“ေဒၚလာ ကလည္း လိုက္တက္ ေလ။ ဘာလုပ္ေနတာလဲ”
“ေရႊေစ်းနဲ႔ ေရနံေစ်းက မတက္ႏိုင္ ေတာ့ ဘူးလား။ ေမာသြား ၿပီလား။ ႀကိဳး စား တက္ၾကပါ ဦးဟ”
“ဆန္ေစ်းေရ။ ၿငိမ္မေနနဲ႔။ အၿပိဳင္ လိုက္တက္ပါဟ”
ရပ္ကြက္ထဲ အံုးအံုး ၾကြက္ၾကြက္ႏွင့္ ဆူညံပြက္ေလာ ႐ိုက္ေနသည့္ အသံ မ်ား ေၾကာင့္ အိမ္တြင္းေအာင္းေန သူမ်ားပါ မက်န္ စိတ္၀င္တစား ထြက္ၾကည့္ ၾကသည္။
“ဘယ္သူေတြ လဲဟ။ ကုန္ေစ်းႏႈန္း ေတြ တက္ခိုင္းေနတာ။ အလုပ္ အကိုင္ ေတြ မေကာင္းရတဲ့ ၾကားထဲကြာ”
“ဟုတ္ပါ့ေတာ္။ နိမိတ္မရွိ၊ နမာ မရွိ။ ညာသံေပး ၿပီးေတာ့ေတာင္ တက္ ခိုင္းေနေသးတယ္။ အဲဒါ ဘယ္က မသာ ေတြလဲ”
ရပ္ကြက္ ထဲက လူမ်ား ေလာ္စပီ ကာသံ ထြက္ေပၚ လာရာေနရာသို႔ ခဏ ခ်င္းပင္ စုၿပံဳေရာက္ရွိ လာၾကသည္။ ျမင္ လိုက္ ရသည့္ ျမင္ကြင္းေၾကာင့္ အားလံုး ပါးစပ္ အေဟာင္းသား ျဖစ္ ကုန္သည္။
ဆီမ်ား သုတ္လိမ္း ထားသည့္ ၀ါးဘိုးတိုင္ ရွည္ႀကီး တစ္တိုင္ကို ေျမျပင္ တြင္ စိုက္ထူကာ ေဘးပတ္လည္၌ ေခ်ာတိုင္ တက္သည့္ အဖြဲ႕မ်ား အလွည့္ က် ကုတ္ဖက္ တြယ္တက္ေန ၾကျခင္း ျဖစ္သည္။
“ပရိသတ္ႀကီး အခု ျမင္ေတြ႕ေန ရ တာေတာ့ လြတ္ လပ္ေရးေန႔ ေခ်ာ တိုင္ တက္ ပြဲ ျဖစ္ပါတယ္။ တိုင္ထိပ္ကို အရင္ ဆံုး တက္ႏိုင္ၿပီး အလံကို ယူႏိုင္တဲ့ အဖြဲ႕က ဆုေတာ္ေငြ ငါးေသာင္း ရရွိမွာျဖစ္ပါ တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ၿပိဳင္ပြဲ၀င္ အဖြဲ႕ ငါးဖြဲ႕ ျဖစ္တဲ့ ကုန္ေစ်းႏႈန္း၊ ေဒၚ လာ၊ ေရႊေစ်း၊ ေရနံေစ်းနဲ႔ ဆန္ေစ်း တို႔ဟာ တိုင္ထိပ္ကို အလုအယက္ တက္ေန ၾကတာကို ေတြ႕ ျမင္ရ ပါ လိမ့္မယ္”
ထိုအခါမွ ပရိသတ္မ်ား၏ အသံ ဆူဆူညံညံ ထြက္လာသည္။
”ေပးစရာ နာမည္ရွားလို႔ ကြာ။ လခြမ္း”
“ဟုတ္ပ။ ဒီလို ေပါက္တီးေပါက္ ရွာ စဥ္းစားၿပီး ၿပိဳင္ခိုင္းတာ ဘယ္ ေသခ်င္းဆိုး လက္ခ်က္လဲ မသိဘူး”
“ဘယ္သူ ရွိရမလဲ။ ေမာင္စူပါဆို တဲ့ ငတိပဲ ေနမွာေပါ့”
ပြဲစီစဥ္သူ ေမာင္စူပါက ပရိသတ္ မ်ားေနာက္ နားမွေန၍ သူတို႔ ေျပာသမွ် ၿပံဳးၿပံဳးႀကီး နားေထာင္ ေနေလသည္။
======================
ယခင္ တစ္ပတ္က “ရန္ကုန္ အိုင္ ေဒါလ္” သီခ်င္းဆို ၿပိဳင္ပြဲ ႀကီးကို ေအာင္ ျမင္စြာ စည္စည္ ကားကား က်င္းပ ႏိုင္ ခဲ့သည့္ ေမာင္စူပါ တစ္ေယာက္ ရပ္ ကြက္ထဲတြင္ ထန္းတက္ လက္မွတ္ ရသြား ခဲ့သည္။ ရပ္ကြက္ လူႀကီးမ်ားက တစ္ခုခု ကိစၥရွိတိုင္း ေမာင္စူပါကို အရင္ ဆံုး သတိရမိ ၾကသည္။
ထို႔ေၾကာင့္ ႏွစ္သစ္၏ ပထမဆံုး အထိမ္း အမွတ္ေန ႔ျဖစ္သည့္ လြတ္လပ္ ေရးေန႔ ေပ်ာ္ပြဲ ၿပိဳင္ပြဲမ်ား ရပ္ကြက္ အတြင္း က်င္းပေရး တာ၀န္အား ေမာင္ စူပါကို ယံုယံုၾကည္ ၾကည္ျဖင့္ ေပးအပ္ ခဲ့ ေလသည္။ ေမာင္စူပါ ကလည္း ျပည္သူ တင္ေျမႇာက္ ထားသည့္ အစိုးရသစ္ လက္ ထက္ ပထမဆံုး လြတ္လပ္ေရးေန ႔ျဖစ္ သျဖင့္ အထူးျခားဆံုး ၿပိဳင္ပြဲမ်ားျဖစ္ ေအာင္ ျပဳလုပ္ေပး မည္ဟု ကတိေပး ထားသည္။
မနက္ေစာေစာ စီးစီး မာရသြန္ အေျပးၿပိဳင္ပြဲႏွင့္ စတင္ခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ ႐ိုး႐ိုး မာရသြန္ ၿပိဳင္ပြဲေတာ့ မဟုတ္။ တိုင္းရင္းသား ျဖစ္သူ မ်ားသာ ပါ၀င္ ယွဥ္ၿပိဳင္ခြင့္ ရွိသည့္ တိုင္းရင္းသား ေပါင္းစံု မာရသြန္ ၿပိဳင္ပြဲျဖစ္သည္။ တာလႊတ္သည့္ ေနရာတြင္ စစ္ေျမျပင္မွ အေျမႇာက္သံကို စပီကာျဖင့္ ဖြင့္ၿပီး အခ်က္ျပ လိုက္ သည္ ႏွင့္တၿပိဳင္ နက္ ၿပိဳင္ပြဲ၀င္ တိုင္းရင္းသားမ်ား စေျပးရ မည္ ျဖစ္သည္။ ပန္းတိုင္တြင္မူ “တ႐ုတ္ ျပည္” ဟု ေရးသား ထားသည့္ ဆိုင္းဘုတ္ ေလးေထာင္ ထားၿပီး ယင္းေနရာသို႔ အ ရင္ ဆံုးေရာက္ သူက ဗိုလ္စြဲမည္ ျဖစ္ သည္။ လမ္းတြင္ “ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေဆြး ေႏြးပြဲ” ဟု ေရးထားသည့္ ေနရာမ်ား၌ ေရႏွင့္ အစားအစာမ်ား ယူေဆာင္ စား ေသာက္ႏိုင္မည္ ျဖစ္သည္။
အေျပး ၿပိဳင္ပြဲ ၿပီးသည့္အခါ ဒုတိယ ေျမာက္ က်င္းပ သည့္ ၿပိဳင္ပြဲက ေဘာ္လီ ေဘာ ၿပိဳင္ပြဲျဖစ္ သည္။ ယင္းၿပိဳင္ပြဲ တြင္ လည္း ထူးျခားခ်က္ အေနျဖင့္ အစိုးရ ဌာနဆိုင္ရာ ၀န္ထမ္းမ်ား ကိုသာ ပါ၀င္ ယွဥ္ၿပိဳင္ခြင့္ ေပးထားသည္။ အစိုးရ ၀န္ထမ္း မ်ား အဆင့္ဆင့္ ေဘာလီ ေဘာပုတ္ သြားၿပီး ကိုယ့္ဘက္ ေဘာလံုး မက်ေအာင္ ေသေသသပ္သပ္ ကာကြယ္ၾက ပံုမ်ားက လွပလြန္း သျဖင့္ ပရိသတ္မ်ား အထူး စည္ကားခဲ့သည္။ ပိုမို သ႐ုပ္ပါ ေစရန္ အတြက္ ေဘာလီေဘာေပၚတြင္ “တာ၀န္”ဟူေသာ စာလံုးႀကီးကို ထင္း ေနေအာင္ ေရးေပး ထားေလသည္။
ေဘာလီေဘာ ၿပိဳင္ပြဲၿပီး သည့္အခါ တြင္မူ အထက္တြင္ ေဖာ္ျပခဲ့ေသာ ေခ်ာ တိုင္ တက္ပြဲကို ျပဳလုပ္သည္။ ကုန္ေစ်း ႏႈန္း၊ ေဒၚလာ၊ ေရႊေစ်း၊ ေရနံေစ်းႏွင့္ ဆန္ေစ်းဟူသည့္ အဖြဲ႕ ငါးဖြဲ႕က ေခ်ာ တိုင္ကို အႀကိတ္အနယ္ တက္ၾကသည္။ ေဒၚလာအဖြဲ႕မွာ အျမင့္ဆံုး သို႔ေရာက္ သြားၿပီး အလံကို ရလုရခင္ တြင္ ျပန္ ေလွ်ာက် သြားသည္။ ကုန္ေစ်းႏႈန္းမွာမူ ျဖည္းျဖည္း မွန္မွန္ျဖင့္ တအိအိ တက္ရင္း အျမင့္ဆံုးသို႔ ေရာက္သြားကာ ဗိုလ္စြဲ ခဲ့သည္။ သူ၏ေနာက္မွ ေရႊ ေစ်း၊ ေရနံေစ်း၊ ဆန္ေစ်းတို႔မွာ မတိမ္း မယိမ္း လိုက္တက္ လာႏိုင္ၾကသည္။
ေနာက္ထပ္ က်င္းပသည့္ ၿပိဳင္ပြဲက ထုပ္ဆီးတိုး ၿပိဳင္ပြဲျဖစ္သည္။ ယင္းၿပိဳင္ ပြဲတြင္ လည္း အဖြဲ႕မ်ား ခြဲၿပီး ယွဥ္ၿပိဳင္ေစ ခဲ့ရာ အႀကိတ္ အနယ္ အရွိဆံုးပြဲမွာ လမ္း ေဘးေစ်းသည္ အဖြဲ႕ႏွင့္ စည္ပင္အဖြဲ႕ တို႔ ျဖစ္ၾကသည္။ စည္ပင္က တားထား သည့္ စည္းအတြင္း လမ္းေဘးေစ်း သည္မ်ားက အလစ္၀င္ရန္ ႀကိဳးစားၾက သည္။ တစ္ခ်ဳိ႕က လြတ္သြားေသာ္ လည္း တစ္ခ်ဳိ႕ကို ဖမ္းမိ သြားသည့္အခါ အစမွ ျပန္တိုး ၾကရသည္။ တခါတရံတြင္ အ ျငင္း အခုန္မ်ား ျဖစ္ရာမွ စကားမ်ားၿပီး သတ္မည္ျဖတ္မည္ ဟုပင္ ၿခိမ္းေျခာက္ မႈမ်ားရွိလာသ ျဖင့္ ဒိုင္မ်ားက ၀င္ထိန္းရ သည္။
ေန႔လည္ ပိုင္းတြင္ ေခါင္းအံုး႐ိုက္ ပြဲကို က်င္းပေပးသည္။ အဆိုပါ ၿပိဳင္ပြဲ တြင္ ႏိုင္ပြဲ ဆက္ေနသူက ကားစပယ္ယာ ေမာင္ေကာင္း ျဖစ္သည္။ သူ၏ ၿပိဳင္ ဘက္မ်ားကို ေခါင္းမေဖာ္ႏိုင္ေအာင္ ဆက္တိုက္ ႐ိုက္ခ်ၿပီး တစ္ပြဲၿပီး တစ္ပြဲ ႏိုင္ပြဲမ်ား ဆက္ေနသည္။ အသားညိဳညိဳ၊ ဆံပင္တိုတိုႏွင့္ လူတစ္ေယာက္ တက္ လာသည့္အခါတြင္မူ စပယ္ယာေမာင္ ေကာင္း ၀ဋ္လည္ေတာ့သည္။ ထိုသူက ဘယ္ျပန္ ညာျပန္ ဆက္တိုက္ ႐ိုက္ၿပီး ေမာင္ေကာင္းကို မလႈပ္ႏိုင္ေအာင္ ဖိ အားေပး ထားသည္။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ေမာင္ေကာင္းလည္း ဆက္ၿပီး ေတာင့္ မခံႏိုင္ေတာ့ဘဲ စင္ ေပၚမွျပဳတ္ က်ကာ အ႐ံႈးေပး လိုက္ရသည္။ အႏိုင္ရ သြား သည့္ ပုဂၢိဳလ္က သူ႔ကိုယ္သူ ရဲတစ္ ဦး ျဖစ္ေၾကာင္း ၀န္ခံသြား ခဲ့သည္။
ေနာက္ထပ္ က်င္းပသည့္ တစ္ပြဲက သံုးေခ်ာင္းေထာက္ အေျပး ၿပိဳင္ပြဲ ျဖစ္ သည္။ သံုးေခ်ာင္းေထာက္ ဆိုသည္မွာ လူႏွစ္ေယာက္ ၏ ေျခေထာက္ တစ္ ေခ်ာင္းစီကို ပူးခ်ည္ၿပီး အတြဲလိုက္ အ ေျပးၿပိဳင္ ရျခင္း ျဖစ္သည္။ ယင္းၿပိဳင္ပြဲ သို႔ ၀င္ၿပိဳင္ ၾကသည့္ အတြဲမ်ား အနက္ ရဲႏွင့္ ေရွ႕ေန အတြဲက ယာဥ္ထိန္းရဲႏွင့္ စည္ပင္အတြဲကို ႏွာတစ္ဖ်ား အသာရ ကာ ဗိုလ္စြဲသြားခဲ့သည္။
ေနာက္ဆံုးပိတ္ ၿပိဳင္ပြဲမွာ မသန္ စြမ္းေဘာလံုး ၿပိဳင္ပြဲျဖစ္သည္။ ယွဥ္ၿပိဳင္ ၾကမည့္ အသင္းႏွစ္သင္းမွာ မ်က္မျမင္ ေဘာလံုး အသင္းႏွင့္ စိတ္ေရာဂါေ၀ ဒနာ ရွင္ အသင္းတို႔ ျဖစ္ၾကသည္။ မ်က္မျမင္ အသင္းမွာ ကြင္းထဲ စေရာက္သည္ႏွင့္ မျမင္မစမ္း ရမ္းသမ္း ကန္ၾကေသာ္လည္း အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္ ၾကာသည္အထိ ေဘာ လံုး ကိုပင္ ထိေအာင္ မကန္ႏိုင္ဘဲ ျဖစ္ေန သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ၾကည့္႐ႈသူ ပရိသတ္ မ်ားက မ်က္မျမင္ မ်ားထက္ စာလွ်င္ စိတ္ေ၀ဒနာရွင္ မ်ားက အႏိုင္ရ ရန္ အခြင့္အလမ္း ပိုေကာင္းသည္ဟု ယူဆ ၾကၿပီး တခဲနက္ အားေပးၾကေလ သည္။
သို႔ေသာ္ မွန္းခ်က္ႏွင့္ႏွမ္းထြက္ မကိုက္ခဲ့ေပ။ စိတ္ေ၀ဒနာရွင္ မ်ားက ေဘာလံုးကို စိတ္ႀကိဳက္ဆြဲေျပး ကန္သြင္းခြင့္ ရေနေသာ္လည္း ၿပိဳင္ဘက္ဂိုး တစ္ဘက္တည္း တင္မကဘဲ ကိုယ့္ဂိုး ကိုယ္ပါ တစ္လွည့္စီ ျပန္ကန္ သြင္းေန ၾကသျဖင့္ ေနာက္ဆံုးတြင္ ဂိုး ရလဒ္တူ သေရက်ကာ ပူးတြဲခ်န္ပီယံ အျဖစ္ သတ္မွတ္ လိုက္ရေလေတာ့သည္။
(ေမာင္စူပါ)
Sources Writer; Zin Thaw Naing
No comments:
Post a Comment