လူတို႔တြင္ အားႏွစ္မ်ဳိး လိုအပ္သည္။ အသက္ရွည္ရန္ အတြက္ အားရွိဖို႔ လိုသည္။ ထိုအား ႏွစ္မ်ဳိးမွာ ''ေသြးအား'' ႏွင့္ ''ေလအား'' တို႔ ျဖစ္သည္။ ဓာတ္သေဘာ အားျဖင့္ဆိုလွ်င္ ေသြးသည္ အာေပါဓာတ္ ျဖစ္ၿပီး ေလသည္ ဝါေယာဓာတ္ ျဖစ္သည္။ ဆန္႔က်င္ဘက္ ဓာတ္ႏွစ္မ်ဳိး ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ ထို ဆန္႔က်င္ဘက္ ႏွစ္မ်ဳိး ေပါင္းစပ္ကာ ေသြးဟူေသာ အာေပါဓာတ္ကို ခႏၶာကိုယ္ အႏွံ႔သို႔ ေရာက္ေအာင္ ဝါေယာဓာတ္က တြန္းပို႔လ်က္ ရွိေပသည္။ ဆန္႔က်င္ဘက္ ႏွစ္ခု ေပါင္းလွ်င္ အက်ဳိးရွိသည္ကို ခႏၶာကိုယ္ တြင္းက သက္ေသျပလ်က္ ရွိေပသည္။
အသက္ႀကီး လာေသာအခါ ေသြးအား ယုတ္လာသည္ ဟု ေျပာစမွတ္ ျပဳၾကသည္။ အမွန္က ေသြးက ခႏၶာကိုယ္ အတြင္းတြင္ အျပည့္ရွိ လ်က္ပင္။ ေသြးကို တြန္းပို႔ေပးမည့္ ဝါေယာဓာတ္ က အားယုတ္ လာျခင္းေၾကာင့္ အားနည္း လာျခင္း ျဖစ္သည္။ ေသြးေထာက္ပံ့မႈ မေရာက္ရွိေသာ လကၡဏာကို အစြန္အဖ်ား ေနရာမ်ားမွ ျပသည္။ ဦးေခါင္းငယ္ ထိပ္တြင္ ဆံပင္မ်ား ကြၽတ္ၿပီး ျပန္မေပါက္ ေတာ့ေသာေၾကာင့္ ထိပ္ေျပာင္ လာသည္။ ေျခေထာက္ရွိ ေျခသန္း၊ ေျခသူၾကြယ္ ေျခေခ်ာင္း ကေလးမ်ားတြင္ ေျခသည္းမ်ား အက္ကြဲ လာသည္။ ဖေနာင့္ အေရျပား မ်ားတြင္ အက္ကြဲေၾကာင္းမ်ား ျဖစ္ေပၚ လာသည္ကို ေတြ႕ရမည္ ျဖစ္သည္။ လယ္မ်ားတြင္ ပပ္ၾကားအက္ သကဲ့သို႔ ကိုယ္ခႏၶာ အေရျပားတြင္ အက္ကြဲရာမ်ား ေပၚလာသည္ကို ေတြ႕ရမည္ ျဖစ္သည္။
အသက္ႀကီး လာလွ်င္ ေလဆက္ ေစရန္ အခါး စားေပးရမည္ ဟု ေရွးလူႀကီး မ်ားက ဆိုသည္။ အခါး ဟူရာတြင္လည္း ႏွစ္မ်ဳိးရွိသည္။ ''ပူခါး'' ႏွင့္ ''ေအးခါး'' ဟူ၍ အာယုေဗဒ ေဆးက်မ္း မ်ားတြင္ တမာအခါး ကို လည္းေကာင္း၊ မုရားႀကီးရြက္ အခါးကို လည္းေကာင္း၊ ေတာင္မ႐ိုး အခါး ကိုလည္းေကာင္း ဝါး၍လွ်ာျဖင့္ စမ္းသပ္ ၾကည့္ေသာ အခါ ''အပူခါး'' အရသာကို ေတြ႕ရမည္ ျဖစ္သည္။ တမာအခါး ကား ပိုးကို ႏုိင္သည္။ ေတာင္မ႐ိုး အခါးကား အဖ်ားကို ႏိုင္သည္။ မုရားႀကီးရြက္ အခါးကား ပန္းနာေခ်ာင္းဆိုး ႏွင့္ အဆုတ္နာ ေရာဂါအမ်ဳိးမ်ဳိး တို႔ကို ႏိုင္သည္ ဟု က်မ္းက ဆိုသည္။
ေခြးေတာက္ရြက္ သည္လည္း ပူခါးမ်ဳိး ျဖစ္သည္။ လူႀကီးမ်ားတြင္ ျဖစ္ေသာ အေညာင္းမ်ား သည့္ ပါဒရက္ေရာဂါ အမ်ဳိးမ်ဳိးကို ႏိုင္သျဖင့္ ေခြးေတာက္ရြက္ ဟင္းခ်ဳိကို ၾကက္႐ိုးျဖင့္ ခ်က္၍ ေရွးက ဆရာႀကီးမ်ား က ဓာတ္စာ ေပးသည္ကို ေတြ႕ရဖူးသည္။ စာေရးသူတို႔ မိဘမ်ားသည္ ေက်းဇူးရွင္ ဗန္းေမာ္ ဆရာေတာ္ႀကီး စာဝါခ်၍ အေညာင္း အကိုက္ မ်ားသည့္ အခါတိုင္း ခ်က္၍ ဆက္ကပ္ ရသည္ကို အမွတ္ရ ဖူးသည္။
ေရွးကလူႀကီး မ်ားသည္ လက္ဖက္ စစ္စစ္ကို ႏွမ္းဆီျဖင့္ စိမ္ၿပီး ေန႔လယ္ ထမင္းစားၿပီး တုိင္း နည္းနည္းစီ စားေပး ၾကသည္။ လူႀကီးမ်ား အတြက္ ေလဆက္ၿပီး အသက္ရွည္ ေစေသာ ေဆးျဖစ္သည္ ဟု ဆိုသည္။ လက္ဖက္သည္ ေအးခါး အရသာ ျဖစ္သျဖင့္ ပူခါး အရသာ ျဖစ္သြားေအာင္ ႏွမ္းဆီျဖင့္ စိမ္စားျခင္း ျဖစ္သည္။ အသက္ ရာေက်ာ္ ရွည္ေသာ ဘိုးဘြားမ်ားသည္ ဤ ဓာတ္စာကို စားခဲ့ၾက သည္ဟု မွတ္သားရ ဖူးသည္။
''ေလမသက္ အေနခက္၊ ေလမစုန္ေငြကုန္'' ဟု ေရွးလူႀကီးမ်ား ေျပာၾကသည္။ လူႀကီးမ်ား အတြက္ က်န္းမာေရး မွာ ေလ က အေရးအႀကီးဆံုး ျဖစ္သည္ဟု ဆိုသည္။ ေလလည္ျခင္းကို ရွက္စရာဟု ယူဆ ၾက ေသာ္လည္း ေလလည္ ေနသည့္ လူႀကီးမ်ားမွာ က်န္းမာ ေနသည္ကို ေတြ႕ရေပသည္။ ေဆးပညာ အရလည္း အသက္ (၆၅) ႏွစ္ေက်ာ္လွ်င္ ေလအရြယ္ ေရာက္ၿပီ ျဖစ္သျဖင့္ ေလဆက္မည့္ ဓာတ္စာမ်ား စားေပး သင့္ေၾကာင္း တင္ျပ လိုက္ရ ေပသည္။
ရတနာပံုေန႔စဥ္ သတင္းပါ
ဆရာ ၾကည္ျမင့္လြင္ (မုျဒာ) ၏ ေဆာင္းပါးမွ
ေမတၱာျဖင့္ ကူးယူမွ်ေဝပါသည္။ မွတ္စု
No comments:
Post a Comment