ဥပါယ္တံမ်ဥ္သ႐ုပ္ေဆာင္ မင္းသားဇဏ္ခီ၏ လူမ်ဳိးေရး ဘာသာေရးအျမင္

က်ေနာ္ ငယ္ငယ္က အစြဲအားႀကီးႀကီးခဲ့တယ္။ မႏၲေလးသားဆိုေတာ့ သာေတာင္ဆိုးေသး။ မႏၲေလးေလာက္ေကာင္းတာ ဘယ္မွာမွမရိွ။ အစားအေေသာက္ခ်င္း
ယွဥ္မလား၊ယဥ္ေက်းမႈခ်င္း ယွဥ္မလား၊ခန္းနားမႈခ်င္း ယွဥ္မလား၊လူလူခ်င္း ယွဥ္မလား၊အားလံုးနားထား။
မႏၲေလး မွ မႏၲေလး။မႏၲေလး မဟာျမတ္္မုနိက
ရန္ကုန္က ေရႊတိဂုံ ထက္ပိုသက္ပယ္တယ္လို႔ေတာင္
ေတြးမိေသး..
အဲဒါကို စသလိုေနာက္သလိုလာမလုပ္လိုက္နဲ႔ ရန္ျဖစ္ဖို႔အသင့္ဘဲ။

ပဲမစားဘူး..
ဆင္းရဲတဲ့သူေတြစားလို႔
ဗုဒၶဘာသာဟာအေကာင္းဆံုး..
ငါ့ ဘုရားကတစ္ျခားဘုရားေတြအားလံုးထက္သ
သာာတယ္။တစ္ျခားဘာသာဝင္တစ္ေယာက္ကမျငင္းလိုက္နဲ႔၊ပါးစပ္ေတြ လက္ေတြ ပါလာလိမ့္မယ္။
(ငယ္ငယ္က မိုးမႊန္ေအာင္အဆဲသန္ခဲ့ဖူးတယ္)

Bon Jovi ဟာကမ႓ာေပၚမွာအေကာင္းဆံုး band..
သေဘာမတူသူဟာ ရန္သူ။
ရုပ္ရွင္ထဲကလို လူမည္းေတြ (နီဂရိုး လို႔ေခၚခဲ့ဖူး) ဟာ အျပင္မွာလဲ လူဆိုးႀကီးေတြ.. (Mike Tyson နဲ႔ Eddie Murphy ကိုေတာ့အေသႀကိဳက္)
မြတ္ဆလင္ေတြ အကုန္လံုးဟာ အက်င့္မေကာင္းသူေတြ..
ျပည္ႀကီးကတရုပ္ေတြဟာ အကုန္အရိုင္းအစိုင္းေတြ တစ္ေယာက္မက်န္..

ထိုထိုေသာအစြဲမ်ားနဲ႔က်ေနာ္ အေမရီးကား ကိုေရာက္ရိွသြားပါတယ္။

အေမရီးကား မွာမွ New York ကိုေရာက္သြားတာပါ။
New York ၿမိဳ႕ဆိုတာက ကမ႓ာေပၚမွာရိွတဲ့လူမ်ိဳးေတြအကုန္လံုးနီးနီးေပါင္းေနၾကတဲ့ၿမိဳ႕..

မွတ္မိေသးတယ္ ေရာက္စက အေဒၚနဲ႔ၿမိဳ႕ထဲေလ်ွာက္လည္ေတာ့ နီဂရိုး နီဂရိုး ဆိုၿပီးက်ယ္က်ယ္ေျပာေတာ့ အေဒၚက အသည္းအသန္တားခဲ့ရဖူးတယ္..အဲ့ဒါက က်ြန္ေခတ္တုန္းက အသံုးအႏႈန္း...

ေက်ာင္းစတက္ေတာ့ English အတန္းေတြယူတဲ့အခ်ိန္မွာ ကိုယ့္လိုတစ္ျခားႏိုင္ငံက ေရာက္ခါစ immigrants မ်ားတဲ့ class ေတြယူရတယ္။ အဲ့ဒီမွာ ျပည္ႀကီးကတရုပ္ေတြနဲ႔ပက္ပင္းတိုးတာပဲ။ အရိုင္းအစိုင္းေတြဆိုတဲ့ေကာင္ေတြ။ ဘဂၤလားေဒ့(ရွ္) က ကုလားတစ္ခ်ိ ဳ႕လည္းရိွတယ္။ ဒါေပမယ့္လည္း ဒီလိုဘဲ စာအတူတူသင္ၾကရတာေပါ့။

တစ္ခုက US မွာကဒီမွာလို လူမ်ိ ဳးေရး ဘာသာေရးျပႆ နာ သိပ္မရိွေတာ့ အဲ့ဒီ့အေၾကာင္းေတြမေျပာၾကေတာ့ အခ်ိန္တစ္ခုအတြင္းမွာ သူငယ္ခ်င္းေတြျဖစ္သြားတာပါဘဲ။ Immigrants ေတြ ခ်င္းအတူတူပိုၿပီးေတာင္တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္နားလည္လို႔ရတယ္။ ေနာက္ပိုင္းမွာ ေအာ္ geopolitics ဆိုတာဒါပါလားဆိုတာသေဘာေပါက္သြားတယ္။ ေသေလာက္ေအာင္တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္မုန္းတဲ့
လူမ်ိ ဳးေတြ တစ္ျခားႏိုင္ငံမွာၾကေတာ့ မိတ္ေဆြအရင္းႀကီးေတြျဖစ္လို႔ရေနတယ္။ ဒီအေတြးေတြကေနာက္ပိုင္းမွဝင္လာတာပါ။

Power of one ဆိုတဲ့ ေခါင္းစဥ္ဘယ္ကရလဲဆိုတာေျပာျပခ်င္တယ္။ က်ေနာ္ ငယ္ငယ္က basketball သမားတစ္ေယာက္ပါ။ Professional level ကိုသြားခ်င္ခဲ့ဖူးတယ္။ ေက်ာင္းဆင္းၿပီဆိုရင္ အိမ္ျပန္ဗိုက္ျဖည့္ၿပီးတာနဲ႔ ကြင္းကိုဦးဆံုးေရာက္ေအာင္သြားတယ္။ တစ္ေယာက္မွမရိွေတာ့တဲ့အခ်ိန္ထိကစားတယ္။ ေခ်ြးရႊဲရင္လဲဖို႔ အက်ီ ၤ သံုးထည္ပါတယ္။ သံုးထည္စလံုးရႊဲတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ တစ္ရက္မွာ က်ေနာ္ေဆာ့ရင္းနဲ႔ ဒူးေခါက္သြားၿပီးဘယ္လိုမွထလို႔မရေအာင္ျဖစ္သြားတယ္ ကြင္းထဲမွာ တစ္နာရီေလာက္ထိုင္ၿပီးမွ အိမ္ကိုေထာ့နဲ႔ေထာ့နဲ႔ ျပန္ခဲ့ရတယ္။ ဒူးက က်ြဲေကာသီးအေသး တစ္လံုးစာေလာက္ေယာင္ေနၿပီး sofa ေပၚပက္လက္။

အဲ့ဒီအေတာတြင္းမွာ အိမ္ကိုဘယ္သူေရာက္လာလည္းဆိုေတာ့ basketball ကစားဖက္ တရုပ္ျပည္ကသူငယ္ခ်င္းေရာက္လာတယ္။ လူနာေမးေပါ့ေလ။ေနာက္ေန႔ၾကေတာ့ သူ႔အေမကိုယ္တိုင္လိုက္လာၿပီး ေဆးအိုး ေဆးျမစ္ေတြပါယူလာၿပီး ေဆးေတြေပါင္းပါေလေရာ။ သူငယ္ခ်င္းကရွင္းျပတယ္ သူ႔အေမကေဆးဆရာျဖစ္ေၾကာင္း အရိုးအေၾကာ ကိစၥေတြလဲက်ြမ္းက်င္ေၾကာင္း။ အေဒၚႀကီးကေတာ့ အဂၤလိပ္စာမတတ္ေတာ့ ၿပံဳးၿပီးပဲၾကည့္ေနတယ္။ ေဆးလဲရေရာ အေအးခံၿပီး က်ေနာ့္ဒူးေခါင္းကို ေသေသခ်ာခ်ာေဆးလူးေပးတယ္။ ၁၅မိနစ္ေလာက္ၾကာတယ္။ ၿပီးေတာ့ေဆးအံုေပးၿပီး ပတ္တီးစည္းေပးတယ္။ စိတ္ထဲမွာ အားလဲနာတယ္ ထူးလဲထူးဆန္း တဲ့ခံစားခ်က္မ်ိ ဳးျဖစ္မိတယ္။ ျပန္ခါနီးက်ေတာ့ ေဆးအိုးအၿပီးေပးခဲ့ၿပီး ေနာက္ေန႔ေတြ ဘယ္ႏွစ္ႀကိမ္ ဘယ္လိုလိမ္းဖို႔ေသခ်ာမွာၿပီးမွျပန္သြားတယ္။

အဲ့ဒီ့ တရုပ္သူငယ္ခ်င္းက သူ႔ႏိုင္ငံမွာတုန္းက basketball အသင္းရဲ႕ captain။ အရမ္းေတာ္တယ္။ ေျပာ႐ရင္ က်ေနာ့္ရဲ႕ၿပိဳင္ဘက္။ သူသာျဖစ္ခဲ့ရင္ က်ေနာ္ေဆးသြားလိမ္းေပးဖို႔ေန လူနာေတာင္သြားေမးျဖစ္မွာမဟုတ္ဘူး။

ခုနက က်ေနာ္ေျပာတဲ့ ထူးဆန္းတဲ့ခံစားခ်က္ဆိုတာ တကယ္ေတာ့ ေမတၱာပါ။ ကရုဏာသက္သက္ ေစတနာသက္သက္ နဲ႔ တတ္ႏိုင္တာေလးကူညီေပးသြားတာ။ အဲ့ဒီ့ ေမတၱာ အစြမ္းကဘယ္ေလာက္ႀကီးသလဲဆိုရင္ က်ေနာ့္လိုအစြဲႀကီးတဲ့ေကာင္ အစြဲျပဳတ္သြားတယ္။ ေနာက္ေနာင္ ျပည္ႀကီးကတရုပ္ေတြဆိုၿပီး ဘယ္ေသာအခါမွေျပာမထြက္ေတာ့။ ရိုင္းတဲ့သူေတြေတြ႕လည္း တစ္ဦးတစ္ေယာက္စီသက္သက္ပဲေတြးေတာ့တယ္။ Individualism ကိုနားလည္သြားတယ္။

လူမ်ိ ဳးလိုက္ မုန္းတီးဖို႔ဆိုတာ တကယ္ေတာ့ ဘယ္လိုမွသဘာဝမက်သလို ဘယ္လိုမွလည္းမျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး။ မုန္းတီးေနတဲ့လူေတြဟာ အစြဲတစ္ခုေၾကာင့္ပါ။ လူမ်ိ ဳးတိုင္း ဘာသာတိုင္း ႏိုင္ငံတိုင္းမွာ ေကာင္းသူ နဲ႔ ဆိုးသူ ဆိုတာအၿမဲရိွတယ္။ ဆင္းလံုးေခ်ာ လူမ်ိ ဳးစုဆိုတာ ဘယ္တုန္းကမွမရိွခဲ့သလို ဘယ္ေသာအခါမွလည္းရိွလာမွာမဟုတ္ပါဘူး။
Zenn Kyi (ဇဏ္ခီ)