ဦး၀င္းတင္နဲ႕ေနာင္တ မရျခင္းတရား ( ဗိုလ္ခင္ညြန္႕ )

ဦး၀င္းတင္နဲ႕ေနထုိင္ျခင္း
ကိုရာဇာ၊ ဇြန္ ၁၄၊ ၂၀၁၄

အဘစြဲျမဲစြာယံုႀကည္ထားတာက အာဏာရွင္ နဲ႔ ဒီမိုကရက္တစ္ဟာ ဘယ္ေတာ့မွလက္တြဲမရဘူးဆိုတာ ပဲျဖစ္ပါတယ္။ တိုင္းျပည္ႀကီးမွာတူတာတြဲလုပ္ မတူတာခြဲလုပ္ဆိုတာကို အဘအေနနဲ႕လက္မခံနုိင္ပါဘူး။ တုိင္း ျပည္ရဲ႕ျပသနာဟာ အမိႈက္လိုဖ်ာေအာက္ထုိးထည့္ထားလို႕မရဘူး ဆိုတာတသြင္သြင္ေျပာပါတယ္။ မတူတာကို လည္းတူေအာင္ညွိယူရမယ္လို႕ သေဘာထားပါတယ္။ ဒါေပမယ့္လို႕ခံယူခ်က္ျခင္း သေဘာထားျခင္း အျမင္ျခင္း မတူတာေတြဟာ တုိင္းျပည္ရဲ႕ အဓိကျပသနာအျဖစ္ရႈျမင္သံုးသပ္သြားတာပါ။ အခုလက္ရွိအစုိးရဟာ စစ္တပိုင္း အစိုးရျဖစ္ျပီး စစ္အာဏာရွင္အသြင္ေျပာင္း စစ္အာဏာရွင္ကိုပဲထပ္ ကိုယ္စားျပဳေနတာတုိင္းျပည္မွာေနထုိင္သူ ေတြအကုန္အသိပါ။ ျပည္သူလူထုဟာ အခုဆိုရင္ စစ္တပုိင္းအစုိးရ စစ္တပုိင္းလႊတ္ေတာ္မ်က္ႏွာဖံုး လံုး၀ကြာက် ေအာင္ခြာခ်ျပေတာ့မွာျဖစ္ပါတယ္။

တိုင္းျပည္နဲ႕အ၀ွမ္းလုပ္ေဆာင္ေနတဲ့ ေဟာေျပာပြဲေတြလက္မွတ္ေကာက္ခံေရးလႈပ္ရွားမႈေတြ ဟာအဲ့ဒီ မ်က္ႏွာဖံုးခြာခ်ေနတာပဲျဖစ္ပါတယ္။ အေယာင္ေဆာင္သေဘာေကာင္းျပတာလည္း ဇာတ္လမ္းပမာ နားဆင္စ ရာလိုအဆံုးသတ္ေနပါျပီ။ ဒီေနရာမွာအဘအယူအဆအရေတာ့ ေနာက္ေႀကာင္းျပန္ျပန္ ေနာက္ဂြ်မ္းပစ္ပစ္ဂရု စုိက္ေနစရာမလိုပါဘူး။ ဒီလိုလႈပ္ရွားမႈေတြျဖစ္လာဖို႕စတင္ တုိက္တြန္းနိဳးေဆာ္သြားသူဟာအဘျဖစ္ပါတယ္။ အဘကဒီအစိုးရ၊ လႊတ္ေတာ္၊ စစ္တပ္ကိုအယံုႀကည္မရွိ ဆိုတာကမၻာသိေျပာသြားပါတယ္။ ေျပာတာကမွေဒၚစု (အေမစုကို ေဒၚစုလို႕အဘကအျမဲေခၚတတ္လို႕ပါ က်ေနာ္မရုိမေသလုပ္တာမဟုတ္ပါ) ကို အတုိက္အခံလုပ္ျပီးေတာ့ကို ေျပာသြားတာပါ။

ေကာင္းပါျပီ အဘရဲ႕ကမၻာမေက်စိတ္ထားကိုျပန္သြားႀကည့္ရေအာင္ပါ။ အဘကတယ္လီဖုန္း Rnig tone မွာေတာင္ ကမၻာမေက်သီခ်င္းထည့္ထားသူပါ။ တကယ္တမ္းက်ေတာ့ အဘမူ၀ါဒအရလူထုခံစားခ်က္ အရ ကမၻာမေက်စိတ္္ထားေနတာျဖစ္ပါတယ္။ ကိုဖုန္းေမာ္ႏွစ္ဆယ့္ငါးႏွစ္ျပည့္ပြဲမွာေျပာခဲ့တဲ့ မိန္႕ခြန္းကုိျပန္နားေထာင္ ရင္
“က်ေနာ္တို႕ဒီလူေတြကို လက္စားေခ်ဖို႕ အာဃာတထားေတာမဟုတ္ဘူး…သို႕ေသာ္ လူထုခံစားခ်က္အရေတာ့ ဒီစစ္အာဏာရွင္ေတြကို အာဃာတနဲ႕ အမွတ္အသားျပဳရမယ္ …”
ဆိုတာ ကမၻာသိေျပာသြားပါတယ္။ အဘက သင္ပုန္း မေခ်နုိင္ဘူးလားလို႕က်ေနာ္ ေမးခြန္းေတြေမးမိပါတယ္

“ဒီလိုကြ။ အခု ေဒၚစုလက္ထက္မွာမွမဟုတ္ဘူး ဦးနုလက္ထက္ကတည္းက “ေခ်ႏွစ္ေခ်”သေဘာတရားက ေပၚဖူးျပီးသား။ လက္စားေခ်မလား သင္ပုန္းေခ်မလားေပါ့ကြာ။ ဦးနုကေတာ့ သင္ပုန္းေခ်ေရးေပါ။့ အခုေဒၚစုက လည္းသင္ပုန္းေခ်ေရးပဲေျပာေနတာဟုတ္လား။ သူတို႕အေနနဲ႕က ရတယ္ကြ။ သူတို႕တစ္ဦးခ်င္းဦးေဆာင္နုိင္မႈ၊ သူတို႕တစ္ဦးခ်င္း ေခါင္းေဆာင္နုိင္မႈေတြနဲ႕ သင္ပုန္းေခ်တရားလက္ကုိင္ထားရတာ။ လူထုက်ေတာ့ အဲ့သလိုမဟုတ္ဘူးကြ ။ မင္းကြာ ငါတို႕စာေပမိတ္ေဆြေတြထဲမွာ သားက အပစ္သတ္ခံရတယ္။ သမီးကထြက္ေျပးသြားရတယ္။ ေယာက္က်ားက ေထာင္ထဲသြားေနရတယ္။ ဒီလိုလူမ်ိဳးအတြက္ မဲတင္း၊ ေမာင္းတင္ေပးရမွာေပါ။့ ငါ့လည္း လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ေဒၚစုကန္႕လန္႕တုိက္ေျပာေနတယ္ ဆိုျပီး အမုန္းပြားလြန္းပါတယ္။ ငါ့ကိစၥမဟုတ္ဘူးကြ၊ လူထုကိစၥ။ အဲ့ဒါေႀကာင့္ပဲ အမုန္းခံေျပာေနတာ။”

တကယ္တမ္းက်ေတာ့ သင္ပုန္းေခ်တာျဖစ္ေစ လက္စားေခ်တာျဖစ္ေစ သိပ္မမွန္ဘူးလို႕အဘကထင္ ေနဟန္တူပါတယ္။ ေနာက္ျပီးေျပာစတမ္းဆိုရင္ ဒီလူ ဒီလူေတြဟာ အဘကိုႏွိပ္စက္ကလူျပဳခဲ့သူေတြပါ။ ဒါေပမယ့္ အဘက သူ႕တစ္ဦးခ်င္းကိစၥအေပၚ ဘာခံစားခ်က္မွထားပံုမေပၚပါဘူး။ ဘာ့ေႀကာင့္ဆို သူ ဒီေထာင္ႏွစ္ႏွစ္ဆယ္နီးနီး ကိစၥကို ဘာမွသိပ္မေျပာသလို၊ သူ႕အေပၚ အမႈဆင္ ဉာဏ္ထြင္ ညစ္ပတ္ ခဲ့တဲ့ စစ္တပ္အေပၚေတာင္ အမုန္းစကား ေျပာတာမ်ိဳးမႀကားဖူးပါဘူး။

အထူးသျဖင့္ေတာ့ သူ႕ကို အသက္ေျခာက္ဆယ္ေက်ာ္ခါမွ သြားေတြရုိက္ခ်ိဳးခဲ့တဲ့ စစ္ေထာက္လွမ္းေရးေတြအေပၚေတာင္ ေကာက္ခ်က္ခ်ျပီး ေ၀ဖန္တာနည္းပါတယ္။
အဲ့ဒီတေလာဆီကေတာ့ အေတာ္ေလးရုိက္ခတ္သြားတဲ့ သတင္းတစ္ပုဒ္ လူမႈကြန္ရက္မွာ လႈပ္ခတ္သြားပါတယ္။
အဲ့ဒါကေတာ့ အဘဦး၀င္းတင္နဲ႕ ေထာက္လွမ္းေရးခ်ဳပ္ေဟာင္း ဗိုလ္ခင္ညြန္႕တို႕ လက္ဆြဲႏႈတ္ဆက္ေနတဲ့ ပံုတစ္ပံု Facebook အေကာင့္တစ္ခုမွာ တင္ထားပါတယ္။ ပံုကေတာ့ အေရးမႀကီးပါဘူး။ စာကေတာ့ အေတာ္ေလးသြားတယ္ေျပာရမွာပါ။ စာေရးထားတာက “ဦးခင္ညြန္႕မွ ဦး၀င္းတင္ကို ထုိင္ရွိခိုး ကန္ေတာ့ျပီးေတာင္းပန္ …” ။ ထုိင္ရွိခိုး ေနတဲ့ပံုကိုေတာ့ ေနာက္က်သြားလို႕ မရိုက္လို္က္ရဘူးဆိုျပီး တင္ထားတာပါ။ သတင္းသမားေတြ အေျပးအလႊား ဆိုသလို က်ေနာ့္ဆီ ဖုန္းဆက္အတည္ျပဳႀကပါတယ္။ ခက္တာက က်ေနာ္ကလည္း ပါမသြားဆိုေတာ့ … အဘဆီသာ ေမးလို႕ အသာျပန္ေျပာပါတယ္။
အဘဖုန္း အေခၚခက္လို႕ပဲလား၊ ေခၚမရတာလား၊ အဘလိုပုဂၢိဳလ္ဆီဖုန္းဆက္ရမွာ မ၀ံ့ရဲေလသလားေတာ့မသိ၊ က်ေနာ့္ပဲ ထပ္ကာထပ္ကာ ေမးေနပါေတာ့တယ္။ က်ေနာ္လည္း က်ေနာ့္ကိစၥ လံုးလည္လိုက္ေနရင္း၊ အဘဆီ ခ်က္ျခင္းမသြားနိုင္ဆုိေတာ့ အေျခအေနက အေတာ့္ကိုဂြက်ပါတယ္။ ဒီလိုသတင္းမ်ိဳးဆိုတာကလည္း အတိမ္း ေစာင္းခံတာမ်ိဳးမဟုတ္ေတာ့ ပိုဆိုးေနေတာ့တာေပါ့။
က်ေနာ္လည္း ညေနကိစၥေတြျဖတ္ အဘဆီသြားျပီး သတင္းေမးရပါေတာ့တယ္။ အဲ့ဒီမွာ အာဏာရွင္ေတြဟာ ဘယ္နံေရာအခါမွာမွ ေနာင္တမရတတ္ေႀကာင္းကို အေႀကာင္း စံု သိခြင့္ရခဲ့ပါတယ္…။ အာဏာရွင္ေတြ ဘယ္လိုစိတ္ေနထားသလဲ …. ဆုိေတာ့ …
“အဘက ဗိုလ္ခင္ညြန္႕နဲ႕ တိတ္တိတ္ကေလးခ်ိန္းေတြ႕တာေပါ့ေလ။ အဘကုိ သူ႕န၀ေဒးပန္းခ်ီျပခန္း လာႀကည့္ဖုိ႕ မဖိတ္သြားဘူးလား …”
ဆိုေတာ့ အဘကမခ်ိျပံဳးျပံဳးပါတယ္။ အဘ Facebookကိစၥ မသိေသးပါ။ အဘ အဲ့ဒီ သတင္းက အေတာ္ေလးျပန္႕တယ္ေနာ္ဆုိေတာ့ ေအးေပါ့ကြာ။ ဒီလူေတြက တိုင္းျပည္မွာ ရာထူးႀကီးႀကီး ယူဖူးတဲ့လူေတြဆိုေတာ့ သတင္းသမားေတြ စိတ္၀င္စားတာ မဆန္းပါဘူးတဲ့။ အဲ့သေလာက္ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ႏွိမ့္ခ်ေျပာဆိုိတာပါ။ ဒီေတာ့ က်ေနာ္သေဘာေပါက္သြားျပီးေတာ့ ခုနFacebook ကုိဖြင့္ျပပါတယ္။ အဘမ်က္ႏွာ နီရဲသြားပါတယ္။ စိတ္ဆိုးရင္ျဖစ္တတ္တဲ့ အဘရဲ႕လကၡဏာတစ္ခုပါ။ ျပီးေတာ့မွ….
“လူေတြကလည္းခက္တယ္ကြာ….။ ဒီလိုဟာမ်ိဳး မလုပ္ေကာင္းဘူးကြ။ သူလည္းမေကာင္း၊ ငါလည္းမ ေကာင္း၊ အထူးသျဖင့္ေတာ့ ငါအဖို႕ မေကာင္းျဖစ္မွာေပါ့ကြာ။ ဗိုလ္ခင္ညြန္႕အတြက္ဆို ကာဗာတာင္ ျဖစ္သြားအံုးမယ္။ ဒီလူမဆိုးဘူး၊ လူႀကီးေတြနဲ႕ေတြ႕ေတာ့လည္း ေတာင္းပန္ေဖာ္ရသားပဲ … ဆိုတာမ်ိဳးအထိ ျဖစ္သြားမယ္ကြ….” တဲ့။
ဒါဆိုရင္ အခုျဖစ္တဲ့သတင္း မမွန္ဘူးလား … ဆိုေတာ့ မွန္တစ္၀က္ မွားတစ္၀က္ တဲ့ ။ အဲ့ဒီလို သတင္းမ်ိဳး ဘယ္ေတာ့မွ မေရးမိေစနဲ႔။ ျပည္သူကုိ အဆိပ္အေတာက္ေကြ်းတာနဲ႕ အတူတူပဲ။ မွတ္ထားငါ့ေကာင္…တဲ့။ က်ေနာ့္ကိုေတာင္ သတင္းေရးသားနည္း သင္ျဖစ္ေအာင္သင္လိုက္ေသးတယ္။ “အျဖစ္မွန္ရွင္းမွ ရမွာေပါ့ အဘ …” ဆိုေတာ့

“ဒီလိုကြာ…. ။ ကိုစိန္၀င္း(ဂါးဒီယန္းဦးစိန္၀င္း) ဆံုးတယ္ဆိုေတာ့ ငါစိတ္မေကာင္းျဖစ္သြားတယ္။ အျခားအရာေတြထားကြာ။ သူနဲ႕ငါနဲ႕ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာခင္လာတဲ့သတင္းသမားေတြ အဲ့ဒီေတာ့ သူ႕အိမ္ သတင္းေမးသြားတာေပါ့။ မေအးေအး၀င္းတို႕အေဖေပါ့ကြ….။ မင္းသိတယ္ဟုတ္လား။ အဲ့ဒီကိုစိန္္၀င္းအိမ္ ငါငယ္ကပဲ လည္ဖူးတယ္။ ငါေရာက္သြားေတာ့ အိမ္ထဲမွာ လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားထုိင္ေနႀကတယ္။ ငါလည္း ႀကမ္းျပင္ေပၚထုိင္မရတာနဲ႕ အျပင္ဖက္ခံုေပၚထုိင္ေနတာကြ။ အလြမ္းလည္းေျပေပါ့ကြာ။ ငါတို႕ငယ္ကပဲ ကိုစိန္၀င္းအိမ္သြားရင္ အဲ့ဒီဆင္၀င္ေအာက္ပဲ စကားေျပာႀက၊ အလုပ္ေတြလုပ္ႀက၊ စားႀကေသာက္ႀကေပါ့ကြာ။ အဲ့ဒါသတိရေနတုန္း … လူတစ္ေယာက္ထြက္လာတယ္ကြ။ ငါ့ကို ဆရာႀကီး … တဲ့။ ငါလည္း သိပ္မသိဘူးကြ။ သူ တီဗြီေတြမွာလ်မ္းလ်မ္းေတာက္ေနေတာ့ ငါကေထာင္ထဲကိုးကြ။ ေနာက္ ဒီလိုဗုိလ္ခင္ညြန္႕ကို အျပင္မွာ အရွင္လတ္လတ္ ေတြ႕ဖူးတာမဟုတ္ဘူး။ ထားပါကြာ … ။

ဆရာႀကီးတဲ့ ဆရာႀကီးအသက္ ဘယ္ႏွစ္ႏွစ္လဲ … တဲ့။ က်ေနာ္ ခင္ညြန္႕ပါဆိုမွ … ငါလည္း ဗိုလ္ခင္ညြန္႕မွန္းသိတာေလ။ က်ေနာ့္ အသက္ရွစ္ဆယ့္ေလးပါ ဆိုေတာ့ ဒါဆို က်ေနာ့္ထက္ ဆရာႀကီးက ကိုးႏွစ္ေလာက္ႀကီးတယ္။ က်ေနာ္က ခုႏွစ္ဆယ့္ငါးပါ ဆိုျပီး သူတို႕ထံုးစံ လက္အုပ္ကေလးခ်ီတယ္ကြ။ ျပီးေတာ့ ဆရာႀကီးရယ္ … ျပီးတာေတြ ျပီးပါေစေတာ့ ဆိုျပီး ျပန္လွည့္ထြက္သြားတယ္။

“ဒါဆို အဘက ျပီးတာေတြ ျပီးျပီလား …” ဆိုေတာ့
“ငါ့တစ္ေယာက္ထဲ ကိစၥကိုေျပာရင္ေတာ့ ျပီးတာေတြျပီးပါေစေတာ့လုပ္လုိ႕ရတယ္။ တတိုင္းျပည္လံုးကိစၥဆိုရင္ေတာ့ ဘယ္ရမလည္းကြ။ ဒီလူေတ ြတိုင္းျပည္ကို၀န္ခ်ရမယ္။ ေတာင္အာဖရိကလို အမွန္တရားစံုစမ္းေဖာ္ထုတ္ေရးလို ေကာ္မတီေတြဖြဲ႕ရမယ္။

သူတို႕ေႀကာင့္ ေသတဲ့လူ၊ ေထာင္ခ်ခဲ့တဲ့လူေတြကုိ အစိုးရ လိုက္ေတာင္းပန္ဖို႕လိုတယ္။ နစ္နာေႀကးေတြေပးရလိမ့္မယ္။ အခု ဗိုလ္ခင္ညြန္႕ ဆိုရင္ လက္ရွိအစိုးရနဲ႕ မဆိုင္ေတာ့ဘူးကြ…။ ဒါေပမယ့္ ဒီႏွစ္ဆယ့္ငါးႏွစ္အတြင္း လုပ္ခဲ့တာမွန္သမွ် ဒီလူ႕လက္ခ်က္မကင္းဘူး။ ဒီလုိလူကေတာင္ ျပီးတာေတြျပီးပါေစေတာ့ဆိုေတာ့ … ခုနေျပာသလို ၀န္ခ်ျခင္း၊ ေတာင္းပန္ျခင္း အစရွိ လုပ္ဖို႕ေနေနသာသာ … အရင္ဆံုးတိုက္တြန္းရမွာက ခင္ဗ်ားတုိ႔ေတြ ခင္ဗ်ားတုိ႕အျပစ္ေတြအတြက္ ေနာင္တရႀကပါလုိ႕ေတာင္ အရင္ေျပာရမလိုပါပဲ… ငါ့ေကာင္ရာ……”

စကားဆက္ျပတ္သြားေတာ့ အာဏာရွင္ေတြရဲ႕ေနာင္တ တကယ္တမ္း ေနာင္တရပါေစအံုး၊ သူတို႕ေနာင္တတရားအတြက္ မ်က္ရည္က်ပါေစအံုး…။ မိေက်ာင္းမ်က္ရည္ပဲျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။ အယင္အစိုးရ လက္ရွိအစုိးရက လူေတြ ေနာင္တတရားရသလား၊ မရသလားဆိုတာေတာ့ သူတို႕ေထာင္ေထာင္လႊားလႊား မာန္ဖီေနႀကတာသာ ႀကည့္ႀကပါေတာ့လို႕ ဗ်ိဳ႕ … ဟစ္လိုက္ခ်င္ပါေတာ့တယ္။

http://moemaka.blogspot.com/2014/06/blog-post_13.html