ကိုယ္ခ်င္းစာနာတတ္ၾကပါေစ

ကိုယ္ခ်င္းစာနာတတ္ၾကပါေစ

ကၽြန္မတို႔ဗုဒၶဘာသာဝင္မ်ားဟာ ကေမာက္ကမလုပ္တဲ့ေနရာမွာ အေတာ္ေလး ထူးခၽြန္ပါတယ္။ ေျပာေတာ့ ဘုရားကိုးကြယ္လိုက္တာ သူတို႔အျပင္မရွိဘူး။ လုပ္ေတာ့သာ တလြဲ။

ေဆာင္းတြင္းႀကီး ခ်မ္းခ်မ္းစီးစီးမနက္မွာ ကိုယ္တိုင္ကေတာ့ အေႏြးထည္ႀကီး ဝတ္လို႔၊ မာဖလာႀကီး ပတ္လို႔၊ ၿဂိဳလ္ေျပနံေျပ ေအးရာေအးေၾကာင္းျဖစ္ပါေစေတာ့ဆိုၿပီး ၿဂိဳလ္တိုင္ေတြမွာရွိတဲ့ ဘုရားဆင္းတုေတာ္ေတြ ကို ေခါင္းေပၚကေန ေရေတြ တစ္ခြက္ၿပီး တစ္ခြက္ေလာင္းခ်လို႔။ ေရသပၸါယ္သတဲ့။ လုပ္ပံုကေလ…။ ငါေတာ့ျဖင့္ ေႏြးေႏြးေထြးေထြးေနမယ္၊ ဘုရားေတာ့ အေအးပတ္ခ်င္ပတ္ပါေစ ဆိုတာမ်ိဳး….။

ဒီေနရာမွာ ဗုဒၶဘာသာဝင္ေတြ သိသင့္တာက ျမတ္စြာဘုရားကို သက္ေတာ္ထင္ရွားျမတ္စြာဘုရားလို႔ စိတ္ထဲက မွတ္ယူပူေဇာ္ရမယ္ဆိုတဲ့ အခ်က္ပါ။ တစ္ခုေမးခ်င္တယ္။ ကၽြန္မတို႔ ရွိခိုးေနၾကတာဟာ ျမတ္စြာဘုရားရုပ္တုႀကီးသက္သက္ကိုပဲ ရွိခိုးေနၾကတာလား။ ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕ ဂုဏ္ေတာ္ေတြကို စိတ္ညႊတ္လို႔ တကယ့္သက္ေတာ္ထင္ရွားျမတ္ဘုရားရယ္လို႔ စိတ္မွာမွတ္ၿပီး ပူေဇာ္ကန္ေတာ့ေနၾကတာလား။ ကြယ္လြန္သြားခဲ့ၿပီးေသာ မိဘမ်ားဓါတ္ပံုကို ကၽြန္မတို႔ ရွိခိုးၾကသလိုပါပဲ။ ဓါတ္ပံုမွန္ေဘာင္ႀကီးကို ရွိခိုးေနတာ မဟုတ္ဘဲ မိဘေတြရဲ႕ေက်းဇူးကို ရည္မွတ္လို႔ သက္ရွိထင္ရွားမိဘမ်ားသဖြယ္ စိတ္က ရည္မွန္းၿပီး ရွိခိုးၾကတယ္ မဟုတ္လားရွင့္။ အဲသလိုပါပဲ။

ေနာက္တစ္ခုက သစ္သီးဆြမ္းကပ္တဲ့အခါမွာပါ။ သစ္သီးေတြကို မခြဲမစိပ္ဘဲ အလံုးလိုက္ မကပ္သင့္ပါဘူး။ သစ္သီးဆြမ္းကပ္လွဴျခင္းဆိုတဲ့ ကုသိုလ္ေတာ့ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အဂါရဝလည္းျဖစ္ပါတယ္။ စဥ္းစားၾကည့္ေလ ကိုယ့္မိဘေတြကိုေရာ သစ္သီးတစ္လံုး လက္ထဲထည့္ေပးၿပီး ေရာ့ စား ရယ္လို႔ ေကၽြးခဲ့ဖူးသလား။ ေသခ်ာ အခြံႏႊာ ခြဲစိပ္၊ ၿပီးမွ ပန္းကန္ထဲထည့္၊ ခရင္းေလးဘာေလး တပ္ၿပီး ရိုရိုေသေသေကၽြးခဲ့ၾကတာ မဟုတ္လား။

အဲဒါနဲ႔ပတ္သက္လို႔ တစ္ခါက ကၽြန္မအိမ္မွာ ေနသြားတဲ့ သမီးတစ္ေယာက္အေၾကာင္းေျပာဦးမယ္။ သူကေလးက ဘုရားကို ပက္ပ္စီ ကပ္ပါတယ္။ ဖန္ခြက္ထဲကို ေရခဲထည့္ ပက္ပ္စီထည့္ၿပီးတဲ့အခါ ဖန္ခြက္မွာ ပိုက္ကေလးတစ္ေခ်ာင္း တပ္လိုက္ပါတယ္။ သူေသာက္တဲ့အခါဆိုလည္း ပိုက္ကေလးနဲ႔ ေသာက္တတ္တာ ကိုးရွင့္။ ကၽြန္မျဖင့္ သူလုပ္ပံုကိုၾကည့္ရင္း သေဘာေတြ က်မိတယ္။ အဲဒါ ကၽြန္မေျပာခ်င္တဲ့ ကိုယ္ခ်င္းစာတရားပါပဲ။

ေနာက္တစ္ခုကေတာ့ ဘုရားကို သစ္သီးဆြမ္းေတာ္ကပ္တဲ့အခါ စိမ္းေပ့ဆိုတာေတြ ေရြးကပ္ေလ့ရွိၾက တာပါပဲ။ ငွက္ေပ်ာသီးတစ္ဖီးကပ္တယ္ဆိုပါေတာ့။ သီးေမႊးအစိမ္းတစ္ဖီးကို ျမတ္စြာဘုရားေရွ႕သြားၿပီး တပည့္ေတာ္ သစ္သီးဆြမ္းကပ္ပါတယ္ဘုရား ဘာညာေပါ့၊ ဆုေတြဘာေတြ တရွည္တလ်ားေတာင္းလို႔။ ေနာက္ ငွက္ေပ်ာသီးမွည့္ေတာ့မွ အသာေလးစြန္႔ၿပီး စားမယ္။

ဘာနဲ႔တူသလဲဆိုေတာ့ကာ ျမတ္စြာဘုရား ဒီငွက္ေပ်ာသီးကိုေတာ့ ဘုရားေရွ႕ ခဏေလာက္အုပ္ထားပါရေစ၊ မွည့္ေတာ့မွ တပည့္ေတာ္ စြန္႔စားပါ့မယ္ဘုရားဆိုတာနဲ႔ သြားတူမေနဘူးလား၊ လုပ္ပံုက အဲသလို။

ေသာက္ေတာ္ေရ ကပ္တဲ့အခါမွာလည္း ဒီလိုပါပဲ။ ေရကို ခြက္နဲ႔အျပည့္အလွ်ံကပ္တာမ်ိဳးကို ေရွာင္ရပါမယ္။ ကၽြန္မတို႔ ေရေသာက္ခ်င္တဲ့အခါ ေရခြက္ထဲမွာ ေရအျပည့္ထည့္ထားရင္ လက္လွမ္းလိုက္တာနဲ႔ ေရေတြ ဖိတ္စင္က်တတ္ရဲ႕ မဟုတ္လား။ အဲသလိုပါပဲ ျမတ္စြာဘုရားကို ေရေတာ္ကပ္တဲ့အခါမွာ ေရကို ဖန္ခြက္ႏႈတ္ခမ္းမေရာက္ခင္ လက္တစ္လံုးအလိုေလာက္ မွန္းထည့္ၿပီး ကပ္ရပါမယ္။

ဆြမ္းေတာ္ကပ္တာကိုေတာ့ ေျပာရရင္ အတတ္ႏိူင္ဆံုး သက္ရွိထင္ရွားဘုရားကို အိမ္ပင့္ဆြမ္းကပ္ သလို ျဖစ္ေအာင္ ကပ္ႏိူင္ရင္ အေကာင္းဆံုးပါပဲ။ ဆြမ္းထမင္းျဖဴေပၚ ထန္းလ်က္ခဲေလး၊ ေပါက္ေပါက္ ဆုပ္ေလးျဖဴးကပ္တာက ကုသိုလ္ေတာ့ရပါရဲ႕။ ဒါေပမဲ့ ကိုယ္တိုင္ေတာင္မွ ေန႔တိုင္း ၾကက္ဥျပဳတ္နဲ႔ခ်ည္း စားႏိူင္ၾကလို႔လား။ ကၽြန္မၾကားဖူးတာ တစ္ခုရွိတယ္။ ၿမိဳ႕တစ္ၿမိဳ႕မွာ အမ်ိဳးသမီးႀကီးတစ္ေယာက္ဟာ ဘုရားဆြမ္းကပ္တဲ့အခါ ထမင္းဝိုင္းျပင္ၿပီး ပန္းကန္ခြက္ေယာက္ေတြကအစ လူတစ္ေယာက္ စားသလိုျပင္ဆင္ၿပီး ကပ္ေလ့ရွိသတဲ့။ လက္ေဆးေရတို႔ လက္သုတ္ပုဝါတို႔ကအစ ေသခ်ာျပင္ဆင္ၿပီး ကပ္တာ။ အားလံုးျပင္ဆင္ၿပီးလို႔ ဘုရားကို ပင့္ၿပီး ဆြမ္းကပ္တဲ့အခါ ေဘးကေန ယပ္ေလးခပ္ေပးလို႔ တဲ့ရွင္။ ကၽြန္မျဖင့္ ၾကားရတာနဲ႔တင္ ၾကက္သီးထေလာက္ေအာင္ ပီတိျဖစ္မိပါရဲဲ႕။

ကၽြန္မ နားလည္ပါတယ္။ ကၽြန္မတို႔ေတြအားလံုး စားဝတ္ေနအတြက္ ရုန္းကန္ရွာေဖြေနၾကရတာမို႔ အဲဒီလို ေသခ်ာျပင္ဆင္ၿပီး ဆြမ္းကပ္ခ်င္မွ ကပ္ႏိူင္မွာပါ။ ဒါေပမဲ့ အလုပ္ပိတ္ရက္ေတြမွာ တခါေလာက္ အဲဒီလို ကပ္ၾကည့္ေစခ်င္ပါတယ္။ သီလရွင္လူထြက္ၿပီးကာစ အလုပ္မဝင္ေသးခင္အခ်ိန္ေတြမွာ ကၽြန္မ အဲသလို ဆြမ္းကပ္ဖူးပါတယ္။ ရလာတဲ့ ပီတိက ဘာနဲ႔မွ မတူပါဘူး။ ၾကက္သီးတျဖန္းျဖန္းထေအာင္ကို ခံစားရတာပါ။

အေမႊးတိုင္ပူေဇာ္သူမ်ားလည္း အတူတူပါပဲ။ ျဖစ္ႏိူင္ရင္ အေမႊးရနံ႔ေလးရရံုေလာက္ ပူေဇာ္တာပဲ ေကာင္းပါ တယ္။ ဘုရားေခ်ာင္းဆိုးရင္ၾကပ္ျဖစ္ေလာက္ေအာင္ေတာ့ မေကာင္းေပဘူးေပါ့။

အခ်ဳပ္ေျပာရရင္ ျမတ္စြာဘုရားကို သက္ေတာ္ထင္ရွားဘုရားလို႔ စိတ္ဝယ္မွတ္ၿပီး ဘာလွဴလွဴ ဘာကပ္ကပ္ ကိုယ္နဲ႔ ကိုယ္ခ်င္းစာၿပီး ေတြးဆပူေဇာ္ႏိူင္ၾကဖို႔ပါပဲ။ ကိုယ္ခ်င္းစာတရားဆိုတာက လူလူခ်င္းျဖစ္ေစ၊ သတၱဝါေတြအေပၚမွာ ျဖစ္ေစ၊ သစ္ပင္ပန္းမာန္ေတြအေပၚမွာပဲ ျဖစ္ေစ ထားႏိုင္ေအာင္၊ ထားတတ္ေအာင္ ႀကိဳးစားတာ အေကာင္းဆံုးပါပဲ။ ဒီလိုျပဳမူက်င့္ၾကံႏိူင္ဖို႔ အေလ့အက်င့္ေလးလုပ္ေပးၾကည့္ပါ။ ကိုယ္တိုင္ စိတ္ႏွလံုးႏုညံ့သူ ျဖစ္လာပါလိမ့္မယ္။

ျမင္ေနေတြ႔ေနရတာေတြက အခ်ိဳးမက်လြန္းလို႔ ေျပာမိပါတယ္။ ေစတနာအေလွ်ာက္ ကပ္လွဴတာျဖစ္ေပမဲ့ တကယ္ရသင့္တဲ့ တင္းျပည့္က်ပ္ျပည့္ကုသိုလ္ေလးရေစခ်င္လို႔ပါ။ တစ္က်ပ္တန္လက္မွတ္ဝယ္ထားၿပီးမွ ငါးမူးခရီးေလာက္အေရာက္မွာ လမ္းဆင္းေလွ်ာက္ရမွာမ်ိဳးကျဖင့္ မတန္ဘူး မဟုတ္လားရွင္။

ကိုင္း တရားပြဲလည္း ၿပီးၿပီ။ အိမ္ျပန္ၾကပါစို႔။ သာဓု သာဓု သာဓု…..:)

မွတ္ခ်က္။ ။ စာထဲမွတစ္ခ်ိဳ႕ကို ဆရာေတာ္ဥဴးဥကၠဌ (ျမစိမ္းေတာင္ေတာရ) ၏ ေဟာတရားမ်ား နာယူခဲ့စဥ္က မွတ္သားခဲ့သည္မ်ားကို ျပန္လည္ေဝမွ်ျခင္းပါ။

Credit: Chit KYi Aye

Search Myanmar