ေအးျမ အေမ ေဒၚျမၾကည္က ဘူတာမွာ ထမင္းထုပ္ ေရာင္းသူ…
ေအးျမတို႕ရြာကေလးက မႏၱေလး ျမစ္ၾကီးနား ရထားသံလမ္းေဘးတြင္ ရွိျပီး ရြာဘူတာငယ္ေလး တစ္ခုလဲ ရွိသည္။ ေသးငယ္ေသာ ဘူတာ ျဖစ္ေသာေၾကာင္႕ အထူးအျမန္၊ ဒုတိယအျမန္လို အျမန္ရထားမ်ား မရပ္ပဲ စာပို႕ရထား၊ ေခါက္ျပန္ရထားမ်ားသာ ရပ္ေနက် ..
တစ္ခါတစ္ေလ ရထားဆံုမည္႕ ေန႕မွသာ အထူးအျမန္ကဲ႕သို႕ ရထားမ်ား ရပ္တတ္သည္…
ထုိအခါမ်ိဳးတြင္ ေဒၚျမၾကည္တို႕ ေစ်းေရာင္း ေကာင္းတတ္ပါသည္..
ေဒၚျမၾကည္က ေဒၚ၀တုတ္မ ထမင္းဆိုင္မွ ထမင္းႏွင္႕ ၾကက္သားေၾကာ္ အပါ တစ္ထုပ္ကို ၄၅၀ ႏွင္႕ ၀ယ္၍ ရထားတြဲမ်ားတြင္ ၅၀၀ က်ပ္ႏွင္႕ ျပန္လည္ေရာင္းခ်သည္႕ အလုပ္ကို သူမ ေယာက္်ား ဆံုးကတည္း
ကလုပ္လာတာ ၂ႏွစ္ရွိျပီ..
ေစ်းေရာင္းေကာင္းသည္႕ေန႕တြင္ တစ္ရက္ကို တစ္ေထာင္ ေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္ က်န္တတ္ေသာ္လည္း ပံုမွန္ ရက္မ်ားတြင္ ၇၀၀ ပတ္၀န္းက်င္ေလာက္ေတာ႕ က်န္သည္..
ပဲေပၚသည္႕ရာသီခ်ိန္တြင္ ေစ်းေရာင္းသည္႕အလုပ္ကို ေဒၚျမၾကည္ မလုပ္ေတာ႕.. ပဲႏႈတ္သည္က ေစ်းေရာင္းသည္ထက္ ပိုက္ဆံပိုရသျဖင္႕ ပဲႏႈတ္ လိုက္ျဖစ္သည္က မ်ားသည္။ မေန႕က ပဲႏႈတ္ျပီးအျပန္ ေခ်ာင္းထဲတြင္ ေရဆင္းခ်ိဳးရာ ေဒၚျမၾကည္ အပူရွပ္ျပီး အဖ်ား တက္ေတာ႕သည္.. ဒီေန႕ေတာ႕ ပဲႏႈတ္ မလိုက္ႏိုင္သျဖင္႕ ၇တန္းေက်ာင္းသူ သမီး ေအးျမကို ေက်ာင္းမတက္ခိုင္းဘဲ ဘူတာတြင္ ထမင္းထုပ္ ေရာင္းခိုင္းဖို႕ကို ေဒၚျမၾကည္ စဥ္းစား ရေတာ႕သည္..
ေအးျမ ေစ်းေရာင္း မထြက္လွ်င္ ညေန စားစရာ ထမင္းပင္ ရွိမည္မဟုတ္..
တစ္ရက္လုပ္မွ တစ္ရက္ စားရေသာ ေဒၚျမၾကည္တို႕ ဘ၀တြင္ တစ္ရက္ ဖ်ားသည္ႏွင္႕ စားစရာ မရွိသည္႕ဘ၀….
“သမီး ေအးျမ ”
“ရွင္… အေမ”
“သမီး ေက်ာင္းမသြားနဲ႕ေတာ႕… အေမ ဒီေန႕ ပဲႏႈတ္မလိုက္ႏိုင္ေတာ႕ဘူး.. သမီး ဘူတာမွာ ထမင္းထုပ္ သြားေရာင္းလိုက္ေနာ္.. မဟုတ္ရင္ ညေနက် အေမတို႕ စားစရာမရွိဘဲ ေနလိမ္႕မယ္.. ခုမနက္ေတာ႕ ပဲျပဳတ္နဲ႕ ထမင္းၾကမ္း စားသြားလိုက္ေနာ္ သမီး.. သမီး ေစ်းေရာင္းလို႕ ပို္က္ဆံရလာရင္ ဆန္ႏို႕ဆီဗူး ၂လံုးေလာက္ ၀ယ္လာခဲ႕ .. ပိုက္ဆံ ပိုရင္ ဦးကုလား ေဆးဆိုင္မွာ အေမေနမေကာင္းတာေျပာျပျပီး
ေသာက္ေဆး နည္းနည္း ၀ယ္လာခဲ႕ေနာ္…”
“ဟုတ္ကဲ႕ အေမ.. ဒါဆို သမီး ထမင္းစားျပီး သြားလို္က္ေတာ႕မယ္ .. အေမ အခုဘာစားမလဲဟင္.. သမီးဆန္ျပဳတ္ေလး ျပဳတ္ထားခဲ႕မယ္ေနာ္..”
“ ေအးေအး ရတယ္သမီး.. အေမ ေန႕လည္ေလာက္မွ ေသာက္ေတာ႕မယ္… ”
ေအးျမ ထမင္းၾကမ္းေလးကို ေရထည္႕ျပီး အေမ႕အတြက္ ဆန္ျပဳတ္ ျပဳတ္ေပးလိုက္ရင္း ထမင္းကို ပဲျပဳတ္ေလးႏွင္႕ နယ္ကာ ဆီမဆမ္းႏိုင္ဘဲ ျမိန္ရည္ရွက္ရည္ စားရေတာ႕သည္။ စားေသာက္ျပီးသည္ႏွင္႕ မႏၱေလးမွ လာေသာ စာပို႕ရထားကို အမီ ထမင္းထုပ္ေရာင္းဖို႕ ဘူတာဘက္ကို အေျပးအလႊား ထြက္လာခဲ႕သည္။ ေအးျမစိတ္ထဲ ထမင္းထုပ္မ်ားမ်ား ေရာင္းရဖို႕ ဆုေတာင္းေနမိသည္.. ဒါမွလဲ ညေနအျပန္ ဆန္၀ယ္ႏိုင္မည္ အေမအတြက္ ေသာက္ေဆးနဲ႕ အားရွိမဲ႕ အစားအစာလဲ ၀ယ္ခ်င္ေသးသည္ေလ.. သူမအတြက္ အေမ ပင္ပင္ပန္းပန္း ပဲႏႈတ္လိုက္ေနသည္ကို မၾကည္႕ရက္..
ေက်ာင္းထြက္ျပီး ေစ်းေရာင္းမယ္ ေျပာတိုင္းလည္း အေမက ဘယ္ေတာ႕မွ လက္မခံ.. ဒီေန႕ေတာင္ မလႊဲသာလြန္း၍ သူမကို ေက်ာင္းပ်က္ခိုင္းရသည္ကို ေအးျမ နားလည္ပါသည္.. ထို႕ေၾကာင္႕လည္း အေမ႕ကို သူမ လုပ္အားေလးႏွင္႕ ေကၽြးေမြးခြင္႕ရတုန္း ေစ်း ေကာင္း ေကာင္း ေရာင္းရဖို႕ ဆုေတာင္း မိျခင္းသာ…
ဘူတာအနီးက ေဒၚ၀တုတ္မ ထမင္းဆိုင္မွာ ၾကက္သားေၾကာ္နဲ႕ ထမင္း စုစုေပါင္း ၁၅ထုပ္ကို ယူလိုက္
သည္။ ေဒၚ၀တုတ္မဆီမွာ ေအးျမအေမက ထမင္းထုပ္ယူေနက်.. ဘူတာမွာေရာင္းျပီး အျပန္က်မွ ပိုက္ဆံ၀င္ရွင္းေပးရသည္.. အရင္းအႏွီးမလို.. ထမင္းထုပ္ က်န္ေနလွ်င္ ျပန္အပ္ခဲ႕လို႕ ရသည္..
ေဒၚ၀တုတ္မက ေအးျမတို႕ သားအမိကို သနားသျဖင္႕ ယခုလို အခြင္႕အေရးမ်ိဳး ေပးထားျခင္းသာ.. သို႕ေသာ္ ထမင္းထုပ္က အျမဲတမ္း ေရာင္းေကာင္းေနတာ မဟုတ္သျဖင္႕ ပဲႏႈတ္လိုက္သည္ေလာက္ ၀င္ေငြ မေကာင္း.
အေမ ပဲႏႈတ္သြားလွ်င္ တစ္ရက္ ၃၀၀၀ ရသည္။ ဒါေၾကာင္႕လဲ အေမက ပင္ပန္းေသာ္လည္း ပိုက္ဆံပိုရ သည္႕ ပဲႏႈတ္ျခင္းကိုသာ လုပ္လိုသူ..
ေအးျမ ထမင္းထုပ္ထည္႕သည္႕ ဗန္းေလး ေခါင္းေပၚရြက္ျပီး ဘူတာအေရာက္ မၾကာခင္ မႏၱေလးမွ စာပို႕ရထားဆိုက္သည္။ ထမင္းထုပ္ စုစုေပါင္း ၁၂ထုပ္ေတာ႕ ေရာင္းလိုက္ရသည္။ ေနာက္ တစ္နာရီ
ေလာက္တြင္ နဘားကသာ ေခါက္ျပန္ရထား ဆိုက္ဖို႕ရွိေသးသည္… ေခါက္ျပန္ရထားတြင္ေတာ႕ ထမင္းထုပ္ ေရာင္းေကာင္းေလ႕မရွိသျဖင္႕ သူမ ေမွ်ာ္လင္႕ခ်က္ သိပ္မထားပါ.. ျမစ္ၾကီးနား စာပို႕ရထားသာ ေမွ်ာ္လင္႕စရာ ရွိသည္.. ထင္သည္႕အတုိင္း ေခါက္ျပန္ရထားတြင္ ထမင္း ၂ထုပ္သာ ေရာင္းရသည္။ စာပို႕ရထား ဆိုက္ခါနီးတြင္ ေဒၚ၀တုတ္မ ထမင္းဆိုင္ ျပန္ေျပးျပီး လက္က်န္ ထမင္းထုပ္မ်ားကို ထမင္းထုပ္အသစ္ ပူပူ ေႏြးေႏြးႏွင္႕ လဲသည္။ ေနာက္ထပ္ ထမင္းထုပ္အသစ္ အထုပ္ ၂၀ေလာက္ ထပ္ယူလိုက္သည္။ မနက္က ယူသြားေသာ ထမင္းထုပ္ဖိုးကိုလည္း ပိုက္ဆံ ရွင္းေပးလိုက္သည္။
ျမစ္ၾကီးနား စာပို႕ရထားဆိုက္ခ်ိန္တြင္ သိပ္မဆိုး ထမင္းထုပ္ ၁၀ထုပ္ ကုန္သြားျပန္သည္။ စုစုေပါင္း ၁၂၀၀ ေလာက္ေတာ႕ အျမတ္က်န္ေနျပီ..အိမ္အျပန္ ဆန္၀ယ္ျပီး အေမ႕အတြက္ ေဆးနဲ႕ မုန္႕၀ယ္ႏိုင္ေတာ႕ မည္ဟု ေတြးျပီး ေအးျမ ေပ်ာ္ရႊင္ေနမိသည္.. ရထားထြက္ခါနီးတြင္ ရထားေပၚမွ သားသားနားနား ၀တ္ဆင္ထားေသာ အေဒၚၾကီး တစ္ေယာက္က လွမ္းေအာ္ သည္..
“ဟဲ႕ေကာင္မေလး ထမင္းထုပ္တစ္ထုပ္ ဘယ္ေလာက္လဲ ” ဟု လွမ္းေမးသည္..
“ တစ္ထုပ္ ၅၀၀ ပါရွင္႔ ”
“မ်ားလိုက္တာေအ… တစ္ထုပ္ ၄၀၀ထားလိုက္ .. ၃ထုပ္ယူမယ္..”
“မရပါဘူးအေဒၚရယ္.. ကၽြန္မက တစ္ထုပ္ ၄၅၀ ၀ယ္ရတာပါ.. တစ္ထုပ္ကို ၅၀ဘဲ အျမတ္တင္ထားတာပါ”
“မင္းတို႕က ေျပာလိုက္ရင္ မျမတ္ဘူးမျမတ္ဘူးနဲ႕.. ေစ်းေရာင္းတာ မျမတ္ဘဲ ဘယ္သူကေရာင္းမလဲ.. ကဲကဲ ၾကာတယ္ ၃ထုပ္ကို ၁၄၀၀ ထားလိုက္”
၃ထုပ္မွ ၅၀သာ ျမတ္ေတာ႕မည္.. သို႕ေသာ္ ေဒၚ၀တုတ္ကို ျပန္အပ္ရမည္႕ အတူတူ ေရာင္းလိုက္ဖို႕ စိတ္ကူးရသျဖင္႕ ထမင္း၃ထုပ္ ရထားေပၚ လွမ္းေပးလိုက္သည္..
ထိုအခ်ိန္တြင္ ရထားဥၾသ အခ်က္ေပးသံ ထြက္လာသည္။
“အေဒၚ ပိုက္ဆံ”
“ေနပါဦး ေပးမွာေပါ႕ ဘယ္လိုျဖစ္ေနတာလဲ.. နင္တို႕ ထမင္းထုပ္ကို အရင္ၾကည္႕ရဦးမယ္.. ေစ်းေရာင္းတဲ႕ လူေတြက အက်င္႕ေကာင္းတာမဟုတ္ဘူး.. ထမင္းအသိုးေတြ ျပန္ထုပ္ျပီး ေရာင္းတတ္တာ.. ငါတို႕က ပိုက္ဆံေပးျပီး ၀ယ္စားတာ ထမင္းအသိုးေတာ႕ ပိုက္ဆံေပးျပီး ၀ယ္မစားႏိုင္ဘူး.. ”
ေျပာရင္းျဖင္႕ ရထားေပၚမွ အေဒၚၾကီးသည္ ထမင္းထုပ္မ်ားကို တစ္ထုပ္ခ်င္း စိမ္ေျပနေျပ ေျဖၾကည္႕ေနသည္။
ထိုစဥ္ရထား ဘီးစတင္လိမ္႕ေနျပီ.. ေအးျမ ရထားျပဴတင္းေဘး ေလွ်ာက္လိုက္ရင္း
“အေဒၚ ရထားထြက္ေနျပီ .. ကၽြန္မကို ပိုက္ဆံေပးပါေတာ႕..”
ထိုအေဒၚၾကီးမွာ မၾကားသလို လုပ္ရင္း ထမင္းထုပ္မ်ားကို သာ ေျဖၾကည္႕ေနသည္..
ရထားက တစ္စ တစ္စ အရွိန္ရလာျပီ.. ေအးျမလဲ ရထားနဲ႕အမီ အေျပးလိုက္ေနဆဲ.. သူမရင္လဲ ေမာဟိုက္ပူပင္လာသည္.. အေမအတြက္ ေဆး၀ယ္ဖို႕… ဆန္၀ယ္ဖို႕… ေသာက ေဇာႏွင္႕ ရထားေဘးမွ အေျပးကေလး လိုက္ေနဆဲ… သို႕ေသာ္ ပိုပိုျပီး ျမန္လာေသာ ရထားအရွိန္ကို သူမ တစ္ေျဖးေျဖး အရံႈးေပးရေတာ႕မည္.. ဒီပိုက္ဆံမရလွ်င္ တစ္ေနကုန္ ေစ်းေရာင္းထားသမွ် အလကားျဖစ္ျပီ.. ေက်ာင္းပ်က္ရတာလည္း အလာကား ျဖစ္ရ ေတာ႕မည္.. စိတ္ကို အားတင္းရင္း ရထားကို အမီ လိုက္ျပန္သည္..
“အေဒၚ.. အေဒၚ.. ထမင္းဖိုးပိုက္ဆံ .. ”
ေအးျမ တစ္ေၾကာ္ေၾကာ္ ေအာ္ရင္း.. ရထားေနာက္က ေျပးလိုက္ေနဆဲ.. ေျပးရင္း ေက်ာက္ခဲ တစ္လံုးကို ခလုတ္တိုက္ကာ ေမွာက္ရက္ လဲေလသည္..
ရထားမွာ တစ္ေရြ႕႔ေရြ႔ႏွင္႕ သူမျမင္ကြင္းမွ ေ၀းကြာသြားေပျပီ.. ေအးျမမ်က္၀န္းထဲမွာ မ်က္ရည္မ်ား အဆီးအတားမရွိ စီးက်လာသည္.. ရထားေပၚမွ အေဒၚၾကီးသည္ အ၀တ္အစား အဆင္႕အတန္းျမင္႕ျမင္႕ ၀တ္ဆင္ထားျပီး ယခုလို လုပ္ရပ္မ်ိဳး လုပ္မည္ဟုပင္ ထင္စရာမရွိ.. သူမကဲ႕သို႕ေသာ ေစ်းသည္ေလး အေပၚတြင္ပင္ အညွာအတာမရွိ လိမ္ညာ လွည္႕ဖ်ား ရက္ေသာ ထို မိန္းမၾကီးကို နာက်င္မုန္းတီးမိသည္.. ဒီေန႕ေတာ႕ ဆန္မ၀ယ္ႏိုင္တာထက္ အေမ႕အတြက္ ေဆးမ၀ယ္ႏိုင္ေတာ႕မွာကို သူမ ပိုျပီး စိတ္မေကာင္း ျဖစ္မိသည္.. မ်က္ရည္မ်ားစြာႏွင္႕ ဘူတာဘက္သို႕ ျပန္ေလွ်ာက္လာရင္း တစ္ရွဳံ႕ရွံဳ႕ ငိုေၾကြးေနမိသည္..
ထိုစဥ္ အ၀တ္အစား ခပ္ႏြမ္းႏြမ္း ၀တ္ဆင္ထားေသာ လူၾကီးတစ္ဦး သူမအနား လာရပ္ရင္း
“သမီး ခုနက ရထားေပၚမွာ သမီး ပိုက္ဆံဘယ္ေလာက္ ပါသြားလဲ..”
“၁၄၀၀ ပါ ဦးေလး.. ကၽြန္မက အေမေနမေကာင္းလို႕ ေစ်းလာေရာင္းတာပါ.. ခုေတာ႕ တစ္ေန႕လံုး ေရာင္းလို႕ ျမတ္တဲ႕ပိုက္ဆံ အကုန္ပါသြားျပီ.. ထမင္းဆိုင္မွာ ထမင္းထုပ္ဖိုး ေပးလိုက္ရင္ ဆန္၀ယ္ဖို႕ မေျပာနဲ႕ အေမအတြက္ ေဆး၀ယ္ဖို႕ေတာင္ ပိုက္ဆံမရွိေတာ႕ဘူး..ဦးေလးရယ္” သူမ ငိုရိႈက္ရင္း ေျပာျပေနမိသည္..
“ကဲ မငိုနဲ႕ သမီးရယ္ .. သမီးပါသြားတဲ႕ ပိုက္ဆံ ဦးေလး ျပန္ေပးမယ္.. အခု ဦးေလး လက္ထဲမွာ ၅၀၀၀ရွိတယ္.. သမီးကို ၄၀၀၀ေပးခဲ႕မယ္.. ၁၀၀၀ က ဦးေလးအျပန္စရိတ္ ခ်န္ရဦးမယ္.. ဦးေလးက ဟိုဘက္ရြာကပါ ဒီရြာကို ခနလာရင္း အခု ရထားမမွီလိုက္လို႕ ကားၾကံဳနဲ႕ ျပန္ရမွာ.. ဘူတာထဲ ၀င္၀င္ခ်င္း ရထားထြက္ေနတာ ေတြ႔တယ္.. သမီးကိုလဲ ရထားနဲ႕ အျပိဳင္ေျပးေနတာ ဦးေလး ေတြ႕လိုက္ပါတယ္.. သားသမီးခ်င္း ကိုယ္ခ်င္းစာပါတယ္ကြယ္.. သမီးလဲ မိဘအေပၚ ေစတနာရွိတဲ႕သူတစ္ေယာက္ဘဲ .. မိဘေက်းဇူး သိတတ္တာ အရမ္း ေကာင္းပါတယ္.. ဒုကၡေရာက္ရင္ ကူညီမဲ႕သူ ေပၚလာမွာပါ.. ေရာ႕ေရာ႕ ပိုက္ဆံ ၄၀၀၀ သမီးယူထားလိုက္.. ဆန္လဲ၀ယ္ သမီးအေမအတြက္ ေဆးလဲ ၀ယ္သြားလိုက္ေနာ္… ဦးေလးသြားေတာ႕မယ္.. ”
သူမလက္ထဲ ပိုက္ဆံ ၄၀၀၀ကို ထည္႕ေပးျပီး ထိုဦးေလးမွာ ဘူတာတြင္းမွ ထြက္ခြာ သြားပါေတာ႕သည္… ေအးျမ မ်က္၀န္းမွာ ၀မ္းသာ ၾကည္ႏူး မ်က္ရည္မ်ား က်ဆင္းလာျပန္သည္.. အေမ႕အတြက္ ေဆး၀ယ္ေပးခြင္႕၊ အေမအားရွိေအာင္ အစာတစ္ခုခု ေကၽြးခြင္႕ ရတာကိုဘဲ သူမ ၀မ္းသာလြန္းလွပါျပီ…
“ ေက်းဇူးတင္လိုက္တာ ဦးေလးၾကီးရယ္…” စိတ္ထဲမွ အထပ္ထပ္အခါခါ ရြတ္ဆိုရင္း သြက္လက္ေသာ ေျခလွမ္းမ်ားက အိမ္အျပန္ လမ္းဆီသို႕…..
———————————————————————————————————————————-
ေလာကၾကီးတြင္ ရထားေပၚမွ မိန္းမၾကီးကဲ႕သို႕ အၾကင္နာတရား ေခါင္းပါးသူမ်ား၊ သူတစ္ပါး လုပ္အားကို ေခါင္းပံုျဖတ္ခ်င္သူမ်ား ရွိသကဲ႕သို႕ ဆင္းရဲႏြမ္းပါးေသာ္လည္း ေစတနာတရား မေခါင္းပါးေသာ၊ သားသမီးခ်င္း၊ လူလူခ်င္း ကိုယ္ခ်င္းစာစိတ္ အျပည္႕ရွိေသာ ဦးေလးၾကီးလို လူမ်ိဳးမ်ားလဲ ရွိေနပါေသးသည္ တကား.. သူတစ္ပါး အေပၚ လိမ္ညာတတ္သူမ်ား၊ ကိုယ္ခ်င္းစာစိတ္ ကင္းမဲ႕သူမ်ားႏွင္႕ သူတစ္ပါးကို စာနာ ကူညီတတ္သူ ထိုလူတန္းစား ႏွစ္ရပ္တြင္ စာဖတ္သူမ်ား မည္သည္႕ အတန္းအစားဘက္မွ ပါ၀င္ ရပ္တည္ပါမည္လဲ… ကိုယ္ခ်င္းစာ တရားနဲ႕ အၾကင္နာ ေမတၱာတရားကို လူသားတိုင္း လက္ကိုင္ထား ႏိုင္ၾကမယ္ဆိုရင္ ေလာကၾကီးက ေပ်ာ္ရႊင္ၾကည္ႏူးစရာ သာယာလွပ ေနမွာပါေနာ္..
ေခ်ာ (အစိမ္းေရာင္လြင္ျပင္)
Search Myanmar
No comments:
Post a Comment