တရားအလုပ္က စိတ္အလုပ္ပါ။
စိတ္နဲ႔အားထုတ္၊ စိတ္နဲ႔ ႐ႈမွတ္ရတာမ်ိဳးပါ။
စိတ္ရဲ႕သဘာဝက ေနေနက်အာရံုမွာသာ
ေပ်ာ္တတ္ပါတယ္။
အျမဲေနတာက အျပင္အာရံု၊
ခုက်မွ တရားနဲ႔ေနေတာ႔ တရားအာရံုဟာ
သူ႕အတြက္ စိမ္းေနပါတယ္။
တရင္းတႏွီး မ႐ွိေသးတဲ႕အတြက္
တရားနဲ႔ေနရတာ မေပ်ာ္ေသးပါဘူး။
ဘုန္းႀကီးတို႔ တခ်ိဳ႕သူေတြ သူမ်ားရပ္ရြာ
အလည္အပတ္သြားရင္ ခဏသာေပ်ာ္ၿပီး
ကိုယ့္ေနရာကိုယ္ျပန္ခ်င္ပါတယ္။
ကိုယ့္ေနရာမွာသာ ဆင္းရဲဆင္းရဲ
ခ်မ္းသာခ်မ္းသာ ေနလို႔ေပ်ာ္ပါတယ္။
လြတ္လပ္မႈ ႐ွိပါတယ္။
အဲဒီလိုပါပဲ။ တရားနဲ႔ေနမယ္လို႔
တရားအာရံုေပၚ စိတ္ကို ထားလိုက္တဲ႕အခါ
ပ်င္းရိၿငီးေငြ႕တာ ျဖစ္လာတတ္ပါတယ္။
လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေနခ်င္တဲ႔စိတ္၊
အေပ်ာ္အပါးနဲ႕သာ ေနခ်င္တဲ႔စိတ္ကို
ဟိုဟိုဒီဒီ မသြားနဲ႔၊ ႐ုပ္နာမ္ကိုပဲ႐ွာ၊
တျခားအေၾကာင္း မစဥ္းစားနဲ႔၊
ႏွာသီးဖ်ားမွာသာ သတိထား႐ႈေန လို႔
စည္းကမ္းခ်မွတ္ နယ္ေျမ သတ္မွတ္
ေပးလိုက္တဲ႔အခါ စိတ္က်ဥ္းက်ပ္လာပါတယ္။
ထြက္ေပါက္႐ွာၿပီး လစ္တာနဲ႔ တျခားကို
ထြက္ေျပးတတ္ပါတယ္။
တစ္ခ်က္ ႏွစ္ခ်က္ ႐ႈလိုက္ လြတ္သြားလိုက္၊
ျပန္႐ႈလိုက္ ျပန္ထြက္ေျပးသြားလိုက္နဲ႔
အားထုတ္ခါစမွာ အရွုရခက္တာ
ျဖစ္ၾကပါတယ္။
လူတိုင္းလိုလို ျဖစ္ၾကတာပါ။
❀ ❀ မၿငိမ္တဲ႕စိတ္ကို ႐ႈ ❀ ❀
ေတြးခ်င္တဲ႕စိတ္ကို မေတြးနဲ႔လို႔
ဆုပ္ကိုင္ထားလို႔ မရပါဘူး။
ဟိုေရာက္ဒီေရာက္ ေရာက္ရာေပါက္ရာ
ၿမိဳ႕ရြာေတာေတာင္ အႏွံ႕ ေျခဆန္႔တတ္တဲ႔စိတ္ကို
ဖမ္းဆြဲထားလို႔လည္း မရပါဘူး။
ဘယ္လို ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေ႐ွာက္ရမွာလည္းဆိုရင္
႐ႈမွတ္ရာကေန တစ္စံုတစ္ခုဆီ အေတြးေရာက္သြားရင္
ေရာက္သြားမွန္းသိၿပီး နာမ္လို႔ ႐ႈပါ။
အမွ်င္မျပတ္ စဥ္းစားေနမိရင္ စဥ္းစားေနတာကို
နာမ္လို႔ ႐ႈပါ။
စဥ္းစားတတ္တဲ႕စိတ္ကို သတိထားၿပီး နာမ္ နာမ္ လို႔
လိုက္႐ႈပါ။
တရားနဲ႔ေနရင္း အလုပ္ဆီကို စိတ္ေရာက္ရင္
ေရာက္သြားတဲ႕စိတ္ကို နာမ္ လို႔ ႐ႈပါ။
သားအေၾကာင္း သမီးအေၾကာင္း ေတြးမိရင္
ေတြးစိတ္ကို နာမ္ လို႔ ႐ႈပါ။
ေနာက္ဆံုး ကိုယ့္အေၾကာင္းကိုယ္
ျပန္ေတြးေနရင္ေတာင္ အလြတ္မေပးပါနဲ႔၊
နာမ္ လို႔ ႐ႈမွတ္ေပးပါ။
သူက ေ႐ွ႕ကသြား၊
ကိုယ္က ေနာက္ကေန လိုက္႐ႈပါ။
အလစ္မေပး၊ အလြတ္မေပးဘဲ
လိုက္ လိုက္ ႐ႈမွတ္ေနရင္ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔
႐ုပ္နာမ္အာရံု တရားအာရံုေပၚမွာ ျငိမ္လာပါလိမ္႕မယ္။
ေသာင္းက်န္းတဲ႕စိတ္ေတြ၊ ေျပးလႊားတဲ႕စိတ္ေတြ
တရားေပၚမွာပဲ ရပ္တည္ေနပါလိမ့္မယ္
ဓမၼဒူတ
ေဒါက္တာအရွင္ပၫိႆရ
No comments:
Post a Comment