သီတင္းကြၽတ္လျပည့္

သီတင္းကြၽတ္လျပည့္

သီတင္းကြၽတ္လျပည့္ေန႔ကုိ “အဘိဓမၼာ အခါေတာ္ေန႔” ဟုေခၚဆုိျခင္းကား အမ်ားသိၾက၏။ ဗုဒၶပိဋကတ္ေတာ္၌ ယင္းလျပည့္ေန႔ကုိ “မဟာပ၀ါရဏာေန႔” ဟုေခၚဆုိ၏။

တစ္၀ါတြင္းလုံး တာ၀တႎသာနတ္ျပည္ ပင္လယ္ကသစ္ပင္ေအာက္ ပ႑ဳကမၺလာ ျမေက်ာက္ဖ်ာထက္တြင္ သီတင္းသုံးေတာ္မူလ်က္ ေန႔ညအသံမစဲ အဘိဓမၼာတရားေတာ္ကုိ ေဟာၾကားေတာ္မူၿပီး၍ ၿပီးဆုံးေသာေန႔၊ လူ႔ျပည္သုိ႔ ျပန္လည္သက္ဆင္းေတာ္မူေသာေန႔သည္ သီတင္းကြၽတ္လျပည့္ေန႔ျဖစ္၍ ထုိလျပည့္ေန႔ကုိ ဗုဒၶဘာသာ၀င္တုိ႔က “အဘိဓမၼာ အခါေတာ္ေန႔” ဟုေခၚဆုိၾကျခင္း ျဖစ္ပါသည္။

တစ္၀ါတြင္းလုံး အဘိဓမၼာတရားေတာ္ကုိ ေဟာၾကားေတာ္မူေသာေၾကာင့္ ၀ါတြင္းကာလေန႔မ်ားသည္ အဘိဓမၼာအခါေတာ္ေန႔မ်ားသာ ျဖစ္ၾကပါ၏။ ယခင္က ၀ါတြင္း၌က်င္းပၾကေသာ တရားပြဲမ်ားကုိ အဘိဓမၼာတရားပြဲဟု ေခၚဆုိၾကပါသည္။

စာေရးသူတုိ႔ငယ္စဥ္ ဇာတိေညာင္စာေရးရြာတြင္ ၀ါတြင္း ရြာလယ္ ရွင္ေဂါတမဘုရားေပၚ၌ ေန႔တရားပြဲမ်ား က်င္းပၾက၏။ “အဘိဓမၼာတရားပြဲ” ဟုပင္ေခၚဆုိခဲ့ၾကပါသည္။ အဘိဓမၼာတရားကုိ ေဟာၾကားပါမွ ဓမၼကထိက-အစစ္ျဖစ္ေၾကာင္း ပိဋကတ္ေတာ္၌ မိန္႔ဆုိ၏။

အစိေႏၲယ်ျမတ္ဗုဒၶသည္ ဘုရားအျဖစ္သုိ႔ ေရာက္ေတာ္မူၿပီး ေျခာက္ႏွစ္အၾကာသာ ၀တၳိၿမိဳ႕ သရက္ျဖဴကုန္းတြင္ ေရမီးအစုံအစုံေသာ တန္ခုိးျပာဋိဟာတုိ႔ကုိ ျပေတာ္မူၿပီးေနာက္ ခုနစ္၀ါေျမာက္၀ါကုိ ၀ါဆုိရန္ႏွင့္ လူ႔ဘ၀က မယ္ေတာ္ေတာ္စပ္ခဲ့ဖူးေသာ သႏၲဳသိတ နတ္သားအမွဴး႐ွိေသာ စၾက၀ဠာတုိက္တစ္ေသာင္းမွ နတ္ျဗဟၼာအေပါင္းအား အဘိဓမၼာတရား ေဟာၾကားေတာ္မူရန္ တာ၀တႎသာနတ္ျပည္သုိ႔ ၾကြေတာ္မူပါသည္။

ဓမၼတာသိဒၶိ

၁။ မယ္ေတာ္သည္ ဘုရားအေလာင္းကုိ ေမြးဖြားၿပီး ခုနစ္ရက္ေျမာက္ေန႔တြင္ နတ္ရြာစံ ကံေတာ္ကုန္ရျခင္း၊ (ဘုရားအေလာင္း သေႏၶသားကိန္းၿပီးေသာ သားအိမ္၌ ေယာက်္ားတစ္ပါး မသြားလာအပ္ေသာေၾကာင့္ျဖစ္၏၊ ေမြးဖြားၿပီးခ်က္ခ်င္း မယ္ေတာ္သည္ ကံေတာ္ကုန္ျခင္း မဟုတ္ပါ။)

၂။ မယ္ေတာ္သည္ နတ္ရြာစံၿပီးေနာက္ တုသိတာနတ္ျပည္၌ နတ္သားျဖစ္ရျခင္း။

၃။ ဘုရား႐ွင္တုိ႔သည္ ေရမီးအစုံအစုံ တန္ခုိးျပာဋိဟာျပၿပီးေနာက္ မယ္ေတာ္မိနတ္သားအား ေက်းဇူးဆပ္ အဘိဓမၼာတရား ေဟာၾကားေတာ္ရန္ ေရွးဘုရားရွင္တုိ႔နည္းတူ တာ၀တႎသာနတ္ျပည္၌ ၀ါကပ္ေတာ္မူရျခင္း။

၄။ သီတင္းကြၽတ္လျပည့္ေန႔တြင္ နတ္ျပည္မွ သက္ဆင္းေတာ္မူၿပီး သကၤႆနဂုိရ္ၿမိဳ႕တံခါး၌ ပထမဆုံးေသာေျခေတာ္ခ်ရျခင္းတုိ႔သည္ ျဖစ္ရျမဲထုံးစံျဖစ္၏။ ထုိကုိ ဓမၼတာသိဒၶိ-ဟုေခၚဆုိပါသည္။

အဘိဓမၼာ ခုနစ္က်မ္းႏွင့္ ေဟာရက္-
“ဓမၼသင္, ၀ိဘဂၤ ဒြါဒသရက္စီ။
ေျခာက္ရက္ၾကာ က်မ္းဓာတုရယ္နဲ႔
ပုဂၢလာခုနစ္ရက္ ေဟာျမြက္ခဲ့သည္။
ကထာ၀တ္ ရက္ရွစ္ညီ။ ၀ီသာပ ယမုိက္က်မ္း။
ပဥၥ၀ီပ႒ာနရယ္လုိ႔ လ-သုံးလီ မယ္ေတာ္မိနတ္ကုိ ေဟာသည့္ရက္တမ္း”။

(၁) ဓမၼသဂၤဏီက်မ္း ၁၂ ရက္၊ (၂) ၀ိဘင္းက်မ္း ၁၂ ရက္၊ (၃) ဓာတုကထာက်မ္း ၆ ရက္၊ (၄) ပုဂၢလပညတ္က်မ္း ခုနစ္ရက္၊ (၅) ကထာ၀တၳဳက်မ္း ရွစ္ရက္၊ (၆) ယမုိက္က်မ္း ၂၀ ရက္၊ (၇) ပ႒ာန္းက်မ္း ၂၅ ရက္ ဤသုိ႔ အဘိဓမၼာခုနစ္က်မ္းကုိ ၀ါတြင္းသုံးလ ရက္ေပါင္း ၉၀ ၌ေဖာ္ျပပါရက္မ်ားအတုိင္း ဘုရားရွင္ ေဟာၾကားေတာ္မူေၾကာင္းကုိ ေရွးမေထရ္ျမတ္တုိ႔က ဤလကၤာျဖင့္ မွတ္တမ္းတင္ခဲ့ၾက၏။

ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဆြမ္းခံ၀င္ခ်ိန္တြင္ လူ႔ျပည္သုိ႔ သက္ဆင္းေတာ္မူလ်က္ အေနာတတ္အုိင္တြင္ ေရခ်ဳိးသန္႔စင္မူၿပီး ေျမာက္ကြၽန္းသုိ႔ ဆြမ္းခံ၀င္ေတာ္မူ၍ အေနာတတ္အုိင္မွာပင္ ေန႔ဆြမ္းဘုဥ္းေတာ္မူပါသည္။

ဆြမ္းဘုဥ္းေပးၿပီးေနာက္ ေန႔သန္႔ေတာ္မူရန္ စႏၵကူးနံ႔သာေတာသုိ႔ ၾကြတာ္မူ၏။ ဓမၼေသနာပတိ အရွင္သာရိပုၾတာသည္ ၀တ္ႀကီး၀တ္ငယ္ျပဳရန္ ေရာက္လာ၍ တာ၀တႎသာနတ္ျပည္၌ တစ္ေန႔ခ်င္း ေဟာၾကားေတာ္မူေသာ အဘိဓမၼာတရားေတာ္ အႏွစ္ခ်ဳပ္ကုိ နည္းေပးလမ္းျပသကဲ့သုိ႔ ေဟာၾကားေတာ္မူပါသည္။

အရွင္သာရိပုၾတာသည္ သူ႔တပည့္ ရဟန္းငါးရာတုိ႔အား မက်ဥ္းမက်ယ္ တစ္ဖန္ျပန္ေဟာၾကား၏။ ဤသုိ႔ျဖင့္ ထုိ၀ါတြင္းမွာပင္ နတ္ျဗဟၼာတုိ႔အား အဘိဓမၼာကုိ အက်ယ္နည္း၊ အရွင္သာရိပုၾတာအား အက်ဥ္းခ်ဳပ္နည္း၊ အ႐ွင္သာရိပုၾတာက တပည့္ငါးရာအား မက်ဥ္းမက်ယ္ အလယ္အလတ္နည္းအားျဖင့္ ေဟာနည္းသံုးမ်ဳိး ကြဲျပားပါသည္။

ဘုရားရွင္လူ႔ျပည္သုိ႔ ၾကြေတာ္မူေနစဥ္ တာ၀တႎသာနတ္ျပည္၌ ဗုဒၶကုိယ္စားေတာ္ နိမၼိတဘုရားရွင္ကုိ ဖန္ဆင္းကာ အဘိဓမၼာတရားကုိ အစဥ္မျပတ္ေစဘဲ ေဟာၾကားေနခဲ့ပါသည္။

အဘိဓမၼာေဒသနာေတာ္ဟူသည္

၁။ ကုသလာ ဓမၼာ-ကုသုိလ္တရား

၂။ အကုသလာ ဓမၼာ-အကုသုိလ္တရား

၃။ အဗ်ာကတာ ဓမၼာ-ကုသုိလ္၊ အကုသိုလ္မဟုတ္ေသာ ႐ုပ္၊ နိဗၺာန္၊ အမည္နာမ၊ တရားမ်ားဟူ၍ ဤသံုးမ်ဳိးကုိ နည္းေပါင္းမ်ားစြာ၊ အမည္မ်ားစြာျဖင့္ အက်ယ္ခ်ဲ႔ ေဟာၾကားေတာ္မူေသာ တရားျဖစ္ပါသည္။

လကၤာ
ျဖစ္ေသာ္သန္႔ရွင္း၊ အျပစ္ကင္း၍၊ ေကာင္းျခင္းသုခ၊ က်ဳိးေပးက၊ ကုသလ-ဟုေခၚ။
ျဖစ္ေသာ္ညစ္ေထး၊ အျပစ္ေဘးႏွင့္၊ ဆုိး က်ဳိးဒုကၡ၊ ျဖစ္ေပၚက၊ အကုသလ-ဟုေခၚ။

ဓမၼဟူသည္ အသက္ေကာင္၊ လိပ္ျပာေကာင္၊ ၀ိညာဥ္ေကာင္မရွိ၊ ေၾကာင္းက်ဳိးဆက္၍ ေရွးေနာက္စဥ္လ်က္ ျဖစ္တုိင္းပ်က္ေနေသာ သဘာ၀တရားဟူ၏။

မဟာပ၀ါရဏာေန႔-
ဘုရားျမတ္စြာ လက္ထက္ေတာ္အခါက ရဟန္းေတာ္မ်ားသည္ ၀ါဆုိဦးတြင္ ဘုရားရွင္ထံမွ ကမၼ႒ာန္းတရားေတာင္းခံၿပီး မိမိတုိ႔ႏွင့္ အဆင္ေျပသပၸါယမွ်တမည့္ ေတာရေက်ာင္း၊ ေက်းလက္ရြာမ်ားသုိ႔ ၾကြေရာက္သီတင္းသုံးၾကလ်က္ တရားအားထုတ္ေလ့ရွိၾက၏။

ေကာသလတုိင္း၊ ဇနပုဒ္ေက်ာင္းတြင္ ၀ါဆုိၾကေသာ သံဃာမ်ားသည္ စကားမေျပာၾကဘဲ အခ်ိန္ျပည့္ တရားအားထုတ္ၾကမည္။ ေျပာစရာ၊ ဆုိစရာရွိက လက္အမူအယာျဖင့္သာ ျပၾကရန္၊ ေသာက္ေရ,သုံးေရထည့္ရန္၊ ခပ္ရန္ကိိစၥႏွင့္ ဆြမ္းစားေက်ာင္းေ၀ယ်ာ၀စၥ စေသာကိစၥတုိ႔ကုိလည္း အရင္သိသူ၊ အရင္ေရာက္သူက အလုိက္သိစြာျဖင့္ ေဆာင္ရြက္ၾကရမည္-ဟု အခ်င္းခ်င္း ကတိက၀တ္ျပဳလ်က္ ၀ါဆုိသီတင္းသုံးေနထုိင္ၾကပါသည္။

ထုိသံဃာမ်ားသည္ ၀ါကြၽတ္ခ်ိန္၌ ဘုရားဖူးရန္ သာ၀တၳိၿမိဳ႕၊ ေဇတ၀န္ေက်ာင္းေတာ္သုိ႔ ၾကြလာၾက၏။

ဘုရားရွင္က “ရဟန္းတုိ႔၊ ခ်မ္းသာစြာ ၀ါဆုိႏုိင္ခဲ့ၾကရဲ႕လား၊ အခ်င္းခ်င္းေရာ ညီညြတ္ၾကပါရဲ႕လား၊ ဆြမ္းကြမ္းေရာ ျပည့္စုံမွ်တၾကပါရဲ႕လား” ဟု ႏႈတ္ဆက္ေတာ္မူေသာ္-
“မွန္လွပါဘုရား၊ ညီညြတ္ၾကပါသည္၊ ျငင္းခုံျခင္းလည္း မရွိၾကပါ၊ ဆြမ္းကြမ္းလည္း ျပည့္စုံမွ်တပါသည္ဘုရား” ဟုေလွ်ာက္ထားၾကသျဖင့္-
ဘုရားရွင္က “မည္ကဲ့သုိ႔ ညီညြတ္စြာ ေနထုိင္ၾကပါသလဲ”-
“တစ္၀ါတြင္းလုံး အခ်င္းခ်င္း စကားမေျပာၾကဘဲေနၾကပါသည္ ဘုရား”
“ရဟန္းတုိ႔၊ သင္တုိ႔သည္ တိရစၦာန္ေတြလုိ၊ သုိးေတြလုိ၊ ရန္သူေတြလုိ၊ လူအ,ေတြလုိ ေနခဲ့ၾကတာပါကလား” ဟု ျပစ္တင္ေတာ္မူၿပီး ထုိကဲ့သုိ႔ အခ်င္းခ်င္းစကားမေျပာဘဲ မေနအပ္။ ေနေသာ္ ဒုကၠဋ္အာပတ္သင့္၏-ဟု သိကၡာပုဒ္ပညတ္ေတာ္မူသည့္အျပင္ “ရဟန္းတုိ႔၊ ၀ါဆုိၿပီးၾကကုန္ေသာ ရဟန္းဟူသမွ် သီတင္းကြၽတ္လျပည့္ေန႔တြင္ ပ၀ါရဏာျပဳၾကရမည္” ဟုလည္း မိန္႔ေတာ္မူပါသည္။

ပ၀ါရဏာဟူသည္-
၀ါဆုိသံဃာမ်ားအားလုံး သိမ္အတြင္းသုိ႔ စုံညီစြာၾကြေရာက္ၾကလ်က္ ဥာသ္ကမၼ၀ါ စာဖတ္ၾကားçအသိေပးၿပီး တစ္ပါးခ်င္းစီ “အရွင္ဘုရားတုိ႔၊ တပည့္၏အျပစ္ကုိ ျမင္၍ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ၾကား၍ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ယုံမွားသံသယရွိ၍ ေသာ္လည္းေကာင္း ေထာက္ျပေျပာဆုိၾကပါ၊ သံဃာေတာ္ကုိ ဖိတ္မံပါသည္ဘုရား” ဟု ႏႈတ္ျမြက္လ်က္ ဖိတ္မံၾကရပါမည္။ ထုိသုိ႔အခ်င္းခ်င္း အျပစ္ေထာက္ျပ,ေျပာဆုိရန္ ဖတ္ၾကားျခင္းကုိ ပ၀ါရဏာျပဳသည္ဟု ေခၚဆုိပါသည္။ ထုိသုိ႔ပ၀ရဏာျပဳရမည္ေန႔သည္ သီတင္းကြၽတ္လျပည့္ေန႔ျဖစ္၏။ ပူေဇာ္အပ္ျမတ္ေသာေၾကာင့္ “မဟာပ၀ါရဏာ” ဟုေခၚဆုိ၏။

ထုိသုိ႔ သီတင္းကြၽတ္လျပည့္ေန႔တြင္ ပ၀ါရဏာျပဳၿပီး ၀ါဆုိလျပည့္ေက်ာ္တစ္ရက္ အ႐ုဏ္တက္ခ်ိန္၌ သံဃာမ်ား ၀ါဆုိ၀ါကပ္သိကၡာပုဒ္ကုိ ျဖည့္က်င့္ၿပီး၊ ၀ါဆုိၿပီးျဖစ္၍ သီတင္း၀ါလကြၽတ္ေတာ့၏။

အခ်င္းခ်င္းေျပာဆုိသင့္သည္တုိ႔ကုိ ေျပာဆုိၾကပါမွ ညီညြတ္ျခင္းကုိ ျဖစ္ေစႏိုင္သည့္ျပင္ ႀကီးပြားတုိးတက္ျခင္းကုိလည္း ရေစႏုိင္ပါသတဲ့။ အျပစ္ရွိသူမွန္းသိပါလ်က္ မေျပာရဲ, မဆုိရဲျဖစ္ေနၾကလွ်င္၊ မိမိအျပစ္ကုိ ၀န္မခံရဲၾကလွ်င္ “သူ႔ကုိယ္မယုံ၊ ကုိယ့္သူမယုံ” အခ်င္းခ်င္းသံသယတုိ႔ျဖင့္ သင္ပုန္းေခ်ရင္ ၾကားေစ့ေရးကား ေ၀းေနဦးမည္သာ။

ျမင္းမုိရ္ေတာင္မွ ဆင္းသက္ေတာ္မူျခင္းကုိ အေၾကာင္းျပဳ၍ ျမင္းမုိရ္ပြဲ၊ ဆီမီးမ်ားျဖင့္ ႀကိဳဆုိပူေဇာ္ျခင္းကုိ မီးထြန္းပြဲ၊ တာ၀တႎသာနတ္ျပည္႐ွိ စူဠာမဏိေစတီေတာ္အား ရည္မွန္း၍ မီးပုံးပ်ံလႊတ္ပြဲတုိ႔ကား ဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ားပီပီ ၾကည္ညိဳစိတ္ျဖင့္ ေကာင္းမႈကုသုိလ္ျပဳၾကျခင္းပင္ ျဖစ္ပါေၾကာင္း..။

အရွင္ပညာသီဟာဘိ၀ံသ (တရားဦးဓမၼစၾကာ)

Eleven Media Group