ေက်ာင္းဆရာ၊ဆရာမ၊ ေက်ာင္းသူ၊ ေက်ာင္းသား မိမိသင့္ေတာ္သလို ျပင္ဆင္ဖတ္႐ူ႕ လို႔ရပါတယ္။
၁။ ေက်ာင္းဆရာျဖစ္စ…..အရင္သင္တတ္ပါေစ၊ ၿပီးမွ အသင္အျပေကာင္းပါေစ။
ေက်ာင္းဆရာျဖစ္ခါစ၊ စိတ္အားတအားထက္သန္ေနေတာ့ လူလတ္ပိုင္းမွာ လူတိုင္း အသင္အျပေကာင္းခ်င္တတ္ၾကတယ္။ တစ္ခါတစ္ေလ ကိုယ့္သင္ျပပုံကို ေက်ာင္းသားလက္ခံႏိုင္လား၊ ႏွစ္သက္သလား မသိပဲ၊ ကိုယ္သင္တာခ်ည္း အေကာင္းထင္ေနတတ္ပါတယ္။ ေက်ာင္းသားမ်ား ကိုယ့္အသင္အျပကို လက္မခံခဲ့ရင္ျဖစ္ျဖစ္၊ နားမလည္ႏိုင္ခဲ့ရင္ျဖစ္ျဖစ္ အသင္အျပ ခ်က္ခ်င္းေကာင္းခ်င္တဲ့ ဆရာမ်ား အဖို႔ အႀကီးအက်ယ္ စိတ္ထိခိုက္တတ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္မို႔လို႔ ေက်ာင္းဆရာျဖစ္စ ဆိုရင္ အသင္အျပေကာင္းေအာင္ စိတ္မေလာပဲ အသင္အျပ တတ္ေအာင္ အရင္ႀကိဳးစားသင့္ပါတယ္။
၂။ စာသင္ေတာ့မယ္ဆိုရင္…အရင္အတုခိုးတတ္ပါေစ၊ ၿပီးမွကိုယ္ပိုင္ဟန္တီထြင္ဖန္တီးပါေစ။
ေက်ာင္းဆရာမ်ားဟာ အေတြ႕အႀကဳံ ရွိၿပီးသားဆရာမ်ားထံမွ အရင္အတုခိုးသင့္ပါတယ္။ ဒီသင္ခန္းစာ သူဘာလို႔ ဒီလိုရွင္းျပသလဲ၊ ဒီအပိုဒ္ကို သူဘာလို႔ ဒီလိုမွတ္ခ်က္ေပးသလဲ စသည္ျဖင့္ စဥ္းစားဉာဏ္နဲ႔ အတူ အတုခိုးသင့္ပါတယ္။ ဒီဆရာ ဒီအတန္းထဲမွာ ဒီလိုသင္တဲ့ေနရာမွာ ေက်ာင္းသားမ်ား ဘယ္လိုတုံ႔ျပန္သလဲ၊ ဘာေၾကာင့္လဲ စသည္ျဖင့္ စဥ္းစားၿပီး မွတ္စုထုတ္ထားသင့္ပါတယ္။
ေက်ာင္းဆရာသစ္တစ္ဦးအေနနဲ႔ အခြင့္အေရး ရရင္ သူမ်ားအတန္းမ်ားမ်ားသြားပါ။ နားေထာင္ပါ။ အတုခိုးပါ။ ၿပီးရင္ကိုယ္ကိုယ္တိုင္သင္ၾကည့္ပါ။ ေက်ာင္းသားမ်ားရဲ႕ တုံ႔ ျပန္မူကို ေသေသခ်ာခ်ာ ေလ့လာမွတ္သားပါ။ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ကိုယ္ပိုင္ဟန္ေပၚေပါက္လာပါလိမ့္မယ္။ ကိုယ္ပိုင္ဟန္နဲ႔ ေက်ာင္းသားမ်ား လြယ္လြယ္ကူကူနဲ႔ နားလည္တဲ့အခါ၊ ေက်ာင္းသားမ်ားနဲ႔ စည္းက်ဝါးက် ျဖစ္သြားတဲ့ အခါက်ရင္ ေအာင္ျမင္တဲ့ဆရာျဖစ္ဖို႔ အလွမ္းမေဝးေတာ့ပါ။
၃။ ေက်ာင္းသားမ်ားနဲ႔ ေဆြးေႏြးတဲ့အခါ… တူတာအရင္ရွာမယ္။ ကြဲတာေတြေနာက္ထားေဆြးေႏြးမယ္။ ေက်ာင္းသားတိုင္းဟာ ကိုယ္ပိုင္အေတြးအေခၚ ကိုယ္စီရွိၾကပါတယ္။ သူတို႔ရဲ႕ အေတြးေလးေတြဟာ ရွင္းလည္းရွင္း၊ ႐ူတ္လည္း႐ူတ္ေနတတ္ပါတယ္။ ကေလးမ်ားကသင့္ကို ရင္ဖြင့္ၿပီး အေၾကာင္းအရာတစ္ခုကို ေႏြးလာၿပီးဆိုရင္ သူတို႔ကို ကေလးလို႔ မယူဆသင့္ေတာ့ပါ။ အထက္စီးကေန မဆက္ဆံရပါ။
သူတို႔နဲ႔ အျမင့္အတူျဖစ္ေအာင္ထိုင္ခ်ပါ။ သူတို႔မ်က္စိကို ၾကည့္ထားပါ။ သူတို႔ေျပာတာကို ေသေသခ်ာခ်ာ နားေထာင္ေပးပါ။ မွန္ကန္တဲ့အခ်က္ေတြျဖစ္ရင္ ေခါင္းညိတ္ေပးပါ။ နားေထာင္ၿပီးရင္ သူတို႔ေျပာတဲ့အေၾကာင္းအရာကိုျပန္ေျပာင္းေျပာျပေပးပါ။ မွန္တဲ့အခ်က္ကို အရင္ေထာက္ခံေပးပါ။ သေဘာမတူညီတဲ့အခ်က္ကို အခ်ိဳသာဆုံးစကားနဲ႔ ရွင္းျပၾကည့္ပါ။ လက္ေတြ႕ျပႏိုင္တဲ့အခ်က္နဲ႔ သူတို႔လက္ခံလာေအာင္ ဆြဲေဆာင္ၾကည့္ပါ။ သူတို႔ကို စဥ္းစားတဲ့အခ်ိန္ေပးပါ။
၄။ ေက်ာင္းသားခ်င္းျပသနာကို ရွင္းေပးရင္ စိတ္ဓါတ္ကို အရင္ရွင္းမယ္။ ကိစၥကို ေနာက္ထားရွင္းမယ္။ ေက်ာင္းသားအခ်င္းခ်င္းျပသနာျဖစ္လာရင္၊ ေက်ာင္းဆရာတစ္ဦးအေနနဲ႔ ကိုယ့္က အရင္စိတ္မဆိုးေအာင္၊ ေဒါသမထြက္ေအာင္၊ စိတ္တည္ၿငိမ္ေအာင္ ထိန္းရပါမယ္။ ၿပီးမွ စိတ္လုပ္ရွားေနတဲ့ ေက်ာင္းသားကို စိတ္ေျပေအာင္ အရင္လုပ္ရပါမယ္။ သူတို႔စိတ္အေတာ္အတန္ေျပၿပီးဆိုရင္ ျပသနာကို ေက်ာင္းစည္းကမ္းအတိုင္း စတင္ကိုင္သြယ္လို႔ ရပါၿပီ။
၅။ ေက်ာင္းသားမ်ားအေပၚ ေမ်ာ္လင့္ခ်က္…မူမွန္ႀကီးျပင္းေစမယ္။ ၿပီးမွ ေအာင္ျမင္ေစမယ္။
ေက်ာင္းဆရာတစ္ဦးဟာ ေက်ာင္းသားအမ်ားႀကီးနဲ႔ ထိေတြ႕ သင္ျပရပါတယ္။ မူမွန္ႀကီးျပင္းေစဖို႔ဆိုတာ အက်င့္စာရိတၱကို အရင္အေလးထားေစျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ လူေတာ္လူေကာင္းကို ပ်ိဳးေထာင္တာမ်ိဳးမဟုတ္ပဲ လူေကာင္းလူေတာ္ပ်ိဳးေထာင္တဲ့သေဘာကို ဆိုလိုတာပါ။ အရင္ေကာင္းေအာင္သင္မယ္။ ၿပီးမွ ေတာ္ေအာင္သင္မယ္။ ေကာင္းတယ္ဆိုတာ ေတာ္တာထက္ မ်ားစြာပိုအေရးႀကီးပါတယ္။ ေတာ္တဲ့လူ မေကာင္းရင္ ပိုေၾကာင္စရာေကာင္းပါတယ္။
၆။ မိမိကိုယ္မိမိ ေမ်ာ္လင့္ခ်က္…တန္ဖိုးအရင္တက္မယ္။ ၿပီးမွ ရာထူးတက္မယ္။
ေက်ာင္းသင္ခန္းစာကိုေလ့လာမယ္။ ေက်ာင္းသားမ်ားကိုလည္း ေလ့လာမယ္။ ျပင္ပဗဟုသုတ ကို ေလ့လာမယ္။ သင္ပုံသင္နည္းေကာင္းေအာင္အၿမဲ ႀကိဳးစားမယ္။ ဒါေက်ာင္းဆရာတစ္ဦးရဲ႕ တန္ဖိုးပါ။ ကိုယ့္ကိုယ္ကို တန္ဖိုးအရင္တက္ေအာင္လုပ္မယ္။ ၿပီးမွ ရာထူးတက္ေအာင္ႀကိဳးစားမယ္။
Sayar Aung Ko Latt
Kanaung
No comments:
Post a Comment