စစ္အစိုးရလက္ထက္တြင္ ႏိုင္ငံတကာမွ ပိတ္ဆို႔ထားေသာ္လည္း ေအာက္ေျခမွစ၍ လူတန္းစားအားလံုး စား၀တ္ေနေရး အဆင္ေျပခဲ့ၾကသည္။ အဓိကမွာ အလုပ္အကိုင္အခြင့္အလမ္းမ်ား ျပည္တြင္း၌ ရွိေနေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ ထုိစီးပြားေရး အဆင္ေျပမႈသည္ ဦးသိန္းစိန္အစိုးရလက္ထက္တြင္လည္း ဆက္လက္တည္ၿမဲခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ ယခုအစိုးရလက္ထက္တြင္ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းမ်ား ရပ္တန္႔သည္ကရပ္တန္႔၊ ေလးလံထုိင္းမႈိင္းသည္က ေလးလံထုိင္းမိႈင္းျဖစ္ကုန္သည္။ ထို႔အျပင္ မည္သည့္လုပ္ငန္းလုပ္လုပ္၊ မည္သည့္စီမံကိန္းလုပ္လုပ္ ဖ်က္လိုဖ်က္ဆီးလုပ္လိုေသာ အင္အားစုအဖဲြ႕အစည္းမ်ားက တစ္ေန႔တျခား မ်ားလာသည္။ ထိုအဖြဲ႕အစည္းမ်ားက ျပည္ပမွ အဖြဲ႕အစည္းတခ်ိဳ႕၏ ေထာက္ပံ့ေငြမ်ားျဖင့္ ျပည္တြင္းတြင္ တိုင္းျပည္အတြက္ အက်ိဳးရွိမည့္ စီမံကိန္းလုပ္ငန္းမ်ားကို အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးျပၿပီး ပိတ္ပင္ကန္႔ကြက္ တားဆီးေနသျဖင့္ အစုိးရသစ္အတြက္ လုပ္ရကိုင္ရခက္ခဲလာခဲ့သည္။
တစ္ခ်ိန္တည္းတြင္ ေဒသဆိုင္ရာ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္မ်ားကလည္း သူတို႔ေဒသအတြင္း အေကာင္အထည္ေဖာ္လက္စ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းမ်ား၊ အေျခခံအေဆာက္အအံုေဆာက္လုပ္သည့္ လုပ္ငန္းမ်ားကို အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးျပ ရပ္တန္႔ေစခဲ့သည္။ ေနာက္ဆက္တြဲ အက်ိဳးဆက္ကား ထိုလုပ္ငန္းမ်ားတြင္ မီွခိုလုပ္ကိုင္ေနေသာ အေျခခံလူတန္းစားမ်ား အလုပ္လက္မဲ့ျဖစ္ကုန္ျခင္းပင္ျဖစ္သည္။ ေဘးထြက္ဆိုးက်ိဳးကား တစ္ေန႔လုပ္မွ တစ္ေန႔စားရသူတို႔အတြက္ အလုပ္လက္မဲ့ျဖစ္လာေသာအခါ မထူးဇာတ္ခင္းၿပီး ရာဇ၀တ္မႈမ်ား က်ဴးလြန္ျခင္းပင္ ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ရာဇ၀တ္မႈမ်ား ျမင့္တက္လာသလို ေငြလြယ္လြယ္ရေသာ မူးယစ္ေဆး၀ါး ေရာင္း၀ယ္ေရး လုပ္ငန္းက တျဖည္းျဖည္း ႀကီးထြားလာေတာ့သည္။
အစိုးရအေနျဖင့္ ျပည္သူမ်ားအတြက္ အလုပ္အကိုင္အခြင့္အလမ္းမ်ားေပးေနသည့္ လုပ္ငန္းရွင္မ်ားကို အခြန္အေကာက္ျဖင့္ ႏွိပ္ကြပ္ျခင္း၊ မည္သည့္ အခြင့္အလမ္းမွ ဖန္တီးမေပးျခင္းတို႔အျပင္ ယခုအခါ ပုဂၢလိကဘဏ္မ်ားကိုပါ ထပ္မံတင္းက်ပ္ေနသည္ဟု ဘဏ္လုပ္ငန္းရွင္မ်ားထံမွ ၾကားသိရသည္။ အရပ္သံုး စကားျဖင့္ေျပာရလွ်င္ လူအမ်ားသည္ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းမ်ား အဆင္မေျပသျဖင့္ သူတို႔၏ ေငြမ်ားကို ဘဏ္မ်ားအတြင္း ထည့္ထားၿပီး ဘဏ္တိုးမွေငြကိုသာ ထုတ္ယူစားသံုးေနၾကသည္။ တစ္ဖန္ မည္သည့္စီးပြားေရးလုပ္ငန္းမွ အသစ္မရွိသျဖင့္ မည္သူမွလည္း ဘဏ္မွေငြကို လာမေခ်းၾက။ ထို႔ေၾကာင့္ ဘဏ္မ်ားေနာက္ ေျခာက္လခန္႔အၾကာတြင္ ေပးစရာ အတိုးမရွိသျဖင့္ ယိုင္လဲေတာ့မည္ဟူေသာ အသံမ်ား ထြက္လာၿပီျဖစ္သည္။
တုိင္းျပည္တစ္ျပည္ စီးပြားေရး ေႏွးေကြးလာလွ်င္ ဘဏ္မ်ားတြင္ အပ္ထားေသာလူအမ်ား၏ ေငြမ်ားကို ျပန္ထုတ္ၿပီး ေစ်းကြက္အတြင္း သံုးစြဲေစရန္ ဘဏ္အတိုးႏႈန္း ေလွ်ာ့ခ်ျခင္းႏွင့္ အစိုးရက စီမံကိန္းမ်ားဖန္တီးၿပီး လွည့္လည္စီးဆင္း ေငြမ်ားေအာင္ လုပ္ရမည္ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ အစိုးရအေနျဖင့္ အခြန္အေကာက္ မည္မွ် ေကာက္ခံရရွိသည္ဟူေသာ အခ်က္ေပၚတြင္သာ သာယာၾကည္ႏူးေနသည္ကို ေတြ႕ရသည္။ ယခုအခ်ိန္အထိ မည္သည့္လႊတ္ေတာ္တြင္မွ “အေျခခံလူတန္းစားမ်ား စီးပြားေရးက်ပ္တည္းေနပါၿပီ။ အလုပ္အကိုင္ အခြင့္အလမ္းမ်ား ဆံုး႐ံႈးေနပါသည္” ဟူသည့္အဆိုကို မည္သည့္ လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ကမွ မတင္သြင္းျခင္းကလည္း ထူးျခားလွသည္။ အစိုးရကို အက်ပ္အတည္းေတြ႕ေစမည့္ ေမးခြန္းမ်ား မေမးႏွင့္ဟု ၫႊန္ၾကားခ်က္ ထုတ္ထားသည္ဟုလည္း ၾကားရရာ ထိုအတိုင္းသာ မွန္ပါက ျမန္မာႏုိင္ငံမွ ျပည္သူမ်ားအဖို႔ စစ္အာဏာရွင္ေအာက္မွ ေရြးေကာက္ခံ အာဏာရွင္လက္ေအာက္သို႔ ကူးေျပာင္းက်ေရာက္သည္ႏွင့္ မျခားေတာ့ေပ။
အစိုးရအဖြဲ႕တြင္လည္း အသက္အရြယ္ႀကီးရင့္ေသာ ၀န္ႀကီးမ်ားက အဓိကက်ေသာေနရာကို ကိုင္တြယ္ထားသည့္အတြက္ စိတ္သြားတိုင္း ကိုယ္မပါ ျဖစ္ေနၾကသည္ဟု အစိုးရအရာရွိႀကီးမ်ား ညည္းညဴသံကို ၾကားဖူးပါသည္။ “အစည္းအေ၀းသာ လုပ္တယ္။ ဘာဆံုးျဖတ္ခ်က္မွလည္း မခ်ဘူး။ ဘာလုပ္ရမွန္းလည္း မသိဘူး။ အခုေတာ့ အရင္အစိုးရလက္ထက္က လုပ္လက္စေလးေတြပဲ ဆက္လုပ္ေနရတာရွိတယ္”ဟု ေျပာသူက ေျပာသည္။ အစိုးရ၀န္ႀကီးမင္းမ်ားအဖို႔ အလုပ္လုပ္ျပရန္ထက္ ႏိုင္ငံေတာ္အတိုင္ပင္ခံ အၿငိဳျငင္ မခံရေရးသာ ဦးစားေပးေနၾကသည္။ ယခင္အစိုးရလက္ထက္ႏွင့္ ယွဥ္ပါက ယခုအစိုးရအဖြဲ႕၀င္မ်ားသည္ လာဘ္ေပးလာဘ္ယူ ကင္းရွင္းသည္မွာ ျငင္းစရာမလိုပါ။ သို႔ေသာ္ လာဘ္ေပးလာဘ္ယူ ကင္းရွင္းေသာ္လည္း ႏိုင္ငံေတာ္အတြက္ ၀န္ႀကီးဌာနမွ သတ္မွတ္တာ၀န္မ်ား မထမ္းေဆာင္ႏုိင္လွ်င္လည္း ႏုိင္ငံ၏ စီးပြားေရးက်ဆင္းမည္ပင္ျဖစ္ၿပီး တာ၀န္ေက်သည္ဟု မယူဆႏိုင္ပါ။
လက္ရွိတြင္ ျမန္မာႏိုင္ငံအရပ္ ေဒသအသီးသီးမွ ကုန္သည္ႀကီးမ်ား၊ စက္မႈလက္မႈ လုပ္ငန္းရွင္ႀကီးမ်ားကို စီမံဘ႑ာ၀န္ႀကီးကသာ လုိက္လံေတြ႕ဆံုေနၿပီး စီးပြားကူးသန္း၀န္ႀကီးက ေပ်ာက္ခ်က္သား ေကာင္းေနသည္။ စီမံဘ႑ာ၀န္ႀကီးက လိုက္လံေတြ႕ဆံုေနေသာ္လည္း မည့္သည့္အေျဖမွ ထြက္ေပၚလာျခင္းမရွိ။ ႏိုင္ငံေတာ္အတြက္လည္း ႏွစ္တိုႏွစ္ရွည္ စီးပြားေရးအရအစီအမံကလည္း မရွိေသာေၾကာင့္ ႏုိင္ငံ့စီးပြားေရးမွာ တစ္ေန႔တျခား ရင္ေလးစရာ ျဖစ္ေနသည္။
ယခုအခါ ျမန္မာႏိုင္ငံေဒသ အသီးသီးတြင္ ေရႀကီးေနသည္။ ျပင္းထန္ရာသီတုပ္ေကြး ျဖစ္ပြားေနသည္။ သို႔ေသာ္ မည္သည့္ ပရဟိတအဖြဲ႕မွ ထြက္ေပၚမလာသလို မည္သည့္စီးပြားေရးလုပ္ငန္းရွင္ကမွ ကူညီေထာက္ပံ့ျခင္း မျပဳသည္မွာ ထူးျခားခ်က္တစ္ရပ္ ျဖစ္လာသည္။ ဆိုရလွ်င္ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းရွင္မ်ားက ဆိတ္ဆိတ္ေနျခင္းျဖင့္ အစိုးရကို မလုိလားသည့္ အရိပ္အေယာင္မ်ား စတင္ျပသလာၿပီ ျဖစ္သည္။ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းရွင္မ်ားကို “ခ႐ိုနီေတြပါ၊ အရင္အစိုးရနဲ႔ ေပါင္းစားေနသူေတြပါ၊ သူတို႔ကို ဘာလုပ္ငန္းမွ ခ်မေပးနဲ႔၊ သူတို႔ဆီက အခြန္အေကာက္ေတြ တိုးေကာက္၊ ဒီလူေတြက အစိုးရဆီက ႏို႔သက္ခံစို႔ေနတာပဲ”ဟု ေျပာေနမည့္အစား ျမင္ေနမည့္အစား၊ ထိုသူမ်ားျဖင့္ တုိင္းျပည္စီးပြားေရးကို ေမာင္းႏွင္ရန္ စည္း႐ံုးရမည္ျဖစ္သည္။ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ တိုင္းျပည္စီးပြားေရးကို ေမာင္းႏွင္ႏုိင္မည့္ ဓနအင္အား၊ အေတြ႕အႀကံဳႏွင့္ လူသားအရင္းအျမစ္မ်ားသည္ ထိုသူမ်ားထံတြင္သာ ရွိေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ “ဒီအစိုးရက ေျပာေတာ့သာ ဒီမိုကေရစီအစိုးရ၊ လုပ္ေနတာက ကြန္ျမဴနစ္အတိုင္းပဲ”ဟု စီးပြားေရးလုပ္ငန္းရွင္တစ္ဦးက ေျပာျပဖူးပါသည္။
မိမိတို႔သည္ လက္ရွိ အစိုးရျဖစ္ေနၿပီျဖစ္သည္။ အတိုက္အခံ မဟုတ္ေတာ့ပါ။ ထိုအခ်က္ကိုလည္း သတိျပဳသင့္ပါသည္။ အစိုးရအေနျဖင့္ လက္၀ယ္တြင္ ႏိုင္ငံေတာ္၏ အာဏာရွိသျဖင့္ အစိုးရ၏ လုပ္ေဆာင္ခ်က္သည္ ျပည္သူျပည္သားမ်ားကို ဆင္းရဲတြင္းမွ ကယ္တင္ႏုိင္သလို ဆင္းရဲတြင္းသို႔လည္း ထိုးခ်ႏုိင္သည္ကို ေရွးယခင္ အေတြ႕အႀကံဳမ်ားအရ ျပည္သူမ်ား ခံစားၿပီးျဖစ္ပါသည္။ ေမွ်ာ္မွန္းခ်က္ႀကီးစြာျဖင့္ ျပည္သူမ်ားက ေရြးခ်ယ္လိုက္ေသာ အစိုးရအေနျဖင့္ ျပည္သူမ်ား၏ တစ္ေန႔တျခား က်ပ္တည္းလာေသာ နိစၥဒူ၀ စား၀တ္ေနေရးကို ေျဖရွင္းရန္ အခ်ိန္က်ေရာက္ေနၿပီ ျဖစ္ပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ယခင္က တပ္ထားေသာ မ်က္မွန္စိမ္းမ်ားကို ျဖဳတ္ၿပီး တိုင္းျပည္စီးပြားေရး ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္ေစရန္ စီးပြားေရး စီမံခ်က္မ်ား အျမန္ေရးဆြဲ လုပ္ေဆာင္ရန္ အခ်ိန္က်ေရာက္ေနၿပီျဖစ္ပါေၾကာင္း ေလးေလးနက္နက္ တိုက္တြန္းလိုက္ပါသည္။
လက္ေစာင္းထက္
Category: Articles
Tomorrow
No comments:
Post a Comment