ျပည္ေတာ္ျပန္ ရေသာ္လည္း စိတ္မနာႏုိင္ပါ

ျပည္ေတာ္ျပန္ ရေသာ္လည္း စိတ္မနာႏုိင္ပါ

ျမန္မာႏုိင္ငံလုပ္ လက္ႏွိပ္ဓာတ္မီးကိုဖြင့္၍ ကိုမိုးသူ အိပ္ေနရာမွလန္႔ႏိုးၿပီး ထထိုင္မိသည္။ ရင္းႏွီး ေနေသာ ဆူဆူညံညံအသံမ်ား ၾကားေနရ၏။ ေသခ်ာ နားစိုက္ ေထာင္ၿပီးေနာက္ ဇနီးျဖစ္သူကို လႈပ္ႏိုးလိုက္သည္။

‘‘ဟဲ့.. ျမႏွင္း ထေတာ့ ... ထ ေတာ့။ ဆာရာဝပ္လာႏိႈးေနၿပီ’’

ဇနီးျဖစ္သူ ျမႏွင္းသူက မ်က္ ႏွာကို လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ ပြတ္သပ္ လိုက္ၿပီး တစ္ႏွစ္ေက်ာ္အရြယ္ သမီးငယ္ကို ေပြ႕ခ်ီလိုက္သည္။ ကိုမိုးသူက အိပ္ခ်င္မူးတူးျဖစ္ေန ေသာ (၄)ႏွစ္အရြယ္ သမီးႀကီးကို ေပြ႕ခ်ီကာ အဝတ္အိတ္ကိုလည္း လြယ္ရင္း တဲတန္း၏ အျပင္သို႔ ေျပးထြက္လာခဲ့သည္။

ဘယ္အခ်ိန္မွန္း တိတိက်က် မသိေသာ္လည္း အျပင္ဘက္တြင္ လေရာင္ကလင္းထိန္ေနသည္။ ကိုမိုးသူတို႔ မိသားစုဦးတည္၍ အ ေျပးတစ္ပိုင္းသြားေနသည္က ၎ တို႔တဲတန္းႏွင့္ ခပ္လွမ္းလွမ္းတြင္ ရွိေသာ ဆာရာဝပ္၏ ႀကံခင္းမ်ားဆီကို ျဖစ္သည္။

‘‘အထဲတိုးဦး ျမႏွင္း။ အထဲ တိုးဦး’’

တစ္ရပ္နီးပါးျမင့္ေသာ ႀကံခင္းမ်ားၾကား ခါးကိုင္း၍ ကိုမိုးသူတုိ႔ မိသားစု ခပ္သြက္သြက္တိုးဝင္ ေနသည္။ ၾကမ္းတမ္းေသာ ႀကံရြက္မ်ားက ကေလးငယ္ကို မရွမိ ေအာင္လည္း ျမႏွင္းသူက ဂ႐ုတစိုက္ ေပြ႕ပိုက္ထားရ၏။

ဒီလိုအျဖစ္မ်ိဳးက ကိုမိုးသူတို႔ မၾကာမၾကာႀကံဳရေသာ ေလာကငရဲျဖစ္သည္။ ထုိင္းတြင္ တရားမဝင္အလုပ္သမားျဖစ္ေနသည့္အ ေလ်ာက္ ထုိင္းရဲမ်ား လာစစ္ေဆးလွ်င္ အလုပ္ရွင္ ဆာရာဝပ္၏ ႀကံခင္းမ်ားၾကားသို႔ မိသားစုလိုက္ သြားေရာက္ပုန္းေအာင္းရသည္။ ကိုမိုးသူတုိ႔ မိသားစုတင္လားဆုိ ေတာ့ မဟုတ္။ ဆာရာဝပ္ဆီတြင္ အလုပ္လုပ္ေနေသာ တရားမဝင္ ျမန္မာလုပ္သားေပါင္းမ်ားစြာ ဒီအခင္းႀကီးထဲတြင္ ပုန္းရသည္။

ထိုင္းႏုိင္ငံေတာင္ပိုင္း မဲက် ေလာင္းၿမိဳ႕ရွိ ႀကံခင္းပိုင္ရွင္ ဆာရာဝပ္တြင္ တရားမဝင္လုပ္သား ေပါင္း ၅၀ ေက်ာ္ရွိသလို ႀကံခင္းကလည္း ၎တုိ႔အားလံုး ဝင္ပုန္း ေန၍ရေအာင္ ဧက ဆယ္ႏွင့္ခ်ီ၍ က်ယ္ဝန္းသည္။

ထိုင္းရဲမ်ားလာစစ္ေဆးၿပီဆုိပါက အလုပ္ရွင္ ဆာရာဝပ္ႏွင့္ သူ႔တပည့္မ်ားက အလုပ္သမားတဲ တန္းနားတြင္ ‘‘ပိုင္ဝွီး၊ ဝွီး ထေျပးေတာ့၊ ေျပးေတာ့’’ဟု အသံေပးကာထြက္ေျပးရန္ နံရံမ်ားကို တဘုန္းဘုန္းပုတ္၍ အခ်က္ျပသည္။ ဒါဆို လွ်င္ေတာ့ ကိုမိုးသူတုိ႔အပါအဝင္ အလုပ္သမားတစ္စု ငံု႔ကာလွ်ိဳးကာႏွင့္ ႀကံခင္းထဲဝင္ေျပးရၿပီ။

ဆာရာဝပ္ လာမေခၚမခ်င္း နာရီေပါင္းမ်ားစြာၾကာလွ်င္လည္း ၾကာတတ္သည္။ ႀကံခင္းထဲတြင္ အိပ္ၿပီးေစာင့္ရသည့္ အခိုက္အတန္႔ေတြလည္းမနည္း။

‘‘ႀကံပင္ေတြနည္းတဲ့ ေျမကြက္လပ္ကိုေရာက္ေအာင္ တိုးရတယ္။ သူသူကိုယ္ကိုယ္လည္း ငုတ္တုတ္ထုိင္ေတြနဲ႔ ပုန္းၾကတာ အမ်ားႀကီးပဲ။ ကေလးေတြသိပ္ဖို႔ ႀကံပင္ေတြနဲ႔ ျခင္ေထာင္ခ်ည္ၿပီး ေျမျပင္ေပၚ အိပ္ရတယ္’’ဟု မ်က္ ႏွာညႇိဳးငယ္ေနေသာ ကိုမိုးသူက သူ၏ကေလးငယ္ကိုၾကည့္၍ ေျပာသည္။

ကိုမိုးသူသည္ အသက္ (၃၄) ႏွစ္ရွိၿပီျဖစ္ကာ ဆာရာဝပ္ထံတြင္ တစ္ေန႔ဘတ္ ၂၀၀ ျဖင့္ ႀကံခ်ိဳးသည့္ ေန႔စားအလုပ္လုပ္ကိုင္သူျဖစ္၏။ ကိုမိုးသူသည္ ထိုင္းသို႔သြားေရာက္လုပ္ကိုင္သည္မွာ သံုးႏွစ္ရွိၿပီျဖစ္ ၿပီး သူ႔ဇနီးျမႏွင္းမွာသူ႔ေနာက္လုိက္လာသည္မွာ ၂ ႏွစ္ရွိၿပီျဖစ္သည္။

ကိုမိုးသူတုိ႔သာမက ႀကံခင္းထဲတြင္ ပုန္းေနၾကေသာ အလုပ္သမားအားလံုးသည္ ဒုကၡကိုယ္စီႏွင့္ျဖစ္သည္။ ထိုထဲတြင္ မိန္းမသားမ်ား၊ ကေလးငယ္မ်ား၊ ေရာဂါသည္မ်ားႏွင့္ အသက္ႀကီးသူမ်ားလည္း ပါဝင္ၾကသည္။

ႀကံခင္းအစပ္ပတ္လည္ကို ထိုင္းရဲမ်ားက လက္ႏွိပ္ဓာတ္မီး ျဖင့္ ထိုးၾကည့္စစ္ေဆးမႈမ်ားျပဳ လုပ္ေလ့ရွိေသာ္လည္း အခင္းအတြင္းပိုင္းအထိ ဝင္မၾကည့္ေသာေၾကာင့္ အလုပ္သမားမ်ားကိုေတာ့ ရွာမေတြ႕ႏုိင္ၾက။ သို႔ေသာ္ ႀကံခင္း အတြင္း ခဲႏွင့္ လွမ္းပစ္သည္မ်ိဳး လုပ္ေသာအခါ အလုပ္သမားတခ်ိဳ႕ကို ထိမွန္ေသာ္လည္း အသံမထြက္ဘဲ ေနၾကရသည္ဟု ကိုမိုးသူက ေျပာသည္။

သူတို႔ မိသားစု ဆာရာဝပ္ဆီမွာ ေန႔စားအလုပ္သမားအျဖစ္ အလုပ္လုပ္ကိုင္ေနသည့္ တစ္ႏွစ္ ေက်ာ္အတြင္း ဒီလိုအျဖစ္မ်ိဳး ခက္ခက္ခဲခဲႀကံဳေလ့ရွိသည္။ သို႔ေသာ္ ဇြန္လ ၂၄ ရက္ညကေတာ့ အလုပ္ရွင္ ဆာရာဝပ္၊ ၎၏ ႀကံခင္းမ်ား ႏွင့္ ကိုမိုးသူတုိ႔မိသားစုေရစက္ကုန္ေသာ ေနာက္ဆံုးညပင္ျဖစ္သည္။

‘‘အဲဒီေန႔ ညကစၿပီး ပုလိပ္ ေတြက ဆာရာဝပ္ဆီ အၿမဲလာေနတယ္။ သူကလည္း လာမေခၚ ေတာ့ ကြၽန္မတုိ႔လည္း ႏွစ္ရက္ ေလာက္ ႀကံခင္းထဲမွာေနရတယ္’’ ဟု ကိုမိုးသူ၏ ဇနီး မျမႏွင္းသူက ေျပာသည္။

ထို႔ေနာက္တြင္ေတာ့ ဆာရာဝပ္၏ တပည့္မ်ားက ထိုင္းရဲမ်ားက ဖမ္းေတာ့မည္ ျဖစ္ေၾကာင္းႏွင့္ ထြက္ေျပးၾကရန္ ႀကံခင္းထဲတြင္ ပုန္းခိုသူမ်ားကို သတင္းလာေပး၍ ကိုမိုးသူတုိ႔ အလုပ္သမားတစ္စု ႀကံခင္းကိုျဖတ္ကာ ထိုင္းႏုိင္ငံ မဲ က်ေလာင္းၿမိဳ႕ေပၚသို႔ တက္ေျပး ၾကေတာ့သည္။ ႀကံခင္းကေန မဲက်ေလာင္းေရာက္ၿပီးေနာက္ ျမန္မာ နယ္စပ္သို႔ ဘတ္စ္ကားစီးရန္ သံုးရက္ခန္႔ေစာင့္ဆုိင္းရသည္။

‘‘အႀကီးတို႔ကလည္း ထိုင္းစကားနားမလည္၊ ပုလိပ္လာၿပီဆုိရင္ ျဖဴသလား၊ မည္းသလားမသိဘူး။ သူမ်ားေျပးဆိုေျပး၊ ပုန္းဆို ပုန္းရတာပဲ။ ႀကံခင္းထဲကထြက္ၿပီး ဘတ္စ္ကားစီးဖို႔ေတာင္ ရက္ေတာ္ ေတာ္ၾကာတယ္’’ဟု ဆာရာဝပ္၏ အလုပ္သမားျဖစ္သူ ေဒၚလွဝင္းက ေျပာသည္။

ေဒၚလွဝင္းက အသက္ (၆၀) နားကပ္ေနၿပီျဖစ္ကာ ဆာရာဝပ္၏ အလုပ္သမားမ်ားကို ထမင္းခ်က္ေပးရသူျဖစ္သည္။ ကိုမိုးသူတုိ႔ႏွင့္ ရင္းႏွီးေန၍ အသက္ႀကီးေနသည့္ ေဒၚလွဝင္းကို ကိုမိုးသူတို႔က ကူညီ ေခၚေဆာင္လာျခင္းျဖစ္ သည္။

ဤသို႔ျဖင့္ သံုးရက္ခန္႔ေျပးလႊားၿပီးေနာက္ ကိုမိုးသူတုိ႔မိသားစု ႏွင့္ ေဒၚလွဝင္းတုိ႔ မဲက်ေလာင္းၿမိဳ႕မွ ထိုင္း-ျမန္မာနယ္စပ္သို႔ ေရာက္ရွိလာၿပီျဖစ္သည္။ သူတို႔ေရာက္ရွိ ေနသည့္ ထိုင္း-ျမန္မာနယ္စပ္ ထဆစ္ဆိပ္ကမ္းတြင္ ေနရပ္ျပန္ၾကမည့္ တရားမဝင္လုပ္သားမ်ား ရာႏွင့္ခ်ီ၍ ေရာက္ႏွင့္ေနၿပီျဖစ္သည္။ ၎တုိ႔အားလံုးသည္ ထိုင္း ေျမကို စြန္႔ခြာၿပီး ႏွစ္ႏုိင္ငံၾကားရွိ ေသာင္ရင္းျမစ္ကိုျဖတ္၍ ျပည္ ေတာ္ျပန္ဝင္ၾကမည့္ ျမန္မာလူမ်ိဳး မ်ားျဖစ္သည္။

ဇူလိုင္သည္ ကိုမိုးသူတုိ႔ မိသားစု ဆာရာဝပ္ႏွင့္ ေရစက္ျပတ္ ေစခဲ့သလို ထုိင္းႏုိင္ငံရွိ တရားမဝင္ လုပ္သားမ်ားအားလံုးကိုက ေသာင္းကနင္း ျဖစ္ေစခဲ့သည္။ တရားခံကေတာ့ ဇြန္လ ၂၀ ရက္ တြင္ ျပ႒ာန္းခဲ့သည့္ ထိုင္းအစိုးရ ၏ ႏုိင္ငံျခားသားအလုပ္သမားႏွင့္ ပတ္သက္သည့္ နည္းဥပေဒတစ္ ရပ္ေၾကာင့္ပင္ျဖစ္သည္။ ထိုင္း အစိုးရ၏ ထိုဥပေဒသစ္က ၎၏ ေျမေပၚရွိ တရားမဝင္လုပ္သား အားလံုးကိုဖမ္းဆီး၍ ေမာင္းထုတ္ ပစ္ရန္ ရည္ရြယ္ခဲ့သည္။

ဇြန္လ ၂၀ ရက္တြင္ ဥပေဒသစ္ထုတ္ျပန္ၿပီးေနာက္ ႏွစ္ရက္အၾကာ ဇြန္လ ၂၂ ရက္ကစ၍ ယင္းဥပေဒကို စတင္အေကာင္အထည္ ေဖာ္ၿပီး တရားမဝင္ေနထိုင္ေန ေသာ ျမန္မာလုပ္သားမ်ားအပါအ ဝင္ ႏုိင္ငံျခားသားမ်ားကို စတင္ဖမ္း ဆီးခဲ့သည္။ ဤသို႔ျဖင့္ နဂိုကတည္းက ေက်ာမလံုေသာ တရားမဝင္လုပ္သားမ်ားသည္ ထိုင္းေျမကို စြန္႔ခြာ၍ ျပည္ေတာ္ျပန္ရန္ ျဖစ္လာေတာ့သည္။

သူတုိ႔အတြက္ ေရြးစရာႏွစ္ခုရွိသည္က ထိုင္းရဲတပ္ဖြဲ႕၏ အဖမ္းဆီးခံ၊ အစစ္ေဆးခံၿပီးမွ ျပည္ေတာ္ျပန္မလား၊ ကိုယ့္အစီအစဥ္ႏွင့္ ကိုယ္ထြက္ေျပးရင္း ျပည္ေတာ္ ျပန္မလားပင္ ျဖစ္သည္။ ပထမ ေရြးခ်ယ္စရာကေတာ့ ထုိင္းရဲတပ္ ဖြဲ႕၏ စစ္ေဆးမႈခံရမည္ျဖစ္၍ အခန္႔မသင့္လွ်င္ ထိုင္းဥပေဒအရ ျပစ္ဒဏ္က်ႏုိင္သည့္ အေျခအေနတြင္ ရွိေနသည္။

‘‘ကြၽန္ေတာ္တို႔ကေတာ့ အဖမ္းမခံႏိုင္ဘူး။ ၾကားရသေလာက္က ဖမ္းခံရရင္ အခ်ဳပ္ထဲမွာ က်ပ္ညပ္ေနေအာင္ ထည့္ခံရတယ္။ အစစ္ေဆးခံရၿပီးမွ အဆင္မေျပလို႔ ေထာင္ေတြ ဘာေတြလည္း အက်မခံႏုိင္ဘူး’’ဟု ဧရာဝတီတုိင္းေဒသႀကီးမွ ထိုင္းႏုိင္ငံ ဗန္းေဘာ ၿမိဳ႕တြင္ ေဆာက္လုပ္ေရးလုပ္ငန္း သြားေရာက္လုပ္ကိုင္ခဲ့သူ ကိုတင္ ျမင့္ခိုင္က ေျပာသည္။

‘‘အတင္းႏွင္လႊတ္လို႔ ျပန္လာတာ။ ဟိုမွာ တစ္လစာပဲရခဲ့တယ္။ ျပန္သြားမွျဖစ္မယ္။ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔က ဒီမွာလည္း အေႂကြးတင္ေနတာ ဆုိေတာ့ ျပန္မသြားလို႔ေတာ့မရဘူး။ အေျခအေနၿငိမ္ေအာင္ေစာင့္ ရမွာေပါ့။ တရားဝင္ျဖစ္မွရမယ္ဆုိ ရင္လည္း တရားဝင္သြားရမွာေပါ့’’ ဟု ေရနံေခ်ာင္းၿမိဳ႕မွ ထိုင္းႏုိင္ငံ ဗန္း ေဘာၿမိဳ႕တြင္ က်ပန္းလုပ္ကိုင္ေန သည့္ ကိုေအာင္ျမင့္ေဌးက ေျပာသည္။ ၎သည္ ဇူလုိင္ ၂ ရက္က ေနရပ္ျပန္လာသူျဖစ္သည္။

ထို အေၾကာင္းျပခ်က္မ်ား ေၾကာင့္ပင္ တရားမဝင္လုပ္သား အမ်ားစုမွာ ထုိင္းရဲတပ္ဖြဲ႕လက္မွ ထြက္ေျပးေနၾကျခင္းျဖစ္သည္။ ထိုင္းႏုိင္ငံေတာင္ပိုင္းႏွင့္ တာ့ခ္ ခ႐ိုင္အတြင္းရွိ သစ္ေတာမ်ားႏွင့္ ယာခင္းမ်ားအတြင္း ဝင္ေရာက္ ပုန္းခိုရင္း ထြက္ေျပးေနသည့္ အ လုပ္သမားေပါင္းမ်ားစြာေနသည္ ဟု ထိုင္းေရာက္ ျမန္မာအလုပ္ သမားမ်ားကို ကူညီကယ္ဆယ္ေန သည့္ အဖြဲ႕မ်ားမွ ဆုိၾကသည္။

ထိုၾကားထဲတြင္ ထိုင္းရဲတပ္ဖြဲ႕မ်ား ဖမ္းဆီးခံရမည္ကို စိုးရိမ္သျဖင့္ ေရွာင္ေျပးရင္း ေသဆံုးသြားသည့္ ျမန္မာလုပ္သားသံုးဦး ရွိခဲ့သည္။

ဇြန္လ ၂၅ ရက္က စမြတ္ပကန္ၿမိဳ႕ရွိ တရားမဝင္ ျမန္မာလုပ္သားမ်ားကို လိုက္လံဖမ္းဆီးစဥ္ ျမန္မာလုပ္သား အမ်ိဳးသမီးတစ္ဦးသည္ ဖမ္းဆီးခံရမည္စိုး၍ ေခ်ာင္းအတြင္း ခုန္ခ်ရာ ေရနစ္ေသဆံုးခဲ့ ျခင္းျဖစ္သည္။ ဇြန္လ ၃၀ ရက္က နခြန္ပထံုၿမိဳ႕နယ္တြင္ ထုိင္းရဲတပ္ဖြဲ႕ဖမ္းဆီးစဥ္ ထြက္ေျပးရာမွ ျမန္မာလုပ္သားႏွစ္ဦး ကားႏွင့္တိုက္မိ၍ ေသဆံုးခဲ့သည္ဟု ေနရပ္ျပန္လာသည့္ ျမန္မာလုပ္သားမ်ားအ ေရး ကူညီေဆာင္ရြက္ေပးေနေသာ AAC မဟာမိတ္အဖြဲ႕မွ ကိုခိုင္ႀကီးက ေျပာသည္။

ထိုသို႔ ေရွာင္ရင္းေျပးရင္း ဒုကၡမ်ိဳးစံုႀကံဳေတြ႕သူမ်ား၊ အသက္ဆံုး႐ႈံးသူမ်ားရွိသလို ပြဲစားႏွင့္ဆက္သြယ္၍ ေနရပ္ျပန္လာရန္ စီစဥ္ သျဖင့္ ေငြေၾကးဆံုး႐ံႈးသြားသူမ်ားလည္းရွိသည္။ ဤသို႔ျဖင့္ ထုိင္း ႏုိင္ငံမွ တရားမဝင္ ျမန္မာလုပ္ သားမ်ားသည္ မိမိေနရပ္သို႔ျပန္ရန္ နည္းလမ္းမ်ိဳးစံု၊ ပံုစံမ်ိဳးစံုျဖင့္ ႀကိဳး ပမ္းခဲ့ၾကသည္။

တရားမဝင္ ျမန္မာလုပ္သားမ်ား ေနရပ္သို႔ ျပန္ေျပးလာမႈတြင္ အက်ိဳးအျမတ္ရရွိေနသူမ်ားလည္း ရွိသည္။ လုပ္သားမ်ားက လမ္း တြင္ ဖမ္းဆီးခံရမည္စိုးရိမ္၍ ပြဲစားမ်ားကို ေငြေပးကာ ျပန္ပို႔ခိုင္းေန ေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ တစ္ဦး လွ်င္ အနည္းဆံုး ဘတ္ေငြ ၅,၀၀၀ (က်ပ္ေငြ ႏွစ္သိန္းခန္႔) ယူ၍ ပြဲစားမ်ားက မဲေဆာက္ၿမိဳ႕သို႔ ပို႔ေပးေန ျခင္းျဖစ္သည္။

ပြဲစားမ်ားသည္ ျမန္မာမ်ား ျဖစ္ၿပီး ၎တုိ႔က ထုိင္းရဲတပ္ဖြဲ႕ႏွင့္ ပူးေပါင္းၿပီး လမ္းတစ္ေလွ်ာက္ ရဲတပ္ဖြဲ႕မ်ားကို ေငြေပးကာ ျပန္ပို႔ ေပးေနျခင္းျဖစ္သည္။

ထို႔အျပင္ ထုိင္းရဲတပ္ဖြဲ႕ကလည္း ျမန္မာလုပ္သားမ်ား ျပန္လာၾကမည့္ လမ္းတစ္ေလွ်ာက္ ေစာင့္ဆုိင္းကာ အမ်ိဳးမ်ိဳးေငြညႇစ္ ေတာင္းခံေနေၾကာင္း ေနရပ္ျပန္လာသည့္ ျမန္္မာလုပ္သားမ်ားက ေျပာသည္။

‘‘ဒီအလုပ္သမားေတြ ျပန္ပို႔တာက ထုိင္းပုလိပ္နဲ႔ ပြဲစားေတြခြင္ပဲ။ ေငြေတာင္းမယ္။ ေငြညႇစ္မယ္။ ပြဲစားေတြကလည္း ေငြေတာင္းၿပီး ျပန္ပို႔ေပးမယ္။ အဲဒီလို လုပ္စား ေနတာ ႏွစ္ေပါင္းအႀကိမ္ေပါင္း မနည္းဘူး’’ဟု ထိုင္းေရာက္ ျမန္မာလုပ္သားမ်ားအေရး ကူညီေပးေန ေသာ ေရႊ႕ေျပာင္းအလုပ္သမားအခြင့္အေရးကြန္ရက္ (MWRN)ဥကၠ႒ဦးစိန္ေဌးက ေျပာသည္။

ဇူလိုင္ ၂ ရက္တြင္ေတာ့ ထုိင္းႏုိင္ငံမွ ေနရပ္ျပန္လာသူ ျမန္မာလူ မ်ိဳး ႏွစ္ေသာင္းခန္႔ ရွိေနၿပီျဖစ္သည္။ အတည္မျပဳႏိုင္ေသာစာရင္းမ်ားအရ ထိုင္းႏုိင္ငံတြင္ တရားမဝင္ ျမန္မာလုပ္သားေပါင္း တစ္သန္းေက်ာ္ရွိေနၿပီး ထိုပမာဏအ တုိင္းမွန္လွ်င္ တရားမဝင္ျမန္မာလူမ်ိဳးေပါင္း ငါးပံုတစ္ပံုသာ ေနရပ္ျပန္ႏုိင္ျခင္းျဖစ္ၿပီး က်န္သူမ်ားမွာ ထိုင္းေျမေပၚတြင္ က်န္ရစ္ေန ျခင္းျဖစ္သည္။

ထိုင္းႏုိင္ငံသို႔ သြားေရာက္လုပ္ကိုင္ေနသည့္ ျမန္မာလုပ္သား ေလးသန္းအထိရွိေနေၾကာင္း ခန္႔ မွန္းထားရာ အမ်ားစုသည္ တရားမဝင္ သြားေရာက္လုပ္ကိုင္ေနသူမ်ားျဖစ္ၿပီး ၂၀၁၁ မွသာ တရားဝင္ သြားေရာက္ လုပ္ကိုင္ျခင္းျဖစ္ သည္။

အဆုိပါ က်န္ရစ္ေနေသာ ျမန္မာလူမ်ိဳးမ်ားကလည္း ေန႔စဥ္ဆုိသလို ေနရပ္သို႔ျပန္ရန္ ေသာင္း ရင္းျမစ္ကိုျဖတ္ၿပီး ျမန္မာဘက္ ျခမ္းကို ကူးလာေနၾကၿပီျဖစ္၏။

ထိုင္းအစိုးရအေနျဖင့္ ျမန္မာ ေရႊ႕ေျပာင္းလုပ္သားမ်ားကို အၿမဲတမ္းလက္ခံႀကိဳဆိုလ်က္ရွိၿပီး ျမန္မာလုပ္သားမ်ားအေနျဖင့္ တိက်ေသာ အေထာက္အထားမ်ားႏွင့္သာ ဝင္လာရန္လုိအပ္ေၾကာင္း ထိုင္းလူဝင္မႈႀကီးၾကပ္ေရး ရဲတပ္ ဖြဲ႕ ဒုတိယၫႊန္ၾကားေရးမွဴး မစၥတာသီရာဘက္ဟြန္မတ္က 7Day News Journal အား ေျပာၾကား ထားသည္။

ထိုင္းအစိုးရ၏ ယခုဆံုးျဖတ္ခ်က္က အဆုိပါသန္းဂဏန္းရွိ ေသာ ျမန္မာတရားမဝင္လုပ္သား တုိ႔အတြက္ အႀကီးအက်ယ္ေသာ ကေရာက္ေစႏုိင္သည့္ အႏုတ္လကၡဏာျဖစ္ေသာ္လည္း တစ္ဖက္တြင္ ထိုင္းအစိုးရက ယခုအ ေျခအေနမွ ေမွ်ာ္လင့္ထားသည္မ်ားလည္း ရွိေနသည္။

ထိုင္းႏုိင္ငံက တရားမဝင္လုပ္သားမ်ားကို ဖယ္ရွားလိုက္ျခင္းျဖင့္ ႏုိင္ငံတကာမွ သတ္မွတ္သည့္ လူ႔အခြင့္အေရးၫႊန္းကိန္း ျမင့္တက္လာၿပီး ႏုိင္ငံတကာႏွင့္ ဆက္ဆံေရး၊ စီးပြားေရးပိုင္းဆုိင္ရာ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္မႈ ပိုမိုေကာင္း မြန္လာေစရန္ ရည္ရြယ္သည္ဟု ထင္ေၾကာင္း ထိုင္းေရာက္ျမန္မာလုပ္သားမ်ားအေရး ကူညီေပးေန ေသာ ထိုင္းႏုိင္ငံအေျခစိုက္ ပညာေရးႏွင့္ ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္ေရး ေဖာင္ေဒးရွင္း (FED) ဒါ႐ိုက္တာ ဦးထူးခ်စ္က ေျပာသည္။

‘‘ထိုင္းႏုိင္ငံအေနနဲ႔ ေရႊ႕ ေျပာင္းအလုပ္သမားမ်ားရဲ႕ အခြင့္အေရးကို ေလးစားသည္ျဖစ္ေစ၊ မေလးစားသည္ျဖစ္ေစ ႏုိင္ငံတကာရဲ႕ ဆႏၵအတုိင္း ျပဳလုပ္ရမည္ျဖစ္ပါတယ္။ သို႔မွသာ ၎တုိ႔ထုတ္လုပ္တဲ့ ပင္လယ္ထြက္ကုန္ ပစၥည္းေတြကို ဥေရာပႏုိင္ငံမ်ားနဲ႔ အေမရိကန္ ျပည္ေထာင္စုတို႔က ဝယ္ယူမွာျဖစ္ပါတယ္’’ဟု ဦးထူးခ်စ္က ေျပာသည္။

လူ႔အခြင့္အေရး ၫႊန္းကိန္း ျမင့္တက္လာသည့္အခါ အေနာက္ႏုိင္ငံမ်ားက ထိုင္းႏုိင္ငံႏွင့္ စီးပြား ေရးအရ ပို၍ပူးေပါင္းလာမည္ကို ထိုင္းအစိုးရက ေမွ်ာ္လင့္ေနျခင္း ျဖစ္သည္။ တရားမဝင္လုပ္သားမ်ားကို ဆက္လက္အသံုးျပဳပါက ကမၻာ့ပင္လယ္စာ ေဈးကြက္တြင္ ထိပ္ဆံုးနားက ရပ္တည္ေနေသာ ထိုင္းႏိုင္ငံထုတ္ ပင္လယ္စာမ်ား ကို အေမရိကန္အပါအဝင္ ကမၻာ့ ႏုိင္ငံမ်ားက ဝယ္ယူမည္မဟုတ္ဘဲ ကန္႔သတ္ပိတ္ပင္မႈမ်ား ျပဳလုပ္ မည့္အေပၚ ထိုင္းအစိုးရက စိုးရိမ္ ျခင္းေၾကာင့္ ယခုကဲ့သို႔ ဥပေဒသစ္ေဆာင္ရြက္ရျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း ထိုင္းအေျခစိုက္ ျမန္မာလုပ္သားမ်ားအေရး ေဆာင္ရြက္သည့္ အဖြဲ႕အစည္းမ်ားက ေျပာသည္။

‘‘အခုျဖစ္ေနတဲ့ ျပႆနာက ထုိင္းအစိုးရဲ႕ ဆက္လက္တည္ၿမဲ ေရးအတြက္ပါ သြားၿပီး သက္ ေရာက္မႈရွိေနတယ္။ ဘာေၾကာင့္ ဆုိေတာ့ အခုျဖစ္စဥ္ေၾကာင့္ ထိုင္း စီးပြားေရးၿပိဳလဲသြားႏုိင္တဲ့အေျခ အေနအထိကို ျဖစ္ေပၚႏုိင္တယ္ ေလ’’ဟု ထိုင္းေရာက္ျမန္မာလုပ္ သားအေရး တက္ႂကြလႈပ္ရွားသူ ကိုေစာေမာင္က ေျပာသည္။

ထို႔အျပင္ ထိုင္းအစိုးရအေန ျဖင့္ အျခားရည္ရြယ္ခ်က္မ်ားရွိေန ႏုိင္ေသာ္လည္း ယခုအေျခအေနက သန္းႏွင့္ခ်ီေသာ ျမန္မာတရား မဝင္အလုပ္သမားမ်ားအတြက္ ေတာ့ ႀကီးမားေသာ အခက္အခဲတစ္ခုျဖစ္လာၿပီျဖစ္သည္။

‘‘အခုေတာ့ ဘာလုပ္ရမွာလဲ။ ရြာျပန္ၿပီး လယ္ပဲလုပ္ရေတာ့မယ္။ လယ္ကလည္း မလုပ္ရတဲ့အခ်ိန္ ဆို တစ္ရြာလံုး အလုပ္မရွိဘဲ ထိုင္ ေနရတာ’’ဟု ကိုမိုးသူက ဆုိပါ သည္။ သူက ပဲခူးၿမိဳ႕ သေျပတန္း ရွမ္းတဲႀကီးရြာတြင္ ေနထိုင္သူျဖစ္ ၿပီး အလုပ္လက္မဲ့အေျခအေနကို ေတြး၍ စိုးရိမ္ေနသည္။ ၎ႏွင့္အတူ တိမ္းေရွာင္လာသူ ေဒၚလွဝင္းမွာလည္း ႀကိဳ႕ပင္ေကာက္ၿမိဳ႕နယ္သို႔ ျပန္ရမည္ျဖစ္သည္။

၎တို႔ႏွင့္ ထပ္တူပင္ ေနရပ္ ျပန္လာၾကေသာ ေသာင္းႏွင့္ခ်ီ သည့္ ျမန္မာလူမ်ိဳးမ်ားလည္း စားဝတ္ေနေရးႏွင့္ အလုပ္အကိုင္အတြက္ စိုးရိမ္ပူပန္မႈမ်ားရွိေနၾက၏။ လက္ရွိတြင္ ေနာက္ေက်ာမလံုဘဲ ေရွာင္ေျပးေနရသည့္ တရားမဝင္ ဘဝျဖင့္ေတာ့ ထုိင္းဘက္ ျပန္မသြားလိုၾက။

‘‘ျဖစ္ႏုိင္ရင္ေတာ့ ကိုယ့္ႏုိင္ငံမွာ ကိုယ္လုပ္စားခ်င္တာေပါ့။ ဘယ္လိုလုပ္သူမ်ားဆီမွာ စိတ္ဆင္းရဲ၊ ကိုယ္ဆင္းရဲေနခ်င္မလဲ။ ကိုုယ့္ႏုိင္ငံမွာ အဆင္မေျပလြန္းလို႔သာပါ’’ဟု ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕တြင္ အလုပ္လုပ္ကိုင္ခဲ့ၿပီး ေနရပ္ေရး ၿမိဳ႕သို႔ ျပန္လာသည့္ မခင္သႏၲာက ေျပာသည္။

တစ္ဖက္ႏုိင္ငံတြင္ အခက္အခဲျဖစ္၍ ျပည္ေတာ္ျပန္ဝင္လာခ်ိန္တြင္လည္း ျမန္မာအစိုးရက ထိုအလုပ္သမားမ်ားအတြက္ ေကာင္းမြန္ေသာ စီမံခန္႔ခြဲမႈတစ္ရပ္ကို မေပးႏုိင္ေသးေပ။ အုပ္စုလိုက္ရာႏွင့္ခ်ီ၍ ျပန္ေရာက္လာေသာ အလုပ္သမားမ်ားကို ထမင္းထုပ္ေဝျခင္းႏွင့္ ေနရပ္ျပန္ႏုိင္ရန္ ေဆာ္ဩျခင္းတုိ႔သာ ျပဳလုပ္ႏုိင္ေသးသည္။

‘‘လူႀကီးေတြရဲ႕ စီမံခန္႔ခြဲမႈက အရမ္းညံ့တယ္ပဲေျပာရမယ္။ ဒီ ေလာက္ ျပန္လာကူးလာေနတဲ့သူ အမ်ားႀကီးကို ႏုိင္ငံေတာ္အဆင့္ ၫႊန္ၾကားၿပီး လက္ခံတာမ်ိဳးမလုပ္သလို ထိုင္းဘက္မွာရွိေနတဲ့ ထြက္ ေျပးေနရတဲ့ လုပ္သားေတြအတြက္ လည္း သံ႐ံုးအခ်င္းခ်င္း ခ်ိတ္ဆက္ၿပီး အဆင္ေျပေအာင္လုပ္မေပးႏုိင္ဘူး’’ဟု ေနရပ္ျပန္လာသည့္ ျမန္မာလုပ္သားမ်ားကို ႀကိဳဆိုေပးေန ေသာ ျမဝတီၿမိဳ႕မွ ရပ္မိရပ္ဖ ဦးစိုး ေနာင္က ေျပာသည္။

တရားမဝင္ သြားေရာက္လုပ္ ကိုင္မႈမ်ားေၾကာင့္ အလုပ္သမား အခြင့္အေရး နစ္နာဆံုး႐ႈံးမႈမ်ား၊ အသက္အႏၲရာယ္လံုၿခံဳမႈအားနည္းျခင္း၊ အလုပ္ရွင္၏ မတရားဖိႏွိပ္ခုိင္းေစမႈမ်ားႏွင့္ လူကုန္ကူးခံရမႈမ်ား မရွိေစရန္ MoU စနစ္ျဖင့္ လုပ္သားေစလႊတ္မႈကို အစိုးရက တြန္းအားေပးလုပ္ေဆာင္ခဲ့သည္ ဟု ဆုိသည္။

သို႔ေသာ္ ေအးဂ်င့္အခ်ိဳ႕၏ မသမာေသာနည္းျဖင့္ လုပ္သား ေစလႊတ္ေနျခင္းမ်ားေၾကာင့္ MoU လုပ္သားမ်ားအေနျဖင့္ တရားမဝင္အေထာက္အထားမဲ့ လုပ္သားမ်ားကဲ့သို႔ အလုပ္သမားအခြင့္အေရး ဆံုး႐ႈံးျခင္းႏွင့္ လံုၿခံဳမႈအားနည္းျခင္းမ်ားရွိလာေစခဲ့ေၾကာင္း ထုိင္း ေရာက္ ျမန္မာလုပ္သားအခ်ိဳ႕က ဆုိသည္။

ထိုင္းႏုိင္ငံသို႔ သိန္းႏွင့္ခ်ီ လာ ေရာက္လုပ္ကိုင္ေသာ MoU ျမန္မာအလုပ္သမားမ်ား၏ ၈၀ ရာခုိင္ႏႈန္းသည္ ဒုကၡေရာက္ေနေၾကာင္း ထုိင္းႏုိင္ငံေရာက္ ျမန္မာလုပ္သား မ်ားကို ကူညီေစာင့္ေရွာက္ေပးေန ေသာ အဖြဲ႕အစည္းမ်ားက သံုးသပ္သည္။

‘‘အလုပ္အကိုင္ တကယ္ တမ္းမရွိဘဲနဲ႔ ေခၚေနတာ။ ဒီမွာ အလုပ္ရွိ၊ မရွိကို ထိုင္းအလုပ္သမားဝန္ႀကီးဌာနက မသိသလို ျမန္မာႏုိင္ငံက အလုပ္သမားဝန္ႀကီးက လည္း မသိပါဘူး။ MoU နဲ႔ တစ္ေယာက္လာတုိင္း လက္မွတ္ တစ္ခါထုိးေပးရင္ အက်ိဳးအျမတ္ရေနလုိ႔ ေခၚေနၾကတာပါ။ MoU နဲ႔လာလို႔ ဒုကၡေရာက္ၿပီဆုိရင္လည္း ပို႔ေပးတဲ့ ေအဂ်င္စီေတြက တာဝန္ယူမႈမရွိပါဘူး။ ဒီအတုိင္း ပစ္ထားၾကတာမ်ားပါတယ္’’ဟု ထုိင္းႏုိင္ငံေရာက္ ျမန္မာႏုိင္ငံသားမ်ားအဖြဲ႕ (MAT) အမႈေဆာင္ဒါ​႐ိုက္တာ ဦးေက်ာ္ေသာင္းက ေျပာသည္။

ထိုင္းႏုိင္ငံတြင္ ပန္းေရာင္ ကတ္ကိုင္ေဆာင္ထားေသာ ျမန္မာလုပ္သား ရွစ္သိန္းေက်ာ္ကို မည္သူမည္ဝါျဖစ္ေၾကာင္း သက္ ေသခံလက္မွတ္ (CI) စာအုပ္မ်ားကို မတ္လ ၃ ရက္ကစတင္၍ ထုတ္ေပးခဲ့သည္။ ထုိ႔အျပင္ ေလးႏွစ္ႏွင့္ ေျခာက္ႏွစ္စာအုပ္ ကိုင္ေဆာင္ထားသည့္ ျမန္မာလုပ္သားတစ္သန္းခြဲေက်ာ္ကိုလည္း ယာယီပတ္စ္ပို႔စာအုပ္မ်ား ထုတ္ေပး လ်က္ရွိသည္။

ယင္းစာအုပ္ျပဳလုပ္ထားသူမ်ားကို ဗီဇာျပဳလုပ္ၿပီး ၁၅ ရက္အတြင္း အလုပ္လုပ္ခြင့္လက္မွတ္ (အလုပ္ပါမစ္)ကို သက္ဆုိင္ရာၿမိဳ႕ နယ္ အလုပ္သမားရွာေဖြေရး႐ံုးမ်ားတြင္ ေလွ်ာက္ထားရန္ ထိုင္းအစိုးရက ေၾကညာထားသည္။

ထို႔ေၾကာင့္ ၂၀၁၇ ၏ ဇူလိုင္လသည္ သန္းဂဏန္းရွိေသာ ျမန္မာအလုပ္သမားမ်ားအတြက္ ကံဆိုးမိုးေမွာင္က်သည့္ လျဖစ္သလို ဖ႐ိုဖရဲထြက္ေျပးတိမ္းေရွာင္ေနရသည့္ ထုိင္းႏုိင္ငံအတြင္းမွ တရားမဝင္အလုပ္သမားမ်ားအတြက္ လည္း ဝမ္းနည္းစရာေကာင္းသည့္ လျဖစ္ပါသည္။

မွတ္မွတ္ရရ လြန္ခဲ့ေသာ တစ္ႏွစ္ခန္႔က ဒီလိုအခ်ိန္မ်ိဳးတြင္ ထိုင္းေရာက္ျမန္မာလုပ္သားမ်ားအတြက္ ဂုဏ္ယူဖြယ္ေန႔ျဖစ္ခဲ့ရသည္။ အေၾကာင္းမွာ ျမန္မာႏုိင္ငံ၏ လူထုေခါင္းေဆာင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က ထိုင္းႏုိင္ငံသုိ႔ လာ ေရာက္ၿပီး ထုိင္းရွိ ျမန္မာအလုပ္သမားမ်ားႏွင့္ ေတြ႕ဆံုခဲ့သည္။အားေပးစကားမ်ား၊ ခြန္အားမ်ားေပးခဲ့ ၿပီးထိုင္းေရာက္ အလုပ္သမားမ်ား ဂုဏ္ယူဦးေမာ့ေနႏုိင္ခဲ့သည္။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္သည္ ၂၀၁၆ ဇြန္လ ၂၃ ရက္မွ ၂၅ရက္အထိ ထိုင္းႏုိင္ငံသုိ႔ အလည္အပတ္ခရီး လာေရာက္ခဲ့ၿပီး ဇြန္လ ၂၃ ရက္တြင္ ျမန္မာလုပ္သားမ်ား အမ်ားဆံုးရွိရာ မဟာခ်ိဳင္ၿမိဳ႕ ျမန္မာလုပ္သားအခ်ိဳ႕ႏွင့္ ေတြ႕ဆံုခဲ့ သည္။

‘‘ျမန္မာႏုိင္ငံသားေတြကိုကာကြယ္မႈေပးတဲ့ လူမႈဝန္းက်င္ ေကာင္းတစ္ခုရွိဖို႔ လုိအပ္ပါတယ္။ ဒီမွာေရာက္ရွိေနတဲ့ သူေတြအေန နဲ႔ စိတ္ခ်လံုၿခံဳမႈေပးတာမ်ိဳး လို အပ္တာကို ကြၽန္မသတိထားမိပါတယ္။ ကြၽန္မတုိ႔က ပစ္ပယ္ထား မွာမဟုတ္သလို လ်စ္လ်ဴ႐ႈထားမွာ မဟုတ္ဘူး’’ဟု ႏုိင္ငံေတာ္၏ အတုိင္ပင္ခံပုဂၢိဳလ္က ဇြန္လ ၂၄ ရက္တြင္ ထုိင္းဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ အိမ္ ေတာ္၌ ျပဳလုပ္သည့္ သတင္းစာရွင္းလင္းပြဲတြင္ ေျပာၾကားခဲ့သည္။

သို႔ေသာ္ လူထုေခါင္းေဆာင္ ျပန္သြားခဲ့ၿပီး ေနာက္လမ်ားမွာပင္ ဆက္တိုက္ဆုိသလို ထိုင္းႏုိင္ငံတြင္ ျမန္မာအလုပ္သမားေရးႏွင့္ ပတ္သက္၍ တင္းက်ပ္မႈမ်ား ျပဳ လုပ္လာခဲ့ၿပီး ေနာက္ဆံုးတစ္ႏွစ္ တင္းတင္းျပည့္သည့္ ႏွစ္ပတ္လည္တြင္ေတာ့ တရားမဝင္လုပ္သားမ်ားအားလံုးကို ေမာင္းထုတ္ရန္ စီစဥ္ခဲ့ၾကေတာ့သည္။

သို႔တုိင္ ျပည္ေတာ္ဝင္လာသည့္ ျမန္မာအလုပ္သမားအမ်ားစုကေတာ့ တစ္ဖက္ႏုိင္ငံကို စိတ္မနာႏုိင္ေသး။ ၎တုိ႔၏ ပင္ပန္းခက္ခဲမႈႏွင့္ ဖိႏွိပ္ခံရမႈမ်ားစြာကို ေျပေပ်ာက္ေစသည့္ မက္လံုးက တစ္ေန႔လုပ္ခေငြ အနည္းဆံုးဘတ္ ၃၀၀ (က်ပ္တစ္ေသာင္း)ဆုိသည့္ ပမာဏ။ ထိုပမာဏအတြက္ပင္ ထြက္ေျပးတိမ္းေရွာင္လာသူတို႔က ထုိင္းနယ္ေျမထဲ ျပန္ဝင္ဖို႔ရာ ဆႏၵ ရွိေနသည္။

‘‘ဒီတစ္ေခါက္ တရားဝင္ျပန္ သြားမယ္။ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔မွာ ေပး စရာအေႂကြးက်န္ေတြလည္းရွိ ေသးတယ္။ ဟုိမွာ တစ္ေန႔လုပ္လို႔ ဘတ္ ၃၀၀ တစ္ေန႔ရရင္ ႏွစ္ရက္ စားလို႔ရတယ္။ ဒီဘက္မွာ ဒါမ်ိဳး မရဘူး’’ဟု ကိုမိုးသူက ၎၏ သမီးငယ္မ်ားကို ေပြ႕ထားရင္း သူ၏ အစီအစဥ္ကို ေျပာသည္။

ဆာရာဝပ္ႏွင့္​ ၎၏ ႀကံပင္ မ်ားဆီသို႔ ဘတ္ ၃၀၀ မက္လံုး ျဖင့္ပင္ သူတုိ႔ ေသာင္ရင္းျမစ္ကို ေနာက္တစ္ခါ ထပ္မံေက်ာ္ျဖတ္ ခြင့္ရရန္ ေမွ်ာ္လင့္ေနပါသည္။
7Day News