ကၽြန္ေတာ္ဟာ အေမရိကန္ႏိုင္ငံ ေကာ္လိုရာဒိုျပည္နယ္အလယ္ပိုင္းက ဘူလ္ဒါရြာေလးမွာ ျကီးျပင္းခဲ့ပါတယ္။ ေကာ္လိုရာဒိုနယ္ေျမဟာ လွပတဲ့ ေက်ာက္ေတာင္ႀကီးေတြရွိတာေၾကာင့္ ရႈခင္းလွပလို႔ နာမည္ေက်ာ္ၾကားပါတယ္။ ေက်ာက္ေတာင္ေတြၾကားမွာ စိမ္းလန္းၿပီး က်ယ္ျပန္႔တဲ့ ျမက္ခင္းလြင္ျပင္ႀကီးေတြ ရွိတယ္။ ႏြားစားက်က္လုပ္လို႔ ေနရာေကာင္းလို႔ အဲဒီမွာ ကၽြဲေတြေရာ၊ ႏြားေတြေရာ ေတြ႕ရတယ္။ ကမာၻေပၚမွာ ကၽြဲအုပ္နဲ႔ ႏြားအုပ္ကိုအတူတူ ေတြ႕ရတာ ဒီတေနရာထဲ ရွိပါတယ္။
အဲဒါေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္ဟာ ကၽြဲေတြနဲ႔ ႏြားေတြရဲ႕ သဘာဝကို ေသေသခ်ာခ်ာ ေလ့လာခြင့္ရခဲ့တယ္။ အဲဒီအထဲက ေလျပင္းမုန္တိုက္ရင္ သူတို႔ရဲ႕ တံု႔ျပန္ပံု မတူၾကတာပါ။
အေနာက္ဖက္ကေန မုန္တိုင္းလာၿပီဆိုတာနဲ႔ ႏြားအုပ္ႀကီးဟာ အေရွ႕ဖက္ကို ေျပးၾကတယ္။ ႏြားဆိုတာက အေျပးသန္ၾကတာမွာ မဟုတ္ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ မုန္တိုင္းဟာ ခဏနဲ႔ သူတို႔ကို မွီလာတယ္။ မုန္တိုင္းရဲ႕ ေလျပင္းဟာ ႏြားေတြကို ကစင့္ကရဲ လြင့္စင္သြားေစတယ္။ ဒါေၾကာင့္ တခ်ိဳ႕ႏြားေတြဟာ က်ိဳးပဲ့ ဒဏ္ရာရကုန္ၾကတယ္။
ကြ်ဲေတြက်ေတာ့ အဲဒီလို မဟုတ္ဘူး။ အေနာက္ဖက္က လာေနတဲ့ မုန္တိုင္းကို အားလံုးဟာ ရပ္ၿပီး ေစာင့္ေနၾကတယ္။ မုန္တိုင္းအနားကို ေရာက္ၿပီဆိုမွ မုန္တိုင္းတည့္တည့္ဆီကို အတင္းေျပးၾကတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သူတို႔ဟာ မုန္တိုင္းေအာက္မွာ ၾကာၾကာမမိလိုက္ဘဲ ခဏနဲ႔ မုန္တိုင္းေအာက္က လြတ္သြားၾကတယ္။ အဲဒီခဏေလးကို ႀကိတ္မွိတ္ေနလိုက္ေတာ့ ခဏပဲ ေဝဒနာခံစားရတယ္။
ကၽြန္ေတာ္တို႔ဟာ ျပႆနာတစ္ခုခုနဲ႔ ၾကံဳလာရင္ အဲဒီကိစၥကိုပဲ ေတြးေနတယ္။ စိတ္ပူတယ္။ ေသာကေရာက္တယ္။ ကံေကာင္းရင္ ျပႆနာ အလိုလို ေပ်ာက္ကြယ္သြားမယ္လို႔ ထင္ေနတယ္။ မေပ်ာက္လို႔ ၾကာလာေတာ့ စိတ္ဆင္းရဲေဝဒနာခံစားေနရတယ္။ အဲဒါ ေကာ္လိုရာဒိုက ႏြားေတြလိုပါပဲ။ မုန္တိုင္းနဲ႔ ေဝးရာဆီကို ေျပးလို႔ မုန္တိုင္းေအာက္မွာ ၾကာၾကာမိေနတယ္။ ျပႆနာကို မေျဖရွင္းခ်င္လို႔ အခ်ိန္ဆြဲေနမယ္၊ ျပႆနာနဲ႔ ေဝးရာကို ထြက္ေျပးေပေနမယ္ဆိုရင္ ျပႆနာဟာ ေနာက္က လိုက္လာမွာပါ။ ျပႆနာက ဒုကၡေပးေနမွာပါ။
ျပႆနာဆိုတာ ျဖစ္လာရင္ ေအာင္းထားလို႔ မေကာင္းဘူး။ ျပႆနာဆိုတာ သူ႔ အလိုလို ေပ်ာက္သြားတာမ်ိဳး မဟုတ္ဘူး။ ေပ်ာက္သြားတယ္ဆိုရင္ အဲဒါျပႆနာ မဟုတ္ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ကၽြဲေတြ မုန္တိုင္းကို တည့္တည့္ဝင္တိုးလို႔ မုန္တိုင္းနဲ႔ ခဏပဲ မိၿပီး ေဝဒနာမခံစားရသလို ျပႆနာကို မေရွာင္ပဲ ျမန္ျမန္ထက္ထက္ ေျဖရွင္းလိုက္ရင္ စိတ္ညစ္၊ စိတ္ဆင္းရဲ ေသာကေဝဒနာကို ၾကာရွည္ခံစားရမွာ မဟုတ္ပါဘူး။
ဗန္းေမာ္သိန္းေဖ
No comments:
Post a Comment