အထူးက႑ ျမန္မာ့ အသိုက္အဝန္းထဲမွ အမ်ဳိးသမီးမ်ား
ျမန္မာႏိုင္ငံမွာက သုဘရာဇာဆုိတဲ့ အသံုးအႏႈန္းကို ျမန္မာ့လူ႔အသုိင္းအဝုိင္းထဲမွာ အတိတ္နိမိတ္ မေကာင္းတဲ့လကၡဏာ၊ မေကာင္းတဲ့အရာ၊ စကားေတြကေန ထည့္မေျပာေကာင္းတဲ့ အရာေတြလို႔ေတာင္ သတ္မွတ္မႈေတြရွိပါတယ္။ ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ အမ်ိဳးသားေတြပဲ သုဘရာဇာလုပ္ငန္း လုပ္ကုိင္ၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္လည္း မေကြးတုိင္း ပခုကၠဴၿမိဳ႕က ေဒၚၾကည္ၾကည္ဝင္းကေတာ့ အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္ျဖစ္ေပမယ့္ သုဘရာဇာလုပ္ငန္းကုိ လုပ္ကုိင္လာတာ အခုဆုိ ၁၀ ႏွစ္ေတာင္ေက်ာ္လာပါၿပီ။ သူ႔အေနနဲ႔ ဘာ့ေၾကာင့္ သုဘရာဇာလုပ္ငန္း လုပ္ကိုင္လာရတယ္ သုဘရာဇာတစ္ေယာက္ရဲ႕ အျမင္အယူအဆေတြြကို ေအာက္ပါအတိုင္း ေျပာဆုိသြားတာ ေတြ႕ၾကရပါတယ္။
ေဒၚၾကည္ၾကည္ဝင္း
အမ်ိဳးသား ဆံုးသြားကတည္းက ဒီလုပ္ငန္းထဲကုိ ဝင္လုိက္တာ အလုပ္ကုိလည္း သူမ်ားေတြလုပ္တာလည္း အားမရဘူးေပါ့ေနာ္။ အဲလုိေတြ အားမရေတာ့ သူမ်ား လုပ္တာကုိင္တာ အားမရေတာ့ ကုိယ့္ဘာသာကုိယ္ ဝင္လုပ္ ကုိယ့္ဘာသာကုိယ္ပဲ ဒီလုပ္ငန္းကုိ လုပ္လုိက္ေတာ့ စိတ္ဝင္စားတာလည္း ပါတာေပါ့။ ဒီလုပ္ငန္းက ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ကုသို္လ္လည္းရတယ္ေပါ့။
စၿပီးေတာ့ လုပ္ခါစက ကၽြန္မအမ်ိဳးသားရွိစဥ္တုန္းက နည္းနည္း အခက္အခဲေလးေတြေတာ့ ေတြ႔တာေပါ့။ သူက ဒီမွာေနရတာက်ေတာ့လည္း သူတစ္ေယာက္တည္းလည္း မေနရဲဘူး။ ေနာက္ၿပီးေတာ့ ကၽြန္မတို႔ မိသားစုၾကေတာ့လည္း ဒီမွာ သူက ေခၚထားေပမယ့္လည္း လုပ္ငန္းအတုိင္းအတာေတြက်ေတာ့ သူက ဒီလုိေတြ ထြက္လုပ္တာေတြလည္း မႀကိဳက္ဘူး။ အဲလိုမ်ိဳး သူလုပ္တဲ့အခါမ်ိဳးေတြ က်မဝင္ၿပီးေတာ့ ကူလုပ္တာေတြ သူက မႀကိဳက္ဘူး။ ကေလးေတြနဲ႔ ဘာေတြနဲ႔ဆုိေတာ့လည္း နည္းနည္း အခက္အခဲေလးေတြေတာ့ ရွိတာေပါ့။
ဝင္ေငြရရွိမႈမမွန္တဲ့ သူ႔အဖို႔ အခက္အခဲေတြကေတာ့ ႀကီးမားပံုရပါတယ္။ သူ႔မိသားစု အေျခအေနကို ေဒၚၾကည္ၾကည္၀င္းက အခုလို ရွင္းျပပါတယ္။
ေဒၚၾကည္ၾကည္ဝင္း
အဲဒီတုန္းက အေျခအေနကလည္း ဒီေလာက္ႀကီးေတာ့ မၾကပ္တည္းဘူး။ ကေလးေတြပညာေရး အႀကီးေကာင္ေလးႏွစ္ေယာက္ဆုိရင္ ဒီလုပ္ငန္း သူ႔အေဖဆံုးသြားေတာ့ ေက်ာင္းထြက္ေပးတယ္ေလ။ သူ႔အေဖမဆံုးခင္ကေတာ့ ကေလးေတြက ေက်ာင္းက ၅ ေယာက္ပဲ ေျပာပါေတာ့။ အဲဒီတုန္းက ၅ ေယာက္ရွိခဲ့တာ၊ ခုေတာ့ ေက်ာင္းကုိလည္း အခက္အခ ဲေလးေတြ ရွိတဲ့အခါက်ေတာ့ သိပ္ၿပီးေတာ့ မထားႏုိင္ဘူး။
အေျခအေနေတြ ၾကပ္တည္းခက္ခဲေပမယ့္လည္း မိသားစုရဲ႕ စားဝတ္ေနေရး ခက္ခဲေပမယ့္လည္း သားသမီးေတြရဲ႕ ပညာေရးကုိ ဆံုးခမ္းတုိင္ေအာင္ ေရာက္ေအာင္ပို႔မယ့္သူလည္း ျဖစ္တယ္ဆိုတာနဲ႔ မိသားစုကို ဦးေဆာင္ေနသူျဖစ္တယ္ဆိုတာကို သူေျပာျပထားတဲ့စကားထဲမွာ ေတြ႕ၾကရပါတယ္။
ေဒၚၾကည္ၾကည္ဝင္း
အခု မိသားစုကေတာ့ ၇ ေယာက္ရွိတယ္။ သားအႀကီးေတြကလည္း အိမ္ေထာင္သည္ေတြလုိ႔သာေျပာတာ ကၽြန္မကပဲ ေကၽြးရတယ္။ ကၽြန္မကပဲ အကုန္ခံၿပီးေတာ့ လုပ္ကုိင္ေကၽြးရတယ္။ အျပင္ကုိလဲ ခြဲမထုတ္ေတာ့ဘူး။ သူမ်ားဆီမွာလည္း ထည့္မလုပ္ခိုင္းဘူး။ လုပ္ငန္းေတြဘာေတြရွိလဲ သူတို႔ နည္းနည္းပါးပါး ကူခုိင္းရတာေပါ့။ ေက်ာင္းတက္တဲ့သူကလည္း တက္ေပါ့။ အဲလုိမ်ိဳး လုပ္ရတာေပါ့။ မိသားစု ၇ ေယာက္ရွိတာ ဒီမွာ ကိုယ့္ဘာသာကုိယ္ပဲ လုပ္ကုိင္ရတာေပါ့။
သုဘရာဇာဆုိတဲ့ အလုပ္ေၾကာင့္ ခင္ပြန္းျဖစ္သူရွိတဲ့အခ်ိန္က ပတ္ဝန္းက်င္ လူ႔အသုိင္းအဝိုင္းက ေရွာင္ဖယ္မႈေတြ ရွိေနေပမယ့္ အခုခ်ိန္မွာ မရွိေတာ့ဘူးလုိ႔ သူက ဆုိပါတယ္။
ေဒၚၾကည္ၾကည္ဝင္း
အရင္ ကၽြန္မအမ်ိဳးသားတုန္းကေတာ့ သူတို႔နဲ႔တုန္းကေတာ့ ဘာပဲျဖစ္ေနေန လူေတြက ေရြးခ်င္ၾကတယ္။ သာေရးနာေရးေတြ ဘာေတြလည္း သြားေတာ့သြားတယ္ ဖိတ္ေတာ့ မဖိတ္ဘူးေပါ့။ အခုက်ေတာ့ လူမႈေရးေလးေတြ ဘာေတြ ရွိလာတယ္။ ဘယ္သူကမွမေရြးဘူး။ အတူတူပဲ။ ကုသိုလ္လုပ္တဲ့အခါပဲျဖစ္ျဖစ္ သာေရးနာေရးပဲျဖစ္ျဖစ္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ဝိုင္းဝန္းၿပီး လုပ္ၿပီးေတာ့ အတူတူပဲ စားၾကတာ။ ဟာ ဒါ သုဘရာဇာစားေနလုိ႔ ဒီေနရာကေန ေရွာင္သြားပါမယ္ဆုိတဲ့သူ မရွိဘူး။ ဒီပခုကၠဴမွာေတာ့ အဲလိုေတာ့ မေတြ႔ဘူး။
ကၽြန္မရဲ႕ဝင္ေငြကေတာ့ လုပ္ငန္းေပၚ မူတည္တယ္။ လုပ္ငန္းက သံုးခုရွိတယ္ဆုိရင္ တစ္ေန႔မွ ကၽြန္မတို႔က က်င္းတစ္က်င္းမွ ၂၅၀၀ ပဲရတယ္။ ဒါေပမယ့္လည္း အၿမဲတမ္းရယ္လုိ႔ လုပ္ငန္းက မရွိဘူး။ မီးသၿဂိဳလ္စက္မွာဆုိလုိ႔ရွိရင္လည္း ကၽြန္မတုိ႔က လုပ္အားခက ၃၀၀၀ ပဲရတာ။ လူတစ္ေယာက္ကုိ ေရြ႕လုိက္လုိ႔ရွိရင္ေပါ့။ အဲမွာ သူတို႔က ၂ ေယာက္ငွားခုိင္းတာဆိုေတာ့ ကၽြန္မက ၂ ေယာက္စာကုိ ၆၀၀၀ ေပါ့။ ကၽြန္မ လုပ္ငန္းလုပ္လုိက္တယ္။ ဘယ္သူမွလည္း မေခၚေတာ့ဘူး။
သုႆာန္ထဲမွာ အလုပ္လုပ္ျခင္းဟာ သူမ်ားတကာရဲ႕အဆင္မေျပမႈေတြကိုက အဆင္ေျပေစခ်င္တဲ့ဆႏၵနဲ႔ လုပ္ငန္းအေပၚ ေလးစားလို႔ လုပ္ေနျခင္းျဖစ္ေၾကာင္းကိုလည္း ေဒၚၾကည္ၾကည္၀င္းက နိဂံုးခ်ဳပ္အေနနဲ႔ ရွင္းျပသြားပါတယ္။
ေဒၚၾကည္ၾကည္၀င္း
ကၽြန္မ ဒီလုပ္ငန္းနဲ႔ပတ္သက္လို႔ မေသမခ်င္းလုပ္မယ္လုိ႔ေတာ့ စဥ္းစားထားတယ္။ လုပ္ငန္းကုိ ကုိယ္က သၿဂိဳလ္တဲ့အခါမ်ိဳးမွာ အမ်ိဳးမ်ိဳးေတြ တခ်ိဳ႕က သူတို႔က ဘယ္လုိေခၚမလဲ နာေရးနဲ႔လာတာဆုိေတာ့ေလ အပူနဲ႔လာတာမ်ိဳးကုိ အခက္မသင့္လို႔ အဆင္မေျပမွာမ်ိဳးေတြေပါ့ေနာ္။ ဆင္မေျပမွာမ်ိဳးေတြ အခက္အခဲေတြနဲ႔ ဒီလုိမ်ိဳး လာတဲ့အခါမ်ိဳး ကုိယ္ရွိေနတဲ့အခါက်ေတာ့ လုပ္ငန္းအေပၚကုိလည္း ေလးစားတဲ့အပုိင္း ပါတာေပါ့။ လုပ္ငန္းကုိ ေလးစားတဲ့အပိုင္းပါတာ ကုိယ္ရတာ မရတာအသာထား လုပ္ငန္းအဆင္ေျပသြားရင္ ကုိယ္က စိတ္ခ်မ္းသာတယ္ေလ။
Mizzima
No comments:
Post a Comment