ေဖ့ဘုတ္ကို အခ်ိဳ႕လူေတြက FB လို႔ အတိုေကာက္ေရးတယ္။ မတ္ဇူကာဘာ့ခ်္ရဲ႕ ေဖ့ဘုတ္ကို လူအေတာ္မ်ားမ်ား သိၾကတယ္။ သံုးၾကပါတယ္။ ကမၻာ့လူဦးေရ တစ္ဘီလ်ံေက်ာ္ သံုးတယ္လို႔ စစ္တမ္းေတြမွာ ေတြ႕ရတယ္။
တစ္ေန႔တြင္ သတင္းေထာက္အမ်ဳိးသမီး တစ္ေယာက္ ကြၽန္ေတာ့္ဆီေရာက္လာတယ္။
“ဆရာ ေဖ့ဘုတ္အေပၚ သေဘာထားကို သိပါရေစ” တဲ့။
သတင္းဌာနတစ္ခုက ကြၽန္ေတာ့္ကို အင္တာဗ်ဴးလုပ္ပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္က ထံုးစံအတိုင္း သူတို႔ကိုေမးပါတယ္
“ဘာလို႔ဒီလိုေမးတာလဲ”
“ကြၽန္မတို႔ဌာနက လူေတြရဲ႕ သေဘာထားကို သိခ်င္လို႔ပါ ဆရာ၊ ဆရာ ေဖ့ဘုတ္ကို ႀကိဳက္ပါသလား”
သူတို႔ရည္ရြယ္ခ်က္ ေကာင္းပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ေျဖပါတယ္။
“ကြၽန္ေတာ္ ေဖ့ဘုတ္ကို ႀကိဳက္ပါတယ္”
“ဘာလို႔ႀကိဳက္တာလဲ”
“လူေတြဟာ Social Animals ေတြေလ၊ ေဖ့ဘုတ္ဟာ လူမႈကြန္ရက္ပဲ၊ လူေတြ ဆက္သြယ္လြယ္ေအာင္ ဒီနည္းလမ္းဟာ ေကာင္းတာေပါ့”
“ဥပမာအေနနဲ႔ ေျပာျပလို႔ရမလား”
“ကြၽန္ေတာ့္တူေလးဟာ ႏိုင္ငံျခားထြက္သြားတာ သူ႔အေမ ဒီမွာဆံုးၿပီးကတည္းက ျပန္ၿပီးဆံုခြင့္မရဘူး။ အဆက္အသြယ္ ျပတ္သြားတယ္။ ေနာက္ေတာ့ ေဖ့ဘုတ္ကေန သူ႔ညီအစ္ကိုေတြနဲ႔ ျပန္ၿပီးဆက္သြယ္မိတယ္”
“အေတာ္ေကာင္းတာပဲ”
“တစ္ခါတစ္ခါလည္း သတင္းဦးေတြရတယ္။ တစ္ခါက ကြၽန္ေတာ္တို႔မိသားစုနဲ႔ ခရီးထြက္တယ္။ ညဘက္ ရန္ကုန္ကအထြက္မွာ မီးသတ္ကားေတြ အမ်ားႀကီးေတြ႕လိုက္တယ္။ ဒီေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္သမီးဟာ ရန္ကုန္မီး (Fire in Yangon) လို႔ ႐ိုက္ထည့္လိုက္ေရာ သတင္းေတြတက္လာတယ္၊ ဓာတ္ပံုေတြတက္လာတယ္။ အဲဒီတုန္းက မဂၤလာေစ်းမီးေလာင္တာ ထင္တယ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔က ပန္းဘဲတန္းမွာေနေတာ့ ဘာျပႆနာမွမရွိဘူး။ စိတ္ေအးေအး ခရီးထြက္ႏိုင္တာေပါ့”
“ေဖ့ဘုတ္ထဲမွာေရးတဲ့ စာေတြနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ဆရာ့အျမင္ကို ေျပာျပပါ”
“ကြၽန္ေတာ္က စာေရးဆရာဆိုေတာ့ ေဖ့ဘုတ္ထဲမွာ လူေတြစာေရးတာကို သေဘာက်တယ္။ အခ်ဳိ႕ေရးထားတာေတြဟာ စာေရးဆရာထက္ေတာင္ ေတာ္ေသးတယ္။ ကြၽန္ေတာ့္စိတ္ထင္ေတာ့ သူတို႔ ဒီလိုေရးႏိုင္တာဟာ စိတ္ခံစားမႈမ်ားလို႔ပဲ ထင္တယ္။ ေနာက္တစ္ခ်က္ကေတာ့ သူတို႔ဟာ ႐ိုးရွင္းတဲ့အေတြးေတြကို ခ်ျပတာပါပဲ”
“ဟုတ္ပါတယ္ ဆရာ။ အခ်ဳိ႕လူေတြ ေရးထားတာေတြဟာ အင္မတန္ဖတ္လို႔ေကာင္းတယ္”
“ကြၽန္ေတာ္ေတာ့ ေဖ့ဘုတ္မွာ ေရးသားတာေတြ မ်ားလာရင္ လူေတြဟာ စာေရးတဲ့အတတ္ ပိုတတ္လာမယ္လို႔ ထင္တာပဲ”
“ဒါေပမဲ့ ဆရာ၊ ျမန္မာစာအေရးအသားေတြ ပ်က္တယ္လို႔ ဆိုေနၾကတယ္”
“ဘယ္လိုမ်ဳိးလဲ”
“ကြီးတို႔ ေခးတို႔ေပါ့ ဆရာ”
“အင္း သမီးေတာင္ ဒါေတြမွတ္မိေနတာပဲ။ အဓိပၸာယ္လည္း သိတယ္မဟုတ္လား”
“သိပါတယ္ဆရာ”
“ပုဂံေခတ္ေက်ာက္စာေတြထဲမွာ ဒီလိုအေရးေတြကြဲတာ ရွိတယ္လို႔ ဆရာထင္တယ္။ ခုေခတ္အေရးနဲ႔ မတူဘူး။ ဆရာက ကေလးေတြက ေရးတာကို အျပစ္ေတြတင္ေနမယ့္အစား သူတို႔သေဘာထားကို ေလ့လာဖို႔လိုတယ္လို႔ ထင္တယ္။ ဒီေခတ္မွာ ပြင့္လင္းျမင္သာလာတယ္။ ျမန္မာစာေပကိုလည္း အနည္းဆံုး ကြန္ပ်ဴတာထက္မွာ တင္ထားလို႔ရေနၿပီပဲ၊ ျမန္မာစာ မပ်က္စီးပါဘူး။ သတ္ပံုက်မ္းေတြ အဘိဓာန္ေတြကုိ အခ်ိန္နဲ႔တစ္ေျပးညီ ျပဳစုေနရမယ္။ ဆရာဆိုလိုတာက လံုး၀သံုးလို႔မရေအာင္ေတာ့ လူငယ္ေတြ ဖ်က္ဆီးမွာေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ သူတို႔လည္း ျမန္မာစာ တန္ဖိုးသိၾကမွာပါ”
“သူတို႔ ေဖ့ဘုတ္မွာေရးတာထဲမွာ မေကာင္းတာေတြ ပါတယ္ဆရာ၊ ဒါကိုေရာ ဆရာက ေကာင္းတယ္လို႔ထင္လား။ ဥပမာ ဆဲတာမ်ိဳးေပါ့”
“ဆဲတာကေတာ့ ဘယ္ေတာ့မွ မေကာင္းဘူးေလ။ အမုန္းစကားေတြဟာလည္း ဆဲတာနဲ႔ တူတာပါပဲ။ ဒါေတြကို ဆရာမႀကိဳက္ပါဘူး။ ဒါဟာ ေဖ့ဘုတ္ရဲ႕ ၀ိေသသလကၡဏာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။
ဒါေပမဲ့ ဆရာလူေတြက ဒီလိုဆဲတာကိုပဲ အထူးျပဳ ေျပာေနၾကတယ္”
“ေဖ့ဘုတ္မွာ မေကာင္းေျပာတာတို႔၊ သတင္းမွားေတြ ထုတ္ျပန္တာတို႔ အမ်ားႀကီးပဲ ဆရာ”
“ေဖ့ဘုတ္ကို အႏၲရာယ္ရွိတယ္လို႔ ေျပာခ်င္တာလား”
“ဟုတ္ပါတယ္ဆရာ”
“ေဖ့ဘုတ္ဟာ တစ္ေနရာကသတင္းကို ေနာက္တစ္ေနရာေရာက္ေအာင္ ခ်က္ခ်င္းပို႔ေဆာင္ႏိုင္တာေတာ့ ေကာင္းပါတယ္။ ဘယ္ေခတ္ဘယ္အခါမွာမွ ေဖ့ဘုတ္ေလာက္ျမန္ေအာင္ သတင္းမထုတ္ျပန္ႏိုင္ပါဘူး။ တစ္ေနရာမွာ ဆႏၵျပတယ္ဆို ေဖ့ဘုတ္ကေနတက္လာတယ္။ အစိုးရအဖြဲ႕၀င္လူႀကီးေတြ ဘယ္ေနရာေရာက္ေနလဲ ဆိုတာကိုလည္း ေဖ့ဘုတ္ကေန ၾကည့္လို႕ရတယ္။ ဒါေပမဲ့ဒါေတြဟာ အတည္ျပဳထားတဲ့ သတင္းေတြမဟုတ္ဘူး။ ဒီအတြက္ ဒီသတင္းေတြကို အေျခခံၿပီး အေရးႀကီးတဲ့ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ေတြ ခ်လို႔မရဘူး။ အတည္ျပဳတဲ့ သတင္းေတြကို ရယူရမွာျဖစ္တယ္”
“ဆရာေစာေစာက ေျပာတဲ့အေၾကာင္းရာတစ္ခုကို ျပန္ေကာက္ခ်င္တယ္ဆရာ၊ ေဖ့ဘုတ္မွာေရးတဲ့သူေတြဟာ လြတ္လပ္တယ္ဆိုရင္ ဆရာေကာေဖ့ဘုတ္မွာ ေရးဖူးလား”
“မေရးဖူးပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ ခံစားၾကည့္မိတာ အမ်ားႀကီးပဲ၊ ခုလိုရန္ကုန္မွာ ေရေျခာက္ရက္ပ်က္မယ္ဆိုတာမ်ိဳး၊ မီတာခ သံုးဆတက္မယ့္သတင္းေတြ ၾကားတာမ်ိဳးဆိုရင္ ဆရာက ေဖ့ဘုတ္မွာ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေရးခ်င္တယ္”
“ဘယ္လိုေရးမွာလဲ ဆရာ”
“ဆရာက ရန္ကုန္ၿမိဳ႕လယ္ေကာင္မွာ ဆရာ့ဇနီးနဲ႔ အတူေနတယ္။ ဆရာတို႔အခန္းက သံုးထပ္မွာပါ။ ႏွစ္ေယာက္ထဲေနတယ္။ ဆရာတို႔အိမ္မွာ ေရခ်ိဳးတဲ့ေရေႏြးစက္လည္းရွိတယ္။ လက္ေဆးခြက္ေတြလည္းရွိတယ္။ က်န္းမာေရးအတြက္ လိုအပ္ရင္ ဆရာက လက္ခဏခဏေဆးတယ္။ အိမ္သာတက္တဲ့ အႀကိမ္လည္းမ်ားတယ္။ ေနာက္ဘိုထိုင္ဆိုေတာ့ အိမ္သာတက္ၿပီးရင္ ေရဆြဲခ်ရတယ္။ ေရအကုန္မ်ားတယ္။ ဆရာ့အိမ္မွာ တစ္ခါက မီးအေတာ္ၾကာၾကာပ်က္တာနဲ႔ ဆံုဖူးတယ္။ ေရမရဘူး။ အိမ္သာေရဆြဲခ်လို႔ မရဘူး။ ေနာက္ဆံုး ရပ္ကြက္ထဲကို မီးစက္ႀကီးေရာက္လာေတာ့မွ ေရစုပ္စက္သံုးၿပီး ေရတင္ရတယ္။ ဒီမီးစက္ကို နာရီနဲ႔ငွားရတာ ေစ်းအေတာ္ႀကီးတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္က ဆရာက ဒီေလာက္အသက္မႀကီးေသးဘူး။ ခုေတာ့ ေရလည္းမဆြဲႏိုင္ဘူး။ ေရေျခာက္ရက္ပ်က္မယ္ဆိုေတာ့ လူႀကီးေတြအတြက္ ဘယ္ေလာက္အခက္အခဲရွိမလဲ၊ ဆရာ့ အေတြ႕အၾကံဳကို ေရးခ်င္တာပါ”
“ေရခ်ိဳးဖို႔၊ အိမ္သာသံုးဖို႔ လိုတာေပါ့”
“ထမင္းခ်က္တာတို႔ ဟင္းခ်က္တာတို႔လည္း ဒီလိုသံုးရတာပဲ”
“ဒါကို ေဖ့ဘုတ္မွာမွ ဆရာေရးခ်င္တာ ေရးလိုက္ေပါ့ဆရာ၊ ဘာေၾကာင့္မေရးတာလဲ”
“ဆရာ အလုပ္မအားတာလည္းပါတယ္။ သတင္းစာေတြမွာ ဒါကို ေဆာင္းပါးတစ္ပုဒ္ အေနနဲ႔ ေရးလို႔မေကာင္းဘူးေလ၊ လူေတြအတြက္လည္း ဘာကိုမွေပးတာမွ မဟုတ္တာပဲ”
“ရန္ကုန္အေျခအေန သိရတာေပါ့”
“ဆရာက ဒါကို ရန္ကုန္အေျခအေနလို႔ ေျပာခ်င္တာမဟုတ္ဘူး။ ဒီလိုဒုကၡေတြရွိတယ္၊ ျဖစ္တယ္ဆိုတာကို ေရးလိုက္ရင္ ရင္ထဲေပါ့သြားမလားလို႔ ေရးခ်င္တာ”
“ဆရာက Emotional နဲ႔ ေရးခ်င္တာေပါ့ ဟုတ္လားဆရာ”
“မွန္တယ္သမီး။ ဆရာတို႔စာေရးဆရာေတြ အားလံုးဟာ စိတ္ခံစားမႈေတြနဲ႔ပဲ ေရးတာပါ။ ဆယ္ေက်ာ္သက္မွာ သစ္ရြက္ေလတိုက္တာကိုလည္း ရယ္ခ်င္တဲ့ခံစားမႈေတြရွိတယ္ေျပာတာ သမီးၾကားဖူးမွာပါ။ စာေရးဆရာေတြလည္း ဒီလိုပဲ။ ေရျပတ္တာ၊ မီးျပတ္တာတို႔ကို ခံစားတယ္။ မီတာခသံုးဆတက္မယ္ဆိုတဲ့ သတင္းလည္း ခံစားတာပါပဲ”
“ခု မီတာခသံုးဆ မတက္ေတာ့ဘူးဆို”
“မတက္ေတာ့ဘူးလို႔ သတင္းထဲျပန္ပါလာတယ္။ ဒါေပမဲ့ အစိုးရက မီတာခအေပၚ႐ံႈးေတာ့ တို႔တစ္ေတြလည္း ဒီ၀န္ပိတာပဲေပါ့”
“မၾကာေသးမီက ေဖ့ဘုတ္က ေၾကညာခ်က္ထုတ္တာ ဆရာဖတ္လိုက္ေသးလား”
“Mark Zuckerberg ရဲ႕ Manifesto ဆိုတာ ဖတ္လိုက္ရပါတယ္။ ေဖ့ဘုတ္အေနအထားကို ေဖာ္ျပတာပါ။ သတင္းစာအခ်ိဳ႕ကေတာ့ ေဖ့ဘုတ္ေၾကာင့္ သတင္းဌာနေတြ ပ်က္စီးသြားတယ္ဆိုတယ္”
“ဟုတ္တယ္ဆရာ၊ ေဖ့ဘုတ္ကေတာ့ ခ်မ္းသာၿပီး ခ်မ္းသာရင္းေပါ့ ဆရာ”
“ေဖ့ဘုတ္ရဲ႕ ရည္ရြယ္ခ်က္ေကာင္းေတြကို သူေဖာ္ျပသြားတာပါ။ ဒါေပမဲ့ ဆရာက လြတ္လပ္စြာေရးတယ္လို႔ ေျပာေပမယ့္ ဒီမွာလည္းသူမ်ားကို ထိခိုက္ေအာင္ေရးရင္ေတာ့ တရားစြဲဆိုခံရမွာပဲ”
“ဒါေတာ့ဆရာ၊ လူအမ်ားသိေအာင္ ေရးတယ္ဆိုရင္ တရားစြဲခံရမွာေပါ့။ အရင္ေခတ္ကလည္း ဒီလိုပဲေလ။ လမ္းလယ္ေအာ္ဆဲရင္ေတာင္ အသေရဖ်က္မႈနဲ႔ တရားစြဲေသးတာပဲ”
“အသေရဖ်က္မႈထက္ ပိုတာေတြရွိတယ္”
“ဆရာ့ကိုေနာက္ဆံုးေမးခြန္းတစ္ခု ေမးခ်င္တယ္။ ေဖ့ဘုတ္ကေန စာေပမွာရႏိုင္တဲ့ အက်ဳိးေက်းဇူကို ေျပာျပပါလား”
“ဆရာကေတာ့ စာေပပံုစံေတြ ေျပာင္းသြားမယ္၊ လူေတြဟာ ထိေရာက္တဲ့ သတင္းေပးတဲ့စာမ်ဳိး (Informative) ျဖစ္တဲ့စာေတြကို ေရးႏိုင္လာလိမ့္မယ္။ စာေပဟာ ဘယ္ေနရာမဆို အက်ိဳးျပဳပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ေဖ့ဘုတ္ေၾကာင့္ လူမႈေရးပံုစံ (Life Style) ေျပာင္းသြားတာကို ျမင္ရမယ္။ စာဖတ္တဲ့သူေတြ ပိုမ်ားလာမယ္။ ပညာတတ္ေတြ ပိုၿပီးေပါမ်ားလာလိမ့္မယ္၊ ေဖ့ဘုတ္နဲ႔ Wikipedia လို စာေပေတြေပါင္းစုၿပီး ၾကည့္လာတဲ့အခါ ပိုၿပီးတိုက္မယ္လို႔ ေမွ်ာ္လင့္တယ္”
“ေက်းဇူးဆရာ”
“ဆရာလည္း ေက်းဇူးတင္ပါတယ္”
Writer:
ေဒါက္တာခင္ေမာင္ညိဳ
Eleven Media Group
No comments:
Post a Comment