(ဆူးငွက္)
မႏၲေလးသႀကၤန္၌ ေျခက်င္ (သို႔မဟုတ္) စက္ဘီးကိုယ္စီႏွင့္ ၿမိဳ႕မေနာက္တေကာက္ေကာက္လိုက္လိုလိုက္။ ခ်စ္ပန္းႏြယ္တို႔ ေရႊမန္းေမတို႔ေရွ႕တြင္ ေမာ့လိုေမာ့။ ဗိုလ္သခင္ဆရာတို႔၊ ဒိုးဒိုးေဒါက္ေဒါက္တို႔၊ ဒႆဂီရိတို႔လို သံခ်ပ္အသင္းေတြေဘး ေငးလိုေငးႏွင့္ သႀကၤန္မေရာက္ခင္ တီးလံုးတိုက္ၾကကတည္းက ရင္ခုန္၊ သႀကၤန္တြင္းေလး ရက္လံုး မေမာမပန္းလည္ပတ္၊ သႀကၤန္ၿပီးေတာ့ လြမ္းလြမ္းေဆြးေဆြးႏွင့္ ႏွေျမာတသၿပီး ေနာက္ႏွစ္သႀကၤန္ေရာက္ဖို႔ ၃၆၄ ရက္ပဲလိုေတာ့တယ္ဟု အသစ္တစ္ဖန္ျပန္လည္ေမွ်ာ္လင့္ခဲ့ၾကရေသာ ကြၽန္ေတာ္တို႔မိတ္ေဆြမ်ားသည္ ၁၉၈ဝ ဝန္းက်င္မွာေတာ့ အသီးသီးအသက၊ အသက မႏၲေလးကခြဲခြာသြားၾကရသည္။
အသက္ ၂ဝ ႏွင့္ ၃ဝ အတြင္းေတြဆိုေတာ့လည္း ယံုၾကည္ရာ၊ တာဝန္ရွိရာ၊ ေရၾကည္ရာ ျမက္ႏုရာေတြဆီ ထြက္ခြာသြားၾကသည့္သေဘာျဖစ္သည္။
ဤသို႔ျဖင့္ ၁ဝ ႏွစ္၊ အႏွစ္ ၂ဝ။ ထို႔ေနာက္ ၂၅ ႏွစ္။ ၂၅ ႏွစ္ေသာ ေငြရတုႏွစ္ကာလမ်ားအထိ ေက်ာ္ျဖတ္ၿပီးမွ မိတ္ေဆြမ်ားလည္း အေတာ္အတန္ထုသားေပသား
ရကာ ဇာတိေျမမႏၲေလးသို႔ အရပ္ကိုးမ်က္ႏွာမွ ျပန္လည္ဝင္ေရာက္ အေျခခ်လာၾကျခင္းျဖစ္သည္။ အရပ္ရွစ္မ်က္ႏွာသာမက ေကာင္းကင္မွဆင္းလာသူ ပါလာႏုိင္ေသာေၾကာင့္ အရပ္ကိုးမ်က္ႏွာဟု ေျပာရျခင္းျဖစ္သည္။ ထားပါေတာ့။
လူ႔သက္တမ္း၏ တစ္ဝက္နီးပါး ခြဲခြာၾကရေတာ့ ျပန္လည္ဆံုေတြ႔ၾကရခ်ိန္၌ ယခင္မႏၲေလးအရသာကို အျပည့္အဝခံစားလိုၾက၍ မနက္လင္းတာႏွင့္ လက္ဖက္
ရည္ဆိုင္ထိုင္၊ ေထြရာေလးပါးေျပာ၊ ၁ဝ နာရီ ၁၁ နာရီခန္႔မွ လုပ္ငန္းခြင္သို႔သြားႏုိင္ၾကျခင္းျဖစ္၏။ အားလံုး၏ ဆႏၵကိုယ္စီမွာ လာမယ့္သႀကၤန္ေပ်ာ္ၾကမယ္ဟူေသာ အစီအစဥ္ခ်ည္းျဖစ္ေနသည္။
မႏၲေလးသႀကၤန္ကား ၁၈ဝ ဒီဂရီေျပာင္းလဲ
တကယ္ေတာ့ ေျပာလို႔သာေျပာတာ မႏၲေလးသႀကၤန္ကား ၁၈ဝ ဒီဂရီေျပာင္းလဲသြားတာ သူတို႔မသိ။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ေပ်ာ္စရာမရွိ။ က်ံဳးပတ္ပတ္လည္ လက္ယွက္ထိုးမွ် ၿမိဳ႕႐ိုးေက်ာေပးၿပီး လက္ခုပ္တစ္ေဖာင္မကျမင့္သည့္ ဧရာမ႑ပ္ႀကီးေတြေပၚမွာ ရန္ကုန္က အဆုိေတာ္ေတြခ်ည္း သႀကၤန္သီခ်င္းမဟုတ္ေသာ ေခတ္ေပၚသီခ်င္းေတြသံၿပိဳင္ဟစ္ၾကသည္။ ေအာက္က ကတၱရာလမ္းမေပၚမွာ လူေတြလူေတြက ေျခခ်စရာမရွိ။ မူးယစ္ေပ်ာ္ရႊင္ ေပါက္ကြဲခုန္ေပါက္ေနၾက၏။ ဂီတမရွိ၊ အကမရွိ။ အသိမ္အေမြ႕ အႏူးအညံ့၊ အယဥ္အေက်းမရွိ။
၁၉၉၃ ခုႏွစ္ေရာက္ပါမွ ေငြငန္းယာဥ္ႀကီးျဖင့္ ဖ်စ္ညႇစ္ႀကိဳးစားကာ ယခင္မူဟန္အတုိင္း သာယာနာေပ်ာ္ဖြယ္ သႀကၤန္သီခ်င္းမ်ားျဖင့္ ၿငိမ့္ေညာင္းစြာ လွည့္လည္
ဆင္ႏႊဲသည့္ ၿမိဳ႕မတူရိယာအသင္းႀကီးတစ္သင္းသာ သူႏွင့္လိုက္ေလ်ာညီေထြေသာ ဧည့္ခံမ႑ပ္က လက္တစ္ဖက္စာသာမရွိေတာ့သျဖင့္ သႀကၤန္တြင္း အိမ္တြင္းေအာင္းေနၾကရရွာေသာ မႏၲေလးသားႀကီးမ်ားရွိရာ အိမ္ေဂဟာမ်ားသို႔ လွည့္လည္ေဖ်ာ္ေျဖေနရေၾကာင္း ခ်စ္မိတ္ေဆြမ်ားကို ေျပာျပလိုက္ေတာ့ သက္ျပင္းကိုယ္စီခ်လိုက္ၾကသည္။ ထားေတာ့။
အတိတ္ဆီသို႔ ျပန္ေရာက္
ဤသုိ႔ျဖင့္ ျပန္လည္ဆံုဆည္းၾကသည့္ ၁၉၉၇ ခုႏွစ္သႀကၤန္မွာ ငယ္ဘဝကလို တစ္ၿမိဳ႕လံုးအႏွံ႕ မ႑ပ္တုိင္း လွည့္လည္ေငးေမာစရာ မလိုေတာ့ဘဲ မိတ္ေဆြတစ္ဦး၏ လုပ္ငန္းတည္ရွိရာ ၿမိဳ႕လယ္၌ အၾကတ္ေန႔ညေနကတည္းက စုၾကၿပီး ဖန္ခြက္ကိုယ္စီျဖင့္ လြမ္းနာက်ၾက႐ံုပဲ တတ္ႏုိင္သည္။ ၿပီးေတာ့ ၿမိဳ႕မအလွျပယာဥ္
ႀကီးအား ထိုေန႔ည၌ ထုိေနရာသို႔ ဖိတ္ေခၚထား႐ံုပဲတတ္ႏုိင္သည္ေပါ့။ ညေန ၆ နာရီ။ အားလံုးမွာ အတိတ္ဆီသို႔ ရီေဝရီေဝျပန္လည္ေရာက္သြားၾကၿပီ။ သို႔ေသာ္
ပံုေဆာင္မဲ့ ျမင္ကြင္းမ်ား။ ဆုပ္ကိုင္မရသည့္ စကားလံုးမ်ားျဖင့္သာ။ ည၏အစ ၇ နာရီ။ သႀကၤန္ႏွင့္တူသည့္ ဂ်စ္ကားေဘာနက္အား စည္းခ်က္က် တဒံုးဒံုး႐ိုက္ခတ္
သံပဲၾကားရ၏။ အျခားဘာမွမရွိ။ ပကတိတိတ္ဆိတ္။
ကြၽန္ေတာ္တို႔ အတိတ္ဇာတ္လမ္းက ဇာတ္ရွိန္ျမင့္ေနသည္။ ၁၉၇ဝ ဝန္းက်င္က လႈိင္းထဲတြင္ ပံုရိပ္ပီျပင္လာ၏။
တုိက္ပံုအက်ႌအျဖဴကိုယ္စီ၊ ရင္ထိုးတံဆိပ္ျပာ၊ ေတာင္ၿမိဳ႕ လံုခ်ည္နက္ျပာကြက္စိပ္ဆင္တူျဖင့္ ဆုိင္ကယ္ႏွစ္စီး ထုိးဆိုက္လာၿပီး ေနာက္မွာ ၿမိဳ႕မအသင္းႀကီး လမ္း ၃ဝ အတိုင္းတက္လာၿပီျဖစ္ေၾကာင္း။ ၂၉ လမ္းအတုိင္းဝင္ဖို႔က ၈၁ လမ္းသည္ တစ္လမ္းေမာင္းျဖစ္ေန၍ မရေၾကာင္း ေရွ႕ေျပးအေနႏွင့္ လာေရာက္ႀကိဳတင္သတင္း ေပးၾကသည္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔အတိတ္ေရယာဥ္က ႐ုတ္ခ်ည္းရပ္တန္႔သြားသလို။ အားလံုးက ထိုင္ရာမွထကာ ဟိုးအေနာက္ဆီ ေမွ်ာ္လင့္။ က်ံဳးထိပ္ေပၚေတာ္မူ ဓမၼာ႐ံု၏ သစ္သားခိုနန္းခ်ိဳးတြင္ မီးေရာင္အရိပ္ေတြ ထင္ဟပ္လာ၏။
ေငြငန္းယာဥ္ႀကီး ခ်ိဳးေကြ႕လာ
မၾကာမီ အခ်က္ျပမီးလည္ျဖင့္ ေရွ႕ေျပးကားတစ္စီးေပၚလာသည္။ ေနာက္မွာ ကန္ေတာ့ပြဲၫြန္႔ႀကီးတင္ထားသည့္ ဆန္နီပစ္ကပ္ကားတစ္စီး။ ၿပီးေတာ့ မီးေရာင္စံု
ထိန္လင္းေနသည့္ ေငြငန္းအလွျပယာဥ္ႀကီး။ ျမင္ကြင္းတြင္ေပၚလာျခင္းႏွင့္အတူ ၿပိဳင္တူတီးမႈတ္လုိက္ေသာ ေတးသြားအေတာက ပတ္မႀကီးအဆုိ႔အပိတ္ျဖင့္ ခံ့ခံ့
ညားညား ဟည္းထၿမိဳင္ဆုိင္သြားသည္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔မိတ္ေဆြအားလံုး ႐ုတ္ခ်ည္းေမ့ေျမာသြားၾကေလသလား။ နီးစပ္ရာလက္ေတြ ဖမ္းကိုင္လိုက္မိ။ အားလံုးေအးစက္။ အားလံုး ငယ္လြမ္းေဝဒနာ။ တူရိယာသံႏွင့္အတူ ေငြငန္းယာဥ္ႀကီး တၿငိမ့္ၿငိမ့္ခ်ိဳးေကြ႕လာ။
''ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္း .. ေလာင္းစမ္းသႀကၤန္ေရ၊
မာပါေစ၊ ေတာင္းဆုကိုေခြ်၊
ဖ်န္းပက္သူတို႔ ယဥ္စစေခ်ာႏြဲ႕ႏြဲ႕လံုေမ၊
ေထာင့္သံုးရာငါးဆယ့္ရွစ္ခုႏွစ္ သႀကၤန္ေရ၊
စြတ္သူစိုသူ၊ ၾကည္ျဖဴစြာေလ
စိတ္မွာထင္ျမင္၊ ေရစင္ေတြဖ်န္း
ေမာင္ရင္းႏွမတမ္းတသူေတြ''
ေငြငန္းအလွျပယာဥ္ႀကီးက ေတးသံၿမိဳင္ၿမိဳင္ႏွင့္အတူ ကြ်န္ေတာ္တို႔ေရွ႕ထိုးဆုိက္လာသည္။ အရင္ကေတာ့ အခုလိုအလွျပယာဥ္ႀကီးေရွ႕မွာ ငန္း႐ုပ္ေလးေတြ
ကိုယ္စီႏွင့္ ပိုင္းေလာ့ကားအစီး ၂ဝ ခန္႔ႏွင့္ ေဘးမွာ ေနာက္မွာ သႀကၤန္ေပ်ာ္ကားေတြ က်ပ္ညႇပ္ၿပီး လုိက္ပါလာသည္။ အခုေတာ့။
တကယ္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ကိုယ္ႏႈိက္ကလည္း သႀကၤန္မွာ အထီးက်န္ျဖစ္ေနတာၾကာၿပီ။ ၿမိဳ႕မေငြငန္းႀကီးက အခုလို ေခတ္ေပၚသႀကၤန္တြင္ အထီးက်န္ေနသူေပါင္းမ်ားစြာဆီေျဖသိမ့္ေပးေနတာပဲေလ။
''ဒီသီခ်င္းက အေတာ္ခံ့ညားတာပဲ။ ရင္ထဲဆို႔တက္ၿပီး မ်က္ရည္ေတာင္လည္လာမိတယ္။ ေထာင့္သံုးရာငါးဆယ့္ရွစ္သႀကၤန္ေရဆိုေတာ့ ဒီႏွစ္စပ္တာလား'' ဟု
ဟိုးေတာင္ေပၚအႏွံ႕အေဝးဆီေျခဆန္႔ၿပီး ႏွစ္အစိတ္ေက်ာ္မွ မႏၲေလးျပန္လာသူ မိတ္ေဆြကေမး၏။ ''မဟုတ္ဘူးဗ်၊ ဒါ ဆရာၿမိဳ႕မၿငိမ္းေရးခဲ့တာ၊ လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ေပါင္းငါးဆယ္တိတိက သီခ်င္း၊ ၁၉၄၇ ခုႏွစ္ကေပါ့ဗ်ာ''
ပ်ံလုမတတ္ေငြငန္း
ဖြင့္ခ်ည္ မွိတ္ခ်ည္ မီးလံုးေရာင္စံုသြယ္တန္းရစ္ဆြဲထားသည့္ ပ်ံလုမတတ္ေငြငန္း႐ုပ္ႀကီးကို ေငးေမာၾကည့္႐ႈေနရင္း အျမင္ေတြ ေဝဝါးသြားသည္။ သတင္းစာ
ေဟာင္းမ်ား၏ ဝါက်င့္က်င့္စာမ်က္ႏွာမ်ားလည္း တဖ်ပ္ဖ်ပ္လန္သြားပါပေကာ။
၁၉၄၇ ခုႏွစ္ ဧၿပီလ ၁ဝ ရက္။ ေကာဇာသကၠရာဇ္ ၁၃ဝ၉ ခုႏွစ္ တန္ခူးလျပည့္ေက်ာ္ (၅)ရက္ေန႔ထုတ္ လူထုသတင္းစာမ်က္ႏွာဖံုးတြင္ သႀကၤန္ပြဲေတာ္၌ ဆင္ႏႊဲ
မည့္ ၿမိဳ႕မအသင္းႀကီး၏ အလွျပယာဥ္ဒီဇိုင္းကို ေဖာ္ျပထားၿပီး သီဆိုေဖ်ာ္ေျဖမည့္ သီခ်င္းအသစ္မ်ား၏ စာသားမ်ားအား မ်က္ႏွာဖံုး၌ပင္ ပံုႏွိပ္ေဖာ္ျပထားသည္။ သီခ်င္းသစ္မ်ားတြင္ 'ေရႊမန္းေတာင္ရိပ္ခို' သီခ်င္း၊ 'ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္း ေလာင္းစမ္းသႀကၤန္ေရ' အစခ်ီ ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းသီခ်င္း၊ 'ေရေလာင္းေရပက္ခံလာတယ္ သူငယ္ခ်င္းရင္းတဲ့ လံုေမရယ္' အစခ်ီ 'ေရေလာင္းေရပက္' သီခ်င္း၊ 'ေပ်ာ္ပါေစမယ္လာကြယ္အလွရယ္ ေရပက္ခံမယ္' အစခ်ီသီခ်င္းစာသားမ်ားအျပည့္အစံုႏွင့္ ၿမိဳ႕မအသင္းမွ သံခ်ပ္ကိုပင္ ထည့္သြင္းေဖာ္ျပထား၏။
ထို႔ေၾကာင့္ ယေန႔နာမည္ေက်ာ္ေနေသာ 'ေရႊမန္းေတာင္ရိပ္ခို' သီခ်င္းသည္ ၁၉၄၇ ခုႏွစ္က စတင္ေပၚေပါက္ခဲ့ေသာ သီခ်င္းျဖစ္ေၾကာင္း မွတ္သားရသည္။
'ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္း' ဟူေသာ သီခ်င္းတြင္ 'ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္း ေလာင္းစမ္းသႀကၤန္ေရ မာပါေစ ေတာင္းဆုကိုေခြၽ၊ ဖ်န္းပက္သူတို႔ ယဥ္စစေခ်ာႏြဲ႕လံုေမ၊ ေထာင့္သံုးရာရွစ္ခုႏွစ္ သႀကၤန္ေရ' ဟု ဆရာၿမိဳ႕မၿငိမ္းက ေရးစပ္ခဲ့သည္။
အၿပိဳင္အဆိုင္စီစဥ္
၁၉၄၇ ခု (၁၃ဝ၈ ခုမွ ၁၃ဝ၉ ခုႏွစ္ကူး) သႀကၤန္ကား စစ္ႀကီးအၿပီးတြင္ ျပန္လည္၍ထူးထူးျခားျခား စည္ကားေသာ သႀကၤန္ျဖစ္သည္။ သႀကၤန္မတုိင္မီကတည္းက တီးလံုးတိုက္ၾက၊ သီခ်င္းစပ္ၾက၊ သံခ်ပ္စပ္ၾက၊ အလွျပယာဥ္ဒီဇုိင္း ျပင္ဆင္ၾကႏွင့္ အၿပိဳင္အဆိုင္စီစဥ္ခဲ့ၾကရာ တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး အတုခိုး အသာရသြားရမွာစိုးေသာေၾကာင့္ လွ်ိဳ႕ဝွက္စြာက်ိတ္၍ စီစဥ္ၾကျခင္းျဖစ္၏။ ၿမိဳ႕လူထုကလည္း မည္သည့္အသင္းက မည္သို႔မည္ပံု သႀကၤန္ဆင္ႏႊဲမည္ကို အထူးသိလိုေနၾကသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ မႏၲေလးၿမိဳ႕ထုတ္ လူထုသတင္းစာက သႀကၤန္မတုိင္မီက တင္ႀကိဳ၍ သႀကၤန္အလွျပယာဥ္မ်ား၏သတင္းကို ပံုစံဒီဇိုင္း၊ သီခ်င္း၊ သံခ်ပ္မ်ားႏွင့္တကြ ေန႔စဥ္သတင္းေပးေဖာ္ျပခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။
နန္းေရွ႕ေရသဘင္အသင္းက 'လြတ္လပ္ေရးကိုတိုက္ယူမယ္' ဟူေသာ အဓိပၸာယ္ျဖင့္ အေျမာက္မ်ားတပ္ဆင္ ထားေသာ တိုက္ေရယာဥ္ႀကီးပံု အလွျပယာဥ္၊ ရြာဟိုင္းေစ်းမွ 'ခင္ကိုကို' က ျမန္မာ့ဦးစြန္း အမွတ္အသား ဥေဒါင္း႐ုပ္ပံုအလွျပယာဥ္၊ '႐ႈတုိင္းယဥ္' အသင္းက ေခတ္မီႏုိင္ငံသစ္ႏွင့္ သိပၸံပညာကိုရည္ညႊန္း၍ အာကာသယာဥ္ပံုစံ အလွျပယာဥ္၊ 'ေရႊလက္ဝါး' အသင္းက ဒံုးပ်ံပံုစံအလွျပ
ယာဥ္မ်ားျဖင့္ ပါဝင္ဆင္ႏႊဲခဲ့သည္ဟု သိရသည္။ ထိုႏွစ္က ၿမိဳ႕မအသင္း၏ အလွျပယာဥ္က လွပေခတ္မီ၏။ ကားေရွ႕ပိုင္းကို ငန္းေခါင္း ငန္းရင္အုပ္ႀကီးျဖင့္ ဆင္ယင္ထားၿပီး ကားေဘးတစ္ဖက္တစ္ခ်က္မွာ ထုသဖြယ္အနိမ့္အျမင့္ဒီဇိုင္းျဖင့္ ငန္းေတာင္ပံမ်ားျဖန္႔က်က္ထား၏။ ေအာက္မွာ လိႈင္းေခါင္းျဖဴမ်ားျဖင့္ ေရလိႈင္းျပာႏြဲ႕ႏြဲ႕မ်ား။၁၉၄၇ ခုႏွစ္ သႀကၤန္တြင္ ဤသို႔ ေခတ္မီလွပေသာ ေငြငန္းအလွျပယာဥ္ႀကီးႏွင့္ ၿမိဳ႕မအသင္းသည္ ယဥ္ေက်းဖြယ္ရာေသာ သီခ်င္းမ်ားသီဆိုရင္း က်ံဳး၊ ၿမိဳ႕႐ိုး၊ ျပာသာဒ္မ်ားေရွ႕ ပနံရတင့္တယ္ေနမွာေပါ့။ ေစ်းခ်ိဳမွာ၊ ေက်ာက္ေသြးတန္းမွာ၊ ဝါးတန္းမွာ မန္းၿမိဳ႕သူ၊ မူယာႏြဲ႕မ်ားက ေမာင္ရင္းႏွမအသြင္ ခင္မင္ေပ်ာ္ရႊင္စြာ သူတစ္ျပန္ ကိုယ္တစ္ျပန္ အႏုပညာေတြေတာက္စားရင္း 'က်န္းမာပါေစ' ဟု ေမတၱာပို႔ၾကမွာေပါ့။ အလွျပယာဥ္မ်ား၊ ဧည့္ခံမ႑ပ္မ်ား၊ ၿမိဳ႕လံုးအႏွံ႕ ဥဒဟိုယွက္သန္းရင္း'ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္၊ ခင္ခင္မင္မင္၊ ေတြ႕ေပါ့ဒီႏွစ္တြင္အလွဘုရင္ေတြတိုးလို႔သာေန၊ ၿမိဳ႕မေမာင္ေတြ၊အံ့အားသင့္ပါရဲ႕၊ လွရက္ပါေပ့ မန္းၿမိဳ႕ဂုဏ္ေပ' ဟု သီဆိုရင္း ၿမိဳ႕လူထုႏွင့္ တစ္ေသြးတည္း တစ္သားတည္းျဖစ္ေနမွာေပါ့။
အလွ၊ အက၊ ဂီတမ်ားျဖင့္ မႊမ္းထံု
တကယ္ေတာ့ မႏၲေလးသႀကၤန္သည္ အလွ၊ အက၊ ဂီတမ်ားျဖင့္ မႊမ္းထံုေနေလ့ရွိရာ အလွျပယာဥ္ တူရိယာအဖြဲ႕မ်ား ထံုးစံအတုိင္း သႀကၤန္ဒိုးခ်က္ႏွင့္သီခ်င္းမ်ား၊ အေနာက္တိုင္းအသြားျဖင့္ သီခ်င္းမ်ားအျပင္ မဟာဂီတလာ သီခ်င္းႀကီးအသြားမ်ားျဖင့္ ဣေႁႏၵရရ အခံ့အညား သႀကၤန္သီခ်င္းမ်ားတြင္ ၿမိဳ႕မၿငိမ္း၏ 'ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္း' သီခ်င္းသည္ ကနဦးမူလအစအေနႏွင့္ လမ္းေဖာက္ခဲ့သည့္သီခ်င္းျဖစ္သည္။ ၿမိဳ႕မၿငိမ္းႏွင့္ ဦးရင္ေလးတို႔ ေရးစပ္ခဲ့ၾကေသာ 'ျမဴေမွာင္ေဝကင္း' အစခ်ီ 'ေအးတဲ့ေရ' သီခ်င္းမွာလည္း 'စံရာေတာင္ကြၽန္း' ႀကိဳးသီခ်င္းအသြားပဲ မဟုတ္ပါကလား။
ဤအစဥ္အလာကို ဆက္လက္ထိန္းသိမ္းခဲ့ၾကရာ ေနာက္ပိုင္းမ်ိဳးဆက္မ်ားကလည္း မႏၲေလးသႀကၤန္တြင္ သႀကၤန္ဒိုးဆစ္မ်ားမဟုတ္သည့္ ပတ္မခ်က္စည္ေတာ္
သံစသည့္ အဆစ္မ်ားျဖင့္ အခံ့အညားသီခ်င္းကို ဆက္တိုက္ေရးစပ္ခဲ့ၾကသည္။ ထို႔ျပင္ ေခတ္ဆန္ဆန္ႏွမပ်ိဳမ်ားအတြက္လည္း ဥေရာပဗံုခ်က္မ်ားျဖင့္ ခပ္သြက္သြက္၊ ခပ္ျမဴးျမဴးသႀကၤန္သီခ်င္းမ်ားလည္း အမ်ားအျပားေရးစပ္ၾကသည္။
ေနာက္ႏွစ္မ်ားတြင္ ေခတ္စားခဲ့ေသာ သႀကၤန္သီခ်င္းမ်ားကား ဥေရာပဗံုခ်က္မ်ားကို အသားေပးေရးစပ္ခဲ့သည္က ပိုမိုအားေကာင္းလာသည္။
No comments:
Post a Comment