အလုပ္လုပ္တယ္ဆိုတာ အေတြးကစပါတယ္။ အဲဒီအေတြးလြဲလို႔ကေတာ့ အလုပ္လဲလြဲေတာ့တာပါပဲ။ အေတြးမွန္ဖို႔ကလည္း ေတာ္ေတာ္အေရးႀကီးပါတယ္။ ကိုယ့္ပတ္၀န္းက်င္၊ ကိုယ့္ေမြးရပ္ စတာေတြကလည္း ကိုယ့္ရဲ႕ ေတြးေခၚပံုအေပၚမွာ လႊမ္းမိုးမႈ အတိုင္းအတာတစ္ခုအထိရွိပါတယ္။ အရပ္ေဒသတစ္ခုရဲ႕ အမွန္တရားက တစ္ျခားအရပ္ေဒသမွာ အမွားျဖစ္ေနတတ္ၿပီး၊ မွားတယ္ထင္တာကေတာ့ အမွန္ျဖစ္ေနျပန္ပါေရာ။
ဒီလိုအေတြးမ်ိဳးကေတာ့ စိတ္ခ်ရတဲ့အမွန္တရားမျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး။ တစ္ကမၻာလံုးနဲ႔ယွဥ္ၿပီး၊ ႏိုင္ငံတကာနဲ႔ ယွဥ္ၿပီး ေယဘုယ်မွန္တယ္ဆိုမွပဲ ဘ၀အတြက္ တကယ္အသံုးတဲ့မွာပါ။ အေတြးေခ်ာင္ပိတ္ေနသူ၊ ဂ်ီးပိတ္ေနသူဆိုတာမ်ိဳးေတြကေတာ့ မႈိင္းတိုက္ခံထားရတဲ့လူေတြပါ။ ဥပမာ ဘာသာေရးမႈိင္းမိေနရင္ တကယ့္ေလာကသဘာ၀ကို မျမင္တတ္ေတာ့ပါဘူး။
ဥပမာအားျဖင့္ မီးဆိုတာကိုင္မွေတာ့ ပူကိုပူမွာပါပဲ။ ဘယ္ႏိုင္ငံသားကိုင္ကိုင္၊ ဘယ္အရပ္မွာကိုင္ကိုင္ မီးကိုင္ရင္ေတာ့ ပူမွာပါပဲ။ သို႔ေသာ္လည္းပဲ ဘာသာေရးမႈိုင္းတစ္ခုေၾကာင့္ မီးကိုကိုင္ၾကည့္ခိုင္းၿပီး ယံုၾကည္ခ်က္ေၾကာင့္ပူတယ္ဆိုရင္ေတာ့ ရယ္စရာျဖစ္သြားပါလိမ့္မယ္။ ဒါဟာ အေပၚလြင္ဆံုး ဥပမာကို ေပးတာပါ။ တကယ့္လက္ေတြ႕ဘ၀ထဲမွာ အဲဒီထက္ ရယ္စရာေကာင္းတဲ့ အေတြးအေခၚေတြရွိေနတတ္တာ ေတြ႕ရမွာပါ။
လူကိုေပါင္းရင္ေတာင္ ကိုယ့္မွာအသံုးခ်ဖို႔ ဦးေႏွာက္ရွိေနတာပဲ။ အဲဒီဦးေႏွာက္ေလး နည္းနည္းသံုးေပးပါလို႔ မွာပါရေစ။ ဘ၀က လူေပါင္းမွားလို႔ ရစရာမရွိေအာင္ စုတ္ျပတ္သြားကာမွ သူ႕ေၾကာင့္ဆိုၿပီး လက္ညိွဳးထိုးတာကေတာ့ ကိုယ့္ဖာသာေခ်ာက္ထဲခုန္ခ်ၿပီး အနားကလူ ဆြဲမထားလို႔လို႔ အျပစ္တင္ေနတဲ့ လူတစ္ေယာက္လိုျဖစ္ေနမွာေပါ့။
အခြင့္အေရးေတြ၊ အခ်ိန္ေတြရွိတုန္းက ေလာကကိုေလ့လာဖို႔မႀကိဳးစားခဲ့ေတာ့ သူမ်ားေျပာသမွ်ပဲ ယံုေနရတဲ့ဘ၀ေတြက သနားစရာပါ။ လိမ္ခ်င္တဲ့သူ၊ မႈိင္းတိုက္ခ်င္တဲ့သူေတြကလည္း အဲဒီသနားစရာ လူသားေတြကိုမွ ပစ္မွတ္ထားတာေလ။ ျမင္ေနၾကားေနရတာ စိတ္မခ်မ္းသာစရာေတြခ်ည္းပါပဲ။ စကားလံုးအႀကီးႀကီးေတြေျပာၿပီး လူေတြကို မႈိင္းတိုက္၊ ေစာဒကတက္သူ သူ႕ရန္သူ ဆိုတဲ့အေတြးအေခၚနဲ႔ လူေတြက ဆြယ္၊ က-ႀကီးကို ထပ္ခါထပ္ခါ အခါတစ္ေသာင္းေရးရင္ အဲဒီ က-ႀကီးက ဗ်ိဳင္းျဖစ္ၿပီး ထပ်ံလိမ့္မယ္ဆိုလဲ ယံုမဲ့သူေတြကလိုက္နဲ႔ ေလာကႀကီး အေတြးဆင္းရဲေတာ့ အေတာ္စိတ္ပ်က္စရာ ျဖစ္ေနပါတယ္။
ဒုကၡေရာက္သူေတြမ်ားေနရျခင္းကေတာ့ အမွန္ကို မေတြးတတ္ျခင္းက တရားခံပါပဲ။ ေတြးႏိုင္ေလာက္တဲ့ အေျခခံ အသိ၊ ဗဟုသုတကလည္း မရွိဘူးေလ။ ဒီဘက္ေခတ္မွာ ၉-တန္း၊ ၁၀-တန္း ေက်ာင္းသား ဟိုက္ၿဒိဳဂ်င္ဓာတ္က ဘယ္လိုသတၱိရွိၿပီး၊ အက္တန္ေတြ ဘယ္လိုဖြဲ႕စည္းတယ္ဆိုတာ၊ Cell ေတြ ဘယ္လိုလကၡဏာရွိတယ္၊ ေလထုဟာ ဘယ္လိုအက်ိဳးျပဳတယ္၊ သစ္ေတာဟာ ဘယ္လိုအက်ိဳးျပဳတယ္ဆိုတဲ့ အေျခခံအသိေတာင္ လက္ေတြ႕မရွိၾကရွာေတာ့ ကိုယ္တိုင္ဘာမွ မေတြးတတ္၊ မထြင္တတ္ပဲ သူမ်ားလိမ္သမွ်ခံၾကရၿပီေပါ့။
ဗမာျပည္ႀကီး ဆင္းရဲေနျခင္းသည္ အေတြးေခါင္၊ အေတြးေခ်ာင္ပိတ္ေနေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ပါေသာေၾကာင့္ ျပည္သူျပည္သားမ်ား လက္ေတြ႕ဆန္ဆန္ ေတြးတတ္၊ ျမင္တတ္ပါေစရန္ ႀကိဳးစားၾကပါလို႔ တိုက္တြန္းလိုက္ပါရေစ။
အားလံုးဆင္းရဲျခင္းကင္းၾကပါေစ။
အရွင္သုစိတၱ (ေမာ္ကၽြန္း)
No comments:
Post a Comment