လႈိင္ျမစ္အတြင္း---။
အခ်ိန္အားျဖင့္ နံနက္ ၂ နာရီခန္႔။
ေရွ႕တူ႐ူ ဆယ္ေပေက်ာ္သည္ႏွင့္ ဘာကိုမွ် သဲသဲကြဲကြဲ မျမင္ရ။ အေအးဓာတ္ႏွင့္အတူ ျဖဴလႊလႊႏွင္းမႈန္တို႔က ပတ္ဝန္း က်င္ကို လႊမ္းၿခံဳထားသည္။ ျမစ္လယ္ဟိုအေဝးဆီတြင္ ရပ္နားေန ေသာ သေဘၤာဆီက မီးေရာင္တို႔က မႈန္ပ်ပ်။
ဗဟိုစံျပငါးေစ်းႀကီး
သို႔ေသာ္ စက္တပ္သမၺန္ငယ္မ်ားဆီမွ တ႐ုတ္နီအင္ဂ်င္ စက္သံႏွင့္အတူ လက္ႏွိပ္ဓာတ္မီးသဖြယ္ စူးရွရွည္လ်ားေသာ အလင္းတန္းတို႔က ျမစ္ျပင္တစ္ေလွ်ာက္ ဟိုမွ သည္မွ ၾကားေနရ၊ ျမင္ေနရသည္။ သူတို႔အားလံုး ဦးတည္ရာမွာ ဗဟိုစံျပ ငါးေစ်းႀကီး ရွိရာ ကမ္းနားေစ်း ေက်ာက္တံတား ဆိပ္ဆီသို႔ ျဖစ္သည္။
ၾကည့္ျမင္တုိင္ ဗဟိုစံျပငါးေစ်းႀကီးမွာ ၂၄ နာရီပတ္လံုး အေရာင္းအဝယ္ရွိသည္ဆိုေသာ္လည္း နံနက္ ၂ နာရီႏွင့္ နံနက္ ၆ နာရီအတြင္းသာ အေရာင္းအဝယ္အစည္ကားဆံုးအခ်ိန္ ျဖစ္သည္။
ထို႔အတြက္ တစ္ဖက္ကမ္းရွိ ၿမိဳ႕နယ္၊ ရပ္ကြက္ ေစ်း အသီးသီးဆီသုိ႔ ငါးေရာင္းသူမ်ား၊ ေစ်းႀကီး အတြင္း ငါးေတာင္းထမ္းသူ၊ ငါးလွည္းဆြဲသူ၊ ဒိုင္ လုပ္သား၊ ငါးျခစ္သူမ်ားႏွင့္ စက္တပ္သမၺန္ေမာင္းသူတို႔က စက္သံႏွင့္ အလင္းတန္းတို႔ကို အားျပဳ၍ အရဲကိုး သြားေန ၾကျခင္းျဖစ္သည္။ အေမွာင္ကိုလည္း မေၾကာက္၊ သမၺန္ေမွာက္ မွာကိုလည္း မေၾကာက္၊ သူတို႔အတြက္ ဝမ္းစာအေရးကလြဲ၍ ဘာမွအေရးမႀကီး၊ အေရးႀကီးသည္က ေစ်းႀကီးအတြင္းဆီသို႔ အခ်ိန္မီေရာက္ဖို႔အေရးသာ ျဖစ္သည္။
လႈိင္ျမစ္ျဖတ္တံတား
ဤသည္က တစ္ေန႔ အလုပ္မဟုတ္ နိစၥဓူဝျဖစ္သည္။ ထို႔အတြက္ သူတို႔အားလံုး ေမွ်ာ္လင့္ေနသည္က အိပ္မက္သဖြယ္ ေပၚလာလိုက္၊ ေပ်ာက္သြားလုိက္ျဖစ္ေနေသာ ၿမိဳ႕သစ္စီမံကိန္း ႀကီးမဟုတ္၊ ၾကည့္ျမင္တုိင္ၿမိဳ႕နယ္အတြင္း လႈိင္ျမစ္ကို ျဖတ္သန္း တည္ေဆာက္ေပးမည့္ တံတားႀကီးတစ္စင္းမွ်သာ ျဖစ္သည္။
ေစ်းႀကီးအတြင္း ငါးေတာင္းထမ္းသူ ငါး႐ုံဆိပ္မွ ဦးကုလား က ''အလြန္ခမ္းနားတဲ့ ၿမိဳ႕သစ္စီမံကိန္းႀကီးဆိုတဲ့ အိပ္မက္ထက္ ျမစ္ဟိုဘက္ ဒီဘက္ကို အၲရာယ္မရွိဘဲ၊ အသက္အၲရာယ္လံုၿခံဳ စိတ္ခ်ရတဲ့ တံတားႀကီးတစ္စင္းပဲ အျမန္လိုခ်င္ပါတယ္၊ ဒါက ကြၽန္ေတာ္တစ္ေယာက္တည္းရဲ႕ ဆႏၵမဟုတ္ပါဘူး၊ ဒီဘက္ကမ္း မွာ ေနသူေတြရဲ႕ အမ်ားဆႏၵပါ'' ဟု ရင္တြင္းစကားကို လွစ္ဟ ဖြင့္ဆိုခဲ့သည္။
ရပ္ကြက္ႀကီးေလးရပ္ကြက္
ၾကည့္ျမင္တုိင္ၿမိဳ႕နယ္အတြင္း လႈိင္ျမစ္တစ္ဖက္ကမ္းတြင္ ေက်းရြာေပါင္း ၁၁ ရြာရွိသည္။ ¤င္းတို႔ကို ေပါင္းစု၍ ရပ္ကြက္ႀကီး ေလးရပ္ကြက္အျဖစ္ ျပန္လည္ဖြဲ႕စည္းေပးခဲ့သည္။ ဦးျမ - ဆိပ္ႀကီး - ငါးစင္ရပ္ကြက္ ၊ စက္ဆန္း - ေအာက္႐ုံ - အလတ္ - ေခ်ာင္း ရပ္ကြက္ ၊ စက္ကေလး- ေအးရြာ (အေရွ႕) - ဘလုတ္ညြန္႔ ရပ္ကြက္ႏွင့္ ဝါး႐ုံဆိပ္ -ေအးရြာ(အေနာက္) ရပ္ကြက္တို႔ျဖစ္သည္။ အိမ္ေျခအားျဖင့္ ၈ဝဝဝ ခန္႔၊ လူဦးေရအားျဖင့္ ၄ဝဝဝဝ ခန္႔ စုစည္းေနထုိင္ရာ ရပ္ဝန္းျဖစ္သည္။
သူတို႔အားလံုး၏ ဝမ္းစာေရးႏွင့္ စီးပြားေရးမွာ ၾကည့္ျမင္ တုိင္ ၿမိဳ႕ျပတစ္ဖက္ကမ္းဆီမွ အျခား အျခားေသာ ေနရာမ်ားဆီ သုိ႔သာ ျဖစ္သည္။ လမ္းပန္းဆက္သြယ္ေရးက အျမင္နီးလ်က္ ျမစ္ခရီးက ျခားေနခဲ့သည္။
၂ဝ၁၅ ခုႏွစ္ ေဖေဖာ္ဝါရီ ၁၆ ရက္ ည ၇ နာရီခြဲခန္႔---။ တစ္ ေယာက္ေသာသူ၏။ ''မီး-မီး-မီး''ဆိုေသာ အသံက ဘလုတ္ ညြန္႔ရြာအတြင္းမွ ထြက္ေပၚလာခဲ့သည္။ အသံ၏ အဆံုးဝယ္ မီးရွိန္၊ မီးညြန္႔တို႔က တစ္ရွိန္ထိုး ထုိးတက္လာခဲ့သည္။ ရြာအတြင္း ကိုယ္လြတ္႐ုန္း ေျပးထြက္လာသူ၊ ျမင္ရာကို တစ္ပိုင္တစ္ႏိုင္ သယ္ပိုးလာသူတုိ႔ျဖင့္ ႐ုတ္႐ုတ္သဲသဲျဖစ္သြားခဲ့သည္။
သတင္းရသည္ႏွင့္ ၿမိဳ႕နယ္စံုမွ မီးၿငႇိမ္းသတ္ေရးယာဥ္မ်ားက သတိေပးသံႏွင့္အတူ ေရာက္ရွိလာၾကသည္။ သို႔ေသာ္ သူတို႔အား လံုး ေရွ႕ဆက္မတိုးသာ၊ ကမ္းနားေစ်းေရွ႕ ေက်ာက္တံတားဆိပ္ အနီးတြင္သာ ရပ္တန္႔ေနရသည့္ လႈိင္ျမစ္ႀကီးက အဆီးအတား ျဖစ္ေနသည္။
ဟိုဘက္ကမ္းဆီမွ မီးေတာက္ မီးညြန္႔မ်ားကို သည္ဘက္ ကမ္းဆီမွ အထင္းသားျမင္ေတြ႕ေနရၿပီး မီးညြန္႔မွ မီးပြားမ်ားက ေလအေဝွ႔ဝယ္ ခုန္ခုန္ကူးေနၾကသည္။
အခ်ိန္မ်ားအလဟႆျဖစ္
မီးသတ္တပ္ဖြဲ႕ဝင္မ်ား ေမွာင္ႏွင့္မည္းမည္း အရဲစြန္႔ၾကရၿပီး မီးသတ္ရန္ အေပါ့စား မီးသတ္စက္မ်ား၊ ပိုက္လိပ္မ်ားကို ကိုယ္စီ သယ္ေဆာင္၍ သမၺန္ငယ္မ်ားျဖင့္ ျမစ္ျပင္ကို ျဖတ္သန္းၾကၿပီး စကၠန္႔ႏွင့္အမွ် အေရးႀကီးေသာ အခ်ိန္ဝယ္ ေႏွာင့္ေႏွးခဲ့ၾကရ သည္။ အခ်ိန္မ်ားအလဟႆ ျဖစ္ခဲ့ရသည္။
ဝါးအိမ္၊ သစ္သားအိမ္မ်ား အမ်ားစုျဖစ္သည့္အတြက္ မီးသတ္တပ္ဖြဲ႕ဝင္မ်ား ေရာက္သည့္အခ်ိန္၌ အေတာ္မ်ားမ်ား ကို ''အဂၢိေတာဝါ'' ဆိုေသာ မီးေဘးက အႏိုင္ယူထားၿပီး ျဖစ္သည္။ ထို႔ထက္ ပိုဆိုးသည္က ''မီးေလာင္ရာေလပင့္'' ဆိုသကဲ့သို႔ ေလာင္အားေကာင္းေနေသာမီးကို ေလက ေျမႇာက္ ထိုးပင့္ေကာ္ အားေပးေနခဲ့သည္။ တိုက္သည့္ေလမွာ ကမ္းနား ျမစ္ဘက္ျခမ္းဆီသို႔မဟုတ္ေပ။ ရြာအတြင္းဘက္ဆီသို႔ ျဖစ္သည္။
အခ်ိဳ႕ေသာ မီးၿငႇိမ္းသတ္ေရးယာဥ္မ်ားက လႈိင္သာယာဘက္ ဆီမွ ဝင္ေရာက္ရန္ ႀကိဳးပမ္းခဲ့ၾကသည္။ ခရီးကေဝးသည့္အျပင္ လမ္းခရီးတစ္ေနရာ၌ မီးသတ္ယာဥ္၏ ဝန္ကိုမခံႏိုင္၍ တံတား တစ္စင္းက်ဳိးသြားခဲ့သည္ဟု လူမႈကြန္ရက္စာမ်က္ႏွာ၌ တစ္ခ်ိန္ တည္း သတင္းတက္လာခဲ့သည္။
ထိုစဥ္က မီးသတ္တပ္ဖြဲ႕ဝင္တစ္ဦး၏ ေျပာစကားသံက ယေန႔ထက္တုိင္ နားထဲဝယ္ ၾကားေယာင္ေနဆဲျဖစ္သည္။ ''အကယ္၍သာ ဒီလိုေနရာမ်ဳိးမွာ ျမစ္ကူးတံတားသာရွိခဲ့ရင္ အခုလို ဆံုး႐ႈံးမႈေတြ မ်ားျပားမွာ မဟုတ္ဘူး'' ဟု ---။
ျမစ္ကူးတံတားႀကီး ငါးစင္းပါဝင္ေသာ ၿမိဳ႕သစ္စီမံကိန္းႀကီး ကို ယခင္အစိုးရလက္ထက္ စီစဥ္မႈမ်ားရွိခဲ့ဖူးသည္။ ယေန႔ ကာလတြင္ စီစဥ္မႈမ်ားကိုလည္း ၿမိဳ႕နယ္လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ မ်ားဆီက ထပ္မံၾကားသိေနရသည္။
ဤသို႔ ေျပာေနၾကဆဲ၊ ၾကားေနရဆဲမွာပင္ ၂ဝ၁၈ ခုႏွစ္ အစ ဇန္နဝါရီ ၂၄ ရက္ ည ၁ဝ နာရီခန္႔တြင္ စက္ဆန္း - ေအာက္ ႐ံု - အလတ္ေခ်ာင္းရပ္ကြက္ - ေအာက္႐ုံအပိုင္တြင္ မီးေလာင္မႈ ထပ္မံျဖစ္ပြားခဲ့ရျပန္သည္။
ကံတရားက ေဖးကူ
မီးသတ္တပ္ဖြဲ႕ဝင္မ်ားက အေပါ့စားမီးသတ္စက္ငယ္မ်ား၊ မီးသတ္ပိုက္လိပ္ကိုယ္စီ သယ္ေဆာင္၍ ေမွာင္ႏွင့္မည္းမည္း မွာပင္ စက္တပ္သမၺန္ငယ္မ်ားျဖင့္ ျမစ္ျပင္ကို ျဖတ္သန္း၍ ၿငႇိမ္း သတ္မႈျပဳေပးခဲ့ရျပန္ပါသည္။ ဤအႀကိမ္တြင္ ကံတရားက မိမိ ဘက္က ေဖးကူေပးသည့္အတြက္ ဂုိေဒါင္တစ္လံုးႏွင့္ အိမ္ေလး လံုးသာ ဆံုး႐ႈံးမႈျဖစ္ခဲ့ရသည္။
ဘလုတ္ညြန္႔မွ ဦးစန္းလြင္က ''တကယ္လို႔သာ တစ္ဆု တည္းေသာ ဆုကိုေတာင္းပါဆိုရင္ ၿမိဳ႕နယ္အတြင္း လႈိင္ျမစ္ကူး တံတားတစ္စင္းပဲ အျမန္ဆံုးလိုခ်င္ပါတယ္၊ ဒါမွ ေန႔စဥ္ သမၺန္နဲ႔ ကူးေနရတဲ့ဘဝ၊ မီးေလာင္လို႔မွ ကူမယ့္သူရွိၿပီး အျမန္ဆံုးေရာက္ မလာႏိုင္တဲ့ ဘဝေတြက အျမန္ဆံုးလြတ္ေျမာက္ခ်င္ပါၿပီ၊ ေနာက္ တံတားႀကီးရွိလာမယ္ဆိုရင္ ဒီဘက္ကမ္းမွာေနရတဲ့ ျပည္သူ ေတြရဲ႕ စီးပြားေရး၊ က်န္းမာေရး၊ ပညာေရး၊ လူမႈေရး အျဖာျဖာ ကလည္း အမ်ားႀကီးေျပာင္းလဲလာႏိုင္ၿပီး တစ္ၿမိဳ႕တည္းေနၿပီး တစ္ျမစ္ျခားလုိ႔ မတူညီတဲ့ လူမႈဘဝေတြ ပိုၿပီး ျမင့္မားလာႏိုင္ မယ္လို႔လည္း ယံုၾကည္မိပါတယ္''--- ဟု ေျပာျပေလသည္။ တင္ဝင္းေလး(ၾကည့္ျမင္တိုင္)ျမန္မာ့အလင္း
No comments:
Post a Comment