လြတ္လပ္ေရးအတြက္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္၏ ႀကိဳးပမ္းခ်က္မ်ားႏွင့္ ပင္လံုစာခ်ဳပ္

လြတ္လပ္ေရးအတြက္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္၏ ႀကိဳးပမ္းခ်က္မ်ားႏွင့္ ပင္လံုစာခ်ဳပ္

(၁) လာမည့္ ေဖေဖာ္၀ါရီ ၁၂ ရက္မွာ အႏွစ္ (၇၀)ေျမာက္ ျပည္ေတာင္စုေန႔ျဖစ္သည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကို သတိရ၍ ဤေဆာင္းပါးကို ေရးပါသည္။ ၁၉၄၆ ခု ဖဆပလ ပဏာမ ညီလာခံတြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ဤသို႔ေျပာခဲ့သည္။

“ဗမာျပည္သစ္ကို ထူေထာင္ရင္ ျပည္ေထာင္စု သေဘာထူေထာင္မလား၊ လူမ်ဳိးႀကီး တစ္မ်ဳိးတည္းပါဆိုတဲ့ တိုင္းျပည္ Unitary State ကို ထူေထာင္မလား၊ ဒီေမးခြန္းေတြကို ေျဖရွင္းဖို႔လိုတယ္။ လူမ်ဳိးေရးအရ ရသင့္ရထိုက္တဲ့ အခြင့္အေရးေတြကို စည္းကမ္းသတ္မွတ္ ေပးၿပီးေတာ့ Unitary State ဆိုတဲ့ တိုင္းႏိုင္ငံမ်ဳိး ထူေထာင္လို႔ေတာ့ မျဖစ္ဘူး။ လီနင္ ေျပာသလို တစ္စိတ္တစ္ေဒသက ေဒသႀကီး တစ္ခုလံုးကို ဆန္႔က်င္တဲ့ The Part Contradicting the Whole ျပည္ေထာင္စုမ်ဳိး ဆိုရင္ေတာ့ မျဖစ္ႏိုင္ဘူး။ ျပည္ေထာင္စုဟာ စီးပြားေရး တိုးတက္မႈကို ေပါင္းစုၿပီး စနစ္တက် တည္ေထာင္ထားတဲ့ ျပည္ေထာင္စုျဖစ္ရမယ္။ ဒါမွသာ အားလံုးရဲ႕ တိုးတက္မႈကို လုပ္ႏိုင္မွာျဖစ္တယ္။ ေပါင္းတယ္ဆိုတာ ေကာင္းက်ဳိးရွိေအာင္ ေပါင္းၾကတာ၊ ဆိုးက်ဳိးေတာင္ မျဖစ္ေစရဘူး” ဟု မိန္႔မွာခဲ့ပါသည္။

သုိ႔အတြက္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ရခ်င္သည္မွာ Unitary State မဟုတ္၊ ျပည္ေထာင္စုသား အာလံုးပါ၀င္တဲ့ Federal State သာျဖစ္ေၾကာင္း ထင္ရွားပါသည္။ ကမၻာ့ႏိုင္ငံမ်ားကို ေလ့လာၾကည့္တဲ့အခါ ဗဟိုအစိုးရက ထိန္းခ်ဳပ္တဲ့ ကြန္ဖက္ဒေရးရွင္းႏိုင္ငံမ်ားႏွင့္ Federal လုပ္ထားတဲ့ ႏိုင္ငံမ်ားဆိုၿပီး ႏွစ္မ်ဳိးႏွစ္စား ေတြ႕ရတယ္။ သက္တမ္းအရင့္ဆံုး ဖက္ဒရယ္ႏိုင္ငံမ်ားကို ထုတ္ျပပါဆိုလွ်င္ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စု၊ ဆြတ္ဇာလန္ႏိုင္ငံမ်ားကို ျပရမည္။ ထိုႏိုင္ငံမ်ားသည္ မူလက ကြန္ဖက္ဒေရးရွင္း ႏိုင္ငံမ်ားျဖစ္သည္။ ဗဟိုခ်ဳပ္ကိုင္မႈမ်ားျဖင့္ အင္အားခ်ဳိ႕တဲ့သြားခဲ့ၿပီး ေနာင္အခါ တျဖည္းျဖည္းခ်င္း ျပင္ဆင္လုပ္ကိုင္မွ ယခုအခါ ဖက္ဒရယ္ႏိုင္ငံမ်ား ျဖစ္သြားေလေတာ့သည္။

တစ္ျပည္ေထာင္စနစ္ ဆိုေသာ္လည္း အခ်ဳိ႕ႏိုင္ငံမ်ားမွာ အလြန္တရာ ခိုင္မာၾက၏။ ဥပမာ ဂ်ပန္၊ အီတလီ၊ ကိုလံဘီယာတို႔လိုမ်ဳိး ျဖစ္သည္။ ဖက္ဒရယ္ႏိုင္ငံျဖစ္ဖို႔ရာ ေခါင္းေဆာင္မ်ား အရည္အခ်င္း ရွိဖို႔လိုသည္။ ေနာက္လိုက္မ်ားကလည္း ႏိုင္ငံေရး အသိစိတ္ အျပည့္အ၀ ရွိရသည္။ အစိတ္အပိုင္းမ်ားစြာ ရွိေနေသာႏိုင္ငံတြင္ တစ္စိတ္တစ္၀မ္းတည္းျဖစ္ေအာင္ ေခါင္းေဆာင္မ်ားက အထူးႀကိဳးပမ္းရ၏။ ဥပမာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏ ဘ၀ကိုသာၾကည့္ပါ။ သူ႔ခမ်ာဦးစြာ လြတ္လပ္ေရးရဖို႔ ညီညြတ္ဖို႔ ေဟာေျပာစည္း႐ံုးရ၏။ ၁၉၄၇ ခုႏွစ္ ရခိုင္ျပည္သြားတုန္းက-

“မညီညြတ္ရင္ လြတ္လပ္ေရး မရႏိုင္ဘူး။ လြတ္လပ္ေရးရဲ႕ အဓိပၸာယ္ကို နားလည္ဖို႔လိုတယ္၊ လြတ္လပ္ေရးရေအာင္ ေတာင္းယူလို႔မရ၊ တိုက္ယူမွရမယ္။ ဒါေပမဲ့ လြတ္လပ္ေရးရေအာင္ လုပ္နည္းလုပ္ဟန္က လိုေသးတယ္။ သူပုန္သူပုန္ ထထေအာ္ေန႐ံုနဲ႔ လြတ္လပ္ေရး မရႏိုင္ဘူး။ တကယ္တမ္း နားလည္ၿပီး လုပ္ၾကရင္ တစ္ႏွစ္အတြင္း လြတ္လပ္ေရး ရႏိုင္တယ္၊ လြတ္လပ္ေရးရဖို႔ တုိင္းရင္းသားေတြ စည္းလံုးၾကရမယ္။ တိုင္းျပည္မွာ လြတ္လပ္ေရးဟာ အဓိက လုပ္ငန္းပဲ။ လြတ္လပ္ေရးအတြက္ ညီညြတ္ေရးနဲ႔ ထူေထာင္ေရးကို အေျခခံထားၿပီး ေဆာင္ရြက္ဖို႔လိုတယ္။ ရာထူးေ၀စား႐ံုလုပ္တဲ့ လြတ္လပ္ေရးမ်ဳိး ေရြးေကာက္ပြဲခ်ိန္နီးလို႔ ဥာဏ္ဆင္တဲ့ လြတ္လပ္ေရးမ်ဳိး ဆိုရင္ေတာ့ ဘယ္နည္းနဲ႔မွ မျဖစ္ႏိုင္ဘူး” ဟု ရွင္းရွင္းပင္ ေျပာခဲ့သည္။

(၂) လြတ္လပ္ေရး အႀကိဳကာလတြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္တို႔အဖဲြ႕ ေတာင္တန္း/ ေျမျပန္႔ေျခဆန္႔ သြားလာစည္း႐ံုးသည္။ ၁၉၄၆ ခုႏွစ္ ဖဆပလ ျပဳလုပ္ေသာ ေရႊတိဂံုအလယ္ပစၥယံ ညီလာခံ၌-

- အဂၤလိပ္ေတြ ဗမာျပည္ကို သိမ္းစဥ္က ရွမ္းျပည္ကိုပါ တစ္ခါတည္း သိမ္းခဲ့ေၾကာင္း၊ သို႔အတြက္ ဗမာကို လြတ္လပ္ေရးေပးရင္ ရွမ္းျပည္ကိုလည္း ေပးရမယ္။

- ဗမာျပည္ႏွင့္ ရွမ္းျပည္လြတ္လပ္ေရးဟာ ရွမ္း/ဗမာမ်ားနဲ႔ ဆိုင္တယ္။ ရွမ္း/ဗမာေတြ ေဆြးေႏြးရမယ္။ ၾကားက ဘယ္သူမွ၀င္မပါနဲ႔။

- ရွမ္းေခါင္းေဆာင္မ်ားနဲ႔ ဗမာေခါင္းေဆာင္မ်ား ေဆြးေႏြးမရေအာင္ လုပ္ထားတာေတြ ဖ်က္သိမ္း။

၁၉၄၆ ခု ႏွစ္ဦးပိုင္းက ရွမ္းျပည္ ပင္လံု၌ ပထမအႀကိမ္ ေစာ္ဘြားမ်ား ညီလာခံျပဳလုပ္၍ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၊ ဦးဘဂ်မ္း၊ ဦးႏု၊ မန္းဘခိုင္တို႔ တက္ေရာက္ ေဆြးေႏြးခဲ့၏။ ထို႔ေနာက္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ဘိလပ္ထြက္သြားၿပီး အက္တလီႏွင့္ ေဆြးေႏြးျဖစ္သည္။ ထိုစဥ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ဟာ တိုင္းရင္းသားအားလံုးရဲ႕ ကိုယ္စားလွယ္ မဟုတ္ဘူးလို႔ ေၾကးနန္းပို႔ခဲ့သည္။ သို႔အတြက္ ခ်င္း၊ ကခ်င္၊ ကရင္၊ ကယားေတြ စုေပါင္းၿပီး-

(၁) ဒီမိုကေရစီ လုပ္ထံုးလုပ္နည္းမ်ားအရ ဗမာကို လြတ္လပ္ေရးေပးလွ်င္ အျခားတိုင္းရင္းသားမ်ားကိုပါေပး။

(၂) ရွမ္း၊ ကခ်င္၊ ကရင္၊ ကယား တိုင္းရင္းသားမ်ား ဗမာႏွင့္ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ရန္ ရွိသည္။

(၃) တိုင္းရင္းသားအားလံုးသည္ ႏိုင္ငံျခားေရး၊ ကူးသန္းေရာင္း၀ယ္ေရး၊ ကာကြယ္ေရးကိစၥရပ္တြင္ ဗမာႏွင့္ ပူးေပါင္းလုပ္ကိုင္မည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ တိုင္းရင္းသားမ်ား၏ ကိုယ္စားလွယ္ျဖစ္သည္ဟု ေစာ္ဘြားႀကီး ေစာခြန္ပန္းစိန္က ဘိလပ္သို႔ ေၾကးနန္း႐ိုက္ခဲ့သည္။

သို႔ေၾကာင့္ ၂၇-၁-၁၉၄၇ တြင္ ေအာင္ဆန္းအက္တလီစာခ်ဳပ္ လက္မွတ္ထုိးႏိုင္ခဲ့သည္။ ထိုစာခ်ဳပ္မွာ ဗမာလြတ္လပ္ေရး၏ အဦးအစပင္ျဖစ္၏။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ဗမာျပည္ ျပန္ေရာက္ေတာ့ ေတာင္ေပၚတက္ၿပီး ေဖေဖာ္၀ါရီ  ညီလာခံတြင္ ေအာက္ပါလုပ္ငန္းစဥ္မ်ားကို ခ်ျပခဲ့၏။

- ဘိလပ္တြင္ အေက်အလည္ ေဆြးေႏြးႏိုင္ခဲ့သျဖင့္ ဗမာျပည္ လြတ္လပ္ေရးရေတာ့မည္၊ သို႔တေစ ေတာင္တန္းသားမ်ား ကိစၥက က်န္ေနေသးသည္။

- ဗမာကို လြတ္လပ္ေရးေပးၿပီး ေတာင္တန္းကို ခ်န္ထားရင္ လြတ္လပ္ေရး အစစ္အမွန္ဟု မေခၚႏိုင္။ ေတာင္တန္း၊ ေျမျပန္႔တစ္ေျပးညီ လြတ္လပ္ေရးေပးရမည္။

- ေတာင္တန္းေဒသကို လြတ္လပ္ေရး မေပးရင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္လက္မခံႏိုင္ပါ။ ေတာင္တန္းအဖဲြ႕ကလည္း ၿဗိတိသွ်လက္ေအာက္မွာ မေနခ်င္ပါ။

- အဂၤလိပ္မ်ား ဗမာျပည္ကို ၾကာရွည္စြာ မအုပ္ခ်ဳပ္သင့္၊ ကမၻာ့အေျခအေနအရ ေတာင္တန္းေဒသကိုပါ လြတ္လပ္ေရးေပးရမည္ဟု ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေျပာခဲ့သည္။

(၃) သို႔ႏွင့္ လြတ္လပ္ေရး အႀကိဳကာလ ၁၂-၂-၁၉၄၇ ရက္တြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႏွင့္ တုိင္းရင္းသားေခါင္းေဆာင္ ၂၂ ဦး ပင္လံုစာခ်ဳပ္ႀကီးကို လက္မွတ္ေရးထိုးရာ ေအာက္ပါအခ်က္မ်ား ပါ၀င္သည္။ ပါ၀င္သည့္ အခ်က္ကိုးခ်က္-

(၁) ေတာင္တန္းသားမ်ားအတြက္ ဘုရင္ခံက ကိုယ္စားလွယ္တစ္ဦး ေရြးခ်ယ္ေပးၿပီး နယ္စပ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးကို ေဆာင္ရြက္ရမည္။

(၂) ဘုရင္ခံ၏ အတိုင္ပင္ခံ ကိုယ္စားလွယ္သည္ အမႈေဆာင္ေကာင္စီ၌ ဌာနလက္ကိုင္မရွိ ေကာင္စီ၀င္ျဖစ္၏။

(၃) ထုိအတိုင္ပင္ခံပုဂၢိဳလ္အား လူမ်ဳိးမတူသူ အျခားပုဂၢိဳလ္ႏွစ္ဦးက ကူညီေဆာင္ရြက္ရမည္။

(၄) အတိုင္ပင္ခံမွာ အမႈေဆာင္ေကာင္စီ၏ အဖဲြ႕၀င္လူႀကီးျဖစ္သည္။ အတိုင္ပင္ခံ ပုဂၢိဳလ္မအားလွ်င္ တစ္ခါတစ္ရံ ဒုတိယအတိုင္ပင္ခံက ေကာင္စီ အစည္းအေ၀း တက္ႏိုင္သည္။

(၅) နယ္စပ္ေဒသတြင္ ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ ရာႏႈန္းျပည့္ေပးရမည္။

(၆) နယ္နိမိတ္ ျပသနာရွိလာလွ်င္ တိုင္းျပည္တိုင္းျပဳ လႊတ္ေတာ္က ဆံုးျဖတ္ရမည္။ ျမစ္ႀကီးနား၊ ဗန္းေမာ္အထက္ပိုင္း နယ္ေျမအုပ္ခ်ဳပ္ေရးကို အတိုင္ပင္ခံမ်ားႏွင့္ ညိႇႏႈိင္း လုပ္ေဆာင္ရမည္။

(၇) နယ္စပ္ေဒသ၌ တိုင္းရင္းသားအားလံုး ဒီမိုကေရစီ အခြင့္အေရး အျပည့္အ၀ ရွိရမည္။

(၈) ဤစာခ်ဳပ္ပါ အခ်က္အလက္မ်ားသည္ ရွမ္းျပည္အတြက္ ေပးထားေသာ ဘ႑ာေရး အာဏာမ်ားကို မထိခိုက္ေစေရး။

(၉) ဗမာျပည္အတြက္ အခြန္ေကာက္လွ်င္ ရွမ္း၊ ကခ်င္၊ ကရင္၊ ကယားတိုင္းရင္းသားမ်ားအား ေပးထားေသာ ဘ႑ာေရး အာဏာမ်ားကို မထိခိုက္ေစေရးဟူ၍ ျဖစ္ေၾကာင္း အသိေပး တင္ျပအပ္ပါသည္။

မွီျငမ္း - ဦးေဖခင္၏ ပင္လုံမွတ္တမ္း


Sources : Eleven Media Group