က်ြန္ေတာ္ရဲ႕ အဖိုးလက္ထက္ေလာက္ကေပါ့ဗ်ာ။ ဧရာဝတီတိုင္း က ကြၽန္းစုေလးတခုေပၚမွာ တကယ္ျဖစ္ခဲ့တာေလးကို စာဖတ္သူေတြက္ိုမွ်ေဝေပးခ်င္ပါတယ္။
အရင္တုန္းကဆိုေတာ့ က်ေတာ္ ေနတဲ့႐ြာ ႀကီးက ေတာအုပ္ႀကီးတခုပါဘဲ ထိုေတာအုပ္ထဲမွာ ၿခဳံႏြယ္ပိတ္ေပါင္းေတြဖုံးလႊမ္းေနတဲ့ ေစတီ ငုတ္တိုေလးတစ္ဆူရွိပါတယ္။
အရင္းတုန္းက လူေတြက သစ္တိုက္ သစ္ခြဲ လုပ္က်တာေပါ့ဗ်ာ လယ္ေတြဘာေတြေကာမလုပ္ဘူးလားလို႔မေမးနဲ႔အကုန္လုပ္တယ္။
က်ေတာ္ေျပာေနတာနဲ႔တင္ဇာတ္လမ္းက လိုရင္းမေရာက္ေတာ့ဘူးဗ်ာ ကဲဆက္ရေအာင္။
“ေဒါင္ ေဒါင္ ” အစည္းအေဝးထိုင္ဖို႔႐ြာသားေတြကို သူႀကီးက အခ်က္ေပးလိုက္ေသာအသံျဖစ္သည္။
႐ြာသားေတြကလည္းတအိမ္တေယာက္ သူႀကီးအိမ္သို႔ထြက္လာက်ပါတယ္ တခ်ိဳ႕ကေတာ့ ဘာအေရးႀကီးကိစၥမ်ားရွိလို႔လဲေပါ့အခ်င္းခ်င္း တီးတိုးေျပာဆိုေနက်ပါတယ္။
သူႀကီးအိမ္ေရာက္ေတာ့ ေျမကြက္အလြတ္ေလးေပၚမွာ ဖိနပ္ေလးေတြ ဖင္ခုၿပီးထိုင္ ေစာင့္ေနက်ပါတယ္။
မၾကာခင္ ႏႈတ္ခမ္းေမႊးကား ကား နဲ႔ လူႀကီးတဦးေရာက္လာၿပီး “႐ြာသူ ႐ြာသားေတြကို က်ဳပ္ဒီေန႔ေခၚလိုက္ရတဲ့အေၾကာင္းကေတာ့ ႐ြာသစ္တည္ဖို႔ကိစၥဘဲျဖစ္တယ္”။
ထိုခ်ိန္ ႐ြာသားတေယာက္က မတ္တပ္ရပ္လိုက္ၿပီး ဘယ္ေနရာမွာ ႐ြာတည္မွာလဲ သူႀကီးရ က်ေတာ္တို႔ကေကာ ဒီ႐ြာကေျပာင္းရမွာလား။
အယ့္လို လည္းမဟုတ္ေသးဘူး ဖိုးနီရဲ႕ အခုငါတို႔႐ြာသစ္တည္တယ္ ဆိုတာ ငါ့တို႔တိုင္းရင္းသားေတြ က်ယ္က်ယ္ျပန႔္ျပန႔္ေနလို႔ရေအာင္လို႔ပါ မင္းအေစာကေျပာသလို ဒီ႐ြာကေျပာင္းစရာလည္းမလိုပါဘူး ႐ြာသစ္မွာ ေနခ်င္တဲ့သူကေတာ့ သြားေနလို႔ရပါတယ္။
“ဒါဆိုသူႀကီး ေနရာေကာ ေ႐ြးၿပီးၿပီလား”႐ြာသားတေယာက္ရဲ႕အသံျဖစ္သည္။
“ေအး ေ႐ြးၿပီးၿပီကြ တို႔႐ြာရဲ႕ေတာင္ဖ်ားက ေတာ အုပ္ကေလးဘဲ ”
“ဟာ သူႀကီး ျဖစ္ပါ့မလားဗ်ာ ”
“ေဟ ဘာလို မျဖစ္ရမွာလဲကြ”
“အယ့္ေတာ အုပ္ထဲက မၾကာခနဆ္ိူသလို လူေသလိုက္ စုန္းမီးလိုလို သရဲမီးလိုလို ေတြလည္း တတ္လာလိုက္နဲ႔ဗ်ာ သူႀကီးရယ္တျခားေနရာျပန္ ေ႐ြးလိုက္ပါလား” ဖိုးနီရဲ႕စကားသံျဖစ္သည္။
“ဟာ ဘယ္ျဖစ္မလဲကြ အခုေတာ့မွ ၿမိဳ႕ပိုင္မင္း ကဒီေနရာဘဲ႐ြာ သစ္တည္ဖို႔ အမိန႔္ခ်ထားတာကြ ဖိုးနီရ ”
“ဒါဆိုလည္း မတတ္ႏိုင္ဘူးေလ သူႀကီးရယ္ ဘယ္ခ်ိန္စမွာလဲ ႐ြာတည္ဖို႔က ”
“မနက္ျဖန္ စမယ္ တအိမ္တေယာက္ ေတာရွင္းဖို႔လိုက္ရမယ္ မလိုက္တဲ့အိမ္က ဒဏ္ခတ္ခံရမယ္ က်ဳပ္ေျပာခ်င္တာဒီေလာက္ပါဘဲ အားလုံးျပန္ႏိုင္ပါၿပီ ”
႐ြာသားေတြလည္း တေယာက္တေပါက္နဲ႔အိမ္ကိုျပန္သြားက်ပါတယ္။
ေနာက္ေန႔ေရာက္ေတာ့ တအိမ္တေယာက္ ဓားကိုယ္စီကိုင္ၿပီးေတာ့ ေတာရွင္းဖို႔ သူႀကီးအိမ္သို႔ လူလာစုက်ပါတယ္။
လူေတြစုံေလာက္ၿပီဆိုေတာ့မွ သူႀကီကလည္း သြားက်မယ္ ေဟ့ ဆိုၿပီး ႏွလုံးျပဴးေသနတ္ကိုလြယ္ ကာ ေရွ႕ကေန ဦးေဆာင္ၿပီးထြက္သြားပါတယ္။
ဒီလိုနဲ႔ နာရီဝက္ေလာက္ေလွ်ာက္လိုက္ေတာ့ ေတာ အုပ္ကေလးရဲ႕အစပ္ကို ေရာက္လာပါတယ္။
သူႀကီးက အသင့္ယူလာတဲ့ ကန္ေတာ့ပြဲနဲ႔ဖေယာင္းတိုင္ အေမႊးတိုင္တို႔ကို ထြန္းလိုက္ၿပီ း ေတာပိုင္ ေတာင္ပိုင္ မ်ားကို ခြင့္ေတာင္းပါတယ္ ၿပီးေတာ့ ႐ြာသားေတြကို သစ္ပင္ေတြကို စခုတ္ခိုင္းလိုက္ပါတယ္။
သူႀကီးဆိုၿပီး ေအးေဆးထိုင္ေနမယ္မထင္နဲ႔ သူကိုယ္တိုင္ ေတာ ခုတ္ဓားနဲ႔ ဝင္ ခုတ္ေနတာပါ ဒါက ႐ြာသားေတြရဲ႕စည္းလုံးညီၫြတ္မႈကိုျပသလည္းျဖစ္ပါတယ္။
သစ္ပင္ေတြခုတ္ ရွင္းတာ ပထမတရက္ ေအးေဆး ုတိယတရက္လည္း ေအးေဆး တတိယရက္လည္းေရာက္ေတာ့။
“ဗ်ိဳ႕သူႀကီး ဒီမွာ လာၾကည့္ပါဦးဗ် ေစတီပ်တ္တဆူဘဲ ” ႐ြာသားတဦးရဲ႕အသံေၾကာင့္တျခား႐ြာသားေတြေရာ သူႀကီးပါ ထို႐ြာသားနားသို႔ လာက်ပါတယ္။
သူ႔ႀကီးက “ဟုတ္သကြ ေစတီပ်တ္တဆူဘဲ ငါတို႔႐ြာသားေတြ နဲ႔ထိုက္လို႔ဖူးရတာေနမ “ဆိုၿပီး သူႀကီးက ထိုင္ကန္ေတာ့ေတာ့ ႐ြားသားေတြလည္း လိုက္ကန္ေတာ့က်ပါတယ္။
ထိုခ်ိန္ ေက်ာ္ႀကီးက “ဗ်ိဳ႕သူႀကီးဒီဘက္မွာ လည္းဘီလူး႐ုပ္ႀကီးဗ် တကယ့္အသက္ဝင္ေနတဲ့အတိုင္းဘဲ ”
“ေအးကြာ ဒီေစတီ ေလးက ေရွးေခတ္ မင္းေတြတည္သြားတာ ျဖစ္ေလာက္တယ္ ဘီလူး႐ုပ္ကလည္း လက္ယာေျမာက္တယ္ အသက္ဝင္ေနတဲ့အတိုင္းဘဲ ”
“ဟုတ္တယ္ဗ် သူႀကီး က်ေတာ္ေတာင္ ၾကည့္ရင္းနဲ႔ေၾကာက္လာၿပီ “႐ြာသားတဦးက ေျပာလိုက္ေသာစကားသံျဖစ္သည္။
သူႀကီးကလည္း “ေအးကြာ တို႔ေတြဒီေန႔ အပင္ေတြဆက္မရွင္းက်ေတာ့ဘဲ ေစတီေလး ကို ႐ုပ္လုံးေပၚလာေအာင္ ၿခံဳေတြႏြယ္ေတြခုတ္က်ရေအာင္ ”
သူႀကီးရဲ႕စကားေၾကာင့္႐ြာသားေတြလည္း ဓားေတြကိုယ္စီျပန္ကိုင္လိုက္ၿပီး ေစတီေလး ဝန္းက်င္ ကို ရွင္းလင္း က်ပါေတာ့တယ္။
ထိုသတင္းကား တျခား႐ြာရွိ သိုက္ဆရာ ဦးဖုန္းေမာင္ နားထဲသို႔ ေရာက္သြားပါတယ္ ဦးဖုန္းေမာင္ကလည္း သူတူးလို႔မရတဲ့သိုက္ဆိုတာ မရွိဘူး။
သူတပည့္ ဇာနည္ နဲ႔ညိဳႀကီးကို ေခၚလိုက္ပါတယ္။
“ဆရာႀကီး က်ေတာ္တို႔ကိုေခၚတယ္ဆို ဘာ ခိုင္းစရာရွိလို႔ပါလဲ ”
“သိုက္ တခု ေတြ႕ထားတယ္ ဟိုဘက္႐ြာက ေတာ အုပ္ထဲက ေစတီ ျပတ္တခုမွာ အယ့္တာ သိုက္တူးဖို႔ မင္းတ္ု႔ႏွစ္ေယာက္အကူအညီလိုတယ္ ”
“ဒါမ်ား ဆရာႀကီးရယ္ ႀကိဳက္တဲ့ခ်ိန္ေျပာ ကေတာ္တို႔က လိုက္ၿပီးသားဘဲ ဆရာႀကီးရဲ႕ေက်းဇူးေတြကိုလည္း က်ေတာ္တို႔ဆပ္လို႔မကုန္ပါဘူး ”
“ေအးဒါဆို ေနာက္လကြယ္ေန႔ လုပ္ငန္းစက်မယ္ အသင့္လုပ္ထားက် ”
“ဟုတ္ကဲ့ပါဆရာႀကီး” ဆိုၿပီး ဇာနည္နဲ႔ညိဳႀကီးတို႔ႏွစ္ေယာက္အိမ္သို႔ျပန္သြားပါေတာ့တယ္။
ဟိုဘက္မွာေတာ့ သူႀကီးနဲ႔႐ြာသားေတြက ေတာအုပ္ေလးကို ဆက္ၿပီး မရွင္းေတာ့ဘဲ ေစတီေတာ္ေလးကိုသာ ျပဳျပင္ေနက်ပါတယ္။
တ႐ြာလုံးရဲ႕မ်က္ႏွာ မွာေတာ့ အၿပံဳးကိုယ္စီနဲ႔ ေပါ့ဗ်ာ ထြန္းေမာင္တေယာက္ ဘီလူး႐ုပ္ႀကီးနားသို႔ကပ္သြားၿပီး။
“ေအာင္မေလး ဗ် “ဆိုၿပီး အက်ယ္ႀကီးေအာ္ လိုက္ပါတယ္ သူႀကီးေကာ ႐ြာသားေတြပါ ေရာက္လာၿပီး။
“ဟိတ္ေကာင္ ထြန္းေမာင္ ဘာေတြ႕လို႔လဲကြ ”
စကားသံထစ္ထစ္ျဖင့္ !”သ သႀကီး ဘီ ဘီလူး႐ုပ္ႀကီးက မ်က္ေတာင္ခတ္တယ္ဗ် ”
“ဟာ မျဖစ္ႏိုင္တာကြာ ႐ုပ္တုႀကီးဘဲ ဘယ္လို မ်က္ေတာင္ခတ္ႏိုင္မွာလဲ ”
“က်ေတာ္ ေသခ်ာ ေတြ႕လိုက္တာပါ မယုံရင္ သူႀကီး တို႔ၾကည့္ ၾကည့္လိုက္ေလ ”
ဟုတ္တယ္ဗ် ထြန္းေမာင္ေျပာတဲ့အတိုင္းဘဲ ဘီလူး႐ုပ္ႀကီး ကမ်က္ေတာင္ခတ္ေနပါတယ္။
သူႀကီးက “ဟာ ဟိတ္ေကာင္ေတြ ဒီဘုရားက အေတာ္တန္ခိုးႀကီးတယ္ ေနာ္ အမွား မလုပ္မိေစနဲ႔ အေပါ့အပါးသြားရင္ေတာင္ အရင္ဆုံးခြင့္ေတာင္းၿပီးမွ သြားက် ”
“.ဟုတ္ကဲ့ပါ သူႀကီး က်ေတာ္တို႔လည္းေၾကာက္လာၿပီ ျပန္ရေအာင္သူႀကီးရယ္”
“ေအးေလ ဒါဆိုလည္း ျပန္က်တာေပါ့ ”
ဆိုၿပီးအိမ္ကို အျမန္ ေလွ်ာက္လာခဲ့က်ပါတယ္။
လကြယ္ေန႔မတိုင္ခင္ ေရွ႕တရက္က သူႀကီးတ္ု႔အဖြဲ႕ ေတာ ခုတ္ဖို႔ဆင္းေတာ့ ဘီလူး မ်က္ လုံးကေန ေသြးေတြစီးက်ေနတာကိုေတြ႕လိုက္ရပါေတာ့တယ္။
ထိုေန႔က ဆရာေတာ္ ဘုရားလည္း ပါလာခဲ့ပါတယ္ ဆရာေတာ္က ဘီလူး႐ုပ္ေဘးနားသို႔ကပ္သြားကာ
“ဘီလူးမ်က္လုံးက ေသြးမ်က္ရည္ က်တယ္ဆိုေတာ့ ဒါမေကာင္းတဲ့နိမိတ္ဘဲ ဒီေနရာမွာေတာ့ တခုခုျဖစ္လိမ့္ဦးမယ္ ဒကာတို႔”
ဆရာေတာ္ရဲ႕စကားေၾကာင့္ အကုန္လုံးထိတ္လန႔္သြားက်ပါတယ္။
ထိုေန႔ က အလုပ္ကိုေသခ်ာ မလုပ္ႏိုင္ဘဲ စိုးရိမ္စိတ္ေတြႀကီးစိုးေနခဲ့ပါတယ္ ဆရာေတာ္က ေတာ့ ေမတၱာသုတ္ကို ႐ြတ္ဖတ္ေနတာေပါ့ဗ်ာ။
႐ြာသားမ်ား အိမ္သို႔ေရာက္ေသာ္လည္း ထိုအေၾကာင္းကို ဇနီးမယားေတြ ဆီ ျပန္ေျပာ ျပက်ပါတယ္ မိန္းမသားေတြကလည္း အေတာ္ေလးကို ထိတ္လန႔္သြားက်ပါတယ္။
ဒီေန႔ လျပည့္ေန႔ သိုက္ဆရာ ဖုန္းးေမာင္တို႔သုံးေယာက္အႀကံရွိသူပီပီ ဟိုဘက္႐ြာက အမ်ိဳးအိမ္ကို ေန႔လည္တည္းက သြား ၿပီး တည္းခိုလိုက္က်ပါတယ္။
လိုအပ္တဲ့ပစၥည္းေတြယူၿပီး ေတာ့ ည ၁၁ နာရီေလာက္မွာ တည္းတဲ့အိမ္ကေနထြက္ခဲ့က်ပါတယ္။
ေစတီ ပ်တ္ကေလးသို႔ေရာက္ေသာအခါ ႀကိဳးျဖင့္ စည္း ခ်က္ ခ်လိုက္ပါတယ္ ေလးေထာင့္ပုံ သဏၭာန္ ၿပီးေတာ့ ကန္ေတာ့ပြဲတခုေပးၿပီဴး အုန္းသီးေပၚမွာ ဖေယာင္းတိုင္တတိုင္ထြန္းလိုက္ပါတယ္။
ဇာနည္နဲ႔ညိဳႀကီးကေတာ့ ေပါက္ျပားကိုယ္စီ ကို င္ လို႔ ဆရာႀကီး အမိန႔္ေပးတာနဲ႔တူးဖို႔အသင့္လုပ္ေနပါတယ္။
ဦးဖုန္းေမာင္လည္း တူးေတာ့ လို႔ေျပာလိုက္ေရာ ဇာနည္နဲ႔ညိဳႀကီးက အားရပါးရ တူးလိုက္က္က်ပါတယ္။
ဦးဖုန္းေမာင္ကေတာ့ ဂါထာတပုဒ္ကို အဌာန္က႐ိုင္းက်က်႐ြတ္ဖတ္ေနပါတယ္ ည၁၂ ေလာက္ က်ေတာ့ ေျမႀကီးထဲကေန ေ႐ႊ အိုးႀကီးတလုံးေပၚလာပါေတာ့တယ္။
ထို ေ႐ႊအိုးႀကီး ေပၚလာတာနဲ႔တၿပိဳင္နက္ ဘီလူး႐ုပ္ထုႀကီးက လည္း အသက္ဝင္လာခဲ့ပါ တယ္ ဒါေပမယ္ ေ႐ႊအိုးငန္းေနတဲ့ ဦးဖုန္းေမာင္တ္ု႔သုံးေယာက္ကေတာ့ မသိရွာေပ။
ထိုခ်ိန္ ဖေယာင္းတိုင္က ႐ုတ္ တရက္ၿငိမ္းသြားပါတယ္ တဆက္ဆည္းဘဲ သူတို႔ေရွ႕တည္းကို မ်က္လုံးနီနီ ႀကီး နဲ႔အေကာင္ႀကီးတေကာင္ ကပ္လာပါေတာ့။
အနားေရာက္ေတာ့မွ ဘီလူးႀကီး ျဖစ္ေနမွန္းသိ လိုက္ရတာ သူတ္ု႔ေနာက္က်သြားေခ်ၿပီ ဘီလူးရဲ႕ သံလ်က္ဖ်ားမွာ လူသုံးေယာက္ အသက္ေပးလိုက္ရေလၿပီ။
ေ႐ႊအိုးႀကီးလည္း ေျမႀကီးထဲသို႔တျဖည္းျဖည္းျပန္ဝင္သြားပါေတာ့တယ္ ထိုအခါမွ ဘီလူးႀကီးလည္း မူလေက်ာက္႐ုပ္ႀကီးအသြင္သို႔ကူးေျပာင္းသြားပါေတာ့တယ္။
မနက္ေရာက္ေတာ့ သူႀကီးအဖြဲ႕ ေတာခုတ္ဖို႔လာရင္းနဲ႔ေစတႌေလးေဘးနားမွာ လူသုံးေယာက္ရဲ႕အေလာင္းကိုေတြ႕ေခ်ၿပီ။
ၿပီးေတာ့လည္း ဘီလူးရဲ႕သံလ်က္မွာလည္း ေသြးစြန္းေနတာကို ပါအားလုံးျမင္လိုက္ရေတာ့ ဟာခနဲ ဟကခနဲျဖစ္သြားက်ပါတယ္။
တေန႔ေသာ ညမွာ သူႀကီး အိမ္မက္ထဲသို႔ဝတ္ျဖဴစင္ၾကယ္နဲ႔ဘိုးေတာ္တဦးေရာက္လာၿပီး။
“ငါ့ေျမး ေတာအုပ္ကေလးထဲက ေစတီေလးကို အသစ္ျပန္ မြမ္းမံလိုက္ပါ ငါ့ေျမးတို႔႐ြာအတြက္ ေကာင္းက်ိဳးေတြအမ်ားႀကီး ရလာလိမ့္မယ္ “လို႔ေျပာၿပီး ေပ်ာက္ကြယ္သြားပါတယ္။
သူႀကီၚလည္း ထိုအိမ္မက္ေၾကာင့္ ႐ြာသားေတြနဲ႔တိုင္ပင္ၿပီး ေစတီ အေဟာင္းေ လးကို ငုံလိုက္ၿပီး ကိုးေတာင္ျပည့္ ေစတီေတာ္ျမတ္ႀကီးကိုတည္ထားလိုက္က်ပါတယ္။
ထိုေစတီေလး ၿပီးတာနဲ႔ ႐ြာ ကေလးက လူေတြက ေကာင္းျခင္းမ်ားစြာခံစားက်ရပါေတာ့တယ္။
ယခုအခါ ထိုေစတီေလးရဲ႕အမည္မွာ ျပည္လုံးခ်မ္းသာ ကြၽန္းဦး ဆုေတာင္းျပည့္ေစတီေတာ္အျဖစ္ ယေန႔တိူင္တည္ရွိေနပါေသးသည္။
စာဖတ္သာအေပါင္း မဂၤလာရွိေသာ အခ်ိန္ေတြပိုင္ဆိုင္ႏိုင္က်ပါေစ။
Hello Myanmar
No comments:
Post a Comment