)ႏွင့္ေအာင္ဆန္း-အက္တလီစာခ်ဳပ္ကို လက္မွတ္ေရးထိုးခ်ဳပ္ဆိုခဲ့သည္။

 ေအာင္ဆန္း-အက္တလီစာခ်ဳပ္ ပထမအပိုဒ္တြင္“ျမန္မာ
ႏိုင္ငံေတာ္သူ ႏိုင္ငံေတာ္သားတို႔သည္ မိမိတို႔ႏိုင္ငံ၏ အနာဂတ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးကို ေဆာလ်င္ႏိုင္သမွ် ေဆာလ်င္စြာ ဆံုးျဖတ္ႏိုင္စိမ့္ေသာငွာ၁၉၃၅ ခုႏွစ္ အက္ဥပေဒအရ ဥပေဒျပဳအဖြဲ႕
အစား တိုင္းျပည္ျပဳလႊတ္ေတာ္ကို ေရြးေကာက္တင္ေျမႇာက္ေစ ရမည္”
ဟု ေဖာ္ျပထားသည္။

 ေအာင္ဆန္း-အက္တလီစာခ်ဳပ္သည္ ျမန္မာ့လြတ္လပ္ေရးအတြက္
 ႀကိဳတင္ျပင္ဆင္စီစဥ္မႈမ်ား ျပဳလုပ္ႏိုင္ရန္ လုပ္ငန္းစဥ္
မ်ားခ်မွတ္ထားေသာ စာခ်ဳပ္ျဖစ္သည္။

စာခ်ဳပ္ပါ သေဘာတူညီခ်က္အရ တိုင္းျပည္ျပဳလႊတ္ေတာ္အတြက္
 ေရြးေကာက္ပြဲက်င္းပရန္ ေဆာင္ရြက္ရသည္။ ေရြးေကာက္ပြဲ
က်င္းပၿပီးလွ်င္ ႏိုင္ငံျခားသားမပါေသာ အာဏာအျပည့္အဝရရွိမည့္ အမ်ိဳးသားယာယီအစိုးရဖြဲ႕စည္းႏိုင္မည္ျဖစ္သည္။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ ျမန္မာတစ္ျပည္လံုးအႏွံ႔အျပား အၿမိဳ႕ၿမိဳ႕သို႔
သြားေရာက္၍ ဖဆပလ အမတ္မ်ားအားမဲေပးၾကရန္ စည္း႐ံုးေဟာေျပာ သည္။

တိုင္းျပည္ျပဳ လႊတ္ေတာ္ေရြးေကာက္ပြဲကို ၁၉၄၇ ခုႏွစ္ ဧၿပီလ ၉ ရက္ေန႔တြင္ က်င္းပသည္။ စုစုေပါင္း အမတ္ ၂၅၅ ေနရာရွိရာ
လူမ်ိဳးစုမ်ားအတြက္ ၄၅ ေနရာခ်န္လွပ္၍က်န္သည့္ ၂၁၀ ေနရာအတြက္ လူထုကေရြးေကာက္တင္ေျမႇာက္ၾကရသည္။ ဖဆပလ
အဖြဲ႕ခ်ဳပ္မွ အမတ္ေနရာ ၂၄၈ ေနရာ (၉၅
ဒသမ ၃ ရာခိုင္ႏႈန္း)အႏိုင္ရသည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္
ေအာင္ဆန္းသည္ ရန္ကုန္(ၿမိဳ႕မ)လမ္းမေတာ္
ၿမိဳ႕နယ္မွ ၿပိဳင္ဘက္မရွိ အေရြးခံရသည္။
တိုင္းျပည္ျပဳလႊတ္ေတာ္မက်င္းပမီ ေရွ႕ေျပး
အျဖစ္ ဖဆပလပဏာမညီလာခံကို ၁၉၄၇
ခုႏွစ္ ေမလ ၁၉ ရက္ေန႔မွ ၂၃ ရက္ေန႔အထိ
က်င္းပခဲ့သည္။ ပဏာမညီလာခံတြင္ ဖြဲ႕စည္း
အုပ္ခ်ဳပ္ပံုအေျခခံဥပေဒမူၾကမ္းဆိုင္ရာ အဆို
ျပဳခ်က္ (၁၄)ခ်က္ကို အတည္ျပဳျပ႒ာန္းသည္။
အဆိုပါ ဖြဲ႕စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံုအေျခခံမူမ်ားကို
ျပင္ဆင္ျဖည့္စြက္ အတည္ျပဳႏိုင္ရန္အတြက္
တိုင္းျပည္ျပဳလႊတ္ေတာ္ ပထမညီလာခံကို
၁၉၄၇ ခုႏွစ္ ဇြန္လ ၁၀ ရက္ေန႔တြင္ စတင္
က်င္းပသည္။

တိုင္းျပည္ျပဳလႊတ္ေတာ္ညီလာခံဖြင့္ပြဲ
ေန႔တြင္ သခင္ျမက ယာယီသဘာပတိအျဖစ္
ေဆာင္ရြက္သည္။ ဇြန္လ ၁၃ ရက္ေန႔တြင္
သခင္ႏု(ဦးႏု)အား လႊတ္ေတာ္၏အၿမဲတမ္း
ဥကၠ႒အျဖစ္ ေရြးေကာက္တင္ေျမႇာက္ရန္
လႊတ္ေတာ္သို႔ အဆိုလႊာႏွစ္ေစာင္တင္သြင္း
သည္။ ပထမအဆိုလႊာမွာ သခင္ႏုအား
တင္ေျမႇာက္ရန္ ဦးေအာင္ဆန္းက အဆို
တင္သြင္း၍ ေညာင္ေရႊေစာ္ဘြားႀကီးက
ေထာက္ခံထားၿပီး ဒုတိယအဆိုလႊာမွာလည္း
သခင္ႏုကိုပင္ မန္းဘခိုင္က အဆိုတင္သြင္း၍
မစၥတာဘားနဒ္က ေထာက္ခံထားေသာ
အဆိုလႊာျဖစ္သည္။ ဤသို႔ျဖင့္ သခင္ႏုသည္
လႊတ္ေတာ္ဥကၠ႒အျဖစ္ ကန္႔ကြက္သူမရွိ
တင္ေျမႇာက္ျခင္းခံရသည္။

တိုင္းျပည္ျပဳလႊတ္ေတာ္ ပထမညီလာခံ
၏ စတုတၳေန႔(၁၆၊ ဇြန္၊ ၁၉၄၇)တြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္
ေအာင္ဆန္းသည္“လြတ္လပ္သည့္ အခ်ဳပ္
အျခာအာဏာပိုင္ ျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္အတြက္
ေရးဆြဲရမည့္ ဖြဲ႕စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံုအေျခခံဥပေဒ
ႏွင့္ ပတ္သက္သည့္ လမ္းၫႊန္ျပ႒ာန္းခ်က္”
အဆိုကို လႊတ္ေတာ္သို႔ တင္သြင္းသည္။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္သည္ ဖြဲ႕စည္းပံုအေျခခံဥပေဒေရးဆြဲ
ရာတြင္ အေျခခံလမ္းၫႊန္မႈမ်ားအျဖစ္
သတ္မွတ္ထည့္သြင္းရမည့္ လမ္းၫႊန္မႈ (၇)
ခ်က္ကို စိတ္အားထက္သန္စြာျဖင့္ အခ်က္
တစ္ခ်က္ခ်င္း အက်ယ္တဝင့္ရွင္းလင္း၍
အဆိုတင္သြင္းသြားသည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ အဆို
တင္သြင္းၿပီးေနာက္ လႊတ္ေတာ္ကို ေခတၲနား
ၿပီးေနာက္ လႊတ္ေတာ္ျပန္စသည့္အခါ
လႊတ္ေတာ္သို႔တက္ေရာက္လာသည့္ တိုင္း
ျပည္ျပဳလႊတ္ေတာ္အမတ္မ်ားသည္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္
၏အဆိုကို တစ္ဦးၿပီးတစ္ဦး အားတက္သေရာ
ေထာက္ခံေဆြးေႏြးၾကသည္။ လႊတ္ေတာ္
အစည္းအေဝးကုန္ဆံုးခ်ိန္ ညေန ၄ နာရီ
အထိ ေထာက္ခံေဆြးေႏြးခ်က္မ်ား မၿပီးေသး။
ေဆြးေႏြးရန္ အမည္စာရင္းတင္သြင္းထား
သူမ်ား အမ်ားအျပားက်န္ရွိေနသည္။ ထို
အခါ လႊတ္ေတာ္ဥကၠ႒ ဦးႏုက ဦးေအာင္ဆန္း
၏ အဆိုကို ေထာက္ခံေဆြးေႏြးဖို႔ နာမည္
စာရင္းေတြ အမ်ားႀကီးရွိေသးေၾကာင္း
သို႔ေသာ္ ယေန႔အခ်ိန္ကုန္သြားၿပီျဖစ္၍
ေဆြးေႏြးခြင့္ရႏိုင္ေတာ့မည္မဟုတ္ေၾကာင္း၊
ယခုအစည္းအေဝးကို႐ုပ္သိမ္းၿပီး မနက္ျဖန္မွ
ဆက္လက္ေထာက္ခံေဆြးေႏြးၾကရန္ ေျပာဆို
၍ လႊတ္ေတာ္အစည္းအေဝးကို ေရႊ႕ဆိုင္း
ေၾကာင္းေၾကညာသည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ မည္သူ
မွ် မေမွ်ာ္လင့္ေသာ ျဖစ္ရပ္တစ္ခုေပၚေပါက္
လာသည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းက လႊတ္ေတာ္
တြင္းမွ ထြက္ခြာရန္ဟန္ျပင္ေနေသာ အမတ္
မ်ားအားတား၍ အစည္းအေဝးဆက္လုပ္ရန္
ေျပာလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။ ထိုျဖစ္ရပ္ကို
ထိုစဥ္က လႊတ္ေတာ္အမတ္တစ္ဦးျဖစ္ေသာ
ေညာင္တံုးသခင္ခ်စ္(မအူပင္ ေက်းလက္
ေျမာက္ပိုင္းအမတ္)က ယခုလိုမွတ္တမ္းတင္
ေရးသားထားပါသည္။

“ညေန ၄ နာရီတြင္ လႊတ္ေတာ္အစည္းအေဝးကို ေရႊ႕ဆိုင္း လိုက္ေၾကာင္းေၾကညာလိုက္သည္။ လႊတ္ေတာ္အမတ္အားလံုး ေနရာ
မွ ထရပ္လိုက္ၾကသည္။ ထိုအခါ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ လက္တစ္ဖက္
ကို အေပၚသို႔ ေျမႇာက္လ်က္ ထိုင္ၾကပါဦး။ ထိုင္ၾကပါဦး။ အခ်ိန္ရွိ ပါေသးတယ္။ က်န္တာေလးေတြဆက္လိုက္ၾကတာေပါ့။ လႊတ္ေတာ္ ဥကၠ႒ႀကီးဘက္သို႔ၾကည့္ၿပီး ေျပာလိုက္ပါသည္။ အမတ္တခ်ိဳ႕မွာ ထိုင္လ်က္၊ အခ်ိဳ႕မွာ မတ္တတ္ရပ္လ်က္ျဖင့္ ေယာင္ခ်ာခ်ာျဖစ္ေနၾကသည္။
လႊတ္ေတာ္ဥကၠ႒ႀကီးသည္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းအားၾကည့္လ်က္ ကြ်န္ေတာ္ဟာ လႊတ္ေတာ္က တင္ေျမႇာက္ထားတဲ့ဥကၠ႒ျဖစ္ပါ
တယ္။ ဥကၠ႒က အစည္းအေဝးကို ေရႊ႕ဆိုင္းပါလ်က္နဲ႔ အမတ္တစ္ဦးက လႊတ္ေတာ္အစည္းအေဝးကို ဆက္လက္က်င္းပဖို႔ ေျပာဆိုရန္
အခြင္႔အေရးမရွိပါ။ ဆက္လက္ၿပီး ဥကၠ႒က လႊတ္ေတာ္အစည္းအေဝးကို မနက္ျဖန္ခါနံနက္ ၁၁ နာရီအထိ ေရႊ႕ဆိုင္းလိုက္ေၾကာင္းကို
ထပ္မံေၾကညာလိုက္သည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္လည္း လႊတ္ေတာ္ဥကၠ႒ဘက္သို႔လည္းေကာင္း၊ လႊတ္ေတာ္အမတ္
မ်ားဘက္သို႔လည္းေကာင္း ၿပံဳးၿပံဳးရႊင္ရႊင္ျဖင့္လက္ေျမႇာက္ႏႈတ္ဆက္ကာ အစည္းအေဝးခန္းမွ ထြက္ခြာသြားပါေတာ့သည္။”

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းႏွင့္ ဦးႏုတို႔၏ ႏွစ္သက္ၿပံဳးရႊင္စရာ“ၿငိ” လံုး ကေလးသည္
ထိုမွ်ႏွင့္ ၿပီးမသြားေသးပါ။ ေနာက္ေန႔လႊတ္ေတာ္အစည္းအေဝး က်င္းပသည့္အခါ ေနာက္ထပ္ “ၿငိလံုး” တစ္လံုးထပ္ တက္လာ
ျပန္ပါသည္။ “ၿငိ”သည္ဆိုေသာ္လည္း အမုန္းမပါေသာ ၿပံဳးစရာ ခ်စ္စရာေကာင္းေသာျဖစ္ရပ္ေလးပင္ ျဖစ္ပါသည္။) ထိုထပ္မံျဖစ္
ပြားသည့္ အေၾကာင္းကိုလည္း သခင္ခ်စ္ကေအာက္ပါအတိုင္း ဆက္လက္မွတ္တမ္းျပဳထားပါသည္။

“ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းက ဆက္လက္ၿပီးပါလီမန္အရပ္ရပ္ဆိုင္ရာ ဥပေဒတစ္ရပ္ကိုတင္သြင္းသည္။ ထိုဥပေဒၾကမ္း၏ အစိတ္
အပိုင္းတစ္ခုတြင္ လႊတ္ေတာ္ေရြးေကာက္ပြဲအတြက္ အမတ္
တစ္ဦးက ကန္႔ကြက္လႊာတင္သြင္းေသာအခါ ေလွ်ာက္ထားသူသည္
မိမိကန္႔ကြက္လႊာႏွင့္အတူတကြ ေငြတစ္ေထာင္ကိုေသာ္လည္းေကာင္း၊ ကာလေပါက္ေဈးႏႈန္းအရ ေငြတစ္ေထာင္တန္ဖိုးရွိေသာ အစိုးရအာမခံစာခ်ဳပ္မ်ားကို ေသာ္လည္းေကာင္း၊ အမႈစရိတ္အတြက္
အာမခံအျဖစ္ျဖင့္ တင္သြင္းရမည္ဟု ပါရွိသည္။
ျပည္ၿမိဳ႕မဲဆႏၵနယ္အမတ္ သခင္ဝတင္က
လႊတ္ေတာ္တြင္းတက္ေရာက္ၾကေသာ အမတ္
အမ်ားစုမွာ ေငြတစ္ေထာင္တတ္ႏိုင္သူက
လြန္စြာနည္းပါးလွပါသည္။ ၎ေငြတစ္ေထာင္
အစား သင့္တင့္ေသာေငြကို ျပင္ဆင္သတ္မွတ္
ရန္ သင့္ေလ်ာ္ေၾကာင္း ေဆြးေႏြးတင္ျပသည္။
သခင္ဝတင္ တင္ျပခ်က္ကို စာေရးသူအပါ
အဝင္ အမတ္အခ်ိဳ႕က ေထာက္ခံေနခ်ိန္တြင္
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ ကိုင္ထားေသာခဲတံ
ႏွင့္ စားပြဲခံုကို ေခါက္ၿပီးလွ်င္ “ေက်ာ္ျမင့္၊
ေက်ာ္ျမင့္”ဟုလွမ္းေခၚလိုက္ပါသည္။
(ဝန္ႀကီးေဟာင္း ဦးေက်ာ္ျမင့္ကေလးျဖစ္ပါသည္။)
၎အား တီးတိုးစကားေျပာပါသည္။
၎ေနာက္ ထိုင္ခံုမွ ထလိုက္ပါသည္။

 “သခင္ဝတင္ ခင္ဗ်ားဟာ ဖဆပလအဖြဲ႕ဝင္ပဲ၊ ဖဆပလဥကၠ႒ရဲ႕အဆိုကို လႊတ္ေတာ္မွာကန္႔ကြက္တယ္ဆိုတာ သင့္ေလ်ာ္တဲ့ကိစၥမဟုတ္ပါ။
ဥကၠ႒တစ္ေယာက္အေနနဲ႔ ေျပာတယ္။ အဆိုကို ျပန္႐ုပ္သိမ္းပါ။”

လႊတ္ေတာ္ဥကၠ႒ႀကီးသည္ ထိုင္ရာမွထလိုက္ၿပီး “ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း
ဟာ လႊတ္ေတာ္ျပင္ပမွာ ဖဆပလဥကၠ႒မွန္ပါ တယ္။ လႊတ္ေတာ္အတြင္းမွာ ဖဆပလဥကၠ႒ရဲ႕ အခြင့္အေရးကို အမတ္တစ္ဦးအေပၚမွာ မသံုးႏိုင္ပါ။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းရဲ႕ အဆိုျပဳခ်က္ကို ျပန္လည္႐ုပ္သိမ္းပါ။”

 ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းလည္း ခ်က္ခ်င္းပင္“ဥကၠ႒ႀကီးခင္ဗ်ား ကြ်န္ေတာ့္စိတ္ဟာ ေရွ႕ကိုသိပ္ေရာက္ေနတဲ့အတြက္ ဒီလိုကိစၥျဖစ္ရပါတယ္။
ကြ်န္ေတာ့္အဆိုကို ျပန္လည္႐ုပ္သိမ္းပါတယ္”ဟု ေျပာၿပီး အမတ္မ်ားဘက္
သို႔ လွည့္ၾကည့္ကာ ၿပံဳးလိုက္ပါတယ္။ လႊတ္ေတာ္တစ္ခုလံုးဆူညံစြာ လက္ခုပ္တီးဩဘာေပးၾကသည္။
[တိုင္းျပည္ျပဳလႊတ္ေတာ္ႏွင့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၊သခင္ခ်စ္(ေညာင္တံုး)၊ အိုးေဝဂ်ာနယ္အမွတ္ ၂၃၊ ၁၅-၇-၁၉၆၉]

တိုင္းျပည္ျပဳလႊတ္ေတာ္တြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းကို ဦးႏုက တားျမစ္ခဲ့ရသည့္
ကိစၥႏွစ္ရပ္ကိုျပန္သံုးသပ္ၾကည့္လွ်င္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ အလုပ္တြင္ေစလိုေသာစိတ္ဆႏၵျဖင့္ လႊတ္ေတာ္အစည္းအေဝးကို မရပ္နား
ေသးဘဲ ဆက္က်င္းပေစလိုသည္။ လြတ္လပ္ေရးအတြက္ စိတ္ေစာလြန္းေနသျဖင့္ လည္းေကာင္း၊ လႊတ္ေတာ္အေတြ႕အႀကံဳနည္းေသး
ျခင္း၊ လႊတ္ေတာ္ပါးမဝေသးျခင္းေၾကာင့္လည္းေကာင္း၊ လႊတ္ေတာ္စည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္းကို သတိမမူမိေတာ့ဘဲ လႊတ္ေတာ္မွ
ထြက္ခြာရန္ျပင္ေနေသာအမတ္မ်ားကို လွမ္းတားလိုက္
မိျခင္းျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ လႊတ္ေတာ္ဥကၠ႒ကသတိေပးတားျမစ္လိုက္သည့္ အခါ မိမိ၏အျပဳအမူကို ခ်က္ခ်င္းရပ္လိုက္ၿပီး လႊတ္ေတာ္ဥကၠ႒
ႏွင့္ လႊတ္ေတာ္အမတ္မ်ားကို ေတာင္းပန္သည့္ အမူအရာျပ၍ လႊတ္ေတာ္ ခန္းမမွထြက္ခြာသြားခဲ့သည္။ လႊတ္ေတာ္အမတ္တစ္ဦးသည္ လႊတ္ေတာ္ဥကၠ႒ကို ႐ိုေသရမည္။

 ဥကၠ႒စကားကို ေလးစားနာခံရမည္ဆိုသည္ကို ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေကာင္းစြာ သေဘာေပါက္သည္။ ဦးႏုမွာ တကၠသိုလ္မွ ဘီေအဘြဲ႕ရ၍ေက်ာင္းထြက္ သြားၿပီးမွ ဘီအယ္လ္တက္ဖို႔ေက်ာင္းသို႔ တစ္ေက်ာ့ျပန္ ေရာက္ လာသူျဖစ္သည္။ ကိုေအာင္ဆန္း၊ ကိုသိန္းေဖ၊ ကိုေက်ာ္ၿငိမ္း၊ ကိုလွေဖ၊
 ဗိုလ္လက်ာ္တို႔အပါအဝင္ ေက်ာင္းသားသမဂၢအမႈေဆာင္မ်ားက ဦးႏုကို
မိမိတို႔အစ္ကိုႀကီးသဖြယ္ ေလးေလးစားစားဆက္ဆံၾကသည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႏွင့္ ဦးႏုတို႔သည္တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားဘဝကစ၍ တိုု႔ဗမာအစည္းအ႐ံုး၊ ဂ်ပန္ေခတ္၊ ေဒါက္တာဘေမာ္အစိုးရလက္ထက္ အစိုးရအဖြဲ႕ဝင္ဝန္ႀကီးမ်ား၊
ဖက္ဆစ္ေတာ္လွန္ေရးလုပ္ရန္အတြက္ အတူႀကိတ္၍ လွ်ိဳ႕ဝွက္ျပင္ဆင္ ခဲ့သူမ်ား၊ ဖဆပလဥကၠ႒ႏွင့္ ဒုဥကၠ႒အျဖစ္ အတူလက္တြဲေဆာင္
ရြက္ခဲ့သူမ်ားျဖစ္သည္။

 ေတာ္လွန္ေရးအၿပီးဦးႏုက ႏိုင္ငံေရးမလုပ္ေတာ့ စာပဲေရးေတာ့မည္
ဟု ဆံုးျဖတ္ၿပီး ေမာ္လၿမိဳင္ကြ်န္းတြင္ေန၍ စာေရးေနသည္ကို ဗိုလ္ခ်ဳပ္က မရမကအတင္းေခၚကာ ဖဆပလဒုဥကၠ႒ရာထူးကို (တမင္ထြင္၍) ေပး အပ္ထားခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။

(ဦးႏုသည္ ၁၉၄၇ ခုႏွစ္ ဇြန္ ၂ ရက္ေန႔တြင္မွၾကားျဖတ္ေရြးေကာက္ပြဲတြင္ ယွဥ္ၿပိဳင္သူမရွိအေရြးခံရၿပီး လႊတ္ေတာ္အမတ္ျဖစ္လာသူျဖစ္သည္။) သို႔ေသာ္ ဦးႏုသည္ သမာသမတ္ရွိသည္။ လႊတ္ေတာ္ဥကၠ႒တာဝန္ကို စည္းကမ္းတက် ေဆာင္ရြက္သည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသတိ လက္လြတ္ျဖစ္သြားသည္ကို တံု႔ဆိုင္းမေနဘဲ သတိေပးတားျမစ္သည္။

ဒုတိယအႀကိမ္ ထပ္မံျဖစ္ပြားသည့္ကိစၥတြင္လည္း ဖဆပလအလုပ္ အမႈေဆာင္အစည္းအေဝးတြင္ ေဆြးေႏြးၿပီးျပတ္ခဲ့ၿပီးျဖစ္သည့္ကိစၥကို
သခင္ဝတင္က လႊတ္ေတာ္တြင္ ထပ္မံတင္ျပျခင္းအေပၚ ႐ုတ္တရက္ မေက်နပ္ျဖစ္ၿပီးဗိုလ္ခ်ဳပ္က ထေျပာျခင္းျဖစ္သည္။

သို႔ေသာ္လႊတ္ေတာ္ ဥကၠ႒က “လႊတ္ေတာ္အတြင္းမွာ ဖဆပလ ဥကၠ႒ရဲ႕အခြင့္အေရးကို အမတ္တစ္ဦးအေပၚ မသံုးႏိုင္ေၾကာင္း”
 ေျပာဆိုတားျမစ္သည့္အခါ ဗိုလ္ခ်ဳပ္က ခ်က္ခ်င္း မိမိအဆိုကိုျပန္႐ုပ္သိမ္း
၍ လႊတ္ေတာ္ဥကၠ႒ကိုေတာင္းပန္သည္။ မည္သူမဆို တစ္ခါတစ္ရံ
အမွားလုပ္မိတတ္ၾကသည္။ အမွားလုပ္မိတာက မဆန္း၊ ကိုယ့္အမွားကို ကိုယ္သိျမင္ၿပီးဝန္ခံဖို႔ဝန္မေလးဘဲ ျပန္ျပဳျပင္လိုက္သည္ကသာ ေလးစားစရာ ေကာင္းေသာလုပ္ရပ္ျဖစ္သည္။
(ဗိုလ္ခ်ဳပ္အဆိုကို လႊတ္ေတာ္တြင္ေဆြးေႏြးမဲခြဲၾကသည့္အခါ အဆိုဘက္မွ
အႏိုင္ရပါသည္။)

သခင္ဝတင္ႏွင့္ျဖစ္ပြားသည့္ ကိစၥၿပီးသည့္ ေနာက္ေန႔ က်င္းပေသာ (၁၈-
၆-၄၇)လႊတ္ေတာ္အစည္းအေဝးတြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ လုပ္သင့္လုပ္ထိုက္သည့္ကိစၥတစ္ရပ္ကို ေဆာင္ရြက္ခဲ့ျပန္ပါသည္။
ေဆာင္ရြက္ခ်က္မွာ တိုင္းျပည္ျပဳလႊတ္ေတာ္အမတ္မ်ားသည္ လႊတ္ေတာ္ ဂုဏ္သိကၡာႏွင့္အညီ ေခါင္းေပါင္း၊ တိုက္ပံုစသည့္ အမ်ိဳးသားဝတ္စံုကို
တညီတညာတည္း ဝတ္ဆင္ၾကရန္ၫႊန္ၾကားခ်က္ထုတ္ျပန္လိုက္ျခင္းျဖစ္ပါ
သည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္သည္ ေက်ာင္းသားဘဝ၊ သခင္ဘဝတို႔တြင္ အဝတ္အစား၊ အေနအထိုင္၊ အစားအေသာက္ကို ျဖစ္သလိုဝတ္ဆင္၊ ေနထိုင္၊
စားေသာက္၍ ႏိုင္ငံေရးတစ္ခုတည္းကိုသာေဇာက္ခ်လုပ္ကိုင္လာခဲ့သူျဖစ္
သည္။

ဂ်ပန္ေခတ္စစ္ဝန္ႀကီးဘဝတြင္ပင္ အဝတ္အစားေကာင္းေကာင္း ဝတ္ဆင္ေလ့ရွိသူမဟုတ္ Aung San of Burma စာအုပ္တြင္ပါရွိေသာ
ဗိုလ္မွဴးခ်ဳပ္ေစာၾကာဒိုး၏ ေဆာင္းပါး(ႊ့The General)တြင္ ဂ်ပန္ေခတ္က ဂ်ပန္သံအမတ္က ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းႏွင့္ သူ၏ထိပ္ပိုင္းအရာရွိ အခ်ိဳ႕ကို အိမ္သို႔ဖိတ္ၾကား၍ ေန႔လယ္စာ တည္ခင္းဧည့္ခံရာ အလြန္ပူျပင္းေသာေန႔
ျဖစ္သျဖင့္ ယူနီေဖာင္းမ်ားဝတ္ထားေသာဗိုလ္ခ်ဳပ္ႏွင့္ သူ႔အဖြဲ႕သားမ်ားသည္ အိုက္စပ္ပူေလာင္လ်က္ရွိသည္။ အလိုက္သိေသာ သံအမတ္က အေပၚမွ ဝတ္ဆင္ထားသည့္ဂ်ာကင္မ်ားကို ခ်ိတ္ထားၾကရန္ အႀကံျပဳသည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွအပ ေစာၾကာဒိုးတို႔အားလံုး မဆိုင္းမတြ ဂ်ာကင္အက်ႌမ်ားကို
ခြ်တ္ၾကသည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကမူ သူ၏ထူထဲေသာ ဂ်ာကင္အက်ႌကို ခြ်တ္ရန္ တံု႔ဆိုင္းေနသည္။ ေနာက္မွ သူ႔ဂ်ာကင္ကိုခြ်တ္လိုက္သည့္အခါ အထဲတြင္
စုတ္ျပတ္သတ္ေနသည့္ စြပ္က်ယ္အက်ႌသာရွိေနသည္ကို အလန္႔တၾကား
 ေတြ႕ၾကရသည္။ မိမိတို႔အက်ႌမ်ားမွာလည္း စုတ္ျပတ္ေနၾကသည့္တိုင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္၏စြပ္က်ယ္က အားလံုးကိုအသာရသြားေၾကာင္း ေရးထားသည္။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္သည္ တိုင္းျပည္ျပဳလႊတ္ေတာ္အစည္းအေဝးသို႔ တက္ေရာက္
ရာ၌ ေကာင္းမြန္သပ္ရပ္ေသာ အဝတ္အစားမ်ားကို ဝတ္ဆင္ထားျခင္းမရွိ။ အလားတူပင္လႊတ္ေတာ္အမတ္အမ်ားစုမွာလည္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ၏ ရဲေဘာ္ ရဲဘက္မ်ား၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ဖြဲ႕စည္းထားသည့္ ျပည္သူ႔ရဲေဘာ္တပ္ဖြဲ႕ဝင္ လူငယ္မ်ား
သာျဖစ္ၾကရာ ေတာ္လွန္ေရးရဲေဘာ္မ်ားဘဝမွ လႊတ္ေတာ္အမတ္ျဖစ္ လာၾကရသျဖင့္သပ္သပ္ရပ္ရပ္ ဝတ္စားဆင္ယင္ထားျခင္းမရွိဘဲ
 ျဖစ္သလိုဝတ္ဆင္၍ လႊတ္ေတာ္တက္ေနၾကျခင္းျဖစ္ပါသည္။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း အပါအဝင္လႊတ္ေတာ္အမတ္အမ်ားစု၏ ဝတ္ဆင္ပံုႏွင့္
ဗိုလ္ခ်ဳပ္က ထိုအဝတ္အဆင္တို႔ကို ေျပာင္းလဲ၍ ဝတ္ဆင္ရန္ ၫႊန္ၾကား ထုတ္ျပန္ပံုကိုသခင္ခ်စ္(ေညာင္တံုး)၏ ေဆာင္းပါးတြင္ ေအာက္ပါ
အတိုင္း မွတ္တမ္းတင္ထားပါသည္။

ထိုအခ်ိန္က တိုင္းျပည္ျပဳလႊတ္ေတာ္အစည္းအေဝးခန္းမေဆာင္ကို ၾကည့္မည္ဆိုလွ်င္ ထိပ္ဆံုးအမွတ္(၁) ေနရာတြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ကို ျမင္ရပါမည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္၏ဝတ္စားဆင္ယင္ပံုမွာ မ်ားစြာ႐ိုးသားလွ၏။
ကာကီေရာင္ ေဘာင္းဘီရွည္ပြပြႏွင့္ ကာကီစစ္ေရာင္အက်ႌအပြႀကီး၏ အိတ္ႏွစ္ဖက္တြင္တိုလီမိုလီစာရြက္မ်ား၊ စာအိတ္မ်ား ျပည့္ေဖာင္းလ်က္ျဖင့္
 ေတြ႕ရသည္။

လႊတ္ေတာ္ အမတ္မ်ားတြင္လည္းဆရာႀကီးဦးဘခ်ိဳမွလြဲ၍ ေခါင္းေပါင္း
ေပါင္းသူမ်ားမရွိသေလာက္ နည္းလွသည္။အခ်ိဳ႕မွာရွပ္လက္တိုအက်ႌႏွင့္ လံုခ်ည္အခ်ိဳ႕၊ ေဘာင္းဘီရွည္ႏွင့္ရွပ္လက္တို၊ ျပည္သူ႔ရဲေဘာ္အမတ္အခ်ိဳ႕က ရဲေဘာ္ယူနီေဖာင္း၊ေတာင္တန္းေဒသမွ အမတ္အခ်ိဳ႕သာလွ်င္
၎တို႔၏ ႐ိုးရာအဝတ္အစားမ်ားကို ဝတ္ဆင္လာၾကသည္ကို ေတြ႕ရသည္။

(၁၈-၆-၁၉၄၇)တြင္ က်င္းပေသာလႊတ္ေတာ္အစည္းအေဝးတြင္ အစည္း အေဝးခန္း၏စားပြဲခံုေပၚတြင္ စာတစ္ေစာင္ကိုတင္ထားသည္။ စာတြင္ပါရွိေသာ ကိစၥမွာဖဆပလအမတ္အားလံုးအား ေန႔လယ္
လႊတ္ေတာ္ရပ္နားခ်ိန္ ပါလီမန္ဧည့္ခန္းသို႔ အမတ္ေပါင္းစံု အစည္းအေဝးတက္ေရာက္ရန္ကိစၥျဖစ္ပါသည္။ အစည္းအေဝးရပ္နား
ခ်ိန္တြင္ အမတ္အားလံုး အစည္းအေဝးသို႔တက္ရပါသည္။

ယင္းအစည္းအေဝးတြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းက “ဒီေန႔ အစည္းအေဝး
ေခၚတာ အျခားမဟုတ္ဘူး။ လႊတ္ေတာ္အတြင္းမွာ ကြ်န္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ ခ်ိဳ႕ယြင္းခ်က္ရွိခဲ့တဲ့ကိစၥတင္ျပဖို႔ပဲ”

 “တိုင္းျပည္လႊတ္ေတာ္ဆိုတာ တိုင္းျပည္အတြက္ အလြန္အေရးႀကီးတဲ့
အျပင္ ကမၻာကလည္း အကဲခတ္ေနတဲ့ ဌာနႀကီးျဖစ္တယ္။ ဟိုေန႔ကျဖစ္တဲ့ ကိစၥဟာလည္း ကြ်န္ေတာ္ကိုယ္တိုင္က ဒီဖြဲ႕စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံု အေျခခံ ဥပေဒအျမန္ၿပီးဆံုးလိုတဲ့ ဆႏၵေစာၿပီးျဖစ္တာပဲ။ ဒါကိုလည္း ဥကၠ႒ႀကီးကို
ေတာင္းပန္ၿပီးပါၿပီ။”

“ဒီေန႔ကစၿပီး ကြ်န္ေတာ္နဲ႔တကြ အမတ္အားလံုးဟာ လႊတ္ေတာ္
စည္းကမ္းေတြကို အထူးေလ့လာၾကရမယ္။ဒီျပင္လည္း အမတ္ေတြဟာ လႊတ္ေတာ္ရဲ႕ဂုဏ္သိကၡာနဲ႔အညီ ဝတ္စားဆင္ယင္မႈပါဂ႐ုျပဳရမယ္။ ကြ်န္ေတာ္ကစၿပီး မနက္ျဖန္ခါလႊတ္ေတာ္မွာ တိုင္းရင္းသားဝတ္စံု
(အမ်ိဳးသားဝတ္စံု)ကို ဝတ္ရမယ္”ဟု အမိန္႔ရွိပါသည္။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကဆက္လက္ၿပီး “ကိုင္းလႊတ္ေတာ္မွာ ဝါအရင့္ဆံုးျဖစ္တဲ့ ဦးဘသီက
လႊတ္ေတာ္ရဲ႕ ထံုးတမ္းစဥ္လာေတြ ေျပာျပစမ္းပါ”ဟု ရယ္ေမာၿပီးေျပာဆို သြားေလသည္။
(ဦးဘသီမွာ ယခင္အမတ္ေဟာင္း မႏၱေလးအမတ္ ဦးဘသီျဖစ္ပါသည္။)

ထိုေန႔ လႊတ္ေတာ္ရပ္နားသည္ႏွင့္တစ္ၿပိဳင္နက္ လႊတ္ေတာ္အမတ္မ်ား သည္ စေကာ့မားကက္(ယခုဗိုလ္ခ်ဳပ္ေဈး)သို႔ အေျပးအလႊားသြားေရာက္၍
 ေခါင္းေပါင္းမ်ားဝယ္ယူၾကသည္။

 ေနာက္တစ္ေန႔ တိုင္းျပည္ျပဳလႊတ္ေတာ္အစည္းအေဝးခန္းမ
တြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းအား ငွက္ေပ်ာၫြန္႔ေရာင္ေခါင္းေပါင္း၊ ပိုးသားတိုက္ပံု အျဖဴေရာင္၊ ေရႊဖလားေရာင္ဘန္ေကာက္လံုခ်ည္ႏွင့္ အသြင္ေျပာင္း၍ တစ္မ်ိဳးတစ္ဖံုေတြ႕ၾကရသည္။

အမတ္မ်ားအားလံုးမွာလည္း ေရာင္စံုေခါင္းေပါင္းစ တလူလူႏွင့္ ပန္ကာေလေအာက္တြင္ဝဲပ်ံလ်က္ရွိေနသည္။ ဤလိုႏွင့္ပင္ ပထမဆံုး လႊတ္ေတာ္ကိုဇြန္လ ၁၈ ရက္ေန႔တြင္ ႐ုပ္သိမ္းလိုက္ေတာ့သည္။

ထိုဇြန္ လ၁၈ ရက္ေန႔သည္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေနာက္ဆံုးတက္ခဲ့ရ
ေသာ လႊတ္ေတာ္အစည္းအေဝးျဖစ္သည္။ လႊတ္ေတာ္
ဒုတိယအစည္းအေဝးက်င္းပသည့္ ၁၉၄၇ ခုႏွစ္ ဇူလိုင္လ
၂၉ ရက္ေန႔တြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၊ သခင္ျမ၊ ဒီးဒုတ္
ဦးဘခ်ိဳ၊ မန္းဘခိုင္ စေသာ ေခါင္းေဆာင္ႀကီးမ်ားမရွိၾက
ေတာ့ၿပီ။ ထူးျခားသည္ဟုဆိုရမည့္အခ်က္မွာ လႊတ္ေတာ္
အမတ္မ်ား စည္းကမ္းတက်ဝတ္စားဆင္ယင္ရန္
လႊတ္ေတာ္ဥကၠ႒ ဦးႏုက ထုတ္ျပန္ၫႊန္ၾကားျခင္းမျပဳဘဲ
ဗိုလ္ခ်ဳပ္က ေျပာဆိုၫႊန္ၾကားခဲ့ျခင္းပင္ျဖစ္သည္။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္သည္ မိမိ၏ပင္ကိုစ႐ိုက္သဘာဝႏွင့္
ဆန္႔က်င္၍ အမတ္မ်ား၏အဝတ္အဆင္ကိစၥကို ၫႊန္ၾကား
ထုတ္ျပန္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ ႏိုင္ငံေရး ေခါင္းေဆာင္
တစ္ေယာက္၏ ပုဂၢိဳလ္ေရးအမူအက်င့္ အႀကိဳက္စ႐ိုက္
မ်ားကို အဖြဲ႕အစည္း(သို႔မဟုတ္)အမ်ားႏွင့္ဆိုင္ရာ
လိုက္နာေစာင့္ထိန္းရမည့္ စည္းကမ္း စည္းမ်ဥ္းမ်ားက
လႊမ္းၿခံဳထားသည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကို တခ်ိဳ႕က စိတ္ထင္ရာ
ဇြတ္လုပ္တတ္သူ၊ ငါတေကာေကာ တတ္သူအျဖစ္ သိကၡာ
က်ေအာင္ပံုေဖာ္ေျပာဆိုတတ္ၾကသည္။ ထိုစြပ္စြဲေျပာဆို
ခ်က္မ်ား လံုးဝမမွန္ပါ။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းေလာက္
အမ်ားဆႏၵကို ေလးစားလိုက္နာသူ၊ အမ်ားႏွင့္ ညႇိႏိႈင္း
တိုင္ပင္ၿပီးမွ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်မွတ္တတ္သူမရွိပါ။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္
သည္ တပ္မေတာ္ကို စတင္တည္ေထာင္ခဲ့သည့္
တပ္မေတာ္ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္သည္။

သူ႔တပ္၏ေခါင္းေဆာင္အျဖစ္ တာဝန္ယူေနစဥ္အတြင္း စစ္တပ္၏
စည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္းအတိုင္း လိုက္နာေနထိုင္သည္။ တပ္မွထြက္ၿပီး
ႏိုင္ငံေရးနယ္တြင္ အခ်ိန္ျပည့္လုပ္ကိုင္၍ ဖဆပလဥကၠ႒၊
ၾကားျဖတ္အစိုးရအဖြဲ႕၏ ေခါင္းေဆာင္တာဝန္မ်ား
ထမ္းေဆာင္သည့္အခါတြင္လည္း ထိုအဖြဲ႕အစည္းမ်ား၏
စည္းကမ္းကို က်င့္သံုးလိုက္နာသည္။ တိုင္းျပည္ျပဳ
လႊတ္ေတာ္အမတ္အျဖစ္ ဖြဲ႕စည္းပံုအေျခခံဥပေဒ
ေရးဆြဲရန္ကိစၥကို လႊတ္ေတာ္တြင္ ေဆာင္ရြက္ေနသည့္
အခ်ိန္၌ ဗိုလ္ခ်ဳပ္သည္ တိုင္းျပည္၏ နံပါတ္တစ္
ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္ေနပါၿပီ။ ျပည္သူတစ္ရပ္လံုးက လိုလို
လားလားတညီတၫြတ္တည္း သတ္မွတ္တင္ေျမႇာက္
ျခင္းခံရသည့္ အမ်ိဳးသားေခါင္းေဆာင္ေနရာကို ရရွိေနၿပီ
ျဖစ္ပါသည္။ သို႔ေသာ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္သည္ တိုင္းျပည္ျပဳ
လႊတ္ေတာ္တြင္ မိမိ၏ဩဇာအာဏာအရွိန္အဝါကို
မသံုးပါ။ မိမိ၏တက္ျြကထက္သန္ေသာစိတ္ဆႏၵေၾကာင့္
အမွတ္တမဲ့မွားယြင္းသြားေသာ အျပဳအမူအေျပာအဆို
တို႔ကို တစ္ခဏခ်င္းထိန္းခ်ဳပ္၍ လႊတ္ေတာ္ဥကၠ႒ကို
ေတာင္းပန္ခဲ့ပါသည္။ လႊတ္ေတာ္ဥကၠ႒ ေျပာဆိုတားျမစ္
ျခင္းကို ေစာဒကမတက္ဘဲ ေလးေလးစားစားနာယူခဲ့
ပါသည္။ လႊတ္ေတာ္၏စည္းကမ္းဥပေဒကို လိုက္နာခဲ့ပါ
သည္။

တစ္နည္းအားျဖင့္ေတာ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္
စစ္တပ္ထဲတြင္ရွိစဥ္ တပ္၏စည္းကမ္း၊ လႊတ္ေတာ္ထဲ
ေရာက္ေတာ့ လႊတ္ေတာ္၏စည္းကမ္းကိုေစာင့္ထိန္းလိုက္
နာသူ၊ စည္းကမ္း႐ိုေသသူ ျဖစ္သည္ဟုဆိုရမည္ ျဖစ္ပါ
သည္။

ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ေဝဖန္သံုးသပ္ျခင္း၊ မိမိအမွားကို
ဝန္ခံျပဳျပင္ျခင္းစသည့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္၏လုပ္ရပ္တို႔မွာ မ်ားစြာ
အတုယူစရာေကာင္းေသာ လုပ္ရပ္၊ ေလးစားဖြယ္အရည္
အခ်င္းႏွင့္ ႀကီးမားေသာ ဂုဏ္ပုဒ္တို႔ပင္ျဖစ္ပါေၾကာင္း။
=============================================
၁၃၇၈ ခုႏွစ္၊ တန္ခူးလျပည့္ေက်ာ္  ၃ ရက္၊  တနလၤာေန႔၊ (၂၅ -၄-၂၀၁၆)
ထုတ္ ေၾကးမံုသတင္းစာမွ ထပ္ဆင့္ေဖာ္ျပသည္....