သံလြင္ ျမစ္ကုိ ျဖတ္ကူးတဲ့ တံတားအား ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း တံတားဟု အမည္ေပးျခင္းအား မြန္လူမ်ဳိးစုမ်ား က ေထာင္နဲ႕ ခ်ီ ျပီး ကန္႕ကြက္ ဆႏၵျပခဲ့ၾကပါတယ္။
ဒီကိစၥက အစုိးရနဲ႕ ထိပ္္တုိက္ ေတြ႕ခဲ့ၾကယုံတင္မက မိမိတုိ႕ရဲ႕ အမ်ဳိးသား ေခါင္းေဆာင္ၾကီး ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းကုိ ပါ မေထမဲ့ျမင္ မခန္႕ေလးစား လုပ္ျခင္းလုိ႕ ျမန္မာ အခ်ဳိ႕ က ရႈ႕ျမင္လာေနၾကတဲ့ အတြက္ အနည္းငယ္ ေတာ့ အႏၱရာယ္ ရွိတဲ့ ကိစၥလုိ႕ ရႈ႕ျမင္မိပါတယ္။
မြန္ လူမ်ဳိးစုမ်ားကလည္း အမ်ဳိးသား ဒီမုိကေရစီ အဖဲြ႕ခ်ဳပ္ အေနနဲ႕ လႊတ္ေတာ္မွာ လူမ်ားစု ေနရာ ရရွိထားတာမုိ႕ တုိင္းရင္းသားမ်ားရဲ႕ အစစ္အမွန္ ဆႏၵကုိ အေလးဂရုမျပဳဖူးလ႔ုိ ယူဆလာၾကတဲ့အတြက္ ႏူိင္ငံေရး ေတာေၾကာင္ေတြ အဖုိ႕ လည္း ေျခပုန္းခုတ္ ေသြးထုိးဖုိ႕ မဟာ အခြင့္အေရးၾကီးတရပ္ ျဖစ္လာရပါတယ္။
မြန္ လူမ်ဳိးစုမ်ား က အင္ဒုိခ်ဳိင္းနား လူမ်ဳိးစု မွ ဆင္းသက္လာၾကသူမ်ား ျဖစ္ျပီး ဒြာရ၀တီ ယဥ္ေက်းမႈ နဲ႕ သထုံဘုရင္ႏူိင္ငံ ထူေထာင္ခဲ့ၾကတာျဖစ္ျပီး အေနာ္ရထာမင္း မွ ေအဒီ ၁၀၅၇ တြင္ က်ဴးေက်ာ္ သိမ္းပုိက္ခဲ့ခ်ိန္က စျပီး ျမန္မာလက္ေအာက္ ေရာက္ရွိခဲ့ရတာကုိ ခုခ်ိန္ထိ မခံမရပ္ႏူိင္ ျဖစ္ေနၾကဆဲ ပင္ ျဖစ္ပါတယ္။
၁၂၈၇ ခုႏွစ္မွာ ပုဂံထီးနန္း ပ်က္သုဥ္းသြားရျပီးေနာက္ မြန္ဘုရင္က မုတၱမ ကုိ ထီးနန္း ျပန္လည္ထူေထာင္ျပီး ေနာက္ပုိင္းမွာ ဟံသာ၀တီ သုိ႕ ေရႊ႕ေျပာင္းကာ မြန္ႏူိင္ငံေတာ္လည္း သာယာ ဖြံ႕ျဖဳိးလာခဲ့ပါတယ္။
၁၅၃၉ မွာ ေတာင္ငူဘုရင္ တပင္ေရႊထီး၊ ျပီးေနာက္ ဘုရင့္ေနာင္ လက္ေအာက္က်ေရာက္ခဲ့ရပါတယ္။
၁၇၄၀ မွာ ေဂြ႕ရွမ္းမ်ားရဲ႕ အကူအညီ နဲ႕ ပုန္ကန္ထၾကြခဲ့ျပီး ဗညားဒလရဲ႕ လက္ေအာက္မွာ ၁၇ ႏွစ္သာ ခံခဲ့ျပီး ၁၇၅၇ မွာ ဦးေအာင္ေဇယ်က ၀င္ေရာက္ သိမ္းသြင္းႏူိင္ခဲ့ပါတယ္။ ထုိအခ်ိန္က မြန္လူမ်ဳိး ေထာင္နဲ႕ ခ်ီျပီး အသတ္ခံရတယ္လုိ႕ ေျပာဆုိမႈေတြ ရွိေနပါတယ္။
တကယ္ေတာ့ ျပည္ပ ႏူိင္ငံ အသီးသီးတြင္ ဒုကၡသည္ အျဖစ္ ေနထုိင္လ်က္ ရွိၾကေသာ မြန္ မ်ားကား ၎တုိ႕ကုိယ္ ၎တုိ႕ မြန္ ႏူိင္ငံ က ဟု အသိအမွတ္ ျပဳေစခ်င္ၾကျပီး၊ ျမန္မာ စကားေျပာျခင္းကုိပင္ အထူး ေရွာင္က်ဥ္ခဲ့ၾကပါတယ္။ အိမ္ အသီးသီးတြင္ ၎တုိ႕ရဲ႕ အမ်ဳိးသား ေခါင္းေဆာင္ၾကီး အျဖစ္ ရာဇာဓိရာဇ္ ကုိသာ အသိအမွတ္ ျပဳျပီး အိမ္တုိင္းမွာ ခမ္းခမ္းနားနား ခ်ိတ္ဆဲြထားတာ ေတြ႕ရပါတယ္။
ရာဇာဓိရာဇ္ က ၁၃၈၄ အသက္ ၁၆ ႏွစ္အရြယ္မွစကာ မွ ၁၄၂၁ အထိ ေအာက္ျမန္မာႏူိင္ငံရွိ မြန္လူမ်ဳိးစု သုံးစုကုိ ေအာင္ျမင္စြာ စည္းရုံးႏူိင္ခဲ့ျပီး ဧရာ၀တီ ျမစ္၀ကၽြန္းေပၚ၊ မုတၱမ နဲ႕ ပဲခူးေဒသကုိ စုရုံးျပီး ဟံသာ၀တီ ပဲခူး ဘုရင္ႏူိင္ငံေတာ္ကုိ တည္ေထာင္ႏူိင္ခဲ့တဲ့ မြန္ဘုရင္ သူရဲေကာင္းတဦး ျဖစ္ပါတယ္။
ဒီအတြက္ ၎တုိ႕ရဲ႕ အမ်ဳိးသား ေခါင္းေဆာင္ၾကီး အျဖစ္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းကုိ လက္သင့္မခံႏူိင္ျခင္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ သူတု္ိ႕အတြက္ အမ်ဳိးသား ေခါင္းေဆာင္ၾကီးကေတာ့ ရာဇာဓိရာဇ္ ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းကုိ ဆန္႕က်င္မႈအျဖစ္ သုံးသပ္ရင္ ျပႆနာရဲ႕ ဇစ္ျမစ္မွ လမ္းေခ်ာ္သြားႏူိင္ပါတယ္။
မြန္ ျပည္နယ္တြင္ ေနထုိင္လ်က္ ရွိေသာ္ျငားလည္း ဒီလုိ ယဥ္ေက်းမႈ ေတြ ခံယူခ်က္ေတြ ကဲြျပားျခားနားေနတဲ့ အျဖစ္ကုိ ေကာင္းစြာ နားလည္ သေဘာေပါက္ျခင္း မရွိႏူိင္တဲ့ အမ်ဳိးသား ဒီမုိကေရစီ အဖဲြ႕ခ်ဳပ္မွ ႏူိင္ငံေရး သမားမ်ားကုိသာ အျပစ္ဖုိ႕ရေတာ့မွာ ျဖစ္ပါတယ္။
အခု ျဖစ္ရပ္ကား မြန္လူမ်ဳိးမ်ားအဖုိ႕ ၎တုိ႕ရဲ႕ ခံစားခ်က္ကုိ ေျပာင္ေျပာင္ၾကီး ဥပကၡာ ျပဳခံရတယ္လုိ႕ ယူဆစရာ ျဖစ္လာရတဲ့ အတြက္ ျပန္လည္ စဥ္းစား သုံးသပ္သင့္ပါတယ္။
ဒီမုိကေရစီ ဆုိတာကလည္း အမ်ား ဆႏၵကုိ ဦးစားေပး ရမယ့္ သေဘာရွိျပီး အေကာင္းဆုံးကေတာ့ ျပည္နယ္အတြင္း လူထု ဆႏၵခံယူပဲြ က်င္းပ ေပးႏူိင္ရင္ အစုိးရ အဖုိ႕ ထြက္ေပါက္ ပြင့္သြားႏူိင္ပါတယ္။
ဒါကလည္း ကၽြန္ေတာ့္ အျမင္သက္သက္ သာ ျဖစ္ပါတယ္။
HSW
BrainWave ဉာဏ္လႈိင္း
No comments:
Post a Comment