ဒီႏိုင္ငံဟာ
အႏၵိယျပည္နဲ႔ တရုတ္ျပည္ၾကားထဲက
လမ္းၾကားမဟုတ္ဘူး …
ခမ္းနားတဲ႔ ရာဇဝင္ေတြရွိတယ္
ဆန္းျပားတဲ႔ အသိဥာဏ္ပညာေတြရွိတယ္
ပန္းတံတားေပၚကို ေလ်ွာက္ခဲ႔ရတဲ႔
အခ်ိန္ေတြရွိခဲ႔တယ္ … ။
အခုအခ်ိန္မွာ
တိုင္းျပည္ဟာ ႏြမ္းပါးေနတာမွန္တယ္
တခ်ိန္တခါက ရမ္းကားခဲ႔တဲ႔ သေႏၶဆိုးနဲ႔လူေတြက
အညြန့္အဖ် ားေတြကိုခ်ိဳး
စနစ္ဆိုးတခုကို ထူေထာင္ခဲ႔ၾကတာေပါ့ … ။
လြတ္လပ္ေရး နဲ႔ ျပည္တြင္းစစ္က ညီအစ္ကို
ညွီစို့စို့ ဓါးေရးေတြျပလို့ …
တိုင္းျပည္က ဝမ္းလည္းမဝခဲ႔သလို
ခါးလည္းမလွခဲ႔ရပါဘူး …
အမိယုတ္ေတာ့ ႏႈတ္ၾကမ္း
အဖယုတ္ေတာ့ ကိုယ္ၾကမ္း
ဘယ္ဇတ္လမ္းမွာျဖစ္ျဖစ္ သူတို့က
ပတ္မႀကီးထိုးေဖာက္လို့
မင္းသားမဟုတ္ခဲ႔တဲ႔ သူေတြေပါ့ … ။
သစ္ေတာေတြ
ျမစ္ေၾကာေတြ
ပတၱျမားေတြ
ဆန္စပါးေတြ
ဘယ္လိုစားစားမကုန္တဲ႔
သဘာဝအရင္းအျမစ္ေတြက
သေဘာက္ေတြလက္ထဲမွာ ႏြံနစ္
အခုေတာ့ ႏိုင္ငံလွည့္လို့ က်ြန္ျဖစ္ေနၾကေပါ့ …။
ဘာစားစား ကင္ဆာျဖစ္တဲ႔ တိုင္းျပည္မွာ
ၾကင္ၾကင္နာနာေနဖို့ လိုပါတယ္ေပါ့
ဘယ္အခ်ိန္ျဖစ္ျဖစ္ အထိကရုဏ္းဆိုတာ
ရြက္က်ပင္ေပါက္ေတြလို
ဦးေႏွာက္ေသေနတဲ႔ မ်ိဳးဆက္ကိုမိႈင္းမိ
အနာေဟာင္း အနာေဆြးလို
ဘယ္ေတာ့မွ အျမစ္ျပတ္ေအာင္ ကုလို့ရမလဲ … ။
အႏူးညံ့ဆံုး ဘာသာတရားက
ဆဲေရတိုင္းထြာတဲ႔ သဃၤန္းၿခံဳေတြၾကားမွာ
က်ဆံုးရေတာ့မွာလား …
ေမတၱာတရား နဲ႔ ေရွ႕ ေဆာင္တဲ႔အဆံုးအမေတြၾကားမွာ
လက္မရြံသားေတြလို ငယ္သံပါေအာင္ေအာ္ၿပီး
အမ်ိဳး ဘာသာ သာသနာ လို့
ႏွစ္လိုဖြယ္မရွိတဲ႔ အသံနက္ႀကီးေတြနဲ႔
မိုးႀကီးခ်ဳပ္ရေတာ့မွာလား … ။
ဒီႏိုင္ငံဟာ
အႏၵိယျပည္နဲ႔ တရုတ္ျပည္ၾကားထဲက
လမ္းၾကားမဟုတ္ဘူး …
ႏြမ္းပါးေနရေလာက္ေအာင္
ကႏၲာရထဲက ေရခမ္းျမစ္မဟုတ္ဘူး …
ေႏြလမ္းခရီးမွာ အရိပ္ခိုလို့ရေအာင္
ေရတမႈတ္တိုက္ဖို့ ဝန္မေလးတဲ႔
ယဥ္ေက်းတဲ႔ အဆံုးအမေတြၾကားက
စနစ္ဆိုးကို ရုန္းၾကြခဲ႔ၾကသည့္
ျပည္သူေတြရွိေသာ တိုင္းျပည္တခုပါ …။
ညိဳေမာင္
No comments:
Post a Comment